Maand: oktober 2020

Het kerkhof op 1 november

kinderenenkleinkinderen kerkhof, Knokke-Heist ,

 

Vorige week op een zonnige namiddag ben ik naar de centrale begraafplaats gegaan. Het was er rustig en dan vind ik het fijner om daar even rond te wandelen en goedendag te zeggen aan vrienden en kennissen die daar hun laatste rustplaats hebben. Ooit zal ik daar ook rusten en zullen anderen hopelijk ook even langskomen om goedendag te zeggen. Dat is nu eenmaal het leven en hoe ouder je wordt hoe meer dat je beseft dat  het leven eindig is voor iedereen, zonder onderscheid .
Overdaad aan bloemen is op de foto’s nog niet merkbaar . Velen wachten tot de vooravond van  1 november  om bloemen bij de graven neer te zetten.

Ontelbare rijen met gestapelde vijfhoekige betonnen blokken met urnen waar ook de urne van opa in geborgen ligt.

Bij de strooiweide hebben ze een monumentje gezet en arduinen zuilen geplaatst waar een naamplaatje kan op bevestigd worden. In de boom op de strooiweide hangen kleine herinneringen.

Langs en op de strooiweide worden bloemen gelegd

De tendens is tegenwoordig  kleine grafkeldertjes waar een urne wordt in geplaatst. Die worden  al op voorhand geplaatst. Er is enkel eigen keuze voor een dekplaat in marmer of andere materiaal.

Mijn ouders liggen hier nog in dit perk( bovenste foto) , de concessie is verstreken , de grafsteen is verwijderd en pas als alle concessies in dit perk zijn verlopen wordt er overgegaan tot opruimen en aanleg van een nieuw perk.
Bij de tweede foto is er na een ontruiming niet meer overgegaan tot aanleg van een nieuw perk maar werd er een stilteplaats gecreëerd met een slingerend stenen levenspad en enkele banken.

Een groot deel van de parkbegraafplaats bestaat uit grafzerken die een bepaalde hoogte en breedte mogen hebben. Materiaal naar eigen keuze . Geen praalgraven of exuberante toestanden. Er wordt op de parkbegraafplaats allang gestreefd naar eenvormigheid. Iedereen gelijk in de dood !

Het perk( in feite moet ik spreken over tuinkamers die allen omrand zijn met een haagje) waar kinderen begraven liggen . Daar breekt je hart.

De parkbegraafplaats heeft een enorme opkuis achter de rug en ziet er tegenwoordig wat kaal uit. Alleen de herfstkleuren van de bomen fleuren het  op en de vele bloemen die tegen 1 november een plaatsje zullen krijgen bij de vele graven. Er is een onthaal bijgebouwd en een terras waar na de begrafenisplechtigheid nog wat kan uitgerust of nagepraat worden.

Nog een wandeling

kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, wandelen , ,

Maandag moest ik voor de jaarlijkse controle naar de NKO arts (neus ,keel en oor). Ik heb vroeger al eens verteld dat ik jarenlang last heb gehad van sinusitis. Zodra het herfstweer werd had ik ervan. Vochtig en mistig weer en veel wind en hop ik had het weer zitten . Toen ik op reis eens een geweldige bloedneus kreeg ( in mijn slaap kreeg ik een zodanige bloedneus dat ik wakker werd en het hele hoofdkussen en het bed zelf doordrongen was). Eenmaal terug thuis ben ik in spoed naar een arts gegaan , die heeft een adertje dicht  gebrand en me opmerkzaam gemaakt dat ik reuze poliepen had en dat die de oorzaak waren van mijn sinusaanvallen. Hij sprak zelfs van opereren wat ik helemaal niet zag zitten. Na onderzoeken stelde hij voor om een tijdlang een dubbele dosis te pufferen. Wonder boven wonder waren die poliepen zo gekrompen dat ik praktisch geen last meer had en tot nu toe ook niet meer heb!! Ik ben die man eeuwig dankbaar, al moet ik nu voor de rest van mijn leven ‘s morgens en ‘s avonds even pufferen!!
O ik dwaal af  dus maandag was controle dag. Alles nog altijd oké. Maar ik volg ook altijd strikt zijn advies. Daarbij is het een plezier om bij hem langs te gaan  zowel hij als zijn vrouw( die het secretariaatswerk doet) zijn de vriendelijkheid zelve en je kunt er altijd met vragen terecht! De  afspraaktijd wordt  strikt nageleefd en in corona tijd is dat ideaal. Niemand in de wachtzaal

