Eindelijk echt Lente..

4 mei 2023 kinderenenkleinkinderen lente, tuin lente, tuin

Het is lang wachten geweest maar eindelijk wordt het aangenamer weer. Hoewel het ‘s morgens en ‘s avonds nog erg fris kan zijn is het overdag toch aangenaam sedert die Noordoosten wind wat is geluwd. Het doet mijn moraal ook goed want een beetje goed weer had ik wel nodig.
De tuinman die ik nu al jaren ken heeft me ook wat geholpen om me wat moed te geven. Ik zag het niet zitten om de tuin in mijn eentje zomer klaar te zetten. Hij bracht dinsdag iemand mee (die ik niet eens moest betalen ) en zette in 5 uur de tuin helemaal klaar: struiken snoeien, gras afrijden , verticuteren , nog eens gras afrijden en nog eens verticuteren. Boordjes fatsoeneren en alles opruimen en meenemen naar het recyclage park. Ik wist niet wat me overkwam. Dat heeft deugd gedaan hoor. Dank je wel mannen ( de tuinman is nog verre familie van me zo bleek bij de eerste kennismaking een paar jaar geleden). Hij voelde zich een beetje schuldig omdat hij vroeger in het voorjaar telkens moest afzeggen omdat het iedere keer slecht weer was en nu was het in één keer allemaal gedaan in héél wat betere omstandigheden.
Ik kan nu de maand mei met een gerust hart ingaan en meedoen met de actie ” Maai mei niet” klik

Vandaag heb ik de bloembakken klaargezet om om op de vensterbanken te zetten. Maar toch nog even afwachten of de nacht temperaturen nog zo laag gaan dalen. Even de ijsheiligen afwachten lijkt me het beste. Heb al te veel meegemaakt dat één nachtje vorst de plantjes fataal kunnen zijn. Zoals de bloesems van het appelboompje die na één nachtje vorst al twee jaar na elkaar allemaal afvielen. Nu staat die prachtig in bloei. Hart vasthouden!!

Nog wat rond gepeuterd in de tuin en wat foto’s gemaakt en dan genoten van het zonnetje .Deze morgen een cataract ingreep gehad en moest het wat rustig aan doen ( dat stond me al lang te wachten maar door de operatie in december is dat vooruit geschoven). Volgende week is het andere oog aan de beurt.

Dat is genieten als je even rondloopt en dan heb ik alle plantjes niet eens op de foto gezet… ….

Waar moet ik beginnen

29 april 2023 kinderenenkleinkinderen tuin

Ik heb de laatste tijd zo onregelmatig geblogd dat ik niet goed meer weet waar ik moet beginnen.
De tegenslag heeft me wat achtervolgd . Ik zal er niet teveel woorden aan verspillen .
De lichamelijke klachten na de operatie ( vooral de narcose)lieten lange tijd sporen na . Nu lijkt het grotendeels onder controle te zijn .

Maar toen ik terug wilde starten had de pc kuren en gaf mijn gsm de geest. Alles is weer in orde dank zij de hulp van mijn zoon die tevens ook de nieuwe gsm op punt stelde. Er zijn altijd nieuwigheden als je een nieuwe gsm opstart. Even had ik de moed verloren . Er steekt veel tijd in om alles terug aan de praat te krijgen en dat zag ik voor mezelf echt niet zitten. Nu is alles weer geordend en kan ik terug beginnen.

Hier alvast een kleine collage van de lente in mijn tuin. Hoewel we niet moeten juichen over het weer ,lijkt het erop dat de tuin het natte weer héél goed overleefd heeft en bepaalde planten bloeien zelfs uitbundiger dan het vorige jaar. Het appelboompje heeft nog nooit zoveel bloesems gehad en de tulpen deden het ook héél goed. Momenteel
heb ik een klein Hallerbosje in de tuin, veel en overdadig bloeiend!

Daar word je blij van…

21 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen senioren, Sluis, tuin, vrienden Sluis, tuin, vriendin

De voorbije week was er eentje vol verrassingen.

