Een andere kleinzoon

De tweede kleinzoon in de rij van drie kleinzoons is een avontuurlijk type. Van jongs af aan was hij er als de kippen bij om op reis te gaan. Eerst als kind met de scouts en wat later als monitor. Als monitor kostte de reis hem praktisch niets en hij zorgde er dan ook voor dat hij regelmatig mee kon. Half Europa heeft hij doorgereisd. Ook ging hij lange tijd mee op jaarlijkse zomervakantie met zijn ouders. Hij heeft hen eens meegesleurd dwars door Rome want hij wilde zowat alles zien ! Het was de vermoeiendste vakantie voor zoon en schoondochter 🙂 .
Eenmaal aan de Unif trok hij er op uit met studiegenoten /vrienden.
Vorig jaar werd hij uitgekozen om een paar maanden stage te lopen in een ziekenhuis in Cochabamba(Bolivia ). Hij had hiervoor al een hele tijd Spaans geleerd want dat was de voorwaarde om te kunnen uitgekozen worden.
Het was allang zijn wens om eens op reis te gaan naar Zuid Amerika en verleden jaar is hij er dus ook geraakt! Dat het hem bevallen is : hij boekte dit jaar zelf een reis van bijna twee maanden om door Colombia, Bolivia en Peru te reizen.
Hij is met grote onderscheiding geslaagd in zijn studies en wilde vòòr hij nu in oktober aan zijn eerste job begint nog een grote reis ondernemen. Niet op zijn eentje maar met vrienden. Hij heeft het thuisfront regelmatig voorzien van talloze foto’s en filmpjes. En hij heeft ons ook regelmatig de stuipen op het lijf gejaagd met redelijk gevaarlijke uitstappen zoals zes dagen de Amazone afvaren , of een voettocht naar Machu Pichu, een trektocht door het oerwoud en bij de oorspronkelijke bewoners overnachten, een weekend naar de zoutvlaktes en daar gelogeerd, een berg beklommen en moeten halt houden op 150m van de top ( wegens hoogteziekte). Sportieve uitdagingen zoals op toer met een quad over allesbehalve mooie paden , paragliding , een rivier oversteken met een primitieve mand van de ene oever naar de andere, duiken bij een waterval, op stap in de woestijn, zwemmen in warm water bronnen … Je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het gedaan…

Hij komt einde deze week terug uit Peru via New York waar hij nog eventjes ( moet 10 uur wachten op zijn rechtstreekse vlucht naar Brussel) aan sightseeing wil doen!! Als hij veilig geland is in Zaventem zullen wij allen “oef” zeggen. Het was hem gegund daar niet van !
Een willekeurige greep uit de honderden foto’s die hij door heeft gestuurd:

Een update:

Hij is deze morgen 29 september veilig geland in Zaventem! En heeft nog vlug wat foto’s doorgestuurd van zijn flits bezoek aan NewYork . Zijn avontuur van bijna twee maanden zit er op. En wat voor avontuur. Zijn foto’s spreken boekdelen!!

Voor de liefhebbers…

Donderdag bezocht ik samen met nog drie vriendinnen de tentoonstelling  in het Museum voor Schone Kunsten in Gent over Van Eyck, An optical Revolution. Er wordt storm gelopen voor deze unieke tentoonstelling die maar een drietal maanden duurt ( tot einde april 2020 )..
Stormde het niet letterlijk die dag dan regende het met tussenpozen des te meer.
We wandelden er droog naar toe maar kwamen verregend terug in het station Gent St Pieters.
Foto’s maken in de tentoonstellingszalen zat er niet in en daar keken de zaalwachters oplettend op toe. Ach in feite is dit ook niet te doen al die zalen doorlopend in het halfduister en met overal spots. Je krijgt wel genoeg informatie met de gratis audiofoon en de teksten op de muren en specifieke inlichtingen( je audiofoon voor een zwarte knop houden) naast de schilderijen gaven je nog meer duiding.
Wij hadden gekozen voor een bezoek over de middag en dat was ideaal . Niet te druk en genoeg ruimte om op je gemak alles te bekijken. Twee uur later kwamen we terug in de ontvangsthal: Een beetje versleten door het slenteren en in de laatste zalen was het toen al  druk en werd het moeilijker om alles van dichtbij te bekijken en te beluisteren. Niet iedereen houdt er hetzelfde tempo op na hé.