Hij heeft zijn woonst en praktijk  niet ver van een klein park met name  “Park 58 ” dat net geen 10 ha groot is en zijn naam dankt aan de Wereldexpo in 1958. Een strakke zeewind  hield me niet tegen om even in dat kleine parkje te lopen. Gelukkig was de zon van de partij want anders was het maar frisjes geweest .

Een drietal jaar geleden heb ik over dit parkje al geschreven.(klik ) Toen waren ze bezig om de heleboel eens te zuiveren van exoten.

De hoofdingang heeft nog altijd zijn mooie pergola.

De watertoren is van alle kanten goed te zien.( Bij een open monumenten dag ben ik eens naar boven geklommen. Een ware uitputtingsslag langs smalle ijzeren trappen rondom de toren ( aan de binnenkant hé! )tot boven aan .)

Natuur en bos (klik )wil  de natuurlijke habitat van de duinen herstellen langs de hele kust. Alle planten die hier niet thuis horen worden verwijderd. In dit park is dit oa al gebeurd maar het zal nog wel tijd vragen eer het zijn vroegere glorie terug heeft. Het is er kaal maar toch zie je al een duinlandschap ontstaan. Alleen hadden ze beter schelpenpaadjes aangelegd  want die asfalt weggetjes zien er niet zo natuurvriendelijk uit. Ik heb ze ook zo veel mogelijk geweerd op mijn foto’s.

Geef het Park nog wat tijd en het wordt opnieuw een heerlijk plekje dicht bij de drukke Elizabetlaan en niet ver van de zee.

17 oktober is Werelddag van het verzet tegen armoede .  Op die dag wordt armoede onder de aandacht van het grote publiek gebracht. In Knokke-Heist is het Koning Rocco en zijn raadsleden die ervoor zorgen dat elk kind gelijke kansen krijgt om te spelen en volop van het leven te genieten. Op verschillende plaatsen op het grondgebied zijn er voor kinderen allerlei doe-activiteiten  en meestal op plaatsen waar kinderen graag spelen zoals in dit Parkje. Meer uitleg over dit initiatief door op klik te drukken.(klik)

En wandelen maar…

kinderenenkleinkinderen bos, herfst, wandelen , ,

Zondag ben ik opnieuw op de wandel geweest. Deze keer in de Steenbrugse Bosjes( bij Brugge). Samen  met mijn schoolvriendin reden we er naartoe. Te voet was het niet zo ver van haar woning maar  we moesten ook terug en daar bovenop nog een wandeling in het bos vond ze voor mij toch te veel. Ik zei maar niets maar achteraf gezien had ze wel gelijk. Ook gezien we nergens in de onmiddellijke omgeving van het bos wat konden uitrusten in een tearoom, gewoon omdat er geen tearoom was in de omgeving.

We parkeerden in de omgeving de auto en wandelden langs een woonzorgcentrum  en voorbij het  AZ St Lucas naar de ingang van de Steenbrugse Bosjes. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was er wel een wandeling waard. In feite koos zij voor dit bos omdat het op een zondag in het Tillegembos en Beisbroek veel te druk is deze tijd en we wilden geen drommen wandelaars tegenkomen.

