Momenteel loopt er een tentoonstelling die op heel wat belangstelling kan rekenen. Het is een tentoonstelling die lof en kritiek oogst. Je moet er niet zo maar door lopen , je moet je laten informeren . Daarom krijg je ook een audiofoon mee en kan je al luisterend op je eigen tempo door de zalen van de tentoonstelling lopen :
Sinds het prilste begin van zijn kunstenaarschap worstelt Vanmechelen met de vraag naar de toekomst van onze soort: hoe moet de mens verder? Hoe kunnen wij als mensen duurzaam samenleven met andere diersoorten met respect voor de omgeving van zelfs de kleinste wezentjes? De afgelopen dertig jaar trok Vanmechelen de wereld rond. Van oorspronkelijke volkeren als de Masai tot de wolkenkrabbers van Mumbai: Vanmechelen zocht er de stukken van zijn wereldpuzzel bijeen. De tentoonstelling Cosmopolitan Renaissance toont die stukken en inspireert tot antwoorden.
Als je die beelden ziet dan denk je ,we hadden eens zo moeten evolueren ……
een grote kooi…met daarin een paar vogels
Bij de ingang van het cultureel centrum staat zijn Walking Egg. Koen Vanmechelen is vooral bekend om zijn Cosmopolitan Chicken Project waarbij hij nationale kippenrassen kruist tot kosmopolitische kippen.
The Walking Egg, een marmersculptuur van een ei op poten, symboliseert Vanmechelens ononderbroken zoektocht naar de juiste plaatsen en de beste momenten om zijn evoluerende visie op de wereld en haar toekomst te laten uitbroeden. Cosmopolitan Renaissance is het resultaat. Knokke-Heist vormt de broedplaats.
En in de tuin van het cultureel centrum staat een tent , in een omheind stuk van de tuin, waar twee dromedarissen rondlopen . Ik heb ze niet gezien . Het was een druilerige namiddag en de dieren waren in de tent. Zij horen ook bij het project.
Het is een tentoonstelling waarbij je jezelf achteraf allerlei vragen stelt en je probeert je in te denken hoe de kunstenaar de evolutie ziet. Ik kan hier enkele beelden tonen maar samen met de audiofoon daar rondlopen geeft je meer inzicht. Nog te bezoeken tot half januari 2023!
Regelmatig zijn er tentoonstellingen in het cc Scharpoord. Van hobby kunstenaars tot bekende kunstenaars Iedereen krijgt de gelegenheid om dit te tonen aan anderen. Zo was er in september een tentoonstelling van 205 werken van kunstenaars die hun werken aan het grote publiek kunnen tonen. er steken dikwijls pareltjes tussen. Ik heb hier een kleine keuze gedaan. Soms sta je verbaasd dat mensen die je kent in staat zijn om zulke mooie werken te schilderen, boetseren … Morgen laat ik de werken van een bekende kunstenaar zien
Ik laat jullie even meegenieten. Klik op de galerie om de foto’s vergroot te zien.
Nog eens over het vernieuwde Sincfala( klik) dat heden kortweg “Hey” genoemd wordt. Velen vinden die verandering van naam maar niks. Als mijn kinderen indertijd durfden “hey” roepen naar mij ,zei ik prompt “wie is Hey? ” Ze hadden het vlug begrepen De naam ‘Sincfala’ is de oude naam voor het ‘Zwin’ waarvan de monding enkele kilometers breed was (van Knokke naar Heist).
Ik was er een eerste maal in juni 2022 tijdens de heropeningsweek.( klik) Onlangs zijn we met de senioren langs geweest , het was er niet meer zo druk en dan bekijk je alles rustiger.
De eerste keer had ik de reuzen te laat opgemerkt want die stonden aan het raam bij de ingang van het nieuwe gebouw. Toen zijn we langs de open poort vanaf de straat binnengegaan.
binnentuin tussen oude en nieuwe gebouwenAan elk raam een foto van de kust strand en zeede twee reuzen staan achter glas naar buiten te kijkenvoornamelijk affiches om de kust aan te prijzen…..van Heist,,Duinbergen ,Knokke, Le Zoute Knocke…golfster in de duinen
Het intrigeerde mij wie aan de oorsprong lag om die affiches te maken. De meest bekendste is deze met de vrouw die in de duinen zit met een hoed op en wapperende sjaal eroverheen.
