vriendinnen

Bergjesbos,een speelbos

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen , ,

Vorige zondag ben ik nog eens naar Brugge geweest . De wind was ginder in elk geval niet zo ijzig als hier aan de kust. Met zijn drietjes (twee vriendinnen en ik zelf zoals met de wandeling in Brugge zelf). We gingen wandelen in een klein stukje bos in de omgeving van het AZ St Lucas. Ook in de omgeving van dit ziekenhuis waren we al eens wandelen in de Steenbrugse bosjes.
Dat klein stukje was toch anderhalf uur wandelen. Het bosgedeelte is niet zo omvangrijk , maar we wandelden ook op brede zanderige paden en langs villa’s verborgen achter struiken en langs weiden.
Onlangs zijn er opknappingswerken geweest in het bos zelf en ook op de wandelpaden om deze wandeling aangenamer te maken . Er werden her en der banken geplaatst waar je even kan uitrusten ( tegenwoordig om een drankje of snoepje binnen te slaan 🙂 )

Officieel noemt dit stukje natuurschoon Bergjesbos . Het is oa een speelbos en eigendom van de stad Brugge. In alle speelbossen of speelzones in bossen mag je bosspelen houden en de paden verlaten. Je hoeft er geen bijzondere toelating voor te vragen. Je mag er kampen bouwen en in bomen klimmen. Maar na elke activiteit moet alles wat gebruikt en meegebracht werd voor een bosspel weer opgeruimd worden. Ideaal toch voor jeugdverenigingen !

  • Houten dunne bewerkte boomstammetjes wellicht restant van een bosspel.

Een afgesloten plek in het bos toont sporen van gebruik. Er zijn daar buurtfeesten ingericht geworden! Ik heb foto’s gezien dat het gezellig en lekker was! ( geen foto geplaatst wegens privacy). Wellicht mag het ook gebruikt worden door jeugdverenigingen.

  • bloemetjes op tafel en kookgerei( op de foto niet zichtbaar)

we wandelden verder op de zanderige bosweg met opgedroogde sporen van slijkerige gedeelten, langs afgesloten weiden, en mooi vergezichten van groenkleurende loofbomen .

Hier en daar grote villa’s die blijkbaar betere tijden gekend hebben. Zelfs een open garage met een een dak vol kapotte shingels, en woningen met een tuin die meer dan slordig is. Gelukkig ook woningen met een prachtige inrijpoort en een residentie waar het goed wonen is in een groene omgeving.

  • Residentie Berkenhof

Natuurlijk hebben we wat zitten genieten in het zonnetje op één van de nieuwe zitbanken en we beëindigden de wandeling met een goeiendag aan een drietal vaarzen die ons kwamen begroeten.

Op de achtergrond: daar trokken we het bos in om in een grote lus een heel eind verder terug op dezelfde straat uit te komen!

Een geslaagde en gezellige namiddag en we hebben daar alleszins geen last gehad van de ijzige wind !

koude wandeling

kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, wandelen , ,

Terwijl het in het binnenland regelmatig zachte temperaturen zijn ,lopen wij hier te bibberen van de kou! Ofwel is het de mist en de nachtvorst ofwel is het de ijzige wind die het echt niet leuk maken om te wandelen.
Het is droog en dat is toch al iets. Maar deze week was er een namiddagje waarop het leek dat de wind zich wat koest hield en we gingen wandelen: mijn vriendin , haar zus en ikzelf.  Ik wilde  de zee zien ,want dat was wel al een tijdje geleden en dan nog héél kort nl toen ik met Sébastien  de drie vuurtorens ging fotograferen.( klik).Het was toen ook zo erg koud zodat we niet te lang op de zeedijk gelopen hebben.

We waren pas op de Lippenslaan toen we de shopping shuttle aan het Verweeplein zagen staan . We keken naar elkaar en zonder veel woorden stapten we de shuttlebus in. Een paar minuten later stapten we uit vlak bij de zeedijk .  Zo konden we een langere wandeling op de zeedijk maken. Maar het was zo koud op de zeedijk en de wind sneed in je gezicht. Het was er ook niet druk en vlak bij het toerisme bureau stapten we de dijk weer af om de weg te vervolgen in de Kustlaan. Daar liepen we meer beschut en waren er ook meer wandelaars.

