Sluis

Brocante langs de waterkant…

kinderenenkleinkinderen Sluis

…zo noemen ze in Sluis de jaarlijkse rommelmarkt die plaats vindt de eerste zondag van juni .Ongeveer 250 kramen staan naast elkaar en vormen samen een looproute van 2,5 kilometer langs de Damse Vaart. Altijd de moeite om daar eens te lopen slenteren. Het weer viel mee al was de wind ,die ons nu al een hele tijd geselt , koud zeker als de zon even achter de wolken verdween. Dat merkte je ook aan de lege kraampjes die de hele dag in de schaduw stonden. De “bewoners” waren reeds vertrokken in de vroege namiddag.
Het was druk , maar een gezellige drukte. Niemand had haast en je wandelde langs de vaart tot aan het bruggetje waar je dan over kon om langs de andere zijde terug te keren. Op de vaart een paar pedalovaartuigjes die vervolmaakten de vakantiesfeer!
Je wandelde ook langs de Steenen Beer , de restanten van de Westpoort van Sluis om terug te komen in het centrum van Sluis.

Klik op de foto’s om te vergroten.

Het binnenkomen van Sluis was die dag verboden terrein voor auto’s en dat maakte de sfeer nog eens zo gezellig!

Het aanbod op de kraampjes was groot en verzamelaars van bepaalde zaken konden er zeker hun gading vinden. Zo waren er de wijwatervaatjes en de wandelstokken waar er erg dure tussen zaten( 150 euro vind ik toch wel duur voor een mooi bewerkt exemplaar). Waar is de tijd dat velen Hummeltjes spaarden. Hier kon je ze voor een fractie van de originele prijs kopen met certificaat van echtheid. Zo’n bergère stoel vind ik altijd al mooi. Heb de prijs maar niet gevraagd 🙂
Je garderobe kon je hier ook wel aanvullen , voor groot en klein. De bakken en dozen met platen hadden veel aantrek.
Toen zag ik verschillende snijboon machientjes . Kostprijs 7 euro en dat is zeker zijn p rijs waard. Heb er zelf nog eentje van mijn moeder . Die plastiek gevalletjes deugen aan geen kanten en ik ben maar wat blij dat ik zo’n stevig snijmachientje heb . De mijne is in het rood.
Opvallend waren de houtsnijwerk beelden van negerfiguren .

Onder toeziend oog van zijn ouders verkocht een kleine jongen mooi gesneden schijven hout. En hij kon er wat van om zijn waar aan te prijzen. De omstaanders kochten voor het plezier alleen om hem bezig te horen schijven hout. Zelf heb ik er eentje gekregen bij het huwelijk van een kleindochter als aandenken. Zij hadden er hun namen en huwelijksdatum ingebrand. Wordt bij mij gebruikt als onderlegger voor een bloemetje .
Die strijkijzers doen me aan mijn moeder denken. In de winter warmde ze zo’n strijkijzer op de kolenkachel en wikkelde die in een dik doek. Op die manier werd het bed opgewarmd voor mijn broer en ik gingen slapen. Ik heb mijn moeder nog weten de was strijken met zo’n ijzers. Ik heb er een vijftal geërfd van haar.
Wie haalt het tegenwoordig nog in zijn hoofd om zo fietszadel te kopen. Gegarandeerd heb je na een fietstocht een blaar op je gat!

De poppen om poppenkast te spelen waren allemaal mooi . Of ze verkocht raakten betwijfel ik. De vraagprijs lag nogal hoog of je moet een echte verzamelaar zijn.
Ik heb nog geweten toen mijn kinderen ook eens op een rommelmarkt stonden dat dergelijke valiezen zoals ik ze daar zag staan in een mum van tijd verkocht waren. Die rage lijkt voorbij. Ik zag verschillende kraampjes met zo’n valiezen.
De hoeden konden me wel bekoren. Ze waren allemaal nieuw. Wellicht een zaak die stopte. Iets voor toneelgezelschappen ? Het is al lang geleden dat ik bij speciale gelegenheden een hoed droeg . Ik heb nog een sportief hoedje gedragen om naar mijn werk te gaan in de winter.
Ik werd wat weemoedig toen ik al die ere medailles zag. Er zal toch iemand fier geweest zijn wanneer hij een eremedaille opgespeld kreeg. En nu liggen die te grabbel op een rommelmarkt. Mijn vader kreeg er ook een paar maar die liggen bij de familieboeken die de oudste zoon heeft aangelegd.

Er was nog zoveel te zien maar ik zal het hier bij laten.

wandelen als het weer het toelaat

kinderenenkleinkinderen Sluis, wandelen , ,

Vriendin en ik gaan regelmatig wandelen tenminste als het weer het toelaat. Op een zonnige, maar ijskoude dag trokken we naar Sluis. Ik heb al dikwijls geschreven dat dit stadje bijna aan mijn achterdeur ligt en gemakkelijk te bereiken is met de auto. en er ook nooit parkeerproblemen zijn.

