Maand: april 2017
Gent- De Krook
Ja het was weer eens de laatste donderdag van de maand en wat gingen de drie vriendinnen eens doen op deze dag? We wilden allang eens naar de stad Gent. De weersvoorspellingen waren niet zo gunstig . We zouden het toch maar riskeren. We maakten niet echt plannen we zouden zien hoe het weer in Gent was als we uit de trein stapten.
In elk geval zouden we tram 1 nemen. Regende het dan reden we richting Ikea( ik zou er stof halen voor nieuwe gordijnen in de badkamer, afmetingen had ik opgetekend ), regende het niet dan reden we tot aan de Korenmarkt.
Het regende niet toen we het station uitkwamen. Dus tram 1 richting Korenmarkt. En voor de rest van de dag lieten we ons leiden door …het weer!
Het werd me een dagje om niet vlug te vergeten en we maken al plannen om volgende maand terug te gaan en opnieuw zonder een plan op te stellen( zelfs zonder stadsplan ) weer tram 1 en de richting laten afhangen van het weer 🙂 🙂 .
Ik laat eerst zien wat we het laatste gezien hebben voor we met de stadsbus terug naar het station reden, gewoon omdat dit nog vers in mijn geheugen zit.
~~~~~~
Aan de Gentse Zuid is De Krook geopend, de nieuwe Gentse stadsbibliotheek die ook ruimte biedt aan de UGent en het onderzoeksinstituut imec, gespecialiseerd in nano- en digitale technologieën.
“Het gebouw is opgetrokken uit bruut staal, glas en aluminium lamellen”, omschrijft architect Ralf Cousée, die samen met Klaas Gooris en het Spaans-Catalaanse bureau RCR Arquitectes tekende. “Van binnenuit is er overal een zicht op de stad, steeds wisselend.” Een doorkijktrap en vides maken in het gebouw contact met boven- en onderliggende verdiepingen. Een knik in het gebouw volgt de loop van het Scheldewater.”
Het horizontale lijnenspel van de Krook doet me denken aan het station -Guillemins in Luik. Het heeft veel voeten in de aarde gehad om dit gebouw te verwezenlijken. Het eindresultaat mag er zeker zijn;
Willy heeft onlangs op zijn blog gepost over de Krook. Ga zeker eens kijken want hij heeft een uitgebreider verslag gemaakt.
Als je je omdraait en met je rug naar de Krook staat , zie je een verticaal lijnenspel in een wit gebouw dat vlak tegenover de Krook staat fel contrasterend met de donkere horizontale lijnen van de Krook!
Je komt er binnen in een imposante open ruimte .
Overal rust en diversiteit om te studeren!
Om nog een andere reden wilde ik per sé deze bibliotheek zien nu die afgewerkt is:
Toen de oudste zoon in Gent studeerde was hij een jaar op kot in de straat vlakbij.
Daar waar je de rode muren ziet van oude gebouwen en als je over de reling kijkt van het terras van de Krook zie je oude huizen . In één van die huizen had hij op het gelijkvloers een ruim maar oud en versleten “kot”. Ik herken het in elk geval niet meer, het is ook al zo lang geleden.
Bowling
Laatste woensdag van de maand is gelijk aan bowling namiddag. Ik bracht het er niet zo goed af vandaag. Ik had mijn polsbandje vergeten en dat bandje geeft veel steun aan mijn pols . Na het eerste spel ging het niet meer zo goed , de kracht was wat weg en de pijn zette op.
Kwam het door het slechte weer maar we waren met veel. We hebben vijf bowlingbanen bezet. Veel studenten en jonge kinderen waren er ook.
We zijn niet gewoon om in het quasi donker te spelen en ik merkte dat de meesten van ons toch onder hun niveau speelden. Maar ja de uitbater doet dit voor het jonge volk natuurlijk plus dan loeiharde muziek erbij. Gelukkig zette hij de flikkerende lichten niet aan. Ons bowling kwartet probeerde elkaar op de foto te zetten. Het bleek dat ik nogal met mijn armen wapper als ik speel. Ik ben me er niet van bewust. En dat wilden ze eens fotograferen. Ik mag het wapperen niet laten, vinden ze zo leuk hahaha! Niet zo goed gelukt de foto.
Het was weer een leuke namiddag zoals het maandag ook gezellig was. We speelden voor de eerste keer terug pétanque op de sportveldjes . De hele winter werd er in de sporthal koersbal gespeeld.
