In het bos…

zijn de sporen te zien van de voorbij storm(en). Toen ik naar het Zwin reed was ik door het bos gereden maar daar kan je nergens parkeren. Ik dacht ” dat doe ik op een andere dag” En gezien het mooi weer bleef aanhouden ben ik er speciaal naar toe gereden. Ik heb de auto in de Oosthoek ( een wijk van Knokke) geparkeerd en ben dan te voet terug gewandeld over het slingerende paadje dat hoger ligt dan de rijweg. Ik was zo geboeid door de omgevallen bomen en takken die ik langs weerszijden van de weg zag dat ik vergat een foto te maken van het slingerende paadje zelf.

In dat stukje bos kan je niet wandelen daarvoor is de ondergroei van klimop en allerlei kleine takken te groot. Maar hele boomstammen gaan ze toch opruimen al was het maar om de andere bomen te beschermen. Want je kan de natuur wel zijn werk laten doen maar met de broosheid van dit redelijk oude bos moet toch ook rekening gehouden worden. Als je wil wandelen in een stuk bos moet je bij het “Koningsbos” zijn dat wat verderop aan de andere kant van deze laan ligt . Ik maakte er vroeger al een kort logje over( klik).
Er lopen twee paadjes in dit bos en bij het eerste hing er op een boom een plakkaatje dat je er niet in mocht. Dit deed ik dus maar niet maar wandelde verder tot ik aan een ander breder paadje kwam vlak naast de afsluiting van de villa die op den hul staat. Iedere Knokkenaar weet wie daar gewoond heeft en wie er daar nu nog woont!

Het was héél lang geleden dat ik via dit pad naar de wijk Zevenkote gewandeld had. Het plein met de bomen errond herkende ik nog maar al de huizen die er nu stonden waren ofwel gerestaureerd ofwel afgebroken en opnieuw gebouwd. Alleen de molen zonder wieken herkende ik nog. Deze molen behoorde toe aan Siska en haar man ,de stichtster van de bekende wafelhuizen in Knokke-Heist.

Zevenkote  is een wijk in de Belgische kustgemeente Knokke-Heist. De wijk is gelegen tussen Oosthoek en Het Kalf, op de grens van duinen en polder. Een aantal kleine boerderijtjes (postjes) werden hier in de 19e eeuw gebouwd. Ook stond hier de molen waar Moeder Siska in 1880 met haar wafelverkoop begon, voordat de daaruit voortvloeiende etablissementen naar de Oosthoek verhuisden.

Tegenwoordig is Zevenkote een villa wijk geworden . Lange tijd was er ook een schooltje in deze wijk maar het is nu versmolten met scholen in het centrum van Knokke-Heist. Ik heb er niet verder rondgewandeld maar zag een ander bospad en ben langs daar teruggekeerd en kwam uit bij de boom waarop het bericht stond dat je niet langs daar mocht wandelen. Ach de storm was nu toch allang voorbij. Maar er lagen wel een paar bomen die gesneuveld waren tijdens de storm op dit pad..

Wandelen

Met zo’n mooi lenteweer ben ik het tuinhuis ingedoken om een tuinzetel eruit te sleuren en een kussen uit één van de hoezen te halen  en nog een klapstoeltje want ik vond zo vlug niet het bijbehorende bankje. Ik heb me dan op het terras achteraan geïnstalleerd en heb een uurtje van het zonnetje genoten(= liggen slapen,). Ik lag op een beschut plaatsje waar de wind niet aan me kon! De zon was zo vroeg in het jaar redelijk fel en na een uurtje kroop ik uit de zetel. Je weet maar nooit voor een eerste keer . Daarna wat beginnen met opruimen in de tuin, dat gaat nog zo goed met zo’n mooi weer. En zeker in het vooruitzicht dat de tuinman deze week komt verticuteren en de tuin klaarleggen voor de lente,

Het is zeker niet aan te raden om dit weekend in het centrum of op de zeedijk rond te lopen. Zeker als je die stromen auto’s de stad ziet binnenrijden. Ik vraag me af waar al die mensen hun auto kwijt geraken! En is het allemaal wel veilig…
Ik woon hier en kan tijdens de week naar strand en zee of bos wat in de huidige corona omstandigheden  een luxe is.

