Maand: januari 2020

Wandelen op de zeedijk

kinderenenkleinkinderen wandelen, zee en strand , ,

Eenmaal uit het “Bosje van Heist” sta ik hier op de zeedijk zelf met op de achtergrond nog juist zichtbaar de “twee redders”.
Van hieruit wandelden mijn vriendin en ik langs de zeedijk tot het Rubensplein. Mutsje op en sjaal goed rond mijn hals want het was koud .Handschoenen in de handtas want anders kan ik geen foto’s maken 😉

Op het strand staan er “zandvangers want anders geraakt de zeedijk bij de minste stormwind vanuit zee onder het zand.
De eerste foto met zicht op Zeebrugge en de andere met zicht richting Knokke

Het strand bij de bocht van Duinbergen tot aan het Rubensplein ligt er “maagdelijk ” bij. Alleen het rode kruis gebouwtje rechts in de verte  is blijven staan.

Verboden te zwemmen maar de honden mogen nu over het hele strand rennen.

De Residence Duin in Duinbergen wordt afgebroken! Jammer !  Ik heb dit gebouw mijn hele leven daar geweten.

“Résidence Duin” is opgetrokken ca. 1936 op de net verkavelde gronden van het Albertstrand. Binnen deze verkaveling krijgt het gebouw een beeldbepalende rol, omdat het op de Zeedijk de grens aangeeft tussen Duinbergen en het Albertstrand.

Het gebouw is ontworpen door architect P. Agon, een Duinbergse architect die in het interbellum instond voor tal van villa’s en andere gebouwen in een diversiteit van stijlen. De stijl van dit gebouw kan getypeerd worden als een combinatie van art deco en Internationale Stijl, een vormgeving die uniek is voor Duinbergen.( Vlaanderen onroerend Erfgoed)

Bulldozers zijn bezig om het strand op te hogen en te nivelleren. Nu maar hopen dat er geen winterstormen meer komen!

 

Grappig , mooi geparkeerde step en fietsje. De vermoedelijke eigenaars doen een wandelingetje op het strand.

Zelf hebben we ons even opgewarmd op een verwarmd terras op het Rubensplein vooraleer verder te wandelen naar de auto die aan het station geparkeerd stond.

Bosje van heist

kinderenenkleinkinderen wandelen, zee en strand , ,

Zondag 26 januari scheen de zon tot  14 uur en daarna sloeg de hemel toe en bleef er alleen een grijs wolkendek. Maar ik had  zo’n zin om eens te wandelen op de zeedijk . Nu eens niet in de richting van het Zwin maar vanaf de andere kant,  te starten in Heist en zo tot aan het Rubensplein . Ik zag het niet zitten om dit heen en weer te doen. Mijn fysieke toestand kan een lange wandeling nog niet aan. Lang? Zeker voor een niet zo getrainde wandelaar( ik fiets liever). In totaal wandelde ik  toch meer dan een uur en dan bedoel ik niet slenteren.
Ik parkeerde mijn auto aan het station in Knokke en nam samen met mijn vriendin de tram naar Heist . Start aan het Heldenplein.
Maar eerst wilden we door het” bosje van Heist” (Directeur generaal Willemspark )wandelen. Er is zoveel negatieve kritiek omdat het bosje opgekuist is en er veranderingen zijn aangebracht. Het oogt inderdaad kaler maar laat alles toch eerst eens weer groeien vooraleer zoveel kritiek te spuien. Omdat het indertijd zo volgroeid was liepen er dikwijls exhibitionisten rond die de mensen de stuipen op het lijf joegen. Dan te bedenken dat er daar veel kinderen komen spelen!

Er is niet alleen een bosrijk deel maar ook een mooi duinengebied . Je komt er al wandelend tot aan de zeedijk. Het leuke is de lange en hoge trap waar het kunstwerk staat met de twee redders die op een hoge stoel het strand en de zee in de gaten houden.

we wandelden van daar het hele eind langs de zeedijk maar dat zie je morgen dan !

