Langgeleden kreeg ik dit gedicht
van onze vroegere Burgemeester Eugène Mattelaer.
Hij gaf het aan iedereen die gehuldigd werd om een of andere reden.
Het is zo passend voor de huidige moeilijke tijd.
Maand: januari 2021
de poes Turbi
25.01.2020
Ik moet echt iets vertellen dat me erg heeft aangegrepen en nu wat bezonken is en waarop ik met een nuchtere blik op kan terugzien.
Ik heb al dikwijls verteld over de poezen die hier in mijn leven voorbij zijn gekomen.
In het voorjaar van 2020 heb ik Vlekje op 21 jarige leeftijd laten inslapen. De diagnose was kanker maar zolang ze nog kon eten en er blijkbaar geen last van had bleef ze verder genieten van haar mandje op de vensterbank en haar korte wandelingetjes in de tuin.
Ze had nog altijd de aandacht van een paar poezen die regelmatig langs kwamen en dan zat ze op de dorpel aan de keukendeur en naar sommige poezen gromde ze maar deed niks en andere keek ze gewoon aan tot ze weer weggingen.
Zo was er een zwartwit poes die al jaren langskwam . Onder toeziend oog van Vlekje at ze een bordje droog kattenvoer en verdween dan weer.
Maar die zwartwit poes kwam in februari 2020 regelmatig in gezelschap met een jongere poes die haar evenbeeld was. Ik dacht dat het een jong was van haar. Dag na dag kwamen ze beiden langs. De oudere poes kon je nooit strelen , het jonger exemplaar wel.
Toen kwam de dag ergens begin april dat het tijd was om Vlekje te laten inslapen. Het verdriet was groot maar ik was voorbereid. Ik ruimde nadien alles op zodat ik niet teveel met al die lege plekken en lege mandjes geconfronteerd werd.
Vlekje
Die oudere zwartwit poes kwam de andere dag terug en wat ze nog nooit had gedaan , ze stapte de keuken binnen , zette zich neer in de deuropening van de living , keek rond maar zag Vlekje nergens. Toen draaide de poes zich om , keek mij aan en ging weg. Ik heb ze nooit meer teruggezien.
Maar het jonger exemplaar is blijven langskomen. Die liet zich graag aaien maar kwam nooit binnen. Eten was ook niet zo belangrijk , spelen met haar wel. Ik ben dan in de buurt gaan informeren of er iemand een poes miste. Ik heb haar zelfs nog gevolgd omdat ze altijd in één bepaalde richting wegging tegen de avond. Maar het lukte me niet om haar thuis te ontdekken.
Tijdens de zomermaanden leefde de poes echt in de tuin , sliep tussen de struiken en als het regende kroop ze onder een trapje waar toevallig een tapijtje lag. Het werd najaar en ‘s morgens als ik de krant uit de brievenbus haalde zag ik poes tussen de afgevallen bladeren liggen van de aalbessenstruik. Toen het eens zo harde regende en ik poes onder een struik zag , heb ik die opgepakt en binnenshuis met een handdoek drooggewreven.
Vanaf die dag kwam ze binnen en installeerde ze zich in een zetel of trok ze naar boven en ging slapen op een bed in één van de slaapkamers. Zachtjesaan kwam haar ware aard boven :spelen in een droog bad , met poppetjes aan een touw spelen, onder een zetel kruipen en met haar poten de randen vastgrijpen. Kreeg ze haar zin niet sprong ze tegen de leren stoelen rond de tafel( ik dekte de stoelen waar ze het op voorzien af met een grote plaid) .Natuurlijk zette ik mijn keel open en dan keek ze met strijdlust naar me alsof ze nog eens een aanval zou doen. Maar dat lukte haar niet meer en ze vertrok dan maar naar haar bed boven. De andere morgen voelde ik de warmte van poes omdat ze tegen mijn benen lag.
Ondertussen was poes een mooie grote kat geworden en kreeg ze als naam Turbi. Echt passend voor een poes die als een gek rond kon lopen in de tuin of trappen op en af lopen. Het bleef wel een buitenkat die graag in de tuin rondliep maar eenmaal het avond was en ik in mijn handen klapte en Turbi riep, kwam ze kort erna tevoorschijn en met veel gemiauw kwam ze binnen en ging voor haar bord staan tot ze eten kreeg.
