Genieten van het goeie weer..

16 juni 2023 kinderenenkleinkinderen Uncategorized vriendin, wandelen

Begin deze week reden we naar de aardbeienboerderij in Moerkerke. Verser kunnen ze niet zijn. Ze worden geplukt en onmiddellijk in de automaten gestopt waar je ze kan uitkiezen en kopen. Bij dit warme weer zijn die automaten zeker een pluspunt. Maar zo’n bezoekje koppelen vriendin en ik altijd aan iets anders zoals een wandeling , een halte bij de ijshoeve, even binnenkijken in een kunstgalerie in Damme of een ommetje naar Maldegem waar veel warenhuizen dicht bijeen liggen.

Na de koffer volgeladen te hebben met aardbeien reden we verder naar de ijshoeve. Waar een speelplein is voor kinderen ,waar je ijs ter plaatse kan eten en ook en een frisdrank of een warme drank kan kopen. Heel eenvoudig . Je haalt het in de boerderijwinkel en je kan aan plaatsnemen onder een grote parasol aan een paar ronde tafels. Naast een eenvoudige kiezelparking zie je paarden lopen in de de weiden. Deze keer liepen ze tamelijk veraf maar het was enig om twee merries met elk een veulentje te zien ronddraven . En de hengst hield voortdurend toezicht en spoorde de merries aan om rondjes te lopen met hun veulens.

Bij het heengaan kiezen we meestal voor de Natiënlaan richting Moerkerke en terugkeren doen we over Damme. Deze keer wilde ik in Damme “de Haringmarkt” eens terug zien. Ik kon me er niet veel meer van herinneren. Het ligt in hartje Damme maar je moet er echt naar toe wandelen door een straatje dat eindigt op een pleintje. De huisjes zijn opgeknapt en worden nu verhuurd als vakantiewoningen. Het is er zo stil en rustig. Jammer dat er een auto geparkeerd stond( heb die bewust uit beeld gelaten 🙂 )Je waant je echt in een vorige eeuw.
Een beetje geschiedenis:
Typerend voor het pleintje zijn de witgeschilderde voormalige armenhuisjes met hun wit/groene luiken. Centraal staat een linde: de vrijheidsboom die hier in het begin van de vorige eeuw werd aangeplant . Als herinnering aan het oude waterverdelingssysteem, is hier een oude waterpomp blijven staan. De naam “Haringmarkt” verwijst naar de stapelrechten die Damme in de Middeleeuwen had. Van op het pleintje heb je een heel mooi zicht op de kazemat waaronder de Lieve de stad binnenstroomde. Op het pleintje staat het Verbroederingsmonument van Damme en de Duitse stad Damme-Oldenburg, gerealiseerd door de kunstenaar Jef Claerhout (°Tielt, 1937).

Maar om daar te geraken moesten we door de hoofdstraat wandelen. En wat zagen we . Hier en daar en een paar beelden zoals op een open terrein, rond de kerk , op een wandelpad rond Damme. Vanaf 1 juli is er een kunstroute met beelden en installaties in en rond Damme. We wisten dit omdat we bij een vorige wandeling door Damme de kunstenaar van de beelden op de tweede foto gesproken hadden . De uitleg wat de beelden betekenen en wie de kunstenaar is staat nog niet vermeld. Dus zullen we nog eens moeten teruggaan begin juli 😉

Je hebt van die dagen…

2 juni 2023 kinderenenkleinkinderen Uncategorized, wandelen vriendin, wandelen

…dat het allemaal tegengaat maar evengoed dagen waar je gewoon doorwalst. Deze week had ik zo’n dag dat je bij het einde ervan die zou willen vasthouden.
Na maanden allerlei kleine tegenslagen zowel op psychisch als fysisch vlak( na een operatie) en allerlei tegenslagen die je niet verwacht, begon de dag zonnig ( al blijft de NO wind ons hier aan de kust geselen).

Vriendin en ik zouden eerst tot aan de aardbeienboerderij rijden in Moerkerke . Ik wilde confituur maken voor mezelf en de kinderen. Daar zijn ze dagvers en ook goedkoper dan in de winkel. Er lagen van die “ongesnoekte” grote aardbeien voor een zacht prijsje. Je moest er wel vier kilo kopen. Die heb ik gekocht en ik moet zeggen dat ik er thuis ongegeneerd een bakje heb opgegeten. Ze waren nog zoeter dan de aardbeien met een normaal uitzicht.