We gaan ook graag wandelen aan zee maar het is er de laatste tijd dikwijls zo winderig en koud dat we er geen zin in hebben en het meer landinwaarts zoeken. Vrijdag bv moest ik me aan een oversteekplaats bij de tramhalte in Heist vasthouden aan een verkeerspaal wilde ik niet omver gewaaid worden en zag ik een man met twee boodschappentassen in de hand niet vooruit geraken. Hij trok zich maar terug in een portiek om op adem te komen. Op de terugweg naar de tramhalte heeft een vriendenkoppel me vergezeld en we moesten elkaar stevig vasthouden om niet ons evenwicht te verliezen. Het was op die dag wel extreem weer!

Maar om terug te komen op onze wandeling in Sluis ( op 4 maart). Het was koud maar zonnig en we deden eerst onze boodschappen en startten daarna onze wandeling aan “de Stenen Beer” , deze keer niet op de wandelpad bovenaan maar op het fietspad beneden. Vriendin ging even in het zonnetje zitten ( voor de foto 🙂 ) Daar was de wind minder fel . Het was bepaald geen fietsweer, we kwamen ook geen fietsers tegen .Wel redelijk veel wandelaars die het ook verkozen om beneden te wandelen.
De meerkoetjes kozen de zonnekant om in het water te dobberen. en de wolken probeerden de zon te verbergen

De molen van Sluis toonde enkel zijn wieken , ja want we wandelden beneden hé! Een mooie treurwilg toonde al zijn groene kleur en de wind deed zijn lange slingers heen en weer wippen.
We staken de straat over en wandelden verder maar we wilden niet de hele omwalling af wandelen daarvoor was het toch te koud . We staken de brug over en wandelden onder een poort terug Sluis in via een mooi paadje omzoomd met leibomen.

De auto stond aan het het kanaal Brugge -Sluis. Toen we daar kwamen kregen we een mooi spektakel te zien.

Twee ooievaars op een dak . Een jong meisje wilde de vogels lokken met wat eten maar ze verroerden niet. Enkel toen de deur van een huis openging daalden ze neer en wachtten tot de vrouw die in het deurgat kwam staan hen eten toegooide. Dit spektakel herhaalt zich dagelijks omstreeks 17.30 uur. Je mag dan langs wandelen en foto’s maken die ooievaars storen zich er niet aan.
Ik heb het eerder al meegemaakt en het is werkelijk speciaal dat je vlakbij die steltlopers kunt staan en dat ze zich daar niets van aantrekken. Later zag ik één van de twee op een lichtarmatuur zitten. Hun nest is ook vlakbij hoog in een boom.

Wij genoten van een koffietje/theetje in het tearoom-restaurant waar de ooievaars telkens op dit dak wachten op “hun eten” en genoten van een pracht van een ondergaande zon! Een wandeling op die manier afsluiten is gewoon zalig !

Terugblikken : Sluis.

kinderenenkleinkinderen Nederland, Sluis ,

In 8 dagen tijd waren vriendin en ik drie keer naar Sluis gereden.
De eerste keer samen met haar pleegzoon . Het was een druilerige dag en we liepen met ons drietjes elk onder een paraplu. Hij had een rugzak nodig om dagelijks naar zijn werk te gaan en omdat hij -volgens vriendin- daar zo nonchalant mee omsprong was er om de haverklap iets stuk aan. Zij wilde geen dure meer kopen en ze had bij onze vorige bezoekjes aan Sluis iets gezien. Maar …zoals zoveel jongelui wilde ze die rugzak niet kopen zonder zijn goedkeuring. De kans zat er in dat hij die dan helemaal niet wilde meenemen. Tijden zijn veranderd , ik had dit niet moeten proberen toen ik jong was en de jeugd is kieskeuriger geworden maar ze hebben ook de mogelijkheid om te kiezen en dat was niet zo vroeger . De rugzak droeg zijn goedkeuring al was die dan niet van een gekend merk.
Hij gaat graag wandelen met ons maar dat zagen we in dat druilerig weer toch helemaal niet zitten. Dus werd het geen wandeling op de wallen maar stapten we een tearoom binnen.

