Juli is goed ingezet

Een tijdje terug was afgesproken dat Luc en Ingrid, de oudste zoon en zijn vrouw een weekend op vakantie zouden komen.

Op 1 juli kwamen ze in de namiddag toe geladen met niet alleen hun bagage maar met eten en drank voor het hele weekend ! “zodat ik niet hoefde te koken”. Ze wilden absoluut niet dat ze een last zouden zijn voor mij nu ik nog niet helemaal hersteld was .
De eerste avond hadden ze een koude visschotel mee om duimen en vingers af te likken en de volgende morgen was er ontbijt met pistolets en koffiekoeken . De zaterdagmiddag aten we een overheerlijke zalmlasagne en ‘s avonds de restjes van de vorige avond en een door haar gemaakte Quiche. En de zondagmiddag trakteerden ze op Thaise gerechten ,afgehaald bij een bekende zaak.

Terwijl ik samen met Ingrid rustte en ook wat bijpraatte , deed Luc allerlei karweitjes die broodnodig eens moesten gebeuren. Hij is echt een handige Harry. Stilzitten kan hij niet.
Luc wilde op zaterdagnamiddag een wandeling doen die samen te vatten is als “Memory Lane”
Dat zag ik ook wel zitten omdat die wandeling geen uren in beslag nam. Ik ben nu al beter maar uren wandelen zit er nog niet in…
We reden naar de Boslaan en parkeerden in een zijlaan waar vroeger een paar oude boerderijtjes stonden ,maar nu volgebouwd is met grote villa’s. Het is nu een wijk waar je in een lus rijdt en terug in de Boslaan komt. Tussen de villa’s is een paadje dat uitgeeft op landerijen. Een vrouw die in de buurt woont heeft in dat paadje handenvol wilde bloemen gezaaid en aan elke boom hangt een bijenhotelletje!

Op het einde van het paadje kom je op velden uit. Héél lang geleden was er een smal paadje dwars door de velden waardoor de bewoners van die boerderijtjes toegang hadden tot hun woning/de weg .De erfdienstbaarheid is behouden en je mag altijd dwars door de velden wandelen tot je aan een aarden weggetje komt . Maar toen kozen we niet voor dat aarden weggetje . We stapten verder langs een smal paadje tot we aan een stuk bos kwamen , er door wandelden en uitkwamen op de baan die dwars door het bos loopt.

Toen kwamen we op de bekende weg uit richting Oosthoek waar de vroegere Siska’s waren( wafelhuizen). We wandelden in de tegenovergestelde richting. We wandelden een tijdje door een van de lanen waar villa’s stonden die kunnen gerekend worden als de eerste die in de omgeving van de Golf ( officiële benaming de Royal Zoute Golf Club) gebouwd werden , en ondertussen al flinke opknapbeurten kregen !

Via een paadje langs één van die villa’s( Je moet het ook weten want anders durf je dat paadje niet in te slaan)kwamen we op een nieuw verbreed bospad terecht en van daaruit heb je een mooi uitzicht op de golf zelf. Het was er niet druk . En al wandelend kwamen we terug op de Boslaan uit waar we de auto in een zijlaan geparkeerd hadden.

Een super start van de zomermaanden! Bijna drie dagen genieten! Voor herhaling vatbaar.

We vierden het vroeg….

