Paasvakantie in zicht!

Vandaag was het de laatste donderdag van de maand en ik had mijn twee vriendinnen uitgenodigd op een feestelijke namiddag bij een van de twee seniorenverenigingen. Eén maal in het jaar worden we getrakteerd door het bestuur op een shownamiddag. Niet echt mijn ding maar kom de ene vereniging steunt de andere en dus was ik aanwezig. Elk jaar is het al een fijne namiddag geworden en nooit  beklaagde  ik het. Het zijn ook allemaal bekende gezichten die aanwezig waarmee je een babbeltje kunt slaan . Maar deze keer was het een flop. De moppen begrepen  we niet  want de twee mannen spraken een voor ons onbekend dialect . De micro was daarenboven niet goed  ingesteld en de liedjes die ze zongen spraken niemand aan. Ik hoorde iemand fluisteren “dat is animatie voor een rusthuis publiek”. En zo voelen deze senioren zich niet 🙂

Gevolg je zag na een tijdje hier en daar iemand verdwijnen uit de zaal. Mijn twee vriendinnen en ikzelf hielden het vol tot een beetje na de pauze en toen verdwenen we met tussenpauzes zogenaamd naar het toilet om het niet te veel te laten opvallen.

We maakten langs de zeedijk een flinke wandeling en genoten van de warmte van de zon. De wind die onze haren dooreen waaide was zelfs warm! Het was nog rustig op de zeedijk en op het strand. Veel strandcabines stonden er al  en hier en daar zag je al zonnekloppers. Strandclubs  moeten nog het lint doorknippen voor de start van de Paasvakantie!   De Invasie van toeristen kan beginnen!!

Toen we een foto wilden maken bij het beeld van de Redders kwam er een meisje aangelopen, ze klauterde vliegensvlug langs het laddertje omhoog en ging tussen de twee redders zitten! Een durvertje!! Haar vader riep haar maar we deden teken dat we dit best leuk vonden. Leuk toch?

 Deze twee foto’s hierboven zijn niet erg scherp omdat ik teveel heb ingezoomd.  Bij de eerste foto zie je in e verte het  baggerschip dat nog aan het werk is! En op de onderste foto  kun je zien dat het strand wel opgevoerd  is met zand maar de vloedlijn  komt veel hoger  dan voorheen!  De foto geeft niet zo goed weer dat er een ferme helling is van het droge zand naar het natte zand.

Lentekriebels

Ik ben me aan het voorbereiden op een prachtige lente en een super zomer! In de tuin heb ik  mijn best gedaan met wieden, graskantjes knippen , gras afrijden,  bijknippen van struiken , zaaien en planten in de groentetuin. Alles groeit en bloeit , kijk maar eens hoe prachtig de magnolia bloeit!
Vandaag was het zo’n aangenaam weer dat ik deze middag voor de eerste keer op mijn terras achter in de tuin heb kunnen eten. In het zonnetje natuurlijk want in de schaduw is er nog altijd een zweem van kille lucht.


Deze namiddag heb ik voor de eerste keer een fietstocht gemaakt met mijn nieuwe elektrische plooifiets. Ik wilde al langer een e-bike maar ik was er een beetje bang voor. Die fietsen leken me zo zwaar en ik hoorde al van verschillende mensen dat ze gevallen waren. Een tijdje terug zag ik een man fietsen op een kleiner model. En dat zag ik wèl zitten. Zoon heeft me een adres bezorgd in de omgeving van Damme en daar ben ik deze week naar toe gereden.
Dat was wat ik wilde en zonder aarzeling heb ik die ook gekocht. Ze zouden de fiets rijklaar maken en gisteren mocht ik erom. De verkoop van dergelijke plooifiets zit blijkbaar in de lift . Terwijl ik daar was werden er drie fietsen verkocht ( mezelf inbegrepen)!!

