Ik moet geen reis ondernemen om ergens in een bos de bluebells te bewonderen. Ik heb er zelf genoeg in de tuin staan : langs de voorzijde , opzij en langs achter . Elk jaar opnieuw zijn ze daar weer . Elk jaar komen er meer en meer bij. Elk jaar kleuren ze opnieuw de tuin met hun blauwe wiegelende kopjes. Werk heb je er niet aan als je die eenmaal in je tuin hebt. De knollen kruipen elk jaar dieper in de grond en eenmaal de bloemen uitgebloeid zijn trek je de stengel met de uitgebloeide bloem uit. De knol laat je gewoon zitten. Ik heb ervoor gezorgd dat er op dezelfde plaats andere bloemen aan de beurt kunnen komen. Nu is het nog volop genieten.
PS:En paar jaar terug was ik met de kleinkinderen een paar dagen met vakantie in Frasnes( le Pays des Collines) waar de vroegere buren een vakantiewoning verhuurden. Zij hadden ons aangeraden om een stuk bos niet zover van de woning te bezoeken. Dat hebben we gedaan. Ik plaats hier enkele foto’s van dit bos waar geen paadjes waren en we voorzichtig tussen de bloemen stapten! Grandioos zicht!
Werken in de tuin zat er voor mij maandenlang niet in. Ik was er te ziek voor en had er ook de kracht niet toe. Na de operatie nu ruim twee maanden geleden begint het te kriebelen om de tuin in te duiken. Het laatste wat ik in het najaar gedaan heb( tussen twee zware antibiotica kuren in) is snoeien van struiken. De takken zijn blijven liggen tot twee weken geleden . Het gras was nu zo hoog dat de zoon het onlangs zonder opvangbak heeft afgereden en tevens heeft hij ook een paar heel dikke takken van de twee treurwilgen afgezaagd. Ik had de twee bomen in het najaar helemaal willen snoeien maar dat is niet doorgegaan. Nu is het wat aan de late kant om nog te doen dus werd het een kleine opknapbeurt. De buren kwamen al aangelopen om te vragen of we aub die boom niet zouden afzagen. Ze vonden het zo leuk om die lange slierten in hun tuin te zien heen en weer zwiepen. We hebben hen gerustgesteld , maar wat bijsnoeien was wel nodig . Het is pas voorjaar en ze zullen deze zomer genoeg kunnen genieten van die lange slingers :-). De magnolia mocht ook niet gesnoeid worden want het is zo mooi als die bloeit en het geeft helemaal niet als die wat overhangt bij hen. Fijn om buren te hebben die niet zaniken wanneer er iets over de haag groeit. Maar we letten wel op dat het niet storend wordt.
De hoge smalle kerselaar is de laatste boom die in het voorjaar bloeit. Dit was opa’s lievelingsboom . Op de stam zelf komen er elk jaar trossen bloesems die na de bloei afvallen. De boom zelf groeit praktisch niet en staat al ettelijke jaren zoals je die op de foto ziet. In het echt is die veel mooier!
De magnolia in volle bloei
Een paar koude nachten zorgden voor bruine randjes aan de bloemen
Na een stormnacht heb ik een paar afgevallen bloemknoppen in een vaas gezet.
De kerselaar in de voortuin met achteraan deze van de buren.
Toen Cédric hier een weekje was ( van 1 tot 5 april deed hij stage bij een huisarts) heeft hij geholpen om alle tuinafval die er de hele winter is blijven liggen te verzamelen en ben ik met hem naar het recyclagepark gereden. We haalden ook bloemenaarde en speciale aarde voor de moestuin en zakken sierboomschors. Profiteren van de mankracht in huis hé ! Want heffen zit er voor mij eventjes niet in! Ik gebruik anders een soort lorrie hiervoor maar nu is dat ook niet aangewezen. Heffen moet je toch om iets uit de auto te halen of om iets op de lorrie te leggen.
Sierschors tussen de aardbeien. Na de oogst verwijder ik die sierschors
en vul kale plekken op andere plaatsen .
De vogels vinden het leuk om die schors uit de borders te gooien .
Ik veeg ze wel terug maar toch gaan er ook verloren.
Nu met het Paasverlof is Sébastien gekomen en samen hebben we de takken van de treurwilg in stukken geknipt , de kleine takken van de treurwilg werden bijeengeharkt , het waren er heel wat met de krachtige wind die er geweest is en alles werd naar het recyclagepark gebracht. Hij heeft alle sierstruiken met de heggenschaar bijgeknipt en de bladeren die er overal lagen opgezogen . Hij heeft ook sierschors uitgestrooid oa tussen de aardbeien en onder de laurierhaag langs het terras. Geen onkruid meer wieden deze zomer. Ik heb geleidelijk waar het kon sierschors gestrooid, dat is niet goedkoop maar het bespaart me tijdens de zomermaanden héél wat werk en gaat ook lang mee.