Daarna reden we door naar Vivenkapelle waar ik indertijd mijn plooi-e-bike heb gekocht. Toen kon je in onze streek nog niet in alle fietsenwinkel een plooi ebike kopen.
Ik heb lange tijd na elke operatie niet mogen zwemmen of fietsen. Dus stond de fiets daar te wachten

tot ik opnieuw mocht fietsen. Ik vreesde er al voor : de batterij laadde niet meer volledig op. Waar lag het aan : de lader of de batterij? Daarom moest ik beide meenemen en naar de handelaar gaan. De eerste zou 70 euro kosten de andere minstens 400 euro. Ik heb geluk gehad ,het was de lader die kapot was.

Daarna reden we naar Damme want dat moest toch gevierd worden. Hoewel de fiets al een aantal jaartjes telt had ik in feite weinig kilometers op de teller staan en ik zou het er ook wel voor over gehad hebben om een nieuwe batterij te kopen. Tenslotte kostte die fiets ook een pak geld en om die dan zomaar aan de kant te laten staan….
In Damme deden we eerst wel een wandeling vooraleer ergens iets te gaan drinken.

Op de terugweg naar de parking moesten we langs een enorme camion wandelen die half op het trottoir stond (anders konden de auto’s er niet meer langsrijden). Er lag een reuze blok bewerkte steen op. Toen zagen we in een open ruimte een paar beeldhouwwerken staan.
Het bleken monumentale beeldhouwwerken te zijn die in het kader van een komende beeldenroute tijdens de zomermaanden in Damme voorlopig in die open ruimte gelost werden.
De beeldhouwer en kunstenaar van deze beelden die aan origami doen denken is Sylvain Patte , samen met een begeleidster gaven ze tekst en uitleg en er werden foto’s genomen.

De streek rond de Damse Vaart in het Brugse Ommeland trapt de zomer van 2023 af met een nieuwe, unieke culturele belevenis. Te voet, met de fiets of met de nostalgische boot de Lamme Goedzak, je begeeft je tijdens een state-of-the-art kunstroute tussen meer dan 25 kunstwerken van gerenommeerde Belgische en internationale kunstenaars

Dus allen vanaf juli tot oktober naar Damme om de beeldenroute te volgen en te bewonderen.

Een stormachtige wandeling in Cadzand

22 maart 202322 maart 2023 kinderenenkleinkinderen cadzand vriendin, wandelen

Na die rustige wandeling in Damme( wat het weer betrof) trokken we een paar dagen later naar Cadzand(Nl). Ik voorspelde mijn vriendin dat het daar wel heftig weer zou zijn. Maar haar zus wilde eens terug naar Cadzand Zij verbleef tijdelijk in Knokke-Heist . Wie ben ik om daar tegenin te gaan.

We reden met ons drietjes naar Cadzand , parkeerden de auto op de parking niet zover van Cadzand bad . We hadden geluk want tot einde maart moest je nog geen parkeergeld betalen!

Toen we uit de auto stapten werden we door de hevige wind bijna omver geblazen.
Het eerste stuk van de wandeling liepen we achter de duinen en daar voelden we de wind niet meer. Er was in het Natuurgebied de Kieviettepolder flink opgeruimd. Er lag nog veel kreupelhout en of ze de omgezaagde bomen gaan verwijderen is nog de vraag. tegenwoordig worden ze ” teruggegeven” aan de natuur !. Het wandelpad was voor de helft breder geworden nu al de braamstruiken verwijderd waren. Zo te zien lopen er hier veel konijntjes rond en tussen het kreupelhout was een meertje te zien wat er verleden jaar nog niet was. Op het einde van het pad stond een plakkaat dat je die op eigen risico mocht bewandelen. Vreemd ik weet dit pad al oneindig lang daar en iedereen wandelt door dit stukje natuurgebied.

Toen stapten we een trap op en eenmaal boven zagen we de woelige zee en waaiden weer omver bijna. We wandelden tot aan het vuurtorentje en keken even naar AIRrepublic van Sergio Herman . We waagden ons niet op de strekdam de rukwinden waren te fel. We zagen ook geen andere wandelaars die het aandurfden om een wandeling op de dijk te doen.

We staken via het plein van het Reddingstation Cadzand over naar de brug waarop we een kijk hadden op een nagenoeg lege jachthaven. Zouden we even langs het pad naast het strand wandelen? Ach een stukje. Het is toch leuk om de onstuimige zee te zien terwijl wij vochten tegen de wind. In de verte zagen we een baggerschip die rechtsomkeer maakte en daar een hele tijd over deed. Terug naar de thuishaven ?