Deze week ben ik met Sébastien oa naar het bos geweest. Hij moest hier zijn om iets te regelen met de bank. Hij is 18 jaar geworden dus meerderjarig en oma heeft ( ook voor de andere kleinkinderen ) gespaard voor hem. Toen dat geregeld was zijn we die namiddag naar het einde van de zeedijk in Heist geweest om daar foto’s te maken van de drie vuurtorens en we maakten daar ook een wandeling.( zie vorig logje)

De andere dag reden we richting bos.. Het bos in Knokke is van omvang niet erg groot maar toch vrij uniek omdat het lang geleden aangeplant is op duinengrond.
Hij vond het een goed idee want het was toch al lang geleden dat we daar nog eens wandelden. Ik had bij het begin van de Boslaan gezien dat er opknappingswerken geweest zijn. Maar het kwam er maar niet van om daar eens te wandelen( je weet wel operatie en herstel en dan nog eens operatie en weer herstel) en de keren dat  Sébastien hier een paar dagen was ,was het telkens vreselijk slecht weer.

Vroeger ging ik met mijn drie kinderen naar die bepaalde plek in het bos  waar je nog echt duinen en zand aantrof. Ook scouts en ksa trokken naar die plek om er heerlijke speelnamiddagen door te brengen. Met de jaren zijn de duinen grotendeels verdwenen onder stapels braambessenstruiken en verloederde die plaats. Sedert een aantal jaren wordt er over het hele gebied werk gemaakt om alles te herstellen. Jammer genoeg zijn zand en duinen verdwenen en groeien er daar bomen . Tot mijn verrassing zag ik bij het binnenkomen op het paadje dat er grondig gesnoeid is en de bramenstruiken grotendeels verwijderd zijn. Het wandelpad is wat meer begaanbaar gemaakt maar de paadjes lopen nog steeds omhoog en omlaag en kronkelend langs de bomen . De ondergroei is serieus opgekuist en maakt ook dat het luchtiger aanvoelt.
Een nieuwe omheining werd er geplaatst als afscheiding met de golf en je hebt een mooie inkijk.

Je hebt een pad beneden en hier lopen we op een pad boven op  de helling.

Het pad beneden.

zicht vanop het paadje boven, zoals je merkt is de ondergroei ferm gesnoeid en kan je weer kriskras door het bos lopen. Op een gegeven ogenblik was het zo volgroeid dat het niet meer leuk was om daar te wandelen.

Op het einde van het pad moet je nog een straat doorlopen om terug op de Boslaan te geraken. Daar staan villa’s die jaren geleden zijn gebouwd en die nu niet alleen aangepast worden maar waar er nog heuse woningen worden tegen aangebouwd.

Terug op de Boslaan zagen we aan de andere kant van de straat  een plakkaat ” Welkom in het Koningsbos”
“Oma gaan we daar ook eens wandelen”

Maar dat is voor morgen!!

 

En wandelen maar…

Zondag ben ik opnieuw op de wandel geweest. Deze keer in de Steenbrugse Bosjes( bij Brugge). Samen  met mijn schoolvriendin reden we er naartoe. Te voet was het niet zo ver van haar woning maar  we moesten ook terug en daar bovenop nog een wandeling in het bos vond ze voor mij toch te veel. Ik zei maar niets maar achteraf gezien had ze wel gelijk. Ook gezien we nergens in de onmiddellijke omgeving van het bos wat konden uitrusten in een tearoom, gewoon omdat er geen tearoom was in de omgeving.

