Terugblikken ….

Vriendin en ik hadden afgesproken om zoveel mogelijk te profiteren van het mooie en zachte weer. Veel namiddagen trokken we er bijgevolg op uit. En als we ‘s avonds terug thuis kwamen elk in ons eigen huis ,was ik te moe om mijn indrukken nog neer te pennen in een logje. Ik spaarde de foto’s op en dacht ” als het weer wat minder wordt dan weet ik wat doen !”
Nu lijkt er een ommekeer te komen in het weer en zullen er dagen aankomen dat ik liever thuis blijf. En bijgevolg zal ik ook meer tijd hebben om een blog-leestoer te maken en om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag was het zo’n dag dat je maar beter binnen kon blijven.
Van het Westen uit was er een regenzone die langzaam naar het Oosten zou trekken. En de weersvoorspelling kwam uit . Eerst was er nog een zonnetje maar tegen de middag was het amen en uit en begon het te miezeren. En voor de rest van de week zal het afwachten worden…

Tijdens het voorbije weekend was het mooi weer en daar profiteerden vriendin en ik van. We reden naar Brugge en genoten samen met een Brugse vriendin van een wandeling in een klein bos in de nabijheid van haar woning om te eindigen op een terras van de kinderboerderij. Stel je voor half november nog kunnen buiten zitten !

Toen we uit het bos kwamen zagen we aan de wolkenloze blauwe hemel een luchtballon,
Ik wou dat ik in dat rieten mandje zat om de zonovergoten streek van bovenaf eens te zien!!

In de cafetaria Kiboe (klik) van de kinderboerderij “de Zeven Torentjes” was het erg druk. Binnen als buiten waren alle tafeltjes bezet en de kinderen konden hun hart ophalen op de speeltuigen. Het was uitzonderlijk mooi weer !Wij aten er een pannenkoek , die zijn daar altijd vers gebakken en dat proef je.
De werking van deze cafetaria is een sociaal project met jongeren. Zij werken allemaal super geëngageerd onder toezicht van een verantwoordelijke.

Zodra de zon begon te zakken was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wilde thuis zijn vóór het donker werd. Want ‘s morgens was er mist geweest en tegen de middag trok die pas op om een zonovergoten hemel te laten zien. De kans zat erin dat het tegen de avond terug mistig zou worden.

Tijdens het huiswaarts rijden hadden we even last van mistbanken die over de weg zweefden, maar toch even de auto aan de kant gezet om het spektakel van opkomende mist samen met een prachtige zonsondergang vast te leggen. Klik op de foto’s !

En zo zal ik verder terugblikken op de voorbij weken.

Ik heb meegeholpen …

Op een namiddag waarop er geen zon te zien was en het windstil was ,nam ik de fiets om eens in mijn eigen omgeving te fietsen. Ver durfde ik niet rijden want ik heb gemerkt dat de batterij niet meer helemaal kan opgeladen worden. Ja ik heb lange tijd na twee operaties en lange revalidatie niet kunnen en -toegegeven- durven fietsen. En dat heeft blijkbaar geen deugd gedaan aan de batterij. Een nieuwe batterij kost veel ,maar een soort revisie is ook nog mogelijk. Ik zal maar wachten tot het voorjaar ,want tijdens de wintermaanden fiets ik toch niet zoveel.
Dus vertrok ik voor een ommetje niet zover van de woning, want als de batterij het begaf was het dan ook niet zo ver om te voet terug te keren.

Op de terugweg nam ik het brede fietspad komende van Sluis en op dit fietspad hield ik af en toe halt om wat foto’s te maken. De afgevallen bladeren van de bomen langs het fietspad, de mooie vergezichten en de pas geploegde en geëgde landerijen. Een veld vol bloeiend mosterdzaad ( ‘t is de boer die het zei ),een nieuwe woonwijk waar vroeger de manège was,

Toen kwam ik aan een grote veld waar de boer aan het ploegen was. Ik zette mijn fiets aan de kant en probeerde een paar foto’s te maken.

