Je hebt van die dagen…

…dat het allemaal tegengaat maar evengoed dagen waar je gewoon doorwalst. Deze week had ik zo’n dag dat je bij het einde ervan die zou willen vasthouden.
Na maanden allerlei kleine tegenslagen zowel op psychisch als fysisch vlak( na een operatie) en allerlei tegenslagen die je niet verwacht, begon de dag zonnig ( al blijft de NO wind ons hier aan de kust geselen).

Vriendin en ik zouden eerst tot aan de aardbeienboerderij rijden in Moerkerke . Ik wilde confituur maken voor mezelf en de kinderen. Daar zijn ze dagvers en ook goedkoper dan in de winkel. Er lagen van die “ongesnoekte” grote aardbeien voor een zacht prijsje. Je moest er wel vier kilo kopen. Die heb ik gekocht en ik moet zeggen dat ik er thuis ongegeneerd een bakje heb opgegeten. Ze waren nog zoeter dan de aardbeien met een normaal uitzicht.

Daarna reden we door naar Vivenkapelle waar ik indertijd mijn plooi-e-bike heb gekocht. Toen kon je in onze streek nog niet in alle fietsenwinkel een plooi ebike kopen.
Ik heb lange tijd na elke operatie niet mogen zwemmen of fietsen. Dus stond de fiets daar te wachten

tot ik opnieuw mocht fietsen. Ik vreesde er al voor : de batterij laadde niet meer volledig op. Waar lag het aan : de lader of de batterij? Daarom moest ik beide meenemen en naar de handelaar gaan. De eerste zou 70 euro kosten de andere minstens 400 euro. Ik heb geluk gehad ,het was de lader die kapot was.

Daarna reden we naar Damme want dat moest toch gevierd worden. Hoewel de fiets al een aantal jaartjes telt had ik in feite weinig kilometers op de teller staan en ik zou het er ook wel voor over gehad hebben om een nieuwe batterij te kopen. Tenslotte kostte die fiets ook een pak geld en om die dan zomaar aan de kant te laten staan….
In Damme deden we eerst wel een wandeling vooraleer ergens iets te gaan drinken.

Op de terugweg naar de parking moesten we langs een enorme camion wandelen die half op het trottoir stond (anders konden de auto’s er niet meer langsrijden). Er lag een reuze blok bewerkte steen op. Toen zagen we in een open ruimte een paar beeldhouwwerken staan.
Het bleken monumentale beeldhouwwerken te zijn die in het kader van een komende beeldenroute tijdens de zomermaanden in Damme voorlopig in die open ruimte gelost werden.
De beeldhouwer en kunstenaar van deze beelden die aan origami doen denken is Sylvain Patte , samen met een begeleidster gaven ze tekst en uitleg en er werden foto’s genomen.

De streek rond de Damse Vaart in het Brugse Ommeland trapt de zomer van 2023 af met een nieuwe, unieke culturele belevenis. Te voet, met de fiets of met de nostalgische boot de Lamme Goedzak, je begeeft je tijdens een state-of-the-art kunstroute tussen meer dan 25 kunstwerken van gerenommeerde Belgische en internationale kunstenaars

Dus allen vanaf juli tot oktober naar Damme om de beeldenroute te volgen en te bewonderen.

De wandelmicrobe…

Deze keer gingen we naar Damme .Het was een heel rustige dag met af en toe zon. Helemaal geen felle wind en best aangenaam. Vlak naast de parking langs de Damse vaart is er een wandelpad en zo wandel je rond Damme en heb je de mooiste vergezichten. Langs het pad staan verschillende panelen met gedichten op. Deze keer was het moeilijk om duidelijk leesbare foto’s ervan te maken. Maar eentje vond ik toch de moeite om hier te plaatsen.

Klik op de foto’s om een groter en mooier beeld te zien!