Het was te stormachtig om nog verder te wandelen en we daalden de duinen af naar het centrale plein. Daar waren serieuze opknappingswerken gebeurd de voorbije wintermaanden. Op het plein had elke zaak een gesloten terras gekregen. Het plein was helemaal heraangelegd en er waren boompjes geplant en stonden er plantenbanken te wachten om gevuld te worden.
Na ons wat opgewarmd te hebben met een warme koffie/thee wandelden we terug naar de parking maar deze keer namen we een kortere weg. Onderweg zagen we een paar nieuwe zaken en terrasjes stonden al klaar om de toeristen te verwennen Niemand te zien op het terras, want daarvoor was het toch te koud .

Nog een paar typische huisjes doen herinneren hoe het stadje er vroeger uitzag . Nu worden het allemaal appartementsgebouwen en wat landinwaarts ligt het vakantieoord de Roompot met honderden villaatjes die winter en zomer verhuurd worden .
We wandelden naast De Walk of Freedom, een cultureel monument.

In 1492 werd de Vrede van Cadzand gesloten na een grote jarenlange opstand in Vlaanderen. De wereldvredesvlam die in 2004 van Den Haag over zee naar Cadzand is gekomen en over land naar Cadzand-Dorp gebracht staat symbool voor de gesloten vrede. In Cadzand-Dorp flakkert de vlam nog steeds. De Walk of Freedom is een bijzonder element dat herinnert aan de mensen die de Four Freedoms Award hebben gekregen. Met de aanleg van de Walk of Freedom wordt verbinding met de wereldvredesvlam versterkt.( bron gemeente Sluis en foto van Internet)

En toen kwamen we weer aan de jachthaven en met nog een fotootje van mezelf goed ingeduffeld aan de arm van de “Sluuswachter” stapten we recht aan recht toe naar de parking waar de auto stond . Koud ,winderig maar toch een mooie wandeling in het wat verlaten Cadzand.

De wandelmicrobe…

17 maart 202317 maart 2023 kinderenenkleinkinderen wandelen damme, vriendin, wandelen

Deze keer gingen we naar Damme .Het was een heel rustige dag met af en toe zon. Helemaal geen felle wind en best aangenaam. Vlak naast de parking langs de Damse vaart is er een wandelpad en zo wandel je rond Damme en heb je de mooiste vergezichten. Langs het pad staan verschillende panelen met gedichten op. Deze keer was het moeilijk om duidelijk leesbare foto’s ervan te maken. Maar eentje vond ik toch de moeite om hier te plaatsen.

Klik op de foto’s om een groter en mooier beeld te zien!

Op het einde van het naast aarden paadje naast het Zuidervaartje kwamen we in de enige hoofdstraat van Damme. Maar het was bijlange nog geen tijd om wat te rusten ,we sloegen een paadje in die achter de muur van het kerkhof loopt en uitkomt in de tuin van de pastorie. Langs de muur en in de tuin van de pastorie staan banken . In het najaar mag je al de appels die van de fruitbomen vallen oprapen! Lekkere appelmoes. En nu staat de hele tuin vol met sneeuwklokjes , ook met kleine en grote narcissen. Via een gedeeltelijk droge gracht stap je zo in het kerkhof

even ervoor wandelden we waar die bomen staan

Het is een oud kerkhof maar toch zie je nog recente graven en is er ook een muur waarin urnes geplaatst worden en op een omheind(met een betonnen muurtje) stukje van het kerkhof liggen de kloosterzusters van het voormalige hospitaal begraven . De korte dreven met leibomen geven een speciale sfeer aan dit kerkhof.
Je moet niet op je stappen terugkeren om via de pastorie terug op de weg te komen maar je geraakt er ook via een doorgang aan de kerk zelf . De kerk was die dag gesloten ,het is altijd de moeite om er binnen een kijkje te nemen.
Het opvallende graf in cortenstaal is van de kunstenaar Jef Claerhout .

Naast de kerk is een weggetje waar je naar de straat kunt toe wandelen . Wij verkozen nog een ommetje te maken om de kunstwerken die er daar staan te bewonderen. Een beeld van Tijl uilenspiegel, een herdenkingsteen voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen. Het dubbele hoofd is van de kunstenaar Charles Delporte. Je kunt ook een wandelroute volgen waar je telkens een Breugeliaans tableau ziet.