Aan het Driehoeksplein draaiden we om en keerden we door de volgende straat, de Dumortierlaan, terug naar de Lippenslaan.

Vanop de zeedijk zagen we een dame op het verlaten strand zitten! Er was verder geen mens te bespeuren op het strand.

We wandelden tot aan de knalgele nieuwe reddingspost die momenteel niet open is.

We draaiden om en wandelden langs het toerisme bureau richting kustlaan. Het oorspronkelijke oude vuurtorentje uit 1872 werd nagebouwd in dit nieuwe gebouw.

 
Leuke etalage in de Kustlaan

Wat je van een oude singernaaimachine kunt maken! Echte kunstwerkjes stonden er nog in de zonovergoten etalage. Ik kon geen deftige foto’s maken door de weerkaatsing van de zon in het etalageraam

De piramiden van de bloemenroute van deze voorbije zomer op het Driehoeksplein. Normaal is het hier druk . Zelfs deze mini kon hier nog parkeren.

De etalage van Daniel Ost ,hoflevernacier van het  Hof is altijd een blik waard (klik)

Neen we kochten geen pralines bij Neuhaus, alleen maar kijken hebben we gedaan!

Reclame voor Rasson Art gallery. Opvallend genoeg .Niet mijn smaak.

Het zwart Huis gelegen in de Dumortierlaan. Na een jarenlange strijd werd het gebouw in 2001 definitief geklasseerd. Lees de interessante geschiedenis van dit huis door hiernaast op klik te drukken (klik)

Op de hoek van de Dumortierlaan en de Lippenslaan is recent een florale muur aangebracht met een groot digitaal scherm. Een echte blikvanger
De planten zouden jaarlijks  onder andere duizend kilogram CO2 opslorpen! Deze tuin is duidelijk geïnspireerd op internationale bekende plaatsen zoals Oxford Circus in Londen en Times Square in New York.

In de Lippenslaan is een etalage gewijd aan “liefde gaat door de maag” en worden succesgerechten van horecazaken in de picture gezet. Als steun!

En toen stapten we terug de Lippenslaan af , na een koude maar toch deugddoende wandeling. We wilden de shuttlebus nemen op de terugweg , maar we waren niet op tijd aan de halte waar de shuttle stopt. We stapten ons dan maar warm 🙂

wandelen op een zonnige namiddag!

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen , ,

De dag dat ik de mooie zonsondergang fotografeerde toen ik bij de beide kanalen in Oostkerke kwam was ik eerst naar Brugge( St Kruis) gereden om samen met twee schoolvriendinnen ( op behoorlijke afstand van elkaar) te wandelen in de omgeving waar de ene vriendin woonde. Voor mij was het een kennismaking met een mooi wandelgebied.
Aanvankelijk wandelden we langs het Zuidervaartje . Er is naast het Vaartje een breed pad zowel voor fietsers als voetgangers. Niet zo ideaal want die namiddag waren er enorm veel fietsers en als je niet echt op het randje wandelde hoorde je voortdurend rinkelende fietsbellen. Eigenlijk niet zozeer dat we de weg versperden maar  meer  om er ons opmerkzaam te maken, dat ze naderden. Ik wenste dat ik daar met mijn fiets was( maar moet nog wat geduld oefenen ,zucht) Dit komt uit op de Damse vaart en dan nog  een stukje verder rijden op het fietspad langs de Damse vaart, dan kom je in Damme. Mooi einddoel  !

 

De bomenrij links op de foto staan aan de Damse vaart en de bomenrij in de verte zijn de twee kanalen waar ik later de zonsondergang op de foto zette. Zover wandelden we niet ,we sloegen naar rechts af , op de hoek was een pleintje met banken waar je coronaproof  kon uitrusten. Rusten ? Daarvoor waren we nog maar te kort aan het wandelen.

Dit plakkaat kom je ook niet overal tegen. Ik vraag me af of er daar wel  honden mogen meewandelen! Een manège was er in de buurt dus dat paard moest toch ergens kunnen wandelen!

Langs dit pad is het woon en zorgcentrum Van Zuylen gelegen met aan de ingang een kunstwerk in Cortenstaal.

 

Wat mij het plezier deed waren de kinderen die met een monitor aan het spelen waren . Gelukkig was de maatregel versoepeld en mochten de kinderen terug naar buiten .