Op het einde van het naast aarden paadje naast het Zuidervaartje kwamen we in de enige hoofdstraat van Damme. Maar het was bijlange nog geen tijd om wat te rusten ,we sloegen een paadje in die achter de muur van het kerkhof loopt en uitkomt in de tuin van de pastorie. Langs de muur en in de tuin van de pastorie staan banken . In het najaar mag je al de appels die van de fruitbomen vallen oprapen! Lekkere appelmoes. En nu staat de hele tuin vol met sneeuwklokjes , ook met kleine en grote narcissen. Via een gedeeltelijk droge gracht stap je zo in het kerkhof

Het is een oud kerkhof maar toch zie je nog recente graven en is er ook een muur waarin urnes geplaatst worden en op een omheind(met een betonnen muurtje) stukje van het kerkhof liggen de kloosterzusters van het voormalige hospitaal begraven . De korte dreven met leibomen geven een speciale sfeer aan dit kerkhof.
Je moet niet op je stappen terugkeren om via de pastorie terug op de weg te komen maar je geraakt er ook via een doorgang aan de kerk zelf . De kerk was die dag gesloten ,het is altijd de moeite om er binnen een kijkje te nemen.
Het opvallende graf in cortenstaal is van de kunstenaar Jef Claerhout .

Naast de kerk is een weggetje waar je naar de straat kunt toe wandelen . Wij verkozen nog een ommetje te maken om de kunstwerken die er daar staan te bewonderen. Een beeld van Tijl uilenspiegel, een herdenkingsteen voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen. Het dubbele hoofd is van de kunstenaar Charles Delporte. Je kunt ook een wandelroute volgen waar je telkens een Breugeliaans tableau ziet.

Het Walking Museum is het nieuwste initiatief waarbij je al wandelend de stad verkent en de verbinding legt tussen de legende van Uilenspiegel, de kunst van Bruegel en de geschiedenis van de zestiende eeuw.

Toen kwamen we op een pleintje met uitzicht op de rij bomen langs het Zuidervaartje en de bomen langs de Damse vaart met nog even te zien de wieken van de Schellemolen. Maar de reden waarom we dit omweggetje deden was wel om de ooievaar te zien die een nest heeft op de schoorsteen van een alleenstaande woning. Maar de ooievaar was er niet.

Maar op de terugweg naar de hoofdstraat zagen we in volle glorie een ooievaar die aan het genieten was op de schoorsteen van een woning.

Ik had bij vorige wandelingen dit restant van de omwalling van Damme wel gezien maar er niet echt bij stilgestaan dat er daar ook vleermuizen huisden.

Damme was indertijd beschermd door een zevensterrige omwalling (klik) en daar hoorde deze poort ook bij. We wilden die wandeling ook nog doen maar dat zal voor een volgende keer zijn en daarenboven moesten we terug wandelen naar de auto( dicht bij de molen geparkeerd ).De avond kwam al vlug naderbij! Voorlopig afscheid van Damme met onderstaande foto!

wandelen als het weer het toelaat

Vriendin en ik gaan regelmatig wandelen tenminste als het weer het toelaat. Op een zonnige, maar ijskoude dag trokken we naar Sluis. Ik heb al dikwijls geschreven dat dit stadje bijna aan mijn achterdeur ligt en gemakkelijk te bereiken is met de auto. en er ook nooit parkeerproblemen zijn.

We gaan ook graag wandelen aan zee maar het is er de laatste tijd dikwijls zo winderig en koud dat we er geen zin in hebben en het meer landinwaarts zoeken. Vrijdag bv moest ik me aan een oversteekplaats bij de tramhalte in Heist vasthouden aan een verkeerspaal wilde ik niet omver gewaaid worden en zag ik een man met twee boodschappentassen in de hand niet vooruit geraken. Hij trok zich maar terug in een portiek om op adem te komen. Op de terugweg naar de tramhalte heeft een vriendenkoppel me vergezeld en we moesten elkaar stevig vasthouden om niet ons evenwicht te verliezen. Het was op die dag wel extreem weer!

Maar om terug te komen op onze wandeling in Sluis ( op 4 maart). Het was koud maar zonnig en we deden eerst onze boodschappen en startten daarna onze wandeling aan “de Stenen Beer” , deze keer niet op de wandelpad bovenaan maar op het fietspad beneden. Vriendin ging even in het zonnetje zitten ( voor de foto 🙂 ) Daar was de wind minder fel . Het was bepaald geen fietsweer, we kwamen ook geen fietsers tegen .Wel redelijk veel wandelaars die het ook verkozen om beneden te wandelen.
De meerkoetjes kozen de zonnekant om in het water te dobberen. en de wolken probeerden de zon te verbergen

De molen van Sluis toonde enkel zijn wieken , ja want we wandelden beneden hé! Een mooie treurwilg toonde al zijn groene kleur en de wind deed zijn lange slingers heen en weer wippen.
We staken de straat over en wandelden verder maar we wilden niet de hele omwalling af wandelen daarvoor was het toch te koud . We staken de brug over en wandelden onder een poort terug Sluis in via een mooi paadje omzoomd met leibomen.

