Maand: januari 2018

Hervallen…

kinderenenkleinkinderen Uncategorized

 

Met goeie moed ging ik vorige zaterdag zelf mijn boodschappen doen. Na drie weken binnen zitten wilde ik wel eens zelf wat verse waren binnenslaan. Ik heb wel een grote diepvries vol voorraad  en de kinderen haalden wel het noodzakelijke aan.
Ik voelde me wel nog geen 100% maar ook niet meer ziek. Ik wilde nu toch zelf wat verse groenten en fruit kopen. Ik reed over de middag naar de nabij gelegen Colruyt en deed mijn boodschappen. Het is dan een kalm moment in de winkel. Toen ik in de koelcel fruit, groenten , vleeswaren, kaas en youghourt insloeg , kwam een kennis een praatje slaan. In die koelcel is het bepaald niet warm en ik voelde de airco zo op mijn hoofd. Ik zei het ook en we verplaatsten ons. Maar voor mij was het te laat. Toen ik thuiskwam begon ik over mijn hele lichaam te rillen en had ik zoals ze hier zeggen ” de koude koorts”. Ik probeerde me op te warmen met hete thee. Het enige wat ik kon doen was onder een deken kruipen in de zetel tot het beven wat overging. ‘s Avonds ging het  beter en heb ik mijn boodschappen-  die ik in de auto had laten liggen-  opgeborgen . Ik at nog een kleinigheid  maar dat vloog er al vlug weer uit.
Twee dagen  weer ziek , maar anders dan de eerste keer. Meer een verkoudheid met hoofdpijn en een lopende neus . Een eenvoudige remedie als een pijnstiller met wat warme thee hielp al. Alleen krijg ik gewoon geen eten binnen, mijn maag keert zich om. Dus soep, soep en nog eens soep, of thee met beschuitjes. De vorige keer hielp er geen enkel pilletje of siroopje tot ik antibiotica gekregen heb. Nu helpt een gewone pijn stiller.Vandaag gaat het redelijk en hopelijk elke dag wat beter. Ik heb ook wat meer gegeten dan soep en thee…

Dus alles wat gepland was valt in duigen: geen laat nieuwjaarsbezoek aan nicht of tante,  bezoek die langs ging komen afgezegd, bowling vandaag afgezegd, wilde naar Gent voor het lichtspel dat mag ik vergeten , kunstroute in Oostende dat al uitgesteld was mag ik ook vergeten….

Ik ben lang niet de enige die hervalt in een lichtere vorm van “verkoudheid “: mijn poetshulp , mijn buurvrouw, de man van een vriendin … Nog niet helemaal hersteld hervallen ze… En dan spreken we nog niet eens van de griep!!
Het positieve aan dat ziek zijn van mij is dat  al de fotoalbums die ik wilde maken ondertussen gemaakt zijn!! Dus de cadeautjes die de jarigen binnenkort zullen krijgen , heb ik bijna allemaal in huis.( Vandaag nog eentje besteld. Grote actie bij Albelli)

wist je dat ?

kinderenenkleinkinderen reis

Met de trein reizen is altijd avontuurlijk maar met de tram is het even avontuurlijk. Nog niet zo lang geleden reed ik met een vriendin  naar Oostende. Ik vind Oostende geen gemakkelijke stad om te parkeren, meestal moet je dan nog een flink eind te voet en de tram brengt je tot in het hart van Oostende. Ik parkeer mijn auto naast het treinstation in Knokke en op vijf minuutjes stappen kan ik de tram nemen. De tram rijdt van Knokke tot De Panne. Zo staat het toch aangeduid op de tram zelf. Maar dikwijls hoor je de conducteur in Oostende omroepen “allemaal overstappen op de tram die  hiervoor staat. Dit is het eindstation.
Die keer was het zo enorm druk bij dat overstappen dat ik mijn vriendin uit het oog verloor en als het ware voortgeduwd werd door de massa. Ik dacht dat we op het laatste nippertje afgesproken hadden om dat stukje tot aan de winkelstraat  te voet te doen.
De tram reed weg , ik stond op het perron en ik zag haar op de wegrijdende tram! We belden elkaar op en ik nam 10 minuten later een volgende tram om bij de eerstvolgende halte midden in de stad elkaar terug te treffen.