1. Op een morgen stond ik op en zag in de tuin overal paddenstoelen in het gras en op de biels rond het gras. Ik had al gejammerd dat ik bijvoorbeeld op de wandeling in het bos van de abdij Zevenkerken zo weinig paddenstoelen had gezien en plots staat mijn tuin vol. Ja meestal dezelfde maar het geeft je een herfstgevoel om ze zo dichtbij ook te zien.

2. Deze week was er koersbal maar het was met een strikje rond. Er stond op de uitnodiging dat er een “surprise” was. Toen ik aan het schutterslokaal kwam was alles gesloten. Ik begreep er niks van. Sedert corona kunnen we niet meer in Westkapelle terecht omdat de sporthal helemaal is ingenomen voor corona en wij daar niet meer over een lokaal kunnen beschikken. De gemeente stelde het schutterslokaal in Knokke-dorp ter beschikking op de dagen dat deze door de schutters niet gebruikt wordt.
Ik belde één van de leden van het bestuur op en die zei dat ik naar het lokaal een eind verder moest gaan. Het Sint Joris lokaal waar de senioren allerlei hobby’s kunnen beoefenen van kaarten, breien, puzzelen , krulbol spelen… of gewoon gezellig samen zitten.
De krulbollers hebben in dit gebouw een eigen lokaal waar ze hun sport beoefenen.

Ik had degene die de spelers opwachtte juist gemist, nochtans was ik deze keer ruim op tijd (wat niet altijd het geval is,ahum) .
Er was geen koersbal maar het bestuur trakteerde op wafels en koffie/frisdrank. Van een surprise gesproken. Er was niet veel ruchtbaarheid aan gegeven want dan krijg je de profiteurs die je anders nooit ziet ook over de vloer en de bedoeling was wel om de regelmatige spelers eens te trakteren. Het werd een gezellige namiddag !

3. Het was nu ook toeval dat de volgende dag de vereniging van de deelgemeente Heist een kaas en wijn namiddag organiseerde( ben daar ook lid van) Dat kan je toch niet zomaar laten voorbijgaan 😉 Het werd een super namiddag met veel ambiance. De inrichters hadden er ook nog een bingo aan toegevoegd. Voor de prijzenpot moest je het niet doen maar het plezier telde voor twee. Zij die niet graag kaas aten kregen een bord “vlees” om U tegen te zeggen.

4. En de verrassingen waren nog niet teneinde. Ik kreeg een telefoontje van een vriendin die lang geleden haar stage kwam doen bij mij. We zijn nadien altijd met elkaar in contact gebleven. Zij belde me op of ze donderdag mocht langskomen van in de voormiddag( zij woont namelijk in Waasmunster). Dat sprak vanzelf .
Lekker samen gegeten en naar de trouwfoto’s gekeken van haar pleegdochter ( waar ik jammergenoeg niet kon bijzijn omdat ik in juni geveld was door corona). Ze had alle foto’s op een usb stick opgeladen!
Omdat het zo’n mooi weer was zijn we gaan wandelen op de wallen in Sluis. Het was lang geleden dat ze nog eens in Sluis was. En daarna op een terras zitten …zonnen en verder bijpraten natuurlijk!

Toen we terug naar de auto gingen kregen we nog een leuk tafereel te zien.
Twee ooievaars die op een statige manier voorbij wandelden ,ze hielden halt aan een woning en bleven wachten tot de deur openging en de bewoonster naar buiten kwam met wat brood dat ze verkruimelde en bij de vogels liet vallen. Ondertussen was ze aan het praten tegen de twee ooievaars.
Tegen mij zei ze” ‘”ach ze zijn zo tam en wonen hier vlakbij op een nestpaal. Ze komen elke dag even langs”

ps.sorry voor de paar foto’s die niet zo helder zijn, maar ik wilde ze er toch bijplaatsen.

