Voor de tweede maal naar Damme

28 juli 2019 kinderenenkleinkinderen cultuur, kerkhof

Heb je dat soms ook dat je na een uitstap denkt ” ik had hier meer willen over weten ” ?
Wel ik had dat gevoel na het bezoek met de senioren aan Damme. Er waren bepaalde dingen waarvan ik me achteraf afvroeg , “heb ik nu iets gemist wat de gids heeft verteld ?” Gezien ik bij uitstappen foto’s maak , hoor ik soms niet wat de gids allemaal vertelt omdat ik wat te ver verwijderd ben.

Deze week reden mijn vriendin en ik laat in de namiddag( want het was zo warm) naar Moerkerke om aardbeien, rechtstreeks van bij de aardbeienkweker. Om niet langs de A11 terug te keren kozen we om over Damme terug naar huis te rijden. Op het marktplein stopten we om iets te drinken en ik stelde haar voor om een korte wandeling te maken. Ik had haar verteld over die uitstap met de senioren en ze wilde wel eens dat paadje zien waarbij je langs een buitenmuur op het kerkhof kan geraken. Zelf had ik me eigenlijk al afgevraagd waarom dit paadje was aangelegd gezien je gewoon bij de kerk zelf een toegang naar het kleine kerkhof hebt.
De verklaring was heel eenvoudig.
Zonder over het kerkhof te moeten wandelen kom je via dit buitenpaadje in de boomgaard achter de vroegere pastorie . Dit was mij de eerste keer niet zo opgevallen omdat de gids onmiddellijk rechtsaf sloeg naar het kleine kerkhof .
Die boomgaard is vrij toegankelijk en dient als het ware als park. Er staan banken en we zagen jongeren in het gras liggen onder een boom( allemaal bezig met hun smartphone ), wat verder een moeder die op een bank zat met een kinderwagen naast zich en ook mensen die er rondwandelden en naar de oude bomen keken. Sommige bomen zijn meer dan 100 jaar oud te lezen op de naamplaatjes. De talrijke appelbomen hebben van ouderdom en door het snoeien grillige vormen aangenomen maar dragen veel zomerappeltjes. Bij mijn tante Regina en nonkel Clement hadden ze ook zo’n boomgaard vol perelaars en talrijke appelbomen met dergelijke zomerappeltjes en die bewaren niet. De lekkerste appelmoes maak je ervan.
Die boomgaard(=park)behoorde bij de pastorie . De woning is gerestaureerd en bewoond en er is een omheining geplaatst tussen pastorie en boomgaard..

Achter de bomen en naast de kerktoren de gerestaureerde pastorie

Door een oude( droge) gracht is de boomgaard gescheiden van het kerkhof

Dit minuscule mariabeeldje in de oude buitenmuur had ik bij het eerste bezoek niet eens gezien!

We wandelden verder langs ” d Oede school” terug naar de auto . Maar eerst stapte ik daar nog even binnen want ik wilde wel iets meer weten over de plankenvloer in het lokaal waar de tentoonstelling is over de Poolse dichteres Wistava Szymborska. Toen we daar met zoveel personen rondliepen was die vloer me wel opgevallen maar ik vond daar niets over terug. Nu was ik daar alleen en zag een tv die een documentaire afspeelde: De houten vloer komt van de scheepswerven in het Poolse Gdansk !

Ook zagen we een interview van de ondertussen overleden kunstenares. De wanden hangen vol met minuscule collages en kadertjes met fijne figuurtjes op.

De plankenvloer bestaat uit oude planken van de scheepswerf in Gdansk-Polen

Voila, nu weet ik wat ik niet te weten was gekomen bij mijn eerste bezoek!

