Op wandel met de senioren

27 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, vrienden, wandelen senioren, wandelen

Het was de eerste keer sedert de lockdown dat ik meedeed met één van de weinige activiteiten die mogelijk waren. Er waren al sedert de eerste lockdown geen petanque namiddagen , ook geen daguitstappen, geen bbq ,in één woord niets kon of mocht nog.
Sedert een tweetal maanden werd er elke week in kleine groepjes een wandeling in eigen stad ingericht. Zelf kon ik dat niet meedoen. Ik geraakte toen niet eens tot half de Lippenslaan . Gezien er geen mogelijkheid was om ergens op een terras even uit te blazen of op een bank in de kou gaan zitten zag ik ook al niet zitten, bleef ik maar rustig thuis.
Samen met mijn vriendin trokken we er regelmatig op uit als een soort training om elke keer wat verder te kunnen geraken.
Nu je al eens kunt uitpuffen op een terras leek het me hèt moment om op een dinsdagnamiddag ( de wandeling gaat elke dinsdag door)eens mee te gaan. Lukte het niet om de hele wandeling mee te doen ,dan waren er nu toch mogelijkheden om ergens op een terras uit te rusten

Dinsdagnamiddag was een wandeling uitgestippeld rond het Zegemeer, via het Park 58 om te eindigen in Duinenwater waar er rond “de put van Cloedt” zou gewandeld worden. We liepen in twee groepjes de diehard wandelaars en de slenteraars !

Start aan het CC Scharpoord dat tegen het Zegemeer ligt. Het weer was niet denderend maar we stapten ons warm. Er loopt rond het volledige Zegemeer een pad . Dat pad loopt ook vòòr La Reserve. Er zijn werken uitgevoerd aan het Zegemeer en nu zit er niet meer zoveel waterwild!

We verlieten het pad en liepen langs een petanqueveld waar iedereen die dat wil mag petanque spelen.

Ik kreeg toestemming om een paar foto’s te maken.

Daarna stapten we de straat over richting Park 58. ( lees hier meer over dit park) Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet wist dat er tussen de villa’s een ingang was naar dit park. Park 58 is een paar jaar terug volledig opgekuist en in de oorspronkelijke staat hersteld: een duinengebied met paadjes , duinen en streek eigen struiken en bomen. Het was aanvankelijk een kaalslag maar het herstel is nu al goed merkbaar. Alleen erg jammer dat ze betonnen paadjes hebben aangelegd, wellicht om te vermijden dat je in de winter door de nattigheid daar niet zou kunnen wandelen. Sedert de vernieuwing wandelen veel meer mensen dan voorheen door dit mooie gebied.
We stapten naar de watertoren die momenteel een hersteljasje aangetrokken kreeg. Ik herinner me dat ik jaren geleden bij open monumentendag deze toren beklommen heb. Een smalle ijzeren ladder langs de wanden tot echt helemaal boven. Het uitzicht was onvergetelijk. Maar niet meer voor herhaling vatbaar, een ware uitputting slag.

Terug op de weg staat vlak naast de watertoren een kapelletje. Mooi opgefrist en voorzien van bloembakken met bloemetjes. Meimaand ,Mariamaand.

We staken de tramsporen over en langs een smal paadje kwamen we in een mooie woonwijk. Daar kom je niet als je er niemand kent die daar woont. Bijgevolg erg rustig.

We kwamen uit op de drukke verbindingsweg van Knokke naar Heist en wandelden recht naar Duinenwater, het nieuwe dorp van Knokke.
Het terras van Lakeside Paradise was open en daar kon je zelf aan de bar iets bestellen en werd het geserveerd op het terras.

Prachtig zicht op het meer en de fitness toestellen rondom het meer werden natuurlijk eens uitgeprobeerd. De bootjes en ander gerief lagen te wachten op sportievelingen. Tijdens de week nog weinig te doen. Er werd volop gewerkt op het meer aan een overdekte wachtplaats om te surfen en een nieuwe kabelbaan met lagere snelheid wordt opgebouwd. Het grote zwembad gebouw ligt er nog verlaten bij. Enkel baantjes zwemmen zou nu mogelijk zijn, niet het recreatieve gedeelte.

