Terugblikken : Sluis.

In 8 dagen tijd waren vriendin en ik drie keer naar Sluis gereden.
De eerste keer samen met haar pleegzoon . Het was een druilerige dag en we liepen met ons drietjes elk onder een paraplu. Hij had een rugzak nodig om dagelijks naar zijn werk te gaan en omdat hij -volgens vriendin- daar zo nonchalant mee omsprong was er om de haverklap iets stuk aan. Zij wilde geen dure meer kopen en ze had bij onze vorige bezoekjes aan Sluis iets gezien. Maar …zoals zoveel jongelui wilde ze die rugzak niet kopen zonder zijn goedkeuring. De kans zat er in dat hij die dan helemaal niet wilde meenemen. Tijden zijn veranderd , ik had dit niet moeten proberen toen ik jong was en de jeugd is kieskeuriger geworden maar ze hebben ook de mogelijkheid om te kiezen en dat was niet zo vroeger . De rugzak droeg zijn goedkeuring al was die dan niet van een gekend merk.
Hij gaat graag wandelen met ons maar dat zagen we in dat druilerig weer toch helemaal niet zitten. Dus werd het geen wandeling op de wallen maar stapten we een tearoom binnen.

Toen we huiswaarts reden constateerden we dat we de paar boodschappen die we wilden doen vergeten waren. We hadden de kortste weg genomen en die liep niet langs de winkel waar we moesten zijn.
Niet getreurd twee dagen later reden we in de namiddag terug naar Sluis en haalden hetgeen we eerst vergeten waren. We parkeerden niet op onze gewone parking maar dichter bij de winkel waar we moesten zijn. We wilden ook allebei een hoop boodschappen doen .
We reden de parking op en moesten geen ticketje uit de automaat nemen, neen de slagboom ging onmiddellijk open. Toen we te voet de parking verlieten, keken we even hoe andere bestuurders de parking verlieten. Héél spontaan draaide een dame het raam open en zei dat het nu ging met herkenning van je nummerplaat en dat je enkel met de kaart kon betalen.
Zo dat wisten we dan als we straks terugkeerden.

Was ik nu zo onhandig of was het omdat ik een Belgische betaalkaart had . De automaat weigerde mijn kaart. Een dame stapte uit de auto achter me en wilde helpen. Maar de automaat wilde niet meewerken ook al deed zij het voor mij. Ja daar stonden we met een paar auto’s achter me. Even gewacht en de kaart opnieuw aangeboden en plots ging het wel en mocht ik 5,25 euro ophoesten voor een parkeertijd van 2 uur.
Je betaalt eerst 0,75 euro startgeld en per uur komt er 1,50 euro bij . Blijkbaar was het derde uur een paar minuten ingezet en werd er voor drie uur aangerekend ! Daar zien ze me niet meer terug en sleuren we liever de boodschappen mee naar “onze oude parking” in de nabijheid van de Zeeman waar we maar 3 euro voor 2 uur betalen zonder dat startgeld !

We bleven niet zo lang in Sluis omdat we vreesden dat het mistig zou worden( was voorspeld) en het was ook zo. Jammer genoeg kon ik de ondergaande zon in een mistig sfeertje niet vastleggen. Geen parkeer mogelijkheid op dat stuk weg en toen het wel kon was het al te laat. Dat heb ik wel kunnen doen toen ik huiswaarts reed in Koolkerke ( vorig logje)

De derde keer in die week waren we op zoek naar winterkledij . Er zijn een paar winkels waar ze mooie spulletjes hebben. Deze keer waren we er niet met een lijstje wat we nodig hadden maar slenterden we meer en bekeken de etalages. Window shopping !
Winterpulls gevonden, maar het moet nog een beetje kouder worden om die te dragen!!

De vorige keer had ik een galerie gezien maar omdat het al wat laat was ,ging ik er niet binnen en hield het voor een volgende trip naar Sluis. Een stadje vol toeristen en kledingzaken en tearooms…dan is het toch verwonderlijk om er een galerie te zien in een voormalige kleding -en daarvoor nog een speelgoed winkel.