‘s Avonds waren we aan het wachten op de tram (midden in de stad) die maar niet afkwam. De tijd versteek en het leek erop dat de tram niet meer om de twintig minuten reed (wat in feite pas vanaf 20 uur zo is) . Opnieuw enorm veel volk omdat er zogenaamd een tram van tussen was gevallen. Het was werkelijk hangen aan de lussen , maar we dachten dat er wel veel volk zou afstappen aan het station zelf. Niks van, we moesten weer de tram uit en overstappen op een andere  tram die er al vlug aankwam. Er was nogal veel gemor en toen de conducteur de reden zei ” sorry mensen de remmen werkten niet meer en daarom was er zoveel vertraging ” . Kan het nog erger  dacht ik bij mezelf!

Toen we deze week na het Nieuwjaarsconcert de tram namen in de stad zelf , moesten we opnieuw overstappen op een andere tram. ( Met het station bedoel ik de halte in de nabijheid van het treinstation en dit is ook het station waar trams die niet het hele kusttraject doen halt houden , waar je dan moet overstappen en waar ook de conducteurswissel gebeurt)
De tram stond er  maar er was geen conducteur te zien. Het bleek volgens een dame dat de tram pas op een bepaald uur zou vertrekken. Tja dus maar wachten in een duistere tram tot de conducteur kwam. We zijn die avond wel goed thuisgeraakt. Maar we waren er aanvankelijk toch niet erg gerust in omdat de tram een heel eind erg traag reed!! Wie weet waren zijn remmen ook stuk  🙂
Wat ik niet wist was dat er zakjes zand klaar staan om mee te nemen in de tram . Dat zand wordt dan gebruikt in geval van nood als de remmen niet goed werken.Foto genomen vanuit de tram  terwijl we wachtten op de conducteur. Onder een glazen afdak lagen zakjes zand en goed leesbaar een lichtbak erboven met  de vermelding “zand gevuld”

 

Dit zegt een bedrijf dat de zandtanks voor de trams produceert:
“Vooral voor de wintermaanden maar ook om een korte remweg af te kunnen leggen, wordt tijdens het remmen van trams zand op het spoor voor de wielen gestrooid. Elke tram is daarom voorzien van een aantal boxen onder de stoelen welke gevuld zijn met zand. Deze boxen dienen dagelijks gecontroleerd en eventueel bijgevuld te worden. Zand verbetert de grip van banden op de ondergrond en heeft als voordeel dat het niet schadelijk is voor planten (wat ook van belang is als je kijkt waar trams rijden). “

Opnieuw in actie !

kinderenenkleinkinderen senioren ,

Neen neen ik ben niet hervallen hoewel ik wel een beetje voorzichtig ben nu de griep  rondloopt. Veel weerstand zal ik wel nog niet hebben.
Ik ben in actie geschoten nu ik eindelijk van de medicatie verlost ben. Dat werkt bij mij alleen maar passiviteit in de hand. Tja het was echt nodig dat ik antibiotica kreeg, want anders was het blijven duren.
Schoorvoetend trok ik zondag naar het jaarlijks diner van de senioren want echt genezen voelde ik me allerminst en de pillen waren ook nog niet op. Maar al bij al viel het reuze mee en eerlijk ik voelde me achteraf echt blij met de vriendelijke woorden van de andere senioren.
Al vlug kwam de fotograaf weer in me boven 🙂


Ik had beloofd dat ik de andere dag naar de koersbal ging komen want het was al zo lang geleden zeiden ze. Inderdaad het was al geleden, van half december. Het was echt gezellig maar ik heb vreselijk slecht gespeeld 🙁

Gisteren was er het jaarlijks nieuwjaarsconcert in het Kursaal van Oostende. Hiervoor had ik al maanden terug een kaart gekocht. Dat concert ging uit van de Splus, afdeling WestVlaanderen. Foto’s met een gsm en flikkerende belichting op de bühne dat is gewoonweg een ramp. Maar toch even een indruk.
Dit jaar traden op  Isabelle A, Yvan, en Ben Cramer. Wat een stem heeft  Ben Cramer nog altijd!! Hij had geen moeite om het publiek mee te laten zingen en wuiven! De hoofdact dit jaar was de huldiging van Willy Sommers. Zijn fanclub heeft van zich laten horen en de hele zaal zong mee met zijn bekende schlagers! Verleden jaar was de eregaste Dana Winner. Elk jaar komt een andere artist aan de beurt die dan opgenomen wordt in de eregalerij! Leona Detiège overhandigde aan Willy Sommers een herdenkingsbeeldje .

