De laatste maand van het vorige jaar…

25 januari 202325 januari 2023 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, zee en strand Knokke-Heist, ziekenhuis

…was niet zo’n fijne maand voor mij. Ik was een hele tijd uitgeteld . Ik heb er toen zelfs aan gedacht om helemaal te stoppen met mijn blog. Maar na bijna twintig jaar bloggen , eerst op Skynet en nu al enkele jaren op WordPress vond ik dit toch een te grote stap.
Ik vond een tussenoplossing en post nu al een tijdje elke dag een foto op Instagram. Zo hield ik toch een ietsje contact met een aantal bloggers.
Maar nu zie ik het weer zitten om opnieuw te starten met bloggen.

Op 6 december ben ik ‘s middags via de spoed opgenomen omdat de huisdokter vermoedde dat er meer aan de hand was dan corona of griep. Ik moest zoveel overgeven en de medicatie hiertegen hielp niet.
Op de spoed onderging ik een reeks onderzoeken en in de namiddag kreeg ik het bezoek van een chirurg die me kwam vertellen dat ik diezelfde avond nog zou geopereerd worden. Het bleek dat ik een dunne darmverkleving had. (Kan ontstaan na een vroegere operatie aan de darmen)

Het ging allemaal zo vlug. Het was echt een schok voor mij want ik had voordien geen symptomen gevoeld behalve dan het onophoudelijke overgeven de laatste twee dagen.
De operatie zelf verliep probleemloos maar de darmen wilden niet in gang schieten en daar heb ik van afgezien . Medicatie en onderzoeken waren het gevolg.
Ik ben tot 23 december in het ziekenhuis moeten blijven. Toen ik naar huis mocht was ik geen cent waard en afhankelijk van mijn drie kinderen. Die hebben goed voor me gezorgd maar Kerst en Nieuwjaar zijn dit jaar aan mij voorbij gegaan.

Door de medicatie had/heb ik problemen met mijn maag en ik herinner me dat ik dit indertijd ook had bij de eerste operatie en hiervoor een tweetal maanden medicijnen moest nemen. Ik heb al mijn hele leven problemen gehad met het innemen van medicatie . Altijd nevenverschijnselen. Ik probeer zoveel als mogelijk natuurlijke middelen te nemen. Maar soms moet je de raad van de geneesheer opvolgen . Ik had te lang een maagsonde gehad en liep een slokdarm schimmel op dus weer medicatie. Nog een gastro onderzoek om te zien waarom de darmen niet wilden in gang schieten Neen het zat me echt niet mee.
Iedereen deed er alles aan om het me zo comfortabel mogelijk te maken maar uiteindelijk was ik het die alles moest verduren.
Ook de narcose speelde me achteraf parten: concentratie verlies, niet uit mijn woorden geraken, ook niet foutloos kunnen typen , vergeetachtigheid en hoofdpijn… Het maakte me allemaal wat moedeloos en het troosteloze weer maakte het er niet beter op.

zo ik ben gestart en zal nog wat meer vertellen over mijn verblijf in het AZ Zeno, maar dan in een volgend log ! Ik moet nog het een en ander ordenen…

Wandelen naar het Zwin

31 juli 202231 juli 2022 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, vrienden, wandelen, zee en strand Knokke-Heist, wandelen

Verleden week had ik onverwachts een paar dagen twee logeetjes, nl de pleegdochter van een goeie vriendin en haar man. Ik viel een beetje uit de lucht toen ik een mailtje kreeg ” mag ik komen slapen bij jou”. Kort en bondig zonder enige uitleg. Ik ben nu wel iemand die niet veel uitleg nodig heeft , ik begreep dat er iets moest gebeurd zijn .
Hoewel ze al 12 jaar samenwoont is ze onlangs gehuwd met haar vriend. Ik was ook uitgenodigd op het huwelijksfeest dat doorging in Hasselt. Maar dat was voor mij op dat moment echt niet haalbaar . Een treinreis van drie uur, een avondfeest en dan de andere dag terug naar huis. Ik kreeg het thuis nog niet gedaan om een hele dag zonder rusten door te komen . Ik moet het tot heden nog steeds doen.
Ik vond het zo erg voor haar en nog veel meer voor mijn vriendin( de eerste stagiaire die ooit bij mij kwam werken en met wie ik tot heden nog contact heb) en voor mezelf ook want ik had graag de hele familie eens teruggezien. Na al die jaren en na menige keren bij haar een feest of begrafenis te hebben meegemaakt en ook een paar jaar mekaar niet gezien te hebben door corona, viel dat erg tegen.