We gingen dan een hapje eten in het aanpalende restaurant . Geen uitgebreid menu  “Only Menu” stond er . Een Van Eyck Menu met keuze uit voor- en hoofdgerecht of  hoofdgerecht en dessert , of alles. Lekker maar ik denk niet dat Van Eyck dit zal gegeten hebben: Stoofvlees met krieltjes en gesnipperd witloof,  als toetje ( wat dacht je wel 🙂 ) een ijsje met een muffinachtig stukje taart. Allemaal lekker. Nog vermelden:  water en een glas wijn gratis erbij.
En wat doen vriendinnen dan ? Gezellig bijpraten! Dan terug naar huis met een voorbeeldige trein ! Op tijd vertrokken en op tijd terug in het eindstation.

Voor liefhebbers een must!

 

Wij hebben een ideaal moment uitgekozen ,want kijk eens hoe druk het was toen we om half vier het museum achter ons lieten. Een lange sliert wachtenden buiten en binnen dubbel zoveel. Je bent verplicht om mantels en jassen achter te laten in de vestiaires en handtassen die niet pasten in een bakje (als standaard ) mochten ook niet mee binnen! Niemand die tegenpruttelde en alles verliep vlot. Ook het weer ophalen van kledij en tassen aan een aparte balie. Gratis service.

 

Het meer van Echternach

Het Meer van Echternach  loont zeker de moeite om er eens een kijkje te nemen als je in de buurt bent.
Vanuit Luxemburg, ligt bij de ingang van Echternach het recreatiecentrum rond een kunstmatig aangelegd meer van circa 30 hectare.  Bij de ingang van het meer is een grote gratis parkeerplaats. Rond het meer is een pad voor voetgangers om te wandelen, te fietsen en aan  inline skaten te doen. Op het meer kan je waterfietsen of vissen (met vergunning) . Het meer is omgeven door 375 hectare bos, waar verschillende wandelroutes doorheen lopen.

Op het terrein rond het meer ligt ook de Romeinse villa met haar museum (gratis toegang), een Huis van de Natuur (kan geboekt worden voor groepen en schoolklassen), Er is een bikepark, trampoline (in de zomer), speelpleinen en diverse barbecueplaatsen.
De jeugdherberg biedt vele sport- en recreatiemogelijkheden en heeft een klein restaurant met een terras.
Het is niet toegestaan ​​om in het meer te zwemmen omdat er teveel slib is. Er is sprake om met grote middelen het slib boven te halen!

Toen we met de citybus weer op de parking kwamen waar Nichtje de auto had geparkeerd gingen we eerst eten. We hadden ‘s morgens al een plaatsje gereserveerd om zeker te zijn dat we daar konden eten. Gelukkig maar want het restaurant zat stampvol. Op die manier konden we Nichtje eens trakteren . En het heeft gesmaakt .

Daarna namen mijn vriendin en Nichtje plaats op een bankje aan het meer en ikzelf maakte een wandeling. Neen niet helemaal rond het meer maar toch een flink eind
Mijn vriendin kon zover niet wandelen na een val de week ervoor.

 Prachtige zichten aan de boorden van het meer

Dichtbij het wandelpad was het gras afgereden maar wat verderop was het één en al bloemenweide!

Een groot en heel  moderne jeugdherberg.

Overal ganzen

Op dit bankje liet ik Nichtje en mijn vriendin achter terwijl ik een wandeling rond een deel van het Meer deed. Ze zijn braaf blijven wachten op me, ‘k moest me niet haasten 🙂
Maar het weer trok dicht en ik wilde toch niet in een onweersbui zitten. Het was zwoel die dag. Het onweer was niet voor seffens maar ‘s avonds braken de hemelsluizen een tijdje open! En onweer klinkt daar dubbel zo luid dan aan onze kust in dit bergachtig gebied! Bangelijk. Gelukkig duurde het niet erg lang.

nog één vervolgje

De dag van de Processie

Nichtje kwam ons kwart voor tien ophalen aan het hotel en we reden naar Echternach. Even buiten de stad liet ze de auto achter op een groot parkeerterrein en stapten wij en vele anderen over op een citybus die zorgde voor gratis vervoer naar het centrum. Met de auto kon je toch niet in de stad en de parkings rond de stad waren moeilijk te bereiken. Waarom het moeilijk maken als je de hele dag bussen hebt die over en weer rijden.

Toen ik de dag ervoor het ander nichtje bezocht zei ze al lachend ” wie weet zien we ons morgen nog eens”. En warempel de eerste persoon die ik de straat zag oversteken op weg naar de citybus( waar wij stonden aan te schuiven) was warempel het nichtje met een paar vriendinnen van haar. En alsof het toeval nog niet genoeg was , zag ik haar ook staan kijken naar de processie vlak tegenover de plaats waar mijn vriendin en ik stonden!