Vlak na de kerstperiode vond ik het tijd om naar de dierenarts te gaan voor een jaarlijkse check up . Ik maakte een afspraak en met moeite kreeg ik haar in een bench die voor haar in feite wat aan de kleine kant was. Tja het was de bench van Vlekje en zij was veel kleiner.
De dierenarts bekeek Turbi en zei tegen me “dit is een gecastreerde kater en hij is gechipt!” Ik zat sprakeloos. Ik kon en wilde dit ook niet snappen. Ik begreep onmiddellijk wat dit wilde zeggen. Toen ze zei wil ik de eigenares voor jou opbellen kon ik enkel ja knikken. De vrouw aan de telefoon was helemaal niet vriendelijk maar ik kon echt niet reageren. Dit was werkelijk te bruusk voor mij. Ik heb poes enkel nog eens gestreeld en ben al schreiend weggegaan. In een half uur tijd kwam ik met een lege bench thuis.
zomer 2020
De naam van de vrouw zei me niets maar toen ik langs haar huis reed omdat dit op weg naar mijn huis lag , wist ik wie ze was nl de vrouw van een vroegere collega. De poes had zijn thuis twee evenwijdige straten van mij vandaan. Hij had ons flink beetgehad met altijd in de tegengestelde richting weg te gaan.
Ik wilde hen opbellen maar ze bleken geen vast nummer te hebben , ik wilde toch vertellen hoe poes na al die maanden uiteindelijk volledig bij me was ingetrokken. Ik heb een brief geschreven met foto’s erbij toen ze nog een jong beestje was tot het moment dat ze volwassen was en bij hen in de brievenbus gestopt. Mijn vroegere collega is me komen opzoeken en samen hebben we een uurtje gebabbeld tot beider opluchting. Ze gaan poes nu een tijdje binnenhouden en komt hij nog langs dan laat ik die niet meer binnen. Maar even strelen kunnen ze me niet verbieden. Ik ben er toch een paar dagen echt niet goed van geweest. Het was lief bedoeld van de dierenarts die me een jong poesje wilde bezorgen maar daar stonden en staan mijn gedachten echt niet op.
3.01.2021
Zeebrugge
Gisteren belandde ik in Zeebrugge. Ik was al een tijdje op zoek om een zeteltje te laten overtrekken met nieuwe stof want het zeteltje was nogal gehavend door de tijd en door het gebruik. Iedereen zit graag in dat zeteltje en het is qua structuur nog best in orde . Maar dat (nep)leer ziet er niet meer uit. Nu heb ik in Zeebrugge een stoffenwinkel ontdekt waar je alles kunt vinden om gordijnen , overgordijnen, stoelen en zetels te vernieuwen. Omdat ik geen verstand heb hoe je dat moet uitmeten heb ik gewoon het zeteltje in mijn koffer geduwd en reed ik met mijn vriendin naar Zeebrugge. De eigenares van deze winkel zag het zeteltje en zei dat het zeker de moeite was om dit een nieuw uitzicht te geven. Ik zei de kleur die ik wilde en zij rekende in een mum van tijd uit hoeveel stof ze nodig had en hoeveel het me zou kosten. Het zeteltje is er gebleven en ik mocht een telefoontje verwachten over een veertiental dagen en misschien nog vroeger als ze kon doorwerken. Zij naait dit nl zelf. Ik laat het resultaat hier zeker zien!! Enne…voor de prijs moet ik het echt niet laten!
Maar nu we toch in Zeebrugge waren reden we tot aan het uitzichtpunt waar je de kranen en containers van de haven kan zien.
De auto parkeerde ik achter die groene camionette. Hier worden de zeilboten en andere bootjes op het droge gezet voor onderhoud.
Een blik op de Rederskaai waar het anders één en al beweging is. Nu één en al bouwwerf. In betere tijden veel restaurants die je kan bezoeken. Achteraan zie je de culinaire hotspot van Zeebrugge nl de Njord, op de zevende (en achtste) verdieping van de ABC Terminal. De terminal voor reizigers van de cruiseschepen.
Zicht op de Jachthaven.
