Geen betere datum om hier opnieuw te starten . Valentijn… het kan niet beter onder woorden gebracht worden dan met een gedicht van
Stijn De Paepe
(vorig jaar veel te vroeg overleden)
Boeken staan er vol van
Het galmt in ieder lied
Je wordt er hoorndol van,
Maar zonder lukt het niet.
In elke film de hoofdrol.
In elk gedicht paraat.
Je moed, je hart, je hoofd vol
met sporen die het laat.
In elke kleine geste.
In winst en hindernis.
O, liefde is het beste,
het mooiste wat er is.
Momenteel loopt er een tentoonstelling die op heel wat belangstelling kan rekenen. Het is een tentoonstelling die lof en kritiek oogst. Je moet er niet zo maar door lopen , je moet je laten informeren . Daarom krijg je ook een audiofoon mee en kan je al luisterend op je eigen tempo door de zalen van de tentoonstelling lopen :
Expo Koen Vanmechelen – Cosmopolitan Renaissance Cultuurcentrum Scharpoord
Sinds het prilste begin van zijn kunstenaarschap worstelt Vanmechelen met de vraag naar de toekomst van onze soort: hoe moet de mens verder? Hoe kunnen wij als mensen duurzaam samenleven met andere diersoorten met respect voor de omgeving van zelfs de kleinste wezentjes? De afgelopen dertig jaar trok Vanmechelen de wereld rond. Van oorspronkelijke volkeren als de Masai tot de wolkenkrabbers van Mumbai: Vanmechelen zocht er de stukken van zijn wereldpuzzel bijeen. De tentoonstelling Cosmopolitan Renaissance toont die stukken en inspireert tot antwoorden.
Als je die beelden ziet dan denk je ,we hadden eens zo moeten evolueren ……
Bij de ingang van het cultureel centrum staat zijn Walking Egg.
Koen Vanmechelen is vooral bekend om zijn Cosmopolitan Chicken Project waarbij hij nationale kippenrassen kruist tot kosmopolitische kippen.
The Walking Egg, een marmersculptuur van een ei op poten, symboliseert Vanmechelens ononderbroken zoektocht naar de juiste plaatsen en de beste momenten om zijn evoluerende visie op de wereld en haar toekomst te laten uitbroeden. Cosmopolitan Renaissance is het resultaat. Knokke-Heist vormt de broedplaats.
En in de tuin van het cultureel centrum staat een tent , in een omheind stuk van de tuin, waar twee dromedarissen rondlopen . Ik heb ze niet gezien . Het was een druilerige namiddag en de dieren waren in de tent. Zij horen ook bij het project.
Het is een tentoonstelling waarbij je jezelf achteraf allerlei vragen stelt en je probeert je in te denken hoe de kunstenaar de evolutie ziet. Ik kan hier enkele beelden tonen maar samen met de audiofoon daar rondlopen geeft je meer inzicht. Nog te bezoeken tot half januari 2023!
Regelmatig zijn er tentoonstellingen in het cc Scharpoord. Van hobby kunstenaars tot bekende kunstenaars Iedereen krijgt de gelegenheid om dit te tonen aan anderen.
Zo was er in september een tentoonstelling van 205 werken van kunstenaars die hun werken aan het grote publiek kunnen tonen.
er steken dikwijls pareltjes tussen. Ik heb hier een kleine keuze gedaan. Soms sta je verbaasd dat mensen die je kent in staat zijn om zulke mooie werken te schilderen, boetseren … Morgen laat ik de werken van een bekende kunstenaar zien
Ik laat jullie even meegenieten. Klik op de galerie om de foto’s vergroot te zien.
Nog eens over het vernieuwde Sincfala( klik) dat heden kortweg “Hey” genoemd wordt. Velen vinden die verandering van naam maar niks. Als mijn kinderen indertijd durfden “hey” roepen naar mij ,zei ik prompt “wie is Hey? ” Ze hadden het vlug begrepen
De naam ‘Sincfala’ is de oude naam voor het ‘Zwin’ waarvan de monding enkele kilometers breed was (van Knokke naar Heist).