Ik liet haar weten dat ze welkom was en verleden week stond ze precies op die bloedhete dag aan de deur. Toen kreeg ik te horen dat ze een hotel geboekt hadden voor een paar dagen in De Haan . Door ziekte van haar moesten ze de reis uitstellen en omboeken midden in het seizoen is niet zo vanzelfsprekend aan de kust. Dus dacht ze als noodoplossing aan mij. Groot gelijk had ze. Op die manier konden we haar recent huwelijk hier ook een beetje vieren. En voor haar was het een blij weerzien niet alleen met mij maar ook met het huis en al de herinneringen toen ze als kind hier af en toe kwam logeren.

Ik gaf hen tips wat ze konden doen die dagen( een avondmarkt in Sluis,een folklore markt in Heist ,een wandeling in Cadzand en natuurlijk ook naar het strand) en één dag ( het was gelukkig niet meer zo warm) zijn we samen naar het Zwin gewandeld vanaf de Lekkerbek tot aan de Haas van Flanagan ” Hospitality”genaamd.

Toen ze hier vertrokken gingen ze nog twee dagjes naar De Haan en zo hadden ze toch hun week vakantie zoals gepland!

Een prachtige dag om deze wandeling op de versmalde zeedijk te doen. Veel wandelaars en ook veel fietsers

Veel volk bij Surfers Paradise

te voet, met de fiets of met een go cart… auto’s mogen hier niet rijden!

mooi uitzicht op de zee en de duinen

De Zwingeul met in de verte op de eerste foto rechts een strandpaviljoen en daar achter hotels en tearoom. Op de tweede foto het haventje met rechts Air Republic van Sergio Herman.

De Zwinduinen

De Haas van Flanagan. Je moet geduld hebben om een unieke foto te maken. Er is altijd wel iemand die fotografeert of kinderen er bovenop zet…

een stuk van het Natuurpark met in de verte “the Shelter” – en tevens ingang om in het Natuurpark te wandelen en oa de ooievaars te bekijken op hun nesten. Geen denderende foto ( met tegenlicht getrokken)

Met verweerde balken( wrakhout? ) is een soort hoekige omheining gemaakt met op elke hoek beelden van dieren die je aan zee kan aantreffen.

Voor de paardenliefhebbers is een apart parcours gemaakt zodat fietsers ,voetgangers en paarden elkaar niet hinderen.

Heen en terug duurt de wandeling bijna twee uur! Iedereen geniet bij het ‘t Keun toch minstens een kwartiertje van het zicht op de zee, de Zwingeul en het Natuurreservaat !

Ik heb genoten van dit onverwacht vakantiebezoek . Lang ontbeten en bijgebabbeld , tegen de middag trokken ze er op uit en ‘s avonds samen warm gegeten en nog herinneringen opgehaald.
Ze hebben een logeerkamer zeggen ze. Ik heb de hint begrepen 🙂

Paasvakantie

13 april 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, zee en strand kleinkinderen, vakantie, zee en strand

Op een dag kreeg ik een berichtje ” ben je maandag en dinsdag thuis”. Kort en bondig .
Dan weet ik dat Sébastien, de jongste kleinzoon, naar oma wil komen. Mijn hart deed een sprongetje. Ik verwachtte me er niet aan. Hij is het kleine jongetje niet meer van jaren terug die alle vakanties grotendeels bij oma doorbracht samen met zijn oudere broer. Hij is 19 jaar en heeft een vriendinnetje en af en toe is hij een weekend jobstudent in het AZ in Brugge.

