cadzand

Een stormachtige wandeling in Cadzand

kinderenenkleinkinderen cadzand ,

Na die rustige wandeling in Damme( wat het weer betrof) trokken we een paar dagen later naar Cadzand(Nl). Ik voorspelde mijn vriendin dat het daar wel heftig weer zou zijn. Maar haar zus wilde eens terug naar Cadzand Zij verbleef tijdelijk in Knokke-Heist . Wie ben ik om daar tegenin te gaan.

We reden met ons drietjes naar Cadzand , parkeerden de auto op de parking niet zover van Cadzand bad . We hadden geluk want tot einde maart moest je nog geen parkeergeld betalen!

Toen we uit de auto stapten werden we door de hevige wind bijna omver geblazen.
Het eerste stuk van de wandeling liepen we achter de duinen en daar voelden we de wind niet meer. Er was in het Natuurgebied de Kieviettepolder flink opgeruimd. Er lag nog veel kreupelhout en of ze de omgezaagde bomen gaan verwijderen is nog de vraag. tegenwoordig worden ze ” teruggegeven” aan de natuur !. Het wandelpad was voor de helft breder geworden nu al de braamstruiken verwijderd waren. Zo te zien lopen er hier veel konijntjes rond en tussen het kreupelhout was een meertje te zien wat er verleden jaar nog niet was. Op het einde van het pad stond een plakkaat dat je die op eigen risico mocht bewandelen. Vreemd ik weet dit pad al oneindig lang daar en iedereen wandelt door dit stukje natuurgebied.

Toen stapten we een trap op en eenmaal boven zagen we de woelige zee en waaiden weer omver bijna. We wandelden tot aan het vuurtorentje en keken even naar AIRrepublic van Sergio Herman . We waagden ons niet op de strekdam de rukwinden waren te fel. We zagen ook geen andere wandelaars die het aandurfden om een wandeling op de dijk te doen.

We staken via het plein van het Reddingstation Cadzand over naar de brug waarop we een kijk hadden op een nagenoeg lege jachthaven. Zouden we even langs het pad naast het strand wandelen? Ach een stukje. Het is toch leuk om de onstuimige zee te zien terwijl wij vochten tegen de wind. In de verte zagen we een baggerschip die rechtsomkeer maakte en daar een hele tijd over deed. Terug naar de thuishaven ?

Het was te stormachtig om nog verder te wandelen en we daalden de duinen af naar het centrale plein. Daar waren serieuze opknappingswerken gebeurd de voorbije wintermaanden. Op het plein had elke zaak een gesloten terras gekregen. Het plein was helemaal heraangelegd en er waren boompjes geplant en stonden er plantenbanken te wachten om gevuld te worden.
Na ons wat opgewarmd te hebben met een warme koffie/thee wandelden we terug naar de parking maar deze keer namen we een kortere weg. Onderweg zagen we een paar nieuwe zaken en terrasjes stonden al klaar om de toeristen te verwennen Niemand te zien op het terras, want daarvoor was het toch te koud .

Nog een paar typische huisjes doen herinneren hoe het stadje er vroeger uitzag . Nu worden het allemaal appartementsgebouwen en wat landinwaarts ligt het vakantieoord de Roompot met honderden villaatjes die winter en zomer verhuurd worden .
We wandelden naast De Walk of Freedom, een cultureel monument.

In 1492 werd de Vrede van Cadzand gesloten na een grote jarenlange opstand in Vlaanderen. De wereldvredesvlam die in 2004 van Den Haag over zee naar Cadzand is gekomen en over land naar Cadzand-Dorp gebracht staat symbool voor de gesloten vrede. In Cadzand-Dorp flakkert de vlam nog steeds. De Walk of Freedom is een bijzonder element dat herinnert aan de mensen die de Four Freedoms Award hebben gekregen. Met de aanleg van de Walk of Freedom wordt verbinding met de wereldvredesvlam versterkt.( bron gemeente Sluis en foto van Internet)

En toen kwamen we weer aan de jachthaven en met nog een fotootje van mezelf goed ingeduffeld aan de arm van de “Sluuswachter” stapten we recht aan recht toe naar de parking waar de auto stond . Koud ,winderig maar toch een mooie wandeling in het wat verlaten Cadzand.

