Fort van Beieren

30 maart 2022 kinderenenkleinkinderen Brugge, vrienden, wandelen Brugge, vriendin, wandelen

Na een paar dagen flink ziek te zijn geweest, trekken de nevels wat weg uit mijn hoofd. Ik waag me nog niet buiten want dat is vragen op hervallen. Deze morgen hoopte ik dat de zon door de nevel zou breken maar integendeel. De zon verdween helemaal en het is een sombere en frisse dag geworden.

Dus geen buitenweer voor mij en gezien hier alles een aantal dagen stil lag, letterlijk en figuurlijk, ben ik voorzichtig aan het opruimen geslagen en heb na de middag ook eens de pc nagekeken . Ik ontdekte nog foto’s van een korte wandeling samen met de vriendin. Zij had lumbago gehad en kon een weekje niet buiten en wilde op die bewuste namiddag eens naar buiten. Het was zonnig weer en best aangenaam. Ik stelde voor om eens tot Koolkerke te rijden en daar in het Fort van Beieren een wandelingetje te doen.

Het Fort van Beieren is sedert 1998 een Provinciaal Domein . Het fort werd aan het begin van de 18de eeuw door Franse troepen opgericht in het kader van de Spaanse Successieoorlog. In het fort waren vijf Franse bataljons gevestigd, die de stad Brugge moesten verdedigen tegen aanvallen vanuit de Noordelijke Nederlanden. Het fort werd nooit aangevallen en na 1706, toen Vlaanderen door de Engelsen en de Nederlanders werd bezet, had het geen nut meer. In 1715 kwam Vlaanderen onder Oostenrijks bewind. De laatste soldaten vertrokken uit het fort in 1748. Het Fort van Beieren werd in de Tweede Wereldoorlog wel nog een keer gebruikt door de Duitsers. Ernaast stond een kasteeltje, dat in de Tweede Wereldoorlog evenwel zodanig beschadigd raakte dat het nadien gesloopt diende te worden. Van het kasteel blijven enkel een toegangshek, een bijgebouwtje, een ijskelder en een ommuurde tuin over. Er waren ook nog restanten van een serre, maar die zijn in 2012 verwijderd

Veel van het oorspronkelijk domein is er niet meer over , maar de Provincie doet een lovenswaardige poging om dit kleine domein weer leven in te blazen. Zoals de originele ingangspoort te herstellen, de wandelpaadjes gebruiksvriendelijk te maken. De waterloopjes die er zijn te herstellen ,de ligweide netjes te maken. Het is niet groot maar er komen hier veel mensen wandelen. En als pluspunt ligt het ook vlak bij de bekende Damse Vaart.

Na een wandelingetje kan je in de Brasserie iets drinken of eten.

Tot onze ontsteltenis zagen we bij het naderen van dit kleine bos hoe de voorbije storm hier had huisgehouden. Alles was reeds opgeruimd en grote bomen waren al in stukken gezaagd. De ravage was zo erg dat je nu dwars door het bos kon kijken..

Alle wandelpaadjes waren vrijgemaakt en er was geen gevaar om daar te wandelen. Maar leuk was wel anders als we dachten aan de vorige wandelingen. Er was natuurlijk nog niet zoveel groen zo vroeg in het jaar. Maar het leek alsof de ziel er uit was.

Het was die dag echt warm en veel fietsers waren afgezakt tot de Brasserie Fort van Beieren gelegen in een historische 17de eeuwse hoeve aan de ingang van het Provinciaal Domein.

Een tussendoortje….

26 maart 202226 maart 2022 kinderenenkleinkinderen Uncategorized verkouden

Ik ben geveld… een flinke verkoudheid met lopende neus, tranende ogen , een blafhoest en hoofdpijn. Het is jaren geleden dat ik zo’n verkoudheid heb gehad. Ik kan alleen maar gissen waar ik die heb opgedaan. In elk geval ben ik er behoorlijk ziek van.
Het is eigenlijk geen onderwerp om dit hier neer te pennen.. Maar het is zo lang geleden dat ik dergelijke verkoudheid heb gehad. Juist in een tijd dat iedereen enkel maar denkt aan corona en recent met een soort buikgriep.
Ik heb in volle coronatijd een ernstige operatie ondergaan en daarna goed opgelet om geen corona te krijgen. En nu op een moment dat het mooi weer wordt en ik in de tuin kan beginnen werken, krijg ik zo’n zware verkoudheid. Niet leuk. Mijn beste vriend is momenteel mijn bed en de zetel , pijnstillers en een stapel zakdoeken…

We mogen weer op stap gaan !