“Het Walking Museum is het nieuwste initiatief waarbij je al wandelend de stad verkent en de verbinding legt tussen de legende van Uilenspiegel, de kunst van Bruegel en de geschiedenis van de zestiende eeuw.“

Toen kwamen we op een pleintje met uitzicht op de rij bomen langs het Zuidervaartje en de bomen langs de Damse vaart met nog even te zien de wieken van de Schellemolen. Maar de reden waarom we dit omweggetje deden was wel om de ooievaar te zien die een nest heeft op de schoorsteen van een alleenstaande woning. Maar de ooievaar was er niet.

een uitgeholde boom gevuld met boeken in de stam en op de grond

Maar op de terugweg naar de hoofdstraat zagen we in volle glorie een ooievaar die aan het genieten was op de schoorsteen van een woning.

Ik had bij vorige wandelingen dit restant van de omwalling van Damme wel gezien maar er niet echt bij stilgestaan dat er daar ook vleermuizen huisden.

Damme was indertijd beschermd door een zevensterrige omwalling (klik) en daar hoorde deze poort ook bij. We wilden die wandeling ook nog doen maar dat zal voor een volgende keer zijn en daarenboven moesten we terug wandelen naar de auto( dicht bij de molen geparkeerd ).De avond kwam al vlug naderbij! Voorlopig afscheid van Damme met onderstaande foto!

wandelen als het weer het toelaat

11 maart 202311 maart 2023 kinderenenkleinkinderen Sluis, wandelen op stap, Sluis, vriendin

Vriendin en ik gaan regelmatig wandelen tenminste als het weer het toelaat. Op een zonnige, maar ijskoude dag trokken we naar Sluis. Ik heb al dikwijls geschreven dat dit stadje bijna aan mijn achterdeur ligt en gemakkelijk te bereiken is met de auto. en er ook nooit parkeerproblemen zijn.

We gaan ook graag wandelen aan zee maar het is er de laatste tijd dikwijls zo winderig en koud dat we er geen zin in hebben en het meer landinwaarts zoeken. Vrijdag bv moest ik me aan een oversteekplaats bij de tramhalte in Heist vasthouden aan een verkeerspaal wilde ik niet omver gewaaid worden en zag ik een man met twee boodschappentassen in de hand niet vooruit geraken. Hij trok zich maar terug in een portiek om op adem te komen. Op de terugweg naar de tramhalte heeft een vriendenkoppel me vergezeld en we moesten elkaar stevig vasthouden om niet ons evenwicht te verliezen. Het was op die dag wel extreem weer!

Maar om terug te komen op onze wandeling in Sluis ( op 4 maart). Het was koud maar zonnig en we deden eerst onze boodschappen en startten daarna onze wandeling aan “de Stenen Beer” , deze keer niet op de wandelpad bovenaan maar op het fietspad beneden. Vriendin ging even in het zonnetje zitten ( voor de foto 🙂 ) Daar was de wind minder fel . Het was bepaald geen fietsweer, we kwamen ook geen fietsers tegen .Wel redelijk veel wandelaars die het ook verkozen om beneden te wandelen.
De meerkoetjes kozen de zonnekant om in het water te dobberen. en de wolken probeerden de zon te verbergen

De molen van Sluis toonde enkel zijn wieken , ja want we wandelden beneden hé! Een mooie treurwilg toonde al zijn groene kleur en de wind deed zijn lange slingers heen en weer wippen.
We staken de straat over en wandelden verder maar we wilden niet de hele omwalling af wandelen daarvoor was het toch te koud . We staken de brug over en wandelden onder een poort terug Sluis in via een mooi paadje omzoomd met leibomen.

De auto stond aan het het kanaal Brugge -Sluis. Toen we daar kwamen kregen we een mooi spektakel te zien.

Twee ooievaars op een dak . Een jong meisje wilde de vogels lokken met wat eten maar ze verroerden niet. Enkel toen de deur van een huis openging daalden ze neer en wachtten tot de vrouw die in het deurgat kwam staan hen eten toegooide. Dit spektakel herhaalt zich dagelijks omstreeks 17.30 uur. Je mag dan langs wandelen en foto’s maken die ooievaars storen zich er niet aan.
Ik heb het eerder al meegemaakt en het is werkelijk speciaal dat je vlakbij die steltlopers kunt staan en dat ze zich daar niets van aantrekken. Later zag ik één van de twee op een lichtarmatuur zitten. Hun nest is ook vlakbij hoog in een boom.