Nieuwjaarsconcert in het Casino van Oostende

kinderenenkleinkinderen cultuur, Oostende ,

Niets is zo ontspannend in deze duistere en korte dagen dan een namiddagje muziek . Daar hebben we met velen van genoten : het Nieuwjaarsconcert in het Casino van Oostende.
Drie namiddagen werden uitgetrokken om alle Vlaamse provincies te laten genieten van een mooi muziekaanbod met wervelende dansers en een paar klowneske optredens.
De senioren van alle Vlaamse provincies lieten het niet aan hun hart komen. Met elke dag 2000 senioren zat de zaal telkens vol! Westvlaanderen werd op woensdagnamiddag uitgenodigd. De derde leeftijd was deze drie namiddagen massaal aanwezig in Oostende.
Het gemakkelijkste vervoer voor mij was de tram. Geen parkeerproblemen  en van uit de provincie zelf kwamen ze met autobussen.

Elk jaar wordt voor het Nieuwjaarsconcert een muzikaal talent in de bloemetjes gezet. Dit jaar werd gekozen voor Lou Roman en zijn orkest met Nadia en Yvann. Over de jaren heen heeft hij talrijke zangers begeleid en was het zeker terecht om hem eens in de bloemetjes te zetten. Hij kreeg uit handen van Leona Detiège een gedenkbeeldje nl de Vedet van S-Plus.

Het orkest speelde een schitterend medley van Glenn Miller en de prachtige muziek uit Bohémian Rapsody.
Luc Appermont praatte het programma aan elkaar en de zangers waren aan elkaar gewaagd Patrick Onzia, Udo , Gunther Neefs, Barbara Dex en Jasmine de dochter van Lou Roman. De scetches met Dirk Van Vooren waren hilarisch. Barbara Dex en Jasmine brachten een ode aan Vaya con Dios!  De Gibson Brothers sloten de reeks af en zetten de zaal in vuur en vlam met een mengeling van disco en salsa!

Ik denk dat iedereen tevreden naar huis is gegaan. . Het enige onderwerp op dat uurtje huiswaarts keren met de tram was de succesvolle namiddag!

Foto’s van de show zelf is bijna onmogelijk maar toch een collage met wat beelden.

 

Afscheid van onze voorzitter

kinderenenkleinkinderen cultuur, Feest, Knokke-Heist , , ,

Zondag 19 januari hebben we afscheid genomen van de voorzitter  van de seniorenvereniging de Egelantier . Hij heeft jarenlang gezorgd dat we op tijd de beentjes  rekten en strekten met pétanque en koersbal en heeft ook zijn best gedaan om op cultureel vlak onze kennis bij te schaven met interessante uitstappen.
Een uitgebreid etentje waarop 54 leden aanwezig waren hebben hem gehuldigd. Ook een afvaardiging van Brugge kwam een speech geven.
Het is geen vaarwel, absoluut niet ,hij heeft alleen de voorzittersfakkel doorgegeven aan anderen en we mogen zeker nog rekenen op hem om ons verder de weg te wijzen!
We hopen hem nog vele jaren te kunnen bewijzen dat we goede leerlingen zijn en de vereniging met al onze mogelijkheden verder zullen doen bloeien!

Blue Monday

kinderenenkleinkinderen tuin

De maandag van de laatste volle week van januari is de dag waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek.

Waarom juist” blue” monday ? De kleur blauw had vroeger in de zeilscheepvaart met rouw te maken. Als een schip zijn kapitein of officier verloor, dan verfde de bemanning rondom het schip een blauwe band. Deze band (en een blauwe vlag) lieten bij thuiskomst duidelijk zien dat men de “blues” had, in de rouw was.

Ik voel me vandaag helemaal niet treurig , neerslachtig of weemoedig! Kijk maar eens welk een mooie zonsopgang ik deze morgen te zien kreeg!! En dat is echt niet elke dag zo  want huizen en bomen belemmeren een mooi uitzicht. Deze keer was de hemel tot héél hoog fel gekleurd. . De kleuren waren zo intens!

En toen ik naar buiten keek zag ik een ekster (op de tweede foto hieronder) als een gek weg en weer slingeren aan een touw (in de gesnoeide kerselaar )om toch maar graantjes uit de silo’s bedoeld voor de kleine vogeltjes te kunnen pikken.

In de tuin bekennen de  sneeuwklokjes al kleur.

