Je hebt van die dagen…

…dat het allemaal tegengaat maar evengoed dagen waar je gewoon doorwalst. Deze week had ik zo’n dag dat je bij het einde ervan die zou willen vasthouden.
Na maanden allerlei kleine tegenslagen zowel op psychisch als fysisch vlak( na een operatie) en allerlei tegenslagen die je niet verwacht, begon de dag zonnig ( al blijft de NO wind ons hier aan de kust geselen).

Vriendin en ik zouden eerst tot aan de aardbeienboerderij rijden in Moerkerke . Ik wilde confituur maken voor mezelf en de kinderen. Daar zijn ze dagvers en ook goedkoper dan in de winkel. Er lagen van die “ongesnoekte” grote aardbeien voor een zacht prijsje. Je moest er wel vier kilo kopen. Die heb ik gekocht en ik moet zeggen dat ik er thuis ongegeneerd een bakje heb opgegeten. Ze waren nog zoeter dan de aardbeien met een normaal uitzicht.

Daarna reden we door naar Vivenkapelle waar ik indertijd mijn plooi-e-bike heb gekocht. Toen kon je in onze streek nog niet in alle fietsenwinkel een plooi ebike kopen.
Ik heb lange tijd na elke operatie niet mogen zwemmen of fietsen. Dus stond de fiets daar te wachten

tot ik opnieuw mocht fietsen. Ik vreesde er al voor : de batterij laadde niet meer volledig op. Waar lag het aan : de lader of de batterij? Daarom moest ik beide meenemen en naar de handelaar gaan. De eerste zou 70 euro kosten de andere minstens 400 euro. Ik heb geluk gehad ,het was de lader die kapot was.

Daarna reden we naar Damme want dat moest toch gevierd worden. Hoewel de fiets al een aantal jaartjes telt had ik in feite weinig kilometers op de teller staan en ik zou het er ook wel voor over gehad hebben om een nieuwe batterij te kopen. Tenslotte kostte die fiets ook een pak geld en om die dan zomaar aan de kant te laten staan….
In Damme deden we eerst wel een wandeling vooraleer ergens iets te gaan drinken.

Op de terugweg naar de parking moesten we langs een enorme camion wandelen die half op het trottoir stond (anders konden de auto’s er niet meer langsrijden). Er lag een reuze blok bewerkte steen op. Toen zagen we in een open ruimte een paar beeldhouwwerken staan.
Het bleken monumentale beeldhouwwerken te zijn die in het kader van een komende beeldenroute tijdens de zomermaanden in Damme voorlopig in die open ruimte gelost werden.
De beeldhouwer en kunstenaar van deze beelden die aan origami doen denken is Sylvain Patte , samen met een begeleidster gaven ze tekst en uitleg en er werden foto’s genomen.

De streek rond de Damse Vaart in het Brugse Ommeland trapt de zomer van 2023 af met een nieuwe, unieke culturele belevenis. Te voet, met de fiets of met de nostalgische boot de Lamme Goedzak, je begeeft je tijdens een state-of-the-art kunstroute tussen meer dan 25 kunstwerken van gerenommeerde Belgische en internationale kunstenaars

Dus allen vanaf juli tot oktober naar Damme om de beeldenroute te volgen en te bewonderen.

Een stormachtige wandeling in Cadzand

Na die rustige wandeling in Damme( wat het weer betrof) trokken we een paar dagen later naar Cadzand(Nl). Ik voorspelde mijn vriendin dat het daar wel heftig weer zou zijn. Maar haar zus wilde eens terug naar Cadzand Zij verbleef tijdelijk in Knokke-Heist . Wie ben ik om daar tegenin te gaan.

We reden met ons drietjes naar Cadzand , parkeerden de auto op de parking niet zover van Cadzand bad . We hadden geluk want tot einde maart moest je nog geen parkeergeld betalen!

Toen we uit de auto stapten werden we door de hevige wind bijna omver geblazen.
Het eerste stuk van de wandeling liepen we achter de duinen en daar voelden we de wind niet meer. Er was in het Natuurgebied de Kieviettepolder flink opgeruimd. Er lag nog veel kreupelhout en of ze de omgezaagde bomen gaan verwijderen is nog de vraag. tegenwoordig worden ze ” teruggegeven” aan de natuur !. Het wandelpad was voor de helft breder geworden nu al de braamstruiken verwijderd waren. Zo te zien lopen er hier veel konijntjes rond en tussen het kreupelhout was een meertje te zien wat er verleden jaar nog niet was. Op het einde van het pad stond een plakkaat dat je die op eigen risico mocht bewandelen. Vreemd ik weet dit pad al oneindig lang daar en iedereen wandelt door dit stukje natuurgebied.