De eerste week van de paasvakantie kon ik hen echt niet ontvangen omdat ik me nog te ziek voelde. Deze week lukte het al aardig( nog altijd niet helemaal genezen, als het blijft duren zal ik mijn NKO geneesheer moeten opzoeken).

Maandag hebben ze in hun eentje een mooie fietstocht gemaakt. Wat ben ik blij dat ik de vier fietsen heb gehouden. Zo kunnen logés er gebruik van maken. Zelf verkoos ik thuis te blijven, er was teveel wind en zeker niet goed voor mijn sinussen.

Maar dinsdag was het stralend weer en dan reed ik met hen tot aan het knuppelpad waar ik hen afzette en reed ik zelf door tot aan de zeedijk om daar de auto te parkeren en hen op te wachten om nog een stuk langs de zeedijk te wandelen. Dat knuppelpad waar je een eind over water loopt en uitkomt op het pad dat door de Zwinbosjes loopt tot aan het Zwin Natuurpark of tot aan de Haas van Flanagan ,heeft Sébastien al van kindsaf aan zo geboeid dat we er toch een paar keer per jaar wandelden. Niet te verwonderen dat hij dit nu ook wilde doen. ( Een vorige wandeling op het knuppelpad: klik )

Ik wandelde hen tegemoet vanaf het einde van het knuppelpad( de auto stond dan dichter geparkeerd wanneer we terugkwamen van de wandeling op een stuk van de zeedijk). Het ziet er verlaten uit maar ik wachtte de momenten af dat er geen wandelaars waren :-).

Vlakbij zijn speciale zandwegels
aangelegd voor de paarden

Toen ze arriveerden wandelden we naar de zeedijk. Onderweg paardenliefhebbers die wellicht door de duinen op de speciaal aangelegde zandpaden verder kunnen wandelen.
Wij kwamen de wandeldijk op daar waar er geen auto’s mogen of kunnen rijden. Altijd rustiger daar maar…ontzettend veel fietsers!! De wandeling ging niet richting het Zwin maar meer richting naar het centrum van de zeedijk.

In een strandbar zag ik een beeldje dat verwees naar het bekende beeld “Soccoritas” dat op de duinen staat in het Dir.Generaal Willemspark( in de volksmond ‘t bosje van Heist)

Gezien we terug moesten wandelen naar de plaats waar de auto geparkeerd stond draaiden we af aan de Lekkerbekhelling. De naam Lekkerbek is ontstaan omdat er in dit gebouw op de foto vroeger een zaak gevestigd was en nu noemt het stuk strand richting Zwin gewoon de Lekkerbek.

We zijn toen niet recht naar huis gereden. We bezochten een kunstwerk maar daar wil ik eerst nog wat meer opzoeken. Dat vonden die tweetjes wel speciaal. Komt eraan !

Ondertussen zijn beiden terug naar hun eigen huis en ik hoop dat ik algauw weer een kort berichtje mag ontvangen !

wandelen in het Zwin

28 februari 2022 kinderenenkleinkinderen wandelen, zee en strand wandelen, zwin

Ik probeer mijn conditie wat op te krikken nu de dagen langer worden en het weer beter is. Ik kan alleen maar zeggen dat het hoognodig is. Ik voel het verschil al nu ik meer ga wandelen. Zoals vroeger wordt het niet meer na de operaties maar kom ik mag me gelukkig prijzen dat het gaat want ik vreesde dat ik wandelen en fietsen zou mogen vergeten.

Zonder de vriendin trek ik er nu alleen op uit. Zij zit aan haar zetel gekluisterd met lumbago, en ‘t is echt serieus erg! Ik breng haar verslag uit met mijn foto’s. 🙂

Zaterdag was het zonnig weer en ik ben naar Cadzand gereden . De parking even buiten Cadzand stond behoorlijk vol .

Ik ben de helling opgewandeld om op de dijk een wandeling te maken . Maar eerst liep ik langs weiden die door runderen begraasd worden. Maar op dat ogenblik heb ik er in de verte maar twee gezien. Waar de andere waren ? Ach ze hebben ook een groot gebied waar ze vrij kunnen grazen.