Het woonzorgcentrum de Zeventorentjes( verwijzend naar een oude boerderij in de omgeving dd uit de 14e eeuw met een duiventoren met 7 torentjes( klik) en nu uitgebaat als kinderboerderij.)
Vlak vòòr het zorgcentrum bevindt zich het AZ St Lucas. Rondom de parking prachtig verkleurende bomen!

Vlak naast het AZ St Lucas is er een ingang naar het bos.

De beek waar je over een brug het bos binnenstapt zit vol met eenden die in groep weg en weer over het water “varen”.

Vlak bij de ingang van het bos  zie je een massa rode paddenstoelen met witte stippen. Een  gids vertelde eens dat deze vliegenzwam vooral gedijt onder berkenbomen maar ook te vinden is bij beuken en eiken. Hier stonden er berken.

Het plakkaat en de verwijzing naar een wensboom deed ons naar een plek stappen in het bos waar we van ver al linten en kleurig ingepakte bomen( met breiwerk) zagen.  Een ontroerende plek met hartverscheurende berichtjes.

Vlakbij waren boomstammen bijeen geplaatst waar je een bezinningsmoment kon inlassen.

Zoals bij de vorige wandeling in de Assebroekse Meersen waren er dieren afbeeldingen gebeiteld in de boomstammen die als zitbank gebruikt worden.

De benaming bosjes …van mij mag het wel een bos genoemd worden al heeft het niet de grootte van het Tilleghembos of Beisbroek.

Mooie bomen met verkleurende bladeren en overal héél veel paddenstoelen

Op het einde van de wandeling even rusten op een bank samen met een vleermuis !

Wandelen is het motto!

kinderenenkleinkinderen Nederland, wandelen , ,

Gezien ik voorzichtig moet zijn en tot nader order niet mag fietsen ( wat ik véél liever doe) probeer ik zoveel als het weer het toelaat wandelingen te maken.  Deze week reed ik naar Sluis, neen nu eens niet om te winkelen maar om op de wallen te wandelen rond Sluis. Matige zon en niet al te veel wind. De auto werd aan het kanaal achtergelaten en vriendin en ik wandelden het voetgangerspad op .

Vanop het voetpad heb je een mooi zicht op de omgeving. We waren er helemaal alleen en op het fietspad beneden zagen we ook niemand.

Ook hier had de voorbij storm  voor ravage gezorgd.

Aan de voet van de bomen veel paddenstoelen.

Waar je ook wandelt op de wallen is de molen overal te zien

De eerste helft hebben we afgewandeld maar dan zijn we naar beneden gegaan en zijn niet aan de tweede helft begonnen. Dat zal voor een andere keer zijn.

We wandelden door de rustige straten en hier en daar merkten we hoe vindingrijk de handelaars zijn. Bij een tearoom zagen we mensen in het deurportaal staan wachten tot plots de deur openging en er een paar dozen met pizza’s werden overhandigd. Bij een andere tearoom-restaurant hadden ze bij een ingang een paneel geplaatst met daarop take away. Ik las op het reclamebord dat je daar menu’s kon bestellen en dan komen afhalen. Een derde had een kleine toonbank vòòr de ingang geplaatst waar je kleine hapjes kon bestellen en ook koffie en frisdrank. Zoals je op de foto hierboven ziet liepen er héél weinig mensen in de winkelstraat! Nochtans zijn  alle andere winkels open!

Op het parkeerplein bij het Belfort had je alle plaats om je auto te parkeren!

Langs het kanaal niet de gebruikelijke terrasjes maar ook zie je geen enkele auto geparkeerd staan.

Het was wel een doordeweekse dag maar zo kalm en leeg heb ik het nog niet meegemaakt. En dan is het nog geen volledige lockdown.

 

 

Even iets vertellen .

kinderenenkleinkinderen Uncategorized

Een herfstfoto van mijn straat en wat bloemen nu nog in mijn tuin. Ik ben volop bezig met bloembollen te planten want ik wil volgend voorjaar een zee van tulpen en narcissen zien om te vieren dat ik er weer helemaal bovenop  zal zijn. Ik zal er in elk geval mijn best voor doen.