De voorbije week verliep met ups en downs. Maar zondag was het een heuglijke dag laat ik daar maar mee beginnen.
Elk jaar vierden we Kerst één of twee zondagen voor Kerstdag zelf. Kwestie om alle drie de kinderen met hun wederhelft bijeen te krijgen. Een paar hebben soms zondagdienst( bv in de zorg en de verkoop)
Jarenlang was het verzamelen geblazen bij oma en opa maar kleine kinderen worden groot en verlaten het ouderlijk huis en bouwen een eigen familie op.
Toch bleef het altijd verzamelen geblazen voor het paasfeest ,een bbq in de zomer ,het kerstfeest ,een belangrijke verjaardag….en alles werd in het werk gesteld om ook de kleinkinderen (later met hun echtgenoten en dikwijls nog gastkindjes ) erbij te hebben.
Opa is al een tijdje overleden en de oudste zoon heeft het overgenomen om de familie bijeen te brengen voor oa het Kerstfeest.
Nu in coronatijden blijft het beperkt tot de drie kinderen en hun wederhelft. De kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn er niet bij. Jammer. Ooit zal dit hopelijk weer mogelijk worden dat we met meer dan twintig mensen kunnen bijeenkomen. Zo werd er vòòr coronatijd een grote familiebijeenkomst georganiseerd naar aanleiding van de herdenking van 100 oorlog in de Westhoek. We trokken naar verschillende slagvelden en herdenkingsplaatsen, aten in kleine dorpen in typische eethuizen en beleefden een ongelooflijke mooie dag. Het jaar daarop zou er iets in elkaar gestoken worden aan de kust….. Toen kwam corona!

Zondag reed ik samen met zoon en dochter richting Westhoek, waar we tegen de middag in het grote en gezellige huis van Luc en Ingrid verwacht werden .

Het was ook een dubbel feest niet enkel Kerst werd gevierd maar ook het feit dat Luc en Ingrid na héél veel jaren het huis konden kopen waar hun drie kinderen zijn groot geworden en waar ze beiden zoveel energie hebben ingestopt om het te vernieuwen , aan te passen aan hun noden en gezellig te maken.
Daar werd eerst en vooral een glas champagne op gedronken!! En meer dan eentje ook!

En dan hebben Luc en Ingrid een waaier aan lekkere hapjes en gerechten op tafel getoverd. Veel te veel want we zijn allen huiswaarts gekeerd met een doos vol desserts “voor de volgende dag bij onze koffie “,zei Ingrid.

Ach maar de huistroetels mogen niet vergeten worden want die bleven allebei ons van dichtbij gadeslaan! En Baziel nog liefst van al op de schoot van Luc. Ook nog een foto van oma met haar kindjes in een overmoedige bui!

Op cadeautjes jacht gaan voor iedereen is allang niet meer aan mij besteed. Maar ik geef toch elk jaar een speciale toets aan het envelopje dat de kinderen krijgen. Dit jaar bracht de Notenkraker hun kerstgeschenk . Een leuk moment om hun verbaasde gezichten te zien!

En toen werd het avond en liet we Ingrid en Luc achter in hun bijna eigen huis om terug te keren naar ons eigen huis !

In de Westhoek

Een paar dagen me laten verwennen heeft deugd gedaan. Even weg uit het dagelijkse leven. Het was méér dan een jaar geleden dat ik eens niet thuisgeslapen heb. Ziekenhuisverblijf niet meegeteld natuurlijk 🙂 Het was echt genieten en voor herhaling vatbaar.

Geen eten moeten klaarmaken en eten in de gezellige tuinkamer achter in de tuin, lekker lui in de zetel op het terras waar de druiven maar voor het plukken zijn , de kippen en de poezen hielden me gezelschap, de speeltoestellen en de speelhuisjes liggen er stilletjes bij nu de kleinkinderen van zoon en schoondochter er niet zijn. veel bijpraten, wandelingen maken…

Het plan was om na het middagmaal een ijsje te eten op een boerderij niet zover bij hen vandaan. Helemaal te lande nl in Booitshoeke. Maar toen we naderden zag je op de boerderij en op de landweg buiten de boerderij een hele lange rij auto’s staan. We zijn dan maar doorgereden naar Nieuwpoort want ook was het de bedoeling om met de hond eens op het strand te wandelen
Toch eerst een ijsje bij een blijkbaar zéér gekende ijskar. Het was werkelijk aanschuiven. En nog niet zolang geleden heeft de stad dit hoekje ingericht met allemaal banken rond het standbeeld van Maurits van Oranje (Maurits van Nassau, ofwel Prins van Oranje (de zoon van Willem Van Oranje), versloeg de Spanjaarden tijdens “De Slag van 1600” in Nieuwpoort.)