Terwijl ik wachtte om een mooi beeld te maken van de tractor , stopte de tractor stapte er een man uit die op me toekwam “wil je ook eens een ritje maken met de tractor. ” vroeg hij

Ik herkende de man als zijnde de boer die een grote hoeve heeft niet zover van mij vandaan met grote weiden errond waar koeien lopen en zijn vrouw houdt er een zuivelwinkel open.
Ik herinner hem van vroeger toen de twee kleinzoons hier waren en hij in onze omgeving grond bewerkte. Veel boeren bewerkten/bewerken grond van mensen die niet onmiddellijk van plan zijn te bouwen. Zo was hij indertijd aan het ploegen op de hoek van onze straat.

De kleinzoons keken gefascineerd toe en diezelfde man liet de jongens een ritje meemaken op de tractor terwijl hij ploegde.
Hij vroeg of ik van de streek was en ik vertelde hem dit voorval . Hij wist het nog. Niet van de jongens maar waar hij vroeger ook geploegd had.

En nu mocht ik een ritje op de tractor meemaken met zijn kleinzoon. Hijzelf fietste naar huis en zijn kleinzoon zou nog verder ploegen tot het duister werd.
Met drie zou niet gelukt zijn in de kleine cabine.

Ik vond het een fijn moment dat me terugbracht naar mijn jeugd . Toen bracht ik alle vakanties door op de boerderij van tante Regina en nonkel Clément. Een zus van mijn moeder. Natuurlijk was het boerenwerk in die tijd hoofdzakelijk manueel. Een ploeg voorgetrokken door een paard en nonkel zorgde ervoor dat hij mooie rechte voren trok. Dat was een erezaak voor een échte boer!

Nu beleefde ik het ploegen zelf …van op een tractor.
Nostalgie!

Op zoek naar die ene…

Omdat ik bij boswandelingen nooit eens een rode paddenstoel met witte stippen tegenkwam ,stelde een Brugse vriendin voor om eens te wandelen in het Domein Ryckevelde. Op de grens van Brugge, Damme en Beernem ligt het Ryckeveldebos, natuur met een eeuwenlange geschiedenis. Het domein is 180ha groot.

We wandelden eerst door de bossen op zoek naar die ene paddenstoel ! Genoeg paddenstoelen, maar niet die ene die ik met eigen ogen wilde zien! Bijna op het einde van de wandeling heb ik er toch eentje gezien, hoewel die al over zijn gloriedagen heen was!

Het allerleukste na het zoeken van paddenstoelen vond ik het bladertapijt waar je heerlijk kon in schoppen! Heb dat altijd al graag gedaan. Ach de andere wandelaars glimlachten eens als ze me bezig zagen ,maar ik ben zeker dat ze dit ook eens graag hadden gedaan.

Naast het Kasteel van Ryckevelde ligt een landhuis met hoeve . De komende jaren zullen de gebouwen alsook het terrein errond volledig geherwaardeerd worden. Hoe minimalistisch alles nog is, het schrikt de bezoekers niet af en massaal zitten ze buiten in ligzetels, op barkrukken en rond tafels en stoelen met een grote luifel boven zich. Het was die dag eigenlijk nog op het kantje af om buiten te zitten: af en toe een spetter !

herfst in de tuin

We kunnen er niet naast kijken dat de herfst in de tuin is binnengeslopen, hoewel nog veel planten hun best doen om de winterslaap nog wat te verschuiven . Eén van de hosta’s die het langst groen is gebleven krijgt herfstkleurige bladeren en de vuurrode bloemen van een struikroos hebben hun beste dagen gehad, de cosmos bloeit nog steeds maar niet meer zo volop en de trosroosjes bloeien nu voor de derde keer maar de bladeren tonen toch dat het einde nadert!

Op een afgezaagde grote struik staan er dit jaar een massa zwammen op het dode hout. En de bloembakken met geraniums aan het tuinhuis blijven nog altijd mooi bloeien. Die staan daar ook erg beschut. Maar eentje blijft de winter tegenhouden een grote troschrysant die nu al een hele tijd bloeit en blijft bloeien

In mijn tuin lag het vol met bladeren van de esdoorn die in de tuin van de buren staat. Ik heb gewacht tot de boom kaal is en heb nu alle bladeren bijeengeharkt en in de border gegooid . Tussen de bladeren komen de voorjaarsbloeiers al piepen. Wat ik niet verwacht heb : de vijgen rijpen nog steeds en zijn nog altijd lekker!