Mijn vermoeden klopte toen ik de vorige keer in de etalage keek : Er stonden veel beeldhouwwerken van Irenée Durieux. Sierlijke bronzen vrouwenbeelden. Ik kon mijn verrassing niet onder stoelen of banken steken en heb gretig rondgekeken in de twee ineenlopende zaaltjes. Ook andere werken zijn het bekijken waard. Maar mijn voorkeur gaat naar de sierlijke bronzen vrouwenbeelden van Durieux.
De galeriehoudster kwam wat meer uitleg geven. De galerie is nu 5 maanden open en er zijn opendeur dagen waarop kunstenaars over hun werk komen spreken. Zal daar zeker nog eens binnenstappen.

We sloten de namiddag af bij Lizzie’s en aten er een Zeeuwse specialiteit : een bolus.

Een bolus wordt gebakken van wit brooddeeg, dat tot een streng door bruine basterdsuiker wordt uitgerold en daarna in een spiraalvorm wordt opgerold.

Erg zoet en achteraf mag je je duim en vingers aflikken

Tegenwoordig geven ze er boter bij die je aan de onderkant kan smeren ( helemaal niet nodig)

Oostburg

Oostburg is een stad in de gemeente Sluis, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het is sinds de gemeentelijke herindeling van 2003 de hoofdplaats van de gemeente Sluis. Oostburg ligt in West-Zeeuws-Vlaanderen en telt ruim 4500 inwoners

Vroeger was Oostburg een drukke winkelstad bezocht door de mensen uit de streek die er kwamen boodschappen doen. Later door het ontstaan van een paar grote winkelketens kwamen er ook veel Belgische kopers langs omdat veel producten op dat ogenblik veel goedkoper waren. Alle verkeer richting Breskens moest door het centrum rijden en dat maakte het centrum ook erg druk. Er waren mooie winkels, ook in de zijstraten
Toen een ring rond Oostburg werd gemaakt werd het een soort slaapstad. Het centrum werd heringericht met een autoluwe hoofdstraat en gezellige pleinen. Het winkelaanbod is verkleind en de gezellige boetiekjes staan leeg.
Het enige wat tot nu toe gebleven is, is de wekelijkse markt op woensdag van ‘s morgens tot 16 uur in de namiddag.
Toen ik als kind op vakantie ging op de boerderij bij tante Regina( een zus van mijn moeder) en nonkel Clement was de wekelijkse uitstap op woensdag met de fiets naar Oostburg. Tante ging dan boodschappen doen terwijl nonkel op café een pintje ging drinken waar hij kennissen ontmoette. Daarna gingen we bij mijn neef ( hun enige zoon) op de koffie . Hij woonde vlakbij de markt . Met volle fietstassen reden we vóór het donker werd terug naar de boerderij in St Kruis( NL).
De markt is niet meer zo gezellig als vroeger met de houten kraampjes en je vindt er ook niet meer de doe het zelf kraampjes en knutselgerief allerhande. Het zijn nu vnl grote koelwagens met allerlei etenswaren en grote wagens met kledij. Een bloemenhandel had een plein voor zich alleen. Op de foto waren ze al aan het opruimen. Want om 16uur is de markt gedaan maar dat is ook letterlijk zo. Alles is dan dicht en vlak daarna komt een opkuiswagen van de gemeente het plein netjes maken

Op het marktplein zijn er aan weerszijden veel tearooms met grote terrassen en op de marktdag zitten die allemaal vol.

Symbool van Oostburg : De eenhoorns heten je welkom op de rotondes. Ze staan symbool voor de kracht en moed tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. In werkelijkheid is het beeldje, vervaardigd door mevr. Messer-Heijbroek, geïnspireerd op de voormalige herberg De Eenhoorn die hier gestaan heeft. Nu is er nog een herberg die de naam Eenhoorn draagt op de hoek van het nabij gelegen marktplein.

Zoals veel steden in Nederland zijn er verschillende kerken in één stad, zelfs in de kleinste gemeente. Katholieke, Protestantse ,Gerefeformeerde …. Ik wilde even de Katholieke kerk bezoeken waar mijn ondertussen overleden nicht jarenlang in het koor heeft gezongen. De kerk is slechts twee namiddagen per week open! Pech .Wel kan je binnen in de Mariakapel wat ik ook heb gedaan. Een kleine sobere maar mooie kapel.

