De wandelmicrobe…

Deze keer gingen we naar Damme .Het was een heel rustige dag met af en toe zon. Helemaal geen felle wind en best aangenaam. Vlak naast de parking langs de Damse vaart is er een wandelpad en zo wandel je rond Damme en heb je de mooiste vergezichten. Langs het pad staan verschillende panelen met gedichten op. Deze keer was het moeilijk om duidelijk leesbare foto’s ervan te maken. Maar eentje vond ik toch de moeite om hier te plaatsen.

Klik op de foto’s om een groter en mooier beeld te zien!

Op het einde van het naast aarden paadje naast het Zuidervaartje kwamen we in de enige hoofdstraat van Damme. Maar het was bijlange nog geen tijd om wat te rusten ,we sloegen een paadje in die achter de muur van het kerkhof loopt en uitkomt in de tuin van de pastorie. Langs de muur en in de tuin van de pastorie staan banken . In het najaar mag je al de appels die van de fruitbomen vallen oprapen! Lekkere appelmoes. En nu staat de hele tuin vol met sneeuwklokjes , ook met kleine en grote narcissen. Via een gedeeltelijk droge gracht stap je zo in het kerkhof

Het is een oud kerkhof maar toch zie je nog recente graven en is er ook een muur waarin urnes geplaatst worden en op een omheind(met een betonnen muurtje) stukje van het kerkhof liggen de kloosterzusters van het voormalige hospitaal begraven . De korte dreven met leibomen geven een speciale sfeer aan dit kerkhof.
Je moet niet op je stappen terugkeren om via de pastorie terug op de weg te komen maar je geraakt er ook via een doorgang aan de kerk zelf . De kerk was die dag gesloten ,het is altijd de moeite om er binnen een kijkje te nemen.
Het opvallende graf in cortenstaal is van de kunstenaar Jef Claerhout .

Naast de kerk is een weggetje waar je naar de straat kunt toe wandelen . Wij verkozen nog een ommetje te maken om de kunstwerken die er daar staan te bewonderen. Een beeld van Tijl uilenspiegel, een herdenkingsteen voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen. Het dubbele hoofd is van de kunstenaar Charles Delporte. Je kunt ook een wandelroute volgen waar je telkens een Breugeliaans tableau ziet.

Het Walking Museum is het nieuwste initiatief waarbij je al wandelend de stad verkent en de verbinding legt tussen de legende van Uilenspiegel, de kunst van Bruegel en de geschiedenis van de zestiende eeuw.

Toen kwamen we op een pleintje met uitzicht op de rij bomen langs het Zuidervaartje en de bomen langs de Damse vaart met nog even te zien de wieken van de Schellemolen. Maar de reden waarom we dit omweggetje deden was wel om de ooievaar te zien die een nest heeft op de schoorsteen van een alleenstaande woning. Maar de ooievaar was er niet.

Maar op de terugweg naar de hoofdstraat zagen we in volle glorie een ooievaar die aan het genieten was op de schoorsteen van een woning.

Ik had bij vorige wandelingen dit restant van de omwalling van Damme wel gezien maar er niet echt bij stilgestaan dat er daar ook vleermuizen huisden.

Damme was indertijd beschermd door een zevensterrige omwalling (klik) en daar hoorde deze poort ook bij. We wilden die wandeling ook nog doen maar dat zal voor een volgende keer zijn en daarenboven moesten we terug wandelen naar de auto( dicht bij de molen geparkeerd ).De avond kwam al vlug naderbij! Voorlopig afscheid van Damme met onderstaande foto!

En toen kwam de regen

Volgens het weerbericht van 16.8.2022 was aan de Oostkust kans dat het daar ook eens zou regenen . Maar veel moesten we er niet van verwachten. Het was al verschillende keren gezegd maar dan was het enkel aan de Westkust en viel er geen druppel aan de Oostkust.
Na weer een warme dag zat de zon in de namiddag achter de wolken en was het aangenaam om in de late namiddag nog een wandeling te doen. Vriendin en ik reden met de auto naar Damme , hooguit een 15tal minuutjes rijden.
Altijd leuk om vanaf de parking rond Damme te wandelen en daarna in de omgeving van het mooie stadhuis op het marktplein ergens iets drinken vooraleer terug naar de auto te wandelen.
Zo zouden we toch weer flink wat stappen verzamelen en op die manier blijven we ook fit !!

Dat wandelingetje rond Damme is altijd leuk met zicht op de grote kerk , op de landerijen en de grazende koeien. Het water in de vaart staat nog redelijk hoog. Ik vergat nog het bruggetje erover te fotograferen. Ach momenteel niet zo’n mooi zicht met die afsluitingen en linten omdat het te gevaarlijk was. De planken op de brug waren niet meer veilig genoeg.