De Virtus werd in 1965 gebouwd, bij de bekende scheepswerven van De Graeve in Zeebrugge. De restauratie van deze garnaalkotter heeft 6 jaren aangesleept en heeft nu zijn eindelijke bestemming niet ver van het Visserskruis. De Virtus is een monument dat doet herinneren aan het rijke visserij- en scheepsbouwverleden van Zeebrugge.
Een drietal sleepboten ,waarvan eentje aan het maneuvreren is om te parkeren . Twee nieuwe sleepboten zijn in dienst genomen einde december 2020. In de toekomst komen er nog een paar slepers bij.
Kranen bepalen het uitzicht in de haven . Container vervoer maakt hier een boost.
Deze foto is niet scherp( sterk ingezoemd) maar ik wilde tonen waar vroeger het einde was van de eerste havendam. Indertijd kon je wandelen tot aan het torentje. Daarachter de nieuwe strekdam.
Vreemd spektafel: een zeilboot wordt begeleid door een marineboot( zeevaartpolitie ?) en diende af te slaan tot de aanlegsteiger van de marine.
Zeebrugge voert de controle op drugtrafiek op! Kan een controle zijn die we zagen.
foto van internet van de Zenobe Gramme
ps ik kreeg een berichtje in mijn reacties dat dit zeilschip de A958 Zénobe Gramme is. Het enige zeilschip van de Marine en dat zeilschip doet dienst als school- en trainingsschip voor officieren en onderofficieren..
Hiermee is het mysterie opgelost en speelde mijn fantasie me parten ,hahaha!
Het uitkijkplatform . Hier krijg je een zicht op de containerschepen, de haven van onze marine en de jachthaven.
Een bereidwillige sportvisser kwam ons voorstellen om een foto van ons beiden te maken. Vriendin wilde een foto maken maar het lukte haar niet. (Ze heeft een vingertop die gevoelloos is en foto’s nemen loopt niet altijd van een leien dak). Ik nam ook van het Belgische visserskoppel een foto. Het was de eerste keer dat ze hier kwamen vissen, meestal gingen ze vissen in Zeeland. Geen vangst vandaag, het was ook extreem laag water.
Dit grote 16 m hoge betonnen kruis werd in 1936 opgericht naar de plannen van de Brugse architect Jozef Viérin in het zuidwestelijk havengebied van Zeebrugge . Het staat symbolisch tussen land( een klein parkje )aan de ene kant en zee ( de havengeul)aan de andere kant. In 1941 werd het opgeblazen door de Duitsers en na de bevrijding hergoten als geschenk van de Belgische Betonmaatschappij.
Een grote houten constructie met uitzicht op zee maakt dit kruis nog indrukwekkender. Op de sokkel van het kruis staan op marmeren platen de namen van alle vissers die sedert begin de 20e eeuw op zee omgekomen zijn.
Jaarlijks, in de tweede helft van juni vindt hier de zeewijdingsprocessie plaats. Een processie als eerbetoon aan alle overleden vissers op zee. De stoet met o.a. kinderen getooid in traditionele klederdracht, dragen o.a. replica’s van vissersboten en een houten kruis. De tocht wordt afgesloten met een eucharistieviering ter ere van de overleden vissers op zee met aansluitend de zegening van de zee.
het parkje naast het Visserskruis.
Ik heb op deze houten plankenvloer al dikwijls naar de zee gekeken, maar steeds blijft het indrukwekkend om dit zo grote kruis daar te zien staan . De namen op de sokkel worden tot heden jammer genoeg nog steeds bijgeschreven en wijzen er op dat de zee ongenadig is.( reeds meer dan 150 vissers)
skivakantie
De dag dat het sneeuwde vorige week ben ik eens gaan snuisteren in de fotoalbums. Op zoek naar foto’s van de paar skivakanties die we met een deel van de familie aan mijn vaderszijde doorbrachten in Oostenrijk. Veel foto’s zijn niet goed bewaard gebleven( zijn oranje verkleurd)maar bij enkele lijkt het toch nog redelijk.
Eind de jaren tachtig reden drie autobussen naar het skigebied rond de stad Reutte. In één van die autobussen waren 1/3 allemaal familieleden. De vorige reis was zo bevallen dat er reclame werd gemaakt en op de tweede skireis stak de bus dus vol met familie. Het is een memorabele reis geworden. Ook mijn ouders waren mee met kinderen en kleinkinderen en een broer van mijn vader met kinderen en dan de kinderen van een derde broer van mijn vader ( mijn vader had nog zes broers !!)
