Twee jaar geleden ging ons leven op slot vanwege Corona. Als we nu terugkijken is het bijna niet te geloven welk parcours we hebben afgelegd. We komen er allemaal niet ongeschonden uit. Velen zijn ziek geworden , velen zijn gestorven . De beperkingen hebben ons allemaal getroffen. Het is nog niet voorbij en we moeten blijven voorzichtig zijn, maar we kunnen toch al op veel manieren de draad van vòòr de pandemie weer oppakken.
Ik ben een senior en ook mijn sociale leven viel twee jaar geleden stil. De eerste maanden geen echt contact meer met eigen familie. Langzaam aan werd een bubbel opgebouwd en dat bleef bijna twee jaar lang zo. Ook het verengingsleven viel stil. En zelfs in de korte perioden dat het eventjes wel mocht , zat de schrik er in en durfden de mensen niet samenkomen. Er is momenteel weer perspectief nu de gemeente toe laat om gebruik te maken van gemeentelijke lokalen en voorzieningen om elkaar onder gelijk welke vorm weer te zien. Zo is in onze seniorenvereniging de koersbal weer opgestart , wel met veel minder aanwezigen dan vroeger. Het is voor velen nog een wennen, maar we hebben goede hoop voor de toekomst. Een gegidste wandeling in Brugge staat ook al op het programma en blijkbaar valt dit in goede aarde en zijn er meer inschrijvingen dan we verwacht hebben. Het is een buiten activiteit en dat scheelt wel.
Om als bestuur elkaar wat moed te geven om vol te houden bij de nieuwe start, zijn we uit gaan eten. Want ook wij zagen elkaar praktisch niet in die twee jaar en het enige contact dat er was gebeurde via email. Maar veel viel er al niet te communiceren, buiten de vraag of alles oké was. We zochten in eigen streek een restaurant en dat werd het rooftop restaurant de “Njord” in Zeebrugge. Heel mooi met uitzicht op de jachthaven , de zee , de Vandamme sluis , de achterhaven…
Het heeft echt deugd gedaan om elkaar weer te zien en hopelijk wordt het een start voor een mooi jaar voor àlle senioren in onze vereniging. Wij doen er alvast ons best voor en hopen dat er geen opflakkering van een virus roet in het eten gooit!
een gedeeltelijke inkijk………van het restaruantDe ABC toren ( Artes Brugge Cruises),een cruise terminal met het rooftop restaurant ” Njord”. Vlakbij meren de grote cruise schepen aan.
Prachtig gelegen in Zeebrugge en helemaal niet zo duur als beweerd wordt. Je bent niet verplicht om kaviaar /kreeft te eten en een volledig menu is evenmin verplicht. Je maakt het zo duur als je portemonnee kan dragen! De gerechten waren overheerlijk. Ik koos uit de menu :
gestoomde St Jacobs nootjeseen duifjeeen dame blanche
Hieronder een paar foto’s van het uitzicht . Je kan rondom in het gebouw foto’s maken.
de jachthavende container terminalser voer juist een groot schip door de Vandamme sluistwee bruggen staan open: onderhoudswerkende marinebasisslinks de oude havendameen schip bestemd voor in- en export van auto’s.een paar oude zeeboeien
Ik heb donderdag de boosterprik gekregen. Bij velen lees of hoor ik dat ze een paar dagen “mottig” waren : spierpijnen en hoofdpijn en misselijkheid. Het is nu mijn derde prik en ik heb er zoals bij de vorige prikken geen last van gehad. Ik heb een kaartje gekregen als bewijs . Zal het maar voegen bij het bewijs dat ik ook al tweemaal ingeënt ben. Mijn vriendin lag twee dagen geveld in de zetel met misselijkheid en barstende hoofdpijn. Ja ik voelde wel wat pijn op de plek waar de spuit gegeven werd maar dat is te verwaarlozen. Ik heb wel bij alle drie de prikken fantastisch geslapen de nacht die er op volgde! hahaha! Nu maar hopen dat de laatste prik ook bescherming biedt op de varianten die eraan komen.