Vandaag was mijn eerste fietstocht met mijn e-bike . Het was wel mooi weer vandaag maar er was veel wind. Met mijn gewone fiets zou ik er niet aan begonnen zijn.
Ik kan die fiets gemakkelijk plooien en in de koffer van mijn auto zetten. Er hoort zelfs een draagtas op wieltjes bij. En met het gewicht valt het best mee. Allemaal uitgeprobeerd voor ik die kocht ,want ik moet het wel zonder hulp kunnen doen.
Dus  kun je me van nu af aan overal op Vlaamse wegen tegenkomen!!! 🙂

 

Wandeling en zoektocht Brugge 2

Na het middageten was het  tijd voor de zoektocht die de Brugse afdeling had voorbereid. Niemand had blijkbaar haast. Het was zo gezellig binnen en lekker warm en buiten zag het er maar miezerig uit. Maar daar zouden we ons toch niet laten aan kennen!  We trokken opnieuw de binnenstad in en zoals je merkt aan de paraplu’s op foto 1 was het aan het regenen.
Vòòr we startten werden we door loting in groepjes van telkens 4 personen verdeeld. Kwestie om neutrale groepjes te vormen. Dat doen wij met de sportvereniging ook. Je hebt geen vaste spelgenoot , op die manier speel je geregeld met andere mensen en dat komt de verstandhouding ook ten goede.
Maar ons groepje begon al eigenaardig. We waren met vijf maar de echtgenote van een man beweerde alleen maar mee te gaan om met haar man te kunnen zijn. We moesten op haar niet letten. Dat bleek helemaal niet waar te zijn want zij voerde telkens het hoogste woord. De man zelf nam de vragenlijst en het potlood van bij het begin al uit mijn handen . Op zich vond ik dat niet zo erg  want dan kon ik me op het fotograferen toe leggen. Het ergste was wel dat hij de vragen maar half voorlas en van mezelf weet ik dat ik een meer visueel geheugen heb. Telkens ik vroeg toon me eens de vragenlijst, hield hij het blaadje vast en toonde vlug bij welke vraag we waren. Ik had niet eens de tijd om het te lezen.
Om het kort te maken. We brachten er niks van terecht en eindigden op de laatste plaats. We waren nog niet eens halfweg toen ik het voor bekeken hield en alleen nog foto’s nam, want als je iets inbracht luisterden die twee niet eens en deden hun zin. Achteraf heb ik aan de inrichters gevraagd waarom ze niet aan elk persoon zo’n blaadje gaven en dat het gedrag van die twee allesbehalve  was. Ze keken naar elkaar en zuchtten eens. Blijkbaar waren man en vrouw bij hen bekend. Het sprak ook boekdelen dat er niemand bij hen kwam zitten tjdens de maaltijd en dat niemand hen aansprak.
Was het spel een fiasco voor ons groepje , ik liet het niet aan mijn hart komen. Er was nog een tweede zoektocht en ik nam er niet eens meer deel aan. Ik bleef gewoon bij nog achterblijvers en heb me geamuseerd met spelletjes spelen met een paar vrienden en enkele  inrichters en een gehandicapte jongen. Vooral die gehandicapte jongen beleefde de dag van zijn leven. Nochtans maakten we het hem niet gemakkelijk 😉
Ben ik blij dat het in onze plaatselijke vereniging heel anders aan toe gaat ! Het bewijs dat we goed bezig zijn is te zien in het groeiend aantal leden !

Na de middag vertrokken we voor de zoektocht.

Dat was de eerste vraag:  Het heeft te maken met de regering. Was wel gemakkelijk: ze horen ons , ze zien ons maar ze zwijgen en doen niets!! Wat de man heeft opgetekend weten we niet.
De volgende vraag was iets met een lingeriewinkel. Toeval wil dat we een lingeriewinkel van Marlies Dekkers tegenkwamen.  Het bleek niet om een echte lingeriewinkel te gaan maar om een winkel die chocolade bustes verkocht. Maar de vraag had de man niet helemaal voorgelezen.
Elders moesten we op een herdenkingsmonument van gesneuvelden de naam van zes personen uit één en dezelfde familie optekenen. Man en vrouw vonden op de verschillende panelen zes gelijke namen. Hoe wij ook zeiden dat dit niet klopte…hij tekende die namen op. Het bleken zes onder elkaar staande namen te zijn uit één familie.