We wandelden terug en zagen een grote parking en het warenhuis Jumbo. Je kon er echt niet naast kijken.

Terug op het marktplein kon je tussen een huizenrij, door een smal straatje wandelen en kwam je aan een grote Protestantse kerk . In één van de bloemenperkjes errond stond een klein gedenkteken zonder enig opschrift. Je kwam uit op een (vroeger) gezellig straatje met allemaal kleine boetiekjes. Het enige dat nog open was bleek een winkeltje waar je een allegaartje van souvenirs, plantjes, gedroogde bloemen, gadgets kon kopen. Echt een snuister winkeltje. Alle andere winkeltjes waren definitief gesloten

Toen bereikten vriendin en ik de vroegere drukke invalsweg . Nu is het een plein met fonteinen en bloemenperkjes in de vorm van een blad( maar nu zag je enkel verdorde aarde ). De toren op bovenstaande foto hoort bij het Gemeentehuis van Oostburg

Vriendin en ik wandelden de vroegere drukke winkelstraat door en kwamen aan een pleintje gelegen tegen het marktplein waar we even op een terras onder een parasol gingen zitten. Ik had het zo warm en na een frisse drink wilde ik wel eens een ijsje eten. Het was een gezellig lunch café met jonge uitbaters die in de zaak zelf een salonhoek hadden ingericht met een bibliotheekkast vol boeken. Op het pleintje zelf was een waterpartij aangelegd met astronautachtige figuurtjes en een soort sterachtig fonteintje. Het ene moment zag je het water eruit spuiten en ietsje later lag een jongetje in de opening een boek te lezen en was er geen spuitende fontein meer te bespeuren !!!!!

Ondertussen was het niet meer zo warm en stapten we op om terug naar de auto te wandelen. We waren een verkeerde straat ingeslagen maar erg was dit niet zo zagen we verschillende typische geveltjes ,een huis op een hoek had verschillende beelden geplaatst tegen de muur en in een andere straat leerden we nog een stukje geschiedenis!
We hadden een kerktoren van een Gereformeerde kerk als herkenningspunt in de gaten gehouden en zo kwamen we terug bij de auto die geparkeerd stond voor het vroegere huis van mijn intussen overleden neef en nicht.

Een mooie namiddag die een beetje een “walk down memory lane” was voor mij.

Het winteruur

Gaat de overheid nu eindelijk eens beslissen welk uur ze gaan kiezen : het zomer -of het winteruur. De meningen zijn zo uiteenlopend maar het is toch de hoogste tijd dat we afraken van dat verzetten voor- en achteruit van de klok. Persoonlijk heb ik liever het winteruur. Ik voel me daar onmiddellijk mee op mijn gemak. Bij het zomeruur moet ik me fysisch toch aanpassen. Een discussie wil ik hier niet over voeren.

Nu is het zo dat mijn vriendin en ik “verplicht” zijn om na de middag wat vroeger op stap te gaan, willen we vòòr het donker wordt thuis zijn. Deze week gingen we nog eens wandelen op de wallen in Sluis . We vonden dat er aan zee teveel wind was en om naar een bos rond Brugge te rijden , dan zou het zeker donker zijn voor we weer thuis waren.

Tja, we zijn het nog niet gewoon om wat vroeger te vertrekken.

Toen we naar Sluis reden scheen de zon volop en blijgezind wandelden we op een stuk van de wallen. De paar wandelaars die we kruisten bleken net zo blij met het goeie weer want iedereen zei ‘goede dag ‘ . Leuk toch !

Veel foto’s maakte ik niet want dit wandelingetje deden we al verschillende keren. Maar die Langhorns mochten toch nog eens op de foto. Ze genoten blijkbaar van het zonnetje.
Halverwege de wandeling kan je die afbreken door via een trap met twee hekken tussenin zodat de runderen wel op de helling kunnen doorwandelen maar niet kunnen ontsnappen.