Canadamars

kinderenenkleinkinderen cadzand, canada

Voor de 47 ste keer was er weer de Canadese bevrijdingsmarse, een mars van Hoofdplaat(nl) tot in Knokke-Heist. Een afstand van 33km.

Verleden jaar waren de meeste plechtigheden alsook de mars wegens corona afgelast. Dit jaar ging de mars wel door . Maar de plechtige herdenkingen werden in de verschillende gemeenten waar de Canadese soldaten indertijd door liepen over drie dagen gespreid.

Het gemeentebestuur, het For Freedom museum en Canada Comité (Cnocke is hier) vragen aan de bevolking massaal de Canadese vlag te laten wapperen in het straatbeeld als hulde aan en respect voor de velen die in 1944 hun leven gaven voor de vrijheid.
Aan deze vraag werd ruim voldaan en overal in de stad zag je de bekende maple leaf wapperen. Niet enkel aan de officiële gebouwen. Het streefdoel was 1000 vlaggen ( zoveel soldaten zouden er toen gesneuveld zijn)

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is 20211108_142056-1.jpg


De deelnemers aan deze mars werden per bus naar Hoofdplaat gereden waar zij in eigen tempo naar Knokke-Heist wandelden.

Zoals elk jaar wilde ik foto’s kunnen opsturen naar de Canadese familie. De vader van een inwonende lieve vriendin heeft indertijd deelgenomen aan de bevrijding. Hij is nog niet zolang geleden overleden. Hij is gehuldigd geweest voor deze deelname.

De plechtigheid in Retranchement is altijd mooi en ingetogen. Maar dit jaar was alles meer beperkt en ging de plechtigheid veel vroeger door. Toch nog wat sfeerbeelden van de wandelaars die uit de richting Retranchement kwamen en via de Hazegrasstraat( Oosthoek) Knokke binnenkwamen.

  • een stopplaats voor drank en wat eten
  • moedig zwaaien naar de fotograaf
  • zelf de hond was mee!
  • op een boerderij was de Canadese vlag over de straat gespannen
  • een zichtbaar vermoeide soldaat 🙂
  • een Canadees militair contingent
  • lange rijen…
  • … wandelaars
  • …jong en oud
  • ze moeten nog een paar kilometers wandelen !

Ik ben dan doorgereden naar Retranchement waar de plechtigheid al afgelopen was. Door de spreiding van de herdenkingen was alles wat vroeger dan andere jaren zoals ik hoger al vermeldde.

Eind oktober 1944 bereikte The Royal Canadian Engineers Regiment onder leiding van Sgt. J. L. Hickman het afwateringskanaal bij Retranchement. Tijdens het monteren van de destijds befaamde Bailey -bruggen over het kanaal raakte Sgt. Hickman op 31 oktober 1944 dodelijk gewond. Ter herinnering aan hem en zijn mede-kameraden draagt de huidige brug sedert 30 oktober 1986 zijn naam.

Knokke en Heist werden respectievelijk op 1 en 2 november 1944 als laatste Belgische gemeenten bevrijd. In het For Freedom museum ( klik) in de deelgemeente Ramskapelle wordt deze passage uitgebeeld.
Deze bevrijding waarvan ik toen de draagwijdte niet besefte is één van de weinige herinneringen die ik zelf had aan de tweede wereldoorlog .
Ik zag samen met mijn ouders en tal van mensen hoe de tanks met de Canadese soldaten richting Maldegem reden en sigaretten, chocolade, appelsienen en bananen uitdeelden. Dit fruit was mijn eerste kennismaking ermee.

Nog een terugblik op de mars van 2019 ( klik) en op het For Freedom museum ( klik )

Naar de plukboerderij

kinderenenkleinkinderen cadzand, tuin , ,

Onlangs zag ik bij mijn kapster een mooi boeket bloemen staan. Zo fris ogend en zo heerlijk natuurlijk. Ze gaf me het adres van de bloemenplukboerderij in Retranchement( Nl). Dat is helemaal niet ver van mij vandaan en natuurlijk ben ik eens gaan kijken. Ook mijn vriendin wilde deze boerderij wel eens zien van nabij.
De Essenhoeve ( klik) is de naam van deze boerderij waar ook een minicamping is aan verbonden. Een grote lap grond is ingezaaid met bloemen in alle kleuren ,hoge en lage. Werkelijk een streling voor het oog. De boerderij ligt helemaal omringd door landerijen op een smal baantje die de verbinding vormt tussen Retranchement en Oostburg.