Fietsen 2

25 juli 2019 kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist fietsen, kleinkinderen, Knokke-Heist

Knokke-Heist bestaat uit de vier vroegere zelfstandige gemeenten: Knokke, Heist, Westkapelle en Ramskapelle. Zelf woon ik in Westkapelle sedert we na mijn huwelijk daar een huis gebouwd hebben . Gezien ik geboren en opgegroeid ben in Knokke voel ik me nog altijd méér Knokkenaar dan Westkapellenaar. Al heeft dat sedert 1971 geen belang meer want toen is de fusiegemeente Knokke-Heist ontstaan. Inwoners van Westkapelle en Ramskapelle hadden minder moeite met deze fusie dan de inwoners van Heist. En dat is tot heden nog altijd zo bij de oudere bevolking van Heist. Zeg niet ik woon in Knokke-Heist, neen ze wonen in Heist!
Als je geboren bent aan de kust heeft de zee altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht en toen we indertijd voor het werk van mijn man in Brussel woonden heb ik er alles aan gedaan om terug te keren naar de zee . In zoverre dat mijn man werk zocht in Knokke en ik eveneens een job vond in dezelfde gemeente.

Maar aan de andere kant heeft het polderland zo dicht bij de zee en de duinen ook altijd mijn hart gestolen. Het komt misschien omdat ik een groot deel van mijn jeugd alle vakanties doorbracht op een boerderij bij een zus van mijn moeder. Zij woonde in het dorpje St Kruis(Nl) gelegen tussen Oostburg en Aardenburg. Op mijn vorige blog heb ik daar hele verhalen over verteld. Op de boerderij bij Nonkel Clement en tante Regina heb ik de rust die de natuur uitstraalt leren kennen. Ook de mensen zelf stralen die rust uit. Ze leven er in eenheid met de natuur. Misschien komt het daardoor dat ik zo graag in mijn eentje met de fiets rustige wegen opzoek.

Ach ik wilde een beetje duiding geven waarom de volgende fietstocht met mijn kleinzoon richting polders ging. Ook hij heeft liever een uitstap langs velden en wegen dan een namiddag op het strand zitten.

Op weg langs landelijke wegen naar Ramskapelle

Tussen de graanvelden met boorden vol klaprozen…

…met mooie vergezichten , om dan op het fietspad te komen vlak naast de twee kanalen Schipdonkkanaal en Leopoldkanaal , in de volksmond genoemd ” de blinker en de stinker” . Achter de bomenrij het industrie terrein in Zeebrugge met zijn vele parkings voor auto’s die over heel Europa worden uitgevoerd.

We naderden Heist en zagen het natuurgebied ” de Kleiputten” .De laag gelegen weilanden met moerassen en rietkragen.zijn een gedroomd oord voor vogels en amfibiën.

In de verte een parkeergarage voor auto’s die over Europa worden verdeeld. Wij fietsten op een nieuw aangelegd fietspad afgescheiden van een autoweg . Via een tunneltje kom je uit aan de Vandamme sluis.( sluisgebouw links te zien op de foto)

We reden niet door het tunneltje maar sloegen af naar een ander natuurgebied nl. De Sashul. Het is een met schelpenzand opgespoten terrein dat vroeger gebruikt werd als een opslagplaats voor steenblokken ten behoeve van de aanleg van de Pier van Zeebrugge.

Je kunt dwars door dit gebied wandelen of fietsen en komt dan uit op de Lichtenlijn brug

We reden de Lichtenlijn brug over en toen kwamen we op de zeedijk waar het nog heel kalm was. Een gewone dag in de week en nog geen vakantiedrukte. Na zo’n fietstocht kon een ijsje van de Post niet ontbreken. Vergeten een foto als bewijs te maken! 🙂

We sloten deze mooie dag af met een bezoek aan Kneistival op het Heldenplein waar er een optreden was van Arno. Daar zijn we ‘s avonds met de auto naartoe gereden.

Op weg met de fiets

23 juli 201923 juli 2019 kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist fietsen, kleinkinderen, Knokke-Heist

Wie mij kent weet dat ik graag in mijn eentje ga fietsen. Ik kan me helemaal ontspannen met de wind door mijn haren en trappen maar. Tja dat trappen is nu wel gemakkelijker geworden met mijn e-bike. Maar je moet toch nog meetrappen wil je niet al te vlug een platte batterij hebben. Dàn zou het trappen wel erg lastig worden !