De foto hierboven toont in de St Amandsstraat rechts de ingang van een ondergrondse fietsenstalling. Hieronder de ingang zelf. Mooi om zo in het centrum van de stad je fiets kunnen parkeren.

Op de markt stonden de koetsen te wachten op toeristen. Ik zou geen zin hebben in een ritje zelfs niet onder zo’n luifel. Toeristen kropen dicht bijeen onder paraplu’s om te luisteren wat een gids vertelde.

Toen moesten we aan de achterzijde van de Halletoren een Spaanse spreuk zoeken en de vertaling ervan. De man met zijn blaadje bleef maar doorwandelen en wanneer ik hem zei dat het niet logisch was want we verlieten het centrum , keerde hij op zijn stappen terug. Plots zag ik op de plafonds aan de overdekte achterzijde van de Halletoren mooie letters . De spreuk was niet enkel in het Spaans maar ook in andere talen alsook in het Nederlands. Ik werd duizelig door het voortdurend omhoog  kijken en nam daarom een reeks foto’s van de tekst. Wat de man heeft opgeschreven weet ik niet . Hij wilde niet eens naar de foto’s kijken en liep vlug verder. En om eerlijk te zijn ik weet nog altijd niet de betekenis van die Spaanse zin. Ik heb op google gezocht maar niet gevonden.

Ik denk dat deze woorden van Mattheus het enige goede antwoord zal geweest zijn op een vraag !

Al eens een Bourgogne des Flandres gedronken? Lekker biertje  Hier zag ik de brouwerij.

Vlak ernaast het mooie hotel de  Orangerie , rustig gelegen in het hartje van Brugge.

Toen wandelden we door een smalle doorgang van de Wollestraat naar de Burg. Halverwege heb je dit prachtig zicht op een kleine aftakking van de Reie en eenmaal op de Burg moesten we het aantal beelden tellen in de nissen van het stadhuis. Ik heb die man maar laten doen want hij en zijn vrouw hadden weeral eens gelijk( =waren weer verkeerd). Ik had het opgegeven en hield me enkel nog bezig met foto’s maken.

Toen iedereen na de tweede zoektocht terug binnen was kregen we belegde broodjes met koffie of thee en nadien werd er als afscheid frisdrank en schuimwijn aangeboden. Al met al een mooie dag al was de zoektocht in ons groepje een echte tegenvaller.

 

Wandeling en Zoektocht in Brugge 1

Elk jaar wordt er op provinciaal vlak een dag gehouden waarop alle bestuursleden van de verschillende organisaties voor senioren in de bloemetjes worden gezet. De ene afdeling houdt zich uitsluitend bezig met sport, de andere gaat meer de culturele toer op en nog andere clubs doen  beide.
Veertiendagen geleden was het zo’n dag. Dit jaar ging die door in Brugge. Ik ben deze keer meegegaan, verleden jaar ging die dag door in Kortrijk en het begon zo vroeg dat ik me nog liever een keertje omdraaide in bed( ik hoorde nadien dat het de hele dag enorm slecht weer was , pech voor hen natuurlijk want ik wenste hen dit zeker niet toe) .

De  voorzitters van de verschillende verenigingen vergaderden en de dames trokken er op uit. We mochten als bestuursleden die vergadering ook bijwonen maar we hadden er allemaal geen behoefte aan ;-). Onder begeleiding van enkele dames van de afdeling Brugge deden we in de voormiddag een wandeling in Brugge. Ik ken Brugge al redelijk goed maar onder begeleiding kom je nog altijd dingen te weten die je nog niet kende.
Het was die dag geen goed weer maar tijdens de wandeling in de voormiddag bleef het gelukkig droog. De wandeling startte in de Steenstraat richting het Stadhuis, Het Brugse Vrije en de H.Bloedkapel.
Daarna wandelden we door de Blinde Ezelstraat over de Vismarkt en het Huidevettersplein , langs de Dijver , over het Bonifaciusbruggetje  om dan via de Katelijnestraat en nog wat kleine straatjes terug in de Steenstraat te komen ter hoogte van de Sint Salvatorskerk.

