Mijn familie (1)

Toen  de hele familie verzameld was in Kemmel op het plein genaamd de Dries ( een woordje uitleg over Dries) gingen we ontbijten in het Labyrint gelegen aan de Dries. Een uniek café en restaurant met oude volksspelen en gezelschapsspelen. Op de eerste verdieping is er een archeologisch museum die Keltische vondsten van onder de Kemmelberg toont. In de tuin is een echt labyrint. Maar daar konden we niet van genieten. Het Café-restaurant was in feite gesloten door omstandigheden. We konden er enkel ontbijten.

 

Daarna  bewonderden we op het plein het Gapertje. De nodige humoristische uitleg kregen we van Ingrid en Luc.

Toen stapte iedereen in de auto en reden we door naar de Kemmelberg

Maar er was geen tijd uitgetrokken om de commandobunker te bezoeken en dat vonden we allemaal wel jammer. We schikten ons naar de organisatoren, Luc en Ingrid, die het programma van deze dag hadden gemaakt.

 Op de Kemmelberg( 156 meter hoog daarmee de hoogste heuvel van de West Vlaamse bergen) beklommen we de Belvedère uitkijktoren en genoten van het weidse uitzicht . Jammer was het die dag geen helder weer. Want anders kun je tot 40 km ver kijken. De huidige toren is pas gebouwd zes jaar na Wereldoorlog I . De vorige was een houten toren.

Iedereen trok langs een smalle wenteltrap naar boven om van het mooie landschap te genieten.

Daarna reden we verder en sommigen gingen te voet maar ja de auto’s moesten mee want we keerden niet langs hier terug.

“Op de Kemmelberg staat sedert 1932 een 16 meter hoge zuil als herdenking aan de Franse soldaten die sneuvelden tijdens de slag bij Kemmel in de Eerste Wereldoorlog. Deze zuil symboliseert de Romeinse godin Victoria, godin van de overwinning, met opengesperde vleugels en een lauwerkrans in elke hand. In de volksmond wordt dit beeld wel eens De Engel genoemd.”
Het beeld is van de Franse Beeldhouwer  Adolphe Masselot.

“Op de helling van de Kemmelberg – die in 1918 ‘kale berg’ genoemd werd vanwege de grondige vernietiging van alle vegetatie – verzamelt een ossuarium de stoffelijke resten van 5.294 Franse soldaten. De meesten sneuvelden tijdens de slag om de berg, slechts 57 van hen zijn geïdentificeerd. Op de zuil van het ossuarium prijkt de Franse haan. ”

Zij die de auto bij de Engel hadden geparkeerd moesten de heuvel op om die te halen!Ondertussen hield Margaux de wacht met haar poppen bij het standbeeld van de Franse helden.

Toen de zeven auto’s weer bij elkaar waren reden we door naar  de Lettenberg!

“De Lettenberg of Calvarieberg, is een heuvel bij Kemmel. De berg ligt tegen de Kemmelberg aan. De top ligt op 95 meter hoogte.”
In de Lettenberg kan je nog vier betonnen bunkers uit de Eerste Wereldoorlog terugvinden. De schuilplaatsen zijn door Britse soldaten gebouwd in het voorjaar van 1917. Ze vormden de toegang naar een ondergronds hoofdkwartier. Dit ondergronds hoofdkwartier is niet meer toegankelijk. In april 1918 vielen de bunkers in Duitse handen. Eén constructie werd een medische post.  Eén schuilplaats biedt nu onderdak aan vleermuizen. De Lettenbergsite is toegankelijk via een wandelpad. ”

.

Eén van de beelden van de kruisweg

“De eerste kruisweg werd na 1927 geplaatst door Alexander Joseph Sels, nadat hij de Lettenberg had gekocht van de familie Delobel. De Lettenberg is met de bunkers een herdenkingssite van WO I, met de kruisweg een spirituele site en tot slot met de nieuwe kruisweg een moderne artistieke herdenkingsplaats. Jaarlijks worden op Goede Vrijdag een gebedstocht en kruisweg georganiseerd naar het Calvariekruis op de Lettenberg”

.

Het liep tegen de middag en in Wulvergem gingen we eten.

wordt vervolgd !

Nieuws…

AZ Zeno

…van de ziekenboeg!