Aardbeien en Damme
Wat hebben aardbeien nu met Damme gemeen? Niets.
Ik nam verleden week een namiddagje vrij. De boog kon niet alle dagen gespannen staan en daarbij ik had last van mijn pols . De drukspuit uren stevig induwen was al lastig en daarna de verfborstel hanteren . Het bezorgde me kramp in mijn pols ( last van een beetje reuma ten gevolge van een vroeger auto ongeluk).
Ik belde een vriendin ( van de maandelijkse reünie ) op of ze geen zin had om mee te gaan om aardbeien in Moerkerke. Onmiddellijk bereid en zo reden we naar Moerkerke waar ze lekkere en zoete aardbeien kweken. Je kunt er sedert een week terecht aan de koelkasten die er opgesteld staan naast de serres en dit tot bijna het einde van het jaar. Ter plaatse verorberden we al een half bakje. Ze zijn ook veel goedkoper dan in de winkel!! SSt ,niet verder vertellen ,ik vind ze zoeter dan die van Hoogstraten
Het was mooi weer , ik bedoel de zon scheen want de wind maakte het fris. We reden niet recht naar huis maar naar Damme. Daar maakten we een wandeling door het dorp en merkten dat het blijkbaar sluitingsdag was voor veel zaken. Maar vriendin die overal leuke adresjes kent wist een omheinde binnentuin zijn achter een klein restaurant . We waren de enigen niet die er van de zon genoten.
Zij nam een koffie met pannenkoeken en ik een muntthee met een dame blanche. Het ijs was lekker en de chocolade was warm.( maar het ijs van de Post is nog beter hèhèhè !)
Toen we eerst een wandeling maakten zagen we een koppel ooievaars op het dak van het stadhuis. Ik heb erg moeten inzoomen om de ooievaars toch enigszins te kunnen zien.
Op onderstaande foto zie je links op de schoorsteen iets wits. Dat zijn de ooievaars op een nest.
Een grappig winkeltje vlak naast de Damse vaart!
Aan de andere kant van de Damse vaart recht over het winkeltje staat een lange bank tegen een gevel. Ik was juist te laat om een foto te maken van fietsers die daar meestal uitrusten . Ze maakten zich klaar om verder te fietsen. Tegenlicht een foto van de molen in Damme.
Het was erg rustig in Damme op deze doordeweekse namiddag en zeker door al die gesloten zaken. Zelfs de boekenwinkel was dicht.
Alleen het info kantoor hield open deur.
Op dit tuinterras hebben we genoten van een mild zonnetje en natuurlijk ook van dat andere hé ;-).
Daarom zag je me niet …
Overal rond me hoorde ik vorige week grasmachines , heggenscharen , hakselen , verticuteermachines . Het was niet echt ideaal om met die koude wind buiten te werken , maar het was droog en de zon was er regelmatig. Zo dook ik de tuin in. Echt snoeien zat er niet in want alles was na het overlijden van opa serieus gesnoeid en verschillende bomen zijn verdwenen . Als de stam al eens een omtrek heeft dat je er met beide armen niet meer rond kunt dan begrijp je wel dat het tijd was om die te kappen. Mijn tuin heeft nu ook niet de allures van een park! En zoals iedereen plant je kleine struiken en bomen die dan met de jaren zo uitgroeien dat je hulp van buiten uit nodig hebt voor het onderhoud.
Hetgeen ik de vorige week heb gedaan is meer opkuisen. Ik heb een deel van de paadjes rond het huis met waspoeder bestrooid en daar is alle mos en groenaanslag verdwenen. Maar ik zag het niet zitten om de grote terrassen ook zo te behandelen. Ik zou nogal wat dozen waspoeder nodig hebben. Daar heb ik met “verdelger voor onkruid op paden en terrassen” gesproeid. Het terras achteraan waar je me meestal kan vinden bij goed weer(want het ligt er erg beschut) heb ik met de drukspuit gereinigd en daarna ook gesproeid met “onkruidverdelger voor paden en terrassen “.
Het trottoir vooraan het huis was met een dikke laag mos begroeid dank zij de bomen die de gemeente daar heeft aangeplant. Esdoorns nog wel , die metershoog kunnen worden en die nu ze nog jong zijn met hun wortels de trottoirstenen omhoog duwen. Op sommige plaatsen kwam het mos zeker 2 cm boven de stenen uit! Op een dag dat de temperatuur wat milder was en de wind wat minder scherp heb ik 25 m trottoir gedrukspuit en tevens nam ik het muurtje van de omheining ook mee.