Op de wandel-en fietsdijk heb je een prachtig zicht op de Zwinvlakte. De zon was zo fel dat de foto’s richting Natuurreservaat niet te publiceren zijn.

Vanop de dijk een mooi zicht op de zwingeul met een smal streepje water( het was eb) en in de verte de zee.
Vooraan werden dikke rijen rijshout geplant om de duinen te beschermen.

Nieuw op deze uitzichtplaats zijn een heleboel haiku’s in verband met de zee. Eentje is van Herman Van Rompuy, voormalig Voorzitter van de Europese raad.
Ik ben dan terug gewandeld naar de auto. Het was een echte meevaller want daar op zee was er praktisch geen wind en in mijn tuin was het niet eens aangenaam om zelfs maar te denken aan wat voorjaarswerken.

Uitwaaien…

15 februari 2022 kinderenenkleinkinderen wandelen, zee en strand wandelen, zee en strand

De dag waarop ik vernam dat tante overleden was voelde ik me triest omdat ik besefte dat ze in eenzaamheid gestorven was. Met de leeftijd kon ik me nog verzoenen want 99 jaar is zeker niet aan allen gegeven. Maar het feit dat ik haar de laatste twee jaar amper kon bezoeken stemde me droef.
Zoiets kruipt in je en niemand voelt de droefenis die je voelt. Daarbij kan ik dat gevoel niet eens goed onder woorden brengen. Ik ben dan liefst alleen met mijn gedachten . En waar kan het beter dan een flinke wandeling langs het strand waar het geluid van de golven en de wind die in deze tijd toch altijd overheerst aan zee je problemen en gedachten doen wegwaaien.

Bij voorkeur rij ik dan naar de Lekkerbek en daar ga ik het strand op . Deze keer ben ik niet tot het Zwin gewandeld want het was koud en de wind sneed in je gezicht. En zover ik kon zien geraakte je de duinen niet op omdat de duinen fel waren aangevreten en een rechte muur vormden. De twee surf clubs lagen er verlaten bij.

Er is al veel werk gedaan bij het effenen van het strand. Maar de kliffen ontstaan waar het zeewater het zand heeft teruggenomen in zee zijn nog niet aan de beurt geweest. Hier en daar werd door mensen een schuine afdaling gemaakt.

Op het strand heeft de vloed veel schelpen , mosselen en wilde oesterschelpen achtergelaten. Op de strandhoofden vinden vogels voedsel bij de vleet. De golven laten bij terugtrekken een schuimige massa achter .

Gezien ik niet van plan was om tot het Zwin te wandelen ( te ver en te koud) en ik ook niet over de duinen kon klauteren wegens de kliffen die er na een recente storm zijn ontstaan, moest ik wel op mijn stappen terug keren tot aan Surfers Paradise. Ik wandelde langs de duinen terug . Indrukwekkend om daar te wandelen naast die hoge kliffen al zou je dit aan de foto’s te zien niet zeggen.

Het was koud en de wind was strak , maar het heeft deugd gedaan !

zee en strand in oktober

11 oktober 2021 kinderenenkleinkinderen zee en strand galeries, zee en strand

Niettegenstaande de Zoute Grand Prix ( van 7 tot 10 oktober) was de zee en het strand prominent aanwezig. Met het mooie weer waren er veel mensen die blijkbaar meer oog hadden voor zon en zee ! Het strandmeubilair was met mondjesmaat nog aanwezig en daar werd gretig gebruik van gemaakt! Want binnenkort moet het strand helemaal weer leeg zijn voor de komende winter: geen strandbars meer ,geen ligstoelen, geen kinderspelen….

om niet te vergeten dat de zoute grand prix daar ook was

Op de zeedijk zijn er veel kunstgaleries. Eentje sprong er deze keer in het oog. Kijk maar:

Oostduinkerke

26 september 2021 kinderenenkleinkinderen herinnering, wandelen, zee en strand herinneringen

Memory Lane

Na het eten van ons ijsje In Nieuwpoort stapten we terug in de auto en reden zoon en schoondochter naar Oostduinkerke. Daar zouden we de hond op het strand uitlaten.