Toen was het middag en kregen we een heerlijke hutspot voorgeschoteld. Na die wandeling in het killige Brugge deed dit wel deugd!

Het stadhuis van Brugge (klik)

Het stadhuis mochten we als vereniging gratis bezoeken en we kregen nog een extraatje omdat iemand van Brugge de Schepen die daar toevallig was kende ( vlak na ons bezoek moest hij een huwelijk afsluiten). Hij vertelde over het rijke Brugge van vroeger en  toonde ons de kamer waar oude kaarten van Brugge hingen en allerlei oudheidkundige voorwerpen uitgestald waren . We mochten even binnen in een  soort hall waar de kabinetten van Burgemeester en Schepenen zich bevonden achter majestueuze deuren. Er hing ook een schilderij van Napoleon toen hij heel even op de Burg heeft verbleven. Dit gedeelte was niet toegankelijk voor  het publiek. Wat een eer zeg!! 😉

In een klein museum kun je allerlei documenten , kaarten ,boeken over Brugge bewonderen.

 De prachtige raadszaal .Hieronder enkele detailfoto’s.

het Brugse Vrije

“In het Brugse Vrije was vroeger de rechtbank van Brugge ondergebracht. Nu heeft het Stadsarchief er zijn thuis gevonden en wordt het geschreven geheugen van Brugge er bewaard. Nadat je door de oude assisenzaal gelopen hebt, komt je in de Renaissancezaal. De blikvanger in deze voormalige schepenkamer is de monumentale pronkschouw in hout, marmer en albast. Deze 16de eeuwse schouw werd ontworpen door Lanceloot Blondeel en is een lust voor het oog.”

Je kunt er gerust bij gaan zitten om al die details te bekijken!

De Basiliek van het H Bloed en het Museum met het Reliekschrijn

“Dubbelkapel, met beneden de romaanse Sint-Basiliuskapel (1139-1149) en op de bovenverdieping de kapel waar de Relikwie van het Heilig Bloed bewaard en iedere vrijdag vereerd wordt. Laatstgenoemde kapel werd meermaals verbouwd. In het Museum van de Basiliek van het Heilig Bloed worden o.a. reliekschrijnen, kerkelijke gewaden en schilderijen tentoongesteld.”
Ik heb een foto gebruikt van Toerisme Brugge-Jan Dhondt om te illustreren hoe mooi de bovenkerk is .

Even stilstaan…

Eén jaar geleden, op 22 maart 2016, viel  door  terreurdaden het dagelijks leven even stil . Vandaag herdenken we deze dag  en zijn in gedachten bij hen die op deze dag hun leven lieten en bij het onnoemelijk verdriet van de getroffen families.
Graag zou ik deze speciale tulpen die ik gisteren kreeg voor de eerste dag van de lente aan hen willen geven. Ook aan hen die op gevaar voor hun eigen leven hun medemensen hielpen.

Laat ons hopen dat dit nooit meer gebeurt

21 maart 2017

Op de eerste dag van de Lente heb ik in de tuin verschillende struikjes bosaardbeien in bloei gezien!!
Ik heb ook voor de eerste keer dit jaar het gras afgemaaid! Als het zo doorgaat wordt het een vruchtbaar jaar ( verleden jaar heb ik massa’s bosaardbeien kunnen plukken) en wordt het ook een lange grasafmaai periode .
Om de eerste lentedag te “vieren ” heb ik cakejes gebakken in charlotte vormpjes en gevuld met aardbeienconfituur en ook een appel-frambozentaart . Neen niet voor mezelf maar voor het bezoek dat langskwam. Van de taart vergat ik een foto te maken.

Creatief bezig zijn!

Een paar weken geleden deden we een zoektocht in Brugge( daar heb ik het later over) en het weer was die dag niet al te best. In de voormiddag hielden we het nog droog ,maar na de middag was het regenachtig.

Deze jonge mensen hadden er een oplossing op gevonden. Onder de ingang van de Halletoren hadden ze zich geïnstalleerd. Een strategische plaats want veel mensen lopen door deze poort om de binnenplaats te bekijken of als doorsteek naar de straat achter de Halletoren, of om een tentoonstelling te bezoeken, de toren te beklimmen of gewoon om naar het openbaar toilet te gaan.