25 maart 2022 kinderenenkleinkinderen Brugge, senioren, wandelen Brugge, egelantier, wandelen

De eerste uitstap die we deden sedert het allemaal weer mag is een gegidste wandeling in Brugge . Maar nu eens een hoekje van Brugge waar je niet zo vlug komt. De naam zegt het ook al ” de verloren hoek”. Nochtans is het een mooie wijk die zijn eigenheid van eeuwen terug heeft bewaard . Maar ja het ligt wat buiten het centrum van deze toeristische stad.

Wij startten onze wandeling langs de Vesten , een 7km lange stadsomwalling waar je kunt wandelen /fietsen . Je komt op je weg de drie molens tegen en passeert ook de vier middeleeuwse stadspoorten Je wandelt er grotendeels onder grote bomen , passeert ook de kleine jachthaven de Coupure en het Minnewater…

Maar dat was deze keer niet de bedoeling. We wandelden voorbij een paar molens , klauterden omhoog bij de St Janshuismolen waar we een mooi zicht hadden op de twee grote schuttersvelden : St Sebastiaangilde en de St Joris gilde Beide bestaan reeds meer dan 600 jaar !

Een paar schepen liggen voor anker langs de vesten. Eentje is er blijkbaar te koop.

In het kader van de Triënnale in Brugge dd 2021 vind je veel foto’s terug die ik ook op deze wandeling gemaakt heb (klik)

Daarna een wandeling door de smalle straatjes van dit deel van Brugge

De Jerusalemkapel heeft een lange geschiedenis achter de rug. Als je meer wilt weten druk dan op (klik). De moeite om de geschiedenis te kennen. Een kapel is geen kerk en je kunt er niet zomaar in en uit. Het is in privé handen.

Het volksverhaal van” Annaatje van ‘ t Pitje “moet je beslist eens lezen ! (klik)

Achter veel hoge muren zijn er dikwijls prachtige binnentuinen aan te treffen. Hier een voorbeeld van zo’n tuin waar een renovatie van een internaat aan de gang is en de poorten stonden toevallig open. Dat is vragen om eens achter die muur te kijken hé ! Verschillende foto’s zijn niet te gebruiken : te fel licht.

De enige straat in Brugge waar geen straatstenen liggen en ook nooit zullen komen. Staat ergens zo beschreven. Een héél lange straat met aan weerszijden hoge muren( ook tuinen erachter ? )

Nog een weetje van de gids meegekregen:

Zo’n devote muurschilderijen of kapelletjes mogen nooit verwijderd worden . Ook niet als je zo’n huis koopt/verkoopt. Ook moeten de typische huisjes witgeschilderd zijn en mogen de ramen enkel in hout gemaakt worden ( geen plastiek of metaal) De kleur van verf moet donkergroen zijn of rood ( specifiek ossenbloed rood! ) ‘t Is maar dat je het weet als je zo’n huisje zou willen kopen!!

In één van die huisjes is het kantmuseum.

En toen wandelden we terug naar de startplaats waar een paar tafels voor een man of twintig waren voorbehouden. We aten er een pannenkoek en dronken een kopje koffie. Er werd héél wat nagebabbeld . Ik zag mensen terug die ik een tweetal jaar niet heb gezien! En zo vergat ik ook een foto te maken van de tearoom ” Bistro du Phare”.

Beide foto’s zijn van internet. Toen wij er waren zat alles bomvol. Gelukkig hadden we gereserveerd vòòr we met de wandeling gestart zijn.

Hier hebben we genoten van een pannenkoek en koffie

En om af te sluiten een opzet raam in één van de typisch Brugse huisjes.. Wellicht een grote fan van Keith Haring!

Een mooie start van een nieuw seizoen samen met de senioren. Hopelijk mag het zo blijven. Maar de start was het begin van een hele reeks uitstappen ( ook persoonlijke) zodat ik de tijd niet vond om dit hier te tonen en te vertellen. Komt eraan hoor!

Lente in mijn tuin

20 maart 202220 maart 2022 kinderenenkleinkinderen Uncategorized

De magnolia de dag dat de zon niet scheen en de lucht voor een groot deel van de dag melkblauw en witgrijs was.( Saharazand was op komst! )

De treurwilg achteraan toont al wat groen en het grasveld voor en achteraan is flink geverticuteerd.

