Geen betere datum om hier opnieuw te starten . Valentijn… het kan niet beter onder woorden gebracht worden dan met een gedicht van
Stijn De Paepe
(vorig jaar veel te vroeg overleden)
Boeken staan er vol van
Het galmt in ieder lied
Je wordt er hoorndol van,
Maar zonder lukt het niet.
In elke film de hoofdrol.
In elk gedicht paraat.
Je moed, je hart, je hoofd vol
met sporen die het laat.
In elke kleine geste.
In winst en hindernis.
O, liefde is het beste,
het mooiste wat er is.
Vandaag zou het de warmste dag van de week worden. De thermometer wees vandaag inderdaad de hoogste temperatuur van de hele week aan. Gelukkig na de middag zat de zon wat versluierd aan de hemel maar toch bleef het kwik hoog. Geen weer om op stap te gaan. We gaan deze avond eens gaan wandelen met als enig doel een ijsje van de Post 😉
Gisteren was het ook zo warm ,maar vriendin en ik zijn pas na 16 uur de deur uitgegaan en toen was het in feite nog altijd te warm om te wandelen.
Ik had een reclame gezien van de gemeente om bij deze temperaturen eens verkoeling te zoeken in het ccScharpoord waar het cartoonfestival doorgaat. ” Het is daar lekker fris” zo werd dit bezoek aangeprezen.
Gezien dat nog op ons programma stond zijn we daar naar toe gewandeld. Het was er inderdaad fris en ook niet erg druk.
Dit jaar hadden ze de onderwerpen wat bijeen geplaatst, veel over Trump , de politiek , over corona, over het klimaat , veel over eten… Dan waren er ruimtes waar je cartoonverhalen kon lezen die in veel kranten staan.
Ook was er een ruimte waar oude cartoons op sokkels geplaatst waren. Best leuk om die nog eens terug te zien.
Te veel om alles op een paar uur te bekijken en te lezen. We werden moe van het slenteren en beloofden elkaar om later nog eens terug te keren.
Ik heb er een aantal op mijn blog gezet. De ruimtes zijn veel verlicht met spots en het is moeilijk om “deftige” foto’s te maken.
Er werd ook met thema’s gewerkt zoals kerst ,sinterklaas , bepaalde ruimtes gaven cartoonverhalen van bepaalde tekenaars.
Een hele zaal vol met oude cartoons en ook een hommage aan de stichter van het Humorfestival Knokke-Heist dat later de naam kreeg van Cartoonfestival..
Elk jaar de moeite om er eens langs te gaan. En onthoud het “het is daar fris” 🙂
klik op de foto’s ,vergroot zijn ze mooier!
Een tijdje geleden schreef ik hier dat er een nieuw kunstwerk te bewonderen viel van Wim Tellier. ( klik).
Er waren in een reuze groot canvas gaten gemaakt en daarin werden zonnebloemen gezaaid. Wanneer die zonnebloemen zouden boven komen zou het beeld van een fireman een heel andere vorm aannemen.
Ik ben onlangs eens gaan kijken en ik moet eerlijk toegeven dat het me ontzettend tegenviel.
Dat heeft niets te maken met de kunstenaar , maar alles met de droogte en hitte van de laatste weken! Ik denk niet dat het mooier gaat worden. De meeste zonnebloemen doen het niet en de andere staan er verwelkt bij. Het project voorziet in het derde stadium-na de bloei van de zonnebloemen -om het canvas te recycleren en te gebruiken om strandzetels van te maken. Ze kunnen er al aan beginnen !
Het had zo mooi kunnen zijn…
Er is in cc Scharpoord altijd een niet zo grote ruimte voorbehouden aan een kleine tentoonstelling . Deze keer waren het amateur schilderijen over het strand en over het Zwin en ook over de ooievaars in het Zwin. Erg jammer dat de ophanging wat saai was in een onderbelichte gang. Er waren héél herkenbare zichten bij waarvan je kon zeggen dat is daar of daar
Ook nog een kleine en leuke tentoonstelling over zeemeerminnen.
De zeemeermin is een van de meest iconische wezens aller tijden. We kennen haar van mythes, legendes, sprookjes en verhalen die teruggaan tot in de oudheid. Zeemeerminnen worden steeds afgebeeld als sterke, bovennatuurlijke vrouwen die macht, schoonheid en zelfvertrouwen uitstralen.