Ze komen hier wel van pas die banken want de meeste mensen die een ijsje kochten gingen op de banken zitten. Vlak in de buurt is er ook een grote loopweide waar honden naar hartenlust kunnen ronddraven. Een mooi initiatief vind ik, zowel van die banken als van de loopweide.

Terwijl zij aan de ijskar aanschoven nam ik wat foto’s van de vaargeul waar de meeste zeiljachten binnenvoeren. Ja de zon verdween en er begon een mistsluier op te komen.

Op de havenpromenade wandelden veel mensen. Maar deze keer keerden we terug naar de geparkeerde auto om naar het strand te rijden. Te voet was het nogal een eind en helemaal niet zo leuk voor de hond op de planken promenade . Toen ik vertelde dat ik in mijn jonge jaren een maand stage heb gedaan in een kinderhome in Oostduinkerke reden we naar ginder. Wie weet herkende ik de villa waar toen een kinderhome was. Wat ik sterk betwijfelde, maar ja je weet maar nooit!

Meer daarover in een volgend logje!

Verjaardag

Ik kan in feite beter schrijven verjaardagen. Juni is een leuke maand om verjaardag te vieren. De kans dat het mooi weer is en je buiten kan zitten is toch veel groter dan ergens vroeg in het voorjaar of tegen de winter aan. En als er dan een paar verjaardagen vlak bij elkaar liggen dan kan er één groot feest van gemaakt worden. Met corona is dat nu niet zo gemakkelijk maar we hebben het toch voor elkaar gekregen om een feestje te bouwen. Wel niet zo uitgebreid als andere jaren maar de jarigen zelf vonden het toch geslaagd.

Op 12 juni is de oudste kleinzoon , Kevin, jarig en ik ben ook jarig en op 13 juni is de tweede zoon jarig. Vroeger maakten we er één groot feest van met alle kinderen en kleinkinderen. Dat is nu niet mogelijk en we lieten de kleinkinderen en ondertussen ook de achterkleinkinderen thuis. Als de corona toestand blijft verbeteren kunnen we misschien deze zomer een bbq inrichten met de hele familie.

Zaterdag was het de hele dag sms -jes ontvangen en telefoontjes en een paar bezoekjes. Ik zit al een tijdje niet op FB meer bepaald sedert de eerste ernstige operatie met erna een jaar out en dan de tweede ernstige operatie en weer maanden out. Maar als je dan toch nog meer dan 100 verjaardagswensen binnenkrijgt dan ontroert je dat en denk ik er aan om opnieuw te starten. De brievenpost wordt slechts 2 maal in de week besteld maar de postbode was zo attent( echt een lieve man) dat ik elke dag wenskaarten in de brievenbus vond. Niet moeilijk als je sommige versierde enveloppen zag. Soms stond er enkel op ” oma” en het juiste adres. Kleinkinderen denken wellicht dat dit mijn naam is 😉

Zondag was het verjaardagsfeest in de tuin van de oudste zoon. Een heerlijke dag en tot ‘s avonds laat konden we op het grote terras zitten en konden we in de tuinzetels of aan tafel genieten van een hele rij tapas met afsluiter een crème catalan (ipv van crème brulée) en taart en koffie/thee.

Toen het fris was ging iedereen huiswaarts en genoten we onderweg van een fantastische prachtige zonsondergang. Ik reed nu deze keer niet zelf maar het lukte me toch niet om die ondergaande vuurbol te fotograferen.

