Mijn nieuwe voorlopige thuis .
‘t zal nog even stil zijn…
Maand: mei 2022
Nog eens feest….
Mei en juni zijn in de familie feestmaanden. Veel verjaardagen vooral. Nu was het wel een speciaal feest van het op één na jongste achterkleinkind
Oskar werd 1 jaar.
Hij is geboren midden in de corona periode, we konden niet eens een bezoek brengen in het moederhuis. In dat jaar heb het ik kindje slechts éénmaal gezien in levende lijve! ( met uitzondering van verleden week op het communiefeest Margaux)
De ouders wilden iets speciaals maken van die eerste verjaardag. Ze organiseerden voor de hele familie een koffietafel in het Fort Napoleon in Oostende. Die koffietafel was in feite een uitgebreid dessert buffet en je kon van 15 tot 18 uur je bedienen van allerlei lekkers. Een ongedwongen en leuke sfeer in een mooi kader.
Een vriendin had een speech in mekaar gestoken en we werden allemaal uitgenodigd om plaats te nemen op de stoelen die klaar gezet werden in een soort halve cirkel. Een woordje van lof voor de jonge ouders en een overzicht van dit eerste levensjaar. Ook de overleden vader van kleindochter Emma werd betrokken met een witte hartvormige ballon . En de twee zusjes van Emma spraken ook een woordje. Ontroerend.
Daarna werden de stoelen bij de tafels gezet en kon iedereen naar hartelust proeven en smullen van het uitgebreide dessert buffet! Kijk maar even mee en ze bleven maar nieuwe dessertjes aanbrengen.
Jong en oud heeft zich te goed gedaan aan al die lekkernijen . Vandaag mag het wat soberder 😉
ps de foto’s zijn niet zo goed gelukt door de spots die in alle richtingen schenen!!
De familie vierde feest !
Voor mij was het vorige zondag wel een bijzonder feest. Het was het communiefeest van de oudste achterkleindochter. Even heb ik gevreesd er niet bij te kunnen zijn. De naweeën van corona zijn nog steeds niet helemaal verdwenen. Ik was dus blij dat ik het kon meemaken. De dienst in de kerk sloeg ik over om het mezelf toch niet te zwaar te maken en dochterlief kwam me ophalen tegen de middag voor de receptie en de barbecue. De meeste genodigden kwam pas tegen de middag.
Het was een stralende dag en een blij weerzien met familieleden die ik de hele coronaperiode niet had gezien. Ook een emotionele dag . Dan pas besef je tenvolle dat je al die contacten hebt gemist.
Het feest ging door in een prachtige zaal dichtbij de kerk van Lissewege. Het was een origineel feest. De oudste kleindochter, Elsbeth, had samen met haar vriendin die ook een communiecantje had geopteerd voor één feest. Dat is enorm meegevallen zeker en vast voor al de kinderen van beide families.
Een traiteur verzorgde de barbecue en de twee vriendinnen zorgden samen met bereidwillige helpers dat niemand iets tekort kwam van spijs en drank. Wat in het oog sprong was het feit dat de verhuurders van de zaal er ook voor gezorgd hadden dat er een aparte babykamer was waar je baby’s en kleine kinderen kon te slapen leggen. Daar werd gretig gebruik van gemaakt!!
Aan de ingang werd je verwelkomd door twee verlichte ballonnen met elk de naam op van de communicant. De tafels waren gedekt met een placemat waarop foto’s stonden van de communicantjes.
De geschenkjes waaruit de genodigden mochten kiezen en de spaarpot waar een envelopje kon ingestoken worden. Dit geld zal gebruikt worden om later een uitstap te maken. Beide kinderen vonden dit een prima idee .
Een paar foto’s van de receptie die doorging op het terras en hieronder enkele kinderen . Een ballonman was ingehuurd en die zorgde ervoor dat alle kinderen een speciale ballon kregen!
Zelfs volwassenen waagden zich aan een sprongetje in het springkasteel !
de fiere ouders
Een dag om niet te vergeten !
Nog eens een tussendoortje…
Het was hier even stil . Einde maart vertelde ik dat ik geveld was met een zware verkoudheid. Achteraf bleek het toch om corona te gaan , want die zware verkoudheid eindigde in een sinusitis . Gezien ik de medicatie ervoor niet goed verdraag , moest ik wel alternatieve geneesmiddelen gebruiken en dat gaat veel trager… Daarenboven kreeg ik zo dikwijls erge hoge bloeddruk dat ik er misselijk van was en werkelijk niets anders kon doen dan me rustig houden. Ik vreesde terzelfdertijd dat ik opnieuw een navelbreuk had. Allemaal zaken die je nog meer zenuwachtig maken.
Ik heb opnieuw de huisarts opgezocht en die zei dat ik na zo ‘n corona aanval met eerst drie dagen compleet bed houden ( omdat ik niet op mijn benen kon staan) en dan een paar weken met zo’n serieuze sinusitis aanval , dat het wel een drietal maanden kon duren voor ik weer op mijn plooi was. Hij heeft me wel iets gegeven om ( buiten de bloeddrukpilletjes die ik al jaren inneem) die hoge bloeddruk te milderen. Maar ik ben ook naar de chirurg gegaan die me een paar jaar geleden tot tweemaal toe heeft geopereerd. Ik heb geen nieuwe navelbreuk maar een soort luchtbel gekregen als gevolg van de vorige operaties. Niks om me zorgen over te maken zegt hij. Maar de plotse super hoge bloeddruk die kwam en ging wijt hij kordaat aan als gevolg van corona. Twee jaar lang niets van corona ondervonden en nu volle bak!
