Ik heb meegeholpen …

7 november 2022 kinderenenkleinkinderen fietsen, herfst fietsen, herfst

Op een namiddag waarop er geen zon te zien was en het windstil was ,nam ik de fiets om eens in mijn eigen omgeving te fietsen. Ver durfde ik niet rijden want ik heb gemerkt dat de batterij niet meer helemaal kan opgeladen worden. Ja ik heb lange tijd na twee operaties en lange revalidatie niet kunnen en -toegegeven- durven fietsen. En dat heeft blijkbaar geen deugd gedaan aan de batterij. Een nieuwe batterij kost veel ,maar een soort revisie is ook nog mogelijk. Ik zal maar wachten tot het voorjaar ,want tijdens de wintermaanden fiets ik toch niet zoveel.
Dus vertrok ik voor een ommetje niet zover van de woning, want als de batterij het begaf was het dan ook niet zo ver om te voet terug te keren.

Op de terugweg nam ik het brede fietspad komende van Sluis en op dit fietspad hield ik af en toe halt om wat foto’s te maken. De afgevallen bladeren van de bomen langs het fietspad, de mooie vergezichten en de pas geploegde en geëgde landerijen. Een veld vol bloeiend mosterdzaad ( ‘t is de boer die het zei ),een nieuwe woonwijk waar vroeger de manège was,

Toen kwam ik aan een grote veld waar de boer aan het ploegen was. Ik zette mijn fiets aan de kant en probeerde een paar foto’s te maken.

een blik op de rotonde richting Sluis( Schapenbrugge)

Terwijl ik wachtte om een mooi beeld te maken van de tractor , stopte de tractor stapte er een man uit die op me toekwam “wil je ook eens een ritje maken met de tractor. ” vroeg hij

Ik herkende de man als zijnde de boer die een grote hoeve heeft niet zover van mij vandaan met grote weiden errond waar koeien lopen en zijn vrouw houdt er een zuivelwinkel open.
Ik herinner hem van vroeger toen de twee kleinzoons hier waren en hij in onze omgeving grond bewerkte. Veel boeren bewerkten/bewerken grond van mensen die niet onmiddellijk van plan zijn te bouwen. Zo was hij indertijd aan het ploegen op de hoek van onze straat.

De kleinzoons keken gefascineerd toe en diezelfde man liet de jongens een ritje meemaken op de tractor terwijl hij ploegde.
Hij vroeg of ik van de streek was en ik vertelde hem dit voorval . Hij wist het nog. Niet van de jongens maar waar hij vroeger ook geploegd had.

En nu mocht ik een ritje op de tractor meemaken met zijn kleinzoon. Hijzelf fietste naar huis en zijn kleinzoon zou nog verder ploegen tot het duister werd.
Met drie zou niet gelukt zijn in de kleine cabine.

Ik vond het een fijn moment dat me terugbracht naar mijn jeugd . Toen bracht ik alle vakanties door op de boerderij van tante Regina en nonkel Clément. Een zus van mijn moeder. Natuurlijk was het boerenwerk in die tijd hoofdzakelijk manueel. Een ploeg voorgetrokken door een paard en nonkel zorgde ervoor dat hij mooie rechte voren trok. Dat was een erezaak voor een échte boer!

Nu beleefde ik het ploegen zelf …van op een tractor.
Nostalgie!

Fietswandeling

30 september 2021 kinderenenkleinkinderen fietsen Damse vaart, fietsen, Sluis

In juli had ik nood aan een gesprek met de chirurg die me tweemaal heeft geopereerd . Hij had toen iedere keer gezegd dat ik altijd mocht aankloppen als ik ergens over piekerde of ongerust was ivm met die ingrepen. Ik heb in juli zijn dienst opgebeld en ik mocht al de volgende week op gesprek. Ik had opnieuw een soort luchtbel gevoeld bovenaan de buik en zeker als ik op mijn hand blies . Hij zei dat er een zwakke plek was ontstaan maar dat ik me niet ongerust hoefde te maken. “Bij de minste twijfel kom je maar weer langs , blijf niet piekeren” Ik mocht aanvankelijk niet zwemmen noch fietsen maar na een jaar zijn raad opgevolgd te hebben vroeg ik of dit nu wel kon. Alles mocht zoals vroeger , alleen blijvend geen zware lasten heffen.

Tijdens de zomermaanden was het zo druk op de fietspaden en het rijgedrag was ook niet altijd veilig ( zeker niet met die fietskarren op niet al te brede fietspaden). Eenmaal september was het al een heel pak rustiger. Ik ben al een paar keer anderhalf à twee uur onderweg geweest . Dat had ik gemist !

