Maand: april 2020

Dat wandelingetje in mijn tuin …

kinderenenkleinkinderen corona, tuin ,

Dit is de eerste boom die we bewust in onze tuin hebben geplant.
Maar daar vertel ik later over.

…werd tegengewerkt , tja ik weet niet door wie , ik steek het op corona! Ik ondervind de laatste weken regelmatig problemen om op internet te geraken…. Ik weet zelfs wanneer het begonnen is. Op een dag was er een minieme stroomonderbreking  die door sommige mensen niet eens is opgemerkt . Maar het was er wel eentje want als na een stroomonderbreking  de stroom  weer “aanspringt ” dan zegt de deurbel ” dingdong”. Ik ging zelfs de deur gaan openen. Op het werk van mijn dochter had de stroomonderbreking wat langer geduurd , een bewijs dat het niet bij mij alleen was.
Sedertdien ondervind ik problemen om online te geraken.
’s Morgens zet ik altijd  de pc aan om te zien of er mails zijn van vrienden of familie. Deze morgen was het voor de zoveelste keer : geen verbinding…. noch met de mails, noch met facebook  , noch met mijn blog. Daar krijg ik echt de krul van. De pc wordt regelmatig ” gekuist” daar kan het niet aan liggen. Ik denk dat het eerder aan het grote gebruik is van de sociale media en er daardoor dikwijls piekmomenten zijn.
Afsluiten en opnieuw opstarten helpt meestal ook niet. Vanmorgen wèl ,oef !
Ik weet het ik kan offline werken maar dat vind ik omslachtig met  kopieren , knippen en plakken vooral met foto’s. Ik heb nu al tijd te kort ( en dat voor een gepensioneerde ,hahaha) om te komen lezen op de blogjes.
Maar kom genoeg gezaagd over dit minieme ongemak in tijden van corona waar er veel grotere problemen zijn.

Ik heb me dan maar extra ingezet in de tuin : het schilderen van bloembakken en  -potten is klaar. Ik heb nog een paar zakken boomschors gehaald om de gaten te vullen( de vogels vinden het leuk om ze rond te strooien) en om een stukje in de bloemenborder ook te bedekken.
Ondertussen ben ik ook al een deel bloemen gaan kopen en morgen nog eens natellen hoeveel geraniums ik nodig hebben voor de mooie geverfde bloembakken. Ik kon het niet allemaal in één keer meebrengen.
De Hubo is terug open en ik haalde verf om de sierluiken verder zelf te verven. Ik reken niet meer op de klusjesman die komt al maanden niet meer af ,er is altijd wel iets dat bij hem in de weg komt. En dan moet je weten dat hij nog geld moet krijgen van mij. Zal het zeker niet nodig hebben! Ik heb ondertussen geoefend op de bloembakken en zo moeilijk zal het niet zijn om luiken te verven. Alleen moet ik zien zelf goed ingepakt te zijn want ik hang meestal zelf ook vol verf ! 14 luiken te gaan groot en klein…. In deze corona tijden is het een mooie bezigheid!

Om vandaag af te sluiten toch een foto van een tuin. Maar dit is niet mijn tuin wel die van de buurman. Er groeit geen gras bij hem enkel madeliefjes. Zo krijg ik af en toe ook een madeliefje van mijn buurman in mijn gras !
Niet zo’n scherpe foto maar uit discretie iets van te veraf getrokken.

 

 