We parkeerden in de omgeving de auto en wandelden langs een woonzorgcentrum  en voorbij het  AZ St Lucas naar de ingang van de Steenbrugse Bosjes. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was er wel een wandeling waard. In feite koos zij voor dit bos omdat het op een zondag in het Tillegembos en Beisbroek veel te druk is deze tijd en we wilden geen drommen wandelaars tegenkomen.

Het woonzorgcentrum de Zeventorentjes( verwijzend naar een oude boerderij in de omgeving dd uit de 14e eeuw met een duiventoren met 7 torentjes( klik) en nu uitgebaat als kinderboerderij.)
Vlak vòòr het zorgcentrum bevindt zich het AZ St Lucas. Rondom de parking prachtig verkleurende bomen!

Vlak naast het AZ St Lucas is er een ingang naar het bos.

De beek waar je over een brug het bos binnenstapt zit vol met eenden die in groep weg en weer over het water “varen”.

Vlak bij de ingang van het bos  zie je een massa rode paddenstoelen met witte stippen. Een  gids vertelde eens dat deze vliegenzwam vooral gedijt onder berkenbomen maar ook te vinden is bij beuken en eiken. Hier stonden er berken.

Het plakkaat en de verwijzing naar een wensboom deed ons naar een plek stappen in het bos waar we van ver al linten en kleurig ingepakte bomen( met breiwerk) zagen.  Een ontroerende plek met hartverscheurende berichtjes.

Vlakbij waren boomstammen bijeen geplaatst waar je een bezinningsmoment kon inlassen.

Zoals bij de vorige wandeling in de Assebroekse Meersen waren er dieren afbeeldingen gebeiteld in de boomstammen die als zitbank gebruikt worden.

De benaming bosjes …van mij mag het wel een bos genoemd worden al heeft het niet de grootte van het Tilleghembos of Beisbroek.

Mooie bomen met verkleurende bladeren en overal héél veel paddenstoelen

Op het einde van de wandeling even rusten op een bank samen met een vleermuis !

Abdij van Zevenkerken

Op een zonnige zondag in september waren mijn Knokse vriendin en ik uitgenodigd bij een Brugse vriendin om een wandeling te maken in het bos bij de abdij van Zevenkerken( in de nabijheid van Brugge). Velen hadden dezelfde gedachte gehad want de eerste parking stond stampvol en de tweede parking erachter liep ook langzaam vol.
In corona tijd een ideale plaats om in de grote boomgaard van de cafetaria verbonden aan de Abdij te genieten . Het is er selfservice en buiten zoek je zelf een vrije tafel en wat stoelen om plaats te nemen in de zon of in de schaduw ( je kan tafel en stoelen zetten waar  het voor jou het beste uitkomt) .
Die dag was in de boomgaard  geen enkele tafel of stoel nog  vrij. Uiteindelijk zijn we binnen gaan zitten want na een wandeling in het bos waren we aan rust en drank en natuurlijk een versnapering toe .


De boomgaard (foto van internet). Hier zie je slechts het rechtse deel. Links van het pad is er nog zo’n stuk boomgaard.
Maar wij gingen dus eerst wandelen

Er waren zelfs auto’s die de moeite niet deden om naar de tweede parking te rijden en hun wagen achterlieten in de dreef!
Aan de Abdij is sedert 1910  ook een abdijschool verbonden. Onze huidige koning heeft er school gevolgd.

Wij wandelden tot aan de  St Andries abdijkerk. Deze huisvest zeven kerken of kapellen in verschillende stijlen, die herinneren aan de zeven grote basilieken van Rome. Uiterlijk is dit te zien aan de verschillende torens en koepels op deze abdijkerk. Meer uitleg op wikipedia

 

 

De hoofdkerk of basiliek van de heilige apostelen Petrus en Andreas, met koor van de monniken,

Onze-Lieve-Vrouwekerk, tweede hoofdkerk, in byzantijnse stijl en koepelvorm rechtover de eerste hoofdkerk.