We parkeerden de auto langs de weg en we zagen een man al afkomen om ons te verwelkomen. Hij gaf wat uitleg hoe we zelf bloemen konden plukken . Een emmer met een beetje water kregen we in handen en een knipschaartje. De prijs van je boeket kon je inschatten op een plankje met drie gaten in, de ene al groter dan de andere. Ik heb zo een gelijkaardig plastiek plankje met drie gaten in om af te meten hoeveel spaghetti je nodig hebt voor 1 of meerdere personen :-).
Mevrouw was bezig met in grote manden boeketten te maken . Zij vertelde dat ze twee zo’n manden hadden geplaatst in het binnenkomen van Sluis en bij het buiten rijden van Sluis. We wilden die gaan opzoeken wanneer we terugreden , maar we hielden ons te lang bezig bezig in de pluktuin en met praten met beide mensen . Zij maakten van onze emmer vol bloemen voor elk twee mooie boeketten. We betaalden elk 10 euro ! Ze hebben zelfs voor ons de boeketten mooi opgemaakt.

Een zicht op de mooie boerderij en de paar campingtenten die als het ware opgingen in de omgeving. De onderste foto’s zijn richting Retranchement en de andere een héél lange weg richting Oostburg.

Het eerste boeket overwegend zinnia’s ,het tweede vooral bedoeld om een droogboeket te worden, het derde is een biedermeier boeket met één grote dahlia in het midden( de foto is niet zo goed gelukt)

En nu geniet ik van deze mooie bloemen in huis. Ik heb zelf ook veel bloemen in de tuin maar ik vind het altijd zo jammer om er af te knippen. Ik kijk er liever naar terwijl ze in de tuin staan. Op de plukboerderij zie je niet eens als je een emmer vol bloemen hebt afgeknipt !!

goed weer /slecht weer

kinderenenkleinkinderen cadzand, familie, fietsen, kleinkinderen , , ,

Toen mijn Luxemburgse familie hier een weekje was einde augustus hadden ze geen echt strandweer. Gelukkig waren er toch momenten dat het een halve dag mooi weer was. Erg vinden ze dat nu niet bepaald want ze komen voor de zeelucht. IK ben met hen samen ook eens gaan wandelen in Cadzand en als je ziet hoe nichtje en haar dochter en het kleinkind aangekleed zijn dan was het echt niet warm. De wind was scherp . Zij verbleven in het vakantiedomein Roompot , een waar riant park met mooie villaatjes in alle groottes . Waar je ook kan bootje varen vanaf je vakantiehuis naar bv het restaurant of zwembad of winkel. Die dag was er markt vnl eetwaren . Dat bracht toch wat gezelligheid. Ik heb zoveel als mogelijk de talrijke bouwkranen bij de grote appartementsgebouwen die worden gebouwd wat uit beeld gehouden.

Verleden week stopte de vakantiejob van Sébastien en gezien zijn school pas einde september begint kwam hij een paar dagen naar oma. De eerste dag had hij wat pech want ik moest ‘s namiddags naar de tandarts om mijn mond klaar te maken om mijn gerepareerd gebit terug te krijgen. Dat duurde liefst drie uur! Twee tanden ontzenuwen. Viel nog mee maar omdat de tandarts me drie maal extra moest verdoven lag ik al half groggy en de tijd speelde voor mij niet echt een rol.

  • de inwoners zeggen bij zo’n uitzicht” het strand is weer van ons”

De andere dag namen we de tram tot het verste punt van Heist en kleinzoon en oma zijn dan via het strand terug gewandeld. Er was wel veel wind maar het was niet koud en met de zon in de rug was het een heerlijke wandeling. Weinig volk alleen maar surfers die met hun kites kleur gaven aan de blauwe lucht. In de verte zagen we een heleboel jongeren terugkeren naar hun clubhuis en de bootjes en planken bleven op het strand liggen.
En de wandeling sloten we af met een …..

Cadzand 1

kinderenenkleinkinderen cadzand, kleinkinderen, zee en strand , ,

Op het einde van de duinwandeling zoals ik gisteren al beschreef, kom je onverwachts terug  in de bewoonde wereld. Een infobord herinnert er je aan. Als we de trappen opliepen kwamen we uit aan het haventje.