Wij genoten van een koffietje/theetje in het tearoom-restaurant waar de ooievaars telkens op dit dak wachten op “hun eten” en genoten van een pracht van een ondergaande zon! Een wandeling op die manier afsluiten is gewoon zalig !

Terugblikken : Sluis.

18 november 2022 kinderenenkleinkinderen Nederland, Sluis Sluis, vriendin

In 8 dagen tijd waren vriendin en ik drie keer naar Sluis gereden.
De eerste keer samen met haar pleegzoon . Het was een druilerige dag en we liepen met ons drietjes elk onder een paraplu. Hij had een rugzak nodig om dagelijks naar zijn werk te gaan en omdat hij -volgens vriendin- daar zo nonchalant mee omsprong was er om de haverklap iets stuk aan. Zij wilde geen dure meer kopen en ze had bij onze vorige bezoekjes aan Sluis iets gezien. Maar …zoals zoveel jongelui wilde ze die rugzak niet kopen zonder zijn goedkeuring. De kans zat er in dat hij die dan helemaal niet wilde meenemen. Tijden zijn veranderd , ik had dit niet moeten proberen toen ik jong was en de jeugd is kieskeuriger geworden maar ze hebben ook de mogelijkheid om te kiezen en dat was niet zo vroeger . De rugzak droeg zijn goedkeuring al was die dan niet van een gekend merk.
Hij gaat graag wandelen met ons maar dat zagen we in dat druilerig weer toch helemaal niet zitten. Dus werd het geen wandeling op de wallen maar stapten we een tearoom binnen.

Toen we huiswaarts reden constateerden we dat we de paar boodschappen die we wilden doen vergeten waren. We hadden de kortste weg genomen en die liep niet langs de winkel waar we moesten zijn.
Niet getreurd twee dagen later reden we in de namiddag terug naar Sluis en haalden hetgeen we eerst vergeten waren. We parkeerden niet op onze gewone parking maar dichter bij de winkel waar we moesten zijn. We wilden ook allebei een hoop boodschappen doen .
We reden de parking op en moesten geen ticketje uit de automaat nemen, neen de slagboom ging onmiddellijk open. Toen we te voet de parking verlieten, keken we even hoe andere bestuurders de parking verlieten. Héél spontaan draaide een dame het raam open en zei dat het nu ging met herkenning van je nummerplaat en dat je enkel met de kaart kon betalen.
Zo dat wisten we dan als we straks terugkeerden.

Was ik nu zo onhandig of was het omdat ik een Belgische betaalkaart had . De automaat weigerde mijn kaart. Een dame stapte uit de auto achter me en wilde helpen. Maar de automaat wilde niet meewerken ook al deed zij het voor mij. Ja daar stonden we met een paar auto’s achter me. Even gewacht en de kaart opnieuw aangeboden en plots ging het wel en mocht ik 5,25 euro ophoesten voor een parkeertijd van 2 uur.
Je betaalt eerst 0,75 euro startgeld en per uur komt er 1,50 euro bij . Blijkbaar was het derde uur een paar minuten ingezet en werd er voor drie uur aangerekend ! Daar zien ze me niet meer terug en sleuren we liever de boodschappen mee naar “onze oude parking” in de nabijheid van de Zeeman waar we maar 3 euro voor 2 uur betalen zonder dat startgeld !

We bleven niet zo lang in Sluis omdat we vreesden dat het mistig zou worden( was voorspeld) en het was ook zo. Jammer genoeg kon ik de ondergaande zon in een mistig sfeertje niet vastleggen. Geen parkeer mogelijkheid op dat stuk weg en toen het wel kon was het al te laat. Dat heb ik wel kunnen doen toen ik huiswaarts reed in Koolkerke ( vorig logje)

De derde keer in die week waren we op zoek naar winterkledij . Er zijn een paar winkels waar ze mooie spulletjes hebben. Deze keer waren we er niet met een lijstje wat we nodig hadden maar slenterden we meer en bekeken de etalages. Window shopping !
Winterpulls gevonden, maar het moet nog een beetje kouder worden om die te dragen!!

