Nog een paar bonbons.

Eenmaal “geproefd ” van de kunstige bonbons wilden mijn vriendin en ik ook de andere wel eens bekijken. Deze week reden we opnieuw naar de zeedijk kant het Zoute en van daaruit wandelden we de dijk af tot het Lichttorenplein.  Benieuwd welke landen de kunstenares Laurence Jenkell  verder gekozen heeft .
Er zijn twintig verschillende ” bonbons” verspreid over de zeedijk. Ik heb er een paar niet, die staan nog verder op de zeedijk en aan het CC Scharpoord. Het was te ver wandelen want we moesten ook nog eens terugkeren naar de auto die in de Bronlaan geparkeerd stond. Het laatste eindje was meer slepen met de voeten dan wandelen, pff. Gelukkig geen gevolgen.

Er was die dag erg veel wind op de zeedijk en mijn vriendin trok zelfs een jasje aan. Ik vond de wind wel pittig maar typisch voor de kust. Dus bleef ik er maar verder blootarms van genieten. Al moet ik toegeven dat we de wind van achter  hadden en bij het terugkeren de Kustlaan kozen waar je enkel bij het voorbijwandelen van de zijstraten bijna omver werd geblazen! In ieder geval heb ik er een zomerkleurtje aan overgehouden. Dan zie je er ook seffens veel gezonder uit , niet te vergelijken met de bleekscheet die ik een tijdje geleden was ,hahaha!

Het was kalm op de zeedijk en hier en daar zag je toch al strandbars goed bevolkt.

Ook die dag zag je veel jongeren op grote go-carts de zeedijk onveilig maken. De grote go-carts hadden de uitbaters ervan allemaal samen gezet daar waar de zeedijk smaller wordt. De jongeren hadden er maar in  te stappen en al joelend reden ze over de zeedijk.  Wellicht schooluitstap . Je kon maar beter aan de kant lopen. Ik gun ze die dolle pret best, want vanaf 1 juli mogen ze nog enkel op het fietspad rijden of op de rijweg ( zeedijk is dan voor twee maanden afgesloten voor autoverkeer)

Wij gingen om een ijsje bij de Post in het Zoute( er is er ook eentje in Duinbergen) . En we installeerden ons op het speciaal terras  hiervoor vlakbij het strand. We waren niet de enigen hé.
Neen al die fietsen op de tweede foto waren niet van ijsjes eters . Het beste en gemakkelijkste voertuig op de zeedijk. Eenmaal de vakantie gestart ga je opnieuw honderden fietsen aan de rand van de zeedijk geparkeerd zien staan.


De windbroeken zijn weer bovengehaald en ze wapperden stevig heen en weer, zeker met zo’n strakke wind.
Het was nog rustig bij de nieuwe redderspost.

En nu de bonbons. Een paar moeten jullie nog zelf gaan zoeken.


Een compositie van bonbons


Oostenrijk
Singapour   Finland  België  Israël
Frankrijk

Rusland

Estland
Indonesië

Spanje


Onbekend.
Wellicht een galerij die er ook eentje gemaakt heeft!

Bijna terug aan de auto nog een foto van een hotel dat in feite al afgebroken moest zijn.Het doet me een beetje denken aan Gaudi 🙂

Standwerkers in Sluis

Toen ik deze aankondiging las in de Tamtam (het wekelijkse reclameblaadje ) wilde ik  die standwerkers eens bezig zien op zondag 23 juni 2019. Dat deed me denken aan vroeger toen er op de wekelijkse markten in Knokke tijdens de zomermaanden standwerkers waren die vol overgave hun waren aanprezen. Sommigen waren daar echt een krak in  en op het einde van hun verkooppraatje kochten de omstaanders dikwijls dingen die ze achteraf helemaal niet gebruikten of konden gebruiken . Ik herinner me dat mijn collega en ik de opdracht kregen om de toerist uit te hangen . Met een rieten mand en een achteloos erin gegooid jasje en een goed zichtbare( lege) portemonnee slenterden we over de markt en bleven we staan kijken en luisteren naar de standwerkers.
Leuke opdracht en helemaal niet horende tot onze gewone dagtaak maar bedoeld om gauwdieven te doen toeslaan. Er waren zoveel klachten over “pickpockets” dat dit een mogelijke oplossing kon zijn. Achter ons liep een agent in burger die ons discreet in de gaten moest houden. Meer dan eens was het prijs waar we ons toch soms een beetje ongemakkelijk bij voelden. Wijzelf mochten niet reageren en eigenlijk voelden we het niet eens wanneer die portemonnee uit de mand werd gehaald !! Toegesnelde agenten in uniform namen de gauwdief dan mee naar het bureau. Zo gebeurde het wel eens dat er op die manier verschillende gauwdieven op één dag werden opgepakt. Dat deden we zolang we beiden nog niet zo bekend waren in onze job.