Toen stapten we een trap op en eenmaal boven zagen we de woelige zee en waaiden weer omver bijna. We wandelden tot aan het vuurtorentje en keken even naar AIRrepublic van Sergio Herman . We waagden ons niet op de strekdam de rukwinden waren te fel. We zagen ook geen andere wandelaars die het aandurfden om een wandeling op de dijk te doen.

We staken via het plein van het Reddingstation Cadzand over naar de brug waarop we een kijk hadden op een nagenoeg lege jachthaven. Zouden we even langs het pad naast het strand wandelen? Ach een stukje. Het is toch leuk om de onstuimige zee te zien terwijl wij vochten tegen de wind. In de verte zagen we een baggerschip die rechtsomkeer maakte en daar een hele tijd over deed. Terug naar de thuishaven ?

Het was te stormachtig om nog verder te wandelen en we daalden de duinen af naar het centrale plein. Daar waren serieuze opknappingswerken gebeurd de voorbije wintermaanden. Op het plein had elke zaak een gesloten terras gekregen. Het plein was helemaal heraangelegd en er waren boompjes geplant en stonden er plantenbanken te wachten om gevuld te worden.
Na ons wat opgewarmd te hebben met een warme koffie/thee wandelden we terug naar de parking maar deze keer namen we een kortere weg. Onderweg zagen we een paar nieuwe zaken en terrasjes stonden al klaar om de toeristen te verwennen Niemand te zien op het terras, want daarvoor was het toch te koud .

Nog een paar typische huisjes doen herinneren hoe het stadje er vroeger uitzag . Nu worden het allemaal appartementsgebouwen en wat landinwaarts ligt het vakantieoord de Roompot met honderden villaatjes die winter en zomer verhuurd worden .
We wandelden naast De Walk of Freedom, een cultureel monument.

In 1492 werd de Vrede van Cadzand gesloten na een grote jarenlange opstand in Vlaanderen. De wereldvredesvlam die in 2004 van Den Haag over zee naar Cadzand is gekomen en over land naar Cadzand-Dorp gebracht staat symbool voor de gesloten vrede. In Cadzand-Dorp flakkert de vlam nog steeds. De Walk of Freedom is een bijzonder element dat herinnert aan de mensen die de Four Freedoms Award hebben gekregen. Met de aanleg van de Walk of Freedom wordt verbinding met de wereldvredesvlam versterkt.( bron gemeente Sluis en foto van Internet)

En toen kwamen we weer aan de jachthaven en met nog een fotootje van mezelf goed ingeduffeld aan de arm van de “Sluuswachter” stapten we recht aan recht toe naar de parking waar de auto stond . Koud ,winderig maar toch een mooie wandeling in het wat verlaten Cadzand.

De wandelmicrobe…

Deze keer gingen we naar Damme .Het was een heel rustige dag met af en toe zon. Helemaal geen felle wind en best aangenaam. Vlak naast de parking langs de Damse vaart is er een wandelpad en zo wandel je rond Damme en heb je de mooiste vergezichten. Langs het pad staan verschillende panelen met gedichten op. Deze keer was het moeilijk om duidelijk leesbare foto’s ervan te maken. Maar eentje vond ik toch de moeite om hier te plaatsen.

Klik op de foto’s om een groter en mooier beeld te zien!

Op het einde van het naast aarden paadje naast het Zuidervaartje kwamen we in de enige hoofdstraat van Damme. Maar het was bijlange nog geen tijd om wat te rusten ,we sloegen een paadje in die achter de muur van het kerkhof loopt en uitkomt in de tuin van de pastorie. Langs de muur en in de tuin van de pastorie staan banken . In het najaar mag je al de appels die van de fruitbomen vallen oprapen! Lekkere appelmoes. En nu staat de hele tuin vol met sneeuwklokjes , ook met kleine en grote narcissen. Via een gedeeltelijk droge gracht stap je zo in het kerkhof

Het is een oud kerkhof maar toch zie je nog recente graven en is er ook een muur waarin urnes geplaatst worden en op een omheind(met een betonnen muurtje) stukje van het kerkhof liggen de kloosterzusters van het voormalige hospitaal begraven . De korte dreven met leibomen geven een speciale sfeer aan dit kerkhof.
Je moet niet op je stappen terugkeren om via de pastorie terug op de weg te komen maar je geraakt er ook via een doorgang aan de kerk zelf . De kerk was die dag gesloten ,het is altijd de moeite om er binnen een kijkje te nemen.
Het opvallende graf in cortenstaal is van de kunstenaar Jef Claerhout .

