Sedert verschillende jaren wordt er in de Paul D’hondtstraat in Lissewege door alle buren voor de zomermaanden een project uitgewerkt om de bomen in hun straat te versieren. Elk jaar is het leuk om te zien over welk project het gaat. Dit jaar had het allemaal te maken met “vliegen”. Bij de vliegers hingen er naamkaartjes aan . Ik geloof dat de kleuterschool ook had meegedaan. Kijk je even mee?
In 2017 waren het vogelhuisjes en in het log dat ik daarover gemaakt heb kan je zien dat de beeldenroute uitgebreider was . Er stonden meer beelden vòòr de kerk en in de kerk zelf was er ook een tentoonstelling. Lees er meer over hier klik
Toch een leuke manier om zo contact te hebben met je buren! Lissewege heeft ook een station dat helemaal gerenoveerd is en tijdens de zomermaanden rijdt er ook een stoptrein langs met eindbestemming Zeebrugge-bad. Het stationsgebouw werd een tijdje gebruikt als tentoonstellingsruimte annex café , maar nu wordt het enkel gebruikt als woonruimte. Ticketje koop je tegenwoordig toch aan een automaat die op het perron staat!
Elk jaar tijdens de zomermaanden is er in Lissewege,het witte polderdorp, een “Beeldenroute”. Zoals elk jaar reden vriendin en ik naar dit schilderachtige dorp vorige zaterdag. Het was verrassend rustig in het dorp . Vorig jaar was het veel drukker We konden nu zelfs redelijk dicht bij het centrum de auto parkeren. Het weer zal wel een grote rol gespeeld hebben. Het was droog toen we vertrokken maar we hebben de wandeling moeten inkorten toen we zagen dat donkere wolken opkwamen . We hoopten dat het zou overwaaien en gingen eerst een koffietje drinken toen we de eerste spetters voelden. Het trok echter niet over en we vonden het dan maar beter om een volgende keer de wandeling verder te zetten.
We waren nog niet tot bij de grote tuin naast de pastorie geweest waar veel kunstwerken staan en ook niet bij de schuur van “Ter Doest ” waar er ook veel beelden staan en evenmin in de kerk waar meestal een mooie tentoonstelling is.. De beeldenroute loopt tot einde augustus. Er zal toch wel eens een dag zijn dat we niet tussen twee buien op uitstap moeten gaan !
Kijk eens welk een mooi zicht je hier al hebt op het Vaartje met de bloemenborder langs het vaartje.. Hier nog geen beelden die staan meer naar het centrum toe.
wij wandelden langs een smal paadje naast het Vaartje naar de hoofdstraat toe. Een visser tuurde naar het water en zei dat de vangst niet groot was die dag op mijn vraag of er veel vissen in dat water zaten.
Vriendin wacht op me toen we de hoofdstraat naderden. Tja als je foto’s maakt blijf je gemakkelijk al eens achter… Aan de andere kant van de weg loopt het Vaartje verder en daar staan langs de lage huisjes overal kunstwerken . Ik vond het dit jaar niet zo overweldigend. Ik heb er hier maar enkele geplaatst.
Wat ik zo jammer vond was dat het onkruid welig tierde langs het Vaartje zelf, tussen al die mooi bloeiende hortensia’s en andere planten. Het geheel gaf een slordige indruk. Hier wordt de regel van minder te wieden en de natuur zijn gang te laten gaan wel letterlijk toegepast. Het was ooit anders…
Er zijn een paar bruggetjes waar je over het Vaartje naar de andere kant kan wandelen. Bij een smeedijzeren paal met de naam ‘t Vaartje op stond er ook een verwijzing naar een poortgebouw waar er eveneens een tentoonstelling is van eigen werk van mensen die daar hun hobby uitoefenen. Lees meer over de werking van ‘t Vaartje (klik ) gelegen in een uitgestrekte tuin met overal kleine creatieve tentoonstellingen , een mogelijkheid om iets te drinken en van gedachten te wisselen. Die middag was er een optreden van een voor mij onbekende zanger. Overal zijn er hoekjes ingericht in de tuin waar je kon rusten of rondkijken Een uniek project.
een prachtige bloemenborder heet je welkom
veel te warm die dag om binnen te zitten
plaats genoeg om buiten te zitten in de meest onmogelijke combinatie van stoelen, tafels en zetels. Nonchalant en gezellig.