Vorige week waren nog volop in bloei : een driekleurige chrysant, cosmos, de roestkleurige dahlia’s, de gele bloempjes van een eetbare chysanthenum

De natuur gaat nu in rust en werken in de tuin ligt nu ook een tijdje stil . In het voorjaar gaat de natuur weer in gang schieten en bij mij zal het weer kriebelen om in de tuin te werken. Nu kan ik genieten met kijken hoe de vogels in de tuin komen eten ,drinken , rondfladderen en ruzie maken voor de beste graantjes!!

Nog eens wandelen

Gisteren ,zaterdag, scheen de zon en omdat er voor de verdere dagen regen was voorspeld ging ik nog eens wandelen met mijn vriendin. Eerst wandelden we in de Steenbrugse bosjes maar namen een andere weg  en kwamen uit op een vroegere treinbedding  die nu dient als wandel en fietsroute..
De trein reed vroeger van Steenbrugge  over Donk en Sijsele tot in Maldegem waar er vroeger een verbinding was tot in Gent! Nu kan je op de verharde bedding fietsen en wandelen. Een héél mooie fietsroute die ik vroeger toen opa nog leefde heb gedaan. Gisteren waren er veel mensen die  wandelden en fietsten en zelfs een paar paarden wandelden in de berm. Meer weten over de vroegere spoorlijn dan  hier klikken .

 

We wandelden een ander stukje in de Steenbrugse bosjes waar de bomen al veel van hun mooie bladerdak kwijt waren  en  de ondergroei ook verminderd was zodat je bijna dwars door de bomen kon kijken.

Op de vroegere trein bedding was het redelijk druk. Ik heb een moment afgewacht dat het kalmer was om er een foto van te maken.

Op een splitsing van de weg kon je langs een dreef met bomen naar links of naar rechts. Naar links was terug naar de bewoonde wereld en naar rechts kon je richting  de Assebroekse Meersen ( wat we een tijdje geleden hadden gedaan). Naar de sompige weilanden . Dat hebben we niet gedaan deze keer want dat was te voet veel te ver.

De auto stond nl geparkeerd achter het  AZ St Lucas bijgevolg keerden we na een tijdje wandelen op onze stappen terug. De koffie gingen we bij haar thuis drinken vooraleer ik bij schemeravond terug naar huis reed.

Gelukkig zijn we gisteren gaan wandelen want vandaag heeft het de hele dag geregend!!
Er zal wel geen massa volk naar de kust zijn gekomen 😉

 

En wandelen maar…

Zondag ben ik opnieuw op de wandel geweest. Deze keer in de Steenbrugse Bosjes( bij Brugge). Samen  met mijn schoolvriendin reden we er naartoe. Te voet was het niet zo ver van haar woning maar  we moesten ook terug en daar bovenop nog een wandeling in het bos vond ze voor mij toch te veel. Ik zei maar niets maar achteraf gezien had ze wel gelijk. Ook gezien we nergens in de onmiddellijke omgeving van het bos wat konden uitrusten in een tearoom, gewoon omdat er geen tearoom was in de omgeving.

We parkeerden in de omgeving de auto en wandelden langs een woonzorgcentrum  en voorbij het  AZ St Lucas naar de ingang van de Steenbrugse Bosjes. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was er wel een wandeling waard. In feite koos zij voor dit bos omdat het op een zondag in het Tillegembos en Beisbroek veel te druk is deze tijd en we wilden geen drommen wandelaars tegenkomen.

Het woonzorgcentrum de Zeventorentjes( verwijzend naar een oude boerderij in de omgeving dd uit de 14e eeuw met een duiventoren met 7 torentjes( klik) en nu uitgebaat als kinderboerderij.)
Vlak vòòr het zorgcentrum bevindt zich het AZ St Lucas. Rondom de parking prachtig verkleurende bomen!

Vlak naast het AZ St Lucas is er een ingang naar het bos.

De beek waar je over een brug het bos binnenstapt zit vol met eenden die in groep weg en weer over het water “varen”.