Ik vertelde dat ik ongeveer 60 jaar geleden een maand als stagiaire gewerkt heb in een kinderhome. In feite paste dit niet zo voor de studies die ik deed als sociaal adviseur. Blijkbaar had de uitbater van de kinderhome ,een ex student van de school waar ik studeerde, gevraagd of er iemand kon helpen om de kinderen op te vangen die met hun ouders gevlucht waren uit Belgisch Kongo in dat woelige jaar 1960.
Aan mijn schoolvriendin en ik werd gevraagd of we dit wilden doen en dat wilden we wel. Jammer genoeg stierf in die periode de moeder van de schoolvriendin en zag zij het niet zitten om zo vlak na de begrafenis die stage te doen. Zo trok ik alleen met pak en zak in juli 1960 met de tram naar Oostduinkerke.
De kinderhome lag vlak aan het strand , je stapte letterlijk uit de woning op het strand. Er was ook nog een tweede villa maar daar verbleven kinderen op vakantie voornamelijk van sociale verenigingen bij bank, post, rijkswacht.

Ik kreeg de zorg over een 12tal kinderen tussen 3 en 16 jaar die allen getraumatiseerd waren door de gebeurtenissen die ze pas achter de rug hadden. Terwijl de ouders hun best deden om hun zaken op orde te brengen verbleven de kinderen dus een maand aan zee. De hele villa was voor deze kinderen en mezelf. Het jongste kind was zo bang dat ik ze bij mij op de kamer installeerde.( gezien de schoolvriendin niet was afgekomen was er dus een bed vrij). Het enige gemeenschappelijke met de andere villa was dat we daar moesten eten en dat beviel deze kinderen niet zo goed, weeral een andere omgeving…
Ik stelde voor om in de namiddag niet daar te gaan eten ,maar om een picknick mee te nemen om op het strand op te eten. Dat vonden ze fantastisch. De twee oudste jongens van de groep zochten een dikke stok op het strand . Een tafellaken werd gebruikt om al het eten en de drank in te steken .De punten knoopten de jongens samen en hingen die aan de stok en droegen het elk op één schouder . Op de toon van het kabouterliedje van sneeuwwitje maar met aangepaste tekst trokken we naar het strand of in de duinen. Ik heb de tekst nog lang onthouden maar ja uiteindelijk toch vergeten.

Ik had geen enkel vrij moment en toen mijn ouders eens op bezoek kwamen kreeg ik welgeteld een paar uur vrij tussen het middagmaal en het vieruurtje! Ik nam het niet kwalijk want ik begreep dat die man het niet alleen aankon met die tweede kinderhome erbij.

Zoals in alle kinderhomes was er een rustpauze voorzien voor de kinderen na het middageten en moesten ze allemaal groot en klein een uurtje op hun bed liggen. Ze sliepen allemaal in één grote ruimte ( salon en eetkamer samen ) . Ik schreef het al dat het een noodsituatie was en dat er zeker geen tijd geweest was om het anders op te lossen. Doe maar eens kinderen van diverse leeftijd een siësta nemen. De oplossing was dat ik bij één van de jongsten op bed ging liggen. Dat maakte indruk op hen en ze bleven echt een uurtje stil….alleen gebeurde het wel eens dat ikzelf in slaap viel. Omdat de home uitbater ons een keertje niet zag verschijnen om de picknick op te halen kwam hij kijken en ( dat hoorde ik achteraf) de kinderen deden hem teken dat hij stil moest zijn omdat ik sliep. Toch lief van hen ! Met een veertje kietelden ze me en werd ik wakker. Ik schaamde me dood . Toen begreep de man dat het toch niet om te lachen was om dag en nacht voor zoveel kinderen te zorgen en geen moment voor mezelf te hebben. Het kleine meisje van 3 jaar maakte me ‘s nachts ook nog regelmatig wakker omdat ze angstdromen had en kroop dan bij mij in bed.
Eén keer was ik ‘s avonds toen iedereen sliep de villa buiten gestapt om aan de waterlijn een wandeling te maken. Opeens zag ik de lichten branden in de villa en hoorde ik mijn naam roepen. Het kleine meisje was wakker geworden en zag dat mijn bed leeg was. Paniek en iedereen wakker.