We hadden zin om terug te keren. Er was zo’n strakke wind en het zand sloeg tegen onze blote kuiten, zo hard dat het pijn deed. Het zat er helemaal niet in om het havendammetje op te lopen. We zagen mensen al halverwege omdraaien en terugkeren !
Dat was wel een groot contrast met de windluwe wandeling achter de hoge duinrug. Niet te geloven. We keken even naar de omgeving en naar de brasserie AIRrepublic van Sergio Herman , staken de brug over van het jachthaventje en namen de wandelweg langs het strand. Hier viel het nog mee met het stuifzand.
We wilden naar het strandpaviljoen gaan maar die bleek gesloten. Op het strand zelf was er geen grote drukte en de mensen zaten ruim ver uit elkaar, zelfs een familie had grotendeels de nodige afstand genomen van elkaar!

We draaiden om en daalden af naar het pleintje achter de duinen . Dat pleintje is daar al jaren en heeft al veel veranderingen doorstaan maar toch is de uitstraling nog steeds dezelfde. Ook hier niet erg veel volk en op een terras kregen we een tafeltje toegewezen. Het waren allemaal tafeltjes voor vier personen en elk tafeltje had een oranje dekentje op één stoel als om aan te tonen dat dit één bubbel was. Of je nu alleen ,met twee ,drie of vier was je kreeg zo’n tafeltje aangewezen. Eigenlijk best gezellig nu er meer maneuvreer ruimte was. Er is ook een schaduwterras naast het etablissement  ,wat best fijn is bij hitte periodes, maar nu toch liever in de zon want wind was er genoeg zodat het niet overdreven warm aanvoelde. Ach en bij grote drukte kon je ook nog binnen zitten waar het groot en ruim is.

We namen allemaal foto’s ! Mijn vriendin nam foto’s van mijn kleinzoon en van mij..


Eenmaal de trappen opgeklommen zagen we de duinen en de zee.

Een paar betonnen blokken tonen hoe de havendam is aangelegd en versterkt. Door de felle wind en het snijdend zand zijn we de havendam niet opgewandeld. Ik nam er niet eens een foto van, zo vlug wilden we daar weg zijn 🙂


Een zicht op de brasserie AIRrepublic en het haventje waar het erg rustig was.

Zoals je op de foto’s kan zien was er felle wind en waren er dreigende wolken. Gelukkig heeft het niet geregend.

Een zicht van het haventje vanuit een ander standpunt . Kleinzoon en ikzelf hadden een containerschip in het oog.

Hier varen deze schepen redelijk dicht bij .

Aan weerszijden van de wandelweg staan lange banken waarop je kunt zitten of liggen . Deze jongelui genoten van een ijsje.

Het strandpaviljoen was jammer genoeg niet open. En zoals je merkt was het niet erg druk op het strand.

Deze familie leek zelfs op het strand de nodige afstand te bewaren!

We verlieten het strand en daalden af naar het pleintje waar er verschillende tearooms met terras open waren.

Een tafel werd ons toegewezen. Plaats genoeg. Ik heb het nog geweten dat er in de namiddag geen enkele plaats vrij was.

De gocarts wachten op vakantiegangers. Achteraan is het Strandhotel waar  Sergio Herman in staat voor de food&Beverage. Daar was vroeger zijn Pure C restaurant.

Een paar winkels die het zomer-en vakantiegevoel oproepen. Alleen nog niet veel geïnteresseerden!

Op de terugweg stapten we een breed pad omhoog naar de haven . De vloer en de zijkanten zijn bedekt met vèèl plaketten  met namen van mensen die een Award  hebben ontvangen van het Europees Hof voor de rechten van de mens. Ik pikte er een paar uit. Tja het was niet de bedoeling dat mijn vriendin en ik er ook zouden opstaan. Maar die plaketten zijn precies spiegels.

En toen eindigde onze wandeling in Cadzand met de traditionele foto bij de Sluiswachter. Iedereen die voor de eerste keer met mij in Cadzand gaat wandelen moet bij hem poseren 🙂

We wilden echt nog meer foto’s nemen maar de wind was zo heftig aan zee dat ik mijn kleinzoon sommige foto’s liet maken omdat ik mijn gsm niet stil kon  houden!