Een stukje van de moestuin naast de aardbeien met uien, radijzen, sla,
rode biet, peultjes, spinazie ,wortelen, selder, prei en rode kool. Alles is nog niet te zien!
Ondertussen is de moestuin in volle “expansie”. Alleen zou het weer wel zachter mogen worden. Het gras was al bestrooid met antimoskorrels en de komende week zal er geverticuteerd worden . De tuin zal op zeer korte tuin weer in orde zijn. Alleen zijn er dit voorjaar minder bloeiende voorjaarsbloemen want die heb ik in het najaar niet meer kunnen planten. Ik zal mijn best doen om meer zomerbloeiers te hebben . De bloempotten en bakken staan al te wachten op zachter weer. Het is al te gek om met het koude weer van de laatste dagen ( vooral de nachten ) bloembakken te vullen. Het mooie weer is voorspeld , maar vandaag bleef er een soort nevel hangen en erg warm kon je het niet noemen.
Als toetje heeft Sébastien gisteren mijn auto van binnen en van buiten een flinke poetsbeurt gegeven!! Ja alle afval wordt in zakken met mijn auto vervoerd. Al leg ik er een beschermzeil in toch ligt er overal nog klein afval .
Dat smurfijsje heeft Sébastien zeker verdiend en een zakcentje eveneens!
Vooral als je weet dat hij dit uit vrije wil doet .
Zondag ben ik voor de eerste keer terug naar de seniorenwerking gegaan nl naar de jaarlijkse quiznamiddag . Ik zag dat wel zitten , omdat ik rustig op een stoel kon blijven zitten. Bij de sportnamiddagen is het teveel over en weer lopen en dat lukt nog niet zo goed om dat een paar uur na elkaar te doen.
Ik werd met open armen ontvangen en dat deed wel deugd. Het was “niet uit het oog uit het hart”.
Ik had voor mijn terugkomst na méér dan een half jaar voor iedereen een zakje gevuld met paaseitjes. Je ziet een zakje met een tiental paaseitjes liggen op de eerste foto. Voor al de 37 deelnemers een zakje!
Maar blijkbaar is mijn geest nog in slaaptoestand. Ik bakte er niet veel van. Per tafel zijn we met zijn drieën en blijkbaar waren mijn teamgenoten ook niet erg bij de pinken. Het leek niet moeilijk maar toch, bv weet jij waarom er een gat is in de houder van een steel-of braadpan ! ? Of waarom er een gat is in een spaghettischep!?
Bij de eerste kan je een schep in dat gat steken om tijdens het bakken te kunnen roeren en bij de tweede kan je de hoeveelheid spaghetti die je per persoon wil koken bepalen.
Ook was het niet gemakkelijk om aan de hand van een paar ogen te raden bij welke persoon die ogen hoorden. Of in welk land excentrieke bibliotheken gebouwd zijn zoals in de vorm van een rietenmand of met een buitenwand geïnspireerd op boeken of met het uitzicht van een kerk . Ook welke artiesten bepaalde tatoeages hebben of wat de echte naam is van zangers ,schrijvers en kunstenaars…
Tijdens de pauze hadden we allemaal wel een gebakje verdiend. Het was een leuke , gezellige en pretentieloze namiddag. Ik heb er van genoten. De drie groepen die de meeste goede punten behaalden kregen een fles cava en een doos bonbons, maar ook al de andere quizzers gingen naar huis met een doos pralines.
Hoewel ik helemaal niets gedaan heb om dit evenementje op poten te zetten , wilde iedereen dat ik hielp om de prijzen uit te delen. Je bent toch bestuurslid zeiden ze. Tja eentje die zich driekwart van een jaar niet heeft laten zien! In elk geval heb ik die namiddag toch iets gedaan : foto’s maken van al de deelnemende trio’s en iedereen gedroeg zich voorbeeldig voor de fotosessie. Eén foto heeft iemand anders gemaakt 🙂
Deze week ben ik nog eens naar de vernieuwde Zwingeul geweest. Cédric kwam een weekje bij oma logeren omdat hij stage moest doen bij een huisarts. Makkelijk om vlakbij te kunnen logeren en niet elke dag met de trein te moeten komen 🙂 !! Ik vond het natuurlijk fijn want zoveel zie ik hem niet meer nu hij in Gent op kot is. Tja waar is de tijd dat hij en zijn broer de vakanties bij oma en opa doorbrachten.
Het eerste wat hij zei was dat hij de zee eens wilde zien , het was al zo lang geleden. Dat hebben we gedaan op een late namiddag. Gezien ikzelf nog niet echt toe ben aan lange wandelingen , stelde ik voor om naar het vernieuwde Zwin te rijden . Het wandelpad errond was opengesteld sedert 30 maart en daarna konden we doorrijden naar Cadzand bad. Ik kon me installeren op een bankje en hij kon dan tot aan de waterlijn wandelen.