Een jaar lang werd de fiets niet klaar gezet voor een fietstochtje want eerst was het maandenlang sukkelen met de gezondheid en na een zware operatie duurde het maanden om te herstellen( en dat herstel duurt nog steeds ). Begin juli voelde ik dat het best zou gaan om in mijn eentje eens een fietstocht te ondernemen. Bewust schrijf ik “ondernemen “. Ik had dichtbij de woning al rondgereden of in de nabijheid boodschappen gedaan met de fiets maar dat duurde hoogstens een half uurtje.
Ik wilde niemand in mijn nabijheid die alsmaar zou zeggen ” oppassen” , “niet te vlug” , “ben je niet te moe”. “moet je niet even wat rusten”. Allemaal goed bedoeld natuurlijk en die bekommernis was lange tijd wel terecht want ik was niet zeker van mezelf en altijd was er dan wel iemand die me vergezelde als ik de deur uitging.

Dus stapte ik begin juli de fiets op en reed eerst wat onwennig ,verleren doe je het niet maar als je zo lang niet gefietst heb dan moet je er toch weer wat aan wennen en zeker met een e-bike, langs rustige wegen en fietspaden richting het Zwin. Ik was twee uur onderweg en heb er nadien niet teveel fysieke hinder van ondervonden. Dus …fietstochten komen er nog!

De boer heeft aan de straatkant een hele strook bijenvriendelijke bloemen gezaaid!

Ik zag verder op verschillende plaatsen dat er naast de landerijen stroken bloemenweiden zijn ingezaaid. Hier naast het fietspad richting Retranchement. Dit fietspad is een restant van de tramlijn van Knokke naar Retranchement . De geschiedenis van deze tramlijn :”Grenzen houden tram niet tegen.
Knokke wilde absoluut de elektrische tramlijn vanaf de Oosthoek tot in het 4 km verder gelegen Retranchement (Nederland) doortrekken. Het enkel spoor liep van de Oosthoek langs de Vrede naar Retranchement, waar de Belgische lijn aansluiting gaf op de Nederlandse stoomtramlijn naar Breskens. Op donderdag 27 juni 1929 was het zover. De internationale tramlijn was een feit! De kleurrijke officiële opening zou echter pas op 19 juli 1929 gebeuren. Om 1O u vertrok de tram, getooid met de Belgische en Nederlandse kleuren, met de burgemeester en personaliteiten aan het tramstation van Knokke. In Retranchement werden de linten die de sporen versperden, weggenomen onder het spelen van de ‘Brabançonne’ en het ‘Wilhelmus’. Er was elektrische tractie tot Retranchement en verder stoomtractie tot Breskens.” Museum Sincfala.

Ik fietste dus verder op die oude tramlijn(= fietspad) tot Retranchement en zag onderweg al de vernieuwde dijk aan de horizon. Waar ik de dijk moet oprijden zie je de fietsers over de meer dan vijf kilometer nieuwe afsluitdijk rijden . Het is een druk bereden weg geworden en een toeristische attractie om van België veilig naar Nederland te fietsen! Mèt zicht op de Zwingeul.

Heel veel schapen kunnen vrij rondlopen op deze dijk om de grasbermen kaal te vreten. Ik denk dat ze die dag al genoeg hadden en op de schaapsherder wachtten 😉

Een schaap samen met een lammetje lag op een trap! Probeer dan maar als voetganger de trap op te lopen. Boven op de dijk had je al een mooi zicht op de vergrootte Zwingeul.

Boven op de nieuwe dijk staat een grenspaal. Het Zwin ligt voor een groot stuk op Nederlandse bodem.

Er zijn een viertal uitkijkpunten met banken en info op een verhoogde weg waar je een mooi zicht op de Zwingeul en de broedplaatsen hebt. Op de onderste foto sta ik al aan de Belgische kant en zie je in de verte de inham met links een duintop en rechts ook een. De ene ligt op Belgisch grondgebied en de andere op Nederlands grondgebied. En het blauwe streepje ertussen is de zee.

Op de bovenste foto ligt het Zwin Natuurpark achter de bomen en op de onderste foto rijden de fietsers de dijk op richting Retranchement. Ik heb het toen andersom gedaan.