In de tuin bij de oudste zoon is het altijd genieten
een gemetselde bbq en waterpoelen voor de eenden en kippen, een hangzetels onder de druivelaar. Poes kijkt rond en zag dat het goed was. En wanneer de kleinkinderen( mijn achterkleinkinderen) van de zoon weer kunnen langskomen is hij nu al bezig met klimrekken en schommels te installeren en wordt het kinderhuisje uitgebreid

Hij is ook de artiest in de familie. Kijk maar eens hoe hij de muren in huis vol schildert met spreuken

Het was werkelijk een dagje om in te kaderen!

fietstocht

Het was op Hemelvaart uitzonderijk warm weer. Nogal een verschil met de dag erop. Ik ben met dochterlief in haar omgeving Middelburg (B) gaan fietsen. Zij en de zoon horen tot mijn bubbel. Het was zo warm ( 33° op haar terras en dan nog in de schaduw)  dat we tot een stukje in de namiddag hebben gewacht om te starten voor een twee uur durende fietstocht. Het was heerlijk fietsen onder de bomen langs de Blinker( het Leopoldkanaal).
We fietsten er niet alleen. Ik geloof dat iedereen die een fiets heeft die uit zijn bergplaats had gehaald. Maar er was wel plaats genoeg om afstand te kunnen houden en het waren allemaal rustige fietsers. Geen koerstoestanden!

 

Na een eind fietsen langs het kanaal kwamen we aan een baileybrug de Lievebrug genoemd.

“Lievebrug over het Leopoldkanaal. Beschermd als monument bij Ministerieel Besluit van 9 juni 2004. In het najaar van 1944 bevrijdden de Canadezen in de Slag bij het Leopoldkanaal de gemeenten ten zuiden van het Leopoldkanaal. Op 6 oktober begonnen de soldaten van het 7de Canadese Infanteriedivisie de constructie van een “Bailey-bridge” over het Leopoldkanaal tussen Maldegem en Sint-Laureins. Een paar dagen later staken bij de eerste fase van de “Switchback Operation” de Canadezen het kanaal over. Ongeveer 200 gesneuvelde Canadezen werden eerst begraven op een noodkerkhof aan de Aardenburgkalseide in Maldegem. In 1945 werd het Canadees oorlogskerkhof in Adegem geopend. Er rusten 1145 gesneuvelden waaronder 844 Canadezen.”

Aan de kant van de weg staat een herdenkingspaneel . Op deze plaats en ook elders langs dit kanaal is er tegen het einde van de oorlog enorm gevochten en zijn vele  burgers en soldaten  gesneuveld….

…met aan de ene kant een tekst van Paul De Wispelaere ° in Assebroek 1928 en overleden in Maldegem 2.12.2016. Een bekende auteur en Hoogleraar Nederlandse literatuur…

…en aan de andere kant een tekst van Peter Theunynck  een Belgisch dichter en schrijver geboren in Eeklo in 1960 . Hij woont en werkt in Antwerpen.

Een moment van bezinning – de ouders van mijn moeder zijn in de bombardementen in deze oktobermaand maar dan rond Sluis (NL)beiden gestorven.
We stapten op de fiets en vervolgden onze rit tot we een afslag zagen die ons recht naar een boerderij bracht waar ze hoeve ijs verkochten( de oranjewegwijzer)!

In de schaduw aan de kant van de weg zagen we véél mensen een ijsje smullen! De boerderij heeft anders een erf ingericht met tafels en stoelen en parasols. Niets van dat alles. Ik heb maar geen foto genomen van al de mensen die aan de overkant van de weg in de schaduw van een hoge haag bij hun fiets stonden om hun ijsje te eten! ( kwestie van privacy, maar het was wel een foto waard geweest  🙂 )

Toen we in St Laureins kwamen dachten we het slim aan boord te leggen door aan de andere kant van het kanaal terug te fietsen. Dat hadden we wel verkeerd ingeschat. Het was een aarden weg met sporen van een tractor en helemaal niet zo comfortabel om te fietsen en zeker niet met mijn elektrische fiets. Dan maar te voet verder gewandeld tot aan de Baileybrug die we overstaken om dan verder te fietsen op een “normale” weg !!

Die andere kant zag er wel romantisch uit! Wat verderop begonnen echter de putten en bulten.