Via een smal paadje met oude knotwilgen bereikten we weer de kern van het stadje. We deden eerst nog een paar boodschappen en gingen daarna een koffietje ( ik thee)drinken ; We vroegen aan de uitbaatster één portie poffertjes. We vonden het al wat laat om er elk een portie te eten. Zonder vragen kregen we het bordje met poffertjes en… voor elk een bestek. Lief hé. Het was ook de eerste keer niet dat we daar binnenstapten.

Toen we de tearoom buiten stapten bleek de avond al ingevallen en het was pas 17.15 uur.
We werden getrakteerd op een mooi schouwspel: de kerstverlichting brandde al in de twee centrum straten en de molen van Sluis was prachtig verlicht. Het was nog geen sluitingstijd voor de winkels maar het was er al verlaten en het was er ook erg stil. Wat een verschil met een paar uur ervoor.

Even de grens over!

Het was minstens zes maanden geleden dat ik nog de grens was overgestoken om boodschappen te doen in Sluis. De berichtgevingen waren zo tegenstrijdig dat ik liever geen boete wilde oplopen. Een tijdje waren de grenscontroles ontzettend streng en de ene keer werd je teruggestuurd en de andere keer kreeg je een boete. Was me niet waard om het er op te wagen. .
Maar het is zo gemakkelijk voor mij en zo dichtbij en geen parkeerproblemen . De burgemeester van Sluis had in een plaatselijk weekblad onlangs een artikel geschreven dat ze ” de Belgen ” hartelijk terug welkom heette en dat er geen quarantaine maatregelen waren als je binnen de 48 uur het land weer verlaten had.
Vriendin drong er ook op aan omdat zij graag naar een drogisterij in Sluis gaat en naar de viswinkel die overwegend door toeristen en Belgen wordt bezocht.
Maar nooit rijd ik naar Sluis op een zaterdag-of zondagnamiddag. Gewoon niet te doen van de drukte. Gezien het gure weer hoopten we dat het niet te druk zou zijn. We waagden het toch maar en ik kon recht naar een kleine parking rijden midden de stad die nu praktisch leeg was. De meeste mensen kennen die parking niet en gaan naar de grote randparkings .Ook in de winkelstraten was het erg kalm.
Na de boodschappen in de auto gestopt te hebben konden we op eender welk terras kiezen aan welk tafeltje we wilden zitten! Wij vonden het fijn om terug eens samen boodschappen te doen “over de grens” en dan wat bijpraten op een terrasje. Gezellig? Ik vind het helemaal niet gezellig om onder een luifel in de wind te zitten!! Had het toen moeten regenen dan reden we zeker huiswaarts en dronken daar een kopje koffie.

Deze kerk in Sluis(NL) wordt omgebouwd tot een wooncomplex met 17 lofts. Vreemd zicht om de kerk zo opengebroken te zien.

Op zaterdagnamiddag is het anders over de koppen lopen in Sluis en zeker met het lange Pinksterweekend. Toegegeven het weer was niet denderend, donkere wolken en een restant wind na de hevige stormwind van de dag ervoor. Maar vanaf de middag heeft het niet meer geregend tot omstreeks 17 uur. Op het ogenblik dat we Sluis verlieten begon het te regenen!

Ik reed Sluis uit via een evenwijdige weg met de winkelstraat omdat ik eens een foto van de molen wilde vanuit een ander perspectief. Ik had nog geluk dat de wieken in mijn richting stonden.

Naar het tuincenter

Het begint te kriebelen nu het voorjaar echt naderbij komt. Als voorproefje ging ik met mijn vriendin vorige week naar Intratuin. Eens kijken om plantideetjes op te doen. Maar blijkbaar is het nog wat vroeg want ze waren volop bezig met planten aan te brengen en de rekken waren op veel plaatsen nog leeg.  Ja je vergeet al vlug als je een beetje zon ziet dat het in feite nog erg vroeg is en er zijn jaren geweest dat je pas einde maart zelfs pas in april echt in de tuin kon werken. En nu was het nog februari.