Vandaag?

Nieuw huisdier ?

kinderenenkleinkinderen tuin ,

 

Ik had pas wat oud brood buitengegooid  ook een bordje eten (dat Vlekje toch niet meer wilde opeten) voor de vogeltjes in de tuin neergezet. Sedert een paar weken zie ik elke morgen een roodborstje aan de achterdeur komen en sedertdien zorg ik dat er brokjes en oud brood ligt. Ik liep van de living naar de keuken toen ik in mijn ooghoek iets wits zag. Verdorie dacht ik , daar zijn de meeuwen weer en wilde de achterdeur opentrekken. Gelukkig realiseerde ik me  dat het niet een grote meeuw maar een ooievaar was die aan de achterdeur stond. Toch even schrikken ,want een ooievaar is geen klein beestje. Hij liep een paar keer over en weer en begon dan de stukjes brood op te pikken. Ondertussen probeerde ik foto’s te maken.
Ik had meer foto’s van een bukkende ooievaar dan eentje die rechtop keek. Maar zolang hij daar aan het eten was lukte het me toch om hem  mooi in beeld te krijgen. Toen de stukjes brood op waren begon hij de brokjes uit het bord te pikken. Dat deed hij héél voorzichtig alsof hij het opslurpte.

  Toen alles op was draaide hij zich om en stapte naar het midden van de tuin

Hij sloeg zijn vleugels open en steeg fel klapwiekend de lucht in om in een sierlijke bocht  achter de daken van de huizen te verdwijnen. Dat opstijgen probeerde ik nog in beeld te brengen maar de foto mislukte. Hoewel ik die toch plaats. Je zag de kracht die deze vogel nodig had om met zijn lange stelten ,helemaal gestrekt ,steil de lucht in te gaan!

Ik ben benieuwd of die nog terug komt!

CWXRM

kinderenenkleinkinderen herinnering

Bij het begin van een nieuw jaar maakt iedereen plannen om het dit jaar beter te doen en de goede voornemens vliegen in het rond. Er worden jaaroverzichten gemaakt of fotoalbums  van het voorbije jaar.
Met die fotoalbums ben ik deze maand al veel dagen bezig geweest omdat ik toch niet buiten kon(ziek).
Zo kwam ik ook op het idee om gebeurtenissen van het voorbije jaar eens nader te bekijken en zien of er een vervolg is of hoe het heden ermee staat.

Ik start met januari 2017. Het opvallendste van die maand was het maken van kleibeeldjes in het kader van de herdenking aan Wereldoorlog I.
Ik heb toen ook zo’n kleibeeldje gemaakt . Ik kreeg een boekje en een metalen plaatje.
Onlangs ontving ik een mail waar ik de  belangrijkste inhoud van de mail hieronder heb gekopieerd! Ik denk niet dat ik ga helpen met de installatie , maar ik ga er later op het jaar zeker naar toe!

“Vanaf 30 maart 2018 is de land art installatie toegankelijk voor het grote publiek. Vanaf die datum zal je als peter/meter op onze website kunnen terugvinden aan welk slachtoffer op de Namenlijst je verbonden werd op de dog tag.

In het najaar van 2017 zijn de voorbereidende werken in provinciaal domein De Palingbeek gestart, om dan in het voorjaar van 2018 de 600.000 beeldjes te plaatsen tussen de twee grote kunstwerken van Koen Vanmechelen.

Dat jullie als peters en meters geloven in het project, bewees jullie deelname al. Graag willen we jullie nu ook de kans geven om betrokken te zijn bij de opbouw van de installatie. Je kan je inschrijven om in het provinciaal domein De Palingbeek een dag te komen helpen in de periode van donderdag 1 februari 2018 tot maandag 26 maart 2018. Voor alle helpende handen voorzien wij tijdens de middagpauze steeds soep en brood. Reserveren is verplicht, de plaatsen per dag zijn immers beperkt. Heb je interesse om nog eens de handen uit de mouwen te steken voor ons project? Laat ons dit dan zeker weten via cwrm@vzwkunst.be.”

