Einde van de zomervakantie.

Een echt mooie zomer is het niet geworden maar ik hoop dat we nog een “Indian summer” mogen beleven. Met zacht zonnig weer en mooie herfstkleuren in de natuur.

Het is echter wel het einde voor veel mensen van de vakantiemaanden en daar hebben ze in Blankenberge een héél mooi einde van gemaakt.
Het jaarlijkse bloemencorso is voor de tweede maal niet uitgegaan vanwege Covid-19.
Het gemeentebestuur heeft wel een mooi alternatief aangeboden en volgens de reacties die je overal hoort en leest is het bijzonder in de smaak gevallen bij het grote publiek.
Ik ben er zelf ook naar toe geweest en ik moet bekennen dat ik dit mooier vind dan urenlang te zitten /staan terwijl de praalwagens langs rijden. Je moet dan al veel geluk hebben dat je de danspasjes van de groepen ziet of de muziek van de muziekkorpsen hoort waar jij staat.

Deze keer moest je van praalwagen naar praalwagen wandelen en kon je die van alle kanten bekijken en met een klein beetje geduld zag je de animatie rond de praalwagens. Er waren dertien bebloemde praalwagens en drie bloementapijten. Het parcours liep door de hele stad en je kon via een foldertje zelf je route bepalen. Een paar praalwagens hebben we niet gezien omdat ze zo afgelegen lagen van onze startplaats en gedeeltelijk ook omdat het weer zo dreigend werd dat we vreesden voor een regenvlaag( die is er wel gekomen maar toen ze we al op de tram huiswaarts).
De hele stad baadde in een feestelijke sfeer en de mensen slenterden door alle straten en overal zaten de terrasjes en grote terrassen vol met genietende mensen.

De algemene mondmaskerplicht voor deze dag werd goed opgevolgd door de bezoekers en overal liepen ook studenten rond die voor deze dag opgeroepen waren door de stad om je er aan te herinneren!! Auto’s werden in veel straten geweerd wat het gezellig maakte om rond te wandelen.


De drie tapijten waren moeilijk in beeld te brengen. Zelfs het platform bij het eerste tapijt was niet hoog genoeg om een overzichtelijk beeld te maken. Geloof me maar : ze waren mooi! ( ik heb foto’s gezien wellicht getrokken vanuit een drone)

Morgen toon ik nog wat meer….

scharpoord

Het was een regenachtige dag en zeker geen terrasjes weer (op het dak van cc.Scharpoord). Ideaal om het Cartoonfestival binnen te bekijken. We hadden buiten al de panelen langs het zegemeer en in de tuin van scharpoord bekeken, nu gingen we eens binnen kijken. Toen moesten we nog reserveren maar ondertussen was die reservatieplicht afgeschaft.
We waren er zeker niet alleen. Maar het viel wel best mee. Iedereen respecteerde elkaar en bleef wat op afstand. De tentoonstelling was verdeeld over verschillende kamers. Je liep oa in een duikboot en in een bank…In een duikboot kon je de cartoons van Lectrr bekijken onder roodkleurig licht en je stapte ook een kluis van een bank binnen waar het geld zomaar op de vloer lag( met een afbeelding van Lectrr erop. Wat dacht je wel? 🙂

Cartoons genoeg . Ik plaats er hier enkele.

Het is onmogelijk om de beste er uit te halen. Er zijn er zoveel en iedereen vindt wel iets anders het mooist of het grappigst.

Lego was alom tegenwoordig om verschillende sport disciplines uit te beelden. In de bovenzaal waren de cartoons gegroepeerd volgens de sportdiscipline;

En als afsluiter een selfie die je kon nemen in een decor in de afdeling van het wielrennen!! De foto werd je toe gemaild! Leuk toch!

En uitrusten van het slenteren van cartoon naar cartoon kan in de gezellige cafetaria .. Daar kom je altijd wel iemand tegen die je kent, zo ook deze keer. Een hartelijk weerzien met bekenden na zo’n lange tijd . Zeker omdat de cafetaria héél lang dicht was.
Daarna door de regen terug wandelen naar de auto die we niet meer kwijt konden op de ruime parking van scharpoord maar een eind verder in de Meerlaan. Een regenachtige dag die leuk was ingevuld.

Domein Ryckevelde

Het was een mooie, warme zaterdag die 14e augustus . Ik had afgesproken met twee (school)vriendinnen in Brugge . Samen reden we naar het domein Ryckevelde .Dit domein wordt als volgt omschreven:

Ryckevelde is een domein van 180 ha op grondgebied van Assebroek en Sint-Kruis, Sijsele en Oedelem. Een deel is militair domein, het kasteel krijgt een nieuwe bestemming en de bossen zijn deels beschermd natuurgebied.