Tijdens de zomermaanden zijn er wel in elke badstad langs onze kust feesten gelinkt aan de zee. Zo ook op 15 augustus in Zeebrugge waar het de naam kreeg van Festival van de Noordzee. De dag begint met de traditionele Zeewijding en herdenking van de vissers die op zee zijn gebleven.
Het visserskruis waar aan de voet de namen van de vissers die inde loop van de jaren een zeemansgraf kregen. (een sterk ingezoomde foto)
Tegen de middag barst dan het feest los waarbij er in verschillende café’s optredens van zangers en bandjes zijn . De restaurants zetten hun beste beentje voor met speciale vismenu’s . De weinige winkels die er zijn houden open deur . Het was die dag erg warm en vriendin en ik zijn pas rond 16 uur met de tram naar Zeebrugge gereden. Het was nog flink warm en we probeerden zoveel mogelijk in de schaduw te wandelen. Op de Rederskaai was het drukkend warm omdat de huizenrij de zeewind tegenhield. In de andere straat voelde je de zeebries en was het draaglijk.
Een plakkaat met een gat erin… ik kan het niet laten 😉een oude lichtboeiHet lichtschip de Westhinder ligt nu op de kade als museumschipde meeste jachtjes leken een vakantie dag te hebben.een zanger op één van de terrasjesmateriaal staat klaar voor een volgend optredenballonnen voor de kinderenzingen in een tent met zo’n pruik op een snikhete dag.Terrassen vol..…overvol
Mij krijgen ze niet op zo’n druk terras in de volle zon. Wij wandelden verder zagen een rondvaartboot liggen en planden om dit ook eens te doen deze zomer. In dit gedeelte lagen er serieuze grote jachten .
Vriendin zei opeens enthousiast ” daar gaan we op een terras zitten. Je hebt er een mooi uitzicht op de jachten vanop de 1ste verdieping.” Toen we aan de trap om naar boven te gaan kwamen ,stond deze al vol met wachtende mensen tot er een plaatsje vrij kwam. Niet aan mij besteed. Dan maar verder gewandeld
terras op de 1ste verdieping
We kwamen aan een muziekkiosk waar een optreden juist afgelopen was. Daar konden we tenminste in de schaduw zitten. Maar we kozen toch voor de andere kant van de straat ( met eveneens een terras in de schaduw ). Alsof we het aangevoeld hadden was er opeens ambiance. We kregen een travestie show te zien die veel applaus oogstte. Het zette deze artiesten aan om voor de laatste keer die dag een supershow te presenteren.
We verlieten na deze show het feestvierende Zeebrugge en reden met de tram huiswaarts.
Na de wandeling met Sébastien en zijn vriendinnetje reden we niet recht naar huis. We gingen nog even kijken naar een kunstwerk in de omgeving van het AZ Zeno . Ik had nog niet kunnen uitvissen waar precies dit kunstwerk lag want het AZ Zeno grenst aan de Natiënlaan maar ook aan de Kalvekeetdijk. Het moest ergens in een weide liggen tussen het ziekenhuis en de parkbegraafplaats. De zoon liet ons met een drone foto weten waar we moesten zijn.
Wim Tellier stelt momenteel nabij AZ Zeno in Knokke-Heist zijn kunstproject CLOSER voor. Een gigantische en loodzware canvasafdruk van 105 x 68 meter en 3 ton van een man in een brandwerend pak. “Je ziet één individu, een man in vuurpak, in een zeer zelfzekere houding”, legt Tellier uit. “Hij lijkt onoverwinnelijk, alsof niets hem kan overkomen. Maar dat is slechts schijn want in een tweede stadium krijgt de man-in-beschermpak een volledig andere gedaante. In mei wordt het pak geperforeerd en zullen er zonnebloemen door groeien als tegenpool van die zelfzekere man. De biologische bloemenzaadjes gaan hem overmeesteren en uiteindelijk overwoekeren.” Wim Tellier koos voor de zonnebloem als symbool voor bescheidenheid en als knipoog naar de zon. In een derde stadium wordt de hele stof gerecycleerd.Het zal gebruikt worden als zeildoek voor strandzetels!