En dat deden ze op de olifantenglijbaan en glijden langs een kabelbaan

Eén meisje zag dat we foto’s aan het maken waren en ze riep dat ze het nog eens zou doen voor ons.

Het natuurlijke en mooie was dat er boomstammen werden gebruikt om de kabel aan op te hangen.

Wat verder een oud boerderijtje en aan de zijkant lag een petanque baan. Zo te zien werd er al lang niet meer op gespeeld.

De schoutsgroep Don Bosco hoopte veel wandelaars te zien langs wandelen want ze stonden er met een standje om aardbeien -en bessenconfituur te verkopen. Om een grote toeloop de baas te kunnen was er een parcours aangeduid. Maar niemand te zien. Mijn vriendin en ik volgden de pijltjes en kochten elk een potje confituur. ( en ondertussen heb ik de bessenconfituur al geproefd en ze is echt lekker ). Duimpjes omhoog voor onze steun 🙂

Ook konden we in een stukje bos wandelen op onze terugweg…

wandelden we door een woonwijk, liepen langs een gracht waar het water naar het Zuidervaartje vloeide en bewonderde ik mooi geknotte knotwilgen. Ze doen me denken aan de knotwilgen indertijd die het voetpad afzoomden. De knotwilgen zijn allemaal verdwenen omdat ze de dallen van de voetpaden omhoog duwden en niemand nog deftig kon wandelen al zeker niet met een kinderwagen. Nu staan er esdoorns en binnenkort is het weer van dat. Denken ze niet na op de groendienst?

Overal op de paadjes en het gras afgevallen bladeren. Niemand heeft het gezien ,ik heb er eens flink in gerommeld met mijn voeten. Leuk toch om bladeren met je schoenen op te scheppen en in de lucht te gooien. Het kind werd wakker in mij  🙂

En hier kwamen we terug aan het Zuidervaartje.

Het werd al schemerig maar niet genoeg donker om deze boom met een slinger van lichtjes te kunnen bewonderen.
Einde van een mooie wandeling .Toen reed ik huiswaarts waar ik nog even een mooie foto kon maken van de ondergaande zon.( zie een vorig lopgje)

Eten in Damme

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, restaurant, vrienden ,

Ik heb de laatste dagen wat problemen gehad met de pc. De ene keer was het mijn mail die niet wilde opstarten en dan kreeg ik de pagina niet open van WordPress, dan weer kreeg ik melding dat er iets fout was en nazicht moest doen… Al wist ik niet wat ik moest nazien. Op den duur smijt je  de boel dicht want heropstarten loste het probleem ook niet op. Nu lukt het opeens weer wel. Ik weet  nog altijd niet wat de oorzaak van die storing was. Buurvrouw vertelde me dat ze al twee keer de elektricien moest laten komen voor een serieuze elektriciteitspanne. Ook geen oorzaak te vinden. Misschien komt alles door het feit dat er serieuze werken gestart zijn op de nabijgelegen Natiënlaan waar een nieuwe rotonde zal komen . Die werken verlopen in fasen  maar zullen in totaal toch een tweetal jaar hindernis veroorzaken. Pfff . Doet me terugdenken aan de aanleg van de A11….
We zien het wel hoe alles zal verlopen, zolang ik maar kan computeren 😉

Donderdag was ik met twee schoolvriendinnen uit gaan eten in Damme. Juist op tijd  want vanaf maandag gaan alle restaurants en cafés dicht. We planden dit al een tijdje terug maar het kwam er om allerlei redenen nooit van.
Ik had in een reclame van ” social deals” gezien waar je oa aan een goedkopere prijs etentjes kon bestellen in restaurants die deelnamen. Eén van de vriendinnen had dit reeds gedaan en dat was goed meegevallen. Ik waagde me er ook aan en koos voor Restaurant “De Lieve” in Damme. Dus donderdag kwamen we samen in Damme in Restaurant “de Lieve”
Die bewuste middag waren er 13 klanten in de zaak en allemaal via social deals (denk ik toch  want iedereen at het voorgestelde viergangen menu.
Héél lekker en als bewijs dat hij er wat van kent stond daar de zilveren pollepel te blinken die hij in het verleden in de wacht heeft gesleept( Deze culinaire wedstrijd staat open voor kooktalenten in West-Vlaanderen).
We verlieten het restaurant met een goed en voldaan gevoel . Zodra het terug kan gaan we beslist nog eens terug.