Een wandeling met de kleinzoon

10 september 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Knokke-Heist, tuin, wandelen kleinzoon, Knokke-Heist, tuin, wandelen

Dinsdag in de late namiddag ( omdat het dan niet meer zo warm was) gingen Sébastien en ik wandelen aan het strand. Maar omdat hij ook eens naar het bos wilde deden we de volgende dag een wandeling bos/landerijen.
Maar eerst had hij de twee treurwilgen flink gesnoeid. Buren vinden het erg leuk dat de slingers van de treurwilg bij hen in de tuin overhangen , maar ik zorg er toch liever voor dat het niet storend wordt. Hierbij kon de kleinzoon me goed helpen. Hij heeft de twee treurwilgen flink gesnoeid zodat ze nu een nette bolhoed hebben! De eerste foto is de treurwilg achteraan en de laatste is deze in de voortuin.

Niettegenstaande de droge zomer verliezen beide treurwilgen weinig bladeren , wat niet kan gezegd worden van van de hulstboom die plots zijn hele kruin verloor na een flinke plensbui vorige maand en de bladeren van de kerselaars dwarrelen al een hele tijd continu naar beneden. Na dat toch-indrukwekkend -werk werden de takken verzameld en de ladder opgeborgen en reden we naar het bos.
In feite was het niet echt naar het bos maar we zouden er wel een stukje in wandelen.

We parkeerden de auto in een villawijk in een zijstraat van de Boslaan. In deze wijk is er tussen twee villa’s een pad waar één van de buurtbewoners een bloemenboord voor de bijen heeft ingezaaid en aan verschillende bomen hangen bijenhotelletjes! De bloemenborder staat er nu wat verdord bij maar ik ben er nog langs gewandeld toen alles nog in bloei stond. Op het einde van het pad kom je bij een groot open veld . Vorig jaar was het een maisveld ,dit jaar staat er enkel droog gras. Dat smalle paadje is een weggetje dat een erfdienstbaarheid torst. De boer moet ten allen tijde doorgang verlenen aan een paar huizen die anders niet bereikbaar waren ( nu is er wel al een grindweg aangelegd naar een straat die aansluiting geeft met een verder gelegen straat).De erfdienstbaarheid is gebleven en dit paadje sluit aan bij een wandelroute. We wandelden langs maisvelden die geleden hadden onder de hitte en de droogte en de oogst ziet er niet erg aantrekkelijk uit.

In de verte zagen we de wijk “Zevekote” in de Oosthoek, we wandelden niet door deze wijk maar trokken het bos in. Juist voor we het bos introkken zagen we op een heuvel het dak van de villa van de familie Lippens tussen de bomen.

We liepen langs een smal paadje met overal omgewaaide bomen , sommige zijn voor de veiligheid in stukken gezaagd. Het wordt niet opgeruimd het wordt “teruggegeven aan de natuur”.
Na een tijdje kwamen we op de weg uit . Aan de overkant zag je de bomen van het” Koningsbos. “( klik).
We staken niet over maar keerden langs het voetpad op deze weg terug naar de auto. Toch een wandeling van anderhalf uur.

‘s Avonds vertrok de kleinzoon terug huiswaarts …

Een grote klus

8 juli 2022 kinderenenkleinkinderen klusjes, tuin klusjes, tuin

Drie dagen na elkaar op stap gaan was al een flinke stap voorwaarts op de curve van zich beter voelen. Maar op de vierde dag mocht ik het toch wat rustiger aan doen en was ik echt moe. De kapper is dan een goed middel om even stil te zitten en te ontspannen terwijl je hoofd lekker gemasseerd wordt bij het wassen, de kapster je haar weer fatsoenlijk knipt , een steuntje in je haar steekt met van die kleine rolletjes en je dan aan de wasbak mag liggen tot het product voldoende is ingewerkt. Dat ontspant me zodanig dat ik voelde dat ik ging snurken. Juist op tijd ging de timer aan en was ik klaar wakker. ” Je was bijna in slaapt hé lachte de kapster. Ik hoorde het aan je ademhaling.”
Dat was een ontspannend namiddagje en als ik mijn koppie zag in de spiegel voelde ik me er ook minder flets uitzien. Ik was ook weken niet meer buiten geweest.