Dan maar binnen kijken want ik wilde in de woonkamer toch een paar frisse kamerplanten als voorproefje voor de lente. Het is altijd leuk om eens rond te lopen en kijken of er wat nieuws is.
Die blokken trokken mijn aandacht en daar moest ik toch echt mee lachen. Voor stoere mannen die hout klieven niet gewoon zijn lagen ze al half gekliefd ! 🙂

Een papegaai die hier al jaren verblijft en een hele installatie voor zichzelf heeft en niet eens in een kooi zit , was een vleugel uitgebreid aan het mooi maken. Hij keek je dan aan en opende die vleugel als om te zeggen “heb ik het goed gedaan”. En dan begon hij opnieuw. Soms zegt hij iets  maar ik verstond het niet.

Neen hier zit geen echte kip maar hij leek toch levensecht. Een hoekje ingericht als voorbereiding op Pasen.

Ook leuk waren al die vaasjes met pastelkleurige zijden bloemetjes. Mijn voorkeur gaat  liever naar echte plantjes en bloemetjes.

Mijn vriendin zocht iets in de bak- en snoepafdeling en ik hield het bij allerlei zakjes thee.

We eindigden in de afdeling van de kamerplanten en de bloemstukjes. Deze Intratuin is altijd goed voorzien van allerlei kamerplanten Ik heb geen bloemstuk gekocht maar een grote spathiphyllum (lepelplant foto internet). Ook hier was het nog te vroeg om veel planten te zien. De traditionele planten die je het hele jaar door kunt kopen waren er genoeg. Alleen dat tikkeltje voorjaar was er nog niet.
In de afdeling decoratie was er genoeg te zien  zoals dekentjes ,stoeltjes, kussens ,namaakplanten( waar ik een hekel aan heb)  en ook heel veel hebbedingetjes  die je een ogenblik leuk vindt en die dan belanden in een hoek van een kast  of in de vuilnisbak.

 

Druk was het er niet , helemaal coronaproof ! Veel ideetjes konden we er nog niet opsteken, dus reden we maar naar huis om koffie te drinken! Maar de aanzet was gegeven. Ik kreeg zin om in de tuin te werken en zeker met het vooruitzicht dat de tuinman kwam om de wintertuin onder handen te nemen!! Je leest er nog wel over.

Wandelen is het motto!

Gezien ik voorzichtig moet zijn en tot nader order niet mag fietsen ( wat ik véél liever doe) probeer ik zoveel als het weer het toelaat wandelingen te maken.  Deze week reed ik naar Sluis, neen nu eens niet om te winkelen maar om op de wallen te wandelen rond Sluis. Matige zon en niet al te veel wind. De auto werd aan het kanaal achtergelaten en vriendin en ik wandelden het voetgangerspad op .

Vanop het voetpad heb je een mooi zicht op de omgeving. We waren er helemaal alleen en op het fietspad beneden zagen we ook niemand.

Ook hier had de voorbij storm  voor ravage gezorgd.

Aan de voet van de bomen veel paddenstoelen.

Waar je ook wandelt op de wallen is de molen overal te zien

De eerste helft hebben we afgewandeld maar dan zijn we naar beneden gegaan en zijn niet aan de tweede helft begonnen. Dat zal voor een andere keer zijn.

We wandelden door de rustige straten en hier en daar merkten we hoe vindingrijk de handelaars zijn. Bij een tearoom zagen we mensen in het deurportaal staan wachten tot plots de deur openging en er een paar dozen met pizza’s werden overhandigd. Bij een andere tearoom-restaurant hadden ze bij een ingang een paneel geplaatst met daarop take away. Ik las op het reclamebord dat je daar menu’s kon bestellen en dan komen afhalen. Een derde had een kleine toonbank vòòr de ingang geplaatst waar je kleine hapjes kon bestellen en ook koffie en frisdrank. Zoals je op de foto hierboven ziet liepen er héél weinig mensen in de winkelstraat! Nochtans zijn  alle andere winkels open!

Op het parkeerplein bij het Belfort had je alle plaats om je auto te parkeren!

Langs het kanaal niet de gebruikelijke terrasjes maar ook zie je geen enkele auto geparkeerd staan.