Toen we huiswaarts reden constateerden we dat we de paar boodschappen die we wilden doen vergeten waren. We hadden de kortste weg genomen en die liep niet langs de winkel waar we moesten zijn.
Niet getreurd twee dagen later reden we in de namiddag terug naar Sluis en haalden hetgeen we eerst vergeten waren. We parkeerden niet op onze gewone parking maar dichter bij de winkel waar we moesten zijn. We wilden ook allebei een hoop boodschappen doen .
We reden de parking op en moesten geen ticketje uit de automaat nemen, neen de slagboom ging onmiddellijk open. Toen we te voet de parking verlieten, keken we even hoe andere bestuurders de parking verlieten. Héél spontaan draaide een dame het raam open en zei dat het nu ging met herkenning van je nummerplaat en dat je enkel met de kaart kon betalen.
Zo dat wisten we dan als we straks terugkeerden.

Was ik nu zo onhandig of was het omdat ik een Belgische betaalkaart had . De automaat weigerde mijn kaart. Een dame stapte uit de auto achter me en wilde helpen. Maar de automaat wilde niet meewerken ook al deed zij het voor mij. Ja daar stonden we met een paar auto’s achter me. Even gewacht en de kaart opnieuw aangeboden en plots ging het wel en mocht ik 5,25 euro ophoesten voor een parkeertijd van 2 uur.
Je betaalt eerst 0,75 euro startgeld en per uur komt er 1,50 euro bij . Blijkbaar was het derde uur een paar minuten ingezet en werd er voor drie uur aangerekend ! Daar zien ze me niet meer terug en sleuren we liever de boodschappen mee naar “onze oude parking” in de nabijheid van de Zeeman waar we maar 3 euro voor 2 uur betalen zonder dat startgeld !

We bleven niet zo lang in Sluis omdat we vreesden dat het mistig zou worden( was voorspeld) en het was ook zo. Jammer genoeg kon ik de ondergaande zon in een mistig sfeertje niet vastleggen. Geen parkeer mogelijkheid op dat stuk weg en toen het wel kon was het al te laat. Dat heb ik wel kunnen doen toen ik huiswaarts reed in Koolkerke ( vorig logje)

De derde keer in die week waren we op zoek naar winterkledij . Er zijn een paar winkels waar ze mooie spulletjes hebben. Deze keer waren we er niet met een lijstje wat we nodig hadden maar slenterden we meer en bekeken de etalages. Window shopping !
Winterpulls gevonden, maar het moet nog een beetje kouder worden om die te dragen!!

De vorige keer had ik een galerie gezien maar omdat het al wat laat was ,ging ik er niet binnen en hield het voor een volgende trip naar Sluis. Een stadje vol toeristen en kledingzaken en tearooms…dan is het toch verwonderlijk om er een galerie te zien in een voormalige kleding -en daarvoor nog een speelgoed winkel.

Mijn vermoeden klopte toen ik de vorige keer in de etalage keek : Er stonden veel beeldhouwwerken van Irenée Durieux. Sierlijke bronzen vrouwenbeelden. Ik kon mijn verrassing niet onder stoelen of banken steken en heb gretig rondgekeken in de twee ineenlopende zaaltjes. Ook andere werken zijn het bekijken waard. Maar mijn voorkeur gaat naar de sierlijke bronzen vrouwenbeelden van Durieux.
De galeriehoudster kwam wat meer uitleg geven. De galerie is nu 5 maanden open en er zijn opendeur dagen waarop kunstenaars over hun werk komen spreken. Zal daar zeker nog eens binnenstappen.

We sloten de namiddag af bij Lizzie’s en aten er een Zeeuwse specialiteit : een bolus.

Een bolus wordt gebakken van wit brooddeeg, dat tot een streng door bruine basterdsuiker wordt uitgerold en daarna in een spiraalvorm wordt opgerold.

Erg zoet en achteraf mag je je duim en vingers aflikken

Tegenwoordig geven ze er boter bij die je aan de onderkant kan smeren ( helemaal niet nodig)

Mijn eerste kerstmarkt

kinderenenkleinkinderen Kerst, Sluis , ,

De eerste kerstmarkten zijn er weer en ze maken er veel reclame over. Ik kreeg zin om ook eens een kerstmarkt te bezoeken . Eentje waarvan het al jaren geleden was en niet eens zo ver rijden .
Daar hebben we indertijd de eerste kunstkerstboom gekocht nadat de echte in brand was gevlogen. Het was nog de tijd dat we echte kaarsjes in de boom plaatsten. De kinderen hadden er niets beter op gevonden om er propjes watte bij te plaatsen zonder dat ik er erg in had. Tot op een gegeven moment de boel in brand vloog. Ik kan van mezelf zeggen dat ik niet vlug in paniek ben en ik gooide er een reisdeken over. De boom werd onmiddellijk verwijderd en ook de pannetjes met kaarsen vlogen de vuilnisbak in. We reden naar Oostburg(NL) om een kunstboom te kopen. Dit tuincenter was een van de eerste waar je mooie kunstkerstbomen kon kopen. We hadden reclame gezien en vonden de prijs wel duur maar veiligheid voor alles en dan meteen ook nieuwe lichtslingers( waar je om de haverklap een ander lampje moest insteken. Wat is dit nu toch gemakkelijk met de ledlampjes ).