De dag erna kwam onverwachts de aannemer van dakwerken aanbellen om te zeggen dat hij aan de werkzaamheden kwam beginnen. Twee kanten van het huis hadden een nieuwe goot nodig. Toen ik in het vroege voorjaar contact nam met hem zei hij dat ik wat geduld moest hebben omdat hij zoveel werk had. Ik antwoordde toen dat er geen haast bij was , maar dat ik toch graag had gezien dat de goten vernieuwd waren tegen de volgende winter. De man keek toen zo verbaasd naar me omdat ik niet “zaagde” om er zo vlug mogelijk aan te beginnen ” Dat heb ik nu nog nooit gehoord van een klant”, repliceerde hij en schoot in een lach.” Zodra er een gaatje is kom ik het doen en dat zal zeker ver vóór de volgende winter zijn”

Hij hield woord en einde juni kwam hij samen met zijn zoon stellingen zetten om aan die klus te beginnen. Een karwei dat toch bijna vier dagen in beslag nam. De eerste dag mochten ze tegen de middag al stoppen want het is beginnen water gieten tot ver in de namiddag.
Maar nu kijk ik naar twee kanten van het huis op glanzend nieuwe goten. De twee voorzijden waren nog niet aan vernieuwing toe ( huis is in L vorm gebouwd). Hopelijk blijven die nog wat intact want het kost toch een smak geld.

Lente in de tuin

6 april 2022 kinderenenkleinkinderen lente, tuin tuin

Ik geraak er maar niet bovenop. Na behoorlijk ziek te zijn geweest leek het beter te gaan maar plots kreeg ik sinusitis. Daar was ik nu al jaren vanaf met de hulp van een NKO specialist en een jaarlijks bezoek als nazorg.
Vlug naar de apotheek om medicijnen . De nevenverschijnselen van de medicatie waren erger dan de sinusontsteking zelf. Dus overgeschakeld op natuurlijke middelen. Die helpen maar het gaat trager. Ondertussen nog een coronatest gedaan maar die was negatief. Gedurende de voorbije corona periode ben ik nooit ziek geweest en nu wordt het over me gegooid! Het weer zit ook al niet mee. Dus maar binnenblijven.

Op dagen dat de zon er een beetje was dook ik de tuin even in om te zien wat er allemaal in bloei stond en dat is toch al heel wat.
Het hoogtepunt van de magnolia is voorbij en zeker na de koude dagen en de wind die de openstaande bloemen gewoon afrukte.

Vòòr ik ziek viel was ik begonnen met het herschilderen van een paar stenen beelden zoals de voet voor een parasol( een liggende egel) , een tuinkabouter, de varkentjes moeten nog geschilderd worden, een stenen hond als fietsrek . Allerlei klein grut heb ik dan in de keuken geschilderd gezien mijn verkoudheid. Als laatste kwam het beeld aan de beurt die opa( mijn man) van de kinderen gekregen had. Het schilderwerk krijgt wel weer een natuurlijke look als de beelden een tijdje in alle weer en wind gaan staan.

In de tuin staat een lange smalle kerselaar. Die boom was de trots van opa en hij zorgde ervoor dat hij elk jaar hoger groeide en er geen zijtakken aankwamen. Maar een paar jaar terug heb ik die toch eens laten snoeien omdat er takken bijkwamen die de hoge vorm van de boom verknoeiden. Ik vreesde ervoor omdat de boom ook al zo oud is. Maar het snoeien is vakkundig gebeurd en al was de bloei verleden jaar minimaal , dit jaar staat hij weer op het punt om héél mooie bloesems te krijgen.

Mijn handen jeuken om in de tuin te werken ,maar mijn verkoudheid en het gure weer weerhouden me . Het groententuintje heeft de kleinzoon met toevoegen van moestuinaarde en mest al klaargelegd. Alleen nog wat wachten op beter weer om daar in te duiken.

De Lente komt eraan…

16 maart 2022 kinderenenkleinkinderen lente, tuin lente, tuin, tuincenter

…en dan kriebelt het om aan een nieuw seizoen in de tuin te beginnen. En hoe begin je eraan? Juist, niet met vol gas in de tuin te springen maar om eens naar een tuincenter te gaan en kijken wat er al allemaal wordt aangeboden van bloemen en planten . Kwestie van ideetjes op te doen , niet zozeer om alle bloembakken op te vullen. Wie weet komt er nog een vorstprik en kan je opnieuw beginnen.

