Dit jaar valt de veertiendaagse paasvakantie in Nederlandstalig België rond Pasen en in het Franstalig landsgedeelte is dit nu van 1 mei tot 14 mei.
Een vreemde gewaarwording aan de kust. Het verloopt niet helemaal zoals gewenst. Het is voor de vakantiegangers minder leuk want het is veel kalmer en niet alle etablissementen zijn open. Tel daar dan de slechte weerdagen bij ( waar niemand iets kan aan doen ) en je merkt dat er geen echte vakantiesfeer hangt.
Zo was ik vorige dinsdag met de kleinzoon gaan wandelen tussen een paar regenbuien in. En kijk hoe verlaten het is op de zeedijk en op het strand !

Een fietsenverhuurder kon nog wat kinderen blij maken en even moedig was Glacier de Post in Duinbergen . Ik denk dat iedereen die er voorbij wandelde wel een ijsje zag zitten om de troosteloosheid weg te likken!

De studentenjobs worden niet opgevuld want die zitten nu in de blokperiode en voor een handjevol toeristen doen veel zaken niet eens hun deuren open!
De meeste appartementsgebouwen toonden gesloten rolluiken en op het sportstrand zag je de catamarans op een rijtje staan . Enkelen waagden zich tot aan de waterlijn voor een wandelingetje!!

Om positief af te sluiten een mooi beeld van de tulpen en viooltjes die sfeer en kleur brengen op de zeedijk!

Ik heb het tot nu vooral over mijn tuin gehad omdat die na een lange troosteloze winter er zo vrolijk en fleurig bij ligt. Ik word er warempel vrolijk van. En elke dag is er wel wat nieuws te ontdekken. Het gaat allemaal erg vlug. De natuur klaagt helemaal niet dat het zo dikwijls regent en dat de zon maar af en toe schijnt. Er zijn vorig jaar momenten geweest dat de zon er teveel was en dat alles aan het verschroeien was. Ik heb emmers water aangesleept uit het zwembad (dat al enkele jaren als waterreservoir dienst doet ) en uiteindelijk was die leeg en sproeide ik het hoogstnodige met stadswater en zelfs dat hielp niet helemaal. Ik hoop dat het dit jaar niet zo droog gaat worden.

Maar de dieren laten het ook niet aan hun hart komen dit voorjaar nu het weer een stuk zachter is. Zodra de zon te zien is komt de poes van de buren uitrusten op de tuintafel maar eerst wil ze toch wat eten krijgen. En Turbi ( de poes die een jaar bij mij heeft gewoond klik ) liet zich opnieuw zien met veel gemiauw alsof hij wilde zeggen” voila ik ben hier terug.” Tegenwoordig komt hij weer regelmatig langs .
De merels ,vinkjes en meesjes ,één roodborstje ,twee eksters zijn dagelijkse gasten. Af en toe komt er ook een specht langs.

De meeuwen zitten op de schoorsteen te schreeuwen om hoorndul van te worden( nochtans krijgen ze geen eten van mij) en komen verschillende soorten duiven ook hun opwachting maken. Dus leven genoeg in de tuin.

Maar deze week kreeg ik verrassend bezoek. Een kleine eekhoorn klauterde de boomstam op waar er eten ligt en hangt voor de vogels . Ik wist dat er eekhoorns in de omgeving waren maar had er nog nooit eentje gezien. Ik was er ook zeker van want elk jaar zijn de hazelnoten aan de mini krulhazelaar verdwenen vóór ik ze kan plukken. Plots dook er een kraai recht op het beestje af maar de eekhoorn was hem te slim af en ik zag die nog vlug in de kruin van de treurwilg verdwijnen. De andere dag liep de eekhoorn gewoon in de tuin op zoek naar eten. Zo heb ik er nog een tuinbewoner bij.
Alleen de egel heb ik nog niet teruggezien. Hopelijk heeft hij de natte winter overleefd.

Andere beestjes die ik graag zie zijn de talloze pimpampoentjes op de planten. Maar een minder leuke bewoner ( al zijn die wel nuttig )zijn de mieren. Op een morgen keek ik boven door het slaapkamerraam en zag overal in de tuin hoopjes aarde. Ze waren te klein voor molshopen en toen ik zo’n hoopje open veegde kwamen er honderden roste mieren tevoorschijn. Als ze maar in de tuin blijven, vind ik het wel oké. Maar toch liever niet in de woning.