Pik, Pik, pik Ja de vogels in de tuin pikken wat af. Ik geef hen alle dagen wat graan en dat weten ze . ‘s Morgens komen vooral de merels aan de achterdeur heen en weer wippen. Als wilden ze zeggen ” wel wanneer krijgen we hier eten” .Het is ook fantastisch om zien hoe ze allemaal eensgezind graantjes pikken. Eén vogel is nooit welkom nl de kraai die zich af en toe laat zien. De eksters jagen die met veel kabaal weg. Ze vliegen recht op de kraai af die dan snel wegvliegt. Maar anders komen ze allemaal goed overeen: eksters, merels , een roodborstje, meesjes ,mussen , bosduiven en tortelduifjes. Ik vind het fijn om zoveel leven in mijn tuin te zien. In de kerselaar hangen verschillende silo’s met graan en noten en vetbollen. Maar gezien de afstand kan ik er geen duidelijke foto’s van maken en teveel inzoomen levert geen mooie beelden op. Het is aartsmoeilijk om die fladderende diertjes op de foto te krijgen. Bij de minste beweging -zelfs als ik binnen een foto probeer te maken – vliegen ze op. Ik ben al tevreden met onderstaande foto’s.
poes,poes, poes
De twee poezen die dagelijks langskomen om goedendag te zeggen en om natuurlijk wat snoepjes te krijgen zie ik niet meer dagelijks. Ik kan met de huidige temperaturen moeilijk mijn keukendeur open laten staan. Turbo (de poes die een jaar bij mij heeft gewoond maar bij een bezoek aan de dierenarts bleek dat hij gechipt was en dan terug bij zijn baasje is gebracht ) komt nog af en toe . Maar die heeft geen geduld om de wacht te houden bij de keukendeur en trapt het dan maar weer af. Het andere poesje dat ik gewoon blacky noem omdat ze pikzwart is komt nog dagelijks langs tegen de middag. Ik zie dan een paar oortjes boven het raam van de achterdeur uitkomen en met veel gemiauw komt ze dan binnen. Ze laat zich knuffelen en daar tegenover staat dan natuurlijk dat ik haar wat eten moet geven. Het is echt een zachtaardig knuffelbeestje.
Op een namiddag was ik in de tuin wat aan het opruimen en toen kwam ze vlakbij me op het terras staan. Ze stond me te bekijken en miauwde tot ik zei ‘ jaja ik kom al’ Ze ging me vòòr tot aan de achterdeur en wachtte vol ongeduld om binnen te geraken. Ik heb daar een paar foto’s van gemaakt. Ook vandaag zag ik een paar oortjes boven het raam van de achterdeur uitsteken . Het is ook de eerste keer dat ze een blik wierp in de living maar algauw stond ze weer aan de achterdeur, stapte naar buiten ,keek nog eens om en weg was ze. Tot de volgende keer Blacky.
Knars, knars , knars
Ik heb problemen met mijn hersteld vast gebit. Ik had het gevoel dat die bewoog. Gelukkig kon ik na een tweetal dagen al terecht bij de tandarts. Hij is al jaren mijn tandarts en kent de problemen met mijn gebit. Wat ik dacht was ook zo. Nu blijkt er een stuk tand waarop het gebit is geschoven gebroken te zijn. Gelukkig is dit niet zo’n groot probleem omdat die nog op twee andere tanden vast zit. Ik zal er maar aan wennen zeker. Anders wordt het kloppen om dat gebit er weer uit te krijgen. En dat wil ik niet meer meemaken. Héél lang geleden heeft het verschillende uren gekost ( niet in één keer hoor) om hat gebit los te kloppen ( letterlijk) omdat er teveel slijtage op zat. Het was toen nodig om de tanden te vernieuwen.