De vorige keer had ik een galerie gezien maar omdat het al wat laat was ,ging ik er niet binnen en hield het voor een volgende trip naar Sluis. Een stadje vol toeristen en kledingzaken en tearooms…dan is het toch verwonderlijk om er een galerie te zien in een voormalige kleding -en daarvoor nog een speelgoed winkel.

Mijn vermoeden klopte toen ik de vorige keer in de etalage keek : Er stonden veel beeldhouwwerken van Irenée Durieux. Sierlijke bronzen vrouwenbeelden. Ik kon mijn verrassing niet onder stoelen of banken steken en heb gretig rondgekeken in de twee ineenlopende zaaltjes. Ook andere werken zijn het bekijken waard. Maar mijn voorkeur gaat naar de sierlijke bronzen vrouwenbeelden van Durieux.
De galeriehoudster kwam wat meer uitleg geven. De galerie is nu 5 maanden open en er zijn opendeur dagen waarop kunstenaars over hun werk komen spreken. Zal daar zeker nog eens binnenstappen.

We sloten de namiddag af bij Lizzie’s en aten er een Zeeuwse specialiteit : een bolus.

Een bolus wordt gebakken van wit brooddeeg, dat tot een streng door bruine basterdsuiker wordt uitgerold en daarna in een spiraalvorm wordt opgerold.

Erg zoet en achteraf mag je je duim en vingers aflikken

Tegenwoordig geven ze er boter bij die je aan de onderkant kan smeren ( helemaal niet nodig)

Terugblikken ….

15 november 2022 kinderenenkleinkinderen herfst, wandelen vriendin, wandelen

Vriendin en ik hadden afgesproken om zoveel mogelijk te profiteren van het mooie en zachte weer. Veel namiddagen trokken we er bijgevolg op uit. En als we ‘s avonds terug thuis kwamen elk in ons eigen huis ,was ik te moe om mijn indrukken nog neer te pennen in een logje. Ik spaarde de foto’s op en dacht ” als het weer wat minder wordt dan weet ik wat doen !”
Nu lijkt er een ommekeer te komen in het weer en zullen er dagen aankomen dat ik liever thuis blijf. En bijgevolg zal ik ook meer tijd hebben om een blog-leestoer te maken en om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag was het zo’n dag dat je maar beter binnen kon blijven.
Van het Westen uit was er een regenzone die langzaam naar het Oosten zou trekken. En de weersvoorspelling kwam uit . Eerst was er nog een zonnetje maar tegen de middag was het amen en uit en begon het te miezeren. En voor de rest van de week zal het afwachten worden…

Tijdens het voorbije weekend was het mooi weer en daar profiteerden vriendin en ik van. We reden naar Brugge en genoten samen met een Brugse vriendin van een wandeling in een klein bos in de nabijheid van haar woning om te eindigen op een terras van de kinderboerderij. Stel je voor half november nog kunnen buiten zitten !

Toen we uit het bos kwamen zagen we aan de wolkenloze blauwe hemel een luchtballon,
Ik wou dat ik in dat rieten mandje zat om de zonovergoten streek van bovenaf eens te zien!!

In de cafetaria Kiboe (klik) van de kinderboerderij “de Zeven Torentjes” was het erg druk. Binnen als buiten waren alle tafeltjes bezet en de kinderen konden hun hart ophalen op de speeltuigen. Het was uitzonderlijk mooi weer !Wij aten er een pannenkoek , die zijn daar altijd vers gebakken en dat proef je.
De werking van deze cafetaria is een sociaal project met jongeren. Zij werken allemaal super geëngageerd onder toezicht van een verantwoordelijke.

Zodra de zon begon te zakken was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wilde thuis zijn vóór het donker werd. Want ‘s morgens was er mist geweest en tegen de middag trok die pas op om een zonovergoten hemel te laten zien. De kans zat erin dat het tegen de avond terug mistig zou worden.

Tijdens het huiswaarts rijden hadden we even last van mistbanken die over de weg zweefden, maar toch even de auto aan de kant gezet om het spektakel van opkomende mist samen met een prachtige zonsondergang vast te leggen. Klik op de foto’s !

En zo zal ik verder terugblikken op de voorbij weken.

Op zoek naar die ene…

3 november 20223 november 2022 kinderenenkleinkinderen Brugge, herfst, wandelen bos, Brugge, vriendin, wandelen

Omdat ik bij boswandelingen nooit eens een rode paddenstoel met witte stippen tegenkwam ,stelde een Brugse vriendin voor om eens te wandelen in het Domein Ryckevelde. Op de grens van Brugge, Damme en Beernem ligt het Ryckeveldebos, natuur met een eeuwenlange geschiedenis. Het domein is 180ha groot.