Voilà kort en bondig getypeerd. We moesten de auto achterlaten op een parkeerterrein redelijk ver van het Kasteel. (Dat ondervonden we later toen we van het kasteel terug wandelden naar de auto). Het was de bedoeling om door het bos te wandelen en even in de Heemtuin rond te lopen. Toen het kasteel in zicht kwam waren we toch blij met het vooruitzicht te kunnen uitrusten en iets te drinken. Het was ondertussen ook erg warm geworden.

Om het voor iedereen aangenaam te maken zijn er paadjes voorbehouden voor wandelaars, op andere paden mag er gemontainbiket/gefietst worden of met paarden gereden worden. Er wordt aan iedereen gedacht. Midden in het bos staat het huis van de bosbeheerder of hoe die ook genoemd wordt en vlakbij is een heemtuin.

Ik wilde een fotoshoot van mezelf tussen de varens. Heb altijd iets gehad met varens; Ik vond het fantastisch dat die planten zo mooi groen waren terwijl ze toch meestal onder het bladerdek van bomen staan. Nu was er in het bos een plek waar veel varens stonden en de twee vriendinnen zouden eens zorgen voor een paar mooie foto’s. Ze waren niet gauw tevreden en ik moest dan eens daar proberen te staan en dan weer elders. Maar dat was niet zo gemakkelijk omdat onder de varens veel netels stonden en braambessen . Een beetje naar links, wat verder in de struiken en zo bleef het maar doorgaan.

De meest geslaagde foto tussen de varens is deze waar ik zwaaide dat het genoeg was!! Een hilarisch momentje!

We wandelden verder en kwamen op een grote open plek in het bos waar de heide klaar stond om te bloeien. Hier en daar waren er al plukken donkerrode bloeiende heide.

Maar nu begonnen we toch te verlangen om even te kunnen rusten en iets te drinken. We hadden het warm gekregen en het was ook erg warm geworden. Dat voelden we zodra we uit de dichte begroeiing kwamen.
Het terras zat stampvol en het zag er niet naar uit dat er vlug een plaatsje zou vrij komen. We mochten als we dat wilden in de kelderverdieping plaats nemen en dat was warempel een goed idee want in de cafetaria daar was het lekker fris. Na ons kwam er nog een gezin met kinderen afgezakt. Daar heb ik een wafel gegeten zoals in mijn moederstijd, mooi bruin gebakken maar ook lekker zacht!

Een namiddag om nog eens te herhalen!
Klik de fotos aan , ze zijn zoveel mooier in het groot.

Triënnale Brugge: het huis van G.Gezelle

Ik was al een paar keer in Brugge voor de triënnale maar om dit te voet in één keer te doen is bijna niet haalbaar. Donderdag 13 augustus was het een ideale dag om nog eens naar Brugge te rijden . Gezien we niet in het centrum moesten zijn vond ik nogal gemakkelijk (gratis)parking.

Een wandeling langs de molens van Brugge langs de Vesten is altijd mooi meegenomen. Er staan er vier en van alle kanten zijn ze mooi om op de foto te zetten! De naam van de molens zijn Bonne Chière, de St Janshuismolen, de nieuwe Papegaaimolen en de Koeleweimolen. De eerste twee zijn te bezoeken.

Dit stuk van de Vesten( je kan helemaal rond Brugge wandelen/fietsen) is druk bezocht door voetgangers en fietsers. Op en rond het gras wordt er , gepicknickt , gerust en genoten van het uitzicht op de Vesten.

Wij gingen niet rond Brugge wandelen op de Vesten onze bedoeling was om in het kader van de Triënnale het kunstwerk te bezoeken in de tuin van het huis waar G.Gezelle gewoond heeft. Van ver zag je al een rode metalen constructie uitsteken:

Héctor Zamora toont zijn werk ‘Strangler’ in de ommuurde tuin van het Gezellehuis, waar hij een industrieel steigerwerk installeert rondom een grote alleenstaande Oostenrijkse den. Deze specifieke boom herinnerde hem aan de ‘ceibo’, een tropische boomsoort in het Amazonewoud die er een heilige status geniet en omringd wordt door slingerplanten.”