ER zijn dan ook nog Verschillende kapellen waaronder deze van St Paulus.
Een monnik kwam discreet kijken wat we in de abdij kerk deden.
Nadat de twee vriendinnen een kaarsje hadden aangestoken verlieten we dit indrukwekkend gebouw.

Rechtover de abdijkerk trokken we het bos in, in een gedeelte waar we mochten wandelen.

Alle beekjes lagen droog en hier en daar was er al een paddenstoel te bespeuren.

Midden in het bos stond een klein  kapelletje op een balk, omwonden met namaakhortensia’s in felle kleuren 🙁

Daarna gingen we “uitrusten” in de cafetaria.
Mijn stukje appeltaart kon niet meer op de foto…ik had die al binnen 😉
Het was een dag waarvan je er méér dan eentje in een week wil hebben.

Fort van Beieren

Het was een zonnige dag  met redelijk veel wind. En naar de windrichting te oordelen veel wind aan zee. Dus kozen we voor een uitstapje landinwaarts. We reden naar Koolkerke bij Brugge en gingen wandelen in het Fort van Beieren niet zover  gelegen van de Damse Vaart. Niet erg groot maar groot genoeg voor een gezellige wandeling. We waren niet de enigen en blijkbaar wordt dit domein ook veel bezocht door joggers. Er is ook een stuk van het domein afgebakend als loopweide voor honden waar ze naar hartelust vrij kunnen rondrennen.

 

 

De originele ingangspoorten staan wijd open. Je kan er altijd binnen!

Je wordt door een banner vlak bij de ingang uitgenodigd om blootvoets te wandelen. Dat zagen we niet zitten want er lagen immens veel hazelnoten op de grond.

Op de bovenste foto zie je restanten van een moestuin en serres.

Wij wandelden eerst tot de restanten van de moestuin . Daar kon je wel op blote voeten lopen. Heb ik ook gedaan :-). Het paard bleef ons volgen terwijl we rond de weide liepen.

Hier en daar staan nog héél oude bomen.

We trokken het kleine bos is .Ik was er jaren geleden eens met de kleinkinderen en toen was er nog veel te doen om het bos wandelvriendelijk te maken. Dat had wel iets en  de kleinkinderen vonden het  zelfs avontuurlijk. Nu zijn er mooie paden aangelegd en midden het  bos is er een bmx piste aangelegd voor de jeugd.

Een klein deel van de fietspiste deden we te voet. Best vermoeiend dat dalen en klimmen!

Je kan er ook genieten van de stilte op een open terrein. Er zat iemand naast haar fiets op het gras een boek te lezen. Je ziet tamelijk links op de foto de rug van de vrouw( donkere plek) die aan het lezen was.

Het oude houten verhakkelde brugje was er niet meer. Een nieuwe stevige brug lag over een uitgedroogd beekje.

We slenterden terug naar de ingang en  trakteerden onszelf in de gezellige cafetaria vlak ernaast ,een geklasseerde 17de -eeuwse langgevelhoeve.

foto internet. Ik vergat zelf een foto te nemen. Nu is er wel een volledig overdekt terras waar het lekker koel was ,want er was ook een terras buiten in de volle zon. Véél te warm !

De familie en wandelen in het bos

De springprocessie op de dinsdag na pinksteren is zo’n grote gebeurtenis dat de pelgrims niet enkel uit heel Luxemburg afkomen maar ook uit de omringende landen. Grote delegaties elk met hun eigen muziekkorps waren aanwezig. Dat schreef ik al in een eerder postje.
De meeste winkels waren gedurende een viertal dagen  gesloten! Alleen warenhuizen bleven open. Ook werd er op die dinsdag door de meeste mensen niet gewerkt.
Nichtje heeft ons al die dagen feestmaaltijden voorgezet. Zij had haar moeder en haar twee dochters uitgenodigd want het was feest en daarenboven was de familie ( dat ben ik dus 🙂  )uit België speciaal afgekomen om de processie mee te maken. Dat laatste was inderdaad wel waar. Ik ben nu al zoveel keer naar Luxemburg geweest maar nooit was ik er op de Pinksterdagen. 