Op die marktdagen leerden we het werk van de standwerkers kennen en de ene was al vindingrijker dan de andere om de mensen te doen kopen. Eerlijk , ik ben ook verschillende keren thuis gekomen met spullen die dan ongebruikt in de lade belandden.” Hé hoelang moeten jullie dit nog doen” , zei mijn man weleens, “want dat wordt toch wel een duur grapje”. Een hele zomer lang !

Dus zondag reden mijn vriendin en ik naar Sluis. Het centrum was afgesloten voor alle verkeer zodat je rustig kon rondslenteren van het ene kraampje naar het andere. Een dertigtal kraampjes stonden verspreid over de twee winkelstraten. Ik koos er een paar uit waar ik een behoorlijke foto kon nemen.


Sluis is elke jaar opnieuw een ware bloemenstad.


Daar is Sergio Herman gestart.


Geen tekort aan eten en drinken


Deze helmen waren zo mooi om zien. Ik mocht ze op de foto zetten.
De molen is altijd fotogeniek!

 Hij betoverde de kinderen.

 Bruinen zonder zon !


Hij leek het met tegenzin te doen. ‘t Was ook erg warm.


Voeten blij maken

Hij is voor mij de winnaar!
Ik heb me laten overhalen.
Superapparaatje!

Geen problemen meer om ramen te lappen



Tweemaal knippen om dikke takken te snijden.

Trillen met de voetjes

Een soort wafeldeeg in een poffertjespan en opgediend in een puntzak!

Wij hielden het bij een gebakje die we meenamen naar huis.
Veel te warm om op één van de drukke terrassen te zitten.
Nog flink kunnen  luieren op mijn eigen terras
(Ik koos voor de macarons rechtsonder)


De Belleman wuifde ons uit

Aftrap 2

Mise en Plage is nu al een gigantisch succes. Maar de andere activiteiten moeten niet onderdoen. Hoewel er rekening werd gehouden met mogelijk wat minder weer en je “onder dak” had kunnen tafelen is dit met zo’n mooi weer niet nodig.
Mijn vriendin en ik reden zo ver mogelijk tot aan de zeedijk. De streek goed kennende kan je altijd best parkeren op de grens met Duinbergen. Ik heb een parkeerkaart voor een jaar en kan bijgevolg overal staan waar de parkeermeter een groene band heeft. Dus liefst niet een parkeerplaats in een oranje of rode zone. Want daar moet ik bijbetalen.

We wandelden op de zeedijk richting Casino . Het was rustig en op het strand weinig beweging en de meeste strandkabientjes waren gesloten. Zwemmen in zee zat er blijkbaar nog niet in want er waren geen redders te zien op het stuk zeedijk en strand waar wij wandelden. Ook weinig leven in de vele strandbars en beachclubs. Ze moesten precies er nog allemaal aan beginnen. Eigenlijk heerlijk om nu op de dijk te wandelen of op het strand te lopen.

Welkom in Knokke-Heist


Alles is nog rustig

Op de zeedijk wordt reclame gemaakt voor Knokke Hippique.
Vandaag sluit het eerste weekend af. Volgend weekend ( vanaf donderdag tot en met zondag)
zijn er wedstrijden op top niveau. Ik ga dan zeker een kijkje nemen.

Straks zal er hier geen plaatsje meer vrij zijn!

Geen volk te zien!

Blijkbaar was het die dag “schooluitstapdag”.
We zagen verschillende groepen op het strand liggen luieren….

….of een beetje sport doen.

Omdat er nog een groot niveau verschil is ,zie je midden op de foto
een aangelegde zandhelling om naar zee te wandelen.