Toen ik op die “autoloze” dagen( WK wielrennen) in de Natiënlaan met de fiets naar een winkel reed ( die dicht was zoals alle winkels op die laan) kwam ik toezichters tegen die er moesten voor zorgen dat er geen auto’s zouden proberen de Natiënlaan op te rijden . Ik reed braafjes op het fietspad en een van die mensen zei ” madamtje profiteer er maar van om eens op de autoweg te rijden want zoiets gebeurt toch niet zo dikwijls!” En of hij gelijk had. Ik heb een stuk op die weg gereden en het voelde bevrijdend aan. Het was er één en al rust.
Daarna heb ik het fietspad genomen aangelegd onder de rotonde en eenmaal weer bovengronds ben ik blijven doorfietsen tot aan de molen van Hoeke. Een nieuwe weg aangelegd tijdens de werken voor de A11 . Een weg die doodloopt maar nodig voor de weinige bewoners en als toegang voor de boeren naar de landerijen en de weiden.

Maar het fietspad liep dood in de zin dat er een groot verbodsteken stond . Achteraf vernam ik dat het pad doodliep op een boerderij . De boer had toen ze de A11 en de rotonde aanlegden in Westkapelle geen toestemming gegeven om het pad te laten doortrekken tot aan de Damse vaart ( hooguit een 20 meter).

Op dat ogenblik kwamen twee meisjes aangefietst en die legden uit dat je wel tot aan de Damse vaart kon geraken door op de Natiënlaan over de brug te rijden langs een smal fietspad afgezet met betonnen blokken. Eenmaal over de brug toonden de twee meisje dat ik langs de brug via een aarden paadje tot aan de vaart kon geraken, ietsje terugkeren onder de grote brug dan over een klein brug rijden en daar kon ik op een mooi baantje naast de vaart richting Sluis rijden. Er is in Hoeke maar aan één kant van de Damse vaart een fietspad , de andere kant is afgesloten met een bareel .
Ik zwaaide hen gedag en reed het aarden paadje af en zij reden verder naar huis toe.
Ik kon nog kiezen richting Damme maar verkoos toch richting Sluis.

Onderweg zag ik een aantal fietsers met de Kobus de vaart oversteken. Altijd leuk, heb het ook al een paar keer gedaan. Genietend van de rit langs de vaart en het uitzicht op de landerijen , zag ik de ringbaan rond Sluis opdoemen , ik reed er niet onderdoor richting Sluis maar sloeg af tot ik de kerktoren van St Anna ter Muiden zag opdoemen. Om te verhinderen dat er auto’s komende van Sluis zouden doorrijden langs de vaart is er een bareel geplaatst . Daarom is het ook zo aangenaam om te fietsen .
Het laatste stuk is niet zo leuk op een afgetekend fietspad met voortdurend auto’s die voorbij rijden tot ik kon afslaan om in een rustige wijk naar huis toe te rijden.

Fietsen …

14 september 2021 kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist fietsen, Knokke-Heist

Ja ik heb de smaak weer te pakken en daarenboven is het niet meer zo druk op de fietspaden.

Ik heb wat pech met die fietspaden dicht bij huis. Pech is een geladen woord maar het is nu eenmaal zo dat er veel gefietst wordt om de stad uit te rijden en in de late namiddag keren de fietsers ook allemaal weer terug. Meestal rijden ze in groep en wordt er gebabbeld en gelachen en letten ze ook niet zo goed op de andere fietsers. Tijdens de vakantiemaanden is dit opvallend. Maar ja ik woon nu eenmaal in die omgeving en in welke richting ik ook fiets.Ik kan niet anders dan die fietspaden gebruiken.

Gisteren was ik zelfs wat later gestart nl. op het ogenblik dat de scholen uitgingen, ik reed al die fietsende jongeren tegemoet , geen enkel moment moest ik schrik hebben dat ik zou blijven haperen aan de tegenliggers of het naast liggende land zou induiken. Nog eens een bewijs dat er in de zomermaanden meer zondagfietsers rijden, mensen die niet gewoon zijn om regelmatig te fietsen. ( zoals we vroeger zeiden zondagchauffeurs= mensen die enkel op zondag een toertje deden met hun auto die dan verder de hele week “op stal ” stond. )

Ik reed de hele zeedijk af tot in Heist waar ik even op bezoek ging bij mijn schoonzus vooraleer via een breed fietspad door de polders terug te rijden maar eerst nog via een omweg( werken aan de Natiënlaan) door Westkapelle om thuis te geraken.

Voor ik aan Westkapelle kwam zag ik plots een enorme zwarte rookpluim in de verte en vlak daarop hoorde ik de sirene van de brandweerwagen. Ik ben even afgestapt en heb het spektafel gefilmd. Ik hoorde achteraf dat een aardappelmachine in brand was gevlogen.