Cadzand

kinderenenkleinkinderen cadzand, kleinkinderen, vrienden , , ,

Donderdag (2 juli) kwam Sébastien ‘s morgens naar Oma.  De vakantie is begonnen en eindelijk kon hij eens voor een paar dagen langskomen. Mijn bubbel is groter geworden en behalve mijn kinderen en een paar vriendinnen  kwam hier niemand over de vloer. Wat een opluchting dat we voorzichtig weer meer mensen kunnen ontvangen.
Toevallig ging ik die dag met een schoolvriendin een wandeling maken in Cadzand. Maar dat deerde Sebastien niet want hij gaat ook graag wandelen en de zee is en blijft aantrekkelijk als je zelf niet aan zee woont!

Met de auto van de vriendin en elk met een mondmaskertje aan reden we naar de parking even buiten Cadzand.( foto is teveel ingezoomd). Ideaal om van daaruit ofwel naar de Zwingeul zelf te wandelen of eenmaal boven de wandelweg op de duinenrij te kiezen. Wij kozen geen van beiden maar vertrokken voor een wandeling in het duinlandschap gelegen achter de duinen. Op het einde kom je uit op het haventje van Cadzand. De meeste mensen kennen dit pad niet en voor iedereen die het de eerste keer doet is het een verrassing. Vorige keren liepen de Langhorns er rond deze keer graasden ze wellicht elders.
De natuur is er momenteel op zijn best. Er was een strakke wind en je kon een jasje echt verdragen. Maar daar was het windluw en borgen we onze jasjes al vlug op.

De parking waar je nog alle plaats van de wereld had en het lange pad naar het Zwin toe Wij namen de weg die je nog op het uiterste randje van de foto ziet.

Hoge grassen , planten en bomen omringden ons..

De runderen waren er deze keer niet. Toch niet hier.

Er stonden veel lage appelbomen vol met appeltjes. Zomerappeltjes die heel lekker zijn voor appelmoes. Ik herinner me dit nog vanop de boerderij bij tante Regina en nonkel Clement. Alleen moest je er vlug bij zijn want die waren vlug “gestekt” door wormpjes.

Ontzettend veel braambessenstruiken en met mooie ” trossen” onrijpe vruchten. De moeite om er wat later te komen plukken! Of zou dat niet mogen ?!

De natuur wordt hier gerust gelaten.

Een bankje nodigt uit tot zitten (!) en dan zie je vòòr je dit duinenlandschap met veel duindoorn die nu nog niet bloeit…

..maar niet enkel duindoorn is er massaal aanwezig ook de koningskaars , de egelantieren roze en witte, de gevaarlijke berenklauw ,en de roze bloemen waarvan ik de naam niet van ken ( Mizzd help je me ? ). In de grote tuin waar ik vroeger tuinierde  had ik indertijd heel veel koningskaarsen staan. Ik vind het zo’n majestueuze plant. Deze hier moesten nog allemaal bloeien.

Het was echt genieten ! Toen kwamen we aan het haventje. Maar dat is voor morgen. Is iets totaal anders dan deze wandeling.

Regen ,regen en nog eens regen

kinderenenkleinkinderen cadzand, wandelen, zee en strand , ,

…en op de koop toe grijs, grijs en nog eens grijs!
Kon het nu eens een weekje droog ,droog en nog eens droog blijven.

Dan kan ik de bloemperken in de tuin klaar leggen voor de winter, kan ik bloembollen planten en een paar planten een beter plekje geven.
Dan kan de tuinier de tweede, -en grootste -treurwilg snoeien . En de twee kerselaars in de tuin achteraan wat fatsoeneren.
Dan kan het snoeisel van de laurierhaag die de zoon  korter en dunner heeft gemaakt ook opgeruimd worden. Het is daar zo nat nu .
Dan kan het gras ook afgemaaid worden. Nu lukt het niet omdat de grond te nat is. Het is hier poldergrond weet je  en door de regen is het zompig geworden.

Hebben we geklaagd toen het té en té warm was ,nu verlang ik naar een paar zonnige dagen.
Een goeie maand geleden was het zo’n mooi weer en daar hebben mijn vriendin en ik van geprofiteerd.

We reden naar Cadzand, lieten de auto achter op de parking even voor je het stadje inrijdt. We wilden te voet door de zwingeul richting zee wandelen. Het pad ernaar toe was afgezet. Er waren bulldozers aan het werk. Dan maar door het natuurgebied gewandeld richting haventje. En van het haventje richting strandpaviljoen “de Piraat”.