Vóór je de dijk oprijdt word je uitgenodigd om ook het Zwin Natuurpark te bezoeken en op de onderste foto ligt het hooi te drogen op een dijk richting Oosthoek

Langs dit mooie fietspad met soms zicht op de grote weiden die ontstaan zijn na verwijderen van alle uitheemse bomen en planten reed ik terug naar huis. Er lopen normaal dieren te grazen in de grote vlaktes maar op dat ogenblik zag ik er geen.

De bloemenweide bij onze burgemeester, daar fietste ik ook nog voorbij op weg naar huis.

Toen de kleinzoon een paar dagen op vakantie bij oma was wilde hij graag eens terug naar het Zwin want toen hij met de Paasvakantie hier was mochten we nog de vernieuwde dijk niet op. Gezien het oma in haar eentje al gelukt was trokken we -hij met een gewone fiets en ik met mijn e-bike- naar het Zwin een tiental dagen na mijn eerste fietstocht .
Een paar foto’s van deze fietstocht voeg ik er aan toe .

Bij één van de uitkijkplaatsen had je een zicht op de graslanden. Veel dieren liepen er niet rond en de ooievaars lieten zich ook niet zien. In de waterpartijen waren er veel eenden maar zonder verrekijker niet zo goed te zien.

In de verte het zwarte gebouw dat tevens de ingang is van het Zwin Natuurpark

Op de eerste foto zie je in de verte de start om op de dijk te komen en richting Retranchement te wandelen of te fietsen. Overal zie je palen staan met ooievaarsnesten. De meeste zijn tegenwoordig ” bewoond”

Hier een foto waar een containerschip op zee juist tussen de monding van de Zwingeul voorbij vaart. Op deze foto krijg je al een idee hoe groot het Zwin nu geworden is .

En op de terugtocht -met de dijk als verre achtergrond- zijn landbouwers druk aan het oogsten! Van een contrast gesproken!

Een hoeve-ijsje . Een mooie afsluiting van een gezellige fietstocht met de kleinzoon.

Egel in de tuin

18 juli 2019 kinderenenkleinkinderen dieren, tuin dieren, natuur, tuin

Het gaat niet goed met de egel populatie las ik in de krant! De laatste 10 jaar zou het aantal egels met de helft zijn verminderd.
Elk jaar zie ik in de tuin wel een egel lopen. Deze week tegen valavond zag ik er eentje. Zodra hij me in de gaten kreeg liep hij weg. Ik had al gemerkt dat het bordje met eten dat ik voor de buitenpoes neerzet onder de haag elke morgen vol aarde lag. Egeltjes hebben de gewoonte om op het bord met eten te gaan staan. Ik heb geprobeerd om een paar foto’s te nemen, het is toch enigszins gelukt.
“De egel is een insecteneter die vooral leeft in ‘randzones’ waar een grote diversiteit aan insecten te vinden is, zoals bosranden, hagen en heggen. Maar in het agrarisch landschap zijn veel hagen en heggen op de schop gegaan door ruilverkavelingen en schaalvergroting. Recentelijk is uit diverse onderzoeken ook gebleken dat de biomassa aan insecten (en daarmee het voedsel voor de egel) sterk achteruitgegaan is in de laatste decennia. Daar zal het massaal gebruik van pesticiden niet vreemd aan zijn. Ook zijn veel woningen zodanig omringd aan drie zijden door heggen dat de beestjes de straat over moeten om naar een andere tuin te gaan .
Egels staan al tien jaar op nummer 1 in het project ‘Dieren onder de wielen’ wat het aantal gemelde verkeersslachtoffers onder de zoogdieren betreft.” Bron Natuurpunt.

Toen de kinderen nog jong waren hebben we hier eens een winter lang een klein egeltje in de garage in een bak met stro gezet. Het beestje was wellicht vergeten op tijd aan zijn winterslaap te beginnen. Hij hield daar een mini winterslaap want elke dag kwam het uit zijn bak op zoek naar eten! Het liefst gehakt en yoghurt! Hij was zo tam dat je die kon strelen. Op een dag in het voorjaar toen de poort openstond is hij- of was het een zij- het afgestapt de wijde wereld in. Maar ik ben er bijna zeker van dat we de daarop volgende jaren dezelfde egel ( die was ondertussen flink gegroeid) of zijn afstammelingen in de tuin hebben gehad! Wie weet was het een voorouder van het huidige beestje !