Het voorgerecht een slaatje vergezeld van Noordzeevis met een soepje van kokosmelk, tomaat en wat oosters gekruid . Het was al op toen ik dacht om een foto te maken!
Daarna als tussengerecht filet van Roodbaars in een romig sausje, jonge spinazie en poldertruffel
Het hoofdgerecht bestond uit schijfjes hertenkalf met herfstgarnituur en, spekreepjes en boschampignons.
Het dessert was een lekker bordje met zoetigheden.

De naam van het restaurant is niet zo maar gekozen. Vlakbij het restaurant zijn restanten opgegraven van een sas van het kanaal “de Lieve”dat Gent met Damme verbond.

Na het etentje reden de twee vriendinnen huiswaarts richting Brugge en ik nam nog even de tijd om wat foto’s te maken vooraleer ik richting Kust reed.
Hierboven zie je het brugwachtershuisje vlakbij de brug die Damme verbindt met Oostkerke. Dit huisje is nu ingericht als miniwinkeltje waar je snoep en ijs kunt kopen en kleine gadgets zoals deze zwaan windvanen.µ

Een zicht op de hoofdstraat van Damme waar je op de tweede foto nog juist het puntje ziet van het stadhuis. Panelen om je wegwijs te maken in het aanbod dat Damme je biedt!

Aan de andere kant van het kanaal zag ik een schaapsherder  op wandel met zijn kudde schapen en zijn honden. Ik reed over de brug richting Oostkerke en parkeerde mijn auto op de parking van Restaurant-charmehotel Ten Polders…

…en wandelde naar de herder toe. Sedert een drietal jaar wandelt hij met een kudde van 160 schapen en opgeleide honden van Brugge tot in Oostkerke en terug. Ter hoogte van het Restaurant Ter Polders ging hij rechtsomkeer maken. Deze schapen zijn één grote familie en andere schapen zouden het niet overleven moesten die erbij gestoken worden! In de winter staan deze schapen op stal.

Enig om te zien met op de achtergrond de bomen langs “de stinker en de blinker”( het Leopoldkanaal en het schipdonkkanaal)

De storm Odette heeft hier blijkbaar ook lelijk huisgehouden. Zag je langs het kanaal nog her en der takken liggen hier was een serieuze boom gesneuveld.

De stam is in grote stukken gezaagd. Het onderste staat er bij alsof er een bom is opgevallen. In de verte zie je de toren van de kerk van Oostkerke , waar ik in een vorig log over schreef

De brug over de Damse Vaart om naar Oostkerke te rijden.

Ik reed door het dorp  langs de molen van Oostkerke die kan bezocht worden maar die dag jammer genoeg niet.( klik) . Het plakkaat bij de molen toont hoeveel molens er nog in de onmiddellijke omgeving zijn!
Mooi om zo de dag te beëindigen daarna reed ik in één ruk huiswaarts!

Oostkerke

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, vrienden, wandelen , ,

Halverwege september ben ik samen met twee schoolvriendinnen  een wandeling gaan maken in Oostkerke (klik).Oostkerke is een klein dorp, gebouwd rond de Sint-Kwintenskerk die ca. 1100 werd gesticht. Bij de terugtrekking van het Duitse leger  in 1944 is de beschermde monumentale toren van deze kerk totaal vernield als ook een groot deel van de kerk zelf.  Maar na de oorlog volledig opnieuw opgetrokken door de bekende architekt Viérin( Brugge) als een getrouwe reconstructie van de toestand van het gebouw vóór de vernielingen van 1944. Op het kerkhof zouden nog een aantal grafzerken liggen uit de 14e en 15e eeuw.
De kerk  ligt in het midden van het dorp met een kerkhof rond de kerk en een kleine dorpskern met wit geschilderde huizen errond. En in de onmiddellijke omgeving van de Damse vaart. Met de fusie is het een deelgemeente geworden van Damme zoals ook andere dorpen in de onmiddellijke omgeving.

Als je dan weet dat er nog een oude gerestaureerde molen staat, een dorpscafé waar je aan volkspelen kan doen en een mooi Kasteel dan is het niet te verwonderen dat Oostkerke een druk bezocht dorp is dat in 1974 uitgeroepen werd als mooiste dorp van Westvlaanderen

 Ach ik weid veel te veel uit , maar ik heb graag achtergrond als ik iets ga bezoeken. Ik denk dat jullie dit ook wel willen, anders sla je de tekst maar over.