Ik wens iedereen in 2021 een mooi en gezond jaar toe. En dat we het jaar dat voorbij is vlug mogen vergeten. Het is een jaar geweest waarin we konden nadenken hoe we bezig waren en ook even tot rust konden komen . Het jachtige leven is even stil gezet en ik denk dat veel mensen daar deugd van hadden. Back to earth, maar het mag niet blijven duren als je rondom ziet dat zoveel mensen aan Covid-19 zijn overleden en andere mensen niet alleen lichamelijk ziek worden maar ook geestelijk. Dat er armoede ontstaat en dat jongeren de zin van het leven kwijt raken. Ik hoop oprecht dat we binnenkort terug de draad mogen oppakken en verder gaan met ons leven en hopelijk met meer aandacht voor onze medemens.
Ik had bij de eerst lockdown pech. Ik had toen een afspraak bij de kapper precies op de dag dat alles sloot! Dus niet knippen en in krulletjes leggen… Maar de kapster was wel zo attent dat ik als één van de eersten werd uitgenodigd om langs te komen toen ze haar kapperszaak weer mocht openen
Bij de tweede lockdown was ik toe aan een fatsoeneer beurt toen alles weer op slot ging.
Nu duurt dat op slot gaan al een tijdje en het einde is nog lang niet in zicht. Ik kan wel goed mijn plan trekken en vroeger toen mijn haar nog lang was knipte ik het zelf. Een neef die kapper was had me enkele trucjes aangeleerd. Nu is mijn haar echter redelijk kort en zodanig gekapt dat ik niet zomaar mijn haar recht toe recht aan kan afknippen.
Ik kan als zovelen de grens oversteken en in Nederland naar de kapper gaan, maar ik wil dat bewust niet doen. Mijn vriendin heeft een paar kappersscharen meegegeven en ik ben begonnen met knippen. Het is me aardig gelukt ,vind ik toch. Vandaag heeft vriendin in mijn hals wat bij geknipt . Blijkbaar geen al te rechte lijn!
Ik durf in elk geval terug buiten komen zonder een muts op te zetten 🙂
14 juli 2020 stapte ik met een klein hartje binnen in het AZ Zeno in Knokke. Er wachtte me opnieuw een operatie. Ik was de vorige zware operatie nog niet helemaal vergeten en ik was hier alweer. Ik heb een jaar nodig gehad om weer helemaal genezen te zijn en nu dit:
In februari 2020 constateerde ik rond de navel een hard streepje . Soms was het er en soms ook niet. Ik had er verder geen last van. Mijn dochter zei onmiddellijk toen ik haar dat vertelde ” o je hebt wellicht een navelbreuk”.
Ik besteedde er verder geen aandacht aan. Maar een paar weken verder voelde ik soms een dikke bobbel naast de navel en dacht “ik ga toch eens de huisdokter raadplegen.”
Juist op dat ogenblik werd de lockdown aangekondigd en kon ik niet meer terecht bij de huisdokter en ook niet in het ziekenhuis of bij de spoed. Want zoiets was niet dringend.
Ik had er geen pijn of enige andere last van , alleen af en toe een dikke bobbel naast de navel. Maar met de weken die voorbij gingen leek die bobbel nog groter te worden en was ze daar ook constant !
Zodra de huisdokters en ziekenhuizen weer andere patiënten dan Covid 19 verzorgden ging ik naar de huisarts en die bevestigde dat ik een navelbreuk had.
Volgens hem was het niet nodig om dit te laten opereren. Toch belde ik de chirurg op die me verleden jaar heeft geopereerd en gelukkig kon ik snel terecht bij hem. Ondertussen waren we al in de maand juni. Hij sprak onmiddellijk van een “hersteloperatie”. Toen herinnerde ik me dat hij na de zware operatie verleden jaar iets had gezegd van ” ik hoop dat je helemaal herstelt en dat er geen tweede operatie nodig is” Profetische woorden want na méér dan een jaar is er dus wel een hersteloperatie nodig geweest.
Ik vertel hier nogal uitvoerig over omdat ik ondervonden heb dat dergelijke operaties bestempeld worden ” als een fluitje van een cent” bij de gewone man. Dat is het helemaal niet zelfs niet bij een kleine breuk .