Zo vanuit de lucht ziet het er wel imposant uit. De poorten van de weide stonden wagenwijd open en aan de ingang stonden aan weerszijden grote panelen met de uitleg. In de weide zelf was er een platform gebouwd en van daarop kon je de figuur zien. Jammer genoeg was het platform niet hoog genoeg om een duidelijk beeld te krijgen . Er was ontzettend veel wind op dat ogenblik en ik verkoos maar om vlug weer naar beneden te gaan.
In de weide zag je overal hoopjes aarde liggen. Ik herinnerde me gelezen te hebben dat het AZ Zeno bezig was om in die weiden een biologisch voedselbos aan te leggen. In beginfase vooral bomen met fruit en noten om te gebruiken in het ziekenhuis zelf !
Wim Tellier is niet aan zijn proefstuk. Hij heeft enkele jaren geleden op het strand vòòr het Casino de reusachtig krab van 3000m² met foto’s van landschappen uit de vier windstreken gelegd en het bloemenkunstwerk om aandacht te vragen voor de bij .
Meer over deze kunstenaar en zijn werk: (klik). Daar kan je lezen waar hij oa zijn werken heeft tentoongesteld! Zodra de zonnebloemen boven komen zal ik nog eens gaan kijken om de evolutie met eigen ogen te zien! Wil je dit ook eens zien ? Links afslaan bij de nieuwe rotonde op de Natiënlaan richting AZ Zeno en een paar honderd meter verder zie je de panelen op de weg al staan. Tot september kan je dit nieuwe kunstwerk van de landschapskunstenaar Wim Tellier bekijken;
Hoe je ook naar Damme rijdt de Schellemolen is het eerste wat je ziet als je het stadje binnenrijdt.
Maar de monumentale kerk is ook een herkenningspunt evenals het mooie gotische stadhuis daterend uit de 15de eeuw. In de nissen op de voorgevel zie je belangrijke personen uit de Damse geschiedenis. De brug over de Damse vaart was versierd met lichtjes alleen was het op dat moment niet donker genoeg om het goed te zien op de foto en de rivierboot ” de Lamme Goedzak” wachtte op toeristen om heen en weer te varen tussen Brugge en Damme.
Een Brugse vriendin en ik trokken op een koude maar gelukkig droge namiddag naar Damme om de tentoonstelling van de bloemenkunstenaar Frederiek Van Pamel te bezoeken ( klik) Gezien je moest reserveren en er nooit teveel volk ineens was, kon je rustig deze tentoonstelling bezoeken.(Sorry het was maar tot 9 januari 2022 ) . Verleden jaar ging het niet door wegens Corona . De vorige uitgaven waren mooi en deze was even mooi. Het historische Sint-Janshospitaal en de aansluitende gebouwen waren het decor voor deze tentoonstelling.
De bloemenkunstenaar heeft verschillende kamers in het oude gebouw aangekleed en dit jaar werden de rusthuiskamertjes ook gebruikt om bloemencreaties te tonen. De apotheose was in de vroegere kerk waar een slingerende tafel onder een bloemenweelde gedekt stond Ik heb er een diashow van gemaakt.
Deze keer kon je ook in de grote tuin wandelen tot aan een verwaarloosd kapelletje. Om dan terug te keren naar een binnentuin waar de kruisweg is uitgebeeld in kleine nissen. Dan stapte je via een klein torengebouwtje binnen en wandelde je door een lange gang waar de rusthuiskamertjes waren . In de kerk waar de gedekte tafel stond is nog een biechtstoel aanwezig en een mooi orgel achteraan en een altaar. vooraan. Mooi bewaarde glasramen lieten het licht binnen.
Toen we buitenkwamen wilden we nog een kop koffie drinken. Maar de meeste tearooms waren die dag gesloten en deze die open waren: eentje mochten we niet binnen wegens volzet (= corona) Bij een ander hadden we meer geluk : een rustiek ingerichte zaak met een open voutekamer. Van daaruit hadden we een mooi zicht op het gelijkvloers gedeelte . De twee pannenkoeken waren zo gevouwen dat ze er uitzagen als een kerstboom. Ze smaakten heerlijk.
