Ik trek er op uit !
Maand: mei 2017
Flappie
Toen ik onlangs met de poes ,Vlekkie, naar de dierenarts ging voor haar jaarlijks spuitje, vertelde ik hem over Flappie , de buitenpoes. Deze poes is een paar jaar geleden komen aanwaaien . Zij was toen erg toegetakeld. Slagen gekregen of een vechtpartij onder poezen. Wie zal het zeggen. Snoet lag open en op haar rug had ze een ferme harde bult.
Ook een buurvrouw trok zich het lot van deze poes aan en probeerde de wonden aan zijn snoet te verzorgen. Dan verdween poes weer voor een tijdje maar met het verstrijken van de tijd kwam ze meer en meer.
Toevallig kwamen we erachter dat Flappie zowel bij haar als bij mij regelmatig eten kwam vragen. Zo verfomfaaid ze er in het begin bij liep zo mooi werd deze poes met zijn lange haren en dikke staart. Ze liet zich wel aaien en kwam in de keuken zolang de deur maar bleef openstaan.
Maar toen gebeurde er iets waarbij buur en ik ons afvroegen wat de oorzaak kon zijn. Poes verloor elk voorjaar haar vacht en dat was nu niet bepaald een mooi zicht. Verleden jaar liep ze rond met twee enorme flappen( vandaar de naam Flappie) aan weerszijden van haar lichaam. Je zag dat poes er last van had want die flappen wogen nogal . Buurvrouw had me verteld dat ze het jaar ervoor voorzichtig elke keer stukjes van de loshangende huid had afgeknipt. Verleden jaar heb ik het ook gedaan. Het was precies of je in een stuk leder sneed.
We wisten nu van elkaar dat poes zeker geen eten tekort kwam. Tijdens de wintermaanden kon ze in het tuinhuis waar een kussen lag en bij buurvrouw sliep ze dikwijls in het portaal van haar voordeur. Ik begon haar vacht te kammen en dat had ze graag. Maar zo tam dat je haar kon oppakken zat er nog altijd niet in.
Dit voorjaar kreeg ik plots in de gaten dat ze een kale hals kreeg en dat er weer huid los kwam op de flanken. Toen ik dus voor het spuitje van Vlekje bij de dierenarts was heeft hij me medicatie meegegeven. Elke dag deed er ik wat in haar eten. In elk geval de ontstekingen door het krabben genazen vlugger en de huid die loskwam was niet zo erg als vorige jaren.
De dierenarts vroeg om hem op de hoogte te houden. Ik kon dat het best doen met foto’s maken dacht ik. Gisteren heb ik die opgestuurd en een paar uur later kreeg ik al een telefoontje terug. Flappie is een langharige poes die regelmatig zou moeten geborsteld worden . Bij gebrek daaraan begint ze zichzelf te bijten en te krabben en kwetst ze zichzelf zodra het warmer wordt met het uiteindelijke gevolg dat ze hele pakken haar verliest . Dit is eigen aan langharige poezen. Indien de toestand niet vanzelf opgelost geraakt is er maar één oplossing : Poes naar de dierenarts brengen en haar onder verdoving laten trimmen.
Ik wacht nog even af en probeer haar nu dagelijks te borstelen en te kammen ook buurvrouw zou dit doen. Gezien de ontstekingen van de haarpapillen door de medicatie genezen zijn vindt ze het borstelen leuk! De losse huidflap is aan de andere kant. Ik bespaar jullie het uitzicht. Ik durfde haar op dat ogenblik ( einde april) niet borstelen . Bij elke aanraking voelde je haar rillen.
koekoek
Er wordt verteld wanneer je voor de eerste keer in het voorjaar een koekoek hoort je een wens mag doen!
Nu hoor ik al veertiendagen elke dag een koekoek koekoeken! Ik heb al zoveel wensen gedaan en ben nu begonnen om iedereen die ik van dicht en ver ken ook een wens toe te sturen!!
De koekoek moet hier redelijk dicht in de omgeving zitten want het geluid komt van dichtbij. Alleen krijg ik de vogel niet te zien. Ik heb voor ieder van jullie het beste gewenst : een goede gezondheid, geluk in de liefde, veel werkplezier , een job als je er nog geen hebt, opslag van loon , hoger pensioen , en misschien het grote lot in de loterij dan kan je alles kopen wat je graag hebt!
Ik ga weer naar school…
…in de maand september. Een mens is nooit te oud om te leren.