De diehard wandelaars deden nog een wandeling rond het meer ( bij een wandeling met twee vriendinnen deden we enkel het meer zelf en hadden voor een volledig omloop op ons gemak toch driekwartier nodig ( klik). Jammer genoeg zijn de foto’s hiervan teveel ingezoomd en niet goed om ze hier te posten
Ik was niet alleen om de terugweg aan te vatten na de stop op het terras. We moesten tenslotte terug naar de auto op het CC Scharpoord geparkeerd en dat was ruim een half uur terugwandelen langs een kortere weg( ja je bent van de streek of niet hé 🙂 ).

Het is erg meegevallen en ik ben al benieuwd waar ze volgende week gaan wandelen. Heb ik gemist: een wandeling in Heist zelf, in Westkapelle, naar de Stinker en de Blinker, in de Oosthoek , in de paadjes in het Zoute…. Dus hoogtijd om mijn achterstand in te halen !

Wandelen in de winkelstraat

25 mei 202125 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist lippenslaan, vriendin, wandelen

Na het succesvolle (héél rustig en bijna geen volk) bezoek aan het grensstadje Sluis wilden vriendin en ik hetzelfde eens doen in onze eigen gemeente. Het was nog altijd even slecht weer als de dag ervoor en het zou best kunnen dat het ook niet druk was ! Hoewel we toch wat twijfelden want het was Pinksterzondag en een lang weekend …

De enige reden die ik kon verzinnen was dat ik dringend een kaartje moest halen in de boekenwinkel om mijn jongste kleindochter, Emma , te feliciteren met de geboorte van haar eerste kindje ,Oskar. Alles goed verlopen voor moeder en kind en laten we de vader ook niet vergeten. Ja ik ben nu voor de vierde keer overgrootmoeder! Maar door corona kan ik niet op kraambezoek en blijft het afwachten wanneer dit wel zal kunnen.

Ik zette de auto op de parking van de Carrefour aan de rand van het centrum en vriendin en ik wandelden door de Lippenslaan naar de zeedijk toe. Onderweg kocht ik een paar kaartjes. Eentje volstaat niet want volgende maand zal de tweede kleindochter bevallen van een tweede kindje. Ik verwacht niet dat we in juni al op kraambezoek zullen mogen. Ik vind het zo spijtig maar ja veiligheid boven alles. Het zijn van die gebeurtenissen in een familie die je graag samen wilt vieren en die nu bijna geruisloos voorbijgaan…

Het was zeer rustig in de Lippenslaan. De meeste mensen die we zagen zaten op een terras. Halverwege de Lippenslaan zijn er grote werken op en naast een kruispunt( herinrichten van kruispunten en aanpassen rioleringen) en om die werken wat te camoufleren zijn beschilderde panelen aangebracht.

Vlak vóór het Van Bunnenplein zijn de schuine betonnen wanden bedekt met hout en werden er zitbanken gemaakt met hier en daar teksten van de dichteres Maud Van Hauwaert. (klik)

Op de zeedijk was het evenmin erg druk ,maar daar zal de gure wind wel voor iets tussen zitten. We zagen een paar meisjes voorbijwandelen met op hun rug de vermelding sfeerbeheerder . Ze stapten flink door en hadden enkel oog en oor voor elkaar. Tja het was niet druk en wellicht waren er die dag geen problemen of vragen. Eerlijk gezegd wist ik ook niet wat dit betekende en wat hun taak was. Ik heb het opgezocht. ( klik)

De gemeente heeft toch aandacht gegeven aan het gemor van de mensen bij het plaatsen van strandtenten dat je vanaf de zeedijk het strand en de zee niet meer kon zien. Nu staan ze niet meer evenwijdig met de zeedijk .