De Gentse fotografe Elisa Maenhout neemt de kijker mee in de (w)onderwaterwereld van zeemeerminnen.
“Ze hebben dezelfde zorgen als gewone stervelingen, maar zodra deze parttime zeemeerminnen én -mannen hun staart aantrekken, telt alleen nog wat zich onder water afspeelt. Voor hen is dit geen rollenspel, zij voelen zich écht zeemeermin of -man.”
Haar onderwaterfoto’s brengen de idyllische droomwereld tot leven.
Ik koos een tweetal foto’s uit die qua belichting meevielen. De andere waren te veel met spots belicht of was de weerkaatsing te groot. Het was een kleine tentoonstelling maar eentje die tot de verbeelding sprak.
Het was een regenachtige dag en zeker geen terrasjes weer (op het dak van cc.Scharpoord). Ideaal om het Cartoonfestival binnen te bekijken. We hadden buiten al de panelen langs het zegemeer en in de tuin van scharpoord bekeken, nu gingen we eens binnen kijken. Toen moesten we nog reserveren maar ondertussen was die reservatieplicht afgeschaft.
We waren er zeker niet alleen. Maar het viel wel best mee. Iedereen respecteerde elkaar en bleef wat op afstand. De tentoonstelling was verdeeld over verschillende kamers. Je liep oa in een duikboot en in een bank…In een duikboot kon je de cartoons van Lectrr bekijken onder roodkleurig licht en je stapte ook een kluis van een bank binnen waar het geld zomaar op de vloer lag( met een afbeelding van Lectrr erop. Wat dacht je wel? 🙂
Cartoons genoeg . Ik plaats er hier enkele.
Het is onmogelijk om de beste er uit te halen. Er zijn er zoveel en iedereen vindt wel iets anders het mooist of het grappigst.
Lego was alom tegenwoordig om verschillende sport disciplines uit te beelden. In de bovenzaal waren de cartoons gegroepeerd volgens de sportdiscipline;
En als afsluiter een selfie die je kon nemen in een decor in de afdeling van het wielrennen!! De foto werd je toe gemaild! Leuk toch!
En uitrusten van het slenteren van cartoon naar cartoon kan in de gezellige cafetaria .. Daar kom je altijd wel iemand tegen die je kent, zo ook deze keer. Een hartelijk weerzien met bekenden na zo’n lange tijd . Zeker omdat de cafetaria héél lang dicht was.
Daarna door de regen terug wandelen naar de auto die we niet meer kwijt konden op de ruime parking van scharpoord maar een eind verder in de Meerlaan. Een regenachtige dag die leuk was ingevuld.
Omwille van corona gaat het cartoonfestival niet door in een tent op het strand van Heist maar gedeeltelijk in openlucht rond het Zegemeer , in de tuin van het cc.Scharpoord en in verschillende zalen van het Scharpoord zelf.
Dit jaar staat het festival in het teken van iedereen kampioen. Nieuw is dat het festival een tekenaar extra in de verf zet. Die eer valt cartoonist Lectrr te beurt. Lectrr is de artiestennaam van Steven Degryse, een Belgische cartoonist, columnist en striptekenaar.
De Cartoons buiten aan het Zegemeer ben ik gaan bekijken. Maar ik ben er niet meer toe geraakt om binnen verder te kijken. Er komt een moment dat je “verzadigd” bent en daarenboven moest je om binnen verder te kijken reserveren. Heden is die reservatie voorwaarde afgeschaft en kan je mits de nodige afstand vrij binnen gaan .Dat doe ik beslist nog vòòr 29 augustus want dan sluit het festival..
Een kleine greep van de cartoons die ik buiten zag:
In de tuin van scharpoord is er nog een tentoonstelling nl de World Press photo. Ik was onder de indruk van die foto’s die een duidelijk bericht de wereld insturen.
Cartoons in openlucht: Langs het zegemeer zijn panelen opgesteld en ondertussen heb je een mooi zicht op het zegemeer en La Réserve..
Ideaal om tussen twee buien door te gaan kijken !!