Deze man hieronder vroeg héél vriendelijk in het Engels of ik hem geen geld wilde geven om drinken te kopen !! Hij had  volgens mij al meer dan genoeg gedronken en dat zei ik hem ook. Hij lachte enkel toen ik er nog bij zei ” moest het nog om eten te kopen zijn!” Ik mocht wel een fotootje van de vrolijke gast nemen. Hij wuifde me na…
Hij kreeg geen cent van mij maar die twee andere wèl in de gemeenschappelijke vioolkist.

De lente heeft een vrij weekend!

 Wanneer de kerselaar in bruidstooi is gehuld  dan weten we dat de lente er is.
De magnolia wil echter niet achterblijven en begint al kleur te bekennen.

Ja dat mooie weer zette aan om in de tuin alles aan de kant te krijgen. Dat lukte ten dele want vrijdag was het weer aan het omslaan en was het al merkelijk kouder. Helemaal niet aangenaam om in de tuin voort te doen. Tegen de avond begon het zelfs te regenen. Het was voorspeld en het is uitgekomen. Het is een regenachtig weekend .

Ik had met de kleinzoon afgesproken dat we vandaag , zaterdag,  met het tuinafval naar het recyclage park zouden rijden. Een dozijn zakken, alleen zou ik die niet in de kofferbak en neergeslagen achterzetel krijgen. Kleinzoon kreeg het voor elkaar.
Gelukkig bleef het een groot stuk van de dag droog. Zo kort na de middag was het niet druk in het recyclagepark en het tuinafval was vlug uitgeladen.
Maar we hadden nog een lading afval van de opkuis in de woning die dochterlief en schoonzoon hebben aangekocht een eind buiten Knokke. Nu de kleinzoon mij hielp vroegen ze of ik met hun afval ook een keertje wilde rijden. Als ik hen daar kon meehelpen, graag gedaan, er is nog genoeg werk aan de winkel in het aangekochte huis.

Het was een over en weer geloop om de juiste container te vinden. Er lopen toezieners rond en ze kijken met argusogen wat je waar deponeert. Maar ze zijn ook vriendelijk als je vraagt in welke container iets mag gegooid worden. Het vroeg in elk geval meer tijd dan het lossen van tuinafval! We hebben een paar foto’s gemaakt op het recyclagepark tot jolijt van de toezieners “wil je bewijzen dat je ook geholpen hebt” zeiden ze tegen mij. Ze moesten eens weten tot wat ik allemaal in staat ben 🙂

 Alles heeft een plaatsje: hard plastiek , zacht plastiek, afval in hout  en ijzer. En als het geen zuiver product is zoals behangpapier waar lijm aan kleeft, gordijnen met haken, om maar wat op te noemen dan hoort het thuis bij het grof vuil.
We hadden ook een douche deur mee met glas in een ijzeren kader. De toeziener toonde de kleinzoon dat hij dit met een hamer moest stukslaan! Het lukte eerst niet maar het moest  met een  stevige korte tik en het glas viel in honderden stukjes uit elkaar! Daarna met het ijzeren kader naar de container met ijzer.
We zijn daar wel eventjes bezig geweest en we waren juist op tijd klaar toen het begon te regenen. Het regent nog altijd!

Op stap met vriendinnen

Zo’n mooi weer vandaag. Met twee vriendinnen was er afgesproken om eerst een wandeling te maken in Sluis en dan iets te gaan eten. Neen we hebben de winkels niet afgeschuimd  enkel eens binnengekeken in een souvenir-giftshop om de nieuwe trends  te bekijken en in de kledingswinkel Vögele die failliet is maar waar curatoren  de winkels openhouden  voor de uitverkoop van voorraden. We liepen er enkel  rond te kijken. Er waren echt koopjes te doen.

Het wandelingetje bracht ons naar een gedeelte van Sluis waar weinigen komen , want waarom gaan de meeste mensen naar Sluis : om te winkelen ,te eten en te drinken. Behalve de twee winkelstraten wordt de rest van Sluis  links gelaten. Toch is er is dit kleine stadje het een en ander te  zien.