Op de bovenste foto een deel van de familie die mee was op deze skireis!
Mijn ouders staan links op de foto samen met mijn man en zelf sta ik rechts op de foto samen met de zoons en vooraan mijn dochter. Naast mijn vader zijn jongste broer. De oudere generatie ging langlaufen of wandelen. Zelf heb ik op die reizen leren skiëen. Onderaan links een neef die het altijd koud had en de oudste zoon blijkbaar niet !
Om de andere dag bracht de bus ons naar een ander skigebied oa Lermoos, Erhwald , Berwang waar je een prachtig zich hebt op de Zugspitze.
Er was in het hotel een carnavalsavond en dat zullen de Oostenrijkers geweten hebben!! Er was geen plaats meer voor hen, de drie autobussen vulden de feestzaal! Mijn vader was er ook altijd graag bij en hij danst hier (met witte puntmuts ) met een vroegere collega van zijn werk. Dochterlief amuseert zich met andere kinderen ( roze sluier). Tja ik merk dat ik toen ook al grotendeels fotograaf van dienst was.
Sneeuw !
Een paar dagen terug was het voornamelijk rijm die de tuin wit maakte maar gisteren was het een laag sneeuw. Alle sneeuw was deze morgen al verdwenen toen ik opstond. Gelukkig had ik gisteren toen het zo sneeuwde de tuin achteraan gefilmd en wandelde ik opzij tot vooraan de woning. Wandel je even mee!
Kasteelwandeling
Vorige zondag heb ik een wandeling gedaan in het park vóór het Kasteel van Loppem. Het kasteel zelf was niet te bezoeken evenmin de tuin en het park aan de achterkant . Een wandeling aan de voorkant dan maar. We kwamen nog een paar wandelaars tegen. Het is er in elk geval niet zo druk als in het Tillegembos en in Beisbroek.
Langs een dreef met eeuwenoude dikke en hoge bomen wandelden we tot de voorkant van het kasteel.
Vóór het kasteel ligt een grote vijver.
Het kasteel van Loppem is het enige kasteel in België waarvan de architectuur en het interieur volledig in hun oorspronkelijke staat zijn behouden. Dit kasteel heeft een belangrijke rol gespeeld in de politieke Belgische geschiedenis van België aan het einde van de eerste Wereldoorlog. In 1985 werd het kasteel als monument beschermd. 
Ik waande me eventjes kasteelvrouwe 🙂
Bankjes nodigen uit om naar dit mooie kasteel met vijver te kijken. Maar daar was het nu toch te koud voor.
Aan de kant van de vijver lag een ingepakt bootje dat blijkbaar betere tijden gekend heeft.
Met de rug naar het kasteel heb je een mooi zicht op een enorme weide ( waar ‘s zomers koeien grazen ) en omzoomd met bomen.
Op veel afgezaagde stammen van bomen groeiden paddenstoelen.
Er werd in 1873 aan de voorkant van het kasteel een doolhof ontworpen van meer dan 20 are groot. Tientallen gangen met in totaal anderhalve kilometer groene en rode haagbeuk leiden naar een centrale boom. Een paar jaar geleden liepen we met een aantal vriendinnen in het doolhof en ik kan je verzekeren dat het niet gemakkelijk was om tot aan de centrale boom te geraken en nog veel minder om eruit te geraken. Een bewaker die in de gaten had dat we rondjes bleven draaien kwam opzij van het doolhof om een tip te geven en vertelde toen dat hij al meer dan één keer mensen heeft moeten ” bevrijden” via een poort helemaal opzij gelegen. Geregeld worden de doorgangen veranderd , dus kan je ook moeilijk teren op vorige doolhof bezoeken!
Op het wandelpad staat ook een gedenkteken van een soldaat die gesneuveld is bij de bevrijding van Loppem.
De wandeling heeft deugd gedaan…
…en in niet corona tijden zouden we in deze tearoom bij de uitgang van het park een koffie met pannenkoek gedronken en gegeten hebben (zoals in vroeger tijden)
Winterprik
De eerste winterprik hebben we gehad aan de kust.