Zij die hier langskomen zullen zich afvragen waarom ik niet bij hen langskom en ook niet regelmatig blogpostjes maak. Ik heb nog altijd heel veel zin om mijn gedachten, uitstappen , foto’s… met jullie te delen. En ook om bij jullie langs te komen, maar ik moet doseren en dat kan nog een hele tijd duren.

De operatie die ik half juli onderging( een littekenbreuk operatie) is veel zwaarder uitgevallen dan ik verwachtte ( ook dank zij corona waardoor ik vier maanden moest wachten) en het herstel verloopt ook trager dan ik gehoopt had. De operatie zelf is goed verlopen maar echt hersteld zal ik pas zijn een jaar na de operatiedatum. Dus nu nog 8 maanden te gaan.
Pijn is een dagelijks woord geworden in alle gradaties van miniem tot de overtreffende trap en liefst altijd onverwacht. Gelukkig duurt het nooit heel lang. Ik neem geen pijnstillers. Ik ken mezelf dan doe ik dingen die ik beter niet zou doen. De chirurg stelde voor om een inspuiting te geven maar die heb ik geweigerd. Ik heb zo al genoeg problemen met medicatie met soms felle reacties als gevolg.
Maar ik heb wel een grote natuurlijke rem : vermoeidheid. Ik ben vlug moe en ondertussen heb ik geleerd om daar aan toe te geven en kruip ik in de zetel om wat te rusten. Ik heb een schat van een vriendin met wie ik nu(in feite gaan we al jaren samen op stap) korte uitstappen doe . ” Eerst rusten vóór we op stap gaan” zegt ze moederlijk en dan zijn we een paar uur weg! Daarna is mijn energie op maar nu komen er toch al dagen dat het stukken beter gaat. Uiterlijk zie je niets en al te dikwijls denken anderen  dat je genezen bent. Terwijl je in feite nog een lange weg hebt te gaan . De chirurg drukte me maandag  bij de controle nog eens op het hart ” Wees voorzichtig” in alles wat je doet. Dat zal ik zeker doen en zeker met Covid 19 in de buurt. Ik ben een risico patiënt en niet enkel gezien mijn leeftijd.
Ik heb een zeer helder relaas gelezen van een chirurg over een littekenbreuk operatie . Het is maar best dat ik dit niet op voorhand heb gelezen. Het is een riskante operatie en zeker als er zo’n grote breuk is  vastgesteld zoals  bij mij .

Maar ik ben een positief ingesteld mens en wees gerust ik laat mijn hoofd niet hangen. Ik ben ook omringd door familie en lieve vrienden!

 

Dag van de trage weg

kinderenenkleinkinderen Brugge, herfst, wandelen , ,

Het voorbije weekend was het(het hele weekend lang)”De Dag van de Trage Weg”  .Trage wegen zijn onverharde wegen. Ze zijn interessant voor wandel- en fietsnetwerken en hebben een ecologische meerwaarde. Landbouwers gebruiken deze wegen nog vaak om hun landerijen te bereiken.
En met deze gedachte ben ik samen met een Brugse vriendin naar de Assebroekse Meersen gereden om daar op trage wegen te wandelen.

“Het 420 ha grote gebied ligt op de grens met Brugge, Beernem en Oostkamp en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. De meersen vormen een geheel van laaggelegen vochtige weiden en hooilanden, omringd door rijen knotwilgen en populieren”

Het was ideaal weer om te wandelen en we waren niet de enigen die daar wandelden. Opvallend ook veel jonge mensen.

Boomstammen als zitbank met houtsnijwerk van dieren die hier in de omgeving te vinden zijn zoals een uil, een pad, een eend, een otter( denk ik toch)

Even werd gevreesd voor een regenbui. Maar het bleef droog tot we in de auto stapten.

Heel veel paddenstoelen zagen we niet maar het waren wel mooie

We kwamen veel jonge mensen in groepjes tegen die er stevig de pas inzetten!

