Het overlijden van mijn Canadese nicht staat nog vers in mijn geheugen . Opgeschept op het zebra pad bij haar dagelijkse ochtendwandeling door een onoplettende taxichauffeur. Geen hulp kon nog baten. Ik zal de maandelijkse lange babbeltjes per telefoon missen. Ik heb onlangs met mijn neef gebeld en hij kan het nog steeds niet vatten. Zesenzestig huwelijksjaren samen zijn op een fractie weggeveegd. Ze waren nog zo gelukkig samen
Ook het overlijden van een paar oud collega’s doet pijn omdat je jaren hebt samengewerkt en elkaar na-het-op- pensioen gaan niet meer zo dikwijls zag. De familie is telkens dankbaar dat hun geliefde blijkbaar niet vergeten is als ze oud collega’s zien om hen te condoleren.

Een vriendin , als kind waren we buurmeisjes, is in het voorjaar overleden. Ze is er mijn hele leven geweest en plots besef je dat het leven eindig is en moet je -bij manier van spreken -alleen verder…

Zelf kreeg ik in juni corona en als gevolg daarvan belandde ik in het ziekenhuis met een darmontsteking die gepaard ging met een bacteriële ontsteking. Ik moest in isolatie en kreeg een cocktail van medicatie die me 7 dagen doodziek maakte. Daarna een soort revalidatie die ik gelukkig thuis mocht doorbrengen samen met een vracht aan medicatie om toch geen terugval te krijgen . Langzaam moest ik die afbouwen.
En nu gaat het weer goed en hoop ik de winter te kunnen doorstaan zonder problemen Ik ben niet meer van de jongste en telkens krijg je fysisch een flinke deuk en moet je weer energie en kracht opbouwen. Het grootste probleem voor mij is dat ik nooit goed tegen traditionele medicatie kan zonder af te zien. Gelukkig heb ik een schat van een apotheker die me zoveel als het kan plantaardige of homeopathische oplossingen aanbiedt.

Maar ik wil toch ook terugkijken naar de kleine dingen die het voorbije jaar de dagen zo mooi kleurden!
Zoals heden de lichtjes van de kerstversiering in onze gemeente. En dit is nog maar het begin!!

Voorbije zondag was het open monumentendag. In eigen stad was er niets nieuws te ontdekken want de twee molens die je kon bezoeken hadden we vroeger al gezien en het vernieuwde heemkundig museum Sincfala dat nu gewoon HEY noemt hadden we onlangs bezocht.
Vriendin en ik stelden voor om eens de toerist te spelen in Brugge. We hadden al zoveel gezien in Brugge en daarenboven moest je grotendeels vooraf reserveren om iets te bezichtigen. Neen we wilden gewoon eens een toeristische route volgen.
Het was zondag een mooie zonnige dag . Samen met haar pleegzoon namen we de trein . Met een weekend ticket kost dit per persoon 5.20 euro heen en terug .

We staken in Brugge het grote stationsplein dat er wat verlaten bij lag over en wandelden richting Minnewater. Op het einde van de laan maakte een groot doek ons attent dat het Open Monumentendag was!

PS klik op de foto’s in de collages .Ze zijn mooier in het groot!!

Daar werd een foto gemaakt van het minnewater . Elke toerist maakt hier een foto en eenmaal aan de andere kant wordt er dan opnieuw een foto gemaakt.( foto 2 en 3) Op deze brug worden er talloze foto’s gemaakt en ook wij ontkwamen niet aan de vraag of we eens een foto wilde maken van een koppel of een groep vrienden.

We wandelden verder en liepen langs een stenen restant van de Katelijnevest waar er ons aan herinnerd werd dat daar vleermuizen huisden. Sstt niet storen dus.
Dan maar verder gewandeld tot we een rode brug zagen die de toeristen nemen als ze naar de bussen moeten die daar in de nabijheid een parkeerplaats hebben.
Wij namen de helling naar links . Zo kwamen we in het Minnewaterpark. In dit stadspark is er jaarlijks het gekende Cactusfestival (klik).
Regelmatig wordt op het stenen bord een spelletje schaak gespeeld en de groene stoel die je overal in Brugge in de parken ziet staan nodigen uit om wat te zitten genieten in deze groene omgeving

We wandelden door dit park en kwamen aan de andere kant uit op één van de meest bezochte plekken van Brugge nl het Begijnhof en de zwanen en de paardenkoetsen die van hieruit vertrekken voor een rondrit in de stad. Een man speelde onafgebroken het Ave Maria op zijn trompet. Héél sfeervol op die plaats.

Het was er druk en we wandelden maar vlug door om over het Walplein (waar alle terrassen bomvol zaten )door het smalste straatje uit te komen in de vernieuwde Katelijne straat. Het was er ook druk en bij één bepaalde chocoladewinkel stond een lange rij aan te schuiven om pralines en andere zoetigheden aan te kopen. En dan zie je rondom de ene chocoladewinkel na de andere . Ik vergat een foto te maken. Wellicht één bus toeristen die allemaal diezelfde winkel wilden . Het enige dat door de vernieuwing aangenaam was ,was het feit dat de straat op bepaalde uren autovrij was.

Door het slenteren raakten we alle drie wat moe en zochten op het Simon Stevinplein een vrij plaatsje op één van de vele terrassen. Dat lukte ons , maar we kregen de dienster maar niet te pakken. We zijn uiteindelijk opgestapt en zochten een ander terras op waar juist een tafeltje vrij kwam. Ik heb wel geduld maar te is te…

Toen kwamen we terug op het stationsplein en namen we opnieuw de trein richting huiswaarts!
We hebben alle drie genoten van een namiddagje toerist zijn!! 🙂

Op één van die warme dagen ben ik ‘s avonds gaan wandelen samen met vriendin. Het was nog altijd behoorlijk warm en dat merkte aan al de overvolle terrasjes in de winkelstraat en op de zeedijk. Ook nog veel wandelaars op de zeedijk

De strandcabines waren bijna allemaal al gesloten en de gocarts stonden er werkeloos bij. De dagtaak zat er op. De kinderen zullen de andere dag weer opnieuw rondtoeren op de zeedijk. Op het strand zat nog een gezin met kinderen te genieten nu er plaats genoeg was.

Een roze streep van de ondergaande zon brak het grijs van het zeewater en de lucht en fietsen stonden nog te wachten om huiswaarts te keren. Waar zijn de bestuurders gebleven?

Ik denk dat ze aan het aanschuiven waren om nog een plaatsje te bemachtigen in restaurant Rubens. Ongeveer een 50 tal mensen waren geduldig aan het aanschuiven ( het was toen al 20.30 uur! ). Maar de buitenterrassen van andere restaurants zaten ook propvol!

Van vuilnis gesproken. De vuilnisbakjes op het strand puilden uit en de vuilnis werd er dan maar tegenaan gezet . De meeuwen waren in grote getale bezig de boel uiteen aan het scheuren!

In de winkelstraat lagen de vuilniszakken en hopen karton op straat gestapeld . (‘s Nachts wordt de vuilnis opgehaald in de ganse badstad). Soms ligt het al op straat van in de namiddag. Echt geen leuk zicht.

Het was bijna donker toen ik op dit plein de beelden van “twee groetende mannen” onder een volledig gekleurde hemel kon vastleggen. Wat een mooie zonsondergang na een snikhete dag en tevens afsluiter van een mooie wandeling .

Mijn nieuwe voorlopige thuis .