Naast de kerk is een weggetje waar je naar de straat kunt toe wandelen . Wij verkozen nog een ommetje te maken om de kunstwerken die er daar staan te bewonderen. Een beeld van Tijl uilenspiegel, een herdenkingsteen voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen. Het dubbele hoofd is van de kunstenaar Charles Delporte. Je kunt ook een wandelroute volgen waar je telkens een Breugeliaans tableau ziet.

Het Walking Museum is het nieuwste initiatief waarbij je al wandelend de stad verkent en de verbinding legt tussen de legende van Uilenspiegel, de kunst van Bruegel en de geschiedenis van de zestiende eeuw.

Toen kwamen we op een pleintje met uitzicht op de rij bomen langs het Zuidervaartje en de bomen langs de Damse vaart met nog even te zien de wieken van de Schellemolen. Maar de reden waarom we dit omweggetje deden was wel om de ooievaar te zien die een nest heeft op de schoorsteen van een alleenstaande woning. Maar de ooievaar was er niet.

Maar op de terugweg naar de hoofdstraat zagen we in volle glorie een ooievaar die aan het genieten was op de schoorsteen van een woning.

Ik had bij vorige wandelingen dit restant van de omwalling van Damme wel gezien maar er niet echt bij stilgestaan dat er daar ook vleermuizen huisden.

Damme was indertijd beschermd door een zevensterrige omwalling (klik) en daar hoorde deze poort ook bij. We wilden die wandeling ook nog doen maar dat zal voor een volgende keer zijn en daarenboven moesten we terug wandelen naar de auto( dicht bij de molen geparkeerd ).De avond kwam al vlug naderbij! Voorlopig afscheid van Damme met onderstaande foto!

wandelen als het weer het toelaat

Vriendin en ik gaan regelmatig wandelen tenminste als het weer het toelaat. Op een zonnige, maar ijskoude dag trokken we naar Sluis. Ik heb al dikwijls geschreven dat dit stadje bijna aan mijn achterdeur ligt en gemakkelijk te bereiken is met de auto. en er ook nooit parkeerproblemen zijn.

We gaan ook graag wandelen aan zee maar het is er de laatste tijd dikwijls zo winderig en koud dat we er geen zin in hebben en het meer landinwaarts zoeken. Vrijdag bv moest ik me aan een oversteekplaats bij de tramhalte in Heist vasthouden aan een verkeerspaal wilde ik niet omver gewaaid worden en zag ik een man met twee boodschappentassen in de hand niet vooruit geraken. Hij trok zich maar terug in een portiek om op adem te komen. Op de terugweg naar de tramhalte heeft een vriendenkoppel me vergezeld en we moesten elkaar stevig vasthouden om niet ons evenwicht te verliezen. Het was op die dag wel extreem weer!

Maar om terug te komen op onze wandeling in Sluis ( op 4 maart). Het was koud maar zonnig en we deden eerst onze boodschappen en startten daarna onze wandeling aan “de Stenen Beer” , deze keer niet op de wandelpad bovenaan maar op het fietspad beneden. Vriendin ging even in het zonnetje zitten ( voor de foto 🙂 ) Daar was de wind minder fel . Het was bepaald geen fietsweer, we kwamen ook geen fietsers tegen .Wel redelijk veel wandelaars die het ook verkozen om beneden te wandelen.
De meerkoetjes kozen de zonnekant om in het water te dobberen. en de wolken probeerden de zon te verbergen

De molen van Sluis toonde enkel zijn wieken , ja want we wandelden beneden hé! Een mooie treurwilg toonde al zijn groene kleur en de wind deed zijn lange slingers heen en weer wippen.
We staken de straat over en wandelden verder maar we wilden niet de hele omwalling af wandelen daarvoor was het toch te koud . We staken de brug over en wandelden onder een poort terug Sluis in via een mooi paadje omzoomd met leibomen.