Ik zorg er vanaf nu voor dat hij in mijn tuin kan blijven door voldoende voedsel klaar te zetten.
Ik ben er vandoor ….Ik ga eten klaar gaan zetten!! 🙂

Naar Damme

15 juli 201915 juli 2019 kinderenenkleinkinderen senioren egelantier, senioren

Naar jaarlijkse gewoonte doet onze seniorengroep een uitstap met een “treintje”. Op 11 juli was het weer zover.
Dat treintje mag geen hoofd -of snelwegen nemen , dus zijn het steeds uitstappen langs nogal landelijke en rustige wegen.
We reden dit jaar naar Damme met eerst een tussenstop in een tearoom-restaurant waar de koffie/thee met appeltaart al klaargezet was! Een leuk intermezzo! En dan reden we verder naar Damme. Gezien we met 53 mensen waren werd de groep gesplitst en met een gids wandelden we door Damme en bezochten daarna het Tijl Uilenspiegel museum. Het museum op zich is niet zo spectaculair en bestaat vnl uit de vele boeken die geschreven zijn over Tijl. Maar de gids maakte het interessant met allerlei historische weetjes en ook met de fratsen die toegeschreven worden aan Tijl.

Het treintje bij de eerste stop bij het restaurant en daaronder bij de tweede stop in Damme

De koffietafel was gedekt en niemand liet een kruimel van de appeltaart over.

Wandeling door de straatjes van Damme door de gids gekruid met heel wat historische weetjes

We sloegen een paadje in die rond de kerk liep langs de oude buitenmuren van het kerkhof

We zagen een bijenhotel en in de verte een ooievaar op zijn nest. Een koppel ooivaars zat ook op een nest op het stadhuis maar niet erg zichtbaar om er een foto van te maken. Schapen waarvan sommigen nog hun wintervacht hadden lagen te puffen in de zon.

Bij een pas gemaakte opening in de muur konden we het kerkhof betreden. In de verte op een van de foto’s staat er nog een oude muur van een kapel en een borstbeeld van Delporte loert over de muur naar het kristusbeeld op een graf.

Een mooi bewaard grafmonument en een urnenmuur

Oude grafstenen op de vloer en een oud altaar in een gedeelte waar het dak van de kerk verdwenen is.

De Sint Niklaas kerk in Damme heeft een platte toren die tot ver in het polderlandschap te zien is. De toren is ook te beklimmen! Het is een kerk met een rijk verleden .Meer over deze kerk moet je echt eens lezen dan weet je oa waarom een deel van de muren zijn blijven staan en het dak is verdwenen!

Op het plein naast de kerk staat een beeld gemaakt door de kunstenaar Charles Delporte. De kunstenaar heeft indertijd veel kunstwerken geschonken aan de stad Damme.

Nog een ooievaar op de schoorsteen van een woning.

De oude school is heden ingericht voor kunst en cultuur.

Er is een bibliotheek en ook een expositie ruimte . Op dit ogenblik was er werk van een Poolse dichteres te lezen en te bekijken

Het museum over Tijl uilenspiegel. De gids vertelde vol vuur over de fratsen van Tijl , Nele en Lamme Goedzak.

Toen was het tijd om verder te rijden naar Moerkerke waar we op een zonnig terras konden genieten van een drankje en een bord tapas vooraleer de terugrit door de polders de grens over te rijden en via Sluis terug te keren naar huis.
Een supermooie dag is het geworden qua weer en ambiance!

De Damse vaart in beide richtingen gezien.