De auto stond aan het het kanaal Brugge -Sluis. Toen we daar kwamen kregen we een mooi spektakel te zien.

Twee ooievaars op een dak . Een jong meisje wilde de vogels lokken met wat eten maar ze verroerden niet. Enkel toen de deur van een huis openging daalden ze neer en wachtten tot de vrouw die in het deurgat kwam staan hen eten toegooide. Dit spektakel herhaalt zich dagelijks omstreeks 17.30 uur. Je mag dan langs wandelen en foto’s maken die ooievaars storen zich er niet aan.
Ik heb het eerder al meegemaakt en het is werkelijk speciaal dat je vlakbij die steltlopers kunt staan en dat ze zich daar niets van aantrekken. Later zag ik één van de twee op een lichtarmatuur zitten. Hun nest is ook vlakbij hoog in een boom.

Wij genoten van een koffietje/theetje in het tearoom-restaurant waar de ooievaars telkens op dit dak wachten op “hun eten” en genoten van een pracht van een ondergaande zon! Een wandeling op die manier afsluiten is gewoon zalig !

Terugblikken ….

Vriendin en ik hadden afgesproken om zoveel mogelijk te profiteren van het mooie en zachte weer. Veel namiddagen trokken we er bijgevolg op uit. En als we ‘s avonds terug thuis kwamen elk in ons eigen huis ,was ik te moe om mijn indrukken nog neer te pennen in een logje. Ik spaarde de foto’s op en dacht ” als het weer wat minder wordt dan weet ik wat doen !”
Nu lijkt er een ommekeer te komen in het weer en zullen er dagen aankomen dat ik liever thuis blijf. En bijgevolg zal ik ook meer tijd hebben om een blog-leestoer te maken en om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag was het zo’n dag dat je maar beter binnen kon blijven.
Van het Westen uit was er een regenzone die langzaam naar het Oosten zou trekken. En de weersvoorspelling kwam uit . Eerst was er nog een zonnetje maar tegen de middag was het amen en uit en begon het te miezeren. En voor de rest van de week zal het afwachten worden…

Tijdens het voorbije weekend was het mooi weer en daar profiteerden vriendin en ik van. We reden naar Brugge en genoten samen met een Brugse vriendin van een wandeling in een klein bos in de nabijheid van haar woning om te eindigen op een terras van de kinderboerderij. Stel je voor half november nog kunnen buiten zitten !

Toen we uit het bos kwamen zagen we aan de wolkenloze blauwe hemel een luchtballon,
Ik wou dat ik in dat rieten mandje zat om de zonovergoten streek van bovenaf eens te zien!!

In de cafetaria Kiboe (klik) van de kinderboerderij “de Zeven Torentjes” was het erg druk. Binnen als buiten waren alle tafeltjes bezet en de kinderen konden hun hart ophalen op de speeltuigen. Het was uitzonderlijk mooi weer !Wij aten er een pannenkoek , die zijn daar altijd vers gebakken en dat proef je.
De werking van deze cafetaria is een sociaal project met jongeren. Zij werken allemaal super geëngageerd onder toezicht van een verantwoordelijke.

Zodra de zon begon te zakken was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wilde thuis zijn vóór het donker werd. Want ‘s morgens was er mist geweest en tegen de middag trok die pas op om een zonovergoten hemel te laten zien. De kans zat erin dat het tegen de avond terug mistig zou worden.

Tijdens het huiswaarts rijden hadden we even last van mistbanken die over de weg zweefden, maar toch even de auto aan de kant gezet om het spektakel van opkomende mist samen met een prachtige zonsondergang vast te leggen. Klik op de foto’s !

En zo zal ik verder terugblikken op de voorbij weken.