De zon had de hele namiddag een beetje verstoppertje gespeeld en toch voelde het wat zwoel aan. De landerijen lagen kaal en de meeste zijn reeds geploegd. De omweg via Westkapelle is een heel lange weg omzoomd met bomen.
Aan de ene kant ligt het industrieterrein en aan de andere kant afgescheiden met een gracht liggen de landerijen. Eentonig is het niet als je zo’n weids uitzicht hebt.
Die mooi opgekuiste grachten doen me terugdenken aan de tijd dat de kleinzoons op vakantie kwamen en we tegen het einde van de vakantie in die grachten grote lisdodden gingen plukken. Zo’n boeket namen de jongens dan mee naar huis. En kijk nu naar die gekuiste grachten. Ik krijg heimwee naar die grachten vol lisdodden.

goed weer /slecht weer

6 september 2021 kinderenenkleinkinderen cadzand, familie, fietsen, kleinkinderen cadzand, familie, lkleinkinderen, zee en strand

Toen mijn Luxemburgse familie hier een weekje was einde augustus hadden ze geen echt strandweer. Gelukkig waren er toch momenten dat het een halve dag mooi weer was. Erg vinden ze dat nu niet bepaald want ze komen voor de zeelucht. IK ben met hen samen ook eens gaan wandelen in Cadzand en als je ziet hoe nichtje en haar dochter en het kleinkind aangekleed zijn dan was het echt niet warm. De wind was scherp . Zij verbleven in het vakantiedomein Roompot , een waar riant park met mooie villaatjes in alle groottes . Waar je ook kan bootje varen vanaf je vakantiehuis naar bv het restaurant of zwembad of winkel. Die dag was er markt vnl eetwaren . Dat bracht toch wat gezelligheid. Ik heb zoveel als mogelijk de talrijke bouwkranen bij de grote appartementsgebouwen die worden gebouwd wat uit beeld gehouden.

Verleden week stopte de vakantiejob van Sébastien en gezien zijn school pas einde september begint kwam hij een paar dagen naar oma. De eerste dag had hij wat pech want ik moest ‘s namiddags naar de tandarts om mijn mond klaar te maken om mijn gerepareerd gebit terug te krijgen. Dat duurde liefst drie uur! Twee tanden ontzenuwen. Viel nog mee maar omdat de tandarts me drie maal extra moest verdoven lag ik al half groggy en de tijd speelde voor mij niet echt een rol.

de inwoners zeggen bij zo’n uitzicht” het strand is weer van ons”

De andere dag namen we de tram tot het verste punt van Heist en kleinzoon en oma zijn dan via het strand terug gewandeld. Er was wel veel wind maar het was niet koud en met de zon in de rug was het een heerlijke wandeling. Weinig volk alleen maar surfers die met hun kites kleur gaven aan de blauwe lucht. In de verte zagen we een heleboel jongeren terugkeren naar hun clubhuis en de bootjes en planken bleven op het strand liggen.
En de wandeling sloten we af met een …..

Mag het wat rustiger !

6 juni 20206 juni 2020 kinderenenkleinkinderen corona, fietsen corona, fietsen

Pinkstermaandag stapte ik op mijn fiets om rustige wegen op te zoeken. Ik had beelden gezien op het nieuws van overvolle winkelstraten en drommen volk op de zeedijk. En niettegenstaande de drukte overwegend mensen zonder mondkapje!
Ik nam het brede fietspad van Westkapelle richting Retranchement. Zover zou ik niet rijden enkel tot de afslag Retranchement en het Zoute. Langs deze weg kan je niet beweren dat je essentiële boodschappen gaat doen over de grens daarvoor moet je de officiële grens over via Sluis. Op dat ogenblik was de grens enkel open voor familiebezoek of essentiële boodschappen. Wat ik gezien heb tijdens die fietstocht tart elke verbeelding.

Dit brede fietspad vormt een beetje de uiterste grens van Knokke-Heist met Nederland. Het is er altijd erg rustig met aan de ene kant veel weiden waar koeien en paarden grazen en aan de andere kant landerijen en enkele boerderijen.

Op het eind van dit lange fietspad kan je op een voormalige trambedding rechts afslaan richting Retranchement en Cadzand. Blijkbaar reden veel fietsers naar Zeeuws Vlaanderen. De auto’s moeten via een korte slingerende weg rijden om iets verder linksaf te slaan .