Het pad dwars door het natuurgebied met duindoorn, braambessen, appelboompjes, berenklauw…

Eén van de verschillende strandpaviljoenen

AIRrepublic van Sergio Herman

Het jachthaventje

Het rustige strand!

Uitrusten in het strandpaviljoen de Piraat! Krachten opgedaan om terug te keren naar de parking. :-).  Hieronder ijsje van de vriendin. Het waren echt grote porties!

 

 

Terug naar het Zwin

kinderenenkleinkinderen cadzand, Knokke-Heist ,

 

Deze week ben ik nog eens naar de vernieuwde Zwingeul geweest. Cédric kwam een weekje bij oma logeren omdat hij stage moest doen bij een huisarts. Makkelijk om vlakbij te kunnen logeren en niet elke dag met de trein te moeten komen  🙂  !! Ik vond het natuurlijk fijn want zoveel zie ik hem niet meer nu hij in Gent op kot is. Tja waar is de tijd dat hij en zijn broer de vakanties bij oma en opa doorbrachten.

Het eerste wat hij zei was dat hij de zee eens wilde zien , het was al zo lang geleden. Dat hebben we gedaan op een late namiddag. Gezien ikzelf nog niet echt toe ben aan lange wandelingen , stelde ik voor om naar het vernieuwde Zwin te rijden . Het wandelpad errond was opengesteld sedert 30 maart en daarna konden we doorrijden naar Cadzand bad. Ik kon me  installeren  op een bankje en hij kon dan tot aan de waterlijn wandelen.

Het was mooi weer en op het pas geopende wandel-en fietspad kwamen we veel wandelaars en fietsers tegen. Nu konden we zien hoe ver de geul landinwaarts loopt. Een gigantisch werk is hier verricht met verbluffend resultaat. Het was eb en  hier en daar zag je zandeilandjes. Bij vloed moet het uitzicht nog indrukwekkender zijn.

Klik de foto’s eens aan dan heb je een veel mooier idee hoe indrukwekkend de natuur is in het Zwin!

Op verschillende plaatsen zijn rustplekken gemaakt  met banken zodat je op je gemak kan genieten van de omgeving. Ook zijn er ijzeren grillen om te beletten dat de dieren die er in de toekomst gaan grazen op de dijken en hellingen zouden weglopen. Alleen niet vriendelijk voor rolstoelgebruikers. Die kunnen daar onmogelijk overrijden( dit pijnpunt wordt nog bekeken en zal mogelijks opgelost worden met dichtklappende poortjes opzij)

 

   

Midden in de zwingeul op broedplaatsen zie je in de verte één van de grenspalen staan die er in deze streek op verschillende plaatsen te zien zijn! Waar je in de verte een duintop ziet ,daarachter ligt de zee.

De hele wandeling doen over dit nieuwe wandel-en fietspad zag ik niet zitten. We keerden terug naar de auto en reden naar Cadzand-bad waar ik me op een bank installeerde, terwijl Cédric naar de zee wandelde .

 

De  zee  was  héél  rustig( foto’s van Cédric)

 Cedric komt terug van zijn wandeling ( persoon vooraan)

Een massa kauwen vlogen op uit het helmgras, was wel even schrikken

 

We kochten ons elk een pizza in de enige pizzeria die er op het pleintje open was en gingen die thuis gaan verorberen. Ik zag het niet meer zitten om die ter plaatse nog op te eten. Bij iedere pizza kreeg je een stempel  op een kaartje waar je in de naast gelegen gelateria een ijsje kon halen. Je kon de stempels ook opsparen!  Dat hebben wij niet gedaan, hihi! De wachttijd voor de pizza doorgebracht met een ijsje te likken!!

 

 

Lente

kinderenenkleinkinderen cadzand, Knokke-Heist ,

Toen we in het vorige logje naar het Zwin reden moesten via Sluis omrijden en dat deden we niet via de gewone weg maar we reden via de Burkeldijk, een landelijke weg waar nog bunkers van de 2e wereldoorlog te zien zijn . Je komt in St Anna ter Muiden vlakbij Sluis op de gewone weg uit.

Hoewel het bitter koud was  kreeg je in dit pittoreske dorpje toch het gevoel dat het lente was! Een dorpje waar de tijd is blijven stilstaan.