Intratuin is een bloemencenter in Maldegem en daar vind ik soms toch een ander gamma van bloemen en planten dan de andere in de nabijheid gelegen tuincentra. Bij de ingang stonden er opvallend veel kleurige draaimolentjes. Altijd mooi om tussen de bloemen in de tuin te steken. Ik heb er zelf een paar maar heb ze voor de winter binnen bewaard.

Een hele zaal vol met kortstelige dahlia’s, ranonkels en natuurlijk viooltjes in alle kleuren , groot en klein. Ik heb me beperkt tot wat viooltjes om een paar bloembakken aan de voorzijde van het huis te vullen en vaste planten om de bloemperken eens te vernieuwen.
Het is opvallend hoe veel “ouderwetse” planten weer worden aangeboden. Planten die in onze contreien goed groeien en bloeien en een tijdje “uit de mode “waren. Denk maar aan de hortensia die een tijdlang ouderwets waren in je tuin want het moesten allemaal rododendrons zijn. Maar deze planten gedijen niet in kleigrond en hebben een zonnige en beschutte plaats nodig. Ik woon wel dicht bij de zee maar hier is het echt al kleigrond en de zilte lucht verdragen ze ook al niet zo goed. Ja we hadden indertijd rododendrons en zelfs plantgaten gemaakt gevuld met bosgrond. Het heeft niet geholpen. Ik heb toen hortensia geplant tegen de zin van mijn man (toen dit nog ouderwetse planten genoemd werden). Kijk nu maar hoe het kan veranderen en hoeveel varianten er op de markt aangeboden worden.

Vroeger vond je praktisch in elke tuin de Muurbloem. Een heel dankbare plant die heel lang bloeit ( en zichzelf uitzaait) . Ik ben een paar jaar geleden op zoek gegaan en heb in dit tuincenter de plant gevonden. Ondertussen heb ik al andere kleurvarianten op de kop getikt. Momenteel nog niet in bloei ,maar ik zet hier een foto van internet van de meest gangbare kleur.

In het tuincenter weet ik al jaren een papegaai in de afdeling van dierenvoeder op een stok zitten. Hij kan vrij rondvliegen maar tot nu toe heb ik die nog nooit zien rondvliegen. Een dame was hem aan het aaien en dat vond hij blijkbaar héél fijn. Na een poosje spreidde hij zijn vleugels wijd open en zijn geschreeuw leek meer op kwelen. Grappig. Die mevrouw kwam regelmatig naar het tuincenter om de papagaai te strelen, vertelde ze mij.

In dit tuincenter is ook een soort interieurafdeling en deze keer was het thema Pasen! Ik heb me niet laten verleiden . Ik zal eens de doos met paasgerief van de zolder halen 🙂

Toen was het tijd om huiswaarts te keren met toch wat bloemen en plantjes maar met een hoop ideetjes om de bloembakken eens anders op te vullen en met vaste planten om de bloemborders een update te geven. Maar nu eerst de tuin klaar zetten voor een hopelijk lang en mooi seizoen!

Geen twee zonder drie…

13 februari 2022 kinderenenkleinkinderen familie, tuin, Uncategorized familie, tuin

Geen twee zonder drie …zeggen ze wel eens. Blijkt wel eens waar te zijn. Ruim een week lang ben ik wat minder leuke feiten tegengekomen. Die slaan je toch wel even uit het lood.

1-Op een avond dacht ik “morgen moet ik beslist mijn nicht opbellen om te zien of ik mijn tante ( haar moeder) al eens kon bezoeken in het het rusthuis .

Maar ik moest niet bellen de andere dag . Mijn nicht belde die morgen op om mee te delen dat haar moeder in de loop van de nacht vredig was ingeslapen. Ik was wat van streek door dit nieuws omdat ik de avond ervoor zo sterk aan haar had gedacht. Het was wel enigszins te verwachten , ze was 99 jaar en voor haar leeftijd nog in redelijke gezondheid. Het feit dat niemand haar mocht bezoeken , bij momenten ook haar eigen dochter niet, viel haar zwaar en ze kon dit moeilijk verwerken.
Tante ik zal onze gesprekjes missen en ik zal je nooit meer horen zeggen ” niet te lang wachten om nog eens terug te komen ” als ik opstapte . Ze had dan blozende wangen door het genieten van de babbeltjes.