Terzake nu: We hadden eerst wat gedronken in het dorpscafé want we hadden daar afgesproken. Mijn vriendinnen kwamen van Brugge en ik van de kust. We gingen daarna wandelen en zochten een beschaduwde grindweg op omzoomd met karaktervolle knotwilgen en in de nabijheid van het Kasteel van Oostkerke. We waren september en dus allang voorbij de datum dat je het wel kon bezoeken.

 

.

Prachtig toch hoe die half verminkte bomen blijven groeien!

Bloeiende stengels wilde calla’s stonden massaal aan de grachtkanten.

De toren van de St Kwintenskerk overheerst het landschap.

De koeien en schapen trokken zich nergens van aan maar opvallend graasden ze in de schaduw!!

Een kapelletje in de nabijheid van het Kasteel. De witgeschilderde kapel, opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw, werd opgericht in 1936. Een gedenkplaatje vermeldt “Herinnering aan het 25 jarig bestaan van den Boerinnenbond 1911-1936”.

Poortje dicht !

Deze was ook dicht.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte het kasteeldomein zwaar beschadigd door beschietingen en een strategische overstroming. In de jaren ’50 werden de tuinen en het gebouw volledig hersteld. Het Kasteel van Oostkerke kreeg bij de heropbouw na de Tweede Wereldoorlog internationale uitstraling door de ontwerpen die de Nederlandse tuinarchitecte Mien Ruys (1904-1999) maakte voor het kasteeldomein.
Baron van der Elst kocht de omliggende gronden en de oude molen en liet het domein in al z’n glorie restaureren. Zo integreerde tuinarchitecte Mien Ruys de oude ringmuren, de molen en opnieuw uitgegraven ringgracht in haar ontwerp. Het Kasteel van Oostkerke is eenmaal in het jaar te bezoeken op open monumentendag . Ik schreef hier al over dit bezoek( klik)

Een privé weggetje naar de slotbrug( ingang)

Na de wandeling nog even de St Kwintenskerk bezoeken

De sobere binnenkant van de vernieuwde toren. Een wandeling rond de kerk en de oude grafzerken uit vorige eeuwen.

De knielende figuren aan de ingang doen  denken aan het treurend echtpaar van Kate Kollwitz in de Duitse soldatenbegraafplaats van Vladslo.
Foto onder: de contouren van een vroegere  Romaanse kerk Deze werden in 1989 zichtbaar gemaakt.

61ste reunie

kinderenenkleinkinderen Brugge, Feest , ,

Weer  een jaar voorbij en in de brievenbus troffen de “meisjes van het Kon. Lyceum in Brugge ” een kaartje in de bus om er aan te herinneren dat de eerste zondag van maart er weer aankwam. Alsof we dat na al die jaren nog zouden vergeten. Verleden jaar heb ik door ziekte forfait moeten geven.( klik). De klassemonitrice van  zoveel jaren terug heeft er al 61 jaar voor gezorgd dat we elk jaar aan de afgesproken datum worden herinnerd. Dat verdient een bloemetje hé! Wat ze ook elk jaar krijgt.
Ik heb verleden jaar aan mijn slaapmaatje wanneer we op citytrip gaan, gevraagd of zij in mijn naam het aperitief wilde betalen. Op die manier was ik er toch ook een klein beetje bij. Ik heb achteraf een mooie foto gekregen waarop ze op mijn gezondheid klonken.
Maar dit jaar was ik er weer bij . Hoewel ik er toch even voor gevreesd heb. Ik was nl zo erg verkouden dat ik toch een weekje flink ziek was. Allerlei siroopjes en keelpastilles geslikt ( meer kon de dokter niet geven ) en maar hopen dat ik in staat zou zijn om erbij te kunnen zijn. De afspraak was in Brugge zoals elk jaar en een vriendin zorgde ervoor dat ik tot bij haar kon rijden en vandaar uit bracht de echtgenoot van één van de vriendinnen ons tot vlakbij de deur van het restaurant. Dus ik moest niet in de kou lopen.
Het werd een gezellige namiddag en vrouwen weten  altijd veel te vertellen….