Een fietstochtje

kinderenenkleinkinderen corona, fietsen, zee en strand , ,

Gisterennamiddag kwam een buurvrouw wonende een eindje verder in de straat  ,vragen of ik niet met haar mee wilde fietsen. Het was toch rustig in de straten en we konden op veilige afstand van elkaar fietsen.
Behalve wat boodschappen doen met de auto of met de fiets was ik al die weken nog niet verder geweest dan  mijn tuin. We reden op voldoende afstand van elkaar  op het brede fietspad richting Heist. Een babbeltje kon er zelfs niet vanaf door de afstand van elkaar en ook door de wind. De wind was ijzig ,wat een verschil van temperatuur in mijn omheinde tuin!
In Heist konden we een koffietje drinken maar wel op een vreemde manier. Een bekende  Heistse pralinewinkel verkocht niet alleen allerlei snoepjes , je kon er ook een bekertje koffie kopen , maar die moest je opdrinken op straat. Gelukkig stond er een stenen bank van de gemeente vlak bij de winkel. In het zonnetje en uit de wind was het genieten van de warmte.
Het initiatief bleek succes te hebben. Netjes op 1,5 m afstand van elkaar kwam de ene wandelaar na de andere een bekertje drank kopen! De warme koffie( voor mij was het thee) deed deugd want ik had het koud gekregen. Nochtans had ik een jasje aan en een sjaal rond mijn hals. In mijn fietstas zaten er een paar handschoenen en toen we na de koffie/thee terug op de fiets stapten  trok ik die aan. Ik was niet de enige die handschoenen aan had om te fietsen!
De inwoners van Knokke-Heist zeggen dikwijls na de seizoenmaanden” oef de stad is weer van ons” . Maar we zullen dat toch moeten bijstellen. Het is akelig kalm en stil overal in de stad en zeker op de zeedijk en dat op een ogenblik dat er anders veel wandelaars en fietsers zijn.
Geen mens te zien buiten een paar eenzame wandelaars en wat fietsers. Een leeg strand , gesloten strandcabines netjes op een rij. geen levende ziel aan de surfclubs en strandbars zonder volk. Zelfs de mooie bloembakken staan er wat verwaaid bij! Ik heb het in mijn leven nog nooit meegemaakt.

De fietstocht op zich deed deugd, maar de scherpe ijzige wind had me zo verkleumd dat ik vreesde een verkoudheid te hebben opgedaan. Zelfs deze morgen was ik nog kouwelijk. Ik ben vandaag wijselijk thuis gebleven en na de middag wat geverfde bloembakken en -potten gevuld met aarde. Op het terras achteraan was het aangenaam in het zonnetje. Nu nog wat afwachten tot de nachten niet meer zo koud zijn om ze met bloemen te vullen. Zelfs de vaste planten zien af van die koude nachten

Het vervolg van de planten in mijn tuin komt er aan !

Weeral in de tuin.

kinderenenkleinkinderen tuin

Vandaag verder gewerkt in de tuin. Weeral hoor ik  zeggen. Ja waarom ook niet in deze coronatijd. Ik fiets wel graag in mijn eentje maar zonder doel fietsen daar vind ik ook niks aan. Over de grens mag ik niet en een keertje langs de Damse vaart is niet in eigen omgeving. Een paar keer in de dichte omgeving fietsen is leuk maar je hebt het al vlug allemaal gezien. Het is overal in de stad zo rustig , helemaal niet leuk . Ach dan maar liever de tuin eens helemaal klaarzetten vind ik leuker. Ik kon het anderhalf jaar om gezondheidsredenen niet doen of tenminste niet zo uitgebreid.

Ik ben begonnen met de sierluiken uit de garage te halen. Een klusjesman had die geschilderd in het najaar en zou ze in het voorjaar komen ophangen. Maar die kwam maar niet af niettegenstaande herhaald aandringen. Ik constateerde dat er hier en daar retouches nodig waren  en dat heb ik nu zelf gedaan. Een deel heeft de zoon komen ophangen ( even over en weer en terug weg!) De grotere zijn ook bijgewerkt en als de zoon nog eens een dag moet werken dan komt hij die ook ophangen.

Vandaag heb ik bloembakken en bloempotten geverfd ,een standaard voor een parasol netjes gewit , de armleuningen van de tuinstoelen opnieuw gevernist en om mijn dag af te ronden  radijzen uitgeplant . Jaja geplant want ik had die in kleine potjes gezaaid omdat de tuin op dat ogenblik nog niet klaar lag en er ook nog nachtvorst was. En dan alles water gegeven want de wind doet alles vlug uitdrogen.

Buurvrouw van een paar huizen verder kwam deze namiddag met een bosje meiklokjes af en toonde de modelletjes mondmaskers die ze aan het maken was voor me ,lief hé !  En de nieuwe achterbuurvrouw kwam een babbeltje slaan elk vanuit onze eigen tuin. Haar man zit voor zijn werk in Frankrijk en kan momenteel niet meer terug naar België. Hopelijk komt daar via zijn werkgever binnenkort verandering in. Zo’n babbeltjes doen echt deugd.