Op de tweede foto hierboven loopt het fietspad tot de Oosthoek( een wijk)
Op de eerste foto hieronder is er achter de groene gordel het vergrootte Zwin waar je op een nieuwe dijk helemaal van Cadzand naar de Oosthoek kan fietsen. En als ik me omdraaide zag ik in de verte de toren van de Kerk in St Anna ter Muiden(Sluis). De toren staat er niet helemaal op ,ik was verblind door de zon.
Ik koos de richting Het Zoute Knokke. Er was veel wind en de vele fietsers maakten het echt niet leuk om te fietsen.
Ter hoogte van de boerderij met dat rode dak kan je hoeve ijs kopen aan een raam. Daar troepten zoveel mensen samen om een ijsje te likken of schoven ze aan om er eentje te kopen. Ze stonden zelfs op de rijweg! Neen ik ben niet afgestapt maar doorgereden. Een volgende keer als het kalmer is trek ik de remmen wel dicht.

De hele rit tot aan de Oosthoek heb ik met een bang hart gereden , het fietspad is daar erg smal. Het was precies of ik tegendraads reed en de fietsers bleven maar afkomen … Die mensen op hun fiets , gewone fietsen en ebikes en fietskarren leken allemaal losgelaten wild. Grote bendes na elkaar luid roepend en gevaarlijk slingerend.
Eenmaal in de Oosthoek was het kalmer en kon ik op mijn gemak verder rijden . Mijn goesting om hier en daar af te stappen om foto’s te maken was allang over en bij het laatste stuk op de terugweg kwamen er weer bendes joelende fietsers op me af.
Was er niet gezegd dat je met een drietal mocht gaan fietsen op dat ogenblik ? Ze waren met zovelen dat ik ze niet eens kon tellen en weeral met die tweewielers met een bak voor kinderen tussen het voorwiel en het stuur of bakfietsen. Levensgevaarlijk als je die moet kruisen op een smal fietspad! De meesten reden met een niet verantwoorde snelheid . Zonder te bellen flitsten ze me voorbij of kruisten ze mij.
Thuisgekomen moest ik toch even bekomen! Dat heb ik met mijn jarenlange fietservaring nog niet meegemaakt. Een paar keer vreesde ik in de gracht te duikelen of van het -op sommige plaatsen verhoogde- fietspad te geraken.
Mag ik eens giftig zijn? Ik ben blij dat er dit weekend veel wind is en geen al te mooi weer!

een oude wegwijzer ter hoogte van de vroegere trambedding.

fietstocht

23 mei 2020 kinderenenkleinkinderen fietsen, kinderen fietsen, kinderen

Het was op Hemelvaart uitzonderijk warm weer. Nogal een verschil met de dag erop. Ik ben met dochterlief in haar omgeving Middelburg (B) gaan fietsen. Zij en de zoon horen tot mijn bubbel. Het was zo warm ( 33° op haar terras en dan nog in de schaduw) dat we tot een stukje in de namiddag hebben gewacht om te starten voor een twee uur durende fietstocht. Het was heerlijk fietsen onder de bomen langs de Blinker( het Leopoldkanaal).
We fietsten er niet alleen. Ik geloof dat iedereen die een fiets heeft die uit zijn bergplaats had gehaald. Maar er was wel plaats genoeg om afstand te kunnen houden en het waren allemaal rustige fietsers. Geen koerstoestanden!

Na een eind fietsen langs het kanaal kwamen we aan een baileybrug de Lievebrug genoemd.

“Lievebrug over het Leopoldkanaal. Beschermd als monument bij Ministerieel Besluit van 9 juni 2004. In het najaar van 1944 bevrijdden de Canadezen in de Slag bij het Leopoldkanaal de gemeenten ten zuiden van het Leopoldkanaal. Op 6 oktober begonnen de soldaten van het 7de Canadese Infanteriedivisie de constructie van een “Bailey-bridge” over het Leopoldkanaal tussen Maldegem en Sint-Laureins. Een paar dagen later staken bij de eerste fase van de “Switchback Operation” de Canadezen het kanaal over. Ongeveer 200 gesneuvelde Canadezen werden eerst begraven op een noodkerkhof aan de Aardenburgkalseide in Maldegem. In 1945 werd het Canadees oorlogskerkhof in Adegem geopend. Er rusten 1145 gesneuvelden waaronder 844 Canadezen.”

Aan de kant van de weg staat een herdenkingspaneel . Op deze plaats en ook elders langs dit kanaal is er tegen het einde van de oorlog enorm gevochten en zijn vele burgers en soldaten gesneuveld….

…met aan de ene kant een tekst van Paul De Wispelaere ° in Assebroek 1928 en overleden in Maldegem 2.12.2016. Een bekende auteur en Hoogleraar Nederlandse literatuur…

…en aan de andere kant een tekst van Peter Theunynck een Belgisch dichter en schrijver geboren in Eeklo in 1960 . Hij woont en werkt in Antwerpen.

Een moment van bezinning – de ouders van mijn moeder zijn in de bombardementen in deze oktobermaand maar dan rond Sluis (NL)beiden gestorven.
We stapten op de fiets en vervolgden onze rit tot we een afslag zagen die ons recht naar een boerderij bracht waar ze hoeve ijs verkochten( de oranjewegwijzer)!