Mijn laptop is naar de vaantjes , op en versleten, om daar nog mee te werken moet je meer dan engelengeduld hebben. De IT specialisten in de familie hebben nog geprobeerd om die up to date te maken. Maar het helpt allemaal niet. Ik heb nog altijd de vaste pc die héél goed is maar dan moet ik altijd boven in mijn bureau zitten en ik wil ‘s avonds ook al eens beneden zitten , dan kan ik TV kijken en tussenin op de IPad mails lezen of op de blog bezig zijn. De zoon heeft een recente IPad kunnen overkopen van iemand die in de branche werkt .Om de zoveel maanden verkopen die mensen hun IPhone, Ipad of Pc. Dan kan je echt koopjes doen. Zo eentje heb ik nu via de zoon gekocht.
Maar werken met een Apple is toch helemaal anders en ik ben ook niet gewoon om op een IPad te werken. Telkens de zoon langs komt ( om te eten)toont hij me het een en ander. Maar ik vind het vervelend voor hem om in die korte tijd dat hij hier is bezig te zijn met de IPad.
Vandaag was het opendeur in de school in Heist en ik had van de leraar bij wie ik jaren terug verschillende pakketten PC les gevolgd heb hierover een mailtje gekregen. En toen zei het “pling” in mijn hoofd. Ik ben naar de opendeurdag geweest en heb me ingeschreven om vanaf september een driemaandelijkse cursus te volgen .
Ik zal een beginnerscursus overslaan want de beginselen van pc ken ik nu toch al jaren, maar de lesgever zal de grote lijnen van die cursus voor een apple doormailen voor me. Lief hé!
Ik zie er al naar uit al is er één minpuntje. De cursus is ‘s voormiddags en dat betekent vroeg opstaan. Blèkes!
Het knuppelpad
Zij die hier al lange tijd komen lezen weten dat de kleinzoons elke vakantie die ze bij oma doorbrengen minstens één keertje over het knuppelpad willen wandelen. Dat pad heeft ondertussen een naam gekregen nl Wiedauwpad =wilgentenen.Wilgentenen zijn waterloten van wilgen, die worden gebruikt voor het vlechten van manden en schuttingen (Wikipedia).Tijdens het paasverlof zijn we nog eens naar het wiedauwpad geweest . Tijdens de wintermaanden loop je dan op dit pad boven water . Het pad is begrensd met jonge wilgen die met hun voeten in het water staan. Veel water was er deze keer niet.
Op het einde van het pad wandelen we elke keer naar de zeedijk. Misschien 10 minuten wandelen . Het was koud aan zee en de wind zorgde ervoor dat we niet al te lang bleven. Dat zou je niet zeggen als je het zonnige strand ziet op de foto. Een paar fervente sporters probeerden of hun catamaran nog zeewaardig was. En de speciale kledij hing al in de open container
Maar wij verlieten het strand en keerden terug. Leuk om met dit uithangbordje uitgewuifd te worden.
Elke keer we onder die scheve spar lopen zien we dat er weer takken afgebroken zijn. Maar de sparappels blijven nog altijd reuze groot aan deze boom!
Strandzeilen zie je hier niet zo vaak. Blijkbaar kan het op dit stuk van het strand.
Yes , als het wat warmer wordt!! Er was in elk geval minder wind in het duingebied!
Langs een ander pad in dit duingebied keerden we terug naar het wiedauwpad. De jongens stonden verbaasd te kijken dat een open ruimte zonder water stond . Vorig jaar was hier nog een grote plas water . Ze vonden toch nog een drassig plekje ! En de plekken met zand waren ook kleiner geworden door de duinbegroeiing. Op het pad zelf namen ze een afslag om via een zanderige paardenroute terug naar de auto te wandelen. Ik bleef liever verder lopen op het wiedauwpad, nl de kortste weg 🙂
Een mooie wandeling begin april tijdens het Paasverlof!
Boer Lieven in Westkapelle
Gisteren nam ik in de late namiddag als de temperatuur wat gezakt was en er een zacht briesje verkoeling gaf, mijn fiets om nog wat boodschappen te doen. Zoals ik regelmatig doe deed ik dat via een grote omweg. Er zijn mooie en brede fietspaden om naar het centrum te rijden en dat maakt het fietsen des te aangenamer ( en met een e-bike mag er zelfs wat meer dan een briesje zijn 😉 )
Ik reed oa. langs de zelfoogst boerderij , Het Polderveld , van boer Lieven. Boer Lieven heeft zich ruim een jaar terug gevestigd op een groot stuk landbouwgrond van twee voetbalvelden groot. Hij is daar gestart met het kweken van gekende groenten maar ook van de zogenaamd vergeten groenten. Het initiatief kent een groot succes en veel gezinnen hebben zich ingeschreven voor een oogstaandeel en mogen dan het hele jaar door zelf hun groenten oogsten.