Daarna stapten we terug naar de ietwat buiten het centrum gelegen parking en reden we elk een andere richting uit naar huis. Toch nog even halt gehouden om een foto te maken van een mooie zonsondergang met in de verte de bomen van “de stinker en de blinker”
Nu de dagen zo kort zijn en het weer niet altijd zo uitnodigend om lange wandelingen te doen stap ik al eens gemakkelijker binnen in het cc Scharpoord om een tentoonstelling te bekijken. Deze keer was het een fototentoonstelling van Valéry Lippens. Zoals de naam al doet vermoeden is hij de zoon van wijlen Burgemeester Graaf Leopold Lippens. Hij exposeert voor de eerste keer in Knokke-Heist. Een soort hommage aan zijn vader die zijn stad in hart en nieren droeg.
Van de zee tot de duinen en de polders niets ontsnapt aan zijn oog . Hier een kleine “bloemlezing”
Ik kan ze hier moeilijk allemaal plaatsen. Ze zijn allemaal zo indrukwekkend mooi.
Elk jaar in de maand september is er de traditionele vrijetijdsmarkt. Dit jaar ging dit event voor de eerste keer door in het park van het Cultuurcentrum met de focus op verenigen, ontmoeten en samenzijn. Verenigingen ontmoeten elkaar, bezoekers flaneren langs de kraampjes en krijgen een indruk van het ruime verenigings-, ontspannings- en vrijetijdsaanbod in Knokke-Heist. Er is randanimatie , er zijn jeugdactiviteiten , er is muziek. Van 10 uur tot 13 uur en daarna onder een ruime open tent( met het weer weet je maar nooit! ) is er dan als afsluiting een bbq. Onze twee verenigingen voor senioren waren ook aanwezig met een kraampje( Er zijn nog andere senioren verenigingen.)
Het was heerlijk weer en iedereen liep met een smile rond want het was toch een vraagteken of het volk zou trekken in het park van scharpoord daar waar het jaar en dag op de markt in de Lippenslaan was.Het was wel merkbaar dat corona nog niet helemaal vergeten was want er waren minder standjes en ook de andere ligging zal wel een rol gespeeld hebben.
een kleine greep van de ruim 50 kraampjes die er waren :
het park met de kraampjes
onder deze open tent was de bbq
de schaakclub
Egelantier één van onze seniorenverenigingen
de kookclub
verschillende standjes voor MAAK, centrum voor kunstopleidingen in beeld, dans, muziek en woord. ·
kantklos club
workshop voor kinderen: met crêpepapier pompom slingers maken
het museum over de bevrijding van Knokke en Zeebrugge in 1944
optreden van de For Freedom Pipes & Drums Knokke–Heist
een gezellig bandje
een klein fragmentje van de pipes en drumband
Een mooie dag waarin je kon kennis maken met wat er allemaal mogelijk is om je vrijetijd voor jezelf zinvol in te vullen.
Sedert verschillende jaren wordt er in de Paul D’hondtstraat in Lissewege door alle buren voor de zomermaanden een project uitgewerkt om de bomen in hun straat te versieren. Elk jaar is het leuk om te zien over welk project het gaat. Dit jaar had het allemaal te maken met “vliegen”. Bij de vliegers hingen er naamkaartjes aan . Ik geloof dat de kleuterschool ook had meegedaan. Kijk je even mee?
In 2017 waren het vogelhuisjes en in het log dat ik daarover gemaakt heb kan je zien dat de beeldenroute uitgebreider was . Er stonden meer beelden vòòr de kerk en in de kerk zelf was er ook een tentoonstelling. Lees er meer over hier klik
Toch een leuke manier om zo contact te hebben met je buren! Lissewege heeft ook een station dat helemaal gerenoveerd is en tijdens de zomermaanden rijdt er ook een stoptrein langs met eindbestemming Zeebrugge-bad. Het stationsgebouw werd een tijdje gebruikt als tentoonstellingsruimte annex café , maar nu wordt het enkel gebruikt als woonruimte. Ticketje koop je tegenwoordig toch aan een automaat die op het perron staat!