Het was een mooi tuincenter en ik ben er nadien regelmatig plantjes gaan halen . Typisch voor Nederland ze hadden een groot gamma kamerplanten . Maar op den duur was de aardigheid eraf. Altijd hetzelfde stramien. Ondertussen kwamen er dichterbij ook tuincentra.
Tot dit tuincenter sedert een aantal jaren een Life&Garden is geworden . Een hele verandering en daarom wilden we nu eens daar de Kerstmarkt bezoeken.
Vriendin en ik hebben het ons niet beklaagd. Pas op zondag 23 oktober was de officiële start en wij waren er een dag eerder. Zaterdag was het nog niet zo druk.

Het gebouw is nog hetzelfde maar de hele infrastructuur is aangepast. Zowel buiten als binnen een strak patroon om bloemen en planten te etaleren en er is gestreefd naar rust door allerlei compartimenten te maken. De buitentuin hebben we niet echt bezocht maar zo te zien was er keuze genoeg.

sierkolen
mini appeltjes

Ook aan halloween is gedacht met een uitgebreide stand. Zelfs aan gedenksteentjes voor Allerheiligen. En ook echte en namaak pompoenen. Heel veel bloemen , maar we kwamen voor de kerstversieringen!!

de allermodernste bbq’s
kerstbollen als voetballen zo groot!
enorm veel cactussen
een grote keuze orchideëen

En kerstversieringen waren er bij de vleet! Die waren in verschillende kamers ondergebracht . Je kon rustig rondslenteren . En als het allemaal teveel werd was er een mooie koffiehoek ingericht waar je gratis aan een automaat koffie, thee of chocomelk kon nemen en even kon uitblazen van het rondslenteren.

Ik heb er enkel typisch Hollandse snoep gekocht oa drop , maar vriendin heeft een mini kerstboompje gekocht om bij haar andere boompjes te zetten.( ze verzamelt ze). Ik wil eerst al het kerstgerief van de zolder halen en kijken wat ik dit jaar wil bijkopen. Niet veel want na al die jaren kan ik bijna zelf een winkel openhouden met kerstspullen, misschien eens zo’n verlicht huisje .

Daar word je blij van…

kinderenenkleinkinderen senioren, Sluis, tuin, vrienden , ,

De voorbije week was er eentje vol verrassingen.

1. Op een morgen stond ik op en zag in de tuin overal paddenstoelen in het gras en op de biels rond het gras. Ik had al gejammerd dat ik bijvoorbeeld op de wandeling in het bos van de abdij Zevenkerken zo weinig paddenstoelen had gezien en plots staat mijn tuin vol. Ja meestal dezelfde maar het geeft je een herfstgevoel om ze zo dichtbij ook te zien.

2. Deze week was er koersbal maar het was met een strikje rond. Er stond op de uitnodiging dat er een “surprise” was. Toen ik aan het schutterslokaal kwam was alles gesloten. Ik begreep er niks van. Sedert corona kunnen we niet meer in Westkapelle terecht omdat de sporthal helemaal is ingenomen voor corona en wij daar niet meer over een lokaal kunnen beschikken. De gemeente stelde het schutterslokaal in Knokke-dorp ter beschikking op de dagen dat deze door de schutters niet gebruikt wordt.
Ik belde één van de leden van het bestuur op en die zei dat ik naar het lokaal een eind verder moest gaan. Het Sint Joris lokaal waar de senioren allerlei hobby’s kunnen beoefenen van kaarten, breien, puzzelen , krulbol spelen… of gewoon gezellig samen zitten.
De krulbollers hebben in dit gebouw een eigen lokaal waar ze hun sport beoefenen.


Ik had degene die de spelers opwachtte juist gemist, nochtans was ik deze keer ruim op tijd (wat niet altijd het geval is,ahum) .
Er was geen koersbal maar het bestuur trakteerde op wafels en koffie/frisdrank. Van een surprise gesproken. Er was niet veel ruchtbaarheid aan gegeven want dan krijg je de profiteurs die je anders nooit ziet ook over de vloer en de bedoeling was wel om de regelmatige spelers eens te trakteren. Het werd een gezellige namiddag !

3. Het was nu ook toeval dat de volgende dag de vereniging van de deelgemeente Heist een kaas en wijn namiddag organiseerde( ben daar ook lid van) Dat kan je toch niet zomaar laten voorbijgaan 😉 Het werd een super namiddag met veel ambiance. De inrichters hadden er ook nog een bingo aan toegevoegd. Voor de prijzenpot moest je het niet doen maar het plezier telde voor twee. Zij die niet graag kaas aten kregen een bord “vlees” om U tegen te zeggen.