Vlak bij de ingang van het bos  zie je een massa rode paddenstoelen met witte stippen. Een  gids vertelde eens dat deze vliegenzwam vooral gedijt onder berkenbomen maar ook te vinden is bij beuken en eiken. Hier stonden er berken.

Het plakkaat en de verwijzing naar een wensboom deed ons naar een plek stappen in het bos waar we van ver al linten en kleurig ingepakte bomen( met breiwerk) zagen.  Een ontroerende plek met hartverscheurende berichtjes.

Vlakbij waren boomstammen bijeen geplaatst waar je een bezinningsmoment kon inlassen.

Zoals bij de vorige wandeling in de Assebroekse Meersen waren er dieren afbeeldingen gebeiteld in de boomstammen die als zitbank gebruikt worden.

De benaming bosjes …van mij mag het wel een bos genoemd worden al heeft het niet de grootte van het Tilleghembos of Beisbroek.

Mooie bomen met verkleurende bladeren en overal héél veel paddenstoelen

Op het einde van de wandeling even rusten op een bank samen met een vleermuis !

Dag van de trage weg

Het voorbije weekend was het(het hele weekend lang)”De Dag van de Trage Weg”  .Trage wegen zijn onverharde wegen. Ze zijn interessant voor wandel- en fietsnetwerken en hebben een ecologische meerwaarde. Landbouwers gebruiken deze wegen nog vaak om hun landerijen te bereiken.
En met deze gedachte ben ik samen met een Brugse vriendin naar de Assebroekse Meersen gereden om daar op trage wegen te wandelen.

Het 420 ha grote gebied ligt op de grens met Brugge, Beernem en Oostkamp en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. De meersen vormen een geheel van laaggelegen vochtige weiden en hooilanden, omringd door rijen knotwilgen en populieren

Het was ideaal weer om te wandelen en we waren niet de enigen die daar wandelden. Opvallend ook veel jonge mensen.

Boomstammen als zitbank met houtsnijwerk van dieren die hier in de omgeving te vinden zijn zoals een uil, een pad, een eend, een otter( denk ik toch)

Even werd gevreesd voor een regenbui. Maar het bleef droog tot we in de auto stapten.

Heel veel paddenstoelen zagen we niet maar het waren wel mooie

We kwamen veel jonge mensen in groepjes tegen die er stevig de pas inzetten!

Een leuke en lekkere afsluiting van een mooie wandeling in een tearoom bij het begin ( of einde ) van de wandeling . De laatste dag dat ze nog open waren!!!

 

Beisbroek

Elk jaar staat er een boswandeling op de kalender van de senioren en dit jaar was het niet anders . Vorig jaar ging de wandeling door in Eeklo in het Provinciaaldomein  Het Leen( klik) en het jaar daarvoor in het Drongengoedbos (klik) in Ursel. Dit jaar was het richting Brugge-St Andries naar Beisbroek.

Eerder was ik  al in  het Domein Beisbroek ,  één van de Kasteelbossen in en rond Brugge,  met twee vriendinnen .
Met carpooling zijn we er nu naar toe gereden want met het openbaar vervoer geraak je er niet zo gemakkelijk. Dat verliep vlot en vanaf de parking wandelden we richting Kasteel waar we werden opgewacht door maar liefst twee gidsen. Een en ander was bij de communicatie in de war gelopen. Geen probleem beiden vulden elkaar aan en de gids die de meeste details kon geven bleek een oud leraar biologie te zijn. Kon die vertellen ! De andere gids beperkte zich voornamelijk tot foto’s maken die voor beiden later nog konden dienen .
De twee uur durende wandeling was in een zucht voorbij. Mooi weer, degelijke uitleg en een gezellige groep. Meer moet het niet zijn om een geslaagde namiddag te hebben . De namiddag werd in een gekende zaak  met passende naam ” De Groene Wandeling” gelegen op onze terugweg afgesloten met drank en gebak.