Een leuke en lekkere afsluiting van een mooie wandeling in een tearoom bij het begin ( of einde ) van de wandeling . De laatste dag dat ze nog open waren!!!

 

Eten in Damme

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, restaurant, vrienden ,

Ik heb de laatste dagen wat problemen gehad met de pc. De ene keer was het mijn mail die niet wilde opstarten en dan kreeg ik de pagina niet open van WordPress, dan weer kreeg ik melding dat er iets fout was en nazicht moest doen… Al wist ik niet wat ik moest nazien. Op den duur smijt je  de boel dicht want heropstarten loste het probleem ook niet op. Nu lukt het opeens weer wel. Ik weet  nog altijd niet wat de oorzaak van die storing was. Buurvrouw vertelde me dat ze al twee keer de elektricien moest laten komen voor een serieuze elektriciteitspanne. Ook geen oorzaak te vinden. Misschien komt alles door het feit dat er serieuze werken gestart zijn op de nabijgelegen Natiënlaan waar een nieuwe rotonde zal komen . Die werken verlopen in fasen  maar zullen in totaal toch een tweetal jaar hindernis veroorzaken. Pfff . Doet me terugdenken aan de aanleg van de A11….
We zien het wel hoe alles zal verlopen, zolang ik maar kan computeren 😉

Donderdag was ik met twee schoolvriendinnen uit gaan eten in Damme. Juist op tijd  want vanaf maandag gaan alle restaurants en cafés dicht. We planden dit al een tijdje terug maar het kwam er om allerlei redenen nooit van.
Ik had in een reclame van ” social deals” gezien waar je oa aan een goedkopere prijs etentjes kon bestellen in restaurants die deelnamen. Eén van de vriendinnen had dit reeds gedaan en dat was goed meegevallen. Ik waagde me er ook aan en koos voor Restaurant “De Lieve” in Damme. Dus donderdag kwamen we samen in Damme in Restaurant “de Lieve”
Die bewuste middag waren er 13 klanten in de zaak en allemaal via social deals (denk ik toch  want iedereen at het voorgestelde viergangen menu.
Héél lekker en als bewijs dat hij er wat van kent stond daar de zilveren pollepel te blinken die hij in het verleden in de wacht heeft gesleept( Deze culinaire wedstrijd staat open voor kooktalenten in West-Vlaanderen).
We verlieten het restaurant met een goed en voldaan gevoel . Zodra het terug kan gaan we beslist nog eens terug.

Het voorgerecht een slaatje vergezeld van Noordzeevis met een soepje van kokosmelk, tomaat en wat oosters gekruid . Het was al op toen ik dacht om een foto te maken!
Daarna als tussengerecht filet van Roodbaars in een romig sausje, jonge spinazie en poldertruffel
Het hoofdgerecht bestond uit schijfjes hertenkalf met herfstgarnituur en, spekreepjes en boschampignons.
Het dessert was een lekker bordje met zoetigheden.

De naam van het restaurant is niet zo maar gekozen. Vlakbij het restaurant zijn restanten opgegraven van een sas van het kanaal “de Lieve”dat Gent met Damme verbond.

Na het etentje reden de twee vriendinnen huiswaarts richting Brugge en ik nam nog even de tijd om wat foto’s te maken vooraleer ik richting Kust reed.
Hierboven zie je het brugwachtershuisje vlakbij de brug die Damme verbindt met Oostkerke. Dit huisje is nu ingericht als miniwinkeltje waar je snoep en ijs kunt kopen en kleine gadgets zoals deze zwaan windvanen.µ

Een zicht op de hoofdstraat van Damme waar je op de tweede foto nog juist het puntje ziet van het stadhuis. Panelen om je wegwijs te maken in het aanbod dat Damme je biedt!