Op dit pad staan telkens panelen met foto’s en teksten. Deze keer waren het teksten van Bart Moeyaert. Ik heb ze niet allemaal gelezen omdat we de lucht donker zagen worden en…wie weet kregen we regen !

Op een dak zag je een kunstwerk : een uitgebloeide paardenbloem die pluizen verloor. Mooi ! We wandelden het pad in dat leidde naar de pastorijtuin en wilden over het kerkhof nog even in de kerk rondkijken. In de tuin stond een paal met een nest voor ooievaars . Die leek wel bewoond maar er was geen ooievaar te zien.
Er stonden veel appelbomen en die droegen veel zomerappeltjes. Op de grond lagen er ook nog een massa. Een vrouw kwam aangefietst en met een grote zak begon ze appeltjes te rapen. Gevallen appels mag je oprapen! Nu ik heb er ook een klein beetje opgeraapt. Want van die zomerappeltjes heb je de beste appelmoes. In de boomgaard van tante Regina en nonkel Clement heb ik er als kind héél veel opgeraapt ( en ook geplukt want daar mocht het ;-).
Ik heb er de andere dag appelmoes van gemaakt . Pure nostalgie.

Maar toen begon het plots te regenen en we moesten over het kerkhof lopen om tot aan de kerk te geraken. Hopelijk was het enkel een bui. Maar dat was niet zo….het bleef hard regenen en het was nog een flink stuk wandelen naar de auto. In de kerk blijven wachten leek ook geen goed idee want die gingen ze afsluiten.
We waren al nat en in de directe omgeving zagen we geen tearoom die open was. Gelukkig hadden we allebei zo’n lichte poncho in onze handtas.

Ik was niet zo handig als mijn vriendin en was al behoorlijk nat toen ik eindelijk die poncho over me had getrokken!!

De regen deed zo’n deugd dat ik me liefst van al kletsnat had laten regenen. Toch maar braafjes de poncho aangetrokken want we moesten nog met de auto naar huis rijden…
Eindelijk regen …. na een lange droge periode!

Damme

Hoe je ook naar Damme rijdt de Schellemolen is het eerste wat je ziet als je het stadje binnenrijdt.

Maar de monumentale kerk is ook een herkenningspunt evenals het mooie gotische stadhuis  daterend uit de 15de eeuw. In de nissen op de voorgevel zie je belangrijke personen uit de Damse geschiedenis.
De brug over de Damse vaart was versierd met lichtjes alleen was het op dat moment niet donker genoeg om het goed te zien op de foto en de rivierboot ” de Lamme Goedzak” wachtte op toeristen om heen en weer te varen tussen Brugge en Damme.

Een Brugse vriendin en ik trokken op een koude maar gelukkig droge namiddag naar Damme om de tentoonstelling van de bloemenkunstenaar Frederiek Van Pamel te bezoeken ( klik) Gezien je moest reserveren en er nooit teveel volk ineens was, kon je rustig deze tentoonstelling bezoeken.(Sorry het was maar tot 9 januari 2022 ) .
Verleden jaar ging het niet door wegens Corona . De vorige uitgaven waren mooi en deze was even mooi. Het historische Sint-Janshospitaal en de aansluitende gebouwen waren het decor voor deze tentoonstelling.

De bloemenkunstenaar heeft verschillende kamers in het oude gebouw aangekleed en dit jaar werden de rusthuiskamertjes ook gebruikt om bloemencreaties te tonen. De apotheose was in de vroegere kerk waar een slingerende tafel onder een bloemenweelde gedekt stond
Ik heb er een diashow van gemaakt.

Deze keer kon je ook in de grote tuin wandelen tot aan een verwaarloosd kapelletje. Om dan terug te keren naar een binnentuin waar de kruisweg is uitgebeeld in kleine nissen. Dan stapte je via een klein torengebouwtje binnen en wandelde je door een lange gang waar de rusthuiskamertjes waren . In de kerk waar de gedekte tafel stond is nog een biechtstoel aanwezig en een mooi orgel achteraan en een altaar. vooraan. Mooi bewaarde glasramen lieten het licht binnen.

Toen we buitenkwamen wilden we nog een kop koffie drinken. Maar de meeste tearooms waren die dag gesloten en deze die open waren: eentje mochten we niet binnen wegens volzet (= corona) Bij een ander hadden we meer geluk : een rustiek ingerichte zaak met een open voutekamer. Van daaruit hadden we een mooi zicht op het gelijkvloers gedeelte . De twee pannenkoeken waren zo gevouwen dat ze er uitzagen als een kerstboom. Ze smaakten heerlijk.