Eerst een pracht van een zonsopgang en langzaam werd het helder en zag je alle struiken en ook het gras een laagje rijm hebben.
Door de vochtigheid en tegen het vriespunt aan bleef het een hele tijd zo mooi wit liggen. Het was stil in de straat en zelfs de bouwwerven in de omgeving maakten geen geluid.
Een zalig moment van een nieuwe dag.
licht uit!
Vandaag doe ik het kerstlicht uit.
Ik ga de lichtjes in de struiken voor mijn deur doven en de kerstboom is deze week al verwijderd en de lichtjes in huis begin ik alvast ook op te bergen. Nu nog de dozen terug opvullen met al het kerstgerief. Hoewel ik dit jaar niet alles heb gebruikt . Juist genoeg om het voor mij gezellig te maken. Er waren hier geen familiefeestjes dit jaar .
Alleen laat ik de kaartjes met kerst en nieuwjaarswensen nog even staan. In deze donkere dagen brengen ze toch warmte in je hart . Ook is het afgelopen om naar al die zeemzoete kerstfilms te kijken. Ik heb ervan genoten maar nu zou het een overdosis worden.
De kerstsfeer is hier al begonnen toen kleinzoon nog vòòr Sinterklaas al het kerstgerief van de zolder haalde en de kerstboom optuigde. Nog nooit stond die zolang in huis. Gelukkig geen last van afvallende naalden 😉 !
Nog even een terugblik op de kerstlichtjes in de stad.
Zelfs het station was mooi verlicht en in de bomen bij het binnenkomen van de stad ( hierboven)waren er mooie lichtslingers aangebracht
De lichtjes op mijn oprit
Kaartjes op verschillende kasten. Die blijven nog eventjes staan vooraleer ik ze allemaal in een album steek. Dit jaar zijn er opvallend méér dan vorig jaar
goed weer wandeling
Op een dag dat het tegen de middag helder weer werd en de zon al even tussen de wolken verscheen reed ik naar mijn vriendin om samen met haar een wandeling te doen . We zouden eens naar de kinderboerderij “De zeven torentjes” gaan ( klik ) . Sedert alle niet essentiële zaken gesloten zijn is ook deze boerderij gesloten dwz de cafetaria is gesloten, maar het domein is open en je kunt er rondwandelen en naar de dieren kijken. De kinderen kunnen nog steeds gebruik maken van de speeltoestellen. Wij waren er niet alleen verschillende echtparen met enthousiaste kinderen liepen er ook rond.
De boerderij is vernoemd naar de duiventuil met zeven torentjes.
De neerhof dieren zaten in grote kooien
In een grote weide liepen er veel geitjes rond. Ze waren allemaal om ter zotst aan het rondrennen en kwamen dan bij de stal staan waar vader en moeder geit waren opgesloten. maar over de opendeur naar hen mekkerden. Vader geit kreeg ik niet op de foto. Die sprong zo woest op en neer dat elke foto mislukte. Hij had een donkerbruine vacht en moeder was helemaal wit. Mooie mix van kleuren bij de kroost hé !
Het was niet zo verstandig van ons om in de weide te wandelen want het was er drassig. Maar het was wel prettig om tussen die dartele geitjes te lopen. Jammer genoeg hebben we ze niet zien springen op de boomstukken die er geplaatst waren. Ik stond even achter een boom die neer lag in de hoop dat ze nader zouden komen. Ai ,ik kon met moeite mijn laarsje uit het slijk trekken!
Ook nog vlug een foto (maar ik was er te ver vandaan om een betere foto te maken)van een speeltuig vòòr de gesloten cafetaria.
Op het binnenplein de grote schuur, stonden er zitbanken maar dat was nu niet aan te raden om daar plaats te nemen. Was er ook een hoekje met tuinkruiden en de grote attractie voor kinderen de tractors waar ze mogen op klauteren.
In één van de stallen stond een enorm groot exemplaar van een koe en een vaars die erg nieuwsgierig was. Voederbieten en hooi lag er gestapeld en in een box waren dierenartsen bezig met de verzorging van een schaap die gekwetst was.
In een andere stal hoorden we het knorren van twee grote varkens, zagen we een paard en een pony en een ezel . Een geit in een box naast het gekwetste schaap keek afwisselend naar de dierenartsen en naar ons. Ze vertrouwde het blijkbaar niet.