Het lijkt alsof ik de hele tijd ziek was . Neen dat is het gekke. Er waren dagen dat ik me goed voelde maar dagen dat het helemaal niet ging. Ik beperkte me de hele periode met enkel korte uitstappen op dagen dat het goed ging en dan nog meestal in gezelschap van mijn vriendin. Maar nu lijkt het toch de goeie weg op te gaan. En ook zie ik het bloggen weer zitten.
Gelukkig heb ik mijn tuin waarin ik me al die tijd enigszins kon uitleven en als het niet meer ging kroop ik maar weer in mijn zetel.
Vandaag staat ineens de grote klaproos te bloeien. Mooi toch!
Dag lieve moeder
Al ben je al vele jaren niet meer tussen ons, vergeten doen we je nooit.
Herinnering
Het is dit jaar 51 jaar geleden dat er zich in het toen pas gefusioneerde Knokke-Heist een drama voordeed waarbij twee politieagenten doodgeschoten werden en twee andere ernstig verwond werden. Dit gebeurde bij een gewone controle op de parking van het Zwinreservaat
De eerste jaren na het drama werd er jaarlijks een voettocht gehouden . Later werd er jaarlijks een kleine hulde gebracht bij een gedenksteen in het commissariaat zelf .
Dit drama is altijd blijven nazinderen bij de familie ,collega’s , vrienden en inwoners van Knokke-Heist.
3 mei 1971 op die dag herinnerden we elkaar eraan.
Verleden jaar was het plan om een uitgebreidere hulde te brengen maar corona verhinderde dit . Dit jaar ging de herdenking wel door en werd er een mooie plechtigheid georganiseerd op de plaats waar het drama is gebeurd. De vroegere parking van het Zwin bestaat niet meer , maar op die plaats staat nu een groot gebouw waar ook de ingang tot het Natuurreservaat is.
In een zaal ging de plechtigheid door in aanwezigheid van familieleden ,collega’s ,oud collega’s ,vrienden en kennissen. De burgemeester van Knokke-Heist -Damme ,schepencollege en gemeenteraadsleden en minister van Binnenlandse zaken Annelies Verlinden luisterden deze korte plechtigheid op met enkele speeches.
Zelf was ik ook aanwezig als oud collega en beleefde opnieuw die intrieste dag , de verslagenheid en het verdriet , de machteloosheid en woede. Afvaardigingen van over het hele land woonden de begrafenis bij. De solidariteit was enorm. Het leven stond voor iedereen even stil. Het werd even weer 51 jaar geleden .
Het waarom van die schietpartij is tot heden onbegrijpelijk gebleven. Een kort relaas in Kneistikrant( plaatselijk nieuwsblad) klik
Er wordt na 51 jaar een nieuwe gedenkplaat onthuld die de oude in het commissariaat zal vervangen. Agenten in ceremoniekledij onthulden de plaat.
Daarna werd iedereen uitgenodigd voor een korte receptie.
Ik ben naar het uitkijkplatform boven de receptiezaal gegaan om een paar foto’s van de omgeving te maken. Die dag was het nevelig en koud. Passend weer voor deze herdenkingsdag die iedereen toch beroerde , zeker zij die hun geliefden verloren en de collega’s die het drama van dichtbij meemaakten.
Lenteweer
Was het op 1 mei in de voormiddag nog frisjes , dan was de koude wind in de namiddag ” gevallen”. Ik reed met één vriendin naar een Brugse vriendin om daar een wandeling te maken. Mooi zoals de natuur rondom in bloei stond van de bloeiende bremstruiken , gouden regen , de grasvelden vol madeliefjes, de bloesemstruiken , de talloze boshyacinten en ik spotte er ook een paar roze tussen…….
We dronken samen iets op de kinderboerderij de Zeven Torentjes. Het was er erg druk , de terrassen voor en achteraan zaten stampvol. Grote families met kinderen , misschien al een communiefeestje ? We namen dan maar plaats in de binnenruimte waar alle deuren openstonden en je het gevoel had dat je toch buiten zat.
Het leukste was wel hoe al die kinderen klein en groot in de speeltuin rondrenden en hoe de allerkleinsten met de ouders op het domein wandelden tussen de schaapjes , kippen, geiten, konijnen… Altijd mooi om die verwondering en bewondering van de kinderen te zien en zeker als er ook jong leven ronddartelt zoals de geitjes. Zelf loop ik graag ook eens tussen al die dieren ( ja wat wil je ik bracht alle vakanties als kind doorbracht op een boerderij) maar één vriendin zag het niet zitten. Dus deed ik het ook maar niet. Maar toch een paar fotootjes terwijl ze op me wachtten.
Een fijne wandeling zonder franjes maar heel gezellig. Meer moet dat niet zijn zoals op die zonnige 1 mei dag !
1 mei 2022
Een bescheiden groet vanuit mijn tuin.
De invoering van de achturige werkdag is de grondslag
van de 1 mei-viering van de arbeidersbeweging.
Laat 1 mei niet meer enkel een viering zijn voor “de dag van de Arbeid “
maar ook een dag van solidariteit voor alle mensen op de hele wereld.
Er is indertijd gevochten voor Sociale Vooruitgang
Laat ons nu vechten voor Gelijkheid en Vrede.