Daarna stapten we terug naar de ietwat buiten het centrum gelegen parking en reden we elk een andere richting uit naar huis. Toch nog even halt gehouden om een foto te maken van een mooie zonsondergang met in de verte de bomen van “de stinker en de blinker”

Damme

Het is altijd fijn om te wandelen rond Damme . Het is voor mij dichtbij gelegen en als er eens een namiddag is dat we niet zo lang kunnen wegblijven , zowel mijn vriendin als ikzelf, is dat ideaal.

Het was een zonnige maar bewolkte maandag . We dachten dat we gemakkelijk een parkeerplaatsje zouden vinden maar toen we de lange rij auto’s zagen die langs de Damse Vaart geparkeerd stonden vreesden we dat we naar een ver gelegen parking moesten rijden. Gelukkig vonden we nog een vrij plaatsje tussen de bomen langs de vaart niet zò ver van het centrum.

De Damse Vaart was volledig groen en hier en daar zagen we een meerkoetje tussen het kroos zwemmen. Aan de andere kant zagen we een heleboel mensen rond schapen. Misschien de schaapsherder met zijn kudde.
Het kleine snoepwinkeltje was gesloten en “wachtte op betere tijden” stond er op het briefje op de gesloten deur.
Veel fietsers staken de brug over om verder te fietsen op de vele fietsroutes in de streek of om op één van de gezellige terrassen in Damme te verpozen.
De rivierboot de Lamme Goedzak was onderweg, De boot vaart vier maal per dag heen en terug van Brugge naar Damme. Zalig rustig om eens te doen.

Wij wandelden verder tot we de molen zagen .
Ter hoogte van een huizenrij langs de Damse Vaart houdt Tijl Uilenspiegel ons een spiegel voor in de beeldengroep van Jef Claerhout :
Uilen kijken geïnteresseerd toe, haviken houden de wacht , opgedirkte kikkers staan verwaand te kwaken, en aan het eind van de rij koketteert het ezeltje van Uilenspiegel.
Een bewoner kwam op ons toe terwijl ik foto’s nam en vertelde het verhaal van die beelden en voegde er al lachend aan toe dat meestal dames over het poepje van Tijl wreven. 🙂

Het kunstwerk werd in 1979 onthuld en gedenkt Charles de Coster, auteur van het Uilenspiegelepos, die 100 jaar eerder overleed.

Dan sloegen we links af om langs een paadje te wandelen rond een gedeelte van Damme. Er staan langs het paadje panelen met teksten of gedichten van bekende personen . Deze keer waren het gedichten van Herman De Coninck met illustraties van Epheram . Ik heb er een paar gefotografeerd.
Het paadje zelf biedt een mooi uitzicht op de polders aan de ene kant en de majestueuze kerk aan de andere kant.

Ik heb de tekst apart gefotografeerd , anders was het niet leesbaar.. Elk paneel bevat een gedicht van Herman De Coninck èn een tekening van Ephameron (Eva Cardon (1979), oftewel Ephameron, zij studeerde illustratieve vormgeving en schilderkunst, exposeert en cureert tentoonstellingen over de hele wereld en doceert daarnaast beeldverhaal aan LUCA school of Arts/Sint-Lukas Brussel )

Toen we op het marktplein kwamen met het mooie stadhuis hebben we daar even gerust en wat gedronken op één van de terrassen die nu in coronatijd vòòr het stadhuis staan vooraleer terug naar de auto te wandelen die toch een behoorlijk stuk buiten het centrum stond. 😉 .Ach dan liepen we nog eens langs de vaart.

Op de terugweg zagen we deze vogelverschrikkers . Ik had ze op een andere weg om naar Damme te rijden al zien staan maar kon op die plaats niet parkeren. Een ludieke uitnodiging om naar een feest midden de velden te komen! Elk jaar een gigantisch succes( als het weer wat meewil) maar nu ook afgeslankt door corona

Damme en een bloemenkunstenaar

Ik heb afscheid genomen van 2019 met een mooie, zonnige maar koude wandeling rond Damme en een bezoek aan een feeërijke tentoonstelling in het voormalig St Janshospitaal . De bekende bloemenkunstenaar Frederiek Van Pamel heeft voor de derde keer in Damme bloemeninstallaties neergezet,  verleden jaar in het Stadhuis van Damme en dit jaar in het voormalige St Janshospitaal . Uit een akte uit de jaren 1249 kan opgemaakt worden dat op deze plaats een gasthuis werd opgericht. Door de eeuwen heen is de zorgfunctie blijven bestaan  tot 2014. Het rusthuis is dan verhuisd naar een nieuwe locatie in Sijsele.( toerisme Damme). 

 

Vlak vòòr de ingang staat een kleurrijke, verlichte bloembak als uitnodiging om binnen te stappen in het vroegere St Janshospitaal.
Nog te bezoeken tot en met 5 januari . In verschillende kamers en zalen zijn mooie groen- en bloemeninstallaties te bewonderen.