De voorbije week!

Het was een week met onverwachte wendingen zoals het bezoek van het collegaatje dat mij heeft opgevolgd. Zij kwam inlichtingen vragen of ik me nog iets herinnerde van een gebeurtenis toen ik pas werkzaam was! Jammer genoeg kon ik haar en in feite de persoon die haar die inlichtingen vroeg niet helpen, want ik had in die zaak niet gewerkt :  Iemand die wilde weten waarom hij als vijfjarig kind bij zijn moeder was weggenomen en geplaatst werd . Later mocht hij terug naar zijn moeder maar zij heeft hem nooit verteld waarom hij een paar jaar niet bij haar mocht wonen. Zijn moeder is  ondertussen gestorven en dat niet weten vreet aan hem. Ik heb wel kunnen vertellen dat zoiets vroeger veel vlugger gebeurde dan tegenwoordig . Er waren in die tijd ook niet zoveel mogelijkheden om een kind te beschermen of een ouder te begeleiden. Ik vind het zo jammer dat ik die man niet kan helpen.

Een mail of ik wilde meewerken aan een soort promotiefilmpje over bijzondere vriendschappen zoals de maandelijkse uitstappen met mijn twee vriendinnen. Ik heb hierop nog niet geantwoord. Ik herinner me hetgeen er jaren geleden is gebeurd met een familietijdschrift dat een artikel wilde wijden aan grootouder /kleinkinderen.
Dat was een leuke ervaring al die verschillende interviews en de kleinkinderen keken allemaal al uit naar een groepsfoto met oma en opa . Ik kreeg de avond ervoor een kort telefoontje  dat de fotosessie niet doorging. Toen de interviewster ( een héél vriendelijke jongedame)me opbelde om te vragen hoe het gegaan was, viel ze bijna van haar stoel ( allé dat denk ik toch) . Zij was niet op de hoogte gesteld dat niet alleen de fotosessie niet doorging maar ook dat  het interview niet zou opgenomen worden in het tijdschrift  en je hoorde zo aan haar stem dat ze dit ongepast vond . Ze heeft zich wel 100 maal geëxcuseerd . Dat is al jaren geleden maar nu denk ik daar terug aan en ben niet van plan om ja te zeggen voor dit promo filmpje.  Hier kun je mijn ontgoocheling van toen lezen 🙁klik) (klik)

Ik kreeg begin van de week een telefoontje van mijn buurman( van een paar huizen verder )dat er een elektriciteitspanne was bij hem. Waarom hij me belde? Hij verblijft nl voor drie weken in Spanje. De alarmcentrale had hem verwittigd dat het alarm niet meer werkte!  Uitgerekend op de dag dat eventuele kopers zouden langskomen.( buur is van plan om definitief naar Spanje te verhuizen).  Met de telefoon in de hand gaf hij instructies hoe ik moest detecteren waar er mogelijks kortsluiting was. Dat wist ik ook omdat ik het zelf al heb meegemaakt. Gevonden maar  wel een tijdelijke oplossing door de verlichting uitgeschakeld te laten . Maar wat bleek : de alarmcentrale verwittigde hem opnieuw. Het alarm had gewerkt op zijn eigen batterij en die was nu op! Deze morgen mocht ik vroeg uit  bed om de elektriciteitsman in de woning te laten.

Vandaag is het voor mij  een droevige dag. Ik heb Flappie ,de buitenpoes, gisterenavond naar de dierenarts gebracht omdat hij een ontstoken oog had . De dierenarts heeft hem gehouden  ter observatie. Er was blijkbaar véél meer aan de hand met poes en  ik kreeg vandaag de raad om poes te laten inslapen. Hij was juist zo goed op weg om een huiskat te worden…

 

Een korte wandeling in Nieuwvliet

Was het zaterdag een weertje dat je deed verlangen naar meer, dan was het zondag terug naar af!