We wandelden langs het bekende restaurant ” de goedendag” , sprongen even binnen in een ouderwets snoepwinkeltje waar ik een zakje ” wippers” kocht. Ken je nog die harde boterspekken gewikkeld in bloemsuiker . Bij de plaatselijke bakker stonden ze tot buiten aan te schuiven voor een brood op ouderwetse wijze gebakken . Blijkbaar bakt de bakker een tweede keer overdag en daarom ook die toeloop. Verser kan niet ! Kon geen foto maken van het bakkerijtje omwille van de mensen die stonden aan te schuiven buiten.
En dan draaiden we de hoek om en zagen we de immens grote kerk. Jaren geleden heb ik samen met de kleinkinderen de trappen beklommen tot boven . Ik heb me even op de trappen moeten zetten( bijna liggen) om te bekomen vooraleer ik van het uitzicht vanop de toren kon genieten. De terrassen van de twee cafés zaten stampvol en wij gingen een beetje verder waar we in café Saeftinghe nog een plaatsje vonden . We zouden eerst wat drinken en dan de wandeling verder zetten. Zover is het niet gekomen. We bezochten de kerk niet en ook de tuin van de pastorie niet en evenmin het grasveld bij de schuur van “Ter Doest”. Op die plaatsen vind je ook kunstwerken. Zal voor een volgende keer zijn.
Maar vooraleer we de Beeldenroute aanvingen ,bezochten we iets heel anders, dat toon ik morgen…
Terwijl de bewoners in verschillende provincies verleden week slachtoffer zijn geworden van overvloedige regens met overstromingen voor gevolg en met veel materiele schade en menselijke ellende, zagen wij aan de kust geen spetter water vallen.
Deze week kreeg de kust in veel mindere mate ook last van overvloedige regen en hevige maar korte onweders. Bij wie het water binnenstroomde is er schade . Maar in niets te vergelijken met de mensen die overspoeld zijn geworden door water en modder en velen ook alles kwijt zijn.
Ik was gisteren bij vrienden en vanuit hun appartement zag je door de felle regen de zee in een waas alsof het mistig was, zag je vaag de contouren van de haven in Zeebrugge en op een bepaald ogenblik stroomde het water vanop de zeedijk naar het strand toe!
Een eenzame wandelaar op straat en geen volk op het strand!
Maandag was er een bang momentje dat het water boven de deurdorpel ging komen en in de tuin achteraan ontstond er naast het zwembad een vijvertje. Je zag het water in het gras stijgen en in het tuinhuis kwam het water uit de vloer.
Het was al een hele tijd geleden dat ik in het Directeur-Generaal Willems park ,zo is de officiële naam ,had gewandeld. Dit bosje ligt tussen Duinbergen en Heist en is een aantal jaren geleden flink onderhanden genomen tot vreugde van velen en ook tot ergernis van anderen. Die laatsten vonden dat het eerder een kaalslag was dan een opkuis. Ach altijd als er iets gedaan wordt zijn er mensen vòòr en mensen tegen. Maar het mocht echt wel eens wat opgekuist en aangepast worden aan de huidige tijd. Nu is er een mooie zanderige speeltuin voor kinderen , liggen de paadjes er opgekuist bij en na een paar jaar is de ondergroei tussen de bomen weer op peil.
Ook het duinengedeelte oogt weer mooi . We zijn er niet helemaal doorgewandeld want mijn vriendin houdt er niet zo van om door de zanderige paadjes te lopen. Maar toch leuk om te zien dat er veel in bloei staat in dat gedeelte.
toen we de zeedijk naderden liepen we vlak naast de plaats waar vroeger het zwembad de Raan lag. Nu is er een duinengebied aangelegd met zelfs helmgras en kunnen kinderen daar ravotten op de kleurige balken die er geplaatst zijn.. Hopelijk blijft dit zo en komt er geen nieuwbouw op die plaats.
En toen kwamen we op de zeedijk in Heist. Ik heb geen strandbars gefotografeerd maar het strand en de duinen, de sportvelden op het strand en in de verte de contouren van de haven van Zeebrugge
Hoe kan het ook anders dat ik nog een beeld tegenkwam van Lavarenne ! Tenslotte staan de beelden over de hele zeedijk verspreid.