We reden naar het Centrum en wandelden dan richting Basiliek. De verzamelplaats voor de Processie was op het grote plein naast de Basiliek. Iedere groep had een nummer en de deelnemers en muzikanten dienden zich bij de persoon die het nummer in de hoogte hield te plaatsen.. Op die manier kon je in het programmaboekje zien wie er langs liep en uit welke streek of land ze kwamen.

Deze sjaaltjes zijn nog niet zolang in gebruik. We kregen er elk eentje van Nichtje als herinnering.

Na de processie trokken we nog even het stadje in. De stortbui die de geestelijken en de notabelen letterlijk de kerk in joegen was nog niet helemaal over. Natuurlijk hadden we geen jas bij en nog minder een paraplu mee. Zo’n mooi weer en het was erg warm. We trokken ons plan, 🙂 , maar al vlug brak de zon door en konden we rustig wandelen tot aan de citybus.

De regen hield al vlug op en al vlug zaten de terrasjes vol. Vooral studenten en mannen schaarden zich aan hoge bartafels. Overal eten en drinken in overvloed

Ik heb de dag van de Processie welgeteld één politieman gezien!!

In de autoloze winkelstraat hingen de witte wimpels over de straat en ook vlaggen refererend naar de Processie.

In het hotel links op bovenstaande foto( achter de gele rozen) heb ik twee maanden gewerkt , lang heel lang geleden en daar heb ik opa leren kennen. Hij werd opgevoed door het kinderloze echtpaar dat dit hotel uitbaatte.  Mijn broer was op dat ogenblik in dit hotel kok en had me voorgesteld om daar de twee zomermaanden te werken als jobstudent. Véél rustiger dan aan onze drukke kust . Op het einde van de straat staat de straatnaam in het Luxemburgs wat betekent : Rue de la Gare. Vroeger was aan het huidige busstation een treinstation. Een klein treintje reed naar stad Luxemburg.

Ik liep nog even naar de Sûre  . Het water vormt de grens tussen Luxemburg en Duitsland

Met de citybus reden we terug naar de grote parking buiten Echternach.
Wat we verder deden …dat zie je morgen!

Còrdoba

Die ene dag in Còrdoba  hebben we veel prachtige historische monumenten gezien. Maar de stad heeft ook een bruisend hart met mooie winkelstraten en prachtige gebouwen. Het was die dag erg warm en af en toe zochten we de schaduw op en dronken we iets koels. Neen geen alcohol maar koele glazen vol ijs met frisdrank.
We zagen hier en daar fonteintjes waar je drinkbaar water kon nemen. Het kleintje wist maar al te goed hoe het water als een bronnetje kon spuiten. Hij hield  zijn “tutter ” tegen het water en wilde per sé dat ik ook eens mijn voet op het pedaaltje zette.
Vlakbij dit fonteintje was een omheining waar je een mooi overzicht had op het lager gelegen park. Aan de voet van de omheining waren slotjes bevestigd. In andere steden zoals Keulen en Düsseldorf hebben we dit fenomeen ook al gezien, daar zag je de omheining bijna niet meer.
Vlak naast de rijweg was een fietspad omzoomd met kleurrijke halve bollen. Je kon er niet naast kijken!

In de stad zagen we veel prachtige gebouwen , grote pleinen en mooie winkels.

Onvermijdelijk zijn ook de winkels waar ze waaiers verkochten. Deze waren allemaal aan de dure kant . Ook winkels met mooi kantwerk en een overvloed aan halskettingen en armbanden.

Op de terugweg naar  het station wandelden we door een park waar op  een eiland een heel groot hok stond onder  palmbomen waar eenden en duiven en andere vogels hun stek hadden. De mensen konden er niet bij . De beestjes waren wel zo slim om buiten “hun domein” aan eten te geraken!

Enigszins verwaarloosd maar deze banken met de azulejos doen  denken aan de banken van Gaudi

Achter die lange cypres  zie je het station van Còrdoba. In een grote vijver vlak vòòr het station speelde een hond in het water en zijn baasje liet hem allerlei truukjes doen. Ik had ook in het water willen springen want het was nog steeds erg warm!

Dit is het einde van het Sevilla-Còrdoba verhaal. Een onvergetelijke reis
ps: een paar foto’s uit deze reeks komen uit Sevilla. Ik heb me vergist van stad.