Morgen een wandelingetje in de tuin!

We moeten bewegen !

kinderenenkleinkinderen corona

Gevolgen van de lockdown :
Ik moet ” in mijn kot blijven”. Dat is voor mij eigenlijk niet zo’n groot probleem want er is genoeg te doen in huis en in de tuin. Zeker nu niemand je kan  komen helpen .Ik heb geen poetshulp meer en ook geen tuinman en daar bovenop kunnen de kleinkinderen niet komen zoals ze elke vakantie al deden om me te helpen.
Ik poets  en ruim terzelfdertijd op. Wat een mens allemaal verzamelt !
Ik kook  de pannen van het dak , al is het voor mij alleen want de zoon komt ook niet meer over de middag eten . Ja ik heb al een aantal foto’s getoond in een vorig logje. Die foto’s zijn een stimulans om het lekker en leuk te presenteren.
Wat ik voordien niet veel deed is  chatten en bellen en facetimen . Daar kruipt echt veel tijd in. Deze week kreeg ik iemand vanuit onze seniorenvereniging aan de lijn. De vrouw zat er echt door. Ze is alleen met Oscar( bleek haar kat te zijn) want haar kinderen wonen niet alhier en ze heeft enkel telefonisch contact. Na twee uur zei ze plots “waarom vertel ik dat nu allemaal aan jou ( heel haar turbulente leven), maar het heeft deugd gedaan”. Dat doet  deugd iemand te kunnen helpen door enkel te luisteren . Maar eerlijk  zelf had ik er ook veel aan .

Hoewel ik veel in beweging ben, heeft de weegschaal me doen schrikken. Er zijn in die opsluitperiode  twee kilo’s bijgekomen! Moet ik nog harder werken of misschien wat minder lekker eten klaar maken. Ppff . Ik zal wat lichaamsoefeningen moeten doen en ben op zoek gegaan. Een beetje buikspieren opbouwen kan ook helpen want dat mankeer ik wel sedert de zware operatie van verleden jaar hé ! We gaan er aan beginnen…

Eten moeten we , ook nu …

kinderenenkleinkinderen corona ,

Ik wil dat vervloekte woord niet in de titel zetten. Jullie weten wel waarover ik het heb.
Toen de lockdown afgekondigd werd, viel van de ene dag op de andere het lijfelijke contact met mijn kinderen weg. Dochterlief kwam wekelijks langs en de tweede zoon kwam drie keer in de week ’s middags eten ( één keer warm en twee keer at hij soep met zijn meegebrachte boterhammen. Hij wilde niet dat ik drie keer in de week voor hem warm eten zou klaarmaken). De oudste zoon kon al helemaal niet meer langskomen want hij woont in de Westhoek. De twee kleinkinderen die hier regelmatig op vakantie komen en me in de tuin helpen,  zie ik nu ook niet. Daarom dat ik nu alles in mijn eentje moet doen in de tuin!

Aanvankelijk deden dochterlief en de zoon om beurt mijn boodschappen want ik was op dat ogenblik nogal verkouden en bij ieder kuchje werd je scheef bekeken.
Maar toen zij beiden ook minimaal naar hun werk moesten en bijgevolg geen reden hadden om Knokke binnen te rijden , besloot ik om zelf mijn boodschappen te doen. De controles zijn al zo streng en de truken van veel mensen om toch de stad binnen te geraken waren uiteenlopend. Ik wilde hen problemen besparen.
Contact is er met de dochter de dag dat ze  naar haar bureau moet. Even maar .

Voor mij was het toch echt wennen zoals voor iedereen denk ik. Ik moest geen grote kookpoten meer roeren en ook geen zoetigheden meer bakken die ik hen dan meegaf. Ik mis dat wel.