4. En de verrassingen waren nog niet teneinde. Ik kreeg een telefoontje van een vriendin die lang geleden haar stage kwam doen bij mij. We zijn nadien altijd met elkaar in contact gebleven. Zij belde me op of ze donderdag mocht langskomen van in de voormiddag( zij woont namelijk in Waasmunster). Dat sprak vanzelf .
Lekker samen gegeten en naar de trouwfoto’s gekeken van haar pleegdochter ( waar ik jammergenoeg niet kon bijzijn omdat ik in juni geveld was door corona). Ze had alle foto’s op een usb stick opgeladen!
Omdat het zo’n mooi weer was zijn we gaan wandelen op de wallen in Sluis. Het was lang geleden dat ze nog eens in Sluis was. En daarna op een terras zitten …zonnen en verder bijpraten natuurlijk!

Toen we terug naar de auto gingen kregen we nog een leuk tafereel te zien.
Twee ooievaars die op een statige manier voorbij wandelden ,ze hielden halt aan een woning en bleven wachten tot de deur openging en de bewoonster naar buiten kwam met wat brood dat ze verkruimelde en bij de vogels liet vallen. Ondertussen was ze aan het praten tegen de twee ooievaars.
Tegen mij zei ze” ‘”ach ze zijn zo tam en wonen hier vlakbij op een nestpaal. Ze komen elke dag even langs”

ps.sorry voor de paar foto’s die niet zo helder zijn, maar ik wilde ze er toch bijplaatsen.

Oostburg

kinderenenkleinkinderen Nederland, Sluis, wandelen

Oostburg is een stad in de gemeente Sluis, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het is sinds de gemeentelijke herindeling van 2003 de hoofdplaats van de gemeente Sluis. Oostburg ligt in West-Zeeuws-Vlaanderen en telt ruim 4500 inwoners

Vroeger was Oostburg een drukke winkelstad bezocht door de mensen uit de streek die er kwamen boodschappen doen. Later door het ontstaan van een paar grote winkelketens kwamen er ook veel Belgische kopers langs omdat veel producten op dat ogenblik veel goedkoper waren. Alle verkeer richting Breskens moest door het centrum rijden en dat maakte het centrum ook erg druk. Er waren mooie winkels, ook in de zijstraten
Toen een ring rond Oostburg werd gemaakt werd het een soort slaapstad. Het centrum werd heringericht met een autoluwe hoofdstraat en gezellige pleinen. Het winkelaanbod is verkleind en de gezellige boetiekjes staan leeg.
Het enige wat tot nu toe gebleven is, is de wekelijkse markt op woensdag van ‘s morgens tot 16 uur in de namiddag.
Toen ik als kind op vakantie ging op de boerderij bij tante Regina( een zus van mijn moeder) en nonkel Clement was de wekelijkse uitstap op woensdag met de fiets naar Oostburg. Tante ging dan boodschappen doen terwijl nonkel op café een pintje ging drinken waar hij kennissen ontmoette. Daarna gingen we bij mijn neef ( hun enige zoon) op de koffie . Hij woonde vlakbij de markt . Met volle fietstassen reden we vóór het donker werd terug naar de boerderij in St Kruis( NL).
De markt is niet meer zo gezellig als vroeger met de houten kraampjes en je vindt er ook niet meer de doe het zelf kraampjes en knutselgerief allerhande. Het zijn nu vnl grote koelwagens met allerlei etenswaren en grote wagens met kledij. Een bloemenhandel had een plein voor zich alleen. Op de foto waren ze al aan het opruimen. Want om 16uur is de markt gedaan maar dat is ook letterlijk zo. Alles is dan dicht en vlak daarna komt een opkuiswagen van de gemeente het plein netjes maken

Op het marktplein zijn er aan weerszijden veel tearooms met grote terrassen en op de marktdag zitten die allemaal vol.

Symbool van Oostburg : De eenhoorns heten je welkom op de rotondes. Ze staan symbool voor de kracht en moed tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. In werkelijkheid is het beeldje, vervaardigd door mevr. Messer-Heijbroek, geïnspireerd op de voormalige herberg De Eenhoorn die hier gestaan heeft. Nu is er nog een herberg die de naam Eenhoorn draagt op de hoek van het nabij gelegen marktplein.

Zoals veel steden in Nederland zijn er verschillende kerken in één stad, zelfs in de kleinste gemeente. Katholieke, Protestantse ,Gerefeformeerde …. Ik wilde even de Katholieke kerk bezoeken waar mijn ondertussen overleden nicht jarenlang in het koor heeft gezongen. De kerk is slechts twee namiddagen per week open! Pech .Wel kan je binnen in de Mariakapel wat ik ook heb gedaan. Een kleine sobere maar mooie kapel.