Klik zeker eens op Polderveld en Boer Lieven om wat meer te vernemen over de boer en de zelfoogst boerderij !
De zon zat laag en het was moeilijk om tegen de zon in scherpe foto’s te maken.
Wat heb ik gedaan vandaag.
Ik heb vandaag buiten gewoond. Ontbijt , middagmaal samen met de zoon, en avondmaal op het terras achter in de tuin. Is dat lang geleden. Ik heb zelfs een middagdutje gedaan in een ligzetel. Altijd in de schaduw of onder de parasol en met het lichte briesje was het best doen. De thermometer aan de achterdeur klom tegen de middag tot 30° , wel in de volle zon.
Vroeg in de voormiddag kon je me in de tuin vooraan vinden. In de late namiddag heb ik dan deze bergjes gemaakt. Kan je raden wat ik gedaan heb?
Park 58
Vandaag moest ik op controle voor mijn neuspoliepen. Ik had er geen goed gevoel bij . Ik heb veel te vlug last van de sinussen als er veel wind is en zeker als die wind zo koud is. Ook altijd het gevoel verkouden te zijn en bij het opstaan hoofdpijn die wel overgaat als ik een tijdje op ben.
Mijn voorgevoel kwam uit. Niettegenstaande dagelijks sprayen was de linkerpoliep wel gekrompen maar de rechter was gegroeid. Nu moet ik twee maanden tweemaal daags sprayen met mijn hoofd achterover gebogen. Morgen moet ik naar het ziekenhuis een neusscan laten maken. Na twee maanden valt onherroepelijk het verdict: ofwel is de poliep ferm gekrompen ofwel wordt het een kijkoperatie.
Gezien ik zo gevoelig ben voor medicatie zie ik daar vreselijk tegenop en van narcose ben ik achteraf erg misslijk.
De dokter begrijpt mijn schrik en legde uit dat hij daar echt rekening kan mee houden en alles zo kan voorbereiden dat ik achteraf geen nevenverschijnselen krijg. Die man is zo vriendelijk en meelevend , geeft uitleg en toont met een echo hoe die poliep eruitziet dat je al vlug zou zeggen “doe maar”.
Ik kwam ietwat beduusd buiten en had zin om even een wandelingetje te maken vooraleer in de auto te stappen. De woning van de arts is gelegen vlakbij een park. Daar ging ik even kijken want ik had vernomen dat het park zal heringericht worden.
“Park 58 dankt zijn naam aan de wereldexpo van 1958, waarbij een deel van het duingebied als park werd ingericht. Een deel van het oorspronkelijke duingebied bleef evenwel bewaard onder de vorm van schrale, vrij kalkrijke duingraslanden en duinstruweel. De flora op deze schrale duingraslanden is bijzonder rijk en bevat soorten die elders aan de oostkust nagenoeg volledig verdwenen zijn. Via een beheersovereenkomst met het gemeentebestuur is dit unieke gebiedje in beheer van Natuurpunt afd. Knokke-Heist. Het gebied is volledig vrij toegankelijk, mits het nodige respect voor de aanwezige natuurwaarden. Er is begonnen met het kappen van uitheemse struiken en kleine bomen in de duinen. De grote populieren worden daarna verwijderd. Door het landschap meer open te maken, zullen de oorspronkelijke duinplanten meer kans krijgen en kan het duingrasland uitbreiden. Die biotoop herbergt veel zeldzame fauna, zoals de duinsabelsprinkhaan, en flora met onder meer het geel zonneroosje, kuifhyacint en grote tijm. ” (bron: gemeentebestuur)
Behalve de ingang die met zijn pergola altijd mooi is en zeker als de klimplanten bloeien , lijkt het park nu meer op een slagveld. Bij de bevolking is er veel commotie geweest en zeker op een site die enkel gaat over Knokke en Heist met oude teksten en foto’s en prentkaarten. Er werd al gedacht dat het park zou omgevormd worden tot bouwgrond voor villa’s. Maar zo ziet het er niet naar uit. Het park wordt weer een duingebied met de daarbij behorende vegetatie. Aan de andere zijde van het park houdt de watertoren de wacht!
moederdag
moeders
Men herkent ze van ver en van vroeger: altijd in rep en roer,
altijd dat vertrouwde rumoer. Of wij het niet te koud hebben
misschien, dat onze jas wat hoger moet geknoopt, dat wij
die slechte vrienden beter kunnen mijden. Et cetera,
et cetera. Zij zijn van overdosissen voorzichtigheid vervuld,
van levenslang et cetera, stupide stuwingen in buik en boezem.