Ik was er een eerste maal in juni 2022 tijdens de heropeningsweek.( klik) Onlangs zijn we met de senioren langs geweest , het was er niet meer zo druk en dan bekijk je alles rustiger.
De eerste keer had ik de reuzen te laat opgemerkt want die stonden aan het raam bij de ingang van het nieuwe gebouw. Toen zijn we langs de open poort vanaf de straat binnengegaan.
Het intrigeerde mij wie aan de oorsprong lag om die affiches te maken. De meest bekendste is deze met de vrouw die in de duinen zit met een hoed op en wapperende sjaal eroverheen.
Zo dat weet ik nu dus ook!! 🙂
Vandaag zou het de warmste dag van de week worden. De thermometer wees vandaag inderdaad de hoogste temperatuur van de hele week aan. Gelukkig na de middag zat de zon wat versluierd aan de hemel maar toch bleef het kwik hoog. Geen weer om op stap te gaan. We gaan deze avond eens gaan wandelen met als enig doel een ijsje van de Post 😉
Gisteren was het ook zo warm ,maar vriendin en ik zijn pas na 16 uur de deur uitgegaan en toen was het in feite nog altijd te warm om te wandelen.
Ik had een reclame gezien van de gemeente om bij deze temperaturen eens verkoeling te zoeken in het ccScharpoord waar het cartoonfestival doorgaat. ” Het is daar lekker fris” zo werd dit bezoek aangeprezen.
Gezien dat nog op ons programma stond zijn we daar naar toe gewandeld. Het was er inderdaad fris en ook niet erg druk.
Dit jaar hadden ze de onderwerpen wat bijeen geplaatst, veel over Trump , de politiek , over corona, over het klimaat , veel over eten… Dan waren er ruimtes waar je cartoonverhalen kon lezen die in veel kranten staan.
Ook was er een ruimte waar oude cartoons op sokkels geplaatst waren. Best leuk om die nog eens terug te zien.
Te veel om alles op een paar uur te bekijken en te lezen. We werden moe van het slenteren en beloofden elkaar om later nog eens terug te keren.
Ik heb er een aantal op mijn blog gezet. De ruimtes zijn veel verlicht met spots en het is moeilijk om “deftige” foto’s te maken.
Er werd ook met thema’s gewerkt zoals kerst ,sinterklaas , bepaalde ruimtes gaven cartoonverhalen van bepaalde tekenaars.
Een hele zaal vol met oude cartoons en ook een hommage aan de stichter van het Humorfestival Knokke-Heist dat later de naam kreeg van Cartoonfestival..
Elk jaar de moeite om er eens langs te gaan. En onthoud het “het is daar fris” 🙂
klik op de foto’s ,vergroot zijn ze mooier!
Elk jaar is er in Knokke-Heist een concertenreeks meestal in een kerk. Gezien de oudste zoon lange tijd piano heeft gestudeerd en ook zelf kleine huisconcerten heeft gegeven, interesseert dit evenement hem zeer .
Toen hij nog thuis was heb ik menig “privé” concertje mogen beluisteren wanneer hij aan het oefenen was in de pianokamer en ik ernaast in de keuken aan het kokerellen was. Ik mis dit nog altijd nu hij allang het ouderlijk huis heeft verlaten.
Een tijdje terug kocht hij kaarten voor een concert onder leiding van Liebrecht Vanbeckevoort indertijd een laureaat van de Kon. Elisabethwedstrijd voor piano. Samen met Ingrid kwam mijn zoon me ophalen om naar het concert te gaan luisteren in het Dominicanenkerkje in de Sparrendreef.
Het concert ging door in het kerkje zelf. Gezien het zo’n mooi weer was konden we op de binnenkoer ( waar ook misvieringen worden gegeven) nog wat genieten van het mooie weer vooraleer we in de kerk zelf binnen mochten. Anderhalf uur hebben we genoten van het concert gespeeld door een pianokwartet (viool , altviool, cello en piano) . Ik ben geen kenner maar heb er echt van genoten.
Het is wat anders dan die grootse festivals met duizenden toeschouwers.
De tweede zoon is de andere dag naar Oostende gegaan om een optreden van Rammstein te horen en zien…of hoe smaken kunnen verschillen. 😉
.
.
.