En de laatste foto is de zaak van Madam Kroket( klik) . Deze nieuwe zaak in onze gemeente is met zoveel lawaai aangekondigd in de krant dat ik toch eens in de etalage wilde kijken. Zij heeft zich vanuit Oostende gevestigd in een mooi pand dat tot voor kort uitgebaat werd als traiteurszaak. Corona heeft bij veel handelaars wonden geslagen… Ik wens haar veel succes toe!

Grote werken aan een kruispunt op de lippenslaan;…
…gecamoufleerd door kunstig geschilderde panelen
schrappen van parkeerplaatsen door…
…plaatsing van reuzegrote bloembakken
teksten van Maud Van Hauwaert
een zee van tulpen op het Van Bunnenplein.
Jammergenoeg ver uitgebloeid
Het Van Bunnenplein zelf is veel gezelliger met de fel vergrote terrassen.
Pinksterzondagnamiddag op de zeedijk
Steward om mensen te helpen en problemen te signaleren
Geen strandweer.
gesloten cabines
Toerisme bureau in de heropgebouwde vuurtoren
het nieuwe redderspavljoen
Een nieuwe zaak van madam kroket

Even de grens over!

22 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Nederland, vrienden Sluis

Het was minstens zes maanden geleden dat ik nog de grens was overgestoken om boodschappen te doen in Sluis. De berichtgevingen waren zo tegenstrijdig dat ik liever geen boete wilde oplopen. Een tijdje waren de grenscontroles ontzettend streng en de ene keer werd je teruggestuurd en de andere keer kreeg je een boete. Was me niet waard om het er op te wagen. .
Maar het is zo gemakkelijk voor mij en zo dichtbij en geen parkeerproblemen . De burgemeester van Sluis had in een plaatselijk weekblad onlangs een artikel geschreven dat ze ” de Belgen ” hartelijk terug welkom heette en dat er geen quarantaine maatregelen waren als je binnen de 48 uur het land weer verlaten had.
Vriendin drong er ook op aan omdat zij graag naar een drogisterij in Sluis gaat en naar de viswinkel die overwegend door toeristen en Belgen wordt bezocht.
Maar nooit rijd ik naar Sluis op een zaterdag-of zondagnamiddag. Gewoon niet te doen van de drukte. Gezien het gure weer hoopten we dat het niet te druk zou zijn. We waagden het toch maar en ik kon recht naar een kleine parking rijden midden de stad die nu praktisch leeg was. De meeste mensen kennen die parking niet en gaan naar de grote randparkings .Ook in de winkelstraten was het erg kalm.
Na de boodschappen in de auto gestopt te hebben konden we op eender welk terras kiezen aan welk tafeltje we wilden zitten! Wij vonden het fijn om terug eens samen boodschappen te doen “over de grens” en dan wat bijpraten op een terrasje. Gezellig? Ik vind het helemaal niet gezellig om onder een luifel in de wind te zitten!! Had het toen moeten regenen dan reden we zeker huiswaarts en dronken daar een kopje koffie.

Deze kerk in Sluis(NL) wordt omgebouwd tot een wooncomplex met 17 lofts. Vreemd zicht om de kerk zo opengebroken te zien.

Op zaterdagnamiddag is het anders over de koppen lopen in Sluis en zeker met het lange Pinksterweekend. Toegegeven het weer was niet denderend, donkere wolken en een restant wind na de hevige stormwind van de dag ervoor. Maar vanaf de middag heeft het niet meer geregend tot omstreeks 17 uur. Op het ogenblik dat we Sluis verlieten begon het te regenen!

Ik reed Sluis uit via een evenwijdige weg met de winkelstraat omdat ik eens een foto van de molen wilde vanuit een ander perspectief. Ik had nog geluk dat de wieken in mijn richting stonden.

Heulebrug

19 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist

Op wandel in een nieuwe woonwijk palend aan de deelgemeente Heist. Prachtige alleenstaande huizen, rijwoningen en appartementsgebouwen. Er is een Sociaal Huis (klik), een apotheek, dokter, politie, recent een restaurant ,een busverbinding naar de andere deelgemeenten ,en dan vergeet ik nog wel het een en ander.