Gisteren opnieuw naar het ziekenhuis voor een controle. Na drie maanden kwam eindelijk het verlossende woord.
“Er is verbetering te zien”. Al is het maar ieniemiene , het is in elk geval positief nieuws in plaats van telkens ” geen verbetering te zien”. En daarna terug naar huis met weer andere medicatie . Een beetje sterkere dan de vorige. Deze  keer moet ik er ook bovenop de vorige nog iets bij slikken. Gelukkig ondervind ik tot nu toe niet veel nevenverschijnselen, behalve dat ik vlug moe ben en me dikwijls niet goed kan concentreren. Dat is ook de reden dat ik behalve logjes maken niet veel bij jullie kom lezen. Ik zal zeggen zoals de dokter” het komt allemaal wel terug goed, maar het duurt nog een beetje”
Toen ik op de monitor meekeek tijdens het onderzoek zag ik seffens dat de ontsteking hier en daar ietsje minder was. Een opluchting nu ik medicijnen neem die erg zwaar zijn . Ik heb de dokter even in haar schouder geknepen van blijdschap. Nu mag ik zes weken wachten voor een nieuwe controle. Eerst was het om de veertiendagen ,dan een maand en nu zes weken.

Nu weet ik wat  Colitis Ulcerosa is! (klik)

Marc kwam op bezoek

Marc kwam vandaag op bezoek samen met een begeleidster. Voor hen die niet weten wie Marc is: lang geleden vroeg een vriendin die in een instelling voor meerderjarige mensen met een geestelijke beperking werkt of ik af en toe een kaartje wilde sturen naar Marc . Hij had behalve een zus (die hij héél weinig ziet) geen familie meer. Af en toe wat nieuws ontvangen zou hem zeker plezier doen. Dan had hij ook iets om naar uit te kijken.
De jaren gingen voorbij er werden kaartjes , brieven en foto’s opgestuurd. Opa en ik gingen Marc al eens bezoeken en hij kwam elk jaar een keertje tot bij ons. Ondertussen verblijft Marc nu in een huis waar meerdere mensen met een beperking elk in een studio wonen en waar ze constant begeleid worden. Hij doet het daar héél goed en gaat allerlei klusjes doen bij mensen die aankloppen bij deze dienst. Momenteel helpt hij mee om in een school alles in orde te brengen tegen dat de schoolpoorten weer opengaan.

Ik was dit jaar nog niet in staat om hem op te zoeken in Lokeren en nu is hij zelf gekomen met een begeleidster ( ondertussen is ze al op pensioen  )die een goede band heeft behouden met Marc. Na al die jaren ken ik haar persoonlijk ook.

Marc was zo bekommerd dat hij me absoluut wilde helpen met het bakken van de tongen zodat ik minder werk zou hebben.  Hij deed dat goed ! 🙂

Na de koffie  mocht hij kiezen waar we naar toe zouden gaan. Hij verkoos een wandeling aan zee. We wandelden van het Casino van Knokke tot het Cartoonpaviljoen in Heist en keerden met de tram terug naar Knokke.
Even zag het er naar uit dat we een regenvlaag gingen krijgen maar het bleef droog en hoe later het werd hoe aangenamer het weer , de zon kwam wat magertjes door de wolken piepen.

Een heel fijne dag was het!

 

 

Mijn familie!

Op 19 augustus was er  familiefeest . Eindelijk kregen we alle leden van mijn familie samen:
Mijn drie kinderen en hun wederhelften , mijn zes kleinkinderen met hun wederhelften en twee achterkleinkinderen. Ook mijn jongste neef ( een paar jaar ouder dan mijn oudste zoon) en zijn vrouw waren erbij ( neef links boven en zijn vrouw staat boven mij).

Het is een onvergetelijke dag geworden met een rondrit in het Heuvelland. Ik ben bezig om de foto’s na te kijken want ik kan ze echt niet allemaal posten. Met Kerst plannen we opnieuw een bijeenkomst en volgend jaar wordt het terug een themadag zoals op 19 augustus.

Iedereen bijeenkrijgen is gelukt met een Doodle( klik ) . Gedaan met over en weer te bellen of berichtjes te sturen en wachten op antwoord. Iedereen van de familie kruist een datum aan die hem/haar  past en is er één datum die past voor iedereen …dan kan het feest beginnen !

Ondertussen al een foto op de kiosk  op de Dries in Kemmel. De startplaats van een heerlijke dag!

.

.