Update :Kasteel Ryckevelde

Er is blijkbaar iets misgegaan met de foto’s van het kasteel zelf. Toen ik het log postte waren de foto’s er wel.
Ik wilde dit aanpassen maar er is telkens een foutmelding. Ik wil de foto’s van dit mooie kasteel toch tonen.
Het Landhuis moet gerestaureerd worden maar het Kasteel zelf is helemaal in orde.

Voorzijde van het Kasteel

Achterzijde van het kasteel gezien vanuit het Landhuis

Op zoek naar die ene…

Omdat ik bij boswandelingen nooit eens een rode paddenstoel met witte stippen tegenkwam ,stelde een Brugse vriendin voor om eens te wandelen in het Domein Ryckevelde. Op de grens van Brugge, Damme en Beernem ligt het Ryckeveldebos, natuur met een eeuwenlange geschiedenis. Het domein is 180ha groot.

We wandelden eerst door de bossen op zoek naar die ene paddenstoel ! Genoeg paddenstoelen, maar niet die ene die ik met eigen ogen wilde zien! Bijna op het einde van de wandeling heb ik er toch eentje gezien, hoewel die al over zijn gloriedagen heen was!

Het allerleukste na het zoeken van paddenstoelen vond ik het bladertapijt waar je heerlijk kon in schoppen! Heb dat altijd al graag gedaan. Ach de andere wandelaars glimlachten eens als ze me bezig zagen ,maar ik ben zeker dat ze dit ook eens graag hadden gedaan.

Naast het Kasteel van Ryckevelde ligt een landhuis met hoeve . De komende jaren zullen de gebouwen alsook het terrein errond volledig geherwaardeerd worden. Hoe minimalistisch alles nog is, het schrikt de bezoekers niet af en massaal zitten ze buiten in ligzetels, op barkrukken en rond tafels en stoelen met een grote luifel boven zich. Het was die dag eigenlijk nog op het kantje af om buiten te zitten: af en toe een spetter !

Herfstwandelingen 2

Ja we wandelen wat af de laatste dagen. Nog flink profiteren nu het weer dit nog toelaat. Er wordt steeds regen voorspeld maar op de dag zelf is het in de voormiddag eventjes aan het regenen en voor de rest van de dag is het droog, zacht en dikwijls zelf zonnig weer aan de kust. Zo ook zaterdag . Vriendin en ik hadden gepland om met de tram naar Blankenberge te rijden.
We raakten niet met de tram in Blankenberge want er zijn werken aan de gang naast het station in Knokke waardoor ik niet aan de parking geraakte (waar ik gewoonlijk de auto zet om dan de tram te nemen). Ik moest zò ver omrijden om te kunnen parkeren dat ik maar met de auto doorreed naar Blankenberge. Maarre… in Blankenberge zijn er ook werken aan de gang en moest ik de ringlaan nemen en kon ik bijgevolg niet parkeren waar ik gewoonlijk sta( als we al eens met de auto naar daar rijden ! ) en moest ik zoeken naar een parkeerplaats. Een heel gedoe want het was zaterdag en…mooi weer!
Uiteindelijk bereikten we de zeedijk die we voor een groot stuk afwandelden Wel wat wandelaars maar overwegend rustig. Zelfs de e-steps stonden werkeloos in het rek en dat ijskraam zou beter dat plakkaat wegnemen want het was gesloten!

Vriendin doet niet graag trappen en we stapten bij het casino langs een helling van de zeedijk naar de winkelstraten toe . Op het Casinoplein staan piramiden met afbeeldingen van strip personages. Leuk!
De monumentale trappen die naar de zeedijk leiden bekeken we van beneden.

Er is een winkel in de Visserstraat waar je heel goedkoop een polshorloge kan kopen. Ik ben niet meer van plan om een duur exemplaar te kopen. Ik spring er niet voorzichtig genoeg mee om en op momenten dat ik die beter af doe om bv in de tuin te werken of met water bezig te zijn ,vergeet ik het. Met alle gevolgen dan. Ik schaf me er gewoonlijk twee aan: één met een rood polsbandje ( ik hou van rood) en één met een zwart bandje. Voor de prijs moet je het niet laten 20 euro voor twee. En ze gaan echt lang mee tot de batterij plat is of het polsbandje versleten/kapot.