In de schaduw aan de kant van de weg zagen we véél mensen een ijsje smullen! De boerderij heeft anders een erf ingericht met tafels en stoelen en parasols. Niets van dat alles. Ik heb maar geen foto genomen van al de mensen die aan de overkant van de weg in de schaduw van een hoge haag bij hun fiets stonden om hun ijsje te eten! ( kwestie van privacy, maar het was wel een foto waard geweest 🙂 )

Toen we in St Laureins kwamen dachten we het slim aan boord te leggen door aan de andere kant van het kanaal terug te fietsen. Dat hadden we wel verkeerd ingeschat. Het was een aarden weg met sporen van een tractor en helemaal niet zo comfortabel om te fietsen en zeker niet met mijn elektrische fiets. Dan maar te voet verder gewandeld tot aan de Baileybrug die we overstaken om dan verder te fietsen op een “normale” weg !!

Die andere kant zag er wel romantisch uit! Wat verderop begonnen echter de putten en bulten.

Op de terugweg kwamen we langs het kanaal ook nog een aantal bunkers tegen die een grote rol gespeeld hebben bij de bevrijding van deze streek ,maar we zijn niet meer afgestapt van onze fietsen.
We waren een beetje moe 🙂

Een fietstochtje

26 april 2020 kinderenenkleinkinderen corona, fietsen, zee en strand corona, fietsen, zee en strand

Gisterennamiddag kwam een buurvrouw wonende een eindje verder in de straat ,vragen of ik niet met haar mee wilde fietsen. Het was toch rustig in de straten en we konden op veilige afstand van elkaar fietsen.
Behalve wat boodschappen doen met de auto of met de fiets was ik al die weken nog niet verder geweest dan mijn tuin. We reden op voldoende afstand van elkaar op het brede fietspad richting Heist. Een babbeltje kon er zelfs niet vanaf door de afstand van elkaar en ook door de wind. De wind was ijzig ,wat een verschil van temperatuur in mijn omheinde tuin!
In Heist konden we een koffietje drinken maar wel op een vreemde manier. Een bekende Heistse pralinewinkel verkocht niet alleen allerlei snoepjes , je kon er ook een bekertje koffie kopen , maar die moest je opdrinken op straat. Gelukkig stond er een stenen bank van de gemeente vlak bij de winkel. In het zonnetje en uit de wind was het genieten van de warmte.
Het initiatief bleek succes te hebben. Netjes op 1,5 m afstand van elkaar kwam de ene wandelaar na de andere een bekertje drank kopen! De warme koffie( voor mij was het thee) deed deugd want ik had het koud gekregen. Nochtans had ik een jasje aan en een sjaal rond mijn hals. In mijn fietstas zaten er een paar handschoenen en toen we na de koffie/thee terug op de fiets stapten trok ik die aan. Ik was niet de enige die handschoenen aan had om te fietsen!
De inwoners van Knokke-Heist zeggen dikwijls na de seizoenmaanden” oef de stad is weer van ons” . Maar we zullen dat toch moeten bijstellen. Het is akelig kalm en stil overal in de stad en zeker op de zeedijk en dat op een ogenblik dat er anders veel wandelaars en fietsers zijn.
Geen mens te zien buiten een paar eenzame wandelaars en wat fietsers. Een leeg strand , gesloten strandcabines netjes op een rij. geen levende ziel aan de surfclubs en strandbars zonder volk. Zelfs de mooie bloembakken staan er wat verwaaid bij! Ik heb het in mijn leven nog nooit meegemaakt.

De fietstocht op zich deed deugd, maar de scherpe ijzige wind had me zo verkleumd dat ik vreesde een verkoudheid te hebben opgedaan. Zelfs deze morgen was ik nog kouwelijk. Ik ben vandaag wijselijk thuis gebleven en na de middag wat geverfde bloembakken en -potten gevuld met aarde. Op het terras achteraan was het aangenaam in het zonnetje. Nu nog wat afwachten tot de nachten niet meer zo koud zijn om ze met bloemen te vullen. Zelfs de vaste planten zien af van die koude nachten

Het vervolg van de planten in mijn tuin komt er aan !

Heb je dat ook ?

10 april 202010 april 2020 kinderenenkleinkinderen corona, fietsen corona, fietsen, tuin

Heb je dat ook? Soms zo’n zwaar gevoel dat je niet goed kan omschrijven. Ik kan het alleen verdrijven door mijn gedachten op nul te zetten en allerlei werkjes te doen. Het is niet moeilijk waardoor dat komt. Dag na dag word je overspoeld door berichten die je liever niet zou horen, zien of lezen. Maar je wordt er ongewild met je neus op gedrukt. Kranten staan pagina’s vol , nieuws op tv barst van de items , Corona ,Corona … Ik sla tegenwoordig al eens nieuwsberichten over en sla de pagina’s van de krant om.

