Gisterennamiddag kwam een buurvrouw wonende een eindje verder in de straat  ,vragen of ik niet met haar mee wilde fietsen. Het was toch rustig in de straten en we konden op veilige afstand van elkaar fietsen.
Behalve wat boodschappen doen met de auto of met de fiets was ik al die weken nog niet verder geweest dan  mijn tuin. We reden op voldoende afstand van elkaar  op het brede fietspad richting Heist. Een babbeltje kon er zelfs niet vanaf door de afstand van elkaar en ook door de wind. De wind was ijzig ,wat een verschil van temperatuur in mijn omheinde tuin!
In Heist konden we een koffietje drinken maar wel op een vreemde manier. Een bekende  Heistse pralinewinkel verkocht niet alleen allerlei snoepjes , je kon er ook een bekertje koffie kopen , maar die moest je opdrinken op straat. Gelukkig stond er een stenen bank van de gemeente vlak bij de winkel. In het zonnetje en uit de wind was het genieten van de warmte.
Het initiatief bleek succes te hebben. Netjes op 1,5 m afstand van elkaar kwam de ene wandelaar na de andere een bekertje drank kopen! De warme koffie( voor mij was het thee) deed deugd want ik had het koud gekregen. Nochtans had ik een jasje aan en een sjaal rond mijn hals. In mijn fietstas zaten er een paar handschoenen en toen we na de koffie/thee terug op de fiets stapten  trok ik die aan. Ik was niet de enige die handschoenen aan had om te fietsen!
De inwoners van Knokke-Heist zeggen dikwijls na de seizoenmaanden” oef de stad is weer van ons” . Maar we zullen dat toch moeten bijstellen. Het is akelig kalm en stil overal in de stad en zeker op de zeedijk en dat op een ogenblik dat er anders veel wandelaars en fietsers zijn.
Geen mens te zien buiten een paar eenzame wandelaars en wat fietsers. Een leeg strand , gesloten strandcabines netjes op een rij. geen levende ziel aan de surfclubs en strandbars zonder volk. Zelfs de mooie bloembakken staan er wat verwaaid bij! Ik heb het in mijn leven nog nooit meegemaakt.

De fietstocht op zich deed deugd, maar de scherpe ijzige wind had me zo verkleumd dat ik vreesde een verkoudheid te hebben opgedaan. Zelfs deze morgen was ik nog kouwelijk. Ik ben vandaag wijselijk thuis gebleven en na de middag wat geverfde bloembakken en -potten gevuld met aarde. Op het terras achteraan was het aangenaam in het zonnetje. Nu nog wat afwachten tot de nachten niet meer zo koud zijn om ze met bloemen te vullen. Zelfs de vaste planten zien af van die koude nachten

Het vervolg van de planten in mijn tuin komt er aan !