Deze week kreeg ik ‘s avonds een berichtje van de kleinzoon ” oma mag ik morgen komen?” Tuurlijk mocht hij komen en zo startte de vakantie van de kleinzoon bij oma. Eerst nog even uitrusten van de examenstress en dat doet hij blijkbaar graag bij oma( ‘t is niet de eerste keer) . Daarna worden er plannen gemaakt om met vrienden op stap te gaan, misschien kamperen. En in de maand augustus wordt hij jobstudent in het ziekenhuis in Brugge.
Zo gingen we dinsdag aan zee wandelen. Het was frisjes en er waren niet zo veel wandelaars op de zeedijk.
Op zee zagen we welgeteld één zeilschip. Verlaten stranden met ingepakte strandmateriaal en op elkaar gestapelde strandzetels, een gesloten lifeguard container die de redders gebruiken ,lege strandzetels in een strandbar en ook andere strandbars hadden hooguit een paar klanten, zelfs de mini gocart had niet veel werk.
De zomer moet nog op gang komen en dat is in feite elk jaar zo . De grote drukte begint pas half juli. Tenzij het weer wat meewerkt dan kan je al van begin juli de weekends op de koppen lopen.
Treurig zicht als je ziet hoeveel werk er al is gemaakt om de toeristen te ontvangen en je ziet bijna geen mens aan zee.
Naar de Lekkerbek toe zie je de duinen flink begroeid met helmgras en ja de honden mogen momenteel overdag niet meer op het strand lopen enkel nog richting ‘t Zwin. Overal in de duinen bloeien de wilde roosjes. Het was al een hele wandeling tot we op de zeedijk ter hoogte van de strandbars kwamen èn de plaats waar de beeldenroute begon.
De bedoeling van de wandeling was ook een paar kunstwerken gaan bekijken ( 20 in totaal) die tijdens de zomermaanden op de zeedijk geplaatst worden.
Dit jaar is het de 28ste editie van Sculpture Link en zijn het de sierlijke beelden van Nicolas Lavarenne met als thema ‘ Veerkracht’ die over de hele lengte van de zeedijk opgesteld staan. Ik heb ze telkens tweemaal gefotografeerd omdat ze best vanuit verschillende standpunten te bekijken vielen.
Bij verschillende galeries staan ook beelden buiten zoals :
De hele zeedijk afwandelen zagen we beiden niet zitten want we moesten ook dat hele eind terugwandelen tot waar de auto stond. Ik wandel op een andere keer dan weer verder tot ik ze alle 20 heb gezien .
En juist toen we in de auto stapten voelden we al de eerste spetters van een volgende bui. Zo hebben we letterlijk tussen twee buien “droog” kunnen wandelen.
Als afsluiter nog een foto van een juwelierszaak die zijn etalage aan de buitenkant met droogboeketten had versierd en zo een zonnig tintje gaf aan een grijze regendag !
Langgeleden kreeg ik dit gedicht
van onze vroegere Burgemeester Eugène Mattelaer.
Hij gaf het aan iedereen die gehuldigd werd om een of andere reden.
Het is zo passend voor de huidige moeilijke tijd.
De zomervakantie komt al dichtbij.Het besef is er ook bij het gemeentebestuur dat er deze zomer geen plaats is voor grote evenementen. Ik denk dat ze goed bezig zijn om het toch voor iedere vakantieganger naar de zin te maken.
Gisteren reed ik tot in Heist en parkeerde de auto vlak bij het ” Bosje ” ( Het Directeur Generaal Willemspark) Het is aangenaam wandelen in dit helemaal opgeknapte stukje bos en duinen. Er is flink in “gekuist” tot ergernis van veel mensen die alles liever bij het oude wilden laten. Maar met een beetje geduld en tijd ziet het er nu toch fris en opgeknapt uit. Snoeien van bomen en struiken was zeker eens nodig( klachten over exhibitionisten ) en terzelfdertijd is er ook een en ander aangepast en vernieuwd zoals het speelpleintje , de paden kregen naambordjes en de zitbanken werden vernieuwd.
We troffen vlakbij het speelpleintje deze twee plakkaten! Omdat het cartoonfestival op het strand in een grote tent dit jaar niet doorgaat heeft de gemeente gekozen om overal van die humoristische plakkaten neer te zetten. Jaren terug ben ik nog met de fiets door de vier deelgemeenten gereden met de 2 kleinzoons om er telkens een foto van te maken. De kleinzoons zijn er nu niet maar mijn vriendin en ik maakten een foto van elkaar !!