Op de terugweg kwamen we langs het kanaal ook nog een aantal bunkers tegen die een grote rol gespeeld hebben bij de bevrijding van deze streek ,maar we zijn niet meer afgestapt van onze fietsen.
We waren een beetje moe 🙂

 

straatspelen

Ik sprak gisteren dat er indertijd straatfeesten werden gehouden ter ere van het feit dat we nieuwe voetpaden gingen krijgen. Ach het kind moest een naam hebben en dat vonden wij als buren wel een unieke gelegenheid om alle bewoners van onze straat en de omliggende straten eens samen te brengen op een zomers straatfeest.

Dat was vòòr het digitale tijdperk dus ging ik op zoek in de fotoalbums . Ik vond die niet meteen , maar ik kwam foto’s tegen van de straatspelen die gehouden werden in de zomer van 2000. Voor het derde jaar na elkaar richtten de jongeren van ongeveer 16 jaar deze spelen in. De ouders en sympathisanten werden aangesproken als sponsors : cake, taart en koekjes , drank , ijsjes, chips, fruit, …alles was welkom om uit te delen aan de deelnemers van deze straatspelen. Bij het zien van de foto’s herinner ik me dat ik een kleine ingreep had gehad  en hen niet had kunnen sponsoren met iets. Ik had er wel voor gezorgd dat ze geld kregen en daar zouden ze iets mee kopen. Op de dag zelf hadden ouders en vrienden post gevat op het voetpad om toe te kijken hoe de kinderen  met knikkers speelden, blikken omver gooiden , en noem nog maar op van oude kinderspelen. Ook wij zaten op de oprit van onze garage toe te kijken.
Plots kwam een rij jonge mensen een bedankingsliedje zingen voor me . Ze hadden met het geld dat ze gekregen hadden Tshirts gekocht en zelf beschilderd zodat iedereen kon zien wie de inrichters van deze spelen waren!!Ik krijg er nog een krop in de keel van. Meer hoef ik er niet over te vertellen dat berichtje in een plaatselijke krant spreekt boekdelen!

Een zicht op de straat vóór de drukte begon. De jongeren hadden lakens verzameld en er  “straatspelen” op geschilderd. Zelf had ik ervoor gezorgd dat het begin en tot aan de bocht van de straat verboden was voor auto’s.

Bovenaan deze foto het inrichtend  comité en onderaan de oudste kleinzoon.

 Een paar van de spelletjes en onderaan links de tweede kleinzoon!

 

De prijsuitdeling

Er kwam geen vierde keer want de inrichters zwermden uit …

 

 

Voorraad opslaan

Wat heb ik geluk gehad deze week! Met het weer bedoel ik.
Er werd alsmaar regen en onweer en donder voorspeld en het zou veel kouder worden…Maar het viel tot vandaag nog best mee.
Daarom waren Julia en ik dinsdag namiddag naar de tuin van de zoon gereden om twee emmers bonen te plukken ,twee emmers blauwe druiven af te knippen en een vracht trostomaatjes op te rapen en te plukken. Ze vielen gewoon van de struiken . Gelukkig nog eetbaar.De courgetten en de paprika’s had de zoon al meegebracht . Dat plukken en knippen is best leuk, maar dan moet je alles ook nog kuisen en verwerken.  Julia nam vanzelfsprekend een deel  mee voor haar maar het overgrote deel bleef hier.
Diezelfde avond ben ik  niet meer begonnen met kuisen van de groenten. Het is geen lolletje om anderhalf uur gebukt bonen te plukken en dat voelde ik die avond ook.
Ik heb nog het  gras afgereden omdat ik vreesde dat het de rest van de week niet meer zou lukken en de wind had gezorgd dat het droog lag.
Die avond moest ik niet in slaap gewiegd worden!!