Aan de andere kant van het kanaal zag ik een schaapsherder  op wandel met zijn kudde schapen en zijn honden. Ik reed over de brug richting Oostkerke en parkeerde mijn auto op de parking van Restaurant-charmehotel Ten Polders…

…en wandelde naar de herder toe. Sedert een drietal jaar wandelt hij met een kudde van 160 schapen en opgeleide honden van Brugge tot in Oostkerke en terug. Ter hoogte van het Restaurant Ter Polders ging hij rechtsomkeer maken. Deze schapen zijn één grote familie en andere schapen zouden het niet overleven moesten die erbij gestoken worden! In de winter staan deze schapen op stal.

Enig om te zien met op de achtergrond de bomen langs “de stinker en de blinker”( het Leopoldkanaal en het schipdonkkanaal)

De storm Odette heeft hier blijkbaar ook lelijk huisgehouden. Zag je langs het kanaal nog her en der takken liggen hier was een serieuze boom gesneuveld.

De stam is in grote stukken gezaagd. Het onderste staat er bij alsof er een bom is opgevallen. In de verte zie je de toren van de kerk van Oostkerke , waar ik in een vorig log over schreef

De brug over de Damse Vaart om naar Oostkerke te rijden.

Ik reed door het dorp  langs de molen van Oostkerke die kan bezocht worden maar die dag jammer genoeg niet.( klik) . Het plakkaat bij de molen toont hoeveel molens er nog in de onmiddellijke omgeving zijn!
Mooi om zo de dag te beëindigen daarna reed ik in één ruk huiswaarts!

Cartoonfestival

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, cultuur, Knokke-Heist ,

Toen ik de tentoonstelling bezocht van Anton Corbijn zag ik bij het buitenkomen de panelen staan die verwijzen naar het cartoonfestival. Jaarlijks ging die door in een grote tent op het strand. Maar door de coronapandemie werd dit evenement , dat elk jaar veel volk lokt gedurende de twee zomermaanden,  geschrapt. De  wedstrijd  ging dit jaar door onder de vorm van een openluchttentoonstelling met een wandel- of fietsroute doorheen Knokke-Heist.

In Cultuurcentrum Scharpoord, ‘t Zwin, Museum Sincfala en het For Freedom museum prikkelen de winnaars èn geselecteerden van de Grote Prijs Knokke-Heist Gouden Hoed & Press Cartoon Belgium ongetwijfeld je lachspieren. Op de 4 locaties ruim 230 cartoons! Best de moeite!

De 40 cartoonspots staan namelijk voornamelijk opgesteld langs de vernieuwde gemeentelijke speeltuintjes! Hier een zicht in de tuin van het cultuurcentrum

Je hoeft je niet meer te haasten want sedert vorige weekend is dit evenement afgesloten.. Ik heb nog juist in de tuin van het CC. Scharpoord een deel van de cartoons kunnen bekijken. Hopelijk kan het volgende jaar weer in de grote tent en kan dan de 60ste uitgave van het Cartoonfestival groots gevierd worden.

De winnaars van de 59ste uitgave van het Cartoonfestival.

Tentoonstelling in CC Scharpoord

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, Knokke-Heist ,

Het regende fel toen ik die bewuste dag de tentoonstelling van Anton Corbijn (°20.5.55) fotograaf, grafisch ontwerper en speelfilmregisseur bezocht in het CC. Scharpoord. Om veiligheidsredenen ( Covid19) was er een andere ingang voorzien dan normaal en moest ik rond het hele gebouw lopen naar een ingang die uitzag op het Zegemeer. Zo kwam je niet in aanraking met de mensen die de bibliotheek bezochten of die naar de cafetaria gingen.
De hele tentoonstellingsruimte op het gelijkvloers was ingenomen. Met verschuifbare panelen passen ze de ruimte aan naar gelang de grootte van een tentoonstelling. Maar ook de hele bovenruimte was ingenomen en zodanig ingericht dat je niemand moest kruisen. Je werd in tijdslots toegelaten en zo was het nooit te druk en kon je rustig genieten van al die foto’s.