Verjaardag

Neen ik ben niet jarig en ook niemand in de familie. Wel een lieve dame bij de senioren die haar verjaardag wilde vieren met vrienden en kennissen en daar hoorde ook een deel van de seniorengroep toe.
Het feest ging door  op 25 augustus in Hof ter Mude , een mooi restaurant vlakbij de Nederlandse grens.
De aperitief werd geschonken in de tuin en daar hoorde ook een groepsfoto bij. Nee mij vind je er niet tussen want ik nam die foto . Een Seniorvriend heeft er eentje getrokken waar ik ook opsta maar die is nog niet doorgestuurd. Hij had zich aangeboden om die avond als fotograaf te fungeren en er zijn héél wat foto’s gemaakt. Dat wordt zeker even uitzoeken om die dan aan de jarige aan te bieden.
Ik nam er enkele om dit logje te maken:

Een groepsfoto en een blik op het buitenterras waar de aperitief werd geschonken. Lang zaten we niet buiten want het werd vlug fris. Jammer eigenlijk want de grote tuin is er zo mooi. In een andere gedeelte van de tuin was er een receptie voor een trouwfeest. Je zag en hoorde hen niet eens!

  In een ruime zaal  met mooi gedekte tafels ging het feest door.
De lange tafel was voor de vrienden van de seniorengroep.
Het menu bestond uit rundscarpaccio , lamskroontje en
ijs met een coulis van frambozen. 

De jarige was in haar sas en was ook de ambiance maker van de avond.
Ze sleurde iedereen mee in de feeststemming!

Muziek en meezingers uit de jaren 60 en 70 brachten er onmiddellijk de ambiance in . Hoe later op de avond hoe meer recentere muziek. Een travestiet playbackte bekende nummers met aangepaste teksten, hilarisch in één woord . Ook kleine acts zorgden voor pret.

Lieve vriendin,
dit was een avond waarover nog lang zal nagepraat worden. Dank je wel enne… nogmaals gelukkige verjaardag!

 

Folkloremarkt in Heist

Al sinds 1968 is er tijdens de maanden juli en augustus folklore markt in Heist. Elke week op donderdag van 14 tot 18 uur. In de begin jaren kon je veel oude ambachten zien . Met de jaren is dat wel verminderd maar toch wordt er elk jaar geijverd om handwerk en ambachten te tonen. Het is er altijd druk en zeker met mooi weer. Elk jaar loop ik eens door de verschillende straten waar er stalletjes staan met de meest uiteenlopende dingen.

Het was erg  warm maar dat weerhield de mensen niet om hier rond te slenteren.

Verzamelaars van postkaarten vinden hier wel hun gading.
Toevallig  🙂 lagen er een paar boeken open over Knokke en Heist

Deze kleurige plastiek stokjes trokken ieders aandacht.
Het waren sluitingen voor plastiekzakjes.

Moest opa nog geleefd hebben kocht ik er eentje.
Hij verzamelde kippenbeelden.

Eten in overvloed !

Vlechtwerk!

Met de hand touw draaien en glazen slijpen

Het orgeltje ontbrak ook dit jaar niet  en zijn muziek bracht er de stemming in!

Keuze genoeg!

De paëlla was klaar om te verkopen! Het rook er heerlijk.

De klantklosster vertelde honderduit ,
haar vriendin borduurde in stilte verder mooie motieven op badhanddoeken.

Garnaalpelsters! Zo vlug kan ik ze niet pellen!

Zeg niet meer dat mannen niet kunnen breien!
Hij babbelde en breide terzelfdertijd 🙂

Op de speelplaats van  een school kon je genieten van muziek, een aperitiefje drinken…

…met de ezeltjes een rondje lopen op het terrein van de school

… of een gezelschapsspelletje spelen

…of je laten scheren door een echte barbier

De Heistse reuzen Pier en Wanne keken toe en zagen dat het goed was!

Wenduine -vervolg

We verlieten de Persepit via een paadje en wandelden  langs het zwembad naar de zeedijk. Er blies een stevige wind en de zon had geen zin om door het wolkendek te piepen. De verhuurder van gocarts deed gouden zaken .Op het strand zelf was het rustig.

We wandelden tot het einde van de korte zeedijk. Onderweg zagen we hoe je een leegstaand pand aantrekkelijk kan maken met beschilderde panelen.

Op het einde van de zeedijk was er veel volk bij een surfclub

.

Sedert 2015 heeft Wenduine een nieuwe zeedijk met twee stormmuren. Lees meer hierover 🙁 klik)

Zagen we in de duinen niet echt monumentale beelden ,op de zeedijk stonden er wèl.
Namen van de kunstenaars niet gevonden , enkel scanplaatjes.

Toen hebben we onszelf getrakteerd op een verwenkoffie/thee!
En wil je wel geloven dat ik vergeten ben er een foto van te nemen
toen ik zag wat we kregen…
Dat was bijna een vieruurtje:
een kleine boule de berlin,
een stukje miserable, chocomousse,
ijs overgoten met limoncello,
een glaasje advokaat en een glaasje koffielikeur.
Bij de kop thee lag er nog een verpakt koekje!