Een eenzaam kabientje .
‘k zal er een optie opnemen! 🙂

Een voorsmaakje van Sculpture Link.
Dit jaar zijn het uitvergrote snoepjes van de Franse  kunstenares Laurence Jenkell.
Elk snoepje is gewikkeld in de vlag van een land.
Wij zagen er op de korte wandeling een paar :

Vlag van  Portugal

Vlag van Letland

Vlag van Qatar

De andere snoepjes ga ik eens op een rustige namiddag met de fiets gaan opzoeken!

De aftrap is gegeven…

Dit weekend is de aftrap gegeven naar een nieuw toeristisch seizoen in Knokke-Heist.  Braderie in de winkelstraten, Beeldenroute langs de zeedijk, Knokke Hippique en Mise en Plage ,van dit laatste evenement heb ik een paar foto’s gemaakt.

Van donderdagavond tot en met zondagavond laten vijftien chefs uit de Zwinstreek het grote publiek van hun lekkerste gerechten proeven. De Star Buck-tent op het strand  vòòr het Casino biedt plaats aan 1.500 gasten. Het dak van de tent is al van ver te zien. De organisatie hoopt op 15 000 bezoekers gespreid over drie dagen! De lijst van de deelnemende chefs: klik hier. Meer foto’s van de binnenkant: klik hier:

De ingang naar het kook- en eet gedeelte

 

 

 

 

Weer een stap verder…

Ik heb deze week mijn e-bike uit de garage gehaald en heb een kleine fietstocht gemaakt. Tot dat ogenblik voelde ik me nooit sterk genoeg om die stap te wagen. Bang om niet op tijd te kunnen reageren op kruispunten, onzeker op mijn benen staande tot dan toe. Maar het viel allemaal mee. Natuurlijk zocht ik rustige wegen op . Het gevoel weer in mijn eentje te kunnen fietsen was overweldigend (al was het  maar een korte fietstocht ). Als het enigszins kon( want meestal lag ik uitgeteld in de zetel ) waren de uitstappen( vooral om boodschappen te doen of naar dokter of ziekenhuis te gaan) de vele voorbije  maanden te voet of met de auto en ik miste die fietstochten al zo lang.

Het Kasteel van Oostkerke

Eénmaal in het jaar- in de periode van de Open Tuinen – kan je ( enkel) de tuin van het Kasteel van Oostkerke bezoeken. Het geeft je een speciaal gevoel om in de Engels geïnspireerde tuin te mogen rondlopen en te beseffen dat  dit kasteel zijn oorsprong heeft in de 14de eeuw. Het indertijd vervallen kasteel is door Baron Joseph van de Elst verbouwd  geworden vòòr en na de tweede wereldoorlog. Het wordt nu bewoond door een kleinzoon.

Het kasteel ligt enigszins verborgen tussen het groen. Het lijkt of alles eraan gedaan is om het niet te doen opvallen in het polderlandschap. Zelfs in de tuin kan je nooit het kasteel in zijn geheel zien. Langs de vier zijden is het aan de horizon omringd door de hoge bomen van de Damse vaart , door de bomen langs “de stinker en de blinker” twee kanalen( Leopoldkanaal en schipdonk kanaal), door de lange rij schuin gegroeide bomen die een dreef vormen naar de karkas van de oude molen( binnenin is die helemaal ontmanteld) en langs de kant van Oostkerke met een dubbele rij knotwilgen.

Afwisselend licht door felle zon en donkere wolken , gaf de tuin en de omgeving  een sprookjesachtig uitzicht. De weg naar het kasteel is een aarden weg vol putten en kuilen en enkel slalommend kun je tot aan het kasteel rijden. Na al de regenvlagen van de laatste dagen waren dat werkelijk slijk- en waterkuilen! Geen aanrader dus , maar ja voor mij was het wat te ver wandelen vanuit het dorp langs een slijkerig paadje..
Ach waarom zouden ze daar ook iets aan veranderen ? Er woont niemand anders dan de kasteelbewoners langs die lange weg en de slechte staat is zo erg dat enkel fietsers er rijden. Op het ene einde kom je uit op een verbreed fietspad van een paar honderd  meter langs de Damse vaart om dan over  de vaart  te rijden en bij de “Siphon” ( bekend restaurant) uit te komen. De andere kant van deze weg ligt verdoken en het plakkaat enkel plaatselijk verkeer en de slechte staat doet je rechtsomkeer maken! Maar wij reden er toch in.( Ik was er jaren geleden al eens geweest en
de charme van dit kasteel en ook zijn bewoners( héél charmante mensen die je persoonlijk binnenlaten langs de grote poort) heeft me betoverd 🙂