Met mijn vriendin reden we kort na de middag eerst naar Oostburg(Nl). Op weg daar naartoe zagen we de nevel over de landerijen en geen zon  te bespeuren. Nadien reden we door naar het Museumcafé Koekoeksnest in Nieuwvliet (Nl ).We wilden er een koffietje drinken . Ik was er al eerder en deze zaak herbergt zoveel prullaria en ook mooie zaken  dat je niet weet waar eerst te kijken.(klik) (klik) De blikvanger is het mooie mortierorgel

Het  bezoek viel ons deze keer enorm tegen. Héél weinig verlichting in het café en de attracties waren allemaal niet in werking. Een dooie boel en dat op een zondag . Er kwamen nochtans geregeld nieuwe bezoekers binnen. We bleven er dan ook niet lang en reden door naar Nieuwvliet-Bad (nl).
We wilden de zee eens zien. We vonden aan de voet van de duinen nog een parkeerplaatsje en gingen de trap op . Eenmaal boven sneed de wind in je gezicht  en was het bitterkoud. We zijn we niet lang gebleven. Veel beweging was er daar niet te bespeuren  noch van wandelaars , noch van fietsers. We zijn dan ook maar vlug terug naar de auto gegaan en naar huis gereden. In elk geval hebben we allebei een flinke slok zeelucht binnengekregen!

Een monument ter nagedachtenis van de watersnoodramp van 1953
met de D van Deltawerken(gebouwd om herhaling te voorkomen).
Dit monument staat op de duinen in Nieuwvliet-bad.

Een dagje lente gevoel !

Gisteren was het zonnig en  aangenaam buiten . Ik heb de tuin wat verder heb opgeruimd. Het gaat met stukken en brokken omdat het meestal toch wat koud blijft om lang bezig te zijn. Of ben ik zo kouwelijk?  Maar ik zie het toch vooruitgaan. Ik ben verleden jaar begonnen met hoekjes en perkjes in de tuin vol te strooien met boomschors. Zo bespaar ik me de hele zomer onkruid wieden. Dat heb ik gisteren bij andere perkjes ook gedaan en bij de oudere wat bijgevuld. Het ziet er zo fris en opgeknapt uit.
Kon het nu nog wat droog blijven want achter in de tuin is het nog altijd wat drassig , dan kan het gras afgereden worden en dat zou fijn zijn moest het deze week nog kunnen. Alleen heb ik de  grasmachine nog niet terug van zijn onderhoudsbeurt.
De lente zet zich ,weer of geen weer, traagjes in gang : de kerselaars en de magnolia tonen al kleur! En als je goed kijkt naar de treurwilg dan zie je al een groene schijn. Groen zijn ook de paadjes ,maar dat pak ik later aan met de drukspuit.
De narcissen hebben afgezien van de tweede vorstprik en ze gaan niet allemaal nog bloeien. Eén tulp staat te pronken de andere komen nog ver achter! Ook de crocusjes laten het grotendeels afweten. Ze bloeiden toen de vorst nog eens toesloeg.
Was het gisteren een zonnige en aangename dag ,vandaag was dat heel wat minder. Ik was op stap met een vriendin. Maar dat toon ik morgen. Eerst nog een beetje genieten van deze lente foto’s!!

Samenkomst in Brugge

Zoals ik gisteren al zei was ik met mijn Luxemburgse nicht, mijn schoondochter en een vriendin in Brugge. Eigenlijk was het niet zozeer om Brugge te bezoeken maar omdat we elkaar wilden ontmoeten en Brugge leek voor iedereen gemakkelijk bereikbaar omdat we van verschillende kanten moesten komen  en zo moest niemand ver rijden.
Het weer zat niet mee , het regende zachtjes. We gingen toch eerst eten en daarna zagen we wel .Bij Raymond  tegen de eiermarkt was het gezellig en het eten was er lekker. Op een bepaald ogenblik ging plots de muziek zo luid dat iedereen opkeek. Er was een jarige in de zaak die met een dessert met vuurwerk erop werd getrakteerd. Op de foto zie je de lichtflits van het vuurwerk.
De keuze van ons eten was: garnaalkroketten, zeetongen, steak tartaar en vol au vent met kip,riz de veau en garnalen. Enkelen namen nog een dame blanche als dessert.
Heerlijk en eerlijk eten in een stemmig brasserie kader. Gelukkig heeft de vernieuwingsdrift hier niet toegeslagen.