Còrdoba

Toen we half oktober in Sevilla waren  zijn we met de trein ook een dagje naar Cordoba geweest. Ik heb er al logjes over gemaakt maar een paar bezienswaardigheden kwamen niet aan bod want  nog geen maand later trokken we naar Wenen waar ik jullie uitgebreid over verteld heb.

Het eerste wat we in Cordoba bezochten was de Mezquita , de kathedraal van Córdoba. Een overweldigend en prachtige kathedraal.

Het was ons al opgevallen dat het in de stad zelf zo kalm was. Die dag werd San Juan gevierd  en veel winkels in de stad waren gesloten en zouden pas in de late namiddag opengaan! En dat bleek ook zo te zijn. Zoals je merkt was het in de late namiddag nog 25° !


In het historisch gedeelte waren er wel veel toeristen en de winkeltjes in de smalle steegjes waren ook open. Het steegje van de Bloemen(Calle de las Flores) is een van de populairste en iedereen wilde  eens door dit doodlopende straatje wandelen. Wij ook !

 Omdat al die straatjes autovrij waren was het er heerlijk rondwandelen en omdat het een feestdag was in Córdoba zag je veel gezinnen waandelen en ergens op een terrasje  drinken en eten( meestal gepaard gaande met luide gesprekken en veel gebaren 😉 )

Het was erg warm en deze toerist zocht een schaduwplekje op! Maar de vogels zochten eveneens de schaduw op onder een Romeinse brug.

Vlak vòòr deze Romeinse brug was er een poort, ook wel de Arc de Triomphe van Córdoba genoemd, gebouwd in de 16e eeuw. De Puerta del Puente oBrugpoort was  een belangrijke toegangspoort tot de stad

DeTriunfo de San Rafael , die een klein eindje achter deze poort ligt, kijkt uit op de Romeinse brug. Deze engel wordt gezien als de beschermer van de stad. Links op de foto zie je een stukje van de buitenkant van de Mezquita.

We wilden in Cordoba ook  het Alcázar de los Reyes Cristianos bezoeken, maar we hebben alleen de buitenkant
kunnen bewonderen! Die dag werd San Juan gevierd  en  was het voor de inwoners een feestdag. In de
voormiddag was het open geweest maar toen bezochten we de Mezquita. De buitenkant was ook al imposant om te zien.
 
 In de stad zelf zagen we de Templo Romano . Keizer Claudius gaf het bevel voor de bouw van een Romeinse Tempel in de eerste eeuw.  De tempel is gebouwd rond een centraal podium dat omringd is door zes zware zuilen.

Afscheid van Wenen

Ook geluisterd naar het Nieuwjaarsconcert  op Nieuwjaarsdag ?
Als passende afsluiter van onze citytrip naar Wenen een paar foto’s van het gebouw waar dit concert( en ook andere natuurlijk) plaats heeft. Een geleid bezoek moet je op voorhand aanvragen en daarvoor ontbrak ons de tijd.

De Wiener Musikverein is het concertgebouw van Wenen, waarin zich de beroemde Grote Musikvereinssaal bevindt. Deze zaal geldt als een van de mooiste en akoestisch beste zalen van de wereld.

In de omgeving van het concertgebouw vind je op de voetpaden tegels met- in een ster -de naam van beroemde namen uit de muziekwereld. Ik heb er een paar in een collage gestopt.

Het einde van onze citytrip kwam in zicht en met de trein vanuit Wien-Mitte reisden we naar de luchthaven. De bagage hadden we ‘s morgens in het station waar een incheck dienst was van de luchthaven al kunnen afgeven en we kregen die in Brussel terug. Wat een gemak!
Onder een winterzonnetje vlogen we terug om in een koud en kletsnat Brussel-Zaventem aan te komen. De mooie dagen zijn een warme herinnering geworden van deze reis en van de vriendschap onder ons zessen!!
Op naar de volgende reis in 2018 !!

Hundertwasser

Friedensreich Hundertwasser, (Wenen 1928 en overleden 2000 ), was een Oostenrijks kunstenaar en architect. Hij stond vooral bekend om de door hem ontworpen, kleurrijke gebouwen en was voorvechter van een mens- en milieuvriendelijke bouwwijze.