Het krulhazelaartje zwaait met zijn ranke takken al heen en weer met bijna bloeiende katjes. Hier en daar al een madeliefje en tussen de terrasstenen een viooltje, grote   plakken mos in het gras en ook in de bloemenborder.De winterjasmijn blijft maar bloeien. Ook al een bloeiende bernagie en een struikje dat de hele zomer lang blauwe bloemetjes heeft ( de naam ontsnapt me nu) en nu al terug aan het bloeien gaat.

Geen tijd om aan een Blue Monday te denken!!

 

wandelen op een winters strand

kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, zee en strand , ,

Het kriebelde al een tijdje om eens te wandelen langs de zeewaterlijn. Ik vind het heerlijk om tijdens de wintermaanden op een verlaten strand te wandelen. Alleen duinen , zand en zee. Geen mensen ( of toch bijna geen) te zien , geen strandcabines, geen surfers en geen zwemmers..
Volgens de windwijzer op het dak bij mijn overbuur leek de wind niet echt uit zee te komen maar ook niet echt een aflandige wind. Bij die laatste is er dan weinig wind op het strand.
Ik waagde het erop. Niet dat ik bang ben van een beetje wind , maar bij lage temperaturen moet ik toch wat oppassen om geen sinusontsteking te krijgen. Ik was er zo lang van gespaard gebleven , maar nu moet ik weer opletten. Ik weet nog precies wanneer ik het opgedaan heb nl toen ik naar het Kerstconcert in Brugge ging. Het was miezerig en wat nevelig  weer en daarenboven koud op de koop toe. Tja madame wilde geen hoed of muts opzetten om niet met verwarde haren te zitten op het concert. Op de koop toe had ik mijn muts achtergelaten in de auto ipv die mee te nemen zodat ik die kon opzetten bij het terugkeren. Een dik kwartier terugwandelen en lap ik had het zitten. Sedertdien moet ik erg opletten als het nevelig en vochtig weer is en zeker iets op het hoofd zetten, kap van jas of muts.

Gisteren- en ook vandaag-was het helder weer met een schraal zonnetje. Geen parkeerproblemen op het verste punt waar je naar de zeedijk kan gaan. De wind was niet te onderschatten en de zon gaf niets van warmte. Een eindje langs de smalle zeedijk richting” ‘t Keun( hospitality van Flanagan)”gewandeld  en dan ben ik het strand opgewandeld tot aan de zee en ben zo teruggekeerd.
Jeetje precies een gevecht tegen de wind en het zand dat tegen je gezicht striemde. Weinig wandelaars gezien ! Maar het deed  deugd , ik voelde me  langzaam ontspannen . Eenmaal terug op de zeedijk leek het alsof de wind was gaan liggen. Zo’n wandeling geeft je nieuwe energie , ik hield er alleen erg koude vingers aan over ( kan geen foto’s maken met handschoenen aan) en geen last van mijn sinussen achteraf, oef ! Dus voor herhaling vatbaar

 

geen parkeerproblemen voor fietsen!

Je kunt het niet goed zien op de foto’s maar het zand stoof over het strand.

Ik zag aan de waterlijn twee kleine vogeltjes als gekken over en weer lopen bij ieder klein golfslagje!
De zee leek rustig tegen het strand aan maar in de verte was er veel deining.

geen wandelaars op de golfbrekers.

de stormwind heeft al serieuze zandkliffen gemaakt richting Knokke en richting Cadzand een groot hellend duinenvlak.

Ik ben het strand opgegaan aan Surfers Paradise en terug naar boven “geklommen ” aan  de RBSC.
Beide clubs waren gesloten die dag.

 

En dan terug naar de auto vlak aan de voet van de hellende appelzakstraat en recht naar huis om een warme kop thee!

 

 

Leuk adresje

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, vrienden ,

Soms kom je totaal onverwachts op een leuk adresje om een koffietje/theetje te drinken en waar het zo gezellig is dat je spontaan met de andere bezoekers een babbeltje slaat. Zo’n adresje hebben wij in Blankenberge ontdekt dank zij Pauline.