Elk jaar tijdens de zomermaanden is er in Lissewege,het witte polderdorp, een “Beeldenroute”. Zoals elk jaar reden vriendin en ik naar dit schilderachtige dorp vorige zaterdag. Het was verrassend rustig in het dorp . Vorig jaar was het veel drukker We konden nu zelfs redelijk dicht bij het centrum de auto parkeren. Het weer zal wel een grote rol gespeeld hebben. Het was droog toen we vertrokken maar we hebben de wandeling moeten inkorten toen we zagen dat donkere wolken opkwamen . We hoopten dat het zou overwaaien en gingen eerst een koffietje drinken toen we de eerste spetters voelden. Het trok echter niet over en we vonden het dan maar beter om een volgende keer de wandeling verder te zetten.
We waren nog niet tot bij de grote tuin naast de pastorie geweest waar veel kunstwerken staan en ook niet bij de schuur van “Ter Doest ” waar er ook veel beelden staan en evenmin in de kerk waar meestal een mooie tentoonstelling is.. De beeldenroute loopt tot einde augustus. Er zal toch wel eens een dag zijn dat we niet tussen twee buien op uitstap moeten gaan !
Kijk eens welk een mooi zicht je hier al hebt op het Vaartje met de bloemenborder langs het vaartje.. Hier nog geen beelden die staan meer naar het centrum toe.
wij wandelden langs een smal paadje naast het Vaartje naar de hoofdstraat toe. Een visser tuurde naar het water en zei dat de vangst niet groot was die dag op mijn vraag of er veel vissen in dat water zaten.
Vriendin wacht op me toen we de hoofdstraat naderden. Tja als je foto’s maakt blijf je gemakkelijk al eens achter… Aan de andere kant van de weg loopt het Vaartje verder en daar staan langs de lage huisjes overal kunstwerken . Ik vond het dit jaar niet zo overweldigend. Ik heb er hier maar enkele geplaatst.
Wat ik zo jammer vond was dat het onkruid welig tierde langs het Vaartje zelf, tussen al die mooi bloeiende hortensia’s en andere planten. Het geheel gaf een slordige indruk. Hier wordt de regel van minder te wieden en de natuur zijn gang te laten gaan wel letterlijk toegepast. Het was ooit anders…
Er zijn een paar bruggetjes waar je over het Vaartje naar de andere kant kan wandelen. Bij een smeedijzeren paal met de naam ‘t Vaartje op stond er ook een verwijzing naar een poortgebouw waar er eveneens een tentoonstelling is van eigen werk van mensen die daar hun hobby uitoefenen. Lees meer over de werking van ‘t Vaartje (klik ) gelegen in een uitgestrekte tuin met overal kleine creatieve tentoonstellingen , een mogelijkheid om iets te drinken en van gedachten te wisselen. Die middag was er een optreden van een voor mij onbekende zanger. Overal zijn er hoekjes ingericht in de tuin waar je kon rusten of rondkijken Een uniek project.
een prachtige bloemenborder heet je welkom
veel te warm die dag om binnen te zitten
plaats genoeg om buiten te zitten in de meest onmogelijke combinatie van stoelen, tafels en zetels. Nonchalant en gezellig.
We wandelden langs het bekende restaurant ” de goedendag” , sprongen even binnen in een ouderwets snoepwinkeltje waar ik een zakje ” wippers” kocht. Ken je nog die harde boterspekken gewikkeld in bloemsuiker . Bij de plaatselijke bakker stonden ze tot buiten aan te schuiven voor een brood op ouderwetse wijze gebakken . Blijkbaar bakt de bakker een tweede keer overdag en daarom ook die toeloop. Verser kan niet ! Kon geen foto maken van het bakkerijtje omwille van de mensen die stonden aan te schuiven buiten.
En dan draaiden we de hoek om en zagen we de immens grote kerk. Jaren geleden heb ik samen met de kleinkinderen de trappen beklommen tot boven . Ik heb me even op de trappen moeten zetten( bijna liggen) om te bekomen vooraleer ik van het uitzicht vanop de toren kon genieten. De terrassen van de twee cafés zaten stampvol en wij gingen een beetje verder waar we in café Saeftinghe nog een plaatsje vonden . We zouden eerst wat drinken en dan de wandeling verder zetten. Zover is het niet gekomen. We bezochten de kerk niet en ook de tuin van de pastorie niet en evenmin het grasveld bij de schuur van “Ter Doest”. Op die plaatsen vind je ook kunstwerken. Zal voor een volgende keer zijn.
Maar vooraleer we de Beeldenroute aanvingen ,bezochten we iets heel anders, dat toon ik morgen…