Langs slingerende paadjes bereikten we de zeedijk In de verte zagen we het mooie beeld van de twee strandredders die over de zee turen. Deze keer klommen we de trappen niet op maar wandelden verder op het brede pad.
Wat verder zagen we al een glimp van een kunstwerk in opbouw. Dat mag je zelfs letterlijk nemen .Op een 22 meter hoge paal – flink in beton vast gezet- werden er per keer vier of 5 bronzen hoofden over de paal geschoven. Op TV hadden ze er de dag ervoor een stukje van getoond maar toen ik er de andere dag aankwam waren ze nog volop verder bezig. De kunstenaar, Thomas Lerooy, kwam zelf even kijken hoe de werken vorderden. 49 hoofden in brons gegoten . Ze lijken allemaal dezelfde maar zijn in feite verschillend. Omdat de kunstenaar de neuzen allemaal in dezelfde richting wilde hebben lijken ze op elkaar. Nu zien ze er nog zwart uit maar het koper verwerkt in het brons zal met de tijd ervoor zorgen dat de hoofden groenig worden zodat ze opgaan in de groene omgeving van het achterliggend “bosje”. In elk geval een imposant werk dat op die plaats zijn vaste stek krijgt.
“‘Tower’ is meteen de eerste permanente sculptuur van Lerooy in de openbare ruimte. Ze bestaat uit 49 bronzen bustes die alle recht naar de zee kijken. De gezichten werden zodanig gemanipuleerd – de neuzen, ogen, oren, kinnen en oren staan allemaal op eenzelfde verticale as – dat ze allemaal op elkaar lijken. Het brons kreeg een zwarte patine. Het zal mettertijd groener worden onder invloed van zon, regen, zeezout en de zeewind en zo volledig integreren met het groene plein waarop het kunstwerk staat geïnstalleerd. Het werk weegt in totaal zo’n 13 ton. “( bron HLN)
De kunstenaar Thomas Leeroy gaf de omstaanders uitleg over dit kunstwerk.
De zee en het achterliggende landschap zijn horizontaal en eindeloos. Zijn sculptuur reikt als evenwicht verticaal naar de hemel en hij laat ook alle neuzen in dezelfde richting kijken nl naar de eindeloze zee.
Er is deze zomer ook opnieuw een beeldenroute gespreid over de kustlijn van Knokke -Heist tot Heist West (27e Sculpture Link Knokke-Heist). Dit jaar zijn het werken van Antoine Leclerq.
Toen we langs de rustige zeedijk richting Heist wandelden kwamen we een werk tegen van deze kunstenaar. Willen we alle beelden zien dan zal het een flinke wandeling langs de zeedijk worden. Ik denk dat ik dit ga doen met de fiets op een rustige weekdag!
Op een dag begin juli 2018, toen ik een “goeie dag” , had stapte ik in de auto om samen met een vriendin ( die me oppept als ik een moeilijke dag heb. Ja toen had ik meer moeilijke dagen dan goeie) naar het “witte dorp” Lissewege te rijden( zeker eens klikken wanneer je meer wilt weten over Lissewege ) . Tijdens de zomermaanden is er een mooie beeldenroute en ook een mooie tentoonstelling in de kerk.
Even buiten het centrum konden we parkeren en wandelden we terug naar het centrum via een klein vaartje
. 
De kerktoren steekt hoog uit boven de dorpskern en in het landschap is deze massieve toren heel herkenbaar.
Langs het paadje vlak naast het vaartje stapten we naar het centrum.
Het water stond toen al heel laag en lag vol kroos waar de eendjes toch maar door zwommen.
Sommige kleine huisjes hadden hun voorgevel mooi aangekleed.
Bij andere huisjes bleek het een kunstwerk te zijn
Dit kunstwerk was op het muurtje van de brug over het Vaartje aangebracht.
Het bekende restaurant de Goedendag.
Lissewege kent verschillende gerenommeerde restaurants
Aan de linkse kant van het Vaartje staan tot aan de bomen in de verte beelden opgesteld.
Deze keer wandelden we niet zover…
Achter het raam van een herberg een paar oude bekenden!
Morgen wandelen we naar het plein waar beelden staan vòòr de kerk ,maar ook in de kerk.