Zoals in een vorig log aangekondigd toon ik hier nog een paar beelden van de kunstenaar Nicolas Lavarenne. Het beeld op de toren van de heropgebouwde vuurtoren( Toerisme bureau) valt niet onmiddellijk op! Ik heb ingezoomd wat de kwaliteit niet ten goede komt.
Op de zeedijk zelf staan bij verschillende Galerijen ook beelden buiten opgesteld. De beelden van William Roobouck vielen me het meest op omdat een groot exemplaar een tijdje in een grote tuin van een tuinbedrijf vlak bij de Natiënlaan heeft gestaan vooraleer het een definitieve plaats kreeg op de rotonde in de Heistlaan (Kn-H.)
kunstwerken van William Roobrouck. Op de rotonde in de Heistlaan (Kn-H) staat een groot exemplaar van het linkse werk genaamd “Proud “
Bij een volgende wandeling heb ik nog een paar beelden gefotografeerd.
Al deze beelden zijn terug te vinden op de zeedijk als je de hele wandeling doet van Heist tot in het Zoute. Ik heb ze nog niet allemaal gezien omdat ik de zeedijk nog niet in één ruk afwandelde. Maar alle beelden zijn mooi om zien en beelden het menselijk lichaam uit in allerlei houdingen.
En als je even wegkijkt van de zeedijk zie je altijd wel ergens een beeld voor één of andere winkel of galerie, zoals deze tube verf (of zou het tandpasta zijn?) .
Ik probeer de draad wat meer op te pakken om regelmatig te bloggen en om weer eens op blogtour te gaan. Ik heb de laatste maanden een soort blokkage en geraak moeilijk aan het schrijven. Het zal wellicht niet kunnen van de 2 prikken maar het is toch opvallend dat het sedert die inentingen zijn dat er een soort moeheid ontstaan is die ik niet kan verklaren.
Vriendin en ik wilden eens verder wandelen maar het vervelende is dat je ook rekening moet houden met de terug weg . En hoe verder we wandelen hoe verder we ook moeten terugkeren waar we de auto achtergelaten hebben. Dus kozen we deze keer om de gratis shopping shuttle te nemen die door de voornaamste winkelstaten van Knokke rijdt tot aan de Sparrendreef. Onderweg zijn er zeven haltes waar je kunt afstappen of opstappen. O en als je wilt kan je in de Sparrendreef overstappen op de Zwin shuttle die tot het Natuurpark rijdt. De shopping shuttle rijdt volgens de bestuurder/ster om het kwartier.
zo zal het plein er in de toekomst uitzien!
Wij reden tot aan het Albertplein , waar grote werken bezig zijn om een ondergrondse parking te maken. Het bekende plein onder de naam “place m’as tu vu ” kan zijn naam heden geen eer aan doen. Bijna geen terrasjes om zich te laten zien!!
Maar voor we in de shopping shuttle stapten parkeerde ik mijn auto en wandelden we naar de eerste stopplaats van de shuttle nl op het Verweeplein in de Lippenslaan. Onderweg zagen we de enorme kranen voor de bouw van een zeventien verdieping hoog torengebouw naast het station van Knokke-Heist . Je kan het de ingang noemen van het nieuwe dorp dat daar aan het ontstaan is nl Duinenwater. Wat ons op het hele wandelparcours opviel is de zomer bebloeming op de rotondes , kleine perken , bloembakken op de zeedijk.
Die bewuste dag( 6.7.2021) was het zwaar bewolkt maar het bleef gelukkig droog. Weinig wandelaars op de zeedijk en ook de strandbars liepen niet vol. Toch al meer mensen dan bij de vorige wandeling. Weinig beweging bij de redderspost en een evenmin bij het toerisme bureau. Op een stuk open strand was er werkelijk niemand te bespeuren.
We lasten een kleine rustpauze in op het Van Bunnenplein en gingen zitten op de nieuwe banken die de mannen van de gemeente gemaakt hadden . Lijken me niet zo praktisch maar kom, we konden even uitrusten vooraleer we de trappen afdaalden die beschilderd zijn met vlinders . En al window shoppend wandelden we de Lippenslaan af op weg naar mijn geparkeerde auto vlak bij het station. We gaan dit nog doen met de shopping shuttle … En voor ik het vergeet…. we konden niet zomaar voorbij de cremerie de la Poste 🙂
Ik heb mezelf wat vrijaf gegeven. Een schrijver zou zeggen ik had een writer’s block Ik zag het even niet meer zitten. Er liep ook van alles verkeerd ,weliswaar kleinigheden maar het stapelde zich op en ik kon de rust niet meer vinden om mijn gedachten op papier te zetten.