Een tijdje geleden schreef ik hier dat er een nieuw kunstwerk te bewonderen viel van Wim Tellier. ( klik).
Er waren in een reuze groot canvas gaten gemaakt en daarin werden zonnebloemen gezaaid. Wanneer die zonnebloemen zouden boven komen zou het beeld van een fireman een heel andere vorm aannemen.
Ik ben onlangs eens gaan kijken en ik moet eerlijk toegeven dat het me ontzettend tegenviel.
Dat heeft niets te maken met de kunstenaar , maar alles met de droogte en hitte van de laatste weken! Ik denk niet dat het mooier gaat worden. De meeste zonnebloemen doen het niet en de andere staan er verwelkt bij. Het project voorziet in het derde stadium-na de bloei van de zonnebloemen -om het canvas te recycleren en te gebruiken om strandzetels van te maken. Ze kunnen er al aan beginnen !
Het had zo mooi kunnen zijn…
Zaterdag ,25 juni, regende het de hele namiddag ,maar de dag erop was het stralend weer. Na de middagrust belde ik mijn vriendin op of ze zin had om naar de heropening te gaan van het erfgoedmuseum dat nu niet langer Sincfala( wat een oudere naam zou zijn voor het Zwin) noemde maar nu de naam HEY kreeg. Wat een nietszeggende naam .
In elk geval heeft de locatie een grondige opknapbeurt gekregen. Het oude gebouw is opgepoetst maar heeft zijn uitzicht behouden . De tuin is heraangelegd en er zijn moderne gebouwen bijgekomen. Het geheel is erg aantrekkelijk geworden. In het oude gebouw ( momenteel niet te bezoeken) is alles gebleven zoals het was: de oude vissersherberg, de oude vissershuisjes en de werkzaamheden die vissersvrouwen deden zoals garnalen pellen, netten breien en herstellen en dan de tentoonstelling van vissersvaartuigen …
Gedurende de twee zomermaanden is de ingang gratis en ik ben er zeker van dat het een toeristische trekpleister zal worden.
Als animatie was er een optreden met populaire zang en muziek. Veel mensen bleven kijken en luisteren op stoelen die overal in de tuin stonden. Het was ook erg warm en even uitrusten was geen luxe.
Het eerste gebouw dat we binnenstapten toonde aan de hand van foto’s ( indertijd getrokken door Photo Hall) ,schilderijen ,affiches hoe het leven vroeger was Je kon ook met een soort vergrootglas over de een getekende kaart van de streek die aan de muur hing glijden.
Daarna stapten we door de tuin naar een ander gebouwtje waar een beeld werd weergegeven hoe de badstad Knokke een toeristisch oord werd door het bezoek van de Engelsen die hier de golfsport introduceerden.
Voorheen was Heist de toeristische trekpleister en was Knokke een klein gehucht waar schilders zoals Alfred Verwee , Felicien Rops, Paul Parmentier… hun hart verloren en een schilders kolonie stichten.
De bekende grenspaal 369 die al verschillende keren verplaatst werd en zo geschiedenis maakte was er ook aanwezig.
De valiezen waar de toeristen mee aankwamen in Knokke en Heist per trein of de automobiel en dan niet te vergeten de vele kaartjes die naar het thuisfront verstuurd werden. Veel kaartjes werden aan de voorkant van de postkaart vol geschreven.
Een mooi glasraam van de vuurtoren.
Als kind heb ik nog geweten dat er een Zoo was in en rond de Lac van Heist.
De kust ook is ook bekend voor de vele papieren bloemen die de kinderen op het strand tot heden verkopen in ruil voor voor schelpen. Bij het overlijden van Burgemeester Graaf Leopold Lippens werd met papieren bloemen hulde gebracht door de oprijlaan naar zijn woning vol te zetten met papieren bloemen!
De bekende babelutten ( een boterbabbelaar) werden voor het eerst gemaakt door Moeder Babelutte.
Een een grote affiche maakt bekend dat het stadhuis van Knocke officieel werd ingehuldigd in juni 1913 !
En er is nog veel te zien via beeld of teksten…
Echt een bezoekje waard als je eens naar Knokke-Heist komt.