Anton Corbijn Knokke-Heist

 

De portretten die Corbijn maakte van Kate Moss, Alexander McQueen of van Naomi Campbell hebben inmiddels een iconische status verworven. Als visual director achter Depeche Mode en door zijn decennialange samenwerking met onder meer U2 heeft hij een stempel gedrukt op hoe wij kijken naar een belangrijk stuk hedendaagse cultuur. 

De meeste foto’s waren van modellen en artiesten. Een klein overzichtje want er waren ongeveer 200 foto’s

James Brown,  JP Gaulthier, Naomi campbell en Ann de Meulemeester

Bryan Ferry, Herman Brood, Clint Eastwood , Ed Harris

Sean Penn, Donatella Versace, David Bowie, Tina Turner

Annie Lennox, Paul mcCartney, Georgio Armani

Bono, Sergio Herman, Johny Depp

James Last, the hot chili Peppers, Mick Jagger, The Rolling Stones.

Leuk om al die bekende en ook onbekende mensen door de lens van deze fotograaf te zien.

 

Abdij van Zevenkerken

kinderenenkleinkinderen bos, Brugge, wandelen , ,

Op een zonnige zondag in september waren mijn Knokse vriendin en ik uitgenodigd bij een Brugse vriendin om een wandeling te maken in het bos bij de abdij van Zevenkerken( in de nabijheid van Brugge). Velen hadden dezelfde gedachte gehad want de eerste parking stond stampvol en de tweede parking erachter liep ook langzaam vol.
In corona tijd een ideale plaats om in de grote boomgaard van de cafetaria verbonden aan de Abdij te genieten . Het is er selfservice en buiten zoek je zelf een vrije tafel en wat stoelen om plaats te nemen in de zon of in de schaduw ( je kan tafel en stoelen zetten waar  het voor jou het beste uitkomt) .
Die dag was in de boomgaard  geen enkele tafel of stoel nog  vrij. Uiteindelijk zijn we binnen gaan zitten want na een wandeling in het bos waren we aan rust en drank en natuurlijk een versnapering toe .


De boomgaard (foto van internet). Hier zie je slechts het rechtse deel. Links van het pad is er nog zo’n stuk boomgaard.
Maar wij gingen dus eerst wandelen

Er waren zelfs auto’s die de moeite niet deden om naar de tweede parking te rijden en hun wagen achterlieten in de dreef!
Aan de Abdij is sedert 1910  ook een abdijschool verbonden. Onze huidige koning heeft er school gevolgd.

Wij wandelden tot aan de  St Andries abdijkerk. Deze huisvest zeven kerken of kapellen in verschillende stijlen, die herinneren aan de zeven grote basilieken van Rome. Uiterlijk is dit te zien aan de verschillende torens en koepels op deze abdijkerk. Meer uitleg op wikipedia

 

 

De hoofdkerk of basiliek van de heilige apostelen Petrus en Andreas, met koor van de monniken,

Onze-Lieve-Vrouwekerk, tweede hoofdkerk, in byzantijnse stijl en koepelvorm rechtover de eerste hoofdkerk.

ER zijn dan ook nog Verschillende kapellen waaronder deze van St Paulus.
Een monnik kwam discreet kijken wat we in de abdij kerk deden.
Nadat de twee vriendinnen een kaarsje hadden aangestoken verlieten we dit indrukwekkend gebouw.

Rechtover de abdijkerk trokken we het bos in, in een gedeelte waar we mochten wandelen.

Alle beekjes lagen droog en hier en daar was er al een paddenstoel te bespeuren.

Midden in het bos stond een klein  kapelletje op een balk, omwonden met namaakhortensia’s in felle kleuren 🙁

Daarna gingen we “uitrusten” in de cafetaria.
Mijn stukje appeltaart kon niet meer op de foto…ik had die al binnen 😉
Het was een dag waarvan je er méér dan eentje in een week wil hebben.