We wandelden terug en zagen een grote parking en het warenhuis Jumbo. Je kon er echt niet naast kijken.

Terug op het marktplein kon je tussen een huizenrij, door een smal straatje wandelen en kwam je aan een grote Protestantse kerk . In één van de bloemenperkjes errond stond een klein gedenkteken zonder enig opschrift. Je kwam uit op een (vroeger) gezellig straatje met allemaal kleine boetiekjes. Het enige dat nog open was bleek een winkeltje waar je een allegaartje van souvenirs, plantjes, gedroogde bloemen, gadgets kon kopen. Echt een snuister winkeltje. Alle andere winkeltjes waren definitief gesloten

Toen bereikten vriendin en ik de vroegere drukke invalsweg . Nu is het een plein met fonteinen en bloemenperkjes in de vorm van een blad( maar nu zag je enkel verdorde aarde ). De toren op bovenstaande foto hoort bij het Gemeentehuis van Oostburg

Vriendin en ik wandelden de vroegere drukke winkelstraat door en kwamen aan een pleintje gelegen tegen het marktplein waar we even op een terras onder een parasol gingen zitten. Ik had het zo warm en na een frisse drink wilde ik wel eens een ijsje eten. Het was een gezellig lunch café met jonge uitbaters die in de zaak zelf een salonhoek hadden ingericht met een bibliotheekkast vol boeken. Op het pleintje zelf was een waterpartij aangelegd met astronautachtige figuurtjes en een soort sterachtig fonteintje. Het ene moment zag je het water eruit spuiten en ietsje later lag een jongetje in de opening een boek te lezen en was er geen spuitende fontein meer te bespeuren !!!!!

Ondertussen was het niet meer zo warm en stapten we op om terug naar de auto te wandelen. We waren een verkeerde straat ingeslagen maar erg was dit niet zo zagen we verschillende typische geveltjes ,een huis op een hoek had verschillende beelden geplaatst tegen de muur en in een andere straat leerden we nog een stukje geschiedenis!
We hadden een kerktoren van een Gereformeerde kerk als herkenningspunt in de gaten gehouden en zo kwamen we terug bij de auto die geparkeerd stond voor het vroegere huis van mijn intussen overleden neef en nicht.

Een mooie namiddag die een beetje een “walk down memory lane” was voor mij.

Plukboerderij en ooievaars

kinderenenkleinkinderen Sluis, vrienden , ,

Ik had na het weekend van 1 juli samen met Luc en Ingrid de smaak te pakken om korte uitstappen te maken. Vooral omdat ik er nadien geen grote fysieke problemen aan overhield. Maar het was wel een feit dat ik ‘s avonds pompaf was en de foto’s -met een verhaal erbij-liggen bleven. Nu met die hitte dagen wordt er niet gewandeld of op stap gegaan. Dus heb ik rustig de tijd om terug te kijken op de twee voorbije weken!

Op een middag zijn vriendin en ik naar een plukboerderij gereden in Retranchement( Nl). Mijn vriendin wilde niet naar zee gaan omdat toen in de schaduw de noordenwind haar geen deugd deed. Zij heeft al een tijd last van haar hals en had een inspuiting gekregen en moet ook kine volgen.
Wij zorgen goed voor elkaar dus kozen we om landinwaarts iets te doen en de plukboerderij leek ons wel een fijn ideetje.
Er staat al veel te bloeien en je kunt zelf mooie boeketten samenstellen voor een zeer schappelijke prijs.( er staat een plankje met drie gaten in van klein naar groot en daaraan kan je zien hoeveel je voor een boeket moet betalen.( van 5 euro tot maximaal 15 euro). Het grootste boeket moet je bijna met twee handen vasthouden! Te betalen in een ijzeren koffertje met wisselgeld want de uitbaters zijn er niet altijd.
De aanhoudende droogte was merkbaar in de pluktuin., maar er was nog keuze genoeg.

Daarna reden we door een mooi poldergebied en gezien de wegwijzers ons niet echt hielpen sloegen we af en toe zomaar een weg in. Verdwalen zouden we wel niet en ik vind het altijd leuk om als het ware ” op de tast” in zo’n weids landschap te rijden. Wat zou ik dit graag doen op de fiets maar vriendin durft niet meer fietsen.

We kwamen op de grote weg Sluis-Breskens uit. Breskens was ons nu te ver dus sloegen we af richting Sluis en gingen wat drinken in het Populierenhof (met een mooi terras en wat verwijderd van de drukke winkelstraten).
Kijk wie daar parmantig wandelde en zich niks aantrok van mij noch van andere mensen die een foto wilden nemen. Een andere ooievaar ( wellicht zijn partner stond op het dak van het Populierenhof geduldig te wachten).