Jullie denken zeker ” wat krijgen we hier” Ja dit zijn allemaal namen uit de wereld van de visserij die je aantreft als straatnamen in de nieuwe wijk Heulebrug.

In de jaren ’70, van, de vorige eeuw werd een hele wijk gebouwd aan de achterkant van het station in Heist .In de verschillende straten die werden aangelegd ,werden telkens andere types van woningen gebouwd.
Omdat dit toen erg vooruitstrevend was kwamen veel mensen kijken naar deze woningen op de opendeur dagen. Al vlug kreeg het de naam Kijkdorp. De woningen kon je huren of later kopen.

“106 prefab-woningen waren in juli en augustus 1973 door het publiek te bezoeken. Sindsdien zijn er nog sociale woningen bijgebouwd. Alle straten in die wijk werden genoemd naar zeebanken en geulen in de Noordzee: Breed Veertien, Kwinte, Roompot...”

Het was een succesvol onderneming. De tijd was rijp voor een verdere uitbreiding en begin de 20ste eeuw werd gestart met een nieuwe uitbreiding ,het kreeg de naam Heulebrug. klik

“De oude schrijfwijze “Huelbrugghe”, heet nu kortweg: “Heulebrug.” Een Heulebrug is een brug over een geul (verbinding tussen 2 waterlopen). Zo’n Heulebrug bestond vroeger aan de Heistlaan.

Voor de wijk “Heulebrug”, werd gekozen voor een thema uit de visserij. De termen zijn zo gekozen, dat het stratenplan min of meer overeenkomt met de ligging van de verschillende onderdelen van een vissersvaartuig en zijn onmiddellijke omgeving. Enkele voorbeelden: Achterstevenstraat, Visruimstraat, Bovendekplein, Redersplein, Bakboordlaan, Bootsankerstraat enz…“

Deze uitbreiding kent tot heden zo’n succes dat er tegenwoordig al bijna 500 woningen zijn gebouwd. Het is een dorp op zich geworden. Meer dan 1000 inwoners telt Heulebrug terwijl er in de deelgemeente Ramskapelle ongeveer 900 inwoners zijn.

En het einde is nog lang niet in zicht . Terwijl het in het Kijkdorp meer sociale woningen gebleven zijn. Lijkt het erop dat Heulebrug niet enkel sociaal geprijsde woningen heeft.

Een kleine “bloemlezing” van de woningen die allemaal verschillend zijn soms enkel met kleine wijzigingen.

Terrasweer?

17 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Uncategorized wandelen, zeedijk

Toen de terrassen opengingen was iedereen laaiend enthousiast. Dat enthousiasme lijkt in elkaar te zakken als een mislukte soufflé. Het ligt nu een keertje niet aan de mensen zelf of aan corona , maar aan het weer. Regen en wind zijn de boosdoeners.
Het lijkt me toch niet zo leuk om tussen een regenvlaag vlug op een terras een koffietje of een pintje te drinken. Al is de zeelucht gezond en vol jodium , maar als je daar met een dikke jas aan moet zitten bibberen is de pret er wel van af.

Zondag ging ik op bezoek bij een lieve vriendin in Heist die me na de eerste operatie veel heeft geholpen met raad en daad . Zij wist waar ze over sprak met haar chronische ziekte. Aanvankelijk dacht ik ook een chronische ziekte te hebben ,maar door een andere arts is vastgesteld dat er een verkeerde diagnose was gesteld en ik helemaal geen chronische darmziekte had. Ondertussen hadden al die medicatie en antibiotica er voor gezorgd dat ik dringend moest geopereerd worden en een jaar later nog eens . Maar dat had de arts voorspeld.(klik) en van die tweede operatie ben ik nu nog altijd herstellende.