De tuin is een reconstructie van middeleeuwse tuinen met historische elementen zoals fundamenten en muurresten van verschillende torens. De wallen werden uitgegraven en de stenen toegangsbrug werd hersteld. Volgens de kleinzoon heeft de bekende tuinarchitecte Mien Ruys minder gedaan bij de aanleg en herstel van de tuinen dan in de geschiedenis vermeld wordt. Dat laat ik in het midden. Als je op klik hier drukt kom je er meer over te weten.

Dit kasteel heeft een grote en lange geschiedenis. Wil je er meer over lezen? Klik hier

 

Een cirkelvormige waterput staat voor goddelijke perfectie ,
een vierhoek voor de menselijke conditie,
een achthoekige waterput voor een poging tot perfectie!

Rozen in de meest uiteenlopende kleuren.  Veel oude geurende rassen

prachtige bloemenborders.    

Eén van de herstelde omwallingen

Op het domein staat ook nog een oude molen.
 De toegangsweg naar het kasteel en een zicht op het dorp Oostkerke vanuit het Kasteel.

Bunkerdag

Vorige zondag ,9 mei 2019,waren de bunkers langs de Belgische kust voor één dag open!
Er was oa een fietstocht uitgestippeld van 30km langs de bunkers in de Zwinstreek . Jammer genoeg moest ik dit aan mij laten voorbijgaan. Ik ben nog niet stevig genoeg hersteld om dit aan te kunnen.
Dus gezocht naar een alternatief dat niet te ver van huis was en dat vond ik in Blankenberge.
In de namiddag namen mijn vriendin en ik de tram en reden tot de halte Haerendyck even buiten Blankenberge .
Via het mooie wandelpad wandelden we tot aan  de Bistro Zee-Zee. We kozen niet voor de steile trap naar  het strand, dat leek mij te zwaar( ik moet toch nog wat oppassen met  inspanningen).

 

Toen we die eerste trappen gedaan hadden zagen we nog een veel steilere en hogere trap.
We zijn teruggekeerd…

… en namen de vlakkere weg richting Bistro Zee-Zee

 

Achter de Bistro bevond zich de “Geschutsbunker Regelbau 680”. We sloten aan bij een groep  en luisterden wat de gids te vertellen had.
“Deze bunker is een restant van het steunpunt Blankenberge Mole dat deel uitmaakte van een groot steunpunt dat de havengeul moest beschermen. De bunker was uitgerust met een antitankkanon. Deze goed bewaarde bunker is uniek voor België en zelfs voor de hele Noordzeekust.”

. . .  .

Het gat in de bunker voor de loop van het kanon met zicht op het staketsel.

  In de bunker was een kleine tentoonstelling over de bombardementen op Blankenberge.
Herkenbaar de Paravang!
De bunker wordt heden gebruikt als opslagplaats door de ernaast gelegen bistro.


Toen namen we het overzetbootje mits 1 euro te betalen om de andere oever te bereiken en namen we na een korte stop in een tearoom de tram huiswaarts
Een korte leuke leerrijke trip.

Havenfeesten in Blankenberge

Een verkleedpartij, zo kwamen we ook in de sfeer van de havenfeesten!

Dit bootje droeg de toepasselijk naam van “Speelman” !

Met de reddingsboot kon je een tocht in zee maken.

We bleven een beetje uit de buurt van deze haringrokerij : Op de foto niet zo goed te zien maar de rook zorgde ervoor dat je helemaal naar de haring rook!

Geen havenfeesten zonder de kleine stoet over het vissersleven. De shantykoren en de volksdansen lieten we dit jaar aan ons voorbij gaan. Veel te warm …


Animatie in de stoet

Wij zaten  in de schaduw op een terras want het was werkelijk te warm om lang in de zon te staan.
Rond de klok van 16 uur koelde het af en deden we nog een wandeling langs de zeedijk .