Buiten hoor je alleen het ruisen van de bomen( gelukkig staan er hier bomen). Zo nu en dan eens een auto die voorbijrijdt en meestal is het dan een vrachtwagen van een bouwwerf hier vlakbij. En tegen de avond een paar auto’s van mensen die heden nog werken. Ik hou wel van de stilte en nu besef ik ten volle waarom ik zo graag op vakantie ging bij tante Regina en nonkel Clement op de boerderij in St Kruis(NL). Het was daar ook zo stil en alleen het geluid van dorsmachines en één tractor van een rijke boer .De houten wielen van karren klonken toen als muziek in de oren! Toen was de stilte heerlijk en het gaf een vrolijk gevoel , de stilte nu is zwaar beladen en geforceerd.

Ik heb al twee maal geluk gehad dat ik niet moest aanschuiven om de Colruyt binnen te gaan( over de middag) .Ik krijg er zowaar een wee gevoel van als ik op het nieuws een hele rij mensen met een winkelkar zie aanschuiven om in de winkel te geraken. Mijn kinderen hebben tot voor een week de boodschappen gedaan voor mij. Nu zitten ze beiden thuis door die corona en durven ze niet zo goed afkomen wegens de vele controles die er zijn bij het binnenkomen van de stad. Bewijs maar eens dat je van Brugge naar Knokke komt met boodschappen voor je moeder. Want allerlei truken zijn al geprobeerd om de stad binnen te geraken.
Zolang ik verkouden was en af en toe moest niezen of hoesten bleef ik liever thuis. Maar nu ik weer springlevend ben en de winkel bij manier van spreken hier om de hoek is, doe ik mijn boodschappen zelf. Voorraad voor minstens veertiendagen zoals ik altijd al deed. Normale voorraad. Geen hamster gedrag van wc papier, afbakbroodjes, bloem…

En om dat zwaar gevoel wat kwijt te geraken heb ik ‘s namiddags de fiets genomen en ben naar Aveve gereden. Laat in de namiddag want dan is de drukte voorbij. Wat plantgoed gekocht en uitjes en sjalotjes. Morgen kan ik mijn moestuin in gang steken. De rest heb ik in potjes gezaaid( wortelen, bietjes, spinazie , sla, pompoen, radijzen.. ) omdat de nachten tot nu toe redelijk koud waren en dan kiemt alles veel trager.

Ik heb er een fietstochtje aan verbonden en reed terug naar huis via het industrie gebied”, ‘t Walletje” . Blijkbaar kan je daar nu in een hangar groenten en fruit kopen ( marktkramer die nu niet op de markt kan staan) en is er ook een afhaalpunt waar je vleespakketten kan ophalen na telefonische bestelling. Gevonden! en het lijkt me wel interessant en niet eens ver van mijn woning. Het is wel aangenaam om nu te fietsen , het is overal rustig en je wordt de berm niet ingereden door voorbijvliegende auto’s in het industrie terrein. Daar lijken ze allemaal altijd gehaast te zijn. In het industriegebied zijn geen fietspaden!

Helemaal opgemonterd ben ik thuis gekomen…

In een spaarbekken vlakbij ‘T Walletje staat een beeldengroep ” Ode aan de Vrouw “van Jef Claerhout. Jaren stond het op het Zegemeer . Ik vond het daar wat verloren staan. Maar hier in dat spaarbekken komt het veel beter tot zijn recht.

Vanaf het spaarbekken heb je zicht op een deel van de gebouwen van het industrieterrein en rechts op de oefenterreinen van Club Brugge. Het lijkt op een oninneembare burcht. Ook een zicht van de achterzijde van dit gebouw wat de ingang blijkt te zijn gezien de parking.

Rechts de gebouwen op ‘t walletje waar er kantoorruimte kan gehuurd worden. Ook een deel van de Politie heeft burelen in deze gebouwen.

Het Sportcentrum Molenhoek ligt er verlaten bij. Hier spelen onze senioren ‘s winters binnenshuis koersbal en van einde april pétanque buiten op twee aangelegde veldjes.

Deze boerderij paalt aan het oefengebouw van Club Brugge. Hier liepen altijd heel veel koeien in de weiden. Dit lijkt verleden tijd te zijn. Er is sprake dat de boerderij verkocht is. Benieuwd wat er in de plaats zal komen!