We wandelden eerst door de bossen op zoek naar die ene paddenstoel ! Genoeg paddenstoelen, maar niet die ene die ik met eigen ogen wilde zien! Bijna op het einde van de wandeling heb ik er toch eentje gezien, hoewel die al over zijn gloriedagen heen was!

De rode met witte stippen.
Had zijn beste tijd achter de rug!

Het allerleukste na het zoeken van paddenstoelen vond ik het bladertapijt waar je heerlijk kon in schoppen! Heb dat altijd al graag gedaan. Ach de andere wandelaars glimlachten eens als ze me bezig zagen ,maar ik ben zeker dat ze dit ook eens graag hadden gedaan.

Madonna van Banneux, midden in het bos
restant van het verblijf op het kasteel door de kapucijnen

Naast het Kasteel van Ryckevelde ligt een landhuis met hoeve . De komende jaren zullen de gebouwen alsook het terrein errond volledig geherwaardeerd worden. Hoe minimalistisch alles nog is, het schrikt de bezoekers niet af en massaal zitten ze buiten in ligzetels, op barkrukken en rond tafels en stoelen met een grote luifel boven zich. Het was die dag eigenlijk nog op het kantje af om buiten te zitten: af en toe een spetter !

de vier bovenstaande foto’s van het landhuis zijn van de vriendin. De mijne waren mislukt. En ook deze waar ik zelf op sta 😉

Mijn eerste kerstmarkt

24 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen Kerst, Sluis Kerst, Sluis, vriendin

De eerste kerstmarkten zijn er weer en ze maken er veel reclame over. Ik kreeg zin om ook eens een kerstmarkt te bezoeken . Eentje waarvan het al jaren geleden was en niet eens zo ver rijden .
Daar hebben we indertijd de eerste kunstkerstboom gekocht nadat de echte in brand was gevlogen. Het was nog de tijd dat we echte kaarsjes in de boom plaatsten. De kinderen hadden er niets beter op gevonden om er propjes watte bij te plaatsen zonder dat ik er erg in had. Tot op een gegeven moment de boel in brand vloog. Ik kan van mezelf zeggen dat ik niet vlug in paniek ben en ik gooide er een reisdeken over. De boom werd onmiddellijk verwijderd en ook de pannetjes met kaarsen vlogen de vuilnisbak in. We reden naar Oostburg(NL) om een kunstboom te kopen. Dit tuincenter was een van de eerste waar je mooie kunstkerstbomen kon kopen. We hadden reclame gezien en vonden de prijs wel duur maar veiligheid voor alles en dan meteen ook nieuwe lichtslingers( waar je om de haverklap een ander lampje moest insteken. Wat is dit nu toch gemakkelijk met de ledlampjes ).

Het was een mooi tuincenter en ik ben er nadien regelmatig plantjes gaan halen . Typisch voor Nederland ze hadden een groot gamma kamerplanten . Maar op den duur was de aardigheid eraf. Altijd hetzelfde stramien. Ondertussen kwamen er dichterbij ook tuincentra.
Tot dit tuincenter sedert een aantal jaren een Life&Garden is geworden . Een hele verandering en daarom wilden we nu eens daar de Kerstmarkt bezoeken.
Vriendin en ik hebben het ons niet beklaagd. Pas op zondag 23 oktober was de officiële start en wij waren er een dag eerder. Zaterdag was het nog niet zo druk.

Het gebouw is nog hetzelfde maar de hele infrastructuur is aangepast. Zowel buiten als binnen een strak patroon om bloemen en planten te etaleren en er is gestreefd naar rust door allerlei compartimenten te maken. De buitentuin hebben we niet echt bezocht maar zo te zien was er keuze genoeg.

Ook aan halloween is gedacht met een uitgebreide stand. Zelfs aan gedenksteentjes voor Allerheiligen. En ook echte en namaak pompoenen. Heel veel bloemen , maar we kwamen voor de kerstversieringen!!

En kerstversieringen waren er bij de vleet! Die waren in verschillende kamers ondergebracht . Je kon rustig rondslenteren . En als het allemaal teveel werd was er een mooie koffiehoek ingericht waar je gratis aan een automaat koffie, thee of chocomelk kon nemen en even kon uitblazen van het rondslenteren.