Het saharazand kwam overgewaaid en gaf ons mooi gekleurd avondlicht!

De Forsythia trekt zich op gang en overal bloeien nu de narcissen,

In de tuin heb ik hier en daar wat viooltjes geplant tussen plantjes die de winter overleefd hebben!
De magnolia is nu op zijn toppunt. Linksonder zie je een glimp van de forsythia die nu ook volop bloeit
Nog een vroege bloem van de variant muurbloem in wit en blauwpaars

De Lente komt eraan…

16 maart 2022 kinderenenkleinkinderen lente, tuin lente, tuin, tuincenter

…en dan kriebelt het om aan een nieuw seizoen in de tuin te beginnen. En hoe begin je eraan? Juist, niet met vol gas in de tuin te springen maar om eens naar een tuincenter te gaan en kijken wat er al allemaal wordt aangeboden van bloemen en planten . Kwestie van ideetjes op te doen , niet zozeer om alle bloembakken op te vullen. Wie weet komt er nog een vorstprik en kan je opnieuw beginnen.

Intratuin is een bloemencenter in Maldegem en daar vind ik soms toch een ander gamma van bloemen en planten dan de andere in de nabijheid gelegen tuincentra. Bij de ingang stonden er opvallend veel kleurige draaimolentjes. Altijd mooi om tussen de bloemen in de tuin te steken. Ik heb er zelf een paar maar heb ze voor de winter binnen bewaard.

Een hele zaal vol met kortstelige dahlia’s, ranonkels en natuurlijk viooltjes in alle kleuren , groot en klein. Ik heb me beperkt tot wat viooltjes om een paar bloembakken aan de voorzijde van het huis te vullen en vaste planten om de bloemperken eens te vernieuwen.
Het is opvallend hoe veel “ouderwetse” planten weer worden aangeboden. Planten die in onze contreien goed groeien en bloeien en een tijdje “uit de mode “waren. Denk maar aan de hortensia die een tijdlang ouderwets waren in je tuin want het moesten allemaal rododendrons zijn. Maar deze planten gedijen niet in kleigrond en hebben een zonnige en beschutte plaats nodig. Ik woon wel dicht bij de zee maar hier is het echt al kleigrond en de zilte lucht verdragen ze ook al niet zo goed. Ja we hadden indertijd rododendrons en zelfs plantgaten gemaakt gevuld met bosgrond. Het heeft niet geholpen. Ik heb toen hortensia geplant tegen de zin van mijn man (toen dit nog ouderwetse planten genoemd werden). Kijk nu maar hoe het kan veranderen en hoeveel varianten er op de markt aangeboden worden.

Vroeger vond je praktisch in elke tuin de Muurbloem. Een heel dankbare plant die heel lang bloeit ( en zichzelf uitzaait) . Ik ben een paar jaar geleden op zoek gegaan en heb in dit tuincenter de plant gevonden. Ondertussen heb ik al andere kleurvarianten op de kop getikt. Momenteel nog niet in bloei ,maar ik zet hier een foto van internet van de meest gangbare kleur.

In het tuincenter weet ik al jaren een papegaai in de afdeling van dierenvoeder op een stok zitten. Hij kan vrij rondvliegen maar tot nu toe heb ik die nog nooit zien rondvliegen. Een dame was hem aan het aaien en dat vond hij blijkbaar héél fijn. Na een poosje spreidde hij zijn vleugels wijd open en zijn geschreeuw leek meer op kwelen. Grappig. Die mevrouw kwam regelmatig naar het tuincenter om de papagaai te strelen, vertelde ze mij.

In dit tuincenter is ook een soort interieurafdeling en deze keer was het thema Pasen! Ik heb me niet laten verleiden . Ik zal eens de doos met paasgerief van de zolder halen 🙂

Toen was het tijd om huiswaarts te keren met toch wat bloemen en plantjes maar met een hoop ideetjes om de bloembakken eens anders op te vullen en met vaste planten om de bloemborders een update te geven. Maar nu eerst de tuin klaar zetten voor een hopelijk lang en mooi seizoen!

Een etentje in Zeebrugge

13 maart 2022 kinderenenkleinkinderen corona, herinnering nieuwe start, senioren

Twee jaar geleden ging ons leven op slot vanwege Corona. Als we nu terugkijken is het bijna niet te geloven welk parcours we hebben afgelegd. We komen er allemaal niet ongeschonden uit. Velen zijn ziek geworden , velen zijn gestorven . De beperkingen hebben ons allemaal getroffen. Het is nog niet voorbij en we moeten blijven voorzichtig zijn, maar we kunnen toch al op veel manieren de draad van vòòr de pandemie weer oppakken.