 

ps. Ik ondervind al een paar dagen moeilijkheden om foto’s te uploaden. Het gaat niet meer op de manier waarop ik het nu al jaren gewoon ben. Ik heb de hulp van WordPress ingeroepen en wacht op hun antwoord.  Met veel gesukkel en via een omweg heb ik toch deze collage kunnen uploaden

Voor de liefhebbers…

kinderenenkleinkinderen cultuur, Gent, Reis , ,

Donderdag bezocht ik samen met nog drie vriendinnen de tentoonstelling  in het Museum voor Schone Kunsten in Gent over Van Eyck, An optical Revolution. Er wordt storm gelopen voor deze unieke tentoonstelling die maar een drietal maanden duurt ( tot einde april 2020 )..
Stormde het niet letterlijk die dag dan regende het met tussenpozen des te meer.
We wandelden er droog naar toe maar kwamen verregend terug in het station Gent St Pieters.
Foto’s maken in de tentoonstellingszalen zat er niet in en daar keken de zaalwachters oplettend op toe. Ach in feite is dit ook niet te doen al die zalen doorlopend in het halfduister en met overal spots. Je krijgt wel genoeg informatie met de gratis audiofoon en de teksten op de muren en specifieke inlichtingen( je audiofoon voor een zwarte knop houden) naast de schilderijen gaven je nog meer duiding.
Wij hadden gekozen voor een bezoek over de middag en dat was ideaal . Niet te druk en genoeg ruimte om op je gemak alles te bekijken. Twee uur later kwamen we terug in de ontvangsthal: Een beetje versleten door het slenteren en in de laatste zalen was het toen al  druk en werd het moeilijker om alles van dichtbij te bekijken en te beluisteren. Niet iedereen houdt er hetzelfde tempo op na hé.

We gingen dan een hapje eten in het aanpalende restaurant . Geen uitgebreid menu  “Only Menu” stond er . Een Van Eyck Menu met keuze uit voor- en hoofdgerecht of  hoofdgerecht en dessert , of alles. Lekker maar ik denk niet dat Van Eyck dit zal gegeten hebben: Stoofvlees met krieltjes en gesnipperd witloof,  als toetje ( wat dacht je wel 🙂 ) een ijsje met een muffinachtig stukje taart. Allemaal lekker. Nog vermelden:  water en een glas wijn gratis erbij.
En wat doen vriendinnen dan ? Gezellig bijpraten! Dan terug naar huis met een voorbeeldige trein ! Op tijd vertrokken en op tijd terug in het eindstation.

Voor liefhebbers een must!

 

Wij hebben een ideaal moment uitgekozen ,want kijk eens hoe druk het was toen we om half vier het museum achter ons lieten. Een lange sliert wachtenden buiten en binnen dubbel zoveel. Je bent verplicht om mantels en jassen achter te laten in de vestiaires en handtassen die niet pasten in een bakje (als standaard ) mochten ook niet mee binnen! Niemand die tegenpruttelde en alles verliep vlot. Ook het weer ophalen van kledij en tassen aan een aparte balie. Gratis service.

 

Ik kon het niet laten…

kinderenenkleinkinderen maandelijkse reunie, vrienden ,

…om naar de kerstversieringen te gaan kijken in een tuincentrum. Hoe krijgen ze het voor mekaar om elk jaar een totaal andere show van kerstspullen tentoon te stellen. Het is in elk geval heerlijk om rond te lopen en te snuisteren, en vooral….om ideetjes op te doen want met de jaren heb ik al zoveel kerstgerief verzameld ! Maar in het tuincentrum kun je met een paar accessoires een nieuwe kerstsfeer scheppen in eigen huis.

 

Zou het helpen wanneer ik al mijn wensen post in deze brievenbus?

Een verwen thee/koffie  en gezellig wat bijkletsen  in de cafetaria met de twee vriendinnen was  het orgelpunt van deze namiddag. De maandelijkse reünietjes zijn een paar keer niet kunnen doorgaan. De draad is weer opgepakt…

Het gaat al wat beter !

kinderenenkleinkinderen lente ,


De tuin hult zich in lentekleuren. Jammer dat de wind zo lelijk te keer gaat .
De bloesems vind je in de hele tuin.

