Fietswandeling

In juli had ik nood aan een gesprek met de chirurg die me tweemaal heeft geopereerd . Hij had toen iedere keer gezegd dat ik altijd mocht aankloppen als ik ergens over piekerde of ongerust was ivm met die ingrepen. Ik heb in juli zijn dienst opgebeld en ik mocht al de volgende week op gesprek. Ik had opnieuw een soort luchtbel gevoeld bovenaan de buik en zeker als ik op mijn hand blies . Hij zei dat er een zwakke plek was ontstaan maar dat ik me niet ongerust hoefde te maken. “Bij de minste twijfel kom je maar weer langs , blijf niet piekeren” Ik mocht aanvankelijk niet zwemmen noch fietsen maar na een jaar zijn raad opgevolgd te hebben vroeg ik of dit nu wel kon. Alles mocht zoals vroeger , alleen blijvend geen zware lasten heffen.

Tijdens de zomermaanden was het zo druk op de fietspaden en het rijgedrag was ook niet altijd veilig ( zeker niet met die fietskarren op niet al te brede fietspaden). Eenmaal september was het al een heel pak rustiger. Ik ben al een paar keer anderhalf à twee uur onderweg geweest . Dat had ik gemist !

Toen ik op die “autoloze” dagen( WK wielrennen) in de Natiënlaan met de fiets naar een winkel reed ( die dicht was zoals alle winkels op die laan) kwam ik toezichters tegen die er moesten voor zorgen dat er geen auto’s zouden proberen de Natiënlaan op te rijden . Ik reed braafjes op het fietspad en een van die mensen zei ” madamtje profiteer er maar van om eens op de autoweg te rijden want zoiets gebeurt toch niet zo dikwijls!” En of hij gelijk had. Ik heb een stuk op die weg gereden en het voelde bevrijdend aan. Het was er één en al rust.
Daarna heb ik het fietspad genomen aangelegd onder de rotonde en eenmaal weer bovengronds ben ik blijven doorfietsen tot aan de molen van Hoeke. Een nieuwe weg aangelegd tijdens de werken voor de A11 . Een weg die doodloopt maar nodig voor de weinige bewoners en als toegang voor de boeren naar de landerijen en de weiden.

Maar het fietspad liep dood in de zin dat er een groot verbodsteken stond . Achteraf vernam ik dat het pad doodliep op een boerderij . De boer had toen ze de A11 en de rotonde aanlegden in Westkapelle geen toestemming gegeven om het pad te laten doortrekken tot aan de Damse vaart ( hooguit een 20 meter).

Op dat ogenblik kwamen twee meisjes aangefietst en die legden uit dat je wel tot aan de Damse vaart kon geraken door op de Natiënlaan over de brug te rijden langs een smal fietspad afgezet met betonnen blokken. Eenmaal over de brug toonden de twee meisje dat ik langs de brug via een aarden paadje tot aan de vaart kon geraken, ietsje terugkeren onder de grote brug dan over een klein brug rijden en daar kon ik op een mooi baantje naast de vaart richting Sluis rijden. Er is in Hoeke maar aan één kant van de Damse vaart een fietspad , de andere kant is afgesloten met een bareel .
Ik zwaaide hen gedag en reed het aarden paadje af en zij reden verder naar huis toe.
Ik kon nog kiezen richting Damme maar verkoos toch richting Sluis.

Onderweg zag ik een aantal fietsers met de Kobus de vaart oversteken. Altijd leuk, heb het ook al een paar keer gedaan. Genietend van de rit langs de vaart en het uitzicht op de landerijen , zag ik de ringbaan rond Sluis opdoemen , ik reed er niet onderdoor richting Sluis maar sloeg af tot ik de kerktoren van St Anna ter Muiden zag opdoemen. Om te verhinderen dat er auto’s komende van Sluis zouden doorrijden langs de vaart is er een bareel geplaatst . Daarom is het ook zo aangenaam om te fietsen .
Het laatste stuk is niet zo leuk op een afgetekend fietspad met voortdurend auto’s die voorbij rijden tot ik kon afslaan om in een rustige wijk naar huis toe te rijden.

vrije tijdsmarkt

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is 2021-09-03_15-04-29-2-1.jpg

Elk jaar in de maand september is er de traditionele vrijetijdsmarkt. Dit jaar ging dit event voor de eerste keer door in het park van het Cultuurcentrum met de focus op verenigen, ontmoeten en samenzijn.
Verenigingen ontmoeten elkaar, bezoekers flaneren langs de kraampjes en krijgen een indruk van het ruime verenigings-, ontspannings- en vrijetijdsaanbod in Knokke-Heist. Er is randanimatie , er zijn jeugdactiviteiten , er is muziek.
Van 10 uur tot 13 uur en daarna onder een ruime open tent( met het weer weet je maar nooit! ) is er dan als afsluiting een bbq.
Onze twee verenigingen voor senioren waren ook aanwezig met een kraampje( Er zijn nog andere senioren verenigingen.)

Het was heerlijk weer en iedereen liep met een smile rond want het was toch een vraagteken of het volk zou trekken in het park van scharpoord daar waar het jaar en dag op de markt in de Lippenslaan was.Het was wel merkbaar dat corona nog niet helemaal vergeten was want er waren minder standjes en ook de andere ligging zal wel een rol gespeeld hebben.

een kleine greep van de ruim 50 kraampjes die er waren :

een klein fragmentje van de pipes en drumband

Een mooie dag waarin je kon kennis maken met wat er allemaal mogelijk is om je vrijetijd voor jezelf zinvol in te vullen.

Oostduinkerke

Memory Lane

Na het eten van ons ijsje In Nieuwpoort stapten we terug in de auto en reden zoon en schoondochter naar Oostduinkerke. Daar zouden we de hond op het strand uitlaten.