De tijd gaat zo vlug voorbij als je aan het genieten bent. We merkten dat de zon achter de wolken verdween. Die avond zagen we een van de mooiste zonsondergangen van de voorbije weken. Instagram en FB stonden vol foto’s de ene al mooier dan de andere. Deze aan de zee waren super. Ik moest tevreden zijn met de mooi verkleurende lucht . Het spektakel duurde niet langer dan een kwartiertje.

Wandelen over de grens !

kinderenenkleinkinderen Sluis, wandelen ,

Ver moet ik niet rijden om over de grens een wandeling te maken! Ik ben er vlugger dan in het centrum van mijn eigen gemeente.
Het was nog altijd warm weer en na de rommelmarkt en het erfgoed museum wilden we eens een rustige wandeling maken .Vriendin en ik reden naar Sluis.
Deze keer niet om boodschappen te doen en evenmin naar de winkels om op zoek te gaan naar koopjes, want Sluis is met de solden altijd een maandje vroeger dan bij ons.
Neen we parkeerden de auto en gingen wandelen langs het kanaal. De bedoeling was om op de wallen een rondje Sluis te doen. Maar daar gekomen was het veel te warm en we kozen dan maar om onder het bladerdek van de bomen langs het kanaal te wandelen. Dat rondje duurde toch al vlug een uur met stopplaats aan het Populierenhof met uitzicht op het kanaal. Daar hebben we ons onder een grote parasol geïnstalleerd met een drankje en een dame blanche.

Als je de foto’s volgt :

We wandelden langs de Stenen Beer (klik) tot aan het ophaalbruggetje en staken die over. Op de brug heb je een mooi zicht op Sluis . Op het water beginnen de lelies te bloeien. En het is altijd leuk om op die brug eens een fotootje te maken. Het pad aan de andere kant is heeft een dikke rietkraag aan de waterkant.

We zagen een dametje met een surfplank onder de arm de berm afdalen en in het kanaal probeerde ze op de plank te klauteren. Dit lukte haar maar moeizaam en uiteindelijk keerde ze al peddelend terug naar de kant. Niet alleen wij zuchtten van opluchting maar ook de beide meisjes die zaten te kijken deden teken naar ons dat ze blij waren dat ze behouden terug aan de kant was geraakt ” oef” !

Toen naderden we het centrum van Sluis wandelden voorbij de immer spuitende fontein, liepen de Kaai af en draaiden af over het kanaal en wandelden aan de andere kant terug. Ondertussen zagen we een ooievaar landen op de schoorsteen van een cafe-restaurant. Ooievaars vind je op verschillende plaatsen in Sluis. Zelfs in een etalage van een ander restaurant stonden er een paar naar buiten te kijken 🙂

Overal zaten de terrasjes vol genietende mensen. We wandelden langs een kanonsloop die een rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Sluis en wat verder zagen we overblijfselen van de stadsomwalling

Toen vonden we het tijd om te rusten en genoten we verder van het uitzicht en de mooie en soms dreigende wolken boven Sluis met een drankje en een ijsje !


Decemberdagen vervolg…

kinderenenkleinkinderen Sluis

Zoals je al weet woon ik niet ver van Sluis en af en toe doe ik daar mijn boodschappen. Het is soms gemakkelijker omdat ik daar nooit parkeerproblemen heb . Zo was ik de eerste week van december met mijn vriendin naar Sluis. Zij heeft ook haar vaste winkels waar ze graag haar inkopen doet en ik de mijne. Het was een grijze dag en zeker geen weer om eerst op de wallen te wandelen. Het was erg kalm in het stadje en je kon zelfs nog parkeren op de kleine parking aan het Belfort. Zeker geen terrasjes weer want meestal zitten de mensen toch buiten in het “Hart van Sluis” ,nu niet. Er stonden wel een paar tafeltjes buiten maar blijkbaar had niemand zin om buiten te zitten. Die geveltjes achteraan de parking vind ik altijd zo schattig . Links heb je de brandweerkazerne en ernaast drankenboetiek Belfort. De eerste keer dat ik daar binnen stapte zette ik grote ogen op . Een enorme keuze aan sterke dranken!! En de andere gevels verbergen mooie restaurantjes waar je lekker kan eten.

Op dit plein is er een gedenksteen voor de oorlogsslachtoffers en aan de muur hangen koperen platen met de namen van de burgerslachtoffers die gevallen zijn bij de bombardementen in Sluis en omgeving in oktober 1944. Ik heb lange tijd niet geweten dat de namen van mijn grootouders langs moederszijde wonende in Middelburg(B) daar ook op vermeld staan( de eerste twee namen) en twee kinderen( 7 en 8 jaar oud) van een zus van mijn moeder. Niet iedere keer maar toch regelmatig sta ik daar even stil. De omstandigheden van hun dood beroeren me nog steeds.