Toen we haar kleine expo bezochten in de bibliotheek van Blankenberge was er juist een fotosessie met een krant bezig en nadien verdween ze voor een interview. Ze vroeg wel om wat te wachten maar dat wachten bleef duren en we gingen een wandelingetje maken in de stad en zouden dan later nog eens binnenlopen. Het was een miezerige koude dag en we zochten al vlug een tearoom die open was . Het leek wel sluitingsdag voor veel zaken. Maar we troffen het niet met de tearoom die wèl open was. Er zaten veel rokers op een buitenterras met elektrische verwarming boven de hoofden, maar wij verkozen toch maar om binnen te zitten. Er zat niemand binnen ,we waren de enige klanten. De thee die ik wenste hadden ze niet en de koffie met veel slagroom die Julia vroeg hadden ze ook niet en er was ook niks zoets te verkrijgen. Nochtans stond er van alles op de kaart. Terwijl we met elkaar zaten te babbelen sloeg de uitbater er telkens zijn snabbel in. Wat een onbeleefdheid . Die kent het spreekwoord horen, zien en zwijgen wellicht niet! We wilden juist opstappen toen Pauline opbelde om te vragen waar we waren. Zij was in de buurt en wij vlug afrekenen en naar buiten.

We vertelden haar wat we tegenkwamen in deze tearoom. ” Kom dan breng ik jullie naar een zaak waar het echt gezellig is.” En of het gezellig was!
Hier een paar foto’s van een bloemenzaak die sedert een  jaar minder bloemen verkoopt maar wel veel oude spullen, kitscherige hebbedingen maar  ook mooie zaken. Een hoek van de zaak was ingericht als tearoom met oude tafeltjes en stoelen. Je kon er zelfgemaakt gebak eten en ook per persoon een schaaltje met allerlei koekjes bestellen. Omdat we niet wisten wat dit inhield bestelden we één schaaltje voor twee personen. Gelukkig maar want het was bijna een maaltijd  ,hahaha! De kelner kwam bij iedereen een praatje slaan en zo geraakte iedereen wel even  met elkaar aan de babbel.
Een volgende keer gaan we daar zeker terug wat gezelligheid opzoeken! Café Fleur een opvallend buitenbeentje in de binnenstad van Blankenberge op de hoek van de Visserstraat . Inspiratie hadden de uitbaters opgedaan in de grootstad New York.

 

 

Zwerfvuil problematiek

kinderenenkleinkinderen vrienden, zee en strand , ,

 

In de bibliotheek van Blankenberge gaat momenteel een kleine expo door met kunstwerkjes gemaakt van allerlei afval gevonden op het strand. Het is verbijsterend wat er allemaal gevonden wordt op het strand. Pauline , lieve vriendin van mij is een fervente wandelaarster en gaat dagelijks op stap langs het strand en de duinen. Haar hobby is schelpen rapen en liefst schelpen die ze nog niet in haar bezit heeft. Zij maakt daar  kunstwerkjes van. Maar ze begon ook op te merken dat er veel afval op het strand en langs de vloedlijn was aan te treffen. Zij begon het op te rapen en stopte dat in de afvalmanden die langs het strand  te vinden zijn.

Zij heeft zich dan aangesloten bij de  Proper Strand Lopers  . Ga eens kijken op deze blog wat deze vrijwilligers allemaal doen om de mensen bewust te maken van de afvalproblematiek!! Ook het project van mijn vriendin Pauline wordt er vermeld!

  Toen ik deze expo ging bezoeken werd ze op dat ogenblik geïnterviewd en gefotografeerd voor een artikel in een krant. Breng ook eens een bezoekje aan deze kleine expo en schrijf iets in haar boek als dank voor haar dagelijkse inspanningen om het strand en de duinen proper te houden.

Het lichtkunstfestival

kinderenenkleinkinderen Kerst, Knokke-Heist , ,

“De kustgemeente Knokke-Heist werd voor de tweede maal omgetoverd tot een spectaculair lichtsprookje in het thema van De Kleine Prins. Dit jaar gaat het verhaal verder en neemt de Kleine Prins de bezoeker mee naar zijn planeten. Jong en oud worden ondergedompeld in een wereld vol verwondering, verrassing, emotie en poëzie met spectaculaire lichtkunstinstallaties.”
Op de allerlaatste avond hebben mijn vriendin en ik het parcours afgewandeld : stukje Zeedijk , Kustlaan en Dumortierlaan tot aan het Van Bunnenplein. . Achteraf bleek dat we één lichtinstallatie niet gezien hebben , te vinden aan de achterzijde op het Lichttorenplein.
Ik geef geen commentaar op hetgeen ik gezien heb, ik laat het aan jullie over !