 

Een mooie afsluiter van een dagje Wenduine,
ook Prinses van de Belgische Kust( klik)genoemd.

Wenduine

Tijdens de zomermaanden “reizen” mijn vriendin en ik regelmatig met de tram langs de kust. Omdat we telkens kort na de middag starten zoeken we het niet al te ver. We waren al in Zeebrugge geweest en daarna in Blankenberge en de vorige week trokken we naar Wenduine. Ik had in de krant gelezen dat er een tentoonstelling was van monumentale beelden in het Prins Albertpark vlakbij de molen van Wenduine : De Hubertmolen is een kleine houten staakmolen uit 1880 ( klik).

Die bewuste middag reden we naar Wenduine en stapten af aan de Molen. In het kleine parkje aan de overkant van de molen zagen we enkel een verweerde biels  en een wit sierlijk beeld  moeder en kind. We liepen enkele paadjes in vlak achter het pleintje maar zagen alleen mooi geknipte hagen.

We wandelden wat verder en vroegen aan enkele mensen die op een bankje zaten of zij weet hadden van monumentale beelden in de omgeving.  Aan hun dialect te horen waren ze van de streek zelf. Ze wisten ons te vertellen dat er wel een paar beelden stonden in de Persepit.( een staande wip in een put =hier de duinen) en dat dit het Prins Albertpark is.
Wekelijks wordt er in de persepit door de Koninklijke Schuttersvereniging Sint Sebastiaansgilde  schieting gehouden op de staande wip.

Met deze informatie stapten we verder. In de duinen zagen we inderdaad een paar “monumentale” beelden.

In dit gebouwtje is er een tentoonstelling van kunstwerken van Freddy De Moor.(Schilder, beeldhouwer, keramist )Het was die dag sluitingsdag.
In de duinen zagen we een paar kunstwerken verwezenlijkt door Kunstenaars van kunstplatform ARTslag

.

Het eerste is  het geraamte van een bruinvis en het andere is een interactieve poëzielarve
De latten van de bruinvis waren volgeschreven met teksten alsook de tweede.

De echte spioenkop boven en het kunstwerk in de duinen

De reclame rond dit project had ons wat misleid en we gingen de ontgoocheling wegspoelen in een tearoom op de zeedijk… wordt vervolgd.

Cartoon Festival- vervolg

Een greep uit de talrijke cartoons. Héél veel politiek getinte cartoons over Trump, Poetin, Erdogan enz… Ik koos er willekeurig enkele uit van de 400 die er te zien zijn!

Ook aan de kinderen is er gedacht met workshops en wedstrijden. Ik toonde gisteren al een workshop. Die dag ging het over schelpen. Langs de speciale kinderingang kunnen ze op speurtocht vertrekken met het doeboekje in de hand. Op verschillende plaatsen staan er lego opstellingen, ook in mini strandcabines kan je lego ‘s bewonderen .

.

.

 

.

De andere cartoons kan je tot 2 september gratis gaan bezoeken in het cartoonpaviljoen gelegen op het Heldenplein in Heist. Je krijgt er echt een goed humeur van !

Cartoonfestival Knokke-Heist

Dinsdag was het een ideale dag om met de fiets naar Heist te rijden om het Cartoonpaviljoen een bezoekje te brengen. Er was die dag veel wind en niet overdreven warm. Je ziet op de foto’s dat het op het strand erg rustig was. Het was  fris aan zee.

Sébastien was hier en we fietsten samen naar Heist. Ik ga elk jaar even langs en ik vond het dit jaar veel aangenamer ingericht . Je werd niet de hele tijd omver geblazen met de ene cartoon naast de andere, maar er werden grappige elementen aan toegevoegd en er was ruimte om rond te flaneren.

Tijdens de 57ste editie van het Cartoonfestival Knokke-Heist heeft de top van de Vlaamse cartoonisten zich mogen uitleven rond het thema vakantie en toerisme.
“Groetjes uit”… neemt je mee op een cartooneske wereldreis vol verrassingen en plezier!

Het cartoon paviljoen

Oma is altijd klaar voor een grapje!

In de inkomhall zie je al onmiddellijk welke cartoons prijzen hebben gehaald
( PCB= Press Cartoon Belgium) .     Die namiddag was er een workshop voor kinderen met schelpen

Vanuit het paviljoen een zicht op een verlaten strand.
Er was veel wind.

Foto genomen in het roze caravannetje. Vul je  email adres in vòòr je op de knop drukt en de foto wordt  onmiddellijk toegestuurd.

Morgen de winnaars van de Gouden, Zilveren en Bronzen hoed en nog enkele cartoons.