Fietsen 2

25 juli 2019 kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist fietsen, kleinkinderen, Knokke-Heist

Knokke-Heist bestaat uit de vier vroegere zelfstandige gemeenten: Knokke, Heist, Westkapelle en Ramskapelle. Zelf woon ik in Westkapelle sedert we na mijn huwelijk daar een huis gebouwd hebben . Gezien ik geboren en opgegroeid ben in Knokke voel ik me nog altijd méér Knokkenaar dan Westkapellenaar. Al heeft dat sedert 1971 geen belang meer want toen is de fusiegemeente Knokke-Heist ontstaan. Inwoners van Westkapelle en Ramskapelle hadden minder moeite met deze fusie dan de inwoners van Heist. En dat is tot heden nog altijd zo bij de oudere bevolking van Heist. Zeg niet ik woon in Knokke-Heist, neen ze wonen in Heist!
Als je geboren bent aan de kust heeft de zee altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht en toen we indertijd voor het werk van mijn man in Brussel woonden heb ik er alles aan gedaan om terug te keren naar de zee . In zoverre dat mijn man werk zocht in Knokke en ik eveneens een job vond in dezelfde gemeente.

Maar aan de andere kant heeft het polderland zo dicht bij de zee en de duinen ook altijd mijn hart gestolen. Het komt misschien omdat ik een groot deel van mijn jeugd alle vakanties doorbracht op een boerderij bij een zus van mijn moeder. Zij woonde in het dorpje St Kruis(Nl) gelegen tussen Oostburg en Aardenburg. Op mijn vorige blog heb ik daar hele verhalen over verteld. Op de boerderij bij Nonkel Clement en tante Regina heb ik de rust die de natuur uitstraalt leren kennen. Ook de mensen zelf stralen die rust uit. Ze leven er in eenheid met de natuur. Misschien komt het daardoor dat ik zo graag in mijn eentje met de fiets rustige wegen opzoek.

Ach ik wilde een beetje duiding geven waarom de volgende fietstocht met mijn kleinzoon richting polders ging. Ook hij heeft liever een uitstap langs velden en wegen dan een namiddag op het strand zitten.

Op weg langs landelijke wegen naar Ramskapelle

Tussen de graanvelden met boorden vol klaprozen…

…met mooie vergezichten , om dan op het fietspad te komen vlak naast de twee kanalen Schipdonkkanaal en Leopoldkanaal , in de volksmond genoemd ” de blinker en de stinker” . Achter de bomenrij het industrie terrein in Zeebrugge met zijn vele parkings voor auto’s die over heel Europa worden uitgevoerd.

We naderden Heist en zagen het natuurgebied ” de Kleiputten” .De laag gelegen weilanden met moerassen en rietkragen.zijn een gedroomd oord voor vogels en amfibiën.

In de verte een parkeergarage voor auto’s die over Europa worden verdeeld. Wij fietsten op een nieuw aangelegd fietspad afgescheiden van een autoweg . Via een tunneltje kom je uit aan de Vandamme sluis.( sluisgebouw links te zien op de foto)

We reden niet door het tunneltje maar sloegen af naar een ander natuurgebied nl. De Sashul. Het is een met schelpenzand opgespoten terrein dat vroeger gebruikt werd als een opslagplaats voor steenblokken ten behoeve van de aanleg van de Pier van Zeebrugge.

Je kunt dwars door dit gebied wandelen of fietsen en komt dan uit op de Lichtenlijn brug

We reden de Lichtenlijn brug over en toen kwamen we op de zeedijk waar het nog heel kalm was. Een gewone dag in de week en nog geen vakantiedrukte. Na zo’n fietstocht kon een ijsje van de Post niet ontbreken. Vergeten een foto als bewijs te maken! 🙂

We sloten deze mooie dag af met een bezoek aan Kneistival op het Heldenplein waar er een optreden was van Arno. Daar zijn we ‘s avonds met de auto naartoe gereden.

Op weg met de fiets

23 juli 201923 juli 2019 kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist fietsen, kleinkinderen, Knokke-Heist

Wie mij kent weet dat ik graag in mijn eentje ga fietsen. Ik kan me helemaal ontspannen met de wind door mijn haren en trappen maar. Tja dat trappen is nu wel gemakkelijker geworden met mijn e-bike. Maar je moet toch nog meetrappen wil je niet al te vlug een platte batterij hebben. Dàn zou het trappen wel erg lastig worden !

Een jaar lang werd de fiets niet klaar gezet voor een fietstochtje want eerst was het maandenlang sukkelen met de gezondheid en na een zware operatie duurde het maanden om te herstellen( en dat herstel duurt nog steeds ). Begin juli voelde ik dat het best zou gaan om in mijn eentje eens een fietstocht te ondernemen. Bewust schrijf ik “ondernemen “. Ik had dichtbij de woning al rondgereden of in de nabijheid boodschappen gedaan met de fiets maar dat duurde hoogstens een half uurtje.
Ik wilde niemand in mijn nabijheid die alsmaar zou zeggen ” oppassen” , “niet te vlug” , “ben je niet te moe”. “moet je niet even wat rusten”. Allemaal goed bedoeld natuurlijk en die bekommernis was lange tijd wel terecht want ik was niet zeker van mezelf en altijd was er dan wel iemand die me vergezelde als ik de deur uitging.