 

Bovenste foto de Volkssterrenwacht en natuurcentrum en op de onderste foto de cafetaria

Op het domein is er ook een beeldenroute van de planeten maar dit deden we deze keer niet.
De bedoeling was om paddenstoelen te zoeken en te zien. We hebben een dertigtal verschillende paddenstoelen kunnen zien met de nodige uitleg van de gids erbij.
Deze keer heb ik talloze vliegenzwammen gezien. De meeste hadden hun beste tijd gehad  het hele berkenbos had er tot voor veertiendagen vol van gestaan. Deze zwammen gedijen het best in een loofbos zoals een berkenbos.

Uitheemse bomen worden zo veel als mogelijk verwijderd.

Herfst in de tuin

Mos en paddenstoelen in de tuin

Een maarts viooltje bloeit al terwijl de herfstaster nog in volle bloei moet komen. Het dahliastruikje heeft afgezien van de hitteperiode en probeert de achterstand nog in te halen!

In de tuin zijn de grote werken begonnen: het snoeien van de twee treurwilgen. Een tuinman en zijn vrouw verrichten piekfijn werk. Een treurwilg is al onderhanden genomen en de klimop wordt van de stam verwijderd. De boom zal zich stukken beter voelen zonder ! Dan pas zie je ook welke dikke stam deze oude boom  heeft.
Buurman kwam aangelopen , die dacht dat de boom helemaal gekapt ging worden. Ik heb hem gerustgesteld. Hij en zijn vrouw vinden het zo fijn dat de lange slingers in hun tuin overhangen. Maar nu zal hij toch wat geduld moeten hebben!  Fijn dat je zulke buren hebt die het niet hinderlijk vinden dat er bladeren in hun tuin vallen en het zelfs nog leuk vinden met die overhangende wilgenslingers.

Mooie herfstdagen…

,.. Ja ,Ik probeer er van te genieten wanneer ik na mijn middagslaapje uit mijn zetel klauter. Beter kan ik het niet verwoorden. De pijnstiller voor de zenuwpijnen maken me nog suffer dan ervoor. Maar kom elke dag vermindert die pijn en ik zie dat doosje met de pillen die het me zo moeilijk maken leeg geraken. Nog een paar dagen en halleluja het doosje zal dan echt leeg zijn. Ook het doosje met de cortisone pillen geraakt langzamerhand leeg. Ik hoop dat ik dan weer normaal zal zijn en niet meer zo vlug moe en vergeetachtig en vooral bevrijd van allerlei pijnen..

Zaterdag was het weer een stap terug en dat maakte me toch een paar dagen moedeloos. Om niet toe te geven heb ik elke dag iets fysieks gedaan na mijn middagdutje. Lezen helpt me niet om mijn gedachten te verzetten. En gezien het tot in de late namiddag mooi weer is kan ik me wat uitleven in de tuin.
Ik heb gras afgereden en omdat het zo geregend had tijdens het weekend was dat wel een hele karwei  : gras te lang en grond te nat. Maar ik heb nog veel meer gedaan zoals de terrassen  en paden spuiten tegen het onkruid  terwijl het nu enkele dagen droog en warm is. Ik heb ook met de verfborstel rondgelopen en de gevel geretoucheerd waar de verf afgebladderd was. Ziet er weer netjes uit.
Alles in rustig tempo en met mate.

Ik oogstte nog tomaten , snoeptomaten , paprika’s en wonder o wonder er lag ook ook een appel onder het appelboompje! Ik dacht dat al de bloesems afgevallen waren in het voorjaar na een paar koude nachten! Blijkbaar heeft eentje het overleefd !

Onlangs werd door de zoon van mijn neef een nieuwe deur gestoken in het tuinhuis en terzelfdertijd repareerde hij de twee poortjes aan weerskanten  van het huis. Die heb ik ondertussen al een vernislaagje gegeven. De deur van het tuinhuis heeft  een eerste laag  gekregen en de voorgevel van het tuinhuis is gebeitst( ondertussen helemaal gebeitst! )

Het gras afrijden was wel een karwei omdat de grond nat lag maar het lukte me toch. En ik vond nog veel trosjes snoeptomaatjes en nog wat paprika’s. Hopelijk rijpen ze nog wat.

Ondertussen kan ik ook genieten van de bloemen die hun best doen om nog kleur in de tuin te brengen.