Het was wel een doordeweekse dag maar zo kalm en leeg heb ik het nog niet meegemaakt. En dan is het nog geen volledige lockdown.

 

 

De anderhalve meter in Sluis

Even over de grens geweest voor een essentiële boodschap 😉
Sluis heeft zijn les goed geleerd.
Geen auto van ‘s middags tot ‘s avonds in de twee winkelstraten om de mensen  ruimte te geven.

Terrassen zijn merkelijk vergroot met het oog op de anderhalve meter afstand. Om de haverklap verschijnen plakkaten in beeld om je eraan te herinneren.

IJsjes kan je kopen zonder in lange slierten te moeten aanschuiven. Zelfs “coureurs” lusten er eentje!
La Spezia is ook aan te treffen in Cadzand-Bad waar ze een enorme keuze hebben aan pizza’s, ter plaatse eten of om mee te nemen.

Parking aan het Belfort voor de helft vrijgemaakt om terrasjes te kunnen zetten.


Op de Beestenmarkt verboden te parkeren.


Ter hoogte van de kaai werd een terras gezet van het nabij gelegen restaurant.


Een kledingzaak heeft een ludiek plakkaat vòòr de winkel gezet! En in de etalage van een andere kledingzaak staat een supergrote regenjas. Verwijzing naar de coronatijd waarin er meer gegeten en gedronken wordt ?

 

Geen auto’s langs de kaai maar wel terrasjes. Mag van mij best zo blijven.

Op het plein vòòr de kerk is ook een groot terras gezet.

En zoals ik al eerder schreef nog een plakkaat voor de anderhalve meter afstand. Je kan het gewoon niet vergeten in Sluis

En nu maar wachten op de toeristen en de Belgen , want het was er erg kalm gisteren.

Cadzand in de zon!

Gisterenmorgen arriveerde Cédric om even uit te blazen bij oma na een paar zware examens waarvoor hij weken had gestudeerd(  heeft vandaag bericht gekregen dat hij geslaagd is. Joepie! ). Hij wilde enkel komen op voorwaarde dat we naar zee gingen wandelen.” hij had nood aan jodium na weken stadslucht te hebben ingeademd. “Ik hoor het mijn oudste zoon ook nog zeggen. wanneer hij na een weekje Gent van de trein stapte” ik ruik de zee en heb op slag geen hoofdpijn meer”  Alsof  Cédric me daarmee kon straffen ,hahaha!
Na het middageten reden we naar Cadzand. Ik weet dat hij daar graag wandelt, het is er  rustig, je kunt er gemakkelijk parkeren ( en de hele winterperiode daarenboven ook gratis).

Vlak naast de parking en achter de duinen van de Zwingeul liepen een drietal wollige runderen te grazen. Geen interesse voor mensen ,hij draaide zijn kont naar ons en graasde verder! We wandelden via een paadje tussen de duindoorn, braambessen ,oude kromme bomen… en kwamen aan de zee uit.

Het eerste wat Cédric deed was op de duinen klimmen en naar de zee kijken. Een prachtige blauwe en rustige zee en een even mooie blauwe lucht. De werkelijkheid was nog mooier dan de foto’s.

De duinen verstevigd met helmgras en houtenkragen waren zo egaal en onbetreden dat het opviel.
Wat bleek :op de tweede foto hing aan het eind van zo’n houtkraag een plakkaatje met de mededeling om deze duinen niet te betreden om het  uitzicht van een golvend duinengebied te vrijwaren! Zoals je merkt waren er enkel voetstappen die naar het strand liepen rechts op de foto!

 

De havendam en de zaak AIRrepublic van Sergio Herman( was gesloten).

In het jachthaventje lagen maar een paar bootjes! Bang voor de storm die eraan komt?

Enorme rotsblokken zullen de storm wel tegenhouden . Op het strand waren vogels strandpieren aan het uitrukken. Een strandlopertje koerste ook over en weer ,maar was te ver verwijderd om een duidelijke foto te kunnen maken.