Daarna nog een korte wandeling  door Brugge. Nichtje was hier al héél lang niet meer geweest. Gelukkig regende het toen niet meer maar aangenaam weer was het allerminst. We kwamen oa een buslading japanners tegen die tegen 100 per uur klikkerdeklikten! Ze liepen je bijna omver.
Nicht was verrast om hier een kerstwinkel van de duitse Käthe Wohlfahrt aan te treffen. Ze kon het niet laten om in één van de winkeltjes enkele kantwerkjes te kopen . Bij een uitnodigende etalage van schoenen stapte ze binnen en kocht een paar mooie wandelschoenen. Ondertussen had ik me geïnstalleerd in een leuke patchwork zetel en bewonderde allerlei accessoires die vroeger bij handgemaakte schoenen gebruikt werden en  hier  als decoratie dienden . En een stop bij de bekende chocolatier Persoone mocht ook niet ontbreken.
Nog een koffietje in de Hema om ons wat op te warmen ( vanaf 16 uur een grote kop koffie met een stukje gebak voor de prijs van 2 euro . Te onthouden bij volgende bezoekjes aan Brugge 🙂  ) Toen was het tijd om elk zijn weg te gaan (= te rijden).
Vandaag is nicht terug naar Luxemburg, ondertussen is ze behouden thuis gekomen. We zien elkaar in mei al terug want dan ga ik ginder naar de Pinksterprocessie kijken. Ik kom nu al ruim een halve eeuw in Echternach maar was er nog nooit geweest tijdens de Pinksterdagen!

Familiebezoek

Wat doet het me plezier om de Luxemburgse familie terug te zien. Ze kozen jammer genoeg één van de koudste weken uit om naar de kust te komen maar toch valt het nog mee omdat de zon de  laatste dagen  veel te voorschijn is gekomen en zo de ijzige wind wat mildert. Alleen de zeedijk hebben ze wat gemeden want daar vonden ze het toch wat te koud. Ze zijn in Luxemburg wel lange winters met regelmatig sneeuw gewoon maar die ijzige wind aan zee niet. (Wij die hier wonen in feite ook niet.)

Nichtje is  zondagavond toegekomen voor een  weekje samen met haar dochter en diens man plus de kleine Léo van zes maanden. Een flinke jongen maar hij had last van opkomende tandjes . Het jonge koppel wandelt zich al alle dagen te pletter. Gisteren waren ze bij mij ,vandaag ben ik meegegaan naar Sluis. Dat kleine stadje trekt hen erg aan. Midden de week zijn er geen drommen toeristen en het was aangenaam wandelen( aan de zonzijde). We bleven er ook eten en het jonge koppel liep de winkels plat terwijl nichtje  en ik  na een tijdje  verder reden om goedendag te zeggen aan dochterlief die een eindje verder woont. Ja op die korte tijd wil nichtje mijn drie kinderen ook eens zien. Twee van de drie heeft zij nu al ontmoet overmorgen komt de oudste zoon aan de beurt. We plannen niets op voorhand en kijken elke morgen welk weer het is. Een bezoekje aan Brugge zit er ook nog wel in.

Een kleine collage met Léo als middelpunt. Wat is mijn gezicht smalletjes geworden, ik schrok even van deze foto!! Daar moet verandering in komen of tenminste dat gaan we proberen. Tenslotte heeft de Lente zijn intrede gedaan en ik reken op wat milde temperaturen met veel zon!