” De Vrede ” in Moerkerke beter gekend als Bo bo land door zijn grote indoor en outdoor speeltuin

De kerk van Westkapelle

14 juli 2019 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist Knokke-Heist

De Sint Niklaas kerk van Westkapelle heeft sedert een paar weken een nieuwe toren! Wat is er daar zo bijzonder aan? Wel, de kerk is in maart 2013 helemaal uitgebrand. De toren van de kerk is ingestort en zowat heel het gebouw is uitgebrand. Arbeiders waren er aan het werk om een vervelende houtzwam onder het dak te bestrijden.
De heropbouw is begonnen in maart 2018. Er komt een heilige ruimte en ook een ontmoetingscentrum.
De nieuwe torenspits van 26 meter hoogte is recent geplaatst en wordt straks verlicht met led-lampen zodat de toren ‘s nachts werkelijk een lichtbaken zal zijn zoals het eeuwen geleden ook was voor de scheepvaart van het Zwin naar Brugge.
Drie nieuwe bronzen klokken zijn in april van dit jaar geïnstalleerd in de Sint-Niklaaskerk . De klokken zijn gegoten in een klokkengieterij in Nederland. De grootste klok weegt maar liefst 420 kilogram.
Eind dit jaar moeten de werken klaar zijn. Er wordt gezegd dat de officiële opening zou gebeuren op 6 december!

De geschiedenis van de Sint-Niklaaskerk(klik)

Deze foto is van Benny Proot genomen in maart 2013 toen de kerk aan het branden was.
De andere foto’s nam ik toen ik vorige week in Westkapelle was.
Mijn foto’s na de brand staan op mijn vorige blog en die vind ik niet zo gemakkelijk terug.

Knokke Hippique 2019

10 juli 2019 kinderenenkleinkinderen dieren, Knokke-Heist dieren, Knokke-Heist

Voor de vijfde maal gaat de Knokke Hippique door op prachtig aangelegde terreinen in de Nieuwstraat in Knokke-Heist. Naast het sportieve luik is er ook grote zorg besteed aan entertainment dat verzorgd wordt door het bureau dat ook Tomorrowland entertaint.
Dit alles vind plaats in vier opeenvolgende weekends: van 19 juni tot 23 juni, van 27 juni tot 30 juni (vijfsterrenjumping), van 3 tot 7 juli en van 10 tot 14 juli. De top van de wereldwijde paardensport tekent present op Knokke Hippique. Van de deelnemende ruiters maken er liefst 15 deel uit van de top 30 van de beste ruiters ter wereld.
Er is nog één weekend te gaan , de moeite om het eens te bekijken. De toegang tot het terrein is gratis en je kunt het zo duur maken als je zelf wilt met drank en eten.
Voor de meesten onder ons is het een unieke gelegenheid om deze wereld waar alles om paarden draait te zien en te beleven!

Ik ben er elk jaar eens een namiddag naar toe geweest. ( ook omdat ik er niet zover vandaan woon 😉 ) . Verleden jaar maakte ik er ook al een logje over : https://kinderenenkleinkinderen.com/2018/07/15/knokke-hippique-summer-circuit/

Ik reed met de fiets naar het terrein waar Knokke Hippique plaats vond. In de verte zie je de witte tenten!

De dreef naar het eigenlijke terrein. De auto’s staan op grote parkings tegen aan de straat( gratis! )

Baasje niet tevreden. Paard gooide een paar balken op zijn parcours af.