Onlangs vroeg iemand of er nog veel sexshops zijn in Sluis. Een drietal denk ik. Maar ze zijn niet zo opvallend aanwezig zoals vroeger wel het geval was.

De kerstverlichting is mooi en hier en daar zijn er opvallende zoals het blauw van de herten.. De mooie pakjestoren op het ronde plein was die dag niet verlicht en ik nam er in de vallende duisternis maar geen foto van.

Het linkse geveltje is drankenboetiek Belfort.
Links de brandweerkazerne

Bepaalde winkels in Sluis weet ik al jaren bestaan maar andere panden veranderen om de haverklap van uitbating. Eén winkel trok deze keer onze aandacht en nieuwsgierig als we zijn, stapten we er binnen. Ik herinner me enkel dat de naam ” Loods ” was maar of het nr 3 of 10 was weet ik niet. Ongelooflijk wat er daar allemaal verkocht werd van beddengoed, kussens, tapijten, kledij, gleiswerk ,namaak juwelen, schoenen en dan vergeet ik nog wel het een en ander.

Wat opviel waren de staande rekken met allerlei gadgets. Vooral die met kleine flesjes likeur , sleutelhangers en klompjes. Die spullen zijn grotendeels verdwenen in het winkelaanbod van Sluis. Ik ben benieuwd hoelang deze winkel het zal volhouden. De toeristen die dit stadje bezoeken zijn niet echt souvenirjagers. Het gaat hen er meer om de sfeer en een ander aanbod van eten en drinken.

Het was half vijf toen we nog iets wilden drinken vooraleer terug naar huis te rijden. We werden er vriendelijk op gewezen dat de horeca om 17 uur de deuren moet sluiten. We namen een koffietje en een portie poffertjes want daar zijn ze altijd zo lekker! Op die manier waren we vroeg thuis want anders zitten we nog dikwijls wat bij te kletsen 🙂
Ondertussen is Sluis nog stiller geworden dan anders nu er een nieuwe lockdown is.

Nog een vervolgje op decemberdagen…

Het winteruur

kinderenenkleinkinderen Nederland, Sluis, wandelen ,

Gaat de overheid nu eindelijk eens beslissen welk uur ze gaan kiezen : het zomer -of het winteruur. De meningen zijn zo uiteenlopend maar het is toch de hoogste tijd dat we afraken van dat verzetten voor- en achteruit van de klok. Persoonlijk heb ik liever het winteruur. Ik voel me daar onmiddellijk mee op mijn gemak. Bij het zomeruur moet ik me fysisch toch aanpassen. Een discussie wil ik hier niet over voeren.

Nu is het zo dat mijn vriendin en ik “verplicht” zijn om na de middag wat vroeger op stap te gaan, willen we vòòr het donker wordt thuis zijn. Deze week gingen we nog eens wandelen op de wallen in Sluis . We vonden dat er aan zee teveel wind was en om naar een bos rond Brugge te rijden , dan zou het zeker donker zijn voor we weer thuis waren.

Tja, we zijn het nog niet gewoon om wat vroeger te vertrekken.

Toen we naar Sluis reden scheen de zon volop en blijgezind wandelden we op een stuk van de wallen. De paar wandelaars die we kruisten bleken net zo blij met het goeie weer want iedereen zei ‘goede dag ‘ . Leuk toch !

Veel foto’s maakte ik niet want dit wandelingetje deden we al verschillende keren. Maar die Langhorns mochten toch nog eens op de foto. Ze genoten blijkbaar van het zonnetje.
Halverwege de wandeling kan je die afbreken door via een trap met twee hekken tussenin zodat de runderen wel op de helling kunnen doorwandelen maar niet kunnen ontsnappen.



Via een smal paadje met oude knotwilgen bereikten we weer de kern van het stadje. We deden eerst nog een paar boodschappen en gingen daarna een koffietje ( ik thee)drinken ; We vroegen aan de uitbaatster één portie poffertjes. We vonden het al wat laat om er elk een portie te eten. Zonder vragen kregen we het bordje met poffertjes en… voor elk een bestek. Lief hé. Het was ook de eerste keer niet dat we daar binnenstapten.

Toen we de tearoom buiten stapten bleek de avond al ingevallen en het was pas 17.15 uur.
We werden getrakteerd op een mooi schouwspel: de kerstverlichting brandde al in de twee centrum straten en de molen van Sluis was prachtig verlicht. Het was nog geen sluitingstijd voor de winkels maar het was er al verlaten en het was er ook erg stil. Wat een verschil met een paar uur ervoor.