Oei even afgedwaald…toen ik bij die lieve vriendin arriveerde ,na nog even gewacht te hebben om te starten omdat er nog eens een fikse stortbui viel zei ik al lachend ” zouden we niet beter eens gaan wandelen nu de zon zo mooi schijnt”. Wandelen en babbelen gaan goed samen 🙂 Dus gewapend met een grote paraplu wandelden we naar de zeedijk in Heist.

Erg veel wandelaars liepen er niet en op de strandbars zat er ook al niet veel volk. De gocart winkel was open maar je zag weinig kinderen op een go cart rijden. De wind was wel niet zo koud ( volgens mij) maar veel mensen schrikt het toch af. Een jas kon je wel goed verdragen.

We verlieten een eind verder de zeedijk om langs het dorp terug naar haar woning te wandelen. De enige plaats waar je van het zonnetje kon genieten was op een terras op een pleintje “de Bolle” langs alle kanten goed ingesloten.

We wandelden ook even door een klein straatje waar geen auto’s door kunnen rijden eindigend op een pleintje met zelfs een fontein(momenteel zonder water) in het midden , en keerden terug naar de straat waar we vandaan kwamen door een héél smalle weg ,een garre genaamd. En aan de uitgang hangt over die smalle weg een ijzeren bord waarop de naam Garre staat( wellicht geschonken door de heemkundige krijg Heyst leeft

Op weg naar het huis van vriendin sloegen we een paadje in naast het Museum Sincfala . Naast het museum is een nieuw toeristenbureau gebouwd en opzij staan twee reuzen achter glas naar buiten te kijken. Langs dit paadje omzoomd door uitbundig bloeiende struiken wandelden we terug naar haar woning.
Bijna twee uur waren we onderweg en omdat het koffie uurtje allang voorbij was schrapten we die en aten samen stokbrood met allerlei lekkers. Enne de paraplu….werd gebruikt als wandelstok .

In de tuin

14 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Uncategorized tuin

Het liefst mijmer ik wanneer ik in de tuin aan het werken ben. Ik loop dan in gedachten verzonken rond met hark, snoeischaar , kleine heggenschaar, bloembakken , bloemaarde, stokken om in de groentetuin te markeren waar ik gezaaid heb of met netten om opkomende groenten te beschermen tegen de vogels die jonge scheuten maar al te lekker vinden.
Ik spring soms letterlijk van de hak op de tak en ben dan met van alles terzelfdertijd bezig . Ik moet mezelf dan wel eens tot de orde roepen en eerst doen wat het meest nodig is.

Ik krijg ook af en toe gezelschap van Turbi, de poes die niet mijn poes bleek te zijn toen ik ontdekte dat hij gechipt was. Hij verbleef een jaar bij mij en een bezoek aan de dierenarts bracht aan het licht dat hij een andere thuis had een paar straten verder. Maar hij komt na een opsluitingperiode bij zijn rechtmatig baasje bijna elke dag terug langs om goedendag te zeggen en geaaid te worden. Soms heeft hij het spelen in en daagt hij me uit door rond me te springen. Ik vertik het om hem weg te jagen maar trek hem ook niet overdadig aan. Na een tijdje verdwijnt hij terug om de andere dag terug te komen. In ieder geval zorgt hij ervoor dat er geen andere poes hier hun thuis zouden maken. Behalve het kleine volledig zwarte poesje dat hier al van vòòr hem af en toe langskomt die mag langskomen maar o wee als dat kleine poesje probeert binnen te komen in de keuken!

In de groententuin is alles flink aan het groeien. Zachter weer en af en toe een regenvlaag dat doet de plantjes goed. Groeien doet de rabarberstruik zelfs te veel want die krijgt zaadscheuten. Mooi om in een vaas te zetten.

Ondertussen zijn de bloembakken gekuist en opgevuld met bloemaarde. De bloembakken die een likje verf konden verdragen zijn ondertussen ook al geschilderd en opgevuld met aarde maar wachten nog op bloemetjes.
Zaadjes die ik verleden jaar verzameld heb zijn grotendeels al uitgeplant en andere staan nog in de kleine bloempotjes te wachten tot ze groter zijn. Als alles geplant is dan maak ik een collage van de tuin.