De auto stond aan het het kanaal Brugge -Sluis. Toen we daar kwamen kregen we een mooi spektakel te zien.

Twee ooievaars op een dak . Een jong meisje wilde de vogels lokken met wat eten maar ze verroerden niet. Enkel toen de deur van een huis openging daalden ze neer en wachtten tot de vrouw die in het deurgat kwam staan hen eten toegooide. Dit spektakel herhaalt zich dagelijks omstreeks 17.30 uur. Je mag dan langs wandelen en foto’s maken die ooievaars storen zich er niet aan.
Ik heb het eerder al meegemaakt en het is werkelijk speciaal dat je vlakbij die steltlopers kunt staan en dat ze zich daar niets van aantrekken. Later zag ik één van de twee op een lichtarmatuur zitten. Hun nest is ook vlakbij hoog in een boom.

Wij genoten van een koffietje/theetje in het tearoom-restaurant waar de ooievaars telkens op dit dak wachten op “hun eten” en genoten van een pracht van een ondergaande zon! Een wandeling op die manier afsluiten is gewoon zalig !

Terugblikken : Sluis.

In 8 dagen tijd waren vriendin en ik drie keer naar Sluis gereden.
De eerste keer samen met haar pleegzoon . Het was een druilerige dag en we liepen met ons drietjes elk onder een paraplu. Hij had een rugzak nodig om dagelijks naar zijn werk te gaan en omdat hij -volgens vriendin- daar zo nonchalant mee omsprong was er om de haverklap iets stuk aan. Zij wilde geen dure meer kopen en ze had bij onze vorige bezoekjes aan Sluis iets gezien. Maar …zoals zoveel jongelui wilde ze die rugzak niet kopen zonder zijn goedkeuring. De kans zat er in dat hij die dan helemaal niet wilde meenemen. Tijden zijn veranderd , ik had dit niet moeten proberen toen ik jong was en de jeugd is kieskeuriger geworden maar ze hebben ook de mogelijkheid om te kiezen en dat was niet zo vroeger . De rugzak droeg zijn goedkeuring al was die dan niet van een gekend merk.
Hij gaat graag wandelen met ons maar dat zagen we in dat druilerig weer toch helemaal niet zitten. Dus werd het geen wandeling op de wallen maar stapten we een tearoom binnen.

Toen we huiswaarts reden constateerden we dat we de paar boodschappen die we wilden doen vergeten waren. We hadden de kortste weg genomen en die liep niet langs de winkel waar we moesten zijn.
Niet getreurd twee dagen later reden we in de namiddag terug naar Sluis en haalden hetgeen we eerst vergeten waren. We parkeerden niet op onze gewone parking maar dichter bij de winkel waar we moesten zijn. We wilden ook allebei een hoop boodschappen doen .
We reden de parking op en moesten geen ticketje uit de automaat nemen, neen de slagboom ging onmiddellijk open. Toen we te voet de parking verlieten, keken we even hoe andere bestuurders de parking verlieten. Héél spontaan draaide een dame het raam open en zei dat het nu ging met herkenning van je nummerplaat en dat je enkel met de kaart kon betalen.
Zo dat wisten we dan als we straks terugkeerden.

Was ik nu zo onhandig of was het omdat ik een Belgische betaalkaart had . De automaat weigerde mijn kaart. Een dame stapte uit de auto achter me en wilde helpen. Maar de automaat wilde niet meewerken ook al deed zij het voor mij. Ja daar stonden we met een paar auto’s achter me. Even gewacht en de kaart opnieuw aangeboden en plots ging het wel en mocht ik 5,25 euro ophoesten voor een parkeertijd van 2 uur.
Je betaalt eerst 0,75 euro startgeld en per uur komt er 1,50 euro bij . Blijkbaar was het derde uur een paar minuten ingezet en werd er voor drie uur aangerekend ! Daar zien ze me niet meer terug en sleuren we liever de boodschappen mee naar “onze oude parking” in de nabijheid van de Zeeman waar we maar 3 euro voor 2 uur betalen zonder dat startgeld !

We bleven niet zo lang in Sluis omdat we vreesden dat het mistig zou worden( was voorspeld) en het was ook zo. Jammer genoeg kon ik de ondergaande zon in een mistig sfeertje niet vastleggen. Geen parkeer mogelijkheid op dat stuk weg en toen het wel kon was het al te laat. Dat heb ik wel kunnen doen toen ik huiswaarts reed in Koolkerke ( vorig logje)

De derde keer in die week waren we op zoek naar winterkledij . Er zijn een paar winkels waar ze mooie spulletjes hebben. Deze keer waren we er niet met een lijstje wat we nodig hadden maar slenterden we meer en bekeken de etalages. Window shopping !
Winterpulls gevonden, maar het moet nog een beetje kouder worden om die te dragen!!