Ondertussen had ik wel verstrooiing met het bezoek van de Luxemburgse familie die voor een week een vakantiewoning in Cadzand( Nl) hadden gehuurd . Mijn nicht met haar dochter en man en de kleine Leo. Zij wilden dicht bij zee logeren en daar zitten ze echt dicht bij zee. Alleen viel het weer die ene week fel tegen . De week ervoor liepen we hier een paar dagen te puffen , maar zij hebben zich moeten tevreden stellen met weinig zonnige dagen afgewisseld met regenvlagen. Zo dicht bij zee kunnen zijn is voor hen het aantrekkelijkste van hun vakantie. Zelf was ik erg blij met hun bezoek want ik ben al twee jaar niet naar Luxemburg kunnen reizen ( wegens gezondheidsproblemen). Maar er is wel flink bijgebabbeld bij mij thuis en in hun vakantiewoning in het vakantiepark de Roompot.
Daarna is de jongste kleinzoon een paar dagen naar Oma gekomen. Dat vind ik hartverwarmend dat hij en zijn oudere broer nog steeds graag een paar dagen naar oma komen. Ik was zo graag met hen nog eens op vakantie gegaan naar de Luxemburgse familie maar gezien corona durf ik dit toch niet doen, vooral omdat Sébastien nog niet is ingeënt ( sedert de leeftijdsgrens is verlaagd heeft hij nu een uitnodiging gekregen ) en volgende maand zijn beide jongens niet vrij (de ene jobstudent en de andere op stage ). Dan denk ik wel eens terug aan de jaren dat ze een goot deel van de zomervakantie hier waren en dat ik samen met opa met drie kleinzoons naar de Ardennen trokken waar we een woning huurden en de weekends kwamen de ouders dan achter! Mooie herinneringen.
Sébastien gaat graag wandelen of fietsen maar het was niet echt fietsweer en we moesten telkens rekening houden met regenbuien ,tijdens die paar dagen gingen we dan maar wandelen op de zeedijk. Daar maakte ik al een logje over (klik) en op de wallen in Sluis.
Op de restanten van de Westpoort hebben de jongens vroeger halsbrekende toeren uitgehaald om van de ene muur op de andere te springen en oma kon er niet bij om aan hun oren te trekken ;-).
Wanneer we met de fiets naar Sluis reden kwamen we over dit bruggetje toe en reden dan aan de voet van de wallen vlak naast het water rond Sluis.
Maar ondertussen heb ik al meerdere uitstappen gedaan en zal ik dit hier ook tonen. Ook heb ik in de tuin al heel wat planten mogen afknippen en zelfs in sommige bloembakken andere planten zetten. Gelukkig kon het aan héél betaalbare prijzen want het plantseizoen voor éénjarigen loopt al wat op zijn einde.
Na meer dan een jaar kregen we de toestemming van het gemeentebestuur om de petanque veldjes te gebruiken op het sportcentrum Molenhoek in Westkapelle.
Gisteren was het de eerste keer dat we met een twintigtal senioren petanque speelden. Een behoorlijk aantal na zo’n lange tijd. Ook een blij weerzien voor velen want in coronatijd zochten we elkaar ook niet op en waren de weinige contacten steeds telefonisch. Het weer was ons gunstig , het was een winderige maar zonnige namiddag. En iedereen speelde ontspannen ,geen gezanik wiens bal het dichtst lag of wie aan de beurt was. Zo ontspannen dat ik vergat om wat foto’s te maken van die eerste keer 🙂
Ik heb wel even rondgewandeld op deze sportlocatie . Veel lokalen zijn ingenomen voor het vaccinatieprogramma en het is zelfs niet zeker of we in het najaar indoor zullen kunnen spelen. Tijd geeft raad en de zomer is nog lang ( als het weer wat meewil )
Het was een af en aanrijden van auto’s met mensen die hun eerste of tweede prikje kwamen halen. Even stond er ook een lange wachtrij tot aan de parking .