Nu ik toch bezig was ben ik een emmer witte verf gaan halen en heb ik het muurtje geverfd. Dat was toch al een paar jaar geleden. Ik was zo bezig dat ik niet in de gaten had dat het verfbakje -waar je een beetje verf in doet en dan de verfroller in doopt- plooibaar was. Ik wilde het bakje een heel eind verder zetten maar had niet in de gaten dat de verf over de rand liep. Eén spoor verf op het pas gespoten trottoir en mijn afgeknipte jeans ook één en al verf.PPff!
Ik heb dan maar weer de drukspuit uitgehaald en het trottoir afgespoten. Door deze vertraging geraakte ik die dag niet klaar met verven en heb ik de andere dag het muurtje afgewerkt. Op de foto zie je in de verte nog sporen van verf maar ik wilde daar niet meer spuiten om de omheining van de nieuwe buur niet vies te maken! Mijn trottoir lijkt als nieuw en steekt af tegen de rest van de straat ! Ook daar heb ik nadien met onkruidverdelger gespoten! Ik ben niet van plan om de hele zomerperiode onkruid te wieden. Ik weet het dat het niet milieuvriendelijk is, maar ik overdrijf daar ook niet in….
Eenmaal terug in huis in de warmte kon je me samenvegen! Zo, nu weet je waarom ik niet op jullie blogjes kwam reageren de vorige week. Enkel een logje maken zat er nog in ,meer niet.
De uitstap op paaszaterdag: het station Luik-Guillemins
De tentoonstelling van het Terracotta leger ging door in één van de grote zalen in het station zelf. Natuurlijk heb ik daarna in dit station rondgewandeld en heb er een massa foto’s genomen. Ik vind het lijnenspel van dit station zo fascinerend. Terwijl mijn reisgenoten ergens in het station een koffie gingen drinken heb ik rondgelopen op alle verdiepingen van dit station! Op een bepaald ogenblik lijk je weer op het gelijkvloers te zijn , maar dit is niet zo. Het station ligt tegen een helling, er is ook een parking en van daaruit kun je het station eveneens betreden.
Dit station wilde ik absoluut eens met eigen ogen zien en er in ronddwalen. De Spaanse architect Santiago Calatrava kwam als winnaar uit de bus bij een internationaal concours voor de aanleg van een nieuw station in Luik.
Ik had van deze architect in Lissabon een station gezien dat er ook futuristisch en helemaal anders zag dan de meeste stations: Gare do Oriente , één van de belangrijkste stations van Lissabon . Het station werd geopend in 1998, ter gelegenheid van Expo ’98.Verleden jaar waren wij met zes vriendinnen op vakantie in Lissabon en gingen op een dag het grote aquarium bezoeken dat niet zo ver van dit station lag:
In 2009 kreeg Luik dus een gloednieuw, futuristisch ogend treinstation: Liège-Guillemins geheten. Het gebouw is gemaakt van glas, beton, staal en blauwe hardsteen. De overkapping is 160 meter lang en 35 meter hoog en maakt een magistrale science fiction-achtige indruk. Het geheel lijkt eerder op een ruimteschip dan op een treinstation, terwijl anderen het vinden lijken op de vleugels van een engel, een golf (in zee) of zelfs een nomadentent in de woestijn.
Luik Guillemins is bedoeld als symbool van openheid. Bij het gebouw van Calatrava is daarom geen barokke façade aanwezig. De binnenkant van het complex is om diezelfde reden niet direct afgescheiden van buiten en bezit geen pijlers maar bogen (39 in totaal). Er is werkelijk geen verticale muur te zien. De robuuste façade die veel stations altijd kenmerkte, is vervangen door een vloeiend en luchtig transitiegebied waardoor de bezoeker het complex betreedt op weg naar de perrons. ( informatie uit verschillende bronnen op internet)
de uitstap op paaszaterdag: Het terracotta leger .
Dat was het eigenlijke doel van deze uitstap. Gezien we pas om 16 uur als groep toegelaten werden in het museum hadden de inrichters van deze dag gezorgd dat we eerst in Lochristi halt hielden , dat we daarna doorreden naar Luik via de bloesemroute en de chaussée d’ amour om ‘s middags héél lekker te eten in Luik zelf . Als extra konden we nog een wandeling maken in de stad .