Dus zijn alle contacten tegenwoordig virtueel en soms heb ik er een dagtaak aan ,hahaha! Eén van de vriendinnen heeft het nogal moeilijk in deze tijd. Ze is alleen en heeft enkel nog een paar verre familieleden. Er wordt duchtig over en weer gechat en dan vroeg ze al eens ” wat eet jij vandaag?” Zij kookt niet graag en gaat regelmatig iets halen bij de beenhouwer. Toen heb ik haar gezegd ” weet je wat , ik maak elke dag een foto van mijn middageten” Dat vond ze leuk en ik merk dat het haar aanzet om boodschappen te doen in haar onmiddellijke nabijheid en niet meer naar een verder gelegen grootwarenhuis. Ik word hierdoor ook gestimuleerd om het bord overzichtelijk te dresseren en dat lijkt me al aardig te lukken.
Ik ga het hier allemaal niet uitgebreid neerschrijven maar de grote foto is van vandaag: asperges, hollandaise saus, geplet eitje, een kippenlapje en gekookte aardappelen. De puntjes van de asperges zijn wèl wit ,maar ik heb graag nootmuskaat erop en vandaar die bruine kleur 😉
Deze asperges kwamen uit de diepvries. Ik ben volop bezig om mijn twee diepvriezen leeg te eten( doe ik elk jaar in het begin van het jaar). De kwekers vragen heden  15 euro tot 20 euro voor een kilo asperges wel thuisbezorgd. Ik zal er dit jaar niet veel eten. Verleden jaar kocht ik er voor 5 euro per kilo.

Ik ga verder foto’s maken en al mijn borden verzamelen in één map!

Ik had een rustige dag

kinderenenkleinkinderen corona, tuin ,

Eindelijk is er wat regen gevallen en dat was broodnodig voor alle planten in ieders tuin en ook voor de opgekuiste grasvelden. Ik hoop alleen dat we na de regenbuien van de afgelopen nacht en van de voorbije dag weer de zon mogen verwelkomen.

Iedereen lijkt zich deze week gehaast te hebben om hun tuin in orde te krijgen. Ik heb grasmachines gehoord en verticuteermachines en heggenscharen. Ik heb ook  mestlucht geroken ! Nu de tuincentra terug open mogen zullen  de bloembakken gevuld worden en zullen de tuinen er kleurrijk uitzien.
Dan kunnen we aan genieten denken. De tuinen zullen nog nooit zo vroeg in een kleurig kleedje gestoken zijn!

Ik heb me deze week ook flink ingezet om klaar te geraken met de opkuis door het afspuiten van de terrassen en het verder snoeien van de buxus haag. Ik ben voorzienig geweest en gaf deze struiken- en ik heb er toch een heleboel als haagje staan-extra buxusmest zodat ze betere weerstand hebben voor de gevreesde buxusmot .Een spuit staat al klaar om die eventueel te lijf te gaan. Verleden jaar is het me gelukt. Hopelijk zie ik er geen verschijnen dit jaar.

Dit weekend is er eentje om uit te rusten. Ik ben stijf en stram.  Om het weekend goed in te zetten heb ik mezelf alvast getrakteerd op  zelfgebakken cupcakes! Lekker als ze nog lauw waren .

En de drukspuit heb ik opgeborgen…

de tuinen in corona tijd

kinderenenkleinkinderen corona, tuin ,

De kerselaar van opa.
Daar mocht niemand aankomen
De boom mocht  niet gesnoeid worden.
Hij was bang dat de boom die ingreep niet zou overleven.
Ik heb het al die jaren ook niet gedaan uit respect .
Maar verleden jaar moest het wel.
Er waren te veel dooie takjes  in de boom.
Maar kijk toch hoe die nu al mooi bloeit.
Dank je wel tuinman.