Ook ben ik een ander nichtje wonende een paar kilometers verder gaan bezoeken( opa’s zus had drie kinderen: een zoon gehuwd met Nichtje en twee dochters). Nichtje en haar moeder kwamen mee en we hadden een gezellig onderonsje. In de grote tuin heeft haar man een miniatuur dorp met spoorweg gebouwd en de treinen  kunnen rijden !

De tuin van nichtje zelf is immens groot en grenst aan de achterliggende bossen. Er is ook een groententuin  en er staan talrijke fruitbomen.

Mijn vriendin en ik logeerden op vijf minuutjes wandelen in een hotel met alle mogelijke comfort. Wij hadden een kamer met zicht op weiden en koeien. Neen ze hebben ons niet wakker gemaakt ‘s morgens!

Aan de straatzijde had je een bos. Gewoon de straat oversteken en je kon aan de wandeling beginnen.  Dat heb ik ook gedaan. Het is er niet druk maar erg mooi. Niet klauteren en geen glibberige trappen zoals de wandelingen in de Mullerthal. Mijn vriendin bleef acher op het terras. Zij kon niet ver wandelen wegens een val  een week ervoor in een lift die niet op gelijke hoogte kwam stil te staan en ze stapte in het ijle met alle gevolgen.

Bij het binnekomen in het bos zag ik deze houten kerstboom met een brievenbus erop. De verklaring kwam wat later. Een vroegere molen is omgebouwd tot een prachtig domein met mooi onderhouden groenpartijen en bijenvriendelijke bloemenweiden.

wordt vervolgd

 

 

Beisbroek

Na twee dagen bezig te zijn geweest verleden week met plukken en kuisen van druiven ,van sap trekken en bokalen vullen met druivensap , trakteerden we onszelf  de andere dag met een boswandeling.
Verleden jaar waren we op de  laatste donderdag van oktober gaan wandelen in het bos rond  het domein Beisbroek

Beisbroek is een 98 ha groot groendomein, opengesteld als wandelgebied. In het centraal gelegen kasteel vind je het natuurcentrum en de volkssterrenwacht. We bezochten vroeger al eens het natuurcentrum en ook de sterrenwacht. Deze keer wilden we gewoon wandelen in het bos. De twee dagen dat we met de druiven aan het werk waren konden we zelfs op het terras de druiven kuisen. Maar de dag dat we wilden wandelen was het al een stuk minder mooi weer en begon het ook nog te regenen toen we uit de auto stapten. Gelukkig was het maar een korte bui en verscheen de zon nadien en ze bleef  tot we terug op weg waren naar huis! Dat was nu eens een meevaller.
Blijgezind dwaalden we door de dreven  en zagen we overal paddenstoelen. Ik heb helemaal geen kennis van paddenstoelen , ik zou raad moeten vragen aan Mizzd die er héél veel over weet.

 De koepel van de Volkssterrenwacht Gelukkig was  het maar een korte regenvlaag en Julia raapte meteen kastanjes op! De regen was niet doorgedrongen in het bos en zoals je merkt scheen de zon tussen de bomen.

Kaart van de planeten die er als een beeld neergezet zijn. We kwamen beelden tegen van de Beeldenroute ,maar deze kant zijn we niet uit gegaan.We zagen bomen die stormweer niet hadden overleefd of afgestorven waren.  Overal paddenstoelen We kwamen op een heel andere plaats  op een weg uit.
Julia stelde voor om op onze stappen terug te keren maar dat zag ik toch niet zitten na een uur wandelen.
Als er een asfaltweg is dan moet die ergens naar toe leiden , dus vroeg ik het aan andere wandelaars.We waren amper een paar honderd meters verwijderd van  het bezoekerscentrum, oef !
We gingen op het terras van de tearoom zitten met zicht op het bezoekerscentrum en bestelden ons
een koffie met warme appeltaart en een bolletje ijs
( ik kreeg twee bolletjes !)en Julia een hele hoop slagroom!
Gelukkig waren de parasollen open want de ene noot na de andere viel op de parasol!
Toen we opstapten werd alles op het terras opgeruimd
en de parasollen gingen dicht want de zaak sloot rond 17.30uur.