Hoe dichter je er bij kwam hoe imposanter het steigerwerk . In de tuin van het G.Gezellehuis zag je hoe hoog deze installatie was. Je kreeg de mogelijkheid om via een cirkelvormige trap rond de boom tot helemaal boven de boom te geraken. Het zicht moet fenomenaal zijn. Ik heb het niet gewaagd en ten andere was het letterlijk héél lang aanschuiven om aan de beurt te komen. Om de wachttijd aangenamer te maken waren stoelen geplaatst!
Het borstbeeld van G.Gezelle stond te midden de steigers toe te kijken.

Je kon ook rondwandelen in de grote tuin waar hier en daar panelen stonden met een gedicht geïnspireerd op de natuur. Vanuit de ommuurde tuin kijk je uit op één van de molens die daar dichtbij staat.

Vlakbij de ingang van de tuin staat een beeld van Jan Fabre

We namen ook een kijkje in de woning zelf die niet enkel een inkijk geeft hoe de dichter woonde maar ook een overzicht van zijn leven en zijn gedichten. Ik beperk me tot enkele fragmenten van zijn gedichten …

.

Een héél mooie bijdrage aan de Triënnale en een opwaardering voor het G.Gezelle huis dat toch wat buiten het toeristische centrum van Brugge ligt. De toeristische busjes die in Brugge rondrijden zagen we regelmatig langsrijden en even halt houden. Velen wilden uitstappen om te gaan kijken, maar dat paste niet in het kraam van die rondritten. Ze moesten tevreden zijn met de uitleg van de gids.

Een namiddag om echt van na te genieten en zeker een aanzet om de overige Triënnale bijdragen te bezoeken.

Half oogst

Ik herinner me de tijd dat ik als kind alle vakanties op de boerderij van een zuster van mijn moeder doorbracht. Vijftien augustus was de dag dat gevierd werd als de dag dat het oogsten van de gewassen was ingezet. Overal was er rond die datum op de landerijen een drukte van jewelste . Iedereen stak de handen uit de mouwen want toen waren er nog niet zoveel machines om het oogsten vlug te laten verlopen. Men sprak niet over 15 augustus , maar over halfoogst . Over een mijlpaal vanaf het zaaien, planten , bewerken van de gewassen waar veel werk en energie werd ingestoken. Die dag trakteerde de boer de mensen die kwamen helpen!

Ik heb vandaag mijn ebike uitgehaald en voor de eerste maal sedert de twee operaties is dat ook een soort mijlpaal. Ik heb niet meer gefietst sedert de twee operaties. Eerst mocht ik niet maar sedert een check up nog niet zo lang geleden bij de chirurg mag het weer. Ik aarzelde en stelde het alsmaar uit maar vandaag vond ik het een gepaste dag om opnieuw te starten. Ik ben gaan kijken of de oogst bijna binnen was! (Het fietsen viel reuze mee en ik heb een rondje in de wijk gefietst).


De oogst in mijn groentetuin is dit jaar een kleine ramp. Behalve de aardbeien die enorm veel aardbeitjes opleverden is de oogst van de rest maar magertjes. De tomaten groeiden en droegen veel tomaatjes maar rijpen deden ze niet. Ze gingen allemaal kapot. Hetzelfde lot ondergingen de augurken en komkommers en de boontjes leverden ook niet veel op. De groentetuin stond bij het stormweer gedeeltelijk onder water …
De pompoenen groeien en bloeien dat het een lieve lust is maar ik zie geen pompoentjes komen!
Alleen de vijgenboom draagt een vracht aan vijgen . Ik hoop dat die tenminste niet gaan rotten.
Wat wel leuk is al is het geen groente ;dit jaar zijn er ontzettend veel lampionnetjes aan de planten gekomen .

Krolf

De senioren kunnen weer starten met Krolf spelen.

Krolf is een sport die uit de Scandinavische landen komt overgewaaid. Het wordt gezien als een mix van golf en crocket. Spelers trachten een bal met een hamer in een hole te slaan. Het lijkt gemakkelijk maar je mag hard meppen om die tamelijk zware bal ver weg te slaan . Hole in one komt maar zelden voor ( bij ons toch ). Je mag al blij zijn als je in de buurt komt van het gat dat in het gras is gemaakt ( en die je na een partijtje krolf spelen weer netjes moet dicht maken). Je kan dit spel overal spelen waar gras is en je moet de oneffenheden er bij nemen. Een spel telt 12 holes en de winnaar is hij/zij die de minste slagen nodig had . Een spelnamiddag bestaat meestal uit twee rondes.