Ik heb er enkel typisch Hollandse snoep gekocht oa drop , maar vriendin heeft een mini kerstboompje gekocht om bij haar andere boompjes te zetten.( ze verzamelt ze). Ik wil eerst al het kerstgerief van de zolder halen en kijken wat ik dit jaar wil bijkopen. Niet veel want na al die jaren kan ik bijna zelf een winkel openhouden met kerstspullen, misschien eens zo’n verlicht huisje .

Daar word je blij van…

21 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen senioren, Sluis, tuin, vrienden Sluis, tuin, vriendin

De voorbije week was er eentje vol verrassingen.

1. Op een morgen stond ik op en zag in de tuin overal paddenstoelen in het gras en op de biels rond het gras. Ik had al gejammerd dat ik bijvoorbeeld op de wandeling in het bos van de abdij Zevenkerken zo weinig paddenstoelen had gezien en plots staat mijn tuin vol. Ja meestal dezelfde maar het geeft je een herfstgevoel om ze zo dichtbij ook te zien.

2. Deze week was er koersbal maar het was met een strikje rond. Er stond op de uitnodiging dat er een “surprise” was. Toen ik aan het schutterslokaal kwam was alles gesloten. Ik begreep er niks van. Sedert corona kunnen we niet meer in Westkapelle terecht omdat de sporthal helemaal is ingenomen voor corona en wij daar niet meer over een lokaal kunnen beschikken. De gemeente stelde het schutterslokaal in Knokke-dorp ter beschikking op de dagen dat deze door de schutters niet gebruikt wordt.
Ik belde één van de leden van het bestuur op en die zei dat ik naar het lokaal een eind verder moest gaan. Het Sint Joris lokaal waar de senioren allerlei hobby’s kunnen beoefenen van kaarten, breien, puzzelen , krulbol spelen… of gewoon gezellig samen zitten.
De krulbollers hebben in dit gebouw een eigen lokaal waar ze hun sport beoefenen.

Ik had degene die de spelers opwachtte juist gemist, nochtans was ik deze keer ruim op tijd (wat niet altijd het geval is,ahum) .
Er was geen koersbal maar het bestuur trakteerde op wafels en koffie/frisdrank. Van een surprise gesproken. Er was niet veel ruchtbaarheid aan gegeven want dan krijg je de profiteurs die je anders nooit ziet ook over de vloer en de bedoeling was wel om de regelmatige spelers eens te trakteren. Het werd een gezellige namiddag !

3. Het was nu ook toeval dat de volgende dag de vereniging van de deelgemeente Heist een kaas en wijn namiddag organiseerde( ben daar ook lid van) Dat kan je toch niet zomaar laten voorbijgaan 😉 Het werd een super namiddag met veel ambiance. De inrichters hadden er ook nog een bingo aan toegevoegd. Voor de prijzenpot moest je het niet doen maar het plezier telde voor twee. Zij die niet graag kaas aten kregen een bord “vlees” om U tegen te zeggen.

4. En de verrassingen waren nog niet teneinde. Ik kreeg een telefoontje van een vriendin die lang geleden haar stage kwam doen bij mij. We zijn nadien altijd met elkaar in contact gebleven. Zij belde me op of ze donderdag mocht langskomen van in de voormiddag( zij woont namelijk in Waasmunster). Dat sprak vanzelf .
Lekker samen gegeten en naar de trouwfoto’s gekeken van haar pleegdochter ( waar ik jammergenoeg niet kon bijzijn omdat ik in juni geveld was door corona). Ze had alle foto’s op een usb stick opgeladen!
Omdat het zo’n mooi weer was zijn we gaan wandelen op de wallen in Sluis. Het was lang geleden dat ze nog eens in Sluis was. En daarna op een terras zitten …zonnen en verder bijpraten natuurlijk!

Toen we terug naar de auto gingen kregen we nog een leuk tafereel te zien.
Twee ooievaars die op een statige manier voorbij wandelden ,ze hielden halt aan een woning en bleven wachten tot de deur openging en de bewoonster naar buiten kwam met wat brood dat ze verkruimelde en bij de vogels liet vallen. Ondertussen was ze aan het praten tegen de twee ooievaars.
Tegen mij zei ze” ‘”ach ze zijn zo tam en wonen hier vlakbij op een nestpaal. Ze komen elke dag even langs”

ps.sorry voor de paar foto’s die niet zo helder zijn, maar ik wilde ze er toch bijplaatsen.