 

Lente in aantocht

kinderenenkleinkinderen lente, tuin ,

Hoewel het er niet naar uitziet met dit stormachtige weer , dat hopelijk zijn hoogtepunt bereikt heeft, ziet het er toch naar uit dat de lente in aantocht is.
Toen ik  begin deze week ‘s morgens naar de brievenbus ging heb ik toch al enkele tekenen van de naderende lente  opgemerkt. Vlug een paar fotootjes genomen en dan vlug weer naar binnen. Onmiddellijk weer een hoestbui en geloof me dat doet overal pijn omdat ik al zoveel heb moeten hoesten.
Ik vergat dan die foto’s te posten  gewoon uit suffigheid, maar nu zijn we een paar dagen verder en de medicatie slaat aan. Ik heb tenminste al een keertje (bijna )een hele nacht kunnen slapen zonder hoestbuien. Jammer maar ik moest er deze morgen  voor mijn doen vroeg het bed uit omdat de poetshulp kwam. Ik had best nog een uurtje langer willen slapen.
Goed ingeduffeld was ik deze namiddag naar de kapper( 100 m hier vandaan) en wil je wel geloven dat ik er deugd van had ( de warmte van het water, de warmte van de droger… en daarenboven zie ik er zelfs wat opgeknapt uit met mijn verse geföhnde haren. Ik kan weer onder de mensen komen, al ga je me nog niet aantreffen op een fikse wandeling op de zeedijk! 🙂 En nu de eerste lente foto’s

Neen dat is niet de lente maar de dikke mist van verleden week!

De sneeuwklokjes zijn er al overal in de tuin. 

Ook de gewone helleborus  is er  al. En als deze struik zich lekker
voelt in je tuin dan vermeerdert die zich snel !

Ook de helleborus niger komt al piepen.
Hopelijk groeit die wat hoger dan vorig jaar.

De tulpen staan al flink hoog en ook de wilde hyacinten.
Verder ben ik nog niet op inspectietocht gegaan ,
zal wat wachten tot ik een stuk beter ben!

Nieuws uit de ziekenboeg.

kinderenenkleinkinderen Uncategorized, winter

Ja jullie kregen niks te lezen . Wat wil je als ik ipv van publiceren op concepten druk. Ik publiceer het morgen. Het is mijn eigen schuld   omdat ik suffig ben van de medicijnen. De vervangarts is maandagmiddag gekomen en die is veel kordater. Ik ken hem van vroeger toen hij mijn vroegere huisarts( die nu op pensioen is) af en toe verving. Een heel aimabele man , maar zijn praktijk ligt in een straat waar je niet vlakbij kan parkeren. Als je dan met een flinke verkoudheid nog een  eind te voet moet gaan van een parking een heel stuk verder  tot aan zijn praktijk… Toen ik dus een nieuwe huisarts moest kiezen heb ik er eentje gevonden dicht bij mijn woning en je kunt er in een zijstraat altijd parkeren.
Maar…het heeft nooit echt geklikt tussen deze arts en mij . Het leek erop dat de man mij nooit geloofde. Dan heeft hij mijn medisch dossier wellicht ook nog nooit gelezen. Daarin staat wel dat ik ontzettend gevoelig ben voor medicatie en zeker voor bewaarmiddelen in medicatie . Daar ben ik allergisch voor…
Ik denk eraan en ik heb het hem ook gevraagd om terug te keren bij deze arts die mij kent en ik hem ken. De afstand neem ik er dan maar bij.
Deze keer ben ik niet zelf gegaan, daarvoor was ik echt te ziek . Hij maakte er geen punt van , terwijl de andere arts er alles aan doet opdat je tot bij hem zou komen.
Ik heb een aantal medicijnen gekregen die lijken te werken, maar ik moet geduldig zijn omdat ik van verder  moet terugkeren. Het lijkt erop  zoals vrienden me in het begin al zeiden  dat het wel een maand kon duren eer ik er weer bovenop zal zijn. En dan zal het oppassen geblazen zijn voor de griep die in aantocht is .