Tante is naar het rusthuis gegaan juist op het ogenblik dat de grote werken op de Natiënlaan gingen beginnen ongeveer twee jaar geleden en ze woonde in de straat die naar dit kruispunt leidde Zij heeft dus de ellende niet moeten meemaken die de bewoners nu nog altijd ondervinden ( bv auto in een andere straat parkeren, met de fiets rijden onmogelijk, laarzen aantrekken om hun huis te bereiken wat lange tijd echt nodig was…) .Ik heb haar welgeteld één keer kunnen bezoeken in het rusthuis want toen kwam corona. Zij woonde niet ver van mij vandaan en zo ongeveer om de maand ging ik bij haar op de koffie. Een héél gezellige tante.

Zij was ook de laatste persoon van een vorige generatie. Zowel aan de kant van mijn vader( 7 broers) als aan de kant van mijn moeder ( 7 zussen en 2 broers) is iedereen overleden. Samen met de kinderen van al die zussen en broers horen alle nichten en neven tot de generatie die stilletjes aan deze wereld zullen verlaten. Dat is nu eenmaal het leven en dat stemde mij toch wat droevig.

2- Een paar dagen later werd ik midden in de nacht ( het was 2.30 )plots wakker door een vreselijk gerommel op het dak. Ik dacht onmiddellijk “ja daar vliegen de pannen van het dak”. Het was stikdonker buiten maar toch heb ik boven door alle ramen rondom gekeken of ik pannen in de dakgoot zag liggen. Neen. In de tuin gaan kijken zag ik niet zitten want dan moest ik al een sterk licht meenemen en daarenboven stormde het die nacht erg. Er waren rukwinden tot 90 à 100 per uur voorspeld. Ik kon moeilijk terug te slaap vatten want ik luisterde voortdurend of er weer zo’n gerommel zou zijn. Niet dus. ‘s Morgens vroeg in de tuin gaan kijken maar ik zag nergens pannen die verschoven of gevallen waren. Uiteindelijk bleek aan één van de dakkapellen een groot stuk loketlood losgekomen . Niet te geloven dat dit zo’n lawaai kon maken door het op en neer klepperen. Zoonlief komt het herstellen al heeft hij wat hoogtevrees. Dank je wel.

3-Deze week trok ik op een morgen de rolluiken boven op en ik keek met verbazing naar de oprit. Ik wist niet wat ik zag! Het rechthoekig muurtje van de brievenbus lag verspreid op de oprit. Een auto ( en het moet wel een stevige auto geweest zijn ) heeft midden in de nacht de brievenbus geramd. De sporen van autobanden zijn te zien en tussen de brokstukken lag glas van een kop- of achterlicht met kader en al. Vast laten stellen door de politie en verzekering verwittigd. Er wordt gedacht aan een terreinwagen volgens de grootte van het lichtframe. Mijn auto staat zelden buiten en zeker niet ‘s nachts . Anders had die gedeeld in de brokken want de dekplaat was doorgeschoven naar de kant waar ik de auto parkeer Op de foto had de politie de dekplaat wat teruggeschoven zodat ik uit de garage kon.
Dader tot nu toe onbekend tenzij hij in de buurt een garage gaat opzoeken. Volgens de politie krijgen de garagisten een bericht van hen wanneer er vluchtmisdrijven zijn met schade . ‘s Avonds is de zoon langsgekomen met een camionette om het puin op te ruimen. En wat nu? Een nieuwe brievenbus zetten of met de grond gelijkmaken. Een ander muurtje kan gebruikt worden als brievenbus door een gat te maken aan de voorkant. Het was de tegenhanger van de kapot gereden muur met een houten poortje tussenin. Die is al lang geleden verdwenen , kapot door onze spelende bengels. Achteraan is er een open ruimte met een deurtje om eventuele pakjes in te leggen. Wat waren we indertijd voorzienig 🙂 😉

Maar tussen in heb ik wel enkele wandelingen gemaakt. Niets zo goed als eens langs het strand wandelen om je hoofd leeg te maken… Dat is voor een volgende keer.