De vorige keer had ik een galerie gezien maar omdat het al wat laat was ,ging ik er niet binnen en hield het voor een volgende trip naar Sluis. Een stadje vol toeristen en kledingzaken en tearooms…dan is het toch verwonderlijk om er een galerie te zien in een voormalige kleding -en daarvoor nog een speelgoed winkel.

Mijn vermoeden klopte toen ik de vorige keer in de etalage keek : Er stonden veel beeldhouwwerken van Irenée Durieux. Sierlijke bronzen vrouwenbeelden. Ik kon mijn verrassing niet onder stoelen of banken steken en heb gretig rondgekeken in de twee ineenlopende zaaltjes. Ook andere werken zijn het bekijken waard. Maar mijn voorkeur gaat naar de sierlijke bronzen vrouwenbeelden van Durieux.
De galeriehoudster kwam wat meer uitleg geven. De galerie is nu 5 maanden open en er zijn opendeur dagen waarop kunstenaars over hun werk komen spreken. Zal daar zeker nog eens binnenstappen.

We sloten de namiddag af bij Lizzie’s en aten er een Zeeuwse specialiteit : een bolus.

Een bolus wordt gebakken van wit brooddeeg, dat tot een streng door bruine basterdsuiker wordt uitgerold en daarna in een spiraalvorm wordt opgerold.

Erg zoet en achteraf mag je je duim en vingers aflikken

Tegenwoordig geven ze er boter bij die je aan de onderkant kan smeren ( helemaal niet nodig)

Terugblikken ….

Vriendin en ik hadden afgesproken om zoveel mogelijk te profiteren van het mooie en zachte weer. Veel namiddagen trokken we er bijgevolg op uit. En als we ‘s avonds terug thuis kwamen elk in ons eigen huis ,was ik te moe om mijn indrukken nog neer te pennen in een logje. Ik spaarde de foto’s op en dacht ” als het weer wat minder wordt dan weet ik wat doen !”
Nu lijkt er een ommekeer te komen in het weer en zullen er dagen aankomen dat ik liever thuis blijf. En bijgevolg zal ik ook meer tijd hebben om een blog-leestoer te maken en om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag was het zo’n dag dat je maar beter binnen kon blijven.
Van het Westen uit was er een regenzone die langzaam naar het Oosten zou trekken. En de weersvoorspelling kwam uit . Eerst was er nog een zonnetje maar tegen de middag was het amen en uit en begon het te miezeren. En voor de rest van de week zal het afwachten worden…

Tijdens het voorbije weekend was het mooi weer en daar profiteerden vriendin en ik van. We reden naar Brugge en genoten samen met een Brugse vriendin van een wandeling in een klein bos in de nabijheid van haar woning om te eindigen op een terras van de kinderboerderij. Stel je voor half november nog kunnen buiten zitten !

Toen we uit het bos kwamen zagen we aan de wolkenloze blauwe hemel een luchtballon,
Ik wou dat ik in dat rieten mandje zat om de zonovergoten streek van bovenaf eens te zien!!

In de cafetaria Kiboe (klik) van de kinderboerderij “de Zeven Torentjes” was het erg druk. Binnen als buiten waren alle tafeltjes bezet en de kinderen konden hun hart ophalen op de speeltuigen. Het was uitzonderlijk mooi weer !Wij aten er een pannenkoek , die zijn daar altijd vers gebakken en dat proef je.
De werking van deze cafetaria is een sociaal project met jongeren. Zij werken allemaal super geëngageerd onder toezicht van een verantwoordelijke.

Zodra de zon begon te zakken was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wilde thuis zijn vóór het donker werd. Want ‘s morgens was er mist geweest en tegen de middag trok die pas op om een zonovergoten hemel te laten zien. De kans zat erin dat het tegen de avond terug mistig zou worden.

Tijdens het huiswaarts rijden hadden we even last van mistbanken die over de weg zweefden, maar toch even de auto aan de kant gezet om het spektakel van opkomende mist samen met een prachtige zonsondergang vast te leggen. Klik op de foto’s !