We wandelden naar betreffende winkeltje om een polshorloge te kopen. Mijn polshorloge had een versleten polsbandje en een nieuw bandje kost 14 euro. In de horlogewinkel was het druk. Voortdurend kwamen mensen binnen en gingen anderen weer buiten allemaal om één of twee horloges te kopen. Niet te geloven!!
De uitbater van dit winkeltje heeft aan de overzijde van de straat een juwelierswinkel met oa dure horloges!!
Mijn “zondags uurwerk” ooit gekregen voor mijn verjaardag van opa blijft netjes opgeborgen in zijn doosje voor speciale gelegenheden 😉

Herfstwandelingen

Na de drukte van de Zoute Grand Prix waren een paar wandelingen in de natuur rustgevend. Daarenboven was het bij de eerste wandeling die ik deed mooi weer en dan lijkt het meer op een indian summer.
De eerste wandeling deed ik verleden week . Samen met een Brugse vriendin gingen we eerst lunchen in de tearoom van de Abdij van Zevenkerken . Daarna deden we een wandeling in een stukje van het aanpalende bos. Het voelde niet herfstig aan. Het was warm en er was nog veel groen. Ik hoopte paddenstoelen te zien maar daar was het blijkbaar nog te vroeg voor. Ach de wandeling op zich was aangenaam en de rust maakte je bijna weemoedig.
Als je uit het bos komt sta je voor de mooie Abdijkerk en daarna wandelden we de dreef door naar de parking waar de auto stond.

Gisteren ben ik naar het Zwin gereden en liet de auto op de bijna lege parking van het Zwin Natuurpark achter. Vriendin en ik zijn de Nieuwe Zwindijk opgewandeld (samengesteld voor een deel met de vroegere Internationale dijk en de vernieuwde zeedijk) Neen ik heb niet de hele lus gedaan want dat is zo om en bij de 7km. Ik heb me beperkt tot de eerste halte waar er stenen zitbanken staan en waar je op een paneel de geschiedenis kan lezen. Het was geen zonnige dag ,de zon bleef zich gedeeltelijk verschuilen achter een wisselend wolkendek maar het was windstil en best aangenaam.

De Zwingeul had een laag waterpeil en overal zag je kleine zandbanken en rondscharrelende vogels. Een groep ganzen vloog al gakkend over en streek neer in het Zwinreservaat. In de verte zag je regelmatig een container schip voorbij de zwingeul varen. Op één van de foto’s zie je de contouren van Cadzand Bad.
Toen keerden we terug om in de “The Shelter”( bistro) iets te drinken vooraleer terug naar huis te rijden.

O ik heb daar een paar vergane paddenstoelen gezien ! 😉

Klik op de foto’s om ze vergroot te zien!

Een wandeling met de kleinzoon

Dinsdag in de late namiddag ( omdat het dan niet meer zo warm was) gingen Sébastien en ik wandelen aan het strand. Maar omdat hij ook eens naar het bos wilde deden we de volgende dag een wandeling bos/landerijen.
Maar eerst had hij de twee treurwilgen flink gesnoeid. Buren vinden het erg leuk dat de slingers van de treurwilg bij hen in de tuin overhangen , maar ik zorg er toch liever voor dat het niet storend wordt. Hierbij kon de kleinzoon me goed helpen. Hij heeft de twee treurwilgen flink gesnoeid zodat ze nu een nette bolhoed hebben! De eerste foto is de treurwilg achteraan en de laatste is deze in de voortuin.

Niettegenstaande de droge zomer verliezen beide treurwilgen weinig bladeren , wat niet kan gezegd worden van van de hulstboom die plots zijn hele kruin verloor na een flinke plensbui vorige maand en de bladeren van de kerselaars dwarrelen al een hele tijd continu naar beneden. Na dat toch-indrukwekkend -werk werden de takken verzameld en de ladder opgeborgen en reden we naar het bos.
In feite was het niet echt naar het bos maar we zouden er wel een stukje in wandelen.