Na die maand ben ik niet onmiddellijk terug naar huis gegaan , Ik verbleef nog een tweetal dagen in een jeugdherberg om te zien of de kinderen zich konden aanpassen aan twee nieuwe stagiaires. Dat leek te lukken , ik was anders in staat geweest om nog langer te blijven !

tussen twee hoge duinen een klein zeilwagenstrand…

Een grote duinengordel ligt nu voor de strandvilla’s. Om het de mensen gemakkelijker te maken liggen er houten latten uitgerold naar de duintoppen . Grote stranden en gevaarlijke watergeulen die bij hoogwater vol lopen. Je kan er voor verrassingen staan. Basiel heeft genoten van zijn strandwandeling en het hollen door de watergeulen! En gehoorzaam ( met snoepje 🙂 ) als hij de paarden zag voorbij wandelen.
Verrassend veel wandelaars op de smalle paadjes tussen de duinen. Jammer maar ik zag geen zeilwagens racen op het strand. Oostduinkerke is bekend voor deze races gezien het uitzonderlijk groot en breed strand. Dat was al zo toen ik daar zoveel jaren terug verbleef.

We wandelden ook op een pad vlak vòòr de strandvilla’s. Maar ik herkende er geen enkele waarvan ik kon zeggen ,die is het. Enkel één villa deed denken aan deze van 60 jaar geleden.

Toen was het tijd om huiswaarts ( bij de zoon) te keren en zag ik nog een enorme blikvanger tussen de villa’s staan!
Even heb ik me zoveel jaren terug in de tijd gewaand. Memory Lane!

strandkabientjes en zandopspuitingen.

19 maart 202119 maart 2021 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, zee en strand Knokke-Heist, zee en strand

Vandaag scheen de zon de hele dag ! Nu moet die koude wind nog verdwijnen en dan wordt het echt Lente. Maar eerst gaan we nog een paar vriesnachten krijgen, zegt de weerman. Tja we moeten nog niet teveel willen.

Gisteren ben ik tussen een paar miezerige buien door naar zee gereden. Zo midden de week is het erg kalm op de zeedijk. Ik kon heel gemakkelijk mijn auto op de zeedijk parkeren en heb een wandeling gemaakt langs de zeedijk en teruggekeerd door het pittoreske Duinbergen. Je komt dan terug op de zeedijk uit via een hoge helling en daar heb ik een paar foto’s gemaakt waarbij je van Duinbergen voorbij het Casino tot aan het Rubensplein kan kijken. Nu nog een leeg strand maar tijdens de zomermaanden staan er veel strandkabientjes en is er ook veel volk.

Vanaf de helling in Duinbergen heb ik zo een mooi beeld kunnen maken. In de verte merk je al dat er volop strandkabientjes worden geplaatst

Een verlaten zeedijk en strandgebouwtje voor oa Rode Kruis.

De afbraak van de Duinresidence daterend van 1936 is begonnen. Een beeldbepalend gebouw voor Duinbergen . Ik schreef er nog over in een vroeger logje (klik))

Ook wilde ik eens zien hoever het met de zandopspuitingen staat. Een heel stuk strand ligt er al mooi geëffend bij. Dit jaar word het stuk van Heist en Duinbergen gedaan. Volgend jaar komt het strand van Knokke tot het Zwin aan de beurt.
Hopelijk krijgen we niet teveel stormweer waarbij het zand weer richting zee verdwijnt!

De zandopspuitingen worden in deze container uitgelegd : het hoe en het waarom. Ik had het reeds over die zandopspuitingen (hier). Het zijn grootse werken die gespreid worden over twee jaar om de hele kustlijn van Knokke-Heist te kunnen doen.