Toen was het tijd om vlug op te stappen want het begon te regenen. Een leuke wandeling hadden we toch maar gehad.
Het is me opgevallen dat mensen die je helemaal niet kent tegenwoordig gemakkelijker goedendag zeggen en sommigen slaan al vlug een praatje met je. Op afstand en met mondmasker op. Want op het hele domein moet je een mondmasker opzetten( ik had die even laten zakken toen een foto van mij werd gemaakt).
Wat zullen de dieren het fijn vinden als ze straks weer allemaal kunnen buiten lopen!
De feestdagen zijn voorbij
Lieve mensen ,ik wens jullie allemaal een goede start in dit nieuwe jaar. En laat ons hopen dat we dit jaar wat meer vrijheid krijgen en elkaar weer kunnen knuffelen!
Zelf heb ik het op mijn blog een tijdje laten afweten . Laat ons zeggen dat ik een serieus dipje heb gehad door wat lichamelijke kwaaltjes zoals een flinke aanval van sinusitis . Vochtig en mistig weer was de oorzaak. Het was al zolang geleden dat ik daar nog last van had . Tja en dan wat onvoorzichtig geweest ,wandelen bij mistig en regenachtig weer 🙁 Daar bovenop kreeg ik plots last van hoge bloeddruk wat bij mij nogal duizelingen veroorzaakt. Een beetje teveel kaartjes en brieven geschreven om die toch nog redelijk op tijd in de bus te krijgen. Door corona heb ik gemerkt dat ik méér correspondentie kreeg dan andere jaren en ook veel meer telefoontjes . Dat laatste kwam ook wel omdat je minder op bezoek kon gaan naar elkaar dan andere jaren. Ook heb ik veel koekjes, muffins, oliebollen, pannenkoeken en wafels gebakken. In één woord wat veel hooi op de spreekwoordelijke vork genomen. Ach ja ik doe dat ook graag .
Het enige wat me geholpen heeft om aan die duizelingen te ontsnappen is rusten en wat meer slapen. Dat heb ik ook gedaan . Zo was ik met de feestdagen toch wat fitter .
Ik heb wel mooie feestdagen gehad , alles in mineur natuurlijk want een familiebijeenkomst met alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zat er niet in . Het jaarlijks oud en nieuw gaan vieren bij mijn vriendin in Lokeren zat er ook niet in. Maar de bubbels die ik heb ,bezorgden me een leuke kerst- en nieuwjaarsperiode .
Ik heb veel kerstfilms bekeken al lijken die allemaal wat op elkaar. Feel good films met happy ends . Niet ingewikkeld en met veel misverstanden die op het einde altijd een goede afloop kennen. Op regenachtige en mistige dagen , lekker languit in de zetel , is dat goed te doen.
Elk jaar opnieuw ben ik verslaafd aan kerstfilms en soms zie ik er drie per dag. ( eerst opnemen en dan de andere dag bekijken. Gewoon de reclame doorspoelen en na een dik uur heb je de film gezien :-). Ik kan me dan lekker ergeren aan al die vrouwen met lange pijpekrullen ,die met hoge hakken door de sneeuw ” dartelen” ,gekleed in frivole kleren waarbij ik het al koud krijg als ik ze zie lopen .
Dorpen volgepropt met kerstbomen en kerstlichtjes en sneeuw bij de vleet en dan de obligate kerstboom die midden in het dorp staat en waar met veel ceremonie de lichtjes worden aangestoken onder het drinken van a cup of hot chocolat. Daar wordt wat hot chocolat gedronken. Ik zou er alvast maagpijn van hebben! Misschien zit er ook iets sterker in die cup of chocolat, wie weet!
En de meeste verhalen beginnen met een man of vrouw die vanuit de grote stad naar zo’n kerstdorp reist om er tot rust te komen of hun familie op te zoeken.
En toch kijk ik …elk jaar opnieuw. Tot ik het zo beu ben als koude pap. Maar ondertussen heb ik wel mijn Engelse detective films en andere crimi’s opgenomen. Dat is dan voor na nieuwjaar…wanneer ik mijn kerstmuts weer heb opgeborgen en mijn dagelijks leven weer als voorheen verloopt!