We parkeerden de auto in een villawijk in een zijstraat van de Boslaan. In deze wijk is er tussen twee villa’s een pad waar één van de buurtbewoners een bloemenboord voor de bijen heeft ingezaaid en aan verschillende bomen hangen bijenhotelletjes! De bloemenborder staat er nu wat verdord bij maar ik ben er nog langs gewandeld toen alles nog in bloei stond. Op het einde van het pad kom je bij een groot open veld . Vorig jaar was het een maisveld ,dit jaar staat er enkel droog gras. Dat smalle paadje is een weggetje dat een erfdienstbaarheid torst. De boer moet ten allen tijde doorgang verlenen aan een paar huizen die anders niet bereikbaar waren ( nu is er wel al een grindweg aangelegd naar een straat die aansluiting geeft met een verder gelegen straat).De erfdienstbaarheid is gebleven en dit paadje sluit aan bij een wandelroute. We wandelden langs maisvelden die geleden hadden onder de hitte en de droogte en de oogst ziet er niet erg aantrekkelijk uit.

In de verte zagen we de wijk “Zevekote” in de Oosthoek, we wandelden niet door deze wijk maar trokken het bos in. Juist voor we het bos introkken zagen we op een heuvel het dak van de villa van de familie Lippens tussen de bomen.

We liepen langs een smal paadje met overal omgewaaide bomen , sommige zijn voor de veiligheid in stukken gezaagd. Het wordt niet opgeruimd het wordt “teruggegeven aan de natuur”.
Na een tijdje kwamen we op de weg uit . Aan de overkant zag je de bomen van het” Koningsbos. “( klik).
We staken niet over maar keerden langs het voetpad op deze weg terug naar de auto. Toch een wandeling van anderhalf uur.

‘s Avonds vertrok de kleinzoon terug huiswaarts …

september…..

…betekent het einde van de zomervakantie. Voor veel kinderen en jongeren betekent het ook het begin van een nieuw schooljaar, voor veel ouders wordt het opnieuw wennen aan een strakker ritme om school en werk weer op elkaar af te stemmen.
Hoewel ik allang niet meer hoef over te schakelen, voelt het toch nog altijd aan alsof mijn vakantie ook is afgelopen. Deze zomer was er eentje die we allemaal niet zo vlug zullen vergeten met de te warme dagen op de eerste plaats in onze contreien.
Waar andere jaren de zomermaanden gevuld werden met over en weer komen van de kleinkinderen was het dit jaar erg beperkt… kleine kinderen bij de drie kleindochters, een kleinzoon die anderhalve maand op reis is naar Zuid Amerika en pas einde september terugkomt, een andere kleinzoon die naar het Oosten is vertrokken naar zijn vriendin en een paar jaar zal wegblijven en de jongste had herexamen in de Hogeschool ( wat niet verwonderlijk was na een jaar “thuis” onderwijs).

Mijn zomer was écht niet compleet. Mijn gezondheid was ook niet opperbest na corona begin juni waardoor ik in het ziekenhuis belandde en ook omdat ik gewoonweg niet tegen die warmte kon. Toch heb ik er samen met mijn vriendin het beste van gemaakt met allerlei korte uitstappen. Keuze genoeg aan de kust tijdens de zomermaanden.
Het enige wat ik verwaarloosd heb is mijn blog. Ik kon het soms niet opbrengen om te schrijven of om te lezen… Alle dagen de plantjes water geven nam ook veel tijd in beslag(uit het zwembad gevuld met regenwater . Is ondertussen helemaal leeg )
Maar deze week heb ik toch een mooie afsluiter gekregen van de zomervakantie. De jongste kleinzoon is na zijn herexamen drie dagen naar oma gekomen. Zijn lessen beginnen pas op 19 september.

Samen zijn we gaan wandelen aan de waterlijn. Het was erg warm die dag maar aan zee was er een flinke bries en dat maakte het aangenaam. Wij en de meeuwen hadden het strand voor ons alleen en de meeuwen vlogen zelfs met moeite op toen we langs hen heen wandelden.

Foto’s vanaf het strand : Van het Rubensplein tot aan de helling van Duinbergen. Het Casino met zijn ronde vorm is goed herkenbaar en tussen één van de zijstraten zie je de watertoren van Duinbergen.
Het was eb en het strand leek enorm , zeker nu er geen volk op het strand was er ook geen catamarans uitvoeren .In een nevelige verte de haven van Zeebrugge.
Die avond is het rond 21 uur een paar uur flink beginnen regenen! De tweede keer dat het hier geregend heeft tijdens de twee voorbije zomermaanden!
Maar we deden nog meer…