Ik doe mee aan de actie Maai Mei Niet. Ik denk niet dat dit voor herhaling vatbaar is. We zijn nog maar halverwege mei en mijn tuin is echt een wildernis. Zelfs de vogels die elke dag eten krijgen vinden het echt niet meer leuk dat merk ik aan de lange sprieten die uit het gras omhoog groeien. Zaden die niet opgegeten zijn maar nu hoge sprieten graan zijn geworden zoals haver, gerst…

De tuin ligt vol met hoopjes aarde van mieren, neen het zijn geen molshopen daarvoor zijn ze te klein . En dan die struikjes vals gras met die dikke brede bladeren . Ik heb madeliefjes, paardenbloemen, een soort distels en uitgezaaide sieruitjes in het gras en niet te vergeten hele plakken uitgezaaide campanula’s . En dan die uitwaaierende plantjes met minuscule blauwe of gele bloemetjes . Ik zie dat de Phlomis( hoge plant met harige bladeren en gele bloemkop) zich uitgezaaid heeft in het gras. Ik heb ook al ontelbare scheutjes van de canadese esdoorn uitgetrokken ( die staan op het voetpad).

Ik wacht niet tot het einde van mei ,het gras wordt gemillimeterd . Ik heb mijn best gedaan. Ik ben geen maniak maar zo wil ik mijn grasveld niet zien. Ik ben al héél tolerant in de bloemenborders Daar laat ik veel planten en bloemen groeien waar het bovenkomt en met een beetje intomen is dat best te doen.

Deze namiddag ben ik bij een plantenkweker een tweede lading plantjes gaan kopen. Deze heeft een groter gamma plantjes dan de dichtbij gelegen Aveve. Het is altijd leuk om nieuwe planten te ontdekken. En in een vijftal grote serres kweken ze zelf vaste planten, kruiden en één jarige.
Nu nog planten en dan wordt het een zomerlang genieten op mijn eigen terras!

Mijmeren…

11 mei 2021 kinderenenkleinkinderen familie, herinnering moederdag

Het voorbije weekend heb ik dikwijls moeten denken hoe we lang vòòr corona moederdag vierden. De drie kinderen kwamen met echtgeno(o)t(e) en kinderen langs, de een wat vroeger dan de andere , maar ergens waren ze op die dag op een bepaald moment toch allemaal samen .
Later kwam er eentje met een ontbijtmand en werd er hier ontbeten en kwamen de andere kinderen in de namiddag. Het was niet altijd hetzelfde scenario, tenslotte was er ook nòg een moeder die ze moesten bezoeken.

De lockdown heeft alles op zijn kop gezet. Dit jaar kwam de dochter de zaterdag tegen de middag en was er een uitgebreide aperitief. Een paar uur later kwam de oudste zoon langs en was er koffie en taart. En bij de tweede zoon was ik uitgenodigd om zondagmiddag bij hen te gaan eten.

Wel aandacht voor Moeder , maar door al die beperkingen is de glans van wat een feestelijk familiemoment moet zijn er niet. Ik hoop dat het in de toekomst weer een echt familiemoment kan worden. Zo zien de kinderen elkaar ook eens weer want al wonen ze allemaal niet zo héél ver van elkaar, het is niet zo eenvoudig om even binnen te springen en daar zijn die familiemomenten dan goed voor.

Maar ik ben wel tevreden dat het dit jaar enigszins kon, verleden jaar was het een bloemetje afgeven en weer weg.

Terwijl ik op maandag liep te mijmeren over de vroegere moederdag familiemomenten zag ik een altijd maar een veranderende wolkenhemel tot de wolken in de namiddag precies aan de horizon onderdoken en een wolkenloze hemel tevoorschijn kwam. En toen kon ook de zon in volle glorie schijnen.