Terwijl ik bonen plukte  knipte Julia de druiven van de ranken. Prachtige zoete trossen maar niet echt om zo te eten. Deze soort is  erg zoet, maar de pel is  redelijk “hard” en moet je uitspuwen. Ideaal om wijn te maken en dat deed de schoonpapa van de zoon. Helaas is de man een paar jaar geleden overleden en er wordt geen wijn meer gemaakt. Maar daar maak ik nu druivensap van en druivengelei. Vandaag heb ik confituur gemaakt van rabarber met druivensap. Lekkere combinatie. En de rest van het sap, nog zeker drie liter , ga ik steriliseren.

Uiteindelijk komt de voorspelling van barslecht weer vandaag uit. De hele dag buien en grijze lucht. Dus heb ik een rustdag ingelast , filmpje kijken en ondertussen wat verstelwerk doen( dat laatste komt altijd terug: zomen inleggen , een scheur zo netjes mogelijk dichtnaaien, een rits vernieuwen, knopen aannaaien… hoe doen  die kleinkinderen dat toch om hun kleren naar de knoppen te helpen ?! )


Gisteren was het echt stormachtig weer met pieken van 6à 7 beaufort aan de kust en zelfs meer op zee zelf.
De takken van de treurwilg zwiepten heen en weer!Afwisselend was er zon en kwamen er dreigende wolken over.
Maar het bleef overwegend droog en ik kon op het terras achteraan rustig de boontjes kuisen.
Dochterlief is er na haar werk omgekomen. Ik heb genoeg boontjes in de diepvries en zoon eveneens.

In het zonnetje buiten is het  leuk om groeten te kuisen.


Bij de zoon is het een super courgette jaar geweest en ook de trostomaten moeten niet onderdoen.
Een paar takjes blauwe druiven heb ik overgehouden ze zijn zo lekker zoet en de pel spuw ik maar netjes uit.


Hier het resultaat van het trekken van sap van de druiven: Een grote soepketel vol . Deze weckketel doet het werk voor jou!

Niks aan de hand !

Er is niks aan de hand met mij. Maar de laatste weken ben ik een beetje overrompeld door alles en nog wat. Veel uitstappen na elkaar, heel veel foto’s die moeten nagezien worden vooraleer ik die aan de twee senioren verenigingen doorgeef , veel bezoek en veel telefoontjes na 17 uur want dan is het gratis , ook veel werk in de tuin want al regende het hier en daar in het binnenland , hier zagen we geen stortvlagen of onweer . Dus sproeien maar want anders heb ik geen groenten en voor de bloemen schep ik emmers water uit het zwembad. Het water is niet geschikt om te zwemmen wel goed voor de plantjes. Als het verder zo droog blijft zal het zwembad vlug leeg geraken!

Deze week ook een paar uitstapjes met verschillende vriendinnen oa.iemand die ik al een tijdje niet gezien had en onder een gezellig etentje hebben we bijgepraat. Een andere vriendin heeft me deze week vergezeld op mijn zoektocht naar een nieuw bankstel.
Morgen ben ik  jarig , de kleinzoon is eveneens op die dag jarig en de dag erop is de zoon jarig. Dus drie verjaardagen op twee dagen. Vandaag was ik uitgenodigd bij de zoon en de oudste zoon is ook afgekomen met zijn vrouw . Dochterlief kon er niet bij zijn  ze is op dit ogenblik op vakantie in Portugal. Het leek ons het beste om het bij de zoon te doen want de twee kleinkinderen zitten in de blokperiode.
Een heel gemoedelijke dag gehad! Ik schrok wel even van de bovenste foto! Niet van de oudste zoon of mijn schoondochter  maar van mezelf. Ik ben niet gewoon om een zonnebril te dragen maar ik kreeg de raad van de oogarts om bij felle zon toch maar een zonnebril te dragen. Mijn ene oog was redelijk achteruit gegaan.
De onderste foto links is in een leuk restaurant in Sluis genomen waar we in de tuin konden eten. De rechtse foto is in het centrum van Oostburg (nl) waar een heel mooie meubelzaak is.

Zo zie je dat er met mij niks aan de hand is behalve  wat tijd tekort!