Decemberdagen….

27 december 202127 december 2021 kinderenenkleinkinderen tuin, winter het weer, tuin, winter

Het zijn letterlijk dagen om gezellig thuis door te brengen .Het weer was en is er ook naar. Miezerig en grijs . En als het een keertje niet zo’ n vochtig en nevelig weer was er toch nog op uitgetrokken.

Een paar opvallende dagen zaten ertussen zoals een dagje sneeuw . In de namiddag is het echter beginnen regenen en het bleef maar regenen tot 3/4 van de achtertuin plus het tuinhuis onder water stond. Het leek meer op een vijver want je zag geen gras meer.
Ik heb die nacht niet goed geslapen en ben zelfs midden de nacht opgestaan om te kijken of het water soms al aan de achterdeur stond. Gelukkig was het gestopt met regenen. Het waterpeil was in de loop van de volgende dag toch redelijk gezakt. Mijn laarzen stonden in het tuinhuis en dan ben ik maar blootvoets door de tuin gelopen . In het tuinhuis stond er toen nog 10 cm water Gelukkig was ik voorzienig geweest en stond alles hoog ,de grasmachine had ik al eerder .in de garage gezet.

Die bewuste voormiddag sneeuwde het hard

Dan kregen we een paar dagen nachtvorst en ‘s morgens zag je de planten bedekt met een laagje rijp. Blijkbaar was de temperatuur niet zo erg laag want eenmaal de temperatuur boven nul was bleken de planten niet bevroren te zijn.

Welk weer het ook is elke dag komen de vogels me er attent op maken dat het etenstijd is. Ik kan ze evenwel moeilijk fotograferen . Het moet vanachter het raam gebeuren wat niet altijd goed lukt. Ik heb bij mijn ontbijt een goed zicht op al die ontbijtende vogels. Best leuk. Ik zie eksters, bosduiven , tortelduiven ,merels ,meesjes en mussen. Als het rustiger is in de tuin ook nog een roodborstje

Morgen nog wat verder over de maand december…

herfst in de tuin

23 november 202123 november 2021 kinderenenkleinkinderen herfst, tuin herfst, tuin

We kunnen er niet naast kijken dat de herfst in de tuin is binnengeslopen, hoewel nog veel planten hun best doen om de winterslaap nog wat te verschuiven . Eén van de hosta’s die het langst groen is gebleven krijgt herfstkleurige bladeren en de vuurrode bloemen van een struikroos hebben hun beste dagen gehad, de cosmos bloeit nog steeds maar niet meer zo volop en de trosroosjes bloeien nu voor de derde keer maar de bladeren tonen toch dat het einde nadert!

Op een afgezaagde grote struik staan er dit jaar een massa zwammen op het dode hout. En de bloembakken met geraniums aan het tuinhuis blijven nog altijd mooi bloeien. Die staan daar ook erg beschut. Maar eentje blijft de winter tegenhouden een grote troschrysant die nu al een hele tijd bloeit en blijft bloeien

In mijn tuin lag het vol met bladeren van de esdoorn die in de tuin van de buren staat. Ik heb gewacht tot de boom kaal is en heb nu alle bladeren bijeengeharkt en in de border gegooid . Tussen de bladeren komen de voorjaarsbloeiers al piepen. Wat ik niet verwacht heb : de vijgen rijpen nog steeds en zijn nog altijd lekker!

Vorige week waren nog volop in bloei : een driekleurige chrysant, cosmos, de roestkleurige dahlia’s, de gele bloempjes van een eetbare chysanthenum

De natuur gaat nu in rust en werken in de tuin ligt nu ook een tijdje stil . In het voorjaar gaat de natuur weer in gang schieten en bij mij zal het weer kriebelen om in de tuin te werken. Nu kan ik genieten met kijken hoe de vogels in de tuin komen eten ,drinken , rondfladderen en ruzie maken voor de beste graantjes!!