Het gemeentebestuur heeft toelating gegeven om de sportieve activiteiten te hervatten. Lange tijd kon het niet omdat omwille van corona en ook omdat de sporthal waar wij als senioren in Westkapelle tijdens het voorjaar en de zomermaanden buiten petanque spelen en tijdens de wintermaanden binnen koersbal spelen, tot heden gebruikt wordt voor de corona vaccinatie . Zelfs de petanque veldjes buiten mochten niet gebruikt worden. Ook Krolf mocht niet .
We mochten de voorbije week per uitzondering één namiddag gebruik maken van de tuin van scharpoord om promotie te maken voor Krolf.
Vanaf september kunnen we terug in Westkapelle op een nieuw terrein spelen. De opkomst van de senioren was groot en sommige mensen had ik al ruim een jaar niet meer gezien. Ik hoop dat de wandelaars die langskwamen of op het terras van de cafetaria zaten goesting hebben gekregen om mee te spelen.
Héél leuke nieuwe sportieve start en laat ons hopen dat het zo mag blijven…

Een kleine impressie:

Cartoon festival

Omwille van corona gaat het cartoonfestival niet door in een tent op het strand van Heist maar gedeeltelijk in openlucht rond het Zegemeer , in de tuin van het cc.Scharpoord en in verschillende zalen van het Scharpoord zelf.

Dit jaar staat het festival in het teken van iedereen kampioen. Nieuw is dat het festival een tekenaar extra in de verf zet. Die eer valt cartoonist Lectrr te beurt. Lectrr is de artiestennaam van Steven Degryse, een Belgische cartoonist, columnist en striptekenaar.

De Cartoons buiten aan het Zegemeer ben ik gaan bekijken. Maar ik ben er niet meer toe geraakt om binnen verder te kijken. Er komt een moment dat je “verzadigd” bent en daarenboven moest je om binnen verder te kijken reserveren. Heden is die reservatie voorwaarde afgeschaft en kan je mits de nodige afstand vrij binnen gaan .Dat doe ik beslist nog vòòr 29 augustus want dan sluit het festival..

Een kleine greep van de cartoons die ik buiten zag:

In de tuin van scharpoord is er nog een tentoonstelling nl de World Press photo. Ik was onder de indruk van die foto’s die een duidelijk bericht de wereld insturen.

Cartoons in openlucht: Langs het zegemeer zijn panelen opgesteld en ondertussen heb je een mooi zicht op het zegemeer en La Réserve..

Ideaal om tussen twee buien door te gaan kijken !!

Damme

Het is altijd fijn om te wandelen rond Damme . Het is voor mij dichtbij gelegen en als er eens een namiddag is dat we niet zo lang kunnen wegblijven , zowel mijn vriendin als ikzelf, is dat ideaal.

Het was een zonnige maar bewolkte maandag . We dachten dat we gemakkelijk een parkeerplaatsje zouden vinden maar toen we de lange rij auto’s zagen die langs de Damse Vaart geparkeerd stonden vreesden we dat we naar een ver gelegen parking moesten rijden. Gelukkig vonden we nog een vrij plaatsje tussen de bomen langs de vaart niet zò ver van het centrum.

De Damse Vaart was volledig groen en hier en daar zagen we een meerkoetje tussen het kroos zwemmen. Aan de andere kant zagen we een heleboel mensen rond schapen. Misschien de schaapsherder met zijn kudde.
Het kleine snoepwinkeltje was gesloten en “wachtte op betere tijden” stond er op het briefje op de gesloten deur.
Veel fietsers staken de brug over om verder te fietsen op de vele fietsroutes in de streek of om op één van de gezellige terrassen in Damme te verpozen.
De rivierboot de Lamme Goedzak was onderweg, De boot vaart vier maal per dag heen en terug van Brugge naar Damme. Zalig rustig om eens te doen.

Wij wandelden verder tot we de molen zagen .
Ter hoogte van een huizenrij langs de Damse Vaart houdt Tijl Uilenspiegel ons een spiegel voor in de beeldengroep van Jef Claerhout :
Uilen kijken geïnteresseerd toe, haviken houden de wacht , opgedirkte kikkers staan verwaand te kwaken, en aan het eind van de rij koketteert het ezeltje van Uilenspiegel.
Een bewoner kwam op ons toe terwijl ik foto’s nam en vertelde het verhaal van die beelden en voegde er al lachend aan toe dat meestal dames over het poepje van Tijl wreven. 🙂

Het kunstwerk werd in 1979 onthuld en gedenkt Charles de Coster, auteur van het Uilenspiegelepos, die 100 jaar eerder overleed.