Dat het die dag geen al te mooi weer was daar kon niemand iets aan veranderen, het viel toch allemaal best mee. We hadden er niet eens erg in dat de busreis drie uur had geduurd !
De bus bracht ons tot bij het station van Luik-Guillemins waar de tentoonstelling was van het Terracotta leger.
Het was moeilijk om foto’s te nemen op deze tentoonstelling. Het was er op bepaalde plaatsen zo donker dat mijn camera toch flitste niettegenstaande ik die uit had gezet. Om geen problemen te krijgen , heb ik daarna de meeste foto’s genomen met mijn gsm. Het is een indrukwekkende tentoonstelling.
Overal krijg je genoeg informatie over het tentoongestelde, teveel om hier allemaal op te sommen!
Aan de uitgang kan je een terracotta beeldje kopen als souvenir. Ik vond het leuker om op de foto te staan met een groter exemplaar en ik mocht zelfs zijn hand vasthouden!!
De uitstap op paaszaterdag : Luik
Nadat we die grote schotel konijn met Luikse stroop en pruimen binnengespeeld hadden, hadden we allemaal niet zoveel zin om te gaan wandelen in Luik zelf. Maar ja lang natafelen in een restaurant zat er ook niet in. Dus maar naar buiten om dat anderhalf uurtje dat we vrij hadden te vullen met rond slenteren in de winkelstraatjes. Zo maar winkelen om de tijd te vullen doe ik niet zo graag . Ik winkel altijd met een doel: aankopen doen en dan doe ik het goed zoals laatst niet één paar schoenen maar drie paar schoenen heb ik gekocht. Tja ze zaten alle drie goed en ik kon niet kiezen .Ik kan dan weer voor een tijdje voort en dat bespaart me twee keer aanpassen.
Het was opgehouden met regenen en koud was het ook niet . Dus een wandeling zagen we wel zitten. Mijn tafelgenote en haar man ( die ik beiden al heel lang ken) lieten anderen gaan winkelen en wij drie gingen op zoek naar de Montagne de Bueren. Ik vroeg aan een jong meisje of ze van de streek was en of ze ons kon helpen. Ze liep over van bereidheid en vertelde dat ze elke dag als training die trappen op en af loopt!! ‘t Was van “volg me maar” en ze ging het hele eind met ons mee. Lief toch!
Neen we hebben de trappen niet tot boven gelopen. Maar voor een fotootje liepen we toch wat trappen op. Na zo’n stevig maal zou het ons niet gelukt zijn en dan hadden we nog een goed excuus: we moesten op tijd terug zijn :-).
Een paar dames waren zo erg te laat aan de bus dat er op zoek werd gegaan. Ze wisten niet goed meer wat de leider had gezegd en ze vonden er niets beter op om een koffietje te drinken op het terras van het restaurant waar we gegeten hadden!! Ze waren overtuigd dat we hen daar wel zouden vinden. Geen van beiden had er aan gedacht om iemand van ons op te bellen!! Gelukkig was het restaurant niet zover waar de bus ons opwachtte en werden ze vlug gevonden.
—
Het leken wel ijzeren helmen, maar het zal wel gewoon iets zijn om de weg af te bakenen. Een Compostela schelp trok mijn aandacht. Ik zou wel eens willen weten waarom er een lange sliert mensen stonden te wachten om in dit piepklein huisje binnen te kunnen!
Er was genoeg moois te zien in de vurige stede en na anderhalf uur stapten we de bus op en reden naar… dat komen jullie morgen te weten. Deze foto’s had ik al klaar gezet zodat ik enkel de tekst moest typen.
Ik heb een paar dagen “echtig en waarachtig” niet de tijd gehad om iets te doen op de blog. Dat zal ik wel tonen één dezer dagen nu het weer rustiger is.
De uitstap op paaszaterdag: bloesemroute(2)
Toen we Lochristi verlieten had het opgehouden met regenen . Maar de lucht was nog dreigend en het heeft daarna nog geregend . Om ons op te monteren stelde de busschauffeur voor om een ommetje te maken richting St Truiden en van daaruit dan naar Luik te rijden . Want Luik was eigenlijk het doel van de uitstap op paaszaterdag.
Hij zou langs de Chaussée d’ Amour rijden en tevens de bloesemroute volgen. Van het eerste zagen we algauw wat hij bedoelde . In verschillende etalages zag je de meisjes zitten( ik heb bewust geen zulke etalages in beeld gebracht).