Waar is de zee! ?

In de rij voor een ijsje!

Nog even het oude stadhuis binnen om naar een tentoonstelling te kijken. Super mooie beelden vnl sprookjesachtige vissen. Ik mocht van de artiste welgeteld één foto maken. De keuze was moeilijk…
  



Toen was het tijd om de tram huiswaarts te nemen. Een mooie en gezellige dag was het. We hadden elkaar al maanden niet gezien. Deels mijn schuld ik voelde me te ziek om veel bezoek te hebben.

tentoonstelling in Damme

Toen we in Damme waren stapten we het stadhuis binnen waar een tentoonstelling was van keramiek en schilderijen. De onderwerpen waren zo uiteenlopend van serviesgoed, dieren, wandversieringen ,schilderijen.
Je zag een paar mensen bezig aan het werk en je kon je ook inschrijven om workshops te volgen. De tentoonstelling loopt nog tot 10 juni 2019.

Papavers als muurversiering , maar ook papavers klein en groot op metalen stengels om boeketten te maken.

Verschillende schilderijen van haar hand .

Wat vooral in het oog sprong waren de verschillende mooi beschilderde doodskisten . Het deed me denken aan het programma dat onlangs op TV was over begrafenisondernemers: Een jonge terminaal zieke vrouw liet haar doodskist beschilderen door haar twee jonge kinderen. Een aangrijpend moment. Hun moeder zou voor altijd slapen in deze mooi aangeklede en beschilderde kist.

 

Damme

Gisteren reden mijn vriendin en ik naar de boerderij in Moerkerke om aardbeien. We wilden eigenlijk wat luieren op het terras achteraan maar er stond zoveel wind dat het echt niet aangenaam was om daar te zitten. Om naar zee te rijden zagen we het al helemaal niet zitten. Zelf zou ik met de fiets rijden maar zij fietst al een tijdje niet meer sedert ze een tweetal jaar op haar staartbeen is gevallen toen het geijzeld had. Met de auto zag ik het al helemaal niet zitten als je de stroom auto’s  de stad zag binnenrijden. Ik had geen zin om rond te toeren tot we een parkeerplaatsje vonden en een grote parkplaats ligt véél te ver van de zee, je moet nog minstens een halfuur wandelen( en een half uur terug) vooraleer je er bent. Normaal stoort me dat niet maar ik ben nog niet zo goed hersteld dat ik lange afstanden kan wandelen.
Eenmaal de aardbeien gekocht reden we door naar Damme dat niet zover van Moerkerke ligt.

In een zijstraat van het stadhuis vonden we  gemakkelijk een parkeerplaats

 

Vòòr het stadhuis was er een kleine boekenmarkt. Damme is bekend om zijn regelmatige boekenmarkten en zijn boekenwinkels

 

Jacob Van Maerlant kijkt toe

 

Ik vond twee boeken over Knokke die ik nog niet in mijn bezit had.( voor een prikje). Het was er niet erg druk maar toch de komende en gaande man/vrouw ;-). Het fijne was dat ik er ook een oud collega aantrof . Wat bij gekletst natuurlijk !

 

Damme profileert zich als bij vriendelijke stad. Het reclamepaneel ( gemaakt in weervast staal. Méér weten: tik de naam Peter Coopman eens in) was geen enkel moment helemaal vrij . Dan maar een foto met fietstoeristen erbij!

Vooraleer terug naar de auto te gaan ,trakteerden we onszelf op een ijsje en een drankje zittend op een zonovergoten terras. Een groot glas ijs met warme kersensaus!

 

We vonden dat we dit verdiend hadden want het culturele aspect van onze uitstappen was niet vergeten! We hebben elkaar indertijd beloofd dat we niet zomaar van de ene tearoom naar de andere zouden gaan als we op uitstap gingen. Maar dat er ook iets anders bij moest zijn! Zoals een bos- of zeewandeling, een museum bezoeken…
In het stadhuis van Damme was er een tentoonstelling van keramiek , schilderwerken en …doodskisten! Maar daarover in een volgend logje meer !