Ik ben een senior en ook mijn sociale leven viel twee jaar geleden stil. De eerste maanden geen echt contact meer met eigen familie. Langzaam aan werd een bubbel opgebouwd en dat bleef bijna twee jaar lang zo.
Ook het verengingsleven viel stil. En zelfs in de korte perioden dat het eventjes wel mocht , zat de schrik er in en durfden de mensen niet samenkomen.
Er is momenteel weer perspectief nu de gemeente toe laat om gebruik te maken van gemeentelijke lokalen en voorzieningen om elkaar onder gelijk welke vorm weer te zien.
Zo is in onze seniorenvereniging de koersbal weer opgestart , wel met veel minder aanwezigen dan vroeger. Het is voor velen nog een wennen, maar we hebben goede hoop voor de toekomst.
Een gegidste wandeling in Brugge staat ook al op het programma en blijkbaar valt dit in goede aarde en zijn er meer inschrijvingen dan we verwacht hebben. Het is een buiten activiteit en dat scheelt wel.

Om als bestuur elkaar wat moed te geven om vol te houden bij de nieuwe start, zijn we uit gaan eten. Want ook wij zagen elkaar praktisch niet in die twee jaar en het enige contact dat er was gebeurde via email. Maar veel viel er al niet te communiceren, buiten de vraag of alles oké was.
We zochten in eigen streek een restaurant en dat werd het rooftop restaurant de “Njord” in Zeebrugge. Heel mooi met uitzicht op de jachthaven , de zee , de Vandamme sluis , de achterhaven…

Het heeft echt deugd gedaan om elkaar weer te zien en hopelijk wordt het een start voor een mooi jaar voor àlle senioren in onze vereniging. Wij doen er alvast ons best voor en hopen dat er geen opflakkering van een virus roet in het eten gooit!

Prachtig gelegen in Zeebrugge en helemaal niet zo duur als beweerd wordt. Je bent niet verplicht om kaviaar /kreeft te eten en een volledig menu is evenmin verplicht. Je maakt het zo duur als je portemonnee kan dragen! De gerechten waren overheerlijk. Ik koos uit de menu :

Hieronder een paar foto’s van het uitzicht . Je kan rondom in het gebouw foto’s maken.

Tussendoortje bis

10 maart 2022 kinderenenkleinkinderen lente lente, meeuw

Ik dacht dat de meeuw tevreden was -toen die een paar dagen terug zo aan het krijsen was- omdat het gras gemaaid was en het zo lekker rook .
Vergeet het maar ! Het gekrijs had een heel andere reden. Kijk maar naar de foto’s die ik deze namiddag gemaakt hebt. Normaal moesten er nu drie meeuwen op de schoorsteen zitten maar eentje vond Mr Meeuw al genoeg en met een luid gekrijs joeg hij de andere meeuw weg. Ik had niet de tijd om dit spektakel vast te leggen. Want de weggejaagde meeuw probeerde nog er bij te komen zitten.
Die twee hebben dan lekker zitten genieten van het zonnetje.
Ben benieuwd wat ik morgen op die schoorsteen ga zien…

8 maart 2022

8 maart 20228 maart 2022 kinderenenkleinkinderen herinnering 8 maart, vrouwendag

Op 8 maart 1908 vond in New York een grote staking van vrouwen plaats. Naar schatting 15.000 textielarbeidsters marcheerden die dag door de Lower East Side naar Union Square. De staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie en is onder meer beroemd geworden door de poëtisch verwoorde eis voor: “Brood en Rozen”.

Sinds in de jaren zestig de tweede feministische golf op gang kwam, wordt de Internationale Vrouwendag weer volop gevierd, meestal met demonstraties bijeenkomsten en conferenties. Vrouwen uit alle landen, gezindten en politieke stromingen nemen deel.
In 1978 werd de Internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend.