De bloesemroute viel wat tegen. De laagstammige fruitbomen waren nog niet echt in bloei. Maar het was wel leuk dat hij dit wilde doen ! Er was geen tijd genoeg om echt de landwegen te volgen waar er wellicht meer fruitbomen in bloei stonden.
Op een rondpunt zagen we een vliegtuig als blikvanger: We waren in Bevekom!
We reden Luik binnen…
ps: alle foto’s hierboven zijn getrokken vanuit een rijdende bus.
…waar we in het restaurant As Ouhès werden verwend met Konijn op zijn Luiks. Een royale portie konijn met gemengde sla en handgesneden frieten.
Het restaurant straalde grandeur uit met mooi gedekte tafels en linnen servetten, met obers in stijlvolle kostuums . Iedereen was er even vriendelijk en de grand patron liep van tafel naar tafel , sprak iedereen aan en vroeg of alles naar wens verliep. Alles gebeurde héél spontaan. Het was dan ook niet te verwonderen dat de zaak bomvol zat.
Na het eten hadden we nog wat tijd om vrij rond te wandelen vooraleer we naar ons einddoel zouden rijden. Maar dat is dan weer voor morgen!
Ik heb vandaag het muurtje aan de straatzijde geschilderd en nu in de warmte van de woning ben ik aan rusten toe. :-).
De uitstap op paaszaterdag : Lochristi (1)
Wij reden op paaszaterdag in de vroege ochtend onder een grijze druilerige lucht naar het Sierteeltmuseum van Lochristi gelegen op de site van de oude pastorij in Zaffelare . Op de twee bovenste foto’s een kleine blik op de werken van de A11 op de N49( twee levensgevaarlijke plekken! )
Een paar weetjes bijeengesprokkeld bij de gids:
De bloementeelt speelt al twee eeuwen lang een belangrijke rol in Lochristi. Grondlegger van de lokale sierteelt was horticulturist Charles Vuylsteke (1844-1927), die midden 19de eeuw een van de eerste commerciële tuinbouwbedrijven van Europa oprichtte . Zijn borstbeeld prijkt in een van de bovenzaaltjes van het museum .
Charles Vuylsteke leerde het hoveniersvak van zijn vader en richtte in 1867 het eerste tuinbouwbedrijf op in Lochristi. Zijn zaak groeide uit tot een internationaal erkend en gewaardeerd sierteeltbedrijf. Hij stimuleerde ook meerdere werknemers om een eigen bedrijf te beginnen. De nieuwe economische activiteit zou tot de belangrijkste bedrijfstak van de gemeente uitgroeien. Lochristi kende in 1895 al 47 sierteeltbedrijven! Vandaag telt Lochristi maar liefst 113 sierteeltbedrijven.
Charles Vuylsteke leerde het hoveniersvak van zijn vader en richtte in 1867 het eerste tuinbouwbedrijf op in Lochristi. Zijn zaak groeide uit tot een internationaal erkend en gewaardeerd sierteeltbedrijf. Hij stimuleerde ook meerdere werknemers om een eigen bedrijf te beginnen. De nieuwe economische activiteit zou tot de belangrijkste bedrijfstak van de gemeente uitgroeien. Lochristi kende in 1895 al 47 sierteeltbedrijven! Vandaag telt Lochristi maar liefst 113 sierteeltbedrijven.
De koffie met gebak stond klaar!
Vroeger was de sierteelt puur handenarbeid De tuin is mooi aangelegd maar het was te vroeg om alles in bloei te zien staan
Dakpannen om perken aan te leggen en serres waar
het vroeger gebruikte materiaal tentoongesteld staat
het vroeger gebruikte materiaal tentoongesteld staat
In een serre staat de originele wagen waarmee de bloemen werd vervoerd.
Het museum toont oa hoe er vroeger in de sierteelt gewerkt werd
Dit is de meest gekweekte en verkochte orchidee!
Aan de oude pastoriewoning is een nieuwe vleugel gebouwd.
In feite hadden we dit bezoek beter een maand later gedaan want erg veel stond er buiten nog niet in bloei. De wandeling doorheen de mooi aangelegde pastorie tuin was daardoor wat aan de korte kant , maar de ontvangst met koffie en koek en de rondleiding in het pastorie-museum waren aangenaam en leerrijk.