Verleden week was ik op controle naar het ziekenhuis. Positief nieuws, zeker wat de operatie betreft. Er zal na verloop van tijd enkel nog een litteken overblijven van de ferme snee op mijn buik. Nu is die nog pijnlijk en hinderlijk vooral omdat ik een abdominal binder moet dragen. Ik doe die ’s avonds af en slaap zonder,  maar ’s morgens is het rennen naar de badkamer om dit steunverband weer om te gorden. Ik mag nu een gaine  dragen die minder hinderlijk zal zijn en me meer bewegingsvrijheid zal geven maar toch nog genoeg steun .
De volledige genezing zal zes maanden duren. Waar ik toch een beetje van opkeek! De chirurg zag mijn reactie en herinnerde me eraan dat ik een zware operatie heb ondergaan.( in feite twee na elkaar : een laparoscopie en vlak erop een gewone operatie). Ja ik mag al blij zijn dat het gelukt is want achteraf vernam ik dat er gevreesd werd voor een stoma. In feite was het méér dan hoogtijd dat er ingegrepen werd .

Ondertussen ben ik toch al een paar kilootjes bijgekomen omdat ik nu kan eten. Straks ga ik nog moeten opletten om niet teveel aan te komen! 🙂
De moeheid zal nog een hele tijd aanhouden en het enige dat ik kan doen is eraan toegeven en rusten. Nu kan ik toch al een paar uurtjes rondlopen. Hopelijk verdwijnt de maagpijn geleidelijk want daar heb ik het meest last van. De maag kan bij bepaalde operaties in stresstoestand belanden en ik kan verzekeren dat dit erg pijnlijk is. Nu begrijp ik waarom er steeds maar op gehamerd werd in het ziekenhuis of ik de pilletjes voor de maag had ingenomen( die leggen een beschermlaag ). Ik heb een paar aanvallen gehad de afgelopen weken waarbij ik zoveel pijn had dat ik dacht terug naar het ziekenhuis te moeten. Bij de controle zei ik tegen de chirurg dat ik meer last had van mijn maag dan van de operatie. Hij heeft me iets gegeven en hopelijk blijven die aanvallen nu weg.

Ik moet wat geduld opbrengen … en dat is lastig als je na màànden gesukkel en niks kunnen doen je toch wat beter begint te voelen en je weer van alles wilt doen!

Mijn drie kinderen hebben me veel geholpen en ook lieve vriendinnen die me dagelijks opbelden om me moed in te spreken. Eentje kwam me elke namiddag gedurende de eerste week thuis gezelschap houden en deed kleine werkjes in huis. Zij deed ook boodschappen voor me en nu vergezelt ze me om zeker te zijn dat ik niks zou opheffen. Samen deden we ook al een paar kleine uitstappen zodat ik toch eens buiten kon( heb nog steeds elastieke benen en neem nog liefst iemands arm).
Dat toon ik binnenkort want ik zie het weer zitten om mijn blog weer leven in te blazen.

Ik moet maar zien dat ik een plaatsje vind in de zetel!

Bakkerijmuseum Veurne vervolg

kinderenenkleinkinderen maandelijkse reunie, vrienden , ,

We wandelden de weide over naar de mooi gerestaureerde schuur waar we een overzicht kregen van de gebruikte materialen om te bakken, hoe ijs en brood tot bij de consument geraakten en uiteindelijk ploften we ons neer in de bakkerij cafétaria.

        
Wie heeft er nog de koeken gekend waarin een plaasteren vormpje stak?
Dank aan Anne Catherine weet ik dat die vormpjes Patacons heten!

Vormen om ijs te maken!

Een ijsmachine en koperen en houten kisten  met dubbele wanden om een ijstaart in te vervoeren.

Een pletmachine voor amandelen en een rijskast.

De bakker deed met deze auto zijn broodronde!

Niet alleen de bakker gebruikte een hond om zijn broodronde te doen met zo’ bakfiets.
Ook de melkboer heb ik geweten met zo’n kar met hond. Vond het vréselijk voor de hond.

Ik heb zo’n bakfiets in mijn jonge jaren nog gezien.
De bakkersknecht had alle moeite van de wereld om niet omver te vallen met al het brood in die mand.

Een foto van ons drietjes konden we maken omdat schuin aan het dakgebinte een spiegel ging.
’t Is eens wat anders dan een gewone selfie 🙂