Fluorescente details, eeuwenoud van eenvoud: spermavlekken die zij
stil, met dromerige ogen uit de lakens van hun zonen wassen,
meisjes die zij halsoverkop uit de vrouwen moeten wissen
die zij tussentijds geworden zijn. Het kan in goede moeders
allemachtig sneeuwen, voornamelijk wanneer geen mens
het al verwacht, begin november, zodra de doden victorie kraaien.
Zij geven kleuters sjaals en wollen wanten mee. Bananen.
Iets dappers tegen tranen. En van hun eigen moeders die hun meer
en meer ontglippen, worden zij de laatste moeders. Tot zij
de handen wantrouwen die hen niet langer vasthouden kunnen.
November wordt het niet, november valt. Als avond.
Lucht verplaatst zijn diepste rood in bladeren van beuk en eik.
En wegens alles wat zij niet meer kunnen houden, houdt hij op:
hun wereld vol et cetera, et cetera en totterdood.
Luuk Gruwez
is een Vlaams dichter, prozaïst en essayist
geboren in Kortrijk 9.8.1953
Vogels in mijn tuin
Wanneer ik ‘s morgens opsta is mijn eerste werk de rolluiken omhoog trekken, de luiken opendoen en tegenwoordig ook de achterdeur opzetten. Vlekje zit al te wachten om naar buiten te gaan want het water in een schaal buiten is lekkerder dan die in haar glazen kom binnenshuis. Meestal komt Flappie ,de buiten poes ook aangerend om eten te krijgen. De laatste weken komt hij later. Het beestje is weer een stuk van zijn vacht aan het verliezen. Niet enkel zijn haar maar letterlijk haar en huid. Van de dierenarts heb ik medicatie gekregen en tot mijn verwondering eet ze het op. Ik draai het wel geplet in haar eten maar dieren ruiken het vlug dat er iets in hun eten zit.
Dan komen de vogels aan de beurt. Vergeten zal ik het niet want een grote kraai komt al krassend door de tuin gevlogen met twee eksters in zijn kielzog. Wanneer die gegeten hebben komen de merels, een koppel bosduiven en het koppeltje tortelduifjes tevoorschijn. Er blijft dan nog graan genoeg voor de meesjes, vinkjes en ander klein grut. Ik kan ze niet benaderen want dan duiken ze in de haag. Maar ik zie ze wel af en aan huppen. Als bedanking krijg ik de mooiste serenades te horen vanuit de bomen.
Alsof ze het wisten : ik kreeg ze met moeite op de foto. De tortelduifjes en in het cirkeltje, een vinkje, en de kraai zit op het dak van het tuinhuis. De eksters lieten zich niet fotograferen . Ik denk dat ze allemaal geschrokken waren van een enorm grote meeuw die eventjes kwam paraderen in de tuin. De meeuw op de foto krijgen lukte me niet!
Ondertussen heb ik de boomschors mooi onder de struiken uitgestrooid.
Nog wat verder werken in de tuin zat er gisteren vanaf 16uur gisteren niet meer in. Het is dan flink beginnen regenen.
Vandaag is het met tussenpozen ook aan het regenen en het gras afrijden zal voor volgende week zijn. Bloemen zijn geplant , groenten gezaaid en geplant, boomschors uitgestrooid, hier en daar gewied, veel tuinafval is meegenomen door een buurman die kwam vragen of ik nog iets naar het recyclage park moest brengen. Hij moest toch zelf ook. Lief hé!
Ik ben tevreden van mijn tuinwerk deze week. Nu gewoon alles bijhouden. De zomer mag beginnen.
Toen we een tijdje terug in Luik waren zag ik vòòr het station Luik-Guillemins een jonge vrouw met een boodschappenwagentje op het grote plein vòòr het station . Van zodra zij de tas opende kwamen talrijke duiven aangevlogen! Zij strooide hele zakken met graan .