Ik woon  waar iedereen rond mij een tuin heeft. De een laat alles doen door een tuinier en andere doet het zelf. De een maakt er een bloemenrijke tuin van of vol met struiken en coniferen, de andere houdt het bij sober plekje met rotsen en kiezel.
Tegenwoordig hoor en zie je veel mensen zelf in hun tuin bezig. Het grappigst van al is onze buurman ( waar buurtje vroeger woonde en die nu in le pays des Collines is gaan wonen) . Zondag zie ik hem en opeens zei hij “hallo magda ik ga tuinieren. Ik heb een emmer patatjes en die ga ik planten en daarenboven ga ik ook een kruidentuin aanleggen” Hij had al een deel van het grasveld omgespit.
Hij had ook een elektrische grasmaaier gekocht en ging in het vervolg zelf zijn grasveld afrijden. Ik verslikte me bijna van het lachen maar wenste hem geluk met zijn onderneming. Waarom ik eigenlijk moest lachen ,wel hij is echt niet de man die tot nu toe in de tuin heeft gewerkt maar alles door een tuinier liet doen.. Zo zie je maar wat het met een mens doet die ” in zijn kot” moet blijven.

Verticuteren en meststof strooien door de tuinier.

Zelf ben ik graag bezig in de tuin en het merendeel doe ik zelf . Vorig jaar ( tengevolge van mijn ziek zijn) heb ik een tuinman laten komen om de tuin in het voorjaar en in het najaar op orde te brengen en ook het zwaardere werk te doen. Hij heeft toen vijf bomen gesnoeid en de laurierhaag geschoren. Maar de tuinman woont over de grens en kan momenteel niet komen. Ik heb een beginnende tuinier gevonden en die is paaszaterdag de tuin komen verticuteren.

Ik heb in Aveve groenteplantjes kunnen kopen en uien en sjalotjes. En die heb ik in dit mooie paasweekend kunnen planten

Ik heb vrijdag en zaterdag het terras achteraan , het pad opzij en op de oprit met de drukspuit proper gemaakt. Als het morgen niet meer zo koud is  doe ik verder nl het terras opzij en langs voor.
Vandaag vond ik het te koud want ik spuit mezelf ook nat ,hahaha . Ik heb dan het buxus haagje geknipt. Misschien wel wat vroeg maar de  natuur is zelf vroeg.

Treuren poezen ook ?

kinderenenkleinkinderen dieren

Kan een dier ook treuren? Ik denk het wel.
Elke dag komen twee poezen langs om een bordje kattenvoer te eten. De ene, een jong poesje, wil graag geaaid worden en legt zich languit aan de achterdeur. De andere houdt zich altijd op een afstand en kijkt me indringend aan en na zijn bordje leeg gegeten te hebben blijft hij nog een tijdje aan de achterdeur zitten.
Vlekje kwam dikwijls eens kijken naar de twee poezen alsof ze wilde ze zeggen ” héla ik ben hier de baas ”

Nu Vlekje er niet meer is merkte ik een van de eerste dagen dat de oudste poes in de keuken kwam en op de drempel van de living bleef zitten. Iets wat ze voordien nog nooit heeft gedaan. Zocht ze de aanwezigheid van Vlekje ? Het is een feit dat ze daarna niet meer dagelijks langskomt.
De andere poes is een jong speels beestje dat elke morgen rond mij huppelt en geaaid wil worden. Zij merkte dat Vlekje zich niet meer liet zien en op een morgen rende ze de living in en begon als een gek kriskras  door de living te rennen. Zij heeft dat maar één keer gedaan.

Het speelse poesje dat zich hier wel wil komen nestelen. Ik geef er niet aan toe. Het is een poesje met een thuis.

De oudere poes die soms liever onder de struiken zijn eten krijgt omdat het speelse poesje in de weg loopt.

 

 

 

Heb je dat ook ?

kinderenenkleinkinderen corona, fietsen , ,

Heb je dat ook? Soms zo’n zwaar gevoel dat je niet goed kan omschrijven. Ik kan het alleen verdrijven door mijn gedachten op nul te zetten en allerlei werkjes te doen. Het is niet moeilijk waardoor dat komt. Dag na dag word je overspoeld door berichten die je liever niet zou horen, zien of lezen. Maar je wordt er ongewild met je neus op gedrukt. Kranten staan pagina’s vol , nieuws op tv barst van de items ,  Corona ,Corona … Ik sla tegenwoordig al eens nieuwsberichten over en sla de pagina’s van de krant om.