Toen ik op de helling stond in Duinbergen zag ik een nieuwe regenbui aankomen en ik geraakte gelukkig nog op tijd terug bij de auto. Het heeft daarna een hele tijd flink geregend.

zandopspuitingen aan de kust

7 februari 20217 februari 2021 kinderenenkleinkinderen heist, zee en strand Knokke-Heist, zee en strand

Er wordt al volop gedacht aan een mooie zomer met veel toeristen die op het strand komen genieten van het mooie of winderige , of regenachtige weer. Het weer kan je niet kiezen , je moet het nemen zoals het komt. Maar laat ons maar denken dat we een mooie zonnige zomer tegemoet gaan zonder al teveel coronaregeltjes. In elk geval doen de werken die op til zijn aan de rand van de zeedijk daar toch aan denken.

Deze week ben ik eens gaan kijken bij het natuurreservaat ” de Baai van Heist waar enorme buizen geplaatst worden om dan in de nabije toekomst zand vanuit de zee op te spuiten op de stranden. Het gaat maar liefst over 800.000 m3 zand.

foto internet

“De sleephopperzuiger Pedro Alvares Cabral ligt vanaf 26 februari 2021 voor anker in het Brittanniadok in de haven van Zeebrugge. Vanuit het schip vertrekt een persleiding over de Baai van Heist naar het strand van Duinbergen. Hierdoor zijn de zandopspuitingen iets minder afhankelijk van het getij. Uiteraard moet het schip de haven nog steeds verlaten om zand te gaan winnen in de winzone op zee. Het opspuiten zal ongeveer 5 weken in beslag nemen.”
Als alles meezit zal alles afgewerkt zijn tegen de paasvakantie.
Volgend jaar starten de zandopspuitingen vanaf het Rubensplein tot aan het Zoute -Lekkerbek met een kubiek van 2,4 miljoen

Samen met de kleinzoon die kwam uitrusten na een maand examens, reden we aanvankelijk naar Zeebrugge omdat we wilden uitwaaien op de strekdam. Daar kan je een heel eind de zee in wandelen en eens lekker uitwaaien ,dat ging hem wel deugd doen. Maar het verkeer was geblokkeerd aan de kleine Visartbrug en dat is ook de enige weg om verder te rijden langs de kust. We zijn niet blijven aanschuiven en keerden om en reden naar “de Baai van Heist” Om daar te geraken was het ook niet zo eenvoudig gezien de grote werken aan de doorgang van Heist. Niet alleen vlak bij mijn deur zijn er grote werken bij de aanleg van een grote rotonde( werken die 2 jaar gaan duren) maar ook in het centrum van Heist is het echt je weg zoeken. En daar gaan nog wel een paar jaartjes over gaan. Het resultaat zal verbluffend zijn ( wordt gezegd)

We konden moeilijk de grote baan oversteken , dan maar geparkeerd waar we konden en over de lichtenbrug richting zee gewandeld.

Maar eerst liepen we langs een paadje vlak bij het natuurgebied de Sashul. Een favoriet broedgebied voor vogels.

De sierlijke lichtenburg over de grote kustbaan gaande van het natuurgebied tot aan de zee.

Een mooi zicht heb je bovenop de brug. Hier zicht richting Zeebrugge. In de verte zie je havenkranen en meer vooraan een brug over de Vandamme sluis staat open en dan moet je een eind omrijden om over een tweede brug verder te kunnen rijden. Zeebrugge is dikwijls een pijnpunt voor het gewone autoverkeer met files als gevolg.
Mijn auto staat links op de foto vlak voor een camion geparkeerd..

Vlak bij de zeedijk liggen de buizen waar straks het zand door gespoten zal worden.

De baai is indertijd ontstaan door de uitbreiding van de haven van Zeebrugge. Het is een mooi natuurgebied geworden met vogels en wilde konijntjes en veel mos en helmgras.

Tijdens de zandopspuitingen kan je met een trap over de buizen gaan om te wandelen in het natuurgebied weliswaar op afgebakende paadjes.