Het leek wel zomer: volle zon en geen wind. Een rotsblok was even een strandzetel voor Cédric 🙂

De zee leek een spiegel en samen met nog een koppel speurden we het water af naar opspringende zeehonden! Ik heb er eentje gezien maar aan de kreten van mijn kleinzoon en het koppel waren er meerdere.

Wij wandelden daarna terug landinwaarts staken de loopbrug aan het haventje over richting naar het grote hotel waar Sergio Herman ook een zaak heeft, Pure C.

Cédric wilde een pannenkoek eten in het strandpaviljoen ” de Piraat ” maar die bleek tijdens de week nu gesloten. Ik liet hem eerst gaan kijken want ik had geen zin om de helling af en dan weer op te wandelen.. Je zag zo al dat er geen beweging was.

Maar achter de duinen op het pleintje was er een zaak open en daar konden we een reuze pannenkoek bestellen.
Veel wandelaars die we tegengekomen waren stapten hier ook binnen. Niet moeilijk ,er was maar één zaak open in de hele omtrent.

Daarna wandelden we terug naar de auto die op de parking stond even buiten Cadzand.
18 uur was het toen we die mooie zon zagen verdwijnen aan de horizon! Een mooier einde van deze dag konden we ons niet wensen.

Op de wallen in sluis

 

Als het oktober wordt en dan november,
als de bladeren van de bomen vallen ,
als de bloemen uitgebloeid geraken,
als het regent en stormt,
als de dagen korter worden,
als je aan warmere kleren moet denken

dan is een onverwachte zachte dag
zonder regen en wind en met een melkzonnetje
een geschenk om te koesteren
en verzacht het de melancholie van de Herfst

Op zo’n dag is een wandeling
op de wallen van Sluis
en het nakende einde van de dag
in het rustig geworden stadje
een balsem op je hart.

foto’s van 31.10.2019

 

Sluusse Kermesse

Waar is die Sluusse Kermis gebleven waarvan sprake in het vorig logje?

We reden wel naar Sluis  maar we gingen niet onmiddellijk naar de Kermis kijken. We waren moe van de lange wandeling  in de landelijk tuin in Westkapelle en we hadden het warm .  De terrasjes bij het binnenkomen van Sluis zaten allemaal afgeladen vol. Helemaal niet mijn ding. Maar we wisten een adresje met zicht op de Damse Vaart en waar het heerlijk rustig is al zit het terras soms ook bomvol. Maar er is ruimte , je zit niet op elkaar.
Eerst wat koels gedronken en erbij een pannenkoek met ijs en chocolade saus. En dan genieten en wat bijpraten over die landelijke tuin. Door haar zoon wist mijn vriendin wat méér over de man en zijn hobby.

Toen leek het ons tijd om huiswaarts te rijden. Maar een wegversperring op de Beestenmarkt deed ons er aan herinneren dat het in het centrum van Sluis Kermis was. We keken naar elkaar en schoten in een lach ! We kwamen toch kijken naar de kermis!?  Maar dat waren we helemaal vergeten toen we daar zo lekker lui in het zonnetje op dat terras zaten.
We volgden de wegomleiding en kwamen uit op de rotonde (bij het binnenkomen van Sluis) Er was een parkeerplaatsje vrij en daar parkeerde ik. Betalen hoefde niet meer want het was al bijna 19 uur! Te voet keerden we terug naar de markt waar de kermisattracties stonden.
We zouden bij thuiskomst in elk geval toch kunnen vertellen dat we de kermis hadden gezien. Natuurlijk waren veel animatiestandjes in het centrum al weg . De terrassen zaten wel allemaal nog bomvol. Die dag was het tot ‘s avonds laat aangenaam  buiten zitten.

Op het marktplein stonden veel kermis attracties vooral bedoeld voor jonge kinderen en de botsauto’s voor de groten ontbraken ook niet. Het enige wat mijn volle interesse droeg was het kraam met  suikerspin. Ik kan daar echt niet aan voorbijgaan. Ik kocht me een hele grote. Vriendin droeg die want dan kon ik foto’s trekken als bewijsmateriaal voor het thuisfront dat we wel degelijk naar de Kermis in Sluis waren geweest. 🙂