Deze eerste staking is de aanzet geweest tot wat wij nu “de internationale dag van de vrouw” noemen.
Elk jaar heb ik er een woordje over geschreven maar vandaag had ik de mogelijkheid niet om dit te doen. Nu het avond is wil ik deze dag niet zo maar laten voorbijgaan!! (klik)

Nog steeds moeten vrouwen overal ter wereld blijven ijveren voor gelijke rechten op alle vlakken!! En deze strijdvaardige afbeelding van jaren terug is het bewijs dat er echt hard voor geijverd is om als vrouw een gelijkwaardige plaatsje te “veroveren” in de maatschappij. Er zijn jaren geweest dat op 8 maart elke vrouw een rode roos kreeg als uitvloeisel van de eerste staking die de naam kreeg van “Brood en Rozen“

Ik heb in mijn begincarrière ook moeten opboksen tegen uitspraken zoals “blijf thuis en zorg voor je kinderen” !! Het is hen niet gelukt 🙂

Een tussendoortje !

6 maart 2022 kinderenenkleinkinderen lente lente, meeuw, tuin

Omdat ik het zo leuk vond!

Tijdens de wintermaanden zijn er praktisch geen meeuwen te zien in mijn tuin.
Maar op een morgen zat een grote meeuw op de schoorsteen . Ik denk dat het dezelfde is die altijd op deze schoorsteen komt zitten.
Hij keek strak vooruit , een keer naar links, een keer naar rechts en zette dan zijn keel open met een gekrijs van je welste!
Wellicht was hij akkoord dat het gras voor de eerste keer gemaaid was. Het rook ook zo fris 🙂

In het bos…

5 maart 2022 kinderenenkleinkinderen bos, wandelen bos, storm, wandelen

zijn de sporen te zien van de voorbij storm(en). Toen ik naar het Zwin reed was ik door het bos gereden maar daar kan je nergens parkeren. Ik dacht ” dat doe ik op een andere dag” En gezien het mooi weer bleef aanhouden ben ik er speciaal naar toe gereden. Ik heb de auto in de Oosthoek ( een wijk van Knokke) geparkeerd en ben dan te voet terug gewandeld over het slingerende paadje dat hoger ligt dan de rijweg. Ik was zo geboeid door de omgevallen bomen en takken die ik langs weerszijden van de weg zag dat ik vergat een foto te maken van het slingerende paadje zelf.

In dat stukje bos kan je niet wandelen daarvoor is de ondergroei van klimop en allerlei kleine takken te groot. Maar hele boomstammen gaan ze toch opruimen al was het maar om de andere bomen te beschermen. Want je kan de natuur wel zijn werk laten doen maar met de broosheid van dit redelijk oude bos moet toch ook rekening gehouden worden. Als je wil wandelen in een stuk bos moet je bij het “Koningsbos” zijn dat wat verderop aan de andere kant van deze laan ligt . Ik maakte er vroeger al een kort logje over( klik).
Er lopen twee paadjes in dit bos en bij het eerste hing er op een boom een plakkaatje dat je er niet in mocht. Dit deed ik dus maar niet maar wandelde verder tot ik aan een ander breder paadje kwam vlak naast de afsluiting van de villa die op den hul staat. Iedere Knokkenaar weet wie daar gewoond heeft en wie er daar nu nog woont!

Het was héél lang geleden dat ik via dit pad naar de wijk Zevenkote gewandeld had. Het plein met de bomen errond herkende ik nog maar al de huizen die er nu stonden waren ofwel gerestaureerd ofwel afgebroken en opnieuw gebouwd. Alleen de molen zonder wieken herkende ik nog. Deze molen behoorde toe aan Siska en haar man ,de stichtster van de bekende wafelhuizen in Knokke-Heist.

Zevenkote is een wijk in de Belgische kustgemeente Knokke-Heist. De wijk is gelegen tussen Oosthoek en Het Kalf, op de grens van duinen en polder. Een aantal kleine boerderijtjes (postjes) werden hier in de 19e eeuw gebouwd. Ook stond hier de molen waar Moeder Siska in 1880 met haar wafelverkoop begon, voordat de daaruit voortvloeiende etablissementen naar de Oosthoek verhuisden.

Tegenwoordig is Zevenkote een villa wijk geworden . Lange tijd was er ook een schooltje in deze wijk maar het is nu versmolten met scholen in het centrum van Knokke-Heist. Ik heb er niet verder rondgewandeld maar zag een ander bospad en ben langs daar teruggekeerd en kwam uit bij de boom waarop het bericht stond dat je niet langs daar mocht wandelen. Ach de storm was nu toch allang voorbij. Maar er lagen wel een paar bomen die gesneuveld waren tijdens de storm op dit pad..