Op weg naar de auto zagen we nog dit bijenhotel.

Mariagrot Onze Lieve Vrouw in ’t Veld.
We reden langs een andere weg terug naar huis en kwamen deze grot
midden in het bos in de omgeving van Beisbroek tegen .
Het stond er vol brandende kaarsen . De kaarsen moet je wel zelf meebrengen

Wandelen in het bos en nog even naar zee.

Gisteren was het de laatste dag dat Sébastien hier was. Wat zouden we doen ? ” ‘t Is allemaal gelijk oma”. Er was wel een tijdslimiet want zijn papa kwam hem ophalen . Ik stelde voor om naar het bos te gaan . Niet het Koningsbos want daar waren we al een paar keer , maar aan de andere kant van de weg waar je een stuk bos hebt met uitzicht  op het golfterrein van de Royal Zoute Golf Club.
Daar voelde je de scherpe wind niet . Er waren serieus opknappingswerken gebeurd aan de paden en aan de rand was er veel ondergroei gekapt en  de nieuwe omheining gaf een mooi uitzicht  op het golfterrein. Vroeger kon je met moeite het golfterrein zien.boswandeling

boswandeling5

Op dat ogenblik scheen de zon en staken de kleuren van de greens prachtig af tegen de stammen van de berken en het donkere groen van de sparren.

boswandeling1 boswandeling2
Eenmaal terug uit het bos wandelden we langs prachtige villa’s. Hier een paar villa’s die ik al héél lang weet zijn.

boswandeling3
We wandelden terug naar de auto . Je hebt er geen erg in als je in het bos wandelt maar we moesten een flink stuk terugwandelen.
We wandelden langs ” den hul”, de villa waar de familie Lippens verblijf hield en nog houdt. Op een rond punt staan in een driehoek banken . Er staan er zo een paar in het bos . Telkens met een andere naam op( hier de naam van de zuster van onze huidige burgemeester). Waarom een naam op de banken? Zodat je weet als je op een rond punt komt dat je niet in een rondje hebt gelopen !!

boswandeling4 We reden nog even door naar de zee. Maar daar was de wind snijdend en we bleven er niet zo lang. Juist lang genoeg om naar de zee en de golven te kijken. Praktisch geen wandelaars langs het strand, hooguit een man met zijn hond en wij zelf..boswandeling6

Het water van de zee was groenig en de schuimkoppen vuilwit.

boswandeling7

We keerden terug naar de zeedijk waar de zon juist terug te voorschijn kwam vanachter donkere wolken. En zoals je kan zien, er waren geen wandelaars op de zeedijk.boswandeling8

boswandeling10

Om te bewijzen dat wij daar waren :een selfie in een spiegel!! Op de achtergrond een villa op de zeedijk. En op weg naar de auto die wat verder geparkeerd stond zagen we shetland pony’s die liepen te grazen in het afgebakend deel van het zwinreservaat. Wat een mooie beestjes.

boswandeling9

Terug thuis hebben we ons opgewarmd aan een stapel pannenkoeken die ik vlug gebakken heb en voor de rest deden we spelletjes tot papa Sébastien kwam ophalen. Ik heb geen pannenkoeken over want ik gaf ze allemaal mee zodat ze bij hem  thuis ook pannenkoeken konden eten. Neen echt, geen eentje heb ik achtergehouden. Ik heb al te veel lekkere dingen gegeten de afgelopen weken…

Het Drongengoedbos

Toevallig zijn we met de senioren deze week ook naar een bos geweest ! En wat voor een bos! We hebben er maar een klein stukje kunnen doorwandelen. In feite moet je er een dag voor uittrekken maar ja dit was een namiddaguitstap en onder leiding van een ervaren gids deden we een bospaddenstoel wandeling. Het was die dag erg frisjes. Het bleef droog tot het einde van de wandeling. Daarna was het huiswaarts rijden in de gietende regen.