Naast het sportcentrum Molenhoek zie je in koeien van letters “No Sweat no Glory”op een heel lang gebouw staan. De hele zaak is omheind en goed afgeschermd van de buitenwereld. Daar zijn de oefenvelden van Club Brugge voorzien van alle moderne infrastructuur.
Molenhoek en het oefenveld liggen vlakbij het bedrijventerrein ” ‘t Walletje” . Een uitgestrekt gebied met allerhande bedrijven , waar ook het gemeentelijk depot is, een afdeling van de politie, de helihaven, de parkbegraafplaats… En de uitbreiding van het bedrijvencentrum gaat nog verder.
Vanuit het centrum van Westkapelle rij je langs een spaarbekken naar het sportcentrum . Een prachtige beeldengroep staat er in dit spaarbekken van de hand van Jef Claerhout ” Ode aan de Vrouw” . Er is een klein parkje met zitbanken errond. Persoonlijk vind ik dat dit kunstwerk hier beter tot zijn recht komt want aanvankelijk stond het in het Zegemeer. Het moest indertijd plaats maken voor de” Wuivende krabben “van Paramarenko( die tot nu toe in herstelling zijn, want de krabben wilden niet meer wuiven . Terwijl ik aan het fotograferen was stond een man aan de overzijde de beeldengroep te filmen.
Ik heb van de eerste petanque namiddag genoten maar ook van het wandelingetje op deze rustige en groene plek.
Deze week kreeg ik ‘s avonds een berichtje van de kleinzoon ” oma mag ik morgen komen?” Tuurlijk mocht hij komen en zo startte de vakantie van de kleinzoon bij oma. Eerst nog even uitrusten van de examenstress en dat doet hij blijkbaar graag bij oma( ‘t is niet de eerste keer) . Daarna worden er plannen gemaakt om met vrienden op stap te gaan, misschien kamperen. En in de maand augustus wordt hij jobstudent in het ziekenhuis in Brugge.
Zo gingen we dinsdag aan zee wandelen. Het was frisjes en er waren niet zo veel wandelaars op de zeedijk.
Op zee zagen we welgeteld één zeilschip. Verlaten stranden met ingepakte strandmateriaal en op elkaar gestapelde strandzetels, een gesloten lifeguard container die de redders gebruiken ,lege strandzetels in een strandbar en ook andere strandbars hadden hooguit een paar klanten, zelfs de mini gocart had niet veel werk.
De zomer moet nog op gang komen en dat is in feite elk jaar zo . De grote drukte begint pas half juli. Tenzij het weer wat meewerkt dan kan je al van begin juli de weekends op de koppen lopen. Treurig zicht als je ziet hoeveel werk er al is gemaakt om de toeristen te ontvangen en je ziet bijna geen mens aan zee.
Naar de Lekkerbek toe zie je de duinen flink begroeid met helmgras en ja de honden mogen momenteel overdag niet meer op het strand lopen enkel nog richting ‘t Zwin. Overal in de duinen bloeien de wilde roosjes. Het was al een hele wandeling tot we op de zeedijk ter hoogte van de strandbars kwamen èn de plaats waar de beeldenroute begon.
Wrakhouten kunstwerken in één van de strandbars.
De bedoeling van de wandeling was ook een paar kunstwerken gaan bekijken ( 20 in totaal) die tijdens de zomermaanden op de zeedijk geplaatst worden.
Dit jaar is het de 28ste editie van Sculpture Link en zijn het de sierlijke beelden van Nicolas Lavarenne met als thema ‘ Veerkracht’ die over de hele lengte van de zeedijk opgesteld staan. Ik heb ze telkens tweemaal gefotografeerd omdat ze best vanuit verschillende standpunten te bekijken vielen.
Bij verschillende galeries staan ook beelden buiten zoals :
Frozen Wave
“een zitbank”
“jongen tussen eenden” 🙂
De hele zeedijk afwandelen zagen we beiden niet zitten want we moesten ook dat hele eind terugwandelen tot waar de auto stond. Ik wandel op een andere keer dan weer verder tot ik ze alle 20 heb gezien . En juist toen we in de auto stapten voelden we al de eerste spetters van een volgende bui. Zo hebben we letterlijk tussen twee buien “droog” kunnen wandelen. Als afsluiter nog een foto van een juwelierszaak die zijn etalage aan de buitenkant met droogboeketten had versierd en zo een zonnig tintje gaf aan een grijze regendag !