Fotoboeken maken

kinderenenkleinkinderen maandelijkse reunie, vrienden ,

Nu ik toch aan huis gekluisterd ben doe ik allerlei zaken die ik uitstelde  met de gedachte ” dat doe ik later wel eens”
Ja ik zit nog steeds binnen en het betert niet goed. De siroop om het hoesten te stillen hielp maar ik moest er na een paar dagen mee stoppen, kreeg teveel nevenverschijnselen. Dat hoesten is nu vooral ‘s nachts,  niettegenstaande ik binnen bleef zijn de snotters groen geworden en de bloeddruk gaat de hoogte in. Allerlei brave huismiddeltjes  geprobeerd , niets helpt. Ja ik zal terug naar de dokter moeten , ik was er eigenlijk al naar toe , maar hij is in verlof! En dan was het weekend. Morgen zoek ik zijn vervanger op want ellendiger dan nu moet het echt niet meer worden.
Ik hoorde al berichten van mensen die een maand ziek waren, ‘t is geen griep maar het is ook geen gewone verkoudheid. Ik denk dat mijn huisarts( die ik nog niet zo lang heb , mijn vroegere arts is gestopt) het wat onderschat heeft vooral ook omdat hij voorzichtig wil zijn wegens mijn reactie tov medicatie.

Ik dwaal af: de zaken die ik steeds maar uitstelde ben ik nu aan het doen : postkaarten en verjaardagskaarten opbergen in de respectievelijke albums , het beetje verstelwerk dat rondslingerde afwerken, verschillende laden in mijn bureau eens uitmesten…Ongelooflijk wat een mens allemaal verzamelt met de gedachte “ik kan dat ooit nog eens nodig hebben”.
Ook ben ik bezig met fotoalbums te maken. Zo heb ik er eentje gemaakt voor Marc ,mijn schrijfzoon. In september was er in de instelling( begeleid wonen) een feestje voor hem en zijn vriendin omdat ze al zolang samenzijn ( een soort lat relatie) . Ze wonen  elk in een andere home maar zijn veel samen. Er zijn toen veel foto’s genomen en ik had afgesproken met de begeleidster om er een fotoalbum van te maken. Het album is klaar en ik zou die gaan afgeven op zijn verjaardag ( 12 januari). Dat is dus niet doorgegaan , ik was er te ziek voor om de treinreis naar Lokeren te maken. Natuurlijk heb ik hem telefonisch gefeliciteerd en zodra ik beter ben ga ik hem bezoeken.

Kijk maar eens hoe gezellig het feest was. De hele gemeenschappelijk zit- en eetkamer werd versierd door andere bewoners en de begeleidsters. Het koppeltje glunderde bij de gekregen cadeautjes. Hier kijken ze in een album die ik gemaakt had toen Marc bij mij is geweest.
Het grote moment was het uitwisselen van de ringen. Zo wilden ze tonen dat hun relatie sterk was en ze na al die jaren elkaar nog steeds graag zien. Vooral familie van Jessica was aanwezig. Marc heeft geen familie meer. Ook al de vrienden die het koppel heeft kwamen van de taarten smullen!

En nu ben ik bezig om een jaarboek te maken van de maandelijkse uitstappen met de twee oud collega’s. Elke maand hebben we wel iets gedaan waar we graag nog eens op terugkijken. We zijn met die maandelijkse bijeenkomsten begonnen in 2011 .
Twee jaar terug zeiden we tegen elkaar ” jammer dat we geen album hebben van die bijeenkomsten”. Toen heb ik één groot album gemaakt van 2011 tot en met 2015. Een hele klus. En sedertdien maak ik elk jaar een kleiner album. De foto’s van 2017 zijn uitgekozen en nu kan ik beginnen met het album te maken.

In juni hebben we Gent bezocht en zijn ook de Primark ingedoken. Want dat wilden we wel eens met eigen ogen zien!
Zo nu weet je wat ik aan het doen ben terwijl ik beter niet buiten kom! 🙂

 

Còrdoba

kinderenenkleinkinderen Reis, reis, Sevilla, Wenen , ,

Die ene dag in Còrdoba  hebben we veel prachtige historische monumenten gezien. Maar de stad heeft ook een bruisend hart met mooie winkelstraten en prachtige gebouwen. Het was die dag erg warm en af en toe zochten we de schaduw op en dronken we iets koels. Neen geen alcohol maar koele glazen vol ijs met frisdrank.
We zagen hier en daar fonteintjes waar je drinkbaar water kon nemen. Het kleintje wist maar al te goed hoe het water als een bronnetje kon spuiten. Hij hield  zijn “tutter ” tegen het water en wilde per sé dat ik ook eens mijn voet op het pedaaltje zette.
Vlakbij dit fonteintje was een omheining waar je een mooi overzicht had op het lager gelegen park. Aan de voet van de omheining waren slotjes bevestigd. In andere steden zoals Keulen en Düsseldorf hebben we dit fenomeen ook al gezien, daar zag je de omheining bijna niet meer.
Vlak naast de rijweg was een fietspad omzoomd met kleurrijke halve bollen. Je kon er niet naast kijken!