Buiten hoor je alleen het ruisen van de bomen( gelukkig staan er hier bomen). Zo nu en dan eens een auto die voorbijrijdt en meestal is het dan een vrachtwagen van een bouwwerf hier vlakbij. En tegen de avond een paar auto’s van mensen die heden nog werken. Ik hou wel van de stilte en nu besef ik ten volle waarom ik zo graag op vakantie ging bij tante Regina en nonkel Clement op de boerderij in St Kruis(NL). Het was daar ook zo stil en alleen het geluid van dorsmachines en één tractor van een rijke boer .De houten wielen van karren klonken toen als muziek in de oren! Toen was de stilte heerlijk en het gaf een vrolijk gevoel , de stilte nu is zwaar beladen en geforceerd.

Ik heb al twee maal geluk gehad dat ik niet moest aanschuiven om de Colruyt binnen te gaan( over de middag) .Ik krijg er zowaar een wee gevoel van als ik op het nieuws een hele rij mensen met een winkelkar  zie aanschuiven om in de winkel te geraken. Mijn kinderen hebben tot voor een week de boodschappen gedaan voor mij. Nu zitten ze beiden thuis door die corona en durven ze niet zo goed afkomen wegens de vele controles die er zijn bij het binnenkomen van de stad. Bewijs maar eens dat je van Brugge naar Knokke komt met boodschappen  voor je moeder. Want allerlei truken zijn al geprobeerd om de stad binnen te geraken.
Zolang ik verkouden was en af en toe moest niezen of hoesten bleef ik liever thuis. Maar nu ik weer springlevend ben en de winkel bij manier van spreken hier om de hoek is, doe ik mijn boodschappen zelf. Voorraad voor minstens veertiendagen  zoals ik altijd al deed. Normale voorraad. Geen hamster gedrag van wc papier, afbakbroodjes, bloem…

En om dat zwaar gevoel wat kwijt te geraken heb ik  ’s namiddags  de fiets genomen en ben naar Aveve gereden. Laat in de namiddag want dan is de drukte voorbij. Wat plantgoed gekocht en uitjes en sjalotjes. Morgen kan ik mijn moestuin in gang steken. De rest heb ik in potjes gezaaid( wortelen, bietjes, spinazie , sla, pompoen, radijzen.. )  omdat de nachten tot nu toe redelijk koud waren en dan kiemt alles veel trager.

Ik heb er een fietstochtje aan verbonden en reed terug naar huis via het industrie gebied”, ’t Walletje” . Blijkbaar kan je daar nu in een hangar groenten en fruit kopen ( marktkramer die nu niet op de markt kan staan) en is er ook een afhaalpunt waar je vleespakketten kan ophalen na telefonische bestelling. Gevonden!  en het lijkt me wel interessant en niet eens ver van mijn woning. Het is wel aangenaam om nu te fietsen , het is overal rustig en je wordt de berm niet ingereden door voorbijvliegende auto’s in het industrie terrein. Daar lijken ze allemaal altijd gehaast te zijn. In het industriegebied zijn geen fietspaden!

Helemaal opgemonterd ben ik thuis gekomen…

 

In een spaarbekken vlakbij ‘T Walletje staat een beeldengroep ” Ode aan de Vrouw “van Jef Claerhout. Jaren stond het op het Zegemeer . Ik vond het daar wat verloren staan. Maar hier in dat spaarbekken komt het veel beter tot zijn recht.

Vanaf het spaarbekken heb je zicht op een deel van de gebouwen van het industrieterrein en rechts op de oefenterreinen van Club Brugge. Het lijkt op een oninneembare burcht. Ook een zicht van de achterzijde van dit gebouw wat de ingang blijkt te zijn gezien de parking.

Rechts de gebouwen op ’t walletje waar er kantoorruimte kan  gehuurd worden. Ook een deel van de Politie heeft burelen in deze gebouwen.

Het Sportcentrum Molenhoek ligt er verlaten bij. Hier spelen onze senioren ’s winters binnenshuis koersbal en van einde april pétanque buiten op twee  aangelegde veldjes.

  

Deze boerderij paalt aan het oefengebouw van Club Brugge. Hier liepen altijd heel veel koeien in de weiden. Dit lijkt verleden tijd te zijn. Er is sprake dat de boerderij verkocht is. Benieuwd wat er in de plaats zal komen!