De trailers stonden op een meer afgelegen terrein

Avondmarkt

7 juli 20197 juli 2019 kinderenenkleinkinderen markt Blankenberge, vriendin

Mijn vriendin heeft als specialiteit om me overal mee te sleuren met het gezegde” je moet ervan profiteren nu het zomer is en je in zoverre weer beter bent dat je op stap kunt gaan. Je hebt een jaar lang niks kunnen doen dan in je zetel of in je bed liggen en ziek zijn en misselijk ”
Dat is waar en uiteindelijk draaide het toch nog uit op een zware operatie waarvan ik maar langzaam herstel en nog helemaal niet de oude ben. Maar daar zal ik nog wel iets over schrijven.
Zo stelde ze woensdag 3 juli voor om eens naar Blankenberge te gaan naar de avondmarkt. Het was mooi weer en ik kon eerst nog wat rusten . Zo gezegd ,zo gedaan. Op 20 minuten stonden we met de tram in Blankenberge. Avondmarkten zijn nu niet echt mijn ding maar het was in feite nog late namiddag en niet overdreven druk. Het was leuk slenteren tussen al die kraampjes en je vindt er altijd iets waarvan je zegt ” hé dat kan ik echt gebruiken” . Daar waren standwerkers die hun job kenden. Je zag mensen sleuren met grote tassen met grote kamerplanten en die met zijn koekjes kon er ook wat van. Tasjes vol “koeken aan uitzonderlijke prijzen voor die bepaalde dag” gingen vlotjes over de figuurlijke toonbank. De kraampjes met drank en eten hadden nog niet erg veel werk. Daarvoor was het wellicht nog te warm en te vroeg. Wij aten vooraleer de tram huiswaarts te nemen op een bankje in het park een bakje friet( want sedert ik geopereerd ben kan ik friet eten zonder er nadien last van te hebben) en hoorden commentaar van ” zie die toeristen daar zitten”. Wij konden ons lachen met moeite inhouden. Ja we waren inderdaad toeristen in eigen streek! Ze zeiden het op een toon alsof we het ons niet konden permitteren om op restaurant te gaan.

allemaal kleine hebbedingetjes en bloemen

Enorme schaal met paëlla. Zitplaatsen genoeg om te eten en drinken

De geur van allerlei worsten en kazen sloegen in je neus

Hier was het boerderijkaas en gedroogde vruchten

Tafelkleden in alle maten en prijzen voor een mooi aangeklede tafel
En je kon ook in je hand je toekomst laten lezen!

Sluusse Kermesse

5 juli 2019 kinderenenkleinkinderen Nederland Sluis, vriendin

Waar is die Sluusse Kermis gebleven waarvan sprake in het vorig logje?

We reden wel naar Sluis maar we gingen niet onmiddellijk naar de Kermis kijken. We waren moe van de lange wandeling in de landelijk tuin in Westkapelle en we hadden het warm . De terrasjes bij het binnenkomen van Sluis zaten allemaal afgeladen vol. Helemaal niet mijn ding. Maar we wisten een adresje met zicht op de Damse Vaart en waar het heerlijk rustig is al zit het terras soms ook bomvol. Maar er is ruimte , je zit niet op elkaar.
Eerst wat koels gedronken en erbij een pannenkoek met ijs en chocolade saus. En dan genieten en wat bijpraten over die landelijke tuin. Door haar zoon wist mijn vriendin wat méér over de man en zijn hobby.

Toen leek het ons tijd om huiswaarts te rijden. Maar een wegversperring op de Beestenmarkt deed ons er aan herinneren dat het in het centrum van Sluis Kermis was. We keken naar elkaar en schoten in een lach ! We kwamen toch kijken naar de kermis!? Maar dat waren we helemaal vergeten toen we daar zo lekker lui in het zonnetje op dat terras zaten.
We volgden de wegomleiding en kwamen uit op de rotonde (bij het binnenkomen van Sluis) Er was een parkeerplaatsje vrij en daar parkeerde ik. Betalen hoefde niet meer want het was al bijna 19 uur! Te voet keerden we terug naar de markt waar de kermisattracties stonden.
We zouden bij thuiskomst in elk geval toch kunnen vertellen dat we de kermis hadden gezien. Natuurlijk waren veel animatiestandjes in het centrum al weg . De terrassen zaten wel allemaal nog bomvol. Die dag was het tot ‘s avonds laat aangenaam buiten zitten.