Dat duurde niet zo erg lang want er kwam onweer aan en regen. En we kregen een mooie regenboog te zien, zelfs een dubbele maar die scheen maar flauwtjes en is op de foto’s niet te zien.

De zon zat laag aan de hemel toen die helemaal paars werd en… opeens was het avond!

moederdag

Afbeelding 9 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Uncategorized moederdag

“De Put van Cloedt”

6 mei 20216 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Uncategorized duinenwater

Een beetje geschiedenis hoe Lakeside Paradise ,dé plaats om aan watersport te doen , is ontstaan.

De Watersnood van 1953 heeft ook in België schade veroorzaakt. Ook in Knokke was een groot deel van het strand weggeslagen. Om dit te herstellen wenste men zandopspuiting toe te passen. Het zand werd landinwaarts gewonnen, tussen de Isabellavaart en de spoorlijn, waar de duinengordel zich ooit landinwaarts uitstrekte. Baggeraar Decloedt begon hier met de zandwinning, en uiteindelijk werd een complete zandzuiger in de put toegepast, waarmee de put tot een diepte van 27 meter werd uitgegraven. Het zand werd via leidingen over de spoorweg naar het strand geleid. Uiteindelijk werd de put tot de kleibodem uitgegraven, waarna een vijver ontstond.

foto van internet: zo zag de put eruit na de zandopspuitingen. Het was rondom beplant met bomen en struiken en hermetisch afgesloten en bewaakt

De omgeving van de put bleef lange tijd gesloten voor het publiek. Sommigen kwamen er wel op watervogels jagen. In 2012 werd de Put van Decloedt onderdeel van het watersportcentrum Lakeside Paradise.De put heeft een oppervlakte van 11 ha en een diameter van ongeveer 350 meter.

Ik heb in een vorig logje verteld over het bouwproject Duinenwater maar meer over het bouwen en niet zoveel over het meer zelf. Toen zijn we daar ook niet rond gaan wandelen, was veel te koud!(klik)

Het grote gebouw op de foto’s is het zwembadencomplex met een sportbad, instructiebad, spectaculaire glijbanen, uitgebreide wellness, groepslessen, fitness, …Door corona tijdelijk gesloten. Een wandeling rond het Duinenwater meer duurt ongeveer een uur tenzij je het joggend doet. Veel sporters komen hier lopen en rondom staan fitnesstoestellen.

Er is ook een sporthostel met alle mogelijke accommodatie om te logeren ,te eten en te drinken, met mooie terrassen en zelfs een aangelegd strandje waar je zicht hebt op startende wakeboarders. Het was er gezien de wind toch betrekkelijk druk !

Terwijl we rond het meer wandelden zagen we in de verte de bouwkranen van het dorp in opbouw Je ziet het nieuwe dorp zo uit de grond rijzen ,aan een ongelooflijke snelheid.

Rechts van het meer wordt er een stadsrandbos gecreëerd. Dat heb ik in het vorig logje ook al verteld. Maar nu zijn de werken volop bezig en zie je immense massa’s aarde liggen en hier en daar ook al grindwegen .
Op maandag 25 januari 2021 vond in het akkerland ten westen van het Duinenwatermeer in Knokke-Heist de eerste spadesteek plaats voor het aanplanten van een volledig nieuw stadsrandbos. Deze bijkomende groene long, gelegen tussen Duinenwater en Duinbergen, zal bestaan uit een echt ecologisch natuurbos in combinatie met een speelbos. Het gebied wordt doorsneden door waterlopen en wandel-, fiets en ruiterpaden.

Jongeren waren met mountainbikes en quads op de hellingen met opgehoogde aard aan het rijden . Of dit voor het stadsbos moet dienen weet ik niet.
Verrassingen zijn bij dit project nooit ver weg. In elk geval komt er nog all weather infrastructuur zoals een bowling en karting en een golf is ook al in aanleg… blijft te volgen.

Hoe “de put van Cloedt ” een totaal project is geworden onder de naam ” Duinenwater” !

Rustig fietsen?