Dan sloegen we links af om langs een paadje te wandelen rond een gedeelte van Damme. Er staan langs het paadje panelen met teksten of gedichten van bekende personen . Deze keer waren het gedichten van Herman De Coninck met illustraties van Epheram . Ik heb er een paar gefotografeerd.
Het paadje zelf biedt een mooi uitzicht op de polders aan de ene kant en de majestueuze kerk aan de andere kant.

Ik heb de tekst apart gefotografeerd , anders was het niet leesbaar.. Elk paneel bevat een gedicht van Herman De Coninck èn een tekening van Ephameron (Eva Cardon (1979), oftewel Ephameron, zij studeerde illustratieve vormgeving en schilderkunst, exposeert en cureert tentoonstellingen over de hele wereld en doceert daarnaast beeldverhaal aan LUCA school of Arts/Sint-Lukas Brussel )

Toen we op het marktplein kwamen met het mooie stadhuis hebben we daar even gerust en wat gedronken op één van de terrassen die nu in coronatijd vòòr het stadhuis staan vooraleer terug naar de auto te wandelen die toch een behoorlijk stuk buiten het centrum stond. 😉 .Ach dan liepen we nog eens langs de vaart.

Op de terugweg zagen we deze vogelverschrikkers . Ik had ze op een andere weg om naar Damme te rijden al zien staan maar kon op die plaats niet parkeren. Een ludieke uitnodiging om naar een feest midden de velden te komen! Elk jaar een gigantisch succes( als het weer wat meewil) maar nu ook afgeslankt door corona

Wenduine

Vriendin en ik reden zondag 1.8.2021 met de tram naar Wenduine . Een paar jaar terug waren we daar eerder toevallig op het retro weekend aan de Rotonde en dit weekend zijn we terug gaan kijken.

Wenduine is een gezellige familiebadstad en wordt ook “de Prinses der Badsteden ” genoemd. Alles is er eerder kleinschalig. Geen grote strandbars en ik zag nog rijen plooibare strandstoelen staan op het strand. Noemden ze deze indertijd ook niet “atlantiekers” . De Rotonde is een grote open speelruimte op de dijk van Wenduine aan de voet van de duinen. Er is rondom een grote paravang die je beschermt van de soms hevige zeewind.

Hoe dichter bij de Rotonde hoe meer volk er liep.

Retro Sur Mer Live Concert 2021 - Festivals België

“Dit familiefestival brengt ieder jaar opnieuw de vintage- en retroliefhebbers samen op hun hoogtepunt van het jaar. Dit jaar werd het festival uitgebreid van 3 naar 5 dagen om iedereen de kans te geven zich onder te dompelen in de fifties.

Verwacht je aan een uitgebreide retromarkt, blinkende oldtimers, beauty boudoirs en barbershops en een nostalgische kermis onder een heerlijk zonnetje.  Hiernaast heb je ook de kans om te genieten van de beste rock-‘n-roll, swing en jive bands en deejays.”( toerisme De Haan-Wenduine)

Een zeedijk vol oldtimers ( mijn oren tuiten al wanneer ik dit woord hoor 🙂 ) een retromarkt met alles wat je aan de jaren 50 doet denken. Velen zijn geschminkt en gekleed met wijde rokken zoals in de jaren 50. Nostalgie ten top.

Je kon er vrij rondlopen en genieten van eten en drinken zoals in de jaren 50 en ondertussen genieten van vintage spullen zoals radio’s uit die jaren, haardrogers die bij velen al lang verhuisd zijn naar de vuilnsbelt ..

Corona heeft die gemoedelijke sfeer doen verdwijnen. De hele rotonde was afgezet met hoge nadar en je moest op voorhand gereserveerd hebben en betaald vooraleer je binnen kon. Ik heb nog even een glimp kunnen zien van een groot terras en wat kraampjes en een paar oldtimers. Een tegenvaller van jewelste. Vriendin was ondertussen te weten gekomen dat de oldtimers nu geparkeerd stonden op het marktplein vòòr het gemeentehuis van Wenduine.

Vooraleer naar het marktplein te wandelen gingen we eerst naar de spioenkop (klik) van waaruit je een mooi zicht hebt op de duinen en het strand.

Vanop de spioenkop een prachtig zicht op de duinen en in de verte De Haan

Na de klim naar de spioenkop wandelden naar het centrum van Wenduine waar ik niet uitgekeken raakte op al die oldtimers!

De dag eindigde natuurlijk op een terrasje om iets te drinken en een bord poffertjes te delen . Daarna terug huiswaarts met de tram. Kan maar zo gemakkelijk zijn en om de tien minuten is er momenteel een tram in beide richtingen ( Knokke of De Panne)