Er werd bij mij niet een navelbreuk maar een buikbreuk vastgesteld : “een uitstulping van het buikvlies door een zwakke plek of opening in de buikwand (breukpoort). De breuk is herkenbaar aan een zwelling ter plaatse. Omdat een breuk niet vanzelf herstelt en in de loop van de tijd kan verergeren, is op een zeker moment een operatie nodig. Traditioneel wordt een breuk verholpen door het buikvlies te herstellen met weefsel van de buikwand zelf of door het plaatsen van een stukje kunststof. Sinds kort worden breuken ook met kijkoperaties behandeld.”
Op drie plaatsen was er een zwakke wand ontstaan en de operatie was terug een ferme snede over mijn buik en duurde meer dan 2 1/2 uur . Er is een stuk net ter grootte van een pannenkoek in de buikholte geplaatst en met aan de uithoeken nog een paar sneden erbij om dit netwerk aan te spannen. Pijnlijk maar door pijnstillers onderdrukt.
Ik ging binnen in het ziekenhuis met de gedachte om de andere dag terug naar huis te kunnen , maar ik ben er een week moeten blijven . En dan lag het nog aan mij of ik langer wilde blijven. Maar ik kon mezelf behelpen en wilde toch liever thuis verder genezen. Want in een ziekenhuis kan je niet echt zeggen dat je kan uitrusten. De verzorging is er uitstekend maar op de meest onmogelijke uren komen ze je verzorgen , bloedprikken, temperatuur meten , pillen brengen… Wegens de corona maatregelen mocht 1 persoon per dag voor een uurtje op bezoek. Bezoek had ik echt niet veel nodig de pijnstillers maakten me slaperig.
Eenmaal thuis komt er nu nog elke dag een verpleger/verpleegster langs om de wonden te verzorgen. Verder rusten en alles kalm aan doen. Het vraagt tijd om volledig te herstellen. Ik moet opnieuw die abdominale binder dragen zolang de ferme snede over mijn buik niet volledig is genezen. Het belemmert je wel in je bewegingsvrijheid maar het is belangrijk voor een algeheel herstel . Voorlopig niet heffen, niet fietsen , niet zwemmen … och ik kan nog veel doen hoor!
En dan denk ik wel eens …allemaal gevolgen omdat er twee jaar geleden een verkeerde diagnose is gesteld en ik behandeld werd voor een chronische ziekte die ik niet had!! (klik)
De Covid 19 heeft er ook aan meegeholpen dat de operatie zwaarder was dan gedacht omdat ik vier maanden heb moeten wachten!!
Enkele sfeerbeelden van mijn verblijf in het ziekenhuis.
De ene ochtend een heldere start , een andere ochtend dikke mist.
De avonden waren altijd mooi met een gekleurde zonsondergang.
De bovenste foto was een pracht van een zonsopgang en de tweede foto een héél mooie zonsondergang.
Mijn bed waar ik de eerste dagen hulpeloos lag en ik stond de meeste dagen op een dieet van beschuitjes en thee om de maag en de buikwand te beschermen. Op zondag kreeg ik koekebrood met kaas en confituur en een kopje thee. Wat smaakte dat!!
Vanuit mijn kamer had ik een mooi zicht op de omgeving. In de verte de Natienlaan( grote invalsweg naar Knokke) en het af en aanrijden van ambulances. Ook de Lijn komt regelmatig langs , heeft een halte aan de ingang van het ziekenhuis.
De foto’s zijn niet optimaal omdat er aan de buitenkant van het ziekenhuis nog een extra glazen wand is. ( blauwe bevestiging op één van de foto’s houdt de passerelle en de glazen afsluiting samen.)
‘s Nachts zoeven de verpleegsters met een step door de gangen. Ik mocht er een foto van nemen! Hoedje af voor deze mensen die begripvol en vriendelijk hun werk deden. En ook mijn oprechte dank voor de chirurg die me opnieuw door een moeilijke periode heeft gesleurd.
Even over de grens geweest voor een essentiële boodschap 😉
Sluis heeft zijn les goed geleerd.
Geen auto van ‘s middags tot ‘s avonds in de twee winkelstraten om de mensen ruimte te geven.
Terrassen zijn merkelijk vergroot met het oog op de anderhalve meter afstand. Om de haverklap verschijnen plakkaten in beeld om je eraan te herinneren.