4 mei 20214 mei 2021 kinderenenkleinkinderen Uncategorized fietsen

De maand mei is goed gestart. Tenminste voor mij toch. Het regende niet en met een jasje en sjaal aan kon je gerust op stap. Ik haalde de e-bike uit om een fietstochtje te doen. Nog voorzichtig, want ik hoor de chirurg na mijn operatie vorige zomer nog zeggen ” vooreerst niet zwemmen en fietsen en altijd zal je moeten voorzichtig blijven”. De eerste keer dat ik het erop waagde een paar weken geleden heb ik toch gevoeld vooral in de liezen dat het nog niet opportuun was om lang te fietsen. Tja het was ook een ferme buikbreuk geworden, na vier maanden moeten wachten wegens corona op een operatie, voor wat aanvankelijk een navelbreukje was.
Er lag nu toch al een paar weken tussen en ik wilde het opnieuw proberen. Het was echt nog wennen want ik heb bijna 2 jaar niet kunnen fietsen. Je verleert het niet maar het is toch weer wennen.

Ik fietste langs het brede fietspad naar Knokke toe want ik wilde toch een paar brieven posten voor mensen die geen pc hebben en die toch graag eens nieuws en foto’s ontvangen( brieven ontvangen is altijd een ietsje leuker dan een telefoontje , vind ik toch) De stad reed ik niet in maar koos een rustig parcours richting de wijk ‘t Kalf waar je links het oude gemeentehuis ziet en de gerestaureerde molen die in het toeristisch seizoen af en toe nog werkt. Ik sloeg hier rechtsaf.

Tot nu toe viel het mee , het zal wel drukker geweest zijn in de winkelstraten en aan zee. Maar wennen aan de agressiviteit van andere fietsers is een ander paar mouwen.

Zo reed een koppel naast elkaar en toen ze me naderden maakte de vrouw geen aanstalten om achter haar medefietser te rijden. Het fietspad was absoluut niet breed genoeg om met drie naast elkaar te kruisen en zeker niet met die fietskar die achter haar fiets hing. Een ogenblik brak het angstzweet me uit want het fietspad -dat in feite voordien een voetpad was-lag hoger dan de straat en ik zag het niet zitten om daar bruusk af te rijden gezien het autoverkeer . Op het laatste ogenblik draaide ze vòòr haar medefietser af en die man belandde bijna in de landerijen naast het fietspad. We kruisten elkaar rakelings. Ik riep nog luid “amaai” Er kwamen nog fietsers af maar die reden toch netjes achter elkaar. Een stukje verder was er gelukkig een dubbel zo breed fietspad zodat het comfortabeler rijden was.
Om te vermijden dat fietsers wat verder op de weg in de problemen zouden geraken op een smalle baan( een oude baan die niet breder kon gemaakt worden) was er een fiets -en wandelpad aangelegd die slingerde tussen weiden waar paarden grazen en landerijen. Ik geloof dat alle fietsers dit pad gebruiken hoewel het een stuk langer rijden is tot aan een verbindingsweg van Sluis naar Westkapelle.
Ik was afgestapt om een paar foto’s te maken van de uitgestrektheid van het polderlandschap en van de paarden in de weide.

Ik keek nog eens goed achter me en ook vòòr mij om te zien of er geen groep fietsers aankwam en juist toen ik de fiets opstapte klonk een geroep van aanstormende “coureurs” ( fietsbellen hebben die niet want dat maakt hun fiets zwaarder, hebben ze mee eens verteld) . Ik ben van nature geen schijtkonijn maar ik schrok vreselijk. Ik had nog juist omgekeken en niemand zien aanstormen!! Gelukkig stond ik nog aan de kant anders reden ze me overhoop.

Ik zal in het vervolg maar tijdens de week fietstochten maken dan heb je al die vrijetijdsfietsers en coureurs niet.
Gelukkig kon ik bekomen toen ik eenmaal die verbindingsweg overgestoken had . Ik maakte nog een rustig ommetje in de wijk waar ik woon.