Daarna wandelden we terug naar de Kaai . Het was ondertussen middag en overal zaten de terrasjes al vol. In de “Nieuwe Zeehaven” gingen we binnen  om te eten. Geen plaats meer op het terras. Met een groupon bon krijg je voor 15 euro per persoon een menu : aspergesoep, een visschotel( heerlijk!) en een koffie of dame blanche. Niet moeilijk om te raden wat ik koos, hahaha!

Na een lekkere maaltijd en  flink bijkletsen trokken we huiswaarts. Eén van de vriendinnen gaat overmorgen op reis en wilde nog verschillende dingen regelen.
Omdat het nog redelijk vroeg in de namiddag was heb ik me opnieuw op de tuin gestort en nog een paar uurtjes  bladeren geharkt en onkruid verwijderd. Met kleinzoon is afgesproken dat we zaterdag al die verzamelde tuinzakken naar het recyclage park zullen voeren. Maar ik zal jullie eerst een foto laten zien hoeveel zakken ik ondertussen al gevuld heb. En ècht gevuld met tuinafval , geen nepzakken met papier onderaan en wat tuinafval bovenaan. 🙂

nieuwe poetshulp


Het is  lang geleden dat ik nog  iets vertelde over mijn poetshulp. Ja als het goed gaat dan heb je er ook niet veel over te vertellen behalve dat het goed gaat. Ik heb nu één jaar een poetsman gehad ( klik ).
Gerrit-jan was een stille man die zijn werk graag deed en we schoten goed op met elkaar. De dag begon steevast met een kopje koffie en een babbeltje. Leuk voor mij  om zo de dag te beginnen. We overliepen dan wat er eens een extra beurt moest krijgen. En dan begon hij  af te stoffen, dweilen , ramen lappen, boenen, keuken schuren, stofzuigen …op een trapladder mocht ik niet kruipen dat deed hij wel bv om lampjes te vernieuwen , lusters poetsen … Tegen de middag dronken we samen een vers gemaakte kop soep en het gebeurde meer dan één keer dat hij langer werkte dan moest. Hij had zo zijn principes, als je aan iets begint moet je het ook afwerken. Ik heb al meerdere poetshulpen gehad die een kwartier voor tijd alles al hadden opgeruimd en klaar stonden om te vertrekken. Ze lummelden dan nog wat rond en klokslag waren ze huppeldepup! Of anderen die wel tot het laatste ogenblik werkten maar alles achterlieten zodat ik tapijtjes, poetsgerief, emmers en borstels zelf moest terug zetten.
Neen Gerrit-jan was perfect en dan dweep ik echt niet hoor! Hij was iemand zoals ” ‘t Vrouwtje ” die 32 jaar lang elke week een namiddag mijn huishouden in orde bracht en  niet keek op een halfuur . Zo iemand die werkte alsof het haar eigen huishouden betreft. Voor iets hoort wat en ze gingen dikwijls naar huis met homemade confituur, taart, soep…

Je voelt het al aankomen , Gerrit-jan komt niet meer. Hij is nu concierge in een villabouw  met tien appartementen. Hij heeft een mooi appartement ter zijner beschikking en de mogelijkheid om in het gebouw zelf  te poetsen. Met onmiddellijk ingang. Ik gun het hem en de firma van poetshulp heeft  hem ook onmiddellijk laten gaan ( anders is er nog een vooropzeg van een maand) omdat  hij deze kans niet zou mislopen. Hij zag dat ik wat beteuterd keek toen hij het nieuws vertelde ” maar ik kom heus nog wel langs hoor” was zijn reactie. Gerrit-jan het ga je goed in je nieuwe woonst en op je werkplek!

De firma heeft ervoor gezorgd dat er onmiddellijk een nieuwe poetshulp kwam. Een 26 jarige vrouw afkomstig uit Nepal die hier al vier jaar woont en tot haar bevalling ( baby is nu 9 maanden) gewerkt heeft in de horeca in Brugge. Ze zocht parttime werk in Knokke-Heist waar ze woonachtig is . De eerste kennismaking verliep erg vlot. Nu maar afwachten…