IJsjes kan je kopen zonder in lange slierten te moeten aanschuiven. Zelfs “coureurs” lusten er eentje!
La Spezia is ook aan te treffen in Cadzand-Bad waar ze een enorme keuze hebben aan pizza’s, ter plaatse eten of om mee te nemen.
Parking aan het Belfort voor de helft vrijgemaakt om terrasjes te kunnen zetten.
Op de Beestenmarkt verboden te parkeren.
Ter hoogte van de kaai werd een terras gezet van het nabij gelegen restaurant.
Een kledingzaak heeft een ludiek plakkaat vòòr de winkel gezet! En in de etalage van een andere kledingzaak staat een supergrote regenjas. Verwijzing naar de coronatijd waarin er meer gegeten en gedronken wordt ?
Geen auto’s langs de kaai maar wel terrasjes. Mag van mij best zo blijven.
Op het plein vòòr de kerk is ook een groot terras gezet.
En zoals ik al eerder schreef nog een plakkaat voor de anderhalve meter afstand. Je kan het gewoon niet vergeten in Sluis
En nu maar wachten op de toeristen en de Belgen , want het was er erg kalm gisteren.
Pinkstermaandag stapte ik op mijn fiets om rustige wegen op te zoeken. Ik had beelden gezien op het nieuws van overvolle winkelstraten en drommen volk op de zeedijk. En niettegenstaande de drukte overwegend mensen zonder mondkapje!
Ik nam het brede fietspad van Westkapelle richting Retranchement. Zover zou ik niet rijden enkel tot de afslag Retranchement en het Zoute. Langs deze weg kan je niet beweren dat je essentiële boodschappen gaat doen over de grens daarvoor moet je de officiële grens over via Sluis. Op dat ogenblik was de grens enkel open voor familiebezoek of essentiële boodschappen. Wat ik gezien heb tijdens die fietstocht tart elke verbeelding.
Dit brede fietspad vormt een beetje de uiterste grens van Knokke-Heist met Nederland. Het is er altijd erg rustig met aan de ene kant veel weiden waar koeien en paarden grazen en aan de andere kant landerijen en enkele boerderijen.
Op het eind van dit lange fietspad kan je op een voormalige trambedding rechts afslaan richting Retranchement en Cadzand. Blijkbaar reden veel fietsers naar Zeeuws Vlaanderen. De auto’s moeten via een korte slingerende weg rijden om iets verder linksaf te slaan .
Op de tweede foto hierboven loopt het fietspad tot de Oosthoek( een wijk)
Op de eerste foto hieronder is er achter de groene gordel het vergrootte Zwin waar je op een nieuwe dijk helemaal van Cadzand naar de Oosthoek kan fietsen. En als ik me omdraaide zag ik in de verte de toren van de Kerk in St Anna ter Muiden(Sluis). De toren staat er niet helemaal op ,ik was verblind door de zon.
Ik koos de richting Het Zoute Knokke. Er was veel wind en de vele fietsers maakten het echt niet leuk om te fietsen.
Ter hoogte van de boerderij met dat rode dak kan je hoeve ijs kopen aan een raam. Daar troepten zoveel mensen samen om een ijsje te likken of schoven ze aan om er eentje te kopen. Ze stonden zelfs op de rijweg! Neen ik ben niet afgestapt maar doorgereden. Een volgende keer als het kalmer is trek ik de remmen wel dicht.
De hele rit tot aan de Oosthoek heb ik met een bang hart gereden , het fietspad is daar erg smal. Het was precies of ik tegendraads reed en de fietsers bleven maar afkomen … Die mensen op hun fiets , gewone fietsen en ebikes en fietskarren leken allemaal losgelaten wild. Grote bendes na elkaar luid roepend en gevaarlijk slingerend.
Eenmaal in de Oosthoek was het kalmer en kon ik op mijn gemak verder rijden . Mijn goesting om hier en daar af te stappen om foto’s te maken was allang over en bij het laatste stuk op de terugweg kwamen er weer bendes joelende fietsers op me af.
