Waar moet ik beginnen

Ik heb de laatste tijd zo onregelmatig geblogd dat ik niet goed meer weet waar ik moet beginnen.
De tegenslag heeft me wat achtervolgd . Ik zal er niet teveel woorden aan verspillen .
De lichamelijke klachten na de operatie ( vooral de narcose)lieten lange tijd sporen na . Nu lijkt het grotendeels onder controle te zijn .

Maar toen ik terug wilde starten had de pc kuren en gaf mijn gsm de geest. Alles is weer in orde dank zij de hulp van mijn zoon die tevens ook de nieuwe gsm op punt stelde. Er zijn altijd nieuwigheden als je een nieuwe gsm opstart. Even had ik de moed verloren . Er steekt veel tijd in om alles terug aan de praat te krijgen en dat zag ik voor mezelf echt niet zitten. Nu is alles weer geordend en kan ik terug beginnen.

Hier alvast een kleine collage van de lente in mijn tuin. Hoewel we niet moeten juichen over het weer ,lijkt het erop dat de tuin het natte weer héél goed overleefd heeft en bepaalde planten bloeien zelfs uitbundiger dan het vorige jaar. Het appelboompje heeft nog nooit zoveel bloesems gehad en de tulpen deden het ook héél goed. Momenteel
heb ik een klein Hallerbosje in de tuin, veel en overdadig bloeiend!

een beetje uitleg

Het ging even niet om regelmatig te bloggen. De impact van de laatste operatie in december 2022 is zo groot geweest dat het beter was om er even de brui aan te geven.

De darmoperatie begin december was geslaagd en normalerwijze mocht ik al na een weekje naar huis. Maar het evolueerde bij mij niet normaal want de darmen wilden niet in werking treden. Ik weigerde het ziekenhuis te verlaten in die toestand. Ach ik moest niet hard weigeren want er werd wel ingezien dat dit toch een te groot risico was. In plaats van één week ben ik er drie weken gebleven en het had toch nog veel voeten in de aarde en bijkomende onderzoeken vooraleer ik naar huis kon,

Het herstel verliep niet zo vlot . Daar vertelde ik al over in een van de eerste blogposten van dit jaar maar ik sloeg me er toch door . Nu en dan een blogpost maken lukte nog wel maar meer ook niet. Ik had concentratie stoornissen, vergat veel, had veel hoofdpijn, vlug vermoeid, slapeloosheid. Op een gegeven ogenblik kreeg ik een gezwollen rechterhand (ontsteking ). Ik kon niet typen zelfs geen aardappelen schillen! En dan spreek ik nog niet van de eetproblemen. Ik kreeg geen eten binnen zonder eerst de nodige medicatie.

Alles kwam langzaam in orde , alleen heb ik er nu nog een hoge bloeddruk aan overgehouden en moet ik het rustig aan doen. Zal op tijd en stond ook wel in orde komen, hoop ik. Maar lang op een scherm staren of naar TV kijken is nog altijd niet aangewezen.

Tja was de operatie goed geslaagd, de revalidatie dus veel minder. Misschien ben ik ook te ongeduldig .

Gelukkig heb ik fijne kinderen, een goede familie en héél goede vriendinnen.

Ondertussen heb ik niet echt stilgezeten en was af en toe op stap ( tenminste als het weer het toeliet). En dit vertaalt zich in foto’s nemen.
Gezien er deze dagen over niets anders gesproken wordt dan over de bloeiende boshyacinten( oa in het Hallerbos) start ik met een paar foto’s die ik jaren geleden heb gemaakt op vakantie met de kleinkinderen in “le pays des Collines” .We ontdekten tussen de landerijen een groot bos te midden de velden met een overvloed aan boshyacinten. Ik plaatste die foto’s al eens maar ze zijn zo ‘n mooie herinnering dat ik ze hier nogmaals plaats!
Klik op de foto’s om te vergroten!