 

Voor deze boekenwinkel was het een gelegenheid om reclame te maken voor ” De Kleine Prins”

Aan de nieuwe redderspost hoorde je voortdurend geblaat van schapen. Ik kon echt geen mooiere foto maken en heb er maar een verlaten kerstboom op een gesloten terras ernaast bij gezet!

In dit planetarium was het ofwel te donker, of te hel verlicht of te flikkerend licht. Maar toch een poging.

De Dumortierlaan was helemaal verlicht door het groot aantal  kerstbomen met flikkerende lichtjes en de H.Hart kerk deelde mee in de verlichting.

Ambiance  aan de Icebar op het Van Bunnenplein.

2020

kinderenenkleinkinderen Feest, vrienden , ,

Na de verschillende kerstfeesten dicht bij huis heb ik Oud en Nieuw niet dicht bij huis doorgebracht.
Het was  een jàrenlange traditie dat de allereerste stagiaire die indertijd maanden bij mij haar stage heeft doorlopen Kerst bij mijn man en ik doorbracht. Zelfs toen ze al getrouwd was en twee kinderen had kwam ze elk jaar op Kerstdag met haar gezin . Toen mijn man zeven jaar geleden overleed zei ze ” en nu ga jij elk jaar de Kerstdagen en Oud en Nieuw bij mij doorbrengen.” Zo geschiedde het enkele jaren.
Ondertussen ga ik Kerstavond bij een zoon en Kerstdag bij de dochter. Oud en Nieuw gaan de kinderen zelf op stap en zijn ze allang blij dat ik niet alleen thuis zit !
Verleden jaar viel alles in duigen door mijn ziek zijn. Maar dit jaar  ben ik  met Oud en Nieuw naar Waasmunster gereisd met de trein. In mijn eentje rijd ik tijdens de wintermaanden niet met de auto naar ginder. Het is donker als ik doorga en donker als ik terugkom en er zijn lange eenzame stukken weg. Mag er niet aan denken dat ik in panne zou vallen!

Alleen duurt de trip met de trein 2 uur pfff! In Gent een half uur wachten op een verbinding! Vòòr de fameuze herschikkingen van de NMBS had ik wel een vlugge verbinding. Ik bracht die wachttijd nu door in het Starbucks Café . De oude cafetaria met zijn mooie plafonds en oud interieur is omgevormd tot een gezellige plek. Een student heeft bereidwillig een foto gemaakt met mijn “hot chocolat” in de hand! Zag dat niet zitten om een selfie te maken !!
In Lokeren kwam vriendin samen met haar man me aan het station ophalen en het genieten kon dan beginnen.

Ik ben tot en met verwend geworden met fijne gerechten en drank ‘s avonds onder ons drietjes. De andere dag waren haar drie kinderen er tegen de middag en schoven we met zijn negen gezellig aan tafel om opnieuw verwend te worden met lekker eten!
Ik was zo blij om iedereen terug te zien. Ik heb haar kinderen van kleins af aan gekend en sedert enkele jaren ken ik ook hun wederhelften.

Met Oude Jaarsavond : kaviaar, kreeft ,staartvis en ijstaart.
Aan die kaviaar is een anecdote verbonden. Jaren geleden was haar man voor zijn werk in Moskou. Hij had toen enkele kleine potjes verschillende kaviaar mee. Samen met een fles vodka brachten zij de kaviaar mee om bij mijn man en mezelf als hapje te eten! Dat was ons zo goed bevallen dat er toen al lachend gezegd werd ” als je ooit nog eens in Rusland geraakt breng nog maar eens wat kaviaar mee!! ”
Deze keer was hij niet zelf naar Rusland geweest maar wel een collega en die bracht een ijzeren doos kaviaar mee( de grootte van een dubbele nivea doos handcreme!! ). Met ons drietjes hebben wij die kaviaar puur gegeten op een toastje met een glas champagne erbij. Op de foto is de kaviaar op nieuwjaarsdag gepresenteerd op een soort speciale eiersalade.

Nieuwjaar dag currysoepje met gamba’s, hertekalf en keuze uit drie soorten ijstaart.
Ach wat kan het leven toch mooi zijn en zeker na hetgeen er het voorbije anderhalf jaar met mij is gebeurd. Al die mooie momenten  worden  nu intenser beleefd . Ik hoop dat er nog veel mogen volgen!