Was er niet gezegd dat je met een drietal mocht gaan fietsen op dat ogenblik ? Ze waren met zovelen dat ik ze niet eens kon tellen en weeral met die tweewielers met een bak voor kinderen tussen het voorwiel en het stuur of bakfietsen. Levensgevaarlijk als je die moet kruisen op een smal fietspad! De meesten reden met een niet verantwoorde snelheid . Zonder te bellen flitsten ze me voorbij of kruisten ze mij.
Thuisgekomen moest ik toch even bekomen! Dat heb ik met mijn jarenlange fietservaring nog niet meegemaakt. Een paar keer vreesde ik in de gracht te duikelen of van het -op sommige plaatsen verhoogde- fietspad te geraken.
Mag ik eens giftig zijn? Ik ben blij dat er dit weekend veel wind is en geen al te mooi weer!
een oude wegwijzer ter hoogte van de vroegere trambedding.
Dit is de eerste boom die we bewust in onze tuin hebben geplant.
Maar daar vertel ik later over.
…werd tegengewerkt , tja ik weet niet door wie , ik steek het op corona! Ik ondervind de laatste weken regelmatig problemen om op internet te geraken…. Ik weet zelfs wanneer het begonnen is. Op een dag was er een minieme stroomonderbreking die door sommige mensen niet eens is opgemerkt . Maar het was er wel eentje want als na een stroomonderbreking de stroom weer “aanspringt ” dan zegt de deurbel ” dingdong”. Ik ging zelfs de deur gaan openen. Op het werk van mijn dochter had de stroomonderbreking wat langer geduurd , een bewijs dat het niet bij mij alleen was.
Sedertdien ondervind ik problemen om online te geraken.
‘s Morgens zet ik altijd de pc aan om te zien of er mails zijn van vrienden of familie. Deze morgen was het voor de zoveelste keer : geen verbinding…. noch met de mails, noch met facebook , noch met mijn blog. Daar krijg ik echt de krul van. De pc wordt regelmatig ” gekuist” daar kan het niet aan liggen. Ik denk dat het eerder aan het grote gebruik is van de sociale media en er daardoor dikwijls piekmomenten zijn.
Afsluiten en opnieuw opstarten helpt meestal ook niet. Vanmorgen wèl ,oef !
Ik weet het ik kan offline werken maar dat vind ik omslachtig met kopieren , knippen en plakken vooral met foto’s. Ik heb nu al tijd te kort ( en dat voor een gepensioneerde ,hahaha) om te komen lezen op de blogjes.
Maar kom genoeg gezaagd over dit minieme ongemak in tijden van corona waar er veel grotere problemen zijn.
Ik heb me dan maar extra ingezet in de tuin : het schilderen van bloembakken en -potten is klaar. Ik heb nog een paar zakken boomschors gehaald om de gaten te vullen( de vogels vinden het leuk om ze rond te strooien) en om een stukje in de bloemenborder ook te bedekken.
Ondertussen ben ik ook al een deel bloemen gaan kopen en morgen nog eens natellen hoeveel geraniums ik nodig hebben voor de mooie geverfde bloembakken. Ik kon het niet allemaal in één keer meebrengen.
De Hubo is terug open en ik haalde verf om de sierluiken verder zelf te verven. Ik reken niet meer op de klusjesman die komt al maanden niet meer af ,er is altijd wel iets dat bij hem in de weg komt. En dan moet je weten dat hij nog geld moet krijgen van mij. Zal het zeker niet nodig hebben! Ik heb ondertussen geoefend op de bloembakken en zo moeilijk zal het niet zijn om luiken te verven. Alleen moet ik zien zelf goed ingepakt te zijn want ik hang meestal zelf ook vol verf ! 14 luiken te gaan groot en klein…. In deze corona tijden is het een mooie bezigheid!
Om vandaag af te sluiten toch een foto van een tuin. Maar dit is niet mijn tuin wel die van de buurman. Er groeit geen gras bij hem enkel madeliefjes. Zo krijg ik af en toe ook een madeliefje van mijn buurman in mijn gras !
Niet zo’n scherpe foto maar uit discretie iets van te veraf getrokken.