Maar voor mijn vriendin en mezelf was het een verrassing dat er ook die dag rommelmarkt was in de straten errond en dat het tevens Oosthoekkermis( een wijk in Heist) was
Maar daar gaat het volgende logje over!
Ik schreef het toch al ” doe me nu maar stoppen” 🙂
Na de wandeling met Sébastien en zijn vriendinnetje reden we niet recht naar huis. We gingen nog even kijken naar een kunstwerk in de omgeving van het AZ Zeno . Ik had nog niet kunnen uitvissen waar precies dit kunstwerk lag want het AZ Zeno grenst aan de Natiënlaan maar ook aan de Kalvekeetdijk. Het moest ergens in een weide liggen tussen het ziekenhuis en de parkbegraafplaats. De zoon liet ons met een drone foto weten waar we moesten zijn.
Wim Tellier stelt momenteel nabij AZ Zeno in Knokke-Heist zijn kunstproject CLOSER voor. Een gigantische en loodzware canvasafdruk van 105 x 68 meter en 3 ton van een man in een brandwerend pak. “Je ziet één individu, een man in vuurpak, in een zeer zelfzekere houding”, legt Tellier uit. “Hij lijkt onoverwinnelijk, alsof niets hem kan overkomen. Maar dat is slechts schijn want in een tweede stadium krijgt de man-in-beschermpak een volledig andere gedaante. In mei wordt het pak geperforeerd en zullen er zonnebloemen door groeien als tegenpool van die zelfzekere man. De biologische bloemenzaadjes gaan hem overmeesteren en uiteindelijk overwoekeren.” Wim Tellier koos voor de zonnebloem als symbool voor bescheidenheid en als knipoog naar de zon. In een derde stadium wordt de hele stof gerecycleerd. Het zal gebruikt worden als zeildoek voor strandzetels!
Zo vanuit de lucht ziet het er wel imposant uit. De poorten van de weide stonden wagenwijd open en aan de ingang stonden aan weerszijden grote panelen met de uitleg.
In de weide zelf was er een platform gebouwd en van daarop kon je de figuur zien. Jammer genoeg was het platform niet hoog genoeg om een duidelijk beeld te krijgen . Er was ontzettend veel wind op dat ogenblik en ik verkoos maar om vlug weer naar beneden te gaan.
In de weide zag je overal hoopjes aarde liggen. Ik herinnerde me gelezen te hebben dat het AZ Zeno bezig was om in die weiden een biologisch voedselbos aan te leggen. In beginfase vooral bomen met fruit en noten om te gebruiken in het ziekenhuis zelf !
Wim Tellier is niet aan zijn proefstuk. Hij heeft enkele jaren geleden op het strand vòòr het Casino de reusachtig krab van 3000m² met foto’s van landschappen uit de vier windstreken gelegd en het bloemenkunstwerk om aandacht te vragen voor de bij .
Meer over deze kunstenaar en zijn werk: (klik). Daar kan je lezen waar hij oa zijn werken heeft tentoongesteld!
Zodra de zonnebloemen boven komen zal ik nog eens gaan kijken om de evolutie met eigen ogen te zien! Wil je dit ook eens zien ? Links afslaan bij de nieuwe rotonde op de Natiënlaan richting AZ Zeno en een paar honderd meter verder zie je de panelen op de weg al staan. Tot september kan je dit nieuwe kunstwerk van de landschapskunstenaar Wim Tellier bekijken;
Nu de dagen zo kort zijn en het weer niet altijd zo uitnodigend om lange wandelingen te doen stap ik al eens gemakkelijker binnen in het cc Scharpoord om een tentoonstelling te bekijken. Deze keer was het een fototentoonstelling van Valéry Lippens. Zoals de naam al doet vermoeden is hij de zoon van wijlen Burgemeester Graaf Leopold Lippens. Hij exposeert voor de eerste keer in Knokke-Heist. Een soort hommage aan zijn vader die zijn stad in hart en nieren droeg.
Van de zee tot de duinen en de polders niets ontsnapt aan zijn oog . Hier een kleine “bloemlezing”
Ik kan ze hier moeilijk allemaal plaatsen. Ze zijn allemaal zo indrukwekkend mooi.