Dus stapte ik begin juli de fiets op en reed eerst wat onwennig ,verleren doe je het niet maar als je zo lang niet gefietst heb dan moet je er toch weer wat aan wennen en zeker met een e-bike, langs rustige wegen en fietspaden richting het Zwin. Ik was twee uur onderweg en heb er nadien niet teveel fysieke hinder van ondervonden. Dus …fietstochten komen er nog!

De boer heeft aan de straatkant een hele strook bijenvriendelijke bloemen gezaaid!

Ik zag verder op verschillende plaatsen dat er naast de landerijen stroken bloemenweiden zijn ingezaaid. Hier naast het fietspad richting Retranchement. Dit fietspad is een restant van de tramlijn van Knokke naar Retranchement . De geschiedenis van deze tramlijn :”Grenzen houden tram niet tegen.
Knokke wilde absoluut de elektrische tramlijn vanaf de Oosthoek tot in het 4 km verder gelegen Retranchement (Nederland) doortrekken. Het enkel spoor liep van de Oosthoek langs de Vrede naar Retranchement, waar de Belgische lijn aansluiting gaf op de Nederlandse stoomtramlijn naar Breskens. Op donderdag 27 juni 1929 was het zover. De internationale tramlijn was een feit! De kleurrijke officiële opening zou echter pas op 19 juli 1929 gebeuren. Om 1O u vertrok de tram, getooid met de Belgische en Nederlandse kleuren, met de burgemeester en personaliteiten aan het tramstation van Knokke. In Retranchement werden de linten die de sporen versperden, weggenomen onder het spelen van de ‘Brabançonne’ en het ‘Wilhelmus’. Er was elektrische tractie tot Retranchement en verder stoomtractie tot Breskens.” Museum Sincfala.

Ik fietste dus verder op die oude tramlijn(= fietspad) tot Retranchement en zag onderweg al de vernieuwde dijk aan de horizon. Waar ik de dijk moet oprijden zie je de fietsers over de meer dan vijf kilometer nieuwe afsluitdijk rijden . Het is een druk bereden weg geworden en een toeristische attractie om van België veilig naar Nederland te fietsen! Mèt zicht op de Zwingeul.

Heel veel schapen kunnen vrij rondlopen op deze dijk om de grasbermen kaal te vreten. Ik denk dat ze die dag al genoeg hadden en op de schaapsherder wachtten 😉

Een schaap samen met een lammetje lag op een trap! Probeer dan maar als voetganger de trap op te lopen. Boven op de dijk had je al een mooi zicht op de vergrootte Zwingeul.

Boven op de nieuwe dijk staat een grenspaal. Het Zwin ligt voor een groot stuk op Nederlandse bodem.

Er zijn een viertal uitkijkpunten met banken en info op een verhoogde weg waar je een mooi zicht op de Zwingeul en de broedplaatsen hebt. Op de onderste foto sta ik al aan de Belgische kant en zie je in de verte de inham met links een duintop en rechts ook een. De ene ligt op Belgisch grondgebied en de andere op Nederlands grondgebied. En het blauwe streepje ertussen is de zee.

Op de bovenste foto ligt het Zwin Natuurpark achter de bomen en op de onderste foto rijden de fietsers de dijk op richting Retranchement. Ik heb het toen andersom gedaan.

Vóór je de dijk oprijdt word je uitgenodigd om ook het Zwin Natuurpark te bezoeken en op de onderste foto ligt het hooi te drogen op een dijk richting Oosthoek

Langs dit mooie fietspad met soms zicht op de grote weiden die ontstaan zijn na verwijderen van alle uitheemse bomen en planten reed ik terug naar huis. Er lopen normaal dieren te grazen in de grote vlaktes maar op dat ogenblik zag ik er geen.

De bloemenweide bij onze burgemeester, daar fietste ik ook nog voorbij op weg naar huis.

Toen de kleinzoon een paar dagen op vakantie bij oma was wilde hij graag eens terug naar het Zwin want toen hij met de Paasvakantie hier was mochten we nog de vernieuwde dijk niet op. Gezien het oma in haar eentje al gelukt was trokken we -hij met een gewone fiets en ik met mijn e-bike- naar het Zwin een tiental dagen na mijn eerste fietstocht .
Een paar foto’s van deze fietstocht voeg ik er aan toe .