 

Winterprik

Ik durf het hier bijna niet meer schrijven… ik heb opnieuw een terugval gehad. Buikgriep deze keer. Terug de dokter moeten halen en hij leek helemaal niet verwonderd te zijn. Er zijn zoveel patiënten die alsmaar blijven hervallen en telkens is het iets anders , zei hij. Het enige dat ik van januari tot nu niet gehad heb is …de èchte griep. Spaar me daar nu maar van.

Een paar dagen ongemak gehad want met de nodige medicatie is buikgriep vlug verholpen ,maar …gezien ik niet zo goed tegen medicatie kan is het herstel van de darmflora wat moeilijker en pijnlijker verlopen. Zucht. Is er dan eens een zachte dag zoals deze week dan durf je ook al niet ver lopen. Ik heb  wel een beetje takken van de treurwilg samen geveegd in de tuin en de dooie takken van de hortensia afgeknipt en de grasmachine  weggebracht voor nazicht en al eens een zak boomschors bijgegooid  in een perk. Maar veel meer kon ik niet aan. Je benen zijn van elastiek van het weinig eten en alles klotst in je van het  vele drinken( om te voorkomen dat ik nog eens een blaasontsteking zou krijgen). Overdag een dutje  en ‘s avonds doodmoe vroeg het bed in. Zucht.
Ik hou me wel bezig binnenshuis maar op den duur krijg je zo’n zin om de natuur in te trekken. Nog eens zucht.
Vandaag was het zo koud dat dochterlief de boodschappen voor me heeft gedaan. Huisarrest gekregen . ” Je moet het niet zoeken , hou je maar kalm” . Omgekeerde wereld !

Ik heb dan maar met takken van het krulhazelaartje in de tuin de paasversiering gemaakt en de paasfiguurtjes van de zolder gehaald. Nu maar hopen dat er na die winterprik toch wat zachter weer mag komen. Ook de buitenpoes heeft begrepen dat het binnen warmer is dan buiten. Ze ligt te genieten op de leuning van de zetel . Géén kattenjacht vannacht  🙂

Het is niet…

…omdat het nieuw is dat alles perfect is!

En dat is ook zo met de A11. Herinner je nog hoe enthousiast wandelaars en fietsers op de openstelling van de A11 wandelden en fietsten? Eindelijk na jaren verkeersellende in de streek was dit pronkstuk af.
Betere verkeersdoorstroming van en naar de haven van Zeebrugge , snellere verbinding met Knokke en omstreken en een doortrekking naar de N49 die nu zachtjesaan een snelweg zal worden. Er wordt nog volop gewerkt op de N49 om de overwegen te doen verdwijnen door de aanleg van ventwegen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Want niemand vindt het fijn om kilometers om te rijden vooraleer toegang te hebben tot de A11 en later tot de omgevormde N49.

Nu al zijn er zwakke punten in dit gigantische werk.
Probeer maar eens op het spitsuur tijdens het weekend Knokke te verlaten!  De balkonrotonde in Westkapelle remt het verkeer af want de auto’s komende van Sluis hebben voorrang . Er zijn soms dubbele files tot in Knokke zelf. Tussen 17 en 18 uur stromen de auto’s uit Sluis en velen moeten de huidige N49 hebben om de autostrade naar Brussel op te rijden of naar Antwerpen. Bijgevolg rijden al die auto’s de balkonrotonde op!
Geruchten gaan de ronde dat er tijdens de zomermaanden politie zal aanwezig zijn om het verkeer te regelen. Ik zeg wel geruchten , want dat kan toch niet de bedoeling zijn van zo’n rotonde.
Op die rotonde zijn op korte tijd al een tiental ongevallen gebeurd met  alleen materiele schade. Telkens was de reden dat er niet genoegd aangeduid werd dat de weg eindigde op een rotonde. Gelukkig is geen enkele auto door de omheining de rotonde afgereden op het onderliggende fietspad! Herstellingswerken zijn ondertussen gebeurd

Deze foto’s dateren van 26 augustus toen de A11 voor één dag werd opengesteld voor wandelaars en fietsers.