Er is kwistig met grenspalen omgesprongen om de grens tussen Belgie en Nederland te markeren. Je ziet er eentje in de Zwingeul zelf( of zijn er twee?), op het wandelpad naast de Zwingeul, in de landerijen in Cadzand en hier eentje op de Burkeldijk.
Daar ben ik toch even uit de auto gestapt: staat het bankje nu op Belgisch grondgebied of niet?

 

.

.

Ps Ik ben de draad van mijn gewone leven (al is het nog langzaam aan) terug aan het opnemen. Van de verloren 20 kg ben ik nu toch al 5 kg  bijgekomen. Dat zorgt er ook voor dat ik me niet meer zo slap en ijl in het hoofd voel , veel rusten is evenwel nog steeds nodig  : Ik moet er nog niet aan denken om een hele dag op stap te gaan. Korte wandelingen in gezelschap van mijn vriendin wiens arm ik kan nemen als ik het even lastig krijg.
Op de blogs heb ik al rondjes gedaan om wat bij te lezen. Onmogelijk om alles bij te lezen, lieve mensen, mijn achterstand is veel te groot.
Vorige donderdag zijn we weer gestart met de maandelijkse reünie met twee oud collega’s . Wat deed dat deugd!  Een paar foto’s komen er aan.

Mijn eerste uitstap

kinderenenkleinkinderen cadzand, Knokke-Heist ,

Een paar weken na mijn ontslag uit het ziekenhuis wilde ik op een dag eens de zee zien. Ik was de hele winter niet tot bij de zee geraakt. In feite was ik al maanden niet  meer de deur uit geweest. Zelfs de maandelijkse reünietjes met de oud collega’s waren afgelast.
Maar de oudcollega die me , de eerste weken na de operatie, regelmatig kwam oppassen weerhield me om op stap te gaan. Op maandag 11 maart hield ik het niet meer uit. Ik voelde me de omstandigheden in acht genomen goed genoeg om eens een kort uitstapje te doen , ik was ook al verschillende keren met de auto weggeweest bv om boodschappen.

Zij raadde het me die dag ook af omdat er veel wind was en niettegenstaande de zon scheen was het erg koud .” Dan maken we er maar een autowandeling van” . Dat hebben we  ook gedaan. Wandelen zat er niet in want het was bere koud aan zee en de rukwinden waren niet mals.
We reden de zeedijk af , maakten een paar foto’s van de nieuwe Redderspost ter hoogte van het Lichttorenplein. De zee was wild en er waren nadars geplaatst (vele lagen omgewaaid  om wandelaars tegen te houden omdat er kliffen ontstaan waren).We reden daarna via Sluis naar  Cadzand om een blik te werpen op de vergrootte Zwingeul. In februari werd de oude dijk afgebroken en nu kan het zeewater stromen tot aan de nieuw dijk( die nog een naam moet krijgen). Er zijn nog volop werken en daarom moesten we omrijden via Sluis om in Cadzand de trap op te kunnen wandelen waar we een zicht hadden op de vergrootte Zwingeul. We mochten  het wandelpad nog niet op en konden bijgevolg ook niet echt een mooie foto van de Zwingeul maken.
Koud was het en ik had de kap van mijn jas opgezet. De wind was zo hevig dat ik moeite had om een paar foto’s te maken ! We zijn dan doorgereden naar Cadzand bad waar we op het plein in de enige zaak die open was ons gingen opwarmen bij een warme thee en poffertjes. Dat was ook al maanden geleden dat ik dit had kunnen eten! En of ze smaakten !
Een korte uitstap , ik was pompaf bij thuiskomst en mocht gaan liggen maar ik had er echt van genoten.

 

De vernieuwde Zwingeul

   

De laatste fase van de uitbreidingswerken in het Zwin is ingezet. Het laatste stukje Internationale Dijk dat de zee tegenhield werd vandaag met een symbolische laatste spadesteek door de bevoegde Vlaamse en Nederlandse beleidsmakers afgegraven. Vanaf nu stroomt het zeewater het 120 hectare grote uitbreidingsgebied in en uit, waardoor nieuwe slikken en schorren worden gevormd. Bescherming tegen overstromingen wordt gegarandeerd door een nieuwe, 7 meter hoge dijk die nog robuuster is. Tegen de lente zal bovenop deze dijk ook het grensoverschrijdend fiets- en wandelpad afgewerkt zijn en zal iedereen van 333 ha Zwin kunnen genieten.  ( feb 2019)
http://zwininverandering.eu/nieuws/