De Baai is een geliefkoosde broedplaats voor veel zangvogels en er staan veel zandminnende planten.

Het weer sloeg plots om en het begon te regenen. Ik wilde nog een foto maken van de drie vuurtorens die één lichtenlijn vormen maar daarvoor regende het te veel. Je kan vanaf de zeedijk de drie lichttorens op één rij achter elkaar staand fotograferen, daarom noemt de brug ook de lichtenlijnbrug ! Ik zal het per gelegenheid eens fotograferen en plaatsen.

De zee

24 november 202025 november 2020 kinderenenkleinkinderen wandelen, zee en strand wandelen, zee en strand

Gisteren was het ideaal weer om een wandeling te maken op het strand. De zon was er en er was praktisch geen wind. Ik reed in de namiddag naar de Lekkerbek. Het verste punt waar je met de auto tot bij het strand kan rijden. Wil je tot aan het Zwin wandelen dan moet je met de fiets verder rijden of te voet verder wandelen op de smalle zeedijk.. Tijdens de week kan je daar gemakkelijk je auto kwijt en heb je gewoon de helling op te stappen tot op de zeedijk.

Ondertussen was de zon verdwenen maar het was toch gewoonweg genieten van het strand ,de kabbelende zee en het zicht op de duinen. Het was geen helder weer en dan -vreemd genoeg- zie je dikwijls de hoge gebouwen in Vlissingen(nl) .
Het was eb en dan is het strand uitgestrekt en moet je een eind lopen tot aan de waterlijn.. Weinig wandelaars en zelfs weinig baasjes met hun hond want daar mogen ze vrij lopen… de honden hé 🙂

Ik zag een paar vissers en ging kijken . Ze waren juist al hun materiaal aan het verzamelen. Eén man herkende ik . Ze waren allen afkomstig uit de gemeente en waren van ‘s morgens 10 uur aan het vissen. De vangst was niet denderend geweest en de man die juist de laatste vis had binnengehaald toonde zijn vangst. “t Is maar een kleintje.”
Hun lijnen moeten ze van de rand van het water een 100 meter ver in zee werpen om vis te kunnen vangen. Het was toen 16 uur en ze sloten de dag af. Ik wenste hen nog een fijne avond toe.

Op het strand lagen enorm veel mosselen en allerlei kleine oesters en krabben. Zelfs op de golfbrekers zaten veel mosselen op de rotsen. Toen ik nog klein was gingen veel mensen mosselen plukken op die golfbrekers. Later is dit wegens gevaar voor de volksgezondheid verboden

De golfbrekers waren glibberig door het zeewier. Ik ben maar een einde terug gewandeld tot waar de rotsen niet meer zo glibberig erbij lagen

De duinenrij naar het Zwin toe die indertijd bij de Sinterklaasstorm op 6.12.2013 fel zijn afgekalfd. Als je deze foto en de vorige foto naast elkaar zou leggen dan zie je een pracht van een roze lijn die de avond aankondigt;

En die roze lijn loopt verder door over de rustig deinende zee

In de verte zag ik het beeld staan van een menselijk figuur ,een kunstwerk van Gormley (klik) op het verste punt van een golfbreker. Het beeld is enkel bij eb helemaal te zien. Eén keer ben ik tot op een tiental meter bij het beeld geraakt en dan nog moest ik op de rotsen in het water stappen om zover te geraken. Ik begrijp nu niet hoe ik dat toen gedurfd heb! Er zat een meeuw op het hoofd van het beeld, die hoort wel niet bij het kunstwerk.

Een verlaten surfers Paradise. ‘s Zomers krioelt het hier van mensen die alle vormen van surfen leren en beoefenen.

Langs dit gebouwtje wandelen de meeste strandbezoekers naar het strand en terug. Die dag zijn er blijkbaar al veel mensen langs gewandeld.

En vòòr de duisternis inviel reed ik door het bos terug naar huis. Je kunt hier in feite niet parkeren maar ik heb de auto gezet dicht bij een rustbank aan de kant van de weg .

Het was echt genieten en het heeft me weer energie gegeven!