Het was mooi weer en op het pas geopende wandel-en fietspad kwamen we veel wandelaars en fietsers tegen. Nu konden we zien hoe ver de geul landinwaarts loopt. Een gigantisch werk is hier verricht met verbluffend resultaat. Het was eb en hier en daar zag je zandeilandjes. Bij vloed moet het uitzicht nog indrukwekkender zijn.
Klik de foto’s eens aan dan heb je een veel mooier idee hoe indrukwekkend de natuur is in het Zwin!
Op verschillende plaatsen zijn rustplekken gemaakt met banken zodat je op je gemak kan genieten van de omgeving. Ook zijn er ijzeren grillen om te beletten dat de dieren die er in de toekomst gaan grazen op de dijken en hellingen zouden weglopen. Alleen niet vriendelijk voor rolstoelgebruikers. Die kunnen daar onmogelijk overrijden( dit pijnpunt wordt nog bekeken en zal mogelijks opgelost worden met dichtklappende poortjes opzij)
Midden in de zwingeul op broedplaatsen zie je in de verte één van de grenspalen staan die er in deze streek op verschillende plaatsen te zien zijn! Waar je in de verte een duintop ziet ,daarachter ligt de zee.
De hele wandeling doen over dit nieuwe wandel-en fietspad zag ik niet zitten. We keerden terug naar de auto en reden naar Cadzand-bad waar ik me op een bank installeerde, terwijl Cédric naar de zee wandelde .
De zee was héél rustig( foto’s van Cédric)
Cedric komt terug van zijn wandeling ( persoon vooraan)
Een massa kauwen vlogen op uit het helmgras, was wel even schrikken
We kochten ons elk een pizza in de enige pizzeria die er op het pleintje open was en gingen die thuis gaan verorberen. Ik zag het niet meer zitten om die ter plaatse nog op te eten. Bij iedere pizza kreeg je een stempel op een kaartje waar je in de naast gelegen gelateria een ijsje kon halen. Je kon de stempels ook opsparen! Dat hebben wij niet gedaan, hihi! De wachttijd voor de pizza doorgebracht met een ijsje te likken!!
Onze laatste maandelijkse reünie dateert van einde mei vorig jaar. Daarna ging die niet meer door omdat ik er te ziek voor was. Vorige maand deden we een poging om in het CC Scharpoord samen iets te gaan drinken. Meer zat er voor mij nog niet in. Maar deze maand zag ik het wel zitten om zoals vroeger méér te doen dan samen in een tearoom iets te drinken. Deze keer stelde ik voor om een kort wandelingetje te maken in het vernieuwde Park 58. Beiden keken verwonderd omdat ze niet wisten dat er daar grote kuis is gehouden en dat Natuurpunt en de Gemeente Knokke- Heist een beheersovereenkomst hebben aangegaan.
Het duingebied “Park 58 ” in Knokke dankt zijn vrij ongewone naam aan de wereldexpo van 1958, waarbij een deel van dit duingebied ingericht werd als park. Ondanks zijn vrij kleine oppervlakte, nog geen 10 ha groot, behoort dit duingebiedje tot de floristische pareltjes van onze kust.
Een ander deel van het duingebied bleef evenwel onaangeroerd en precies deze originele duingedeeltes zijn floristisch het interessantst. De belangrijkste duingraslanden zijn nagenoeg in hun oorspronkelijke glorie hersteld en je treft bijna alle typische duinplanten van middeloud, kalkrijk duin opnieuw aan.
Omdat het Park 58 bestaat uit een ondergrond van oude duinen bevat het zand nog veel kalk uit de schelpenvoorraad, daardoor groeien er heel zeldzame planten zoals: geel zonneroosje, gewone vleugeltjesbloem, grote tijm, kuifhyacint, nacht- en kegelsilene en nog vele andere. Samenhangend met deze flora is er de daarop foeragerende fauna die dikwijls even zeldzaam is. ( Natuurpunt)
Maar om dat allemaal te zien zullen we toch nog eens moeten terugkeren. De opkuis van dit Park is nog niet zolang achter de rug en het doet nu nog wat kaal aan.
. Park 58.
De pergola ingang is mooi groen tijdens de zomermaanden! . . .
Het hele Park is opgekuist en nieuwe paden zijn aangelegd. Uitheemse bomen zijn verwijderd.
Het doet nu nog wat kaal aan. Het park was verwilderd en zo’n opkuis was hoogst nodig.
. De watertoren van Duinbergen ligt op de rand van dit park.
Gemakkelijk te bereiken in Duinbergen niet zover van La Réserve via de Elizabetlaan
. De watertoren van Duinbergen ligt op de rand van dit park.