Maar vorige week zat ik  op diezelfde A11  op de terugweg naar huis na het bezoek aan de nieuwe boreling Maxime, mijn tweede achterkleinkind, en schrok me een hoedje. Ei zo na zaten een heleboel auto’s op elkaar! Ik zag nog juist een camion met lege oplegger zijn stuur omdraaien om naast de camion voor hem te stoppen. Het was zo druk op de A11 dat niemand die in de file zat in de gaten had  dat de brug opengedraaid was!!  Op de foto hieronder zie je de slagbomen en pijlers voor de verkeerslichten boven de weg die  nog geplaatst moesten worden!( foto van 26 augustus 2017)

De meesten verwachtten zich er niet aan dat op zo’n hoogte nog een brug moet opendraaien voor een schip dat buitenmate hoog moet zijn.
Gezien je omhoog rijdt heb je eigenaardig genoeg pas zicht als het bijna te laat is! De vrachtwagens bleven rechts rijden en zo kon ik naar links uitwijken en wat dichterbij rijden .
Lang duurde het wachten niet en je zag de slagbomen  neergaan. Maar ik denk dat er velen met mij toch even geschrokken zijn. Ik ga er de volgende keer op letten of er niet eerder knipperlichten of waarschuwingen staan. Het was ook zo druk dat je meer  let op het verkeer dan op al die verkeersborden aan de kant van de weg.( wat je in feite wel moet doen.)

Maar de A11 blijft een hele verbetering voor de hele streek .
Rechtaan rechttoe in 12 minuten ben je Brugge(hangt ervan
af in welk gedeelte van Brugge je moet zijn natuurlijk)

 

In de tuin

 

Ik heb deze week zo nu en dan wat in de tuin gewerkt. Niet teveel in een keer. Een beetje dorre takken van vaste planten afknippen. Houtschors samen vegen en terug in de perken gooien. De vogels vinden het  nl. leuk om die uit de border te gooien. De laatste prei uitgetrokken en de rest van de rode bietjes.Kalk gestrooid in de groentetuin en gezien er nog regen voorspeld wordt zal het al gesmolten zijn wanneer ik echt in de tuin begin te werken.
Veel kan er verder nog niet gedaan worden. Het moet flink geregend hebben afgelopen nacht want het waterpeil in het zwembad staat verraderlijk hoog en deze morgen zag ik  serieuze plassen in het gras en onder de omheining zag ik ook veel water in buurman zijn tuin. Als het weer zacht blijft en vooral droog dan zal het hoogtijd zijn om te verticuteren. Ik heb nog nooit zoveel mos in de tuin gehad als dit jaar. Zelfs in de bloemenborder zijn er grote plakken mos te zien.

De planten trekken zich van het weer niet veel aan. Al is er hier en daar schade te bespeuren van de vorst die we kregen en zijn de sneeuwklokjes helemaal uitgebloeid, de lente laat zich al zien. De knoppen van de forsythia en van de kerselaar en de magnolia staan al klaar. De jonge aardbei plantjes hebben de winter overleefd . Alleen vrees ik voor de pelargoniums in de bloembakken. Die stonden op het punt al te bloeien en ik was op het ogenblik dat de vriesnachten er aankwamen niet fit genoeg om die in de garage te zetten.

Internationale Vrouwendag

Vandaag 8 maart is het Internationale Vrouwendag.
Ik heb er al elk jaar over geschreven . De strijd is bijlange nog niet gestreden denk maar aan de kindhuwelijken, de genitale verminkingen, de loonkloof, nog teveel vrouwen zijn slachtoffer van sexueel geweld …( klik)( klik )
De strijd voor gelijke kansen voor vrouwen en mannen gaat nog door! Het is goed dat we er elk jaar worden aan herinnerd!