Op het marktplein stonden veel kermis attracties vooral bedoeld voor jonge kinderen en de botsauto’s voor de groten ontbraken ook niet. Het enige wat mijn volle interesse droeg was het kraam met suikerspin. Ik kan daar echt niet aan voorbijgaan. Ik kocht me een hele grote. Vriendin droeg die want dan kon ik foto’s trekken als bewijsmateriaal voor het thuisfront dat we wel degelijk naar de Kermis in Sluis waren geweest. 🙂

Opentuin dag van de landelijke gilde

3 juli 20193 juli 2019 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, tuin Knokke-Heist, tuin

Het weekend van 29 en 30 juni was het Opentuinen dag van de Landelijke Gilden. In 2019 zetten 175 tuineigenaars hun poorten open. Het Opentuinenweekend, dat het laatste weekend van juni plaatsvindt, vormt het hoogtepunt.
Vlak in mijn buurt is er een tuin die ik al eens wilde bezoeken. Maar telkens was ik er te laat voor. Met de gids uitgegeven door de Landelijke Gilden wist ik meteen op welke datum ik die tuin kon bezoeken.
Dat weekend was er overal wel iets te doen en zeker met het mooie weer. Vriendin wilde naar een soort fairtrade markt in Zeebrugge . Raak daar maar je auto kwijt op een zondag bij de start van de vakantie (vriendin fietst niet meer). In Knokke zelf geraak je zeker je auto niet kwijt want er was ook daar van alles te doen. We sloten een compromis : we zouden naar “de Sluuze Kermesse ” gaan. Altijd sfeer daar . In Sluis is er parking genoeg om je auto te parkeren. Maar eerst een ommetje langs een landelijke tuin. Omrijden was het helemaal niet want het lag op de oude baan richting Sluis.

De tuin kreeg de naam ” Park ter Kalvekeete” .( Benaming van de oudste hoeve in Westkapelle en was gelegen in de huidige Kalvekeetdijk. Benaming gaat terug tot de 12e eeuw; Museum Sincfala) Deze landschapstuin heeft een oppervlakte van 3ha waar de eigenaar ,een tuinarchitect ,sedert 22 jaar als hobby een tuin heeft ingericht op zoek welke planten in onze streek goed gedijen en met welke kruisingen hij goede resultaten kan boeken en ook gewoon om af en toe eens andere vorm aan zijn tuin te geven..

Wat je er allemaal kon zien? Een appeldreef met allemaal verschillende appelrassen, spiegeltuin met tuinspreuken op spiegels, bloemenvelden, een wilgenbosje, dreven met hortensia’s , een rozenketen, je kon verpozen bij een vijver met waterlelies, een wilgendreef en proefvelden die nu naakt lagen maar tegen september bloemenweiden zullen zijn.

De tuin ligt vlak naast de nieuwe rotonde van de A11 in Westkapelle. Het lawaai van het verkeer is bijna niet te horen als je in deze uitgestrekte tuin wandelt. We zaten een tijdje op een bankje wat uit te puffen en zagen de auto’s komende van Sluis en deze wegrijdend uit Knokke.

Bij de ingang een rij versleten werkschoenen vol vetplantjes.

Kweken van verschillende soorten fuchsias

Mooi onderhouden weiden met knotwilgen
en weiden waar het gras hooi is geworden
en omzoomd is met knotwilgen die volgend jaar worden gesnoeid.

Hier en daar kwam je spiegels met spreuken op tegen. Een spiegelselfie kon niet ontbreken !

Er waren ook nog andere bewoners!

Dit beeld zag je overal waar je in de tuin liep. Zeker ook zichtbaar vanop de autoweg.

Een landschapstuin met uitgestrekte grasvelden.

De namen stonden bij alle bomen, planten en bloemen.
Het kale veld achteraan is ingezaaid met bijenvriendelijke bloemen.
21 september doet hij opnieuw een opentuin dag!

( foto uit de brochure : een ingezaaid bloemenveld)

Een vijver met ernaast een prieeltje met bankje in.
Wie zit er in het prieeltje naar buiten te kijken!

Een nieuwe uitdaging : verschillende soorten rozen.
Een dreef met hortensia’s en mooi gesnoeide knotwilgen

Overal bloeiende rozen.

De rotonde van de A11 in Westkapelle:
buitenaanzicht op de A11 vanuit de tuin.
De zijwanden zijn bekleed met caissons vol stenen.
Na de werken voor nutsvoorzieningen bij de aanleg van de A11 mocht

de tuineigenaar deze grond opnieuw bewerken.
Op de derde en vierde foto zie je de auto’s komende van Knokke de rotonde oprijden.