Net zoals  Gaudí eerder had gedaan in Barcelona, reageerde Hundertwasser tegen de conventionele saaie architectuur van zijn tijdsgenoten en wenste hij architectuur die dichter bij de natuur stond, zonder onnatuurlijke rechte lijnen maar met felle kleuren en grillige vormen.
Het Hundertwasserhaus, een complex van sociale appartementen  in Wenen is ontworpen met golvende lijnen, aangezien Hundertwasser de rechte lijn ‘goddeloos’ noemde. Hij was zelfs van plan om de vloeren golvend te maken maar om praktische redenen werd dit nooit doorgevoerd. Je moet nu al opletten waar je je voeten zet in de “golvende” straat!
Hij is ook verantwoordelijk voor meerdere gelijkaardige fantasierijke gebouwen in Wenen. Vlak tegenover het Hundertwasserhaus is door de architect een winkelcentrum ontworpen in dezelfde stijl . Het is echt een toeristische trekpleister! Maar in de omgeving zijn ook huizen gebouwd met dezelfde kenmerken . Er is ook ook een museum.

Op weg naar die kleurrijke appartementen zagen we veel enorm grote huizen, en dikwijls met kleurrijke gevels. Het is alsof er in het centrum van Wenen geen “gewone” huizen staan!

Augustijnenkerk in Wenen

De Augustijnenkerk is een kerkgebouw  dat onderdeel is van het Hofburgcomplex. De kerk heeft een gotische inrichting welke stamt uit de veertiende eeuw , maar nog in een zeer goede staat, zeker als je de ouderdom van de kerk in acht neemt. Het interieur stamt uit de late 18e eeuw en is een vroeg voorbeeld van Neogotiek. De kerk is ook bekend om de missen van Schubert en Haydn, deze missen worden zondags gehouden.

De kerk heeft een loretokapel ( klik).In deze kapel worden de harten van 54 Habsburgse vorsten bewaard in zilveren urnen. De lichamen van de Habsburgers liggen in de Keizerlijke crypte en die bevindt zich in de kelder van de Kapucijnerkerk in de binnenstad van Wenen. Daar worden de overblijfselen van de familie Habsburg en Habsburg-Lotharingen van 1633 tot 1989 bewaard.

foto van internet: de Augustijnenkerk

indrukwekkende beeldengroep.

Er was een adventsmarkt in de kerk plaats had in een zijkapel en toen we er binnen stapten keken we allen verwonderd naar elkaar. Op en rond een mausoleum lagen allerlei adventskransen te koop. Er stonden kraampjes met drank en je kon er kaartjes kopen. Je kon er ook eventjes uitrusten. Wie daar begraven lag hebben we niet eens bekeken en zijn terug naar buiten gegaan. Alles kan tegenwoordig!

 

De Keizerlijke appartementen in de Hofburg

Na een rondwandeling  tussen de verschillende gebouwen in de Hofburg gingen we de keizerlijke appartementen  van Keizer Frans en zijn echtgenote Elisabeth( Sissi)bezoeken. Maar eerst doorliepen we kamers en zalen vol glas en gleiswerk. Porseleinen serviezen met uiteenlopende motieven. Bergen zilverwerk en glazen. Het prachtigste linnengoed…
Een ongelooflijk rijkdom wordt hier tentoongesteld. Glazen kasten  in een groot aantal kamers en zalen .Ik geef er een klein overzicht van zodat je een idee hebt hoe er geleefd werd aan het keizerlijke hof. Het was er ook erg druk en veel tijd om foto’s te nemen had je niet ( vooral als je niet teveel personen op de foto wilde hebben)

Toen kwamen we aan een grote trap die ons naar de eerste verdieping leidde en daar begon de rondgang in de ontelbare kamers van het Keizerlijke paar. En foto’s maken was hier ook verboden. Ik riskeerde het maar niet zoals in de Spaanse rijschool…
Het is me al meer opgevallen in grote paleizen met onnoemelijk veel kamers dat de bewoners in  kleinere kamers woonden  en sliepen. Hier was het niet anders. Sissi beschikte wel over een aantal kamers. Maar ze gebruikte een kleine kamer waar ze haar toilet maakte ( een paar uur was er nodig om haar haren in de plooi te krijgen )en niet enkel een toilettafel stond er maar ook een bureau en een paar turntoestellen . Ze beschikte er ook over een eigen toilet en badkamer ( heel modern voor die tijd)

Koffers vol  bestek in verschillende motieven.

Koffers waarin glas en gleiswerk vervoerd werden naar een ander kasteel.

Enorme tafelstukken .
De twee foto’s beeldden één tafelstuk uit dat bij speciale gelegenheden werd gebruikt.
De vazen waren eveneens erg groot.

De servetten werden minutieus geplooid . Het linnengoed was overwegend in het wit.

Op de trappen die naar de eerste verdieping leidden
hing een mooie luster en in een vensternis hing een draperie met het silhouet van Sissi!