Maar eerst bezochten we nog een mooie tearoom”De Muze” . Landelijk gelegen en zeker een bezoekje waard. Het ligt niet ver van de autoweg Aalter -Maldegem.
Niemand van onze senioren rijdt tegenwoordig graag via de werken aan de A11 naar huis en zeker niet in de gutsende regen. We deden aan carpooling.

“Het Drongengoedbos is het grootste aaneengesloten bos van Oost-Vlaanderen. Dit 750 hectare groot bos- en natuurgebied strekt zich uit over de gemeenten Ursel (Knesselare) en Maldegem. Het bos met zijn vele fraaie dreven en heiderelicten is de ideale uitvalsbasis voor uren wandel- en fietsplezier.  Natuurpunt bezig een deel van het Drongengoedbos terug in zijn oorspronkelijk staat te herstellen. Vroeger was het grotendeels heide en venen en die worden nu terug aangelegd.”

dsc_0549

dsc_0622

paddenstoelen paddenstoelen1 In dit bos hebben we veel soorten paddenstoelen gezien. De gids maakte ons wegwijs waar en bij welke bomen bepaalde paddenstoelen groeien. Hier enkele voorbeelden.

paddenstoelen3

paddenstoelen4

We wandelden er niet alleen. Het is herfstverlof en veel ouders met kinderen wandelden eveneens in het bos. Nu eens kleurrijke lanen en dan weer kale gedeelten met veel mos.

paddenstoelen5

Op de eerste foto hierboven heeft  Natuurpunt terug poelen gemaakt die werken als overstromingsgebied. Sedertdien is er geen overlast meer van water in Ursel en omgeving.
Een herderin heeft in dit gebied een 200tal schapen en er lopen ook paarden . Zij gaat met telkens een groot aantal schapen op pad en begeleidt hen te paard.

dsc_0625

Als afsluiter van de wandeling en om de kilte uit onze kleren te krijgen een stuk  warme appeltaart met koffie of thee.

Het Koningsbos

Tot nu toe had ik nog geen wandeling gemaakt in een herfstig bos. Daar kwam verandering in op Allerheiligen toen Sébastien en oma naar het Koningsbos gingen.( Een bos niet te vergelijken met de grote bossen in het Brugse . Maar toch de moeite om er eens rond te wandelen). Gewapend met elk een camera gingen we paddenstoelen zoeken. Maar hier vind je geen spectaculaire paddenstoelen. Wel de moeite om van die kleine paddenstoeltjes een foto te maken. Ik zal maar zeggen “proberen “, want dat lukt niet altijd zo goed. De foto’s van de paddenstoelen zijn van ons beiden maar wie wat trok weet ik zelf niet meer zo goed.
In elk geval was het een leuke wandeling en we kwamen op een heel andere plaats terug het bos uit zodat we langs enkele mooi lanen terug naar de auto moesten wandelen

Het gemeentebos, lokaal beter bekend als ‘t Sparrenbos, werd ter gelegenheid van het 25-jarig koningschap van Boudewijn herdoopt tot Koningsbos. Het bos bedekt een rug van de Blinckaertduinen, een hoge duinrug die het zonlicht weerkaatst en vandaar een ‘blinker’ of ‘blekker’ wordt genoemd. Het centrale deel van dit duinbos is sterk golvend door de vele duinruggen en duinvalleien. Ideale exploratie-site voor de kids.”koningsbos koningsbos1