In de stad zagen we veel prachtige gebouwen , grote pleinen en mooie winkels.

Onvermijdelijk zijn ook de winkels waar ze waaiers verkochten. Deze waren allemaal aan de dure kant . Ook winkels met mooi kantwerk en een overvloed aan halskettingen en armbanden.

Op de terugweg naar  het station wandelden we door een park waar op  een eiland een heel groot hok stond onder  palmbomen waar eenden en duiven en andere vogels hun stek hadden. De mensen konden er niet bij . De beestjes waren wel zo slim om buiten “hun domein” aan eten te geraken!

Enigszins verwaarloosd maar deze banken met de azulejos doen  denken aan de banken van Gaudi

Achter die lange cypres  zie je het station van Còrdoba. In een grote vijver vlak vòòr het station speelde een hond in het water en zijn baasje liet hem allerlei truukjes doen. Ik had ook in het water willen springen want het was nog steeds erg warm!

Dit is het einde van het Sevilla-Còrdoba verhaal. Een onvergetelijke reis
ps: een paar foto’s uit deze reeks komen uit Sevilla. Ik heb me vergist van stad.

Còrdoba

kinderenenkleinkinderen Reis, vrienden , ,

Toen we half oktober in Sevilla waren  zijn we met de trein ook een dagje naar Cordoba geweest. Ik heb er al logjes over gemaakt maar een paar bezienswaardigheden kwamen niet aan bod want  nog geen maand later trokken we naar Wenen waar ik jullie uitgebreid over verteld heb.

Het eerste wat we in Cordoba bezochten was de Mezquita , de kathedraal van Córdoba. Een overweldigend en prachtige kathedraal.

Het was ons al opgevallen dat het in de stad zelf zo kalm was. Die dag werd San Juan gevierd  en veel winkels in de stad waren gesloten en zouden pas in de late namiddag opengaan! En dat bleek ook zo te zijn. Zoals je merkt was het in de late namiddag nog 25° !


In het historisch gedeelte waren er wel veel toeristen en de winkeltjes in de smalle steegjes waren ook open. Het steegje van de Bloemen(Calle de las Flores) is een van de populairste en iedereen wilde  eens door dit doodlopende straatje wandelen. Wij ook !

 Omdat al die straatjes autovrij waren was het er heerlijk rondwandelen en omdat het een feestdag was in Córdoba zag je veel gezinnen waandelen en ergens op een terrasje  drinken en eten( meestal gepaard gaande met luide gesprekken en veel gebaren 😉 )

Het was erg warm en deze toerist zocht een schaduwplekje op! Maar de vogels zochten eveneens de schaduw op onder een Romeinse brug.

Vlak vòòr deze Romeinse brug was er een poort, ook wel de Arc de Triomphe van Córdoba genoemd, gebouwd in de 16e eeuw. De Puerta del Puente oBrugpoort was  een belangrijke toegangspoort tot de stad

DeTriunfo de San Rafael , die een klein eindje achter deze poort ligt, kijkt uit op de Romeinse brug. Deze engel wordt gezien als de beschermer van de stad. Links op de foto zie je een stukje van de buitenkant van de Mezquita.

We wilden in Cordoba ook  het Alcázar de los Reyes Cristianos bezoeken, maar we hebben alleen de buitenkant
kunnen bewonderen! Die dag werd San Juan gevierd  en  was het voor de inwoners een feestdag. In de
voormiddag was het open geweest maar toen bezochten we de Mezquita. De buitenkant was ook al imposant om te zien.
 
 In de stad zelf zagen we de Templo Romano . Keizer Claudius gaf het bevel voor de bouw van een Romeinse Tempel in de eerste eeuw.  De tempel is gebouwd rond een centraal podium dat omringd is door zes zware zuilen.