Ik vertelde dat ik ongeveer 60 jaar geleden een maand als stagiaire gewerkt heb in een kinderhome. In feite paste dit niet zo voor de studies die ik deed als sociaal adviseur. Blijkbaar had de uitbater van de kinderhome ,een ex student van de school waar ik studeerde, gevraagd of er iemand kon helpen om de kinderen op te vangen die met hun ouders gevlucht waren uit Belgisch Kongo in dat woelige jaar 1960.
Aan mijn schoolvriendin en ik werd gevraagd of we dit wilden doen en dat wilden we wel. Jammer genoeg stierf in die periode de moeder van de schoolvriendin en zag zij het niet zitten om zo vlak na de begrafenis die stage te doen. Zo trok ik alleen met pak en zak in juli 1960 met de tram naar Oostduinkerke.
De kinderhome lag vlak aan het strand , je stapte letterlijk uit de woning op het strand. Er was ook nog een tweede villa maar daar verbleven kinderen op vakantie voornamelijk van sociale verenigingen bij bank, post, rijkswacht.

Ik kreeg de zorg over een 12tal kinderen tussen 3 en 16 jaar die allen getraumatiseerd waren door de gebeurtenissen die ze pas achter de rug hadden. Terwijl de ouders hun best deden om hun zaken op orde te brengen verbleven de kinderen dus een maand aan zee. De hele villa was voor deze kinderen en mezelf. Het jongste kind was zo bang dat ik ze bij mij op de kamer installeerde.( gezien de schoolvriendin niet was afgekomen was er dus een bed vrij). Het enige gemeenschappelijke met de andere villa was dat we daar moesten eten en dat beviel deze kinderen niet zo goed, weeral een andere omgeving…
Ik stelde voor om in de namiddag niet daar te gaan eten ,maar om een picknick mee te nemen om op het strand op te eten. Dat vonden ze fantastisch. De twee oudste jongens van de groep zochten een dikke stok op het strand . Een tafellaken werd gebruikt om al het eten en de drank in te steken .De punten knoopten de jongens samen en hingen die aan de stok en droegen het elk op één schouder . Op de toon van het kabouterliedje van sneeuwwitje maar met aangepaste tekst trokken we naar het strand of in de duinen. Ik heb de tekst nog lang onthouden maar ja uiteindelijk toch vergeten.

Ik had geen enkel vrij moment en toen mijn ouders eens op bezoek kwamen kreeg ik welgeteld een paar uur vrij tussen het middagmaal en het vieruurtje! Ik nam het niet kwalijk want ik begreep dat die man het niet alleen aankon met die tweede kinderhome erbij.

Zoals in alle kinderhomes was er een rustpauze voorzien voor de kinderen na het middageten en moesten ze allemaal groot en klein een uurtje op hun bed liggen. Ze sliepen allemaal in één grote ruimte ( salon en eetkamer samen ) . Ik schreef het al dat het een noodsituatie was en dat er zeker geen tijd geweest was om het anders op te lossen. Doe maar eens kinderen van diverse leeftijd een siësta nemen. De oplossing was dat ik bij één van de jongsten op bed ging liggen. Dat maakte indruk op hen en ze bleven echt een uurtje stil….alleen gebeurde het wel eens dat ikzelf in slaap viel. Omdat de home uitbater ons een keertje niet zag verschijnen om de picknick op te halen kwam hij kijken en ( dat hoorde ik achteraf) de kinderen deden hem teken dat hij stil moest zijn omdat ik sliep. Toch lief van hen ! Met een veertje kietelden ze me en werd ik wakker. Ik schaamde me dood . Toen begreep de man dat het toch niet om te lachen was om dag en nacht voor zoveel kinderen te zorgen en geen moment voor mezelf te hebben. Het kleine meisje van 3 jaar maakte me ‘s nachts ook nog regelmatig wakker omdat ze angstdromen had en kroop dan bij mij in bed.
Eén keer was ik ‘s avonds toen iedereen sliep de villa buiten gestapt om aan de waterlijn een wandeling te maken. Opeens zag ik de lichten branden in de villa en hoorde ik mijn naam roepen. Het kleine meisje was wakker geworden en zag dat mijn bed leeg was. Paniek en iedereen wakker.

Na die maand ben ik niet onmiddellijk terug naar huis gegaan , Ik verbleef nog een tweetal dagen in een jeugdherberg om te zien of de kinderen zich konden aanpassen aan twee nieuwe stagiaires. Dat leek te lukken , ik was anders in staat geweest om nog langer te blijven !

Een grote duinengordel ligt nu voor de strandvilla’s. Om het de mensen gemakkelijker te maken liggen er houten latten uitgerold naar de duintoppen . Grote stranden en gevaarlijke watergeulen die bij hoogwater vol lopen. Je kan er voor verrassingen staan. Basiel heeft genoten van zijn strandwandeling en het hollen door de watergeulen! En gehoorzaam ( met snoepje 🙂 ) als hij de paarden zag voorbij wandelen.
Verrassend veel wandelaars op de smalle paadjes tussen de duinen. Jammer maar ik zag geen zeilwagens racen op het strand. Oostduinkerke is bekend voor deze races gezien het uitzonderlijk groot en breed strand. Dat was al zo toen ik daar zoveel jaren terug verbleef.

We wandelden ook op een pad vlak vòòr de strandvilla’s. Maar ik herkende er geen enkele waarvan ik kon zeggen ,die is het. Enkel één villa deed denken aan deze van 60 jaar geleden.

Toen was het tijd om huiswaarts ( bij de zoon) te keren en zag ik nog een enorme blikvanger tussen de villa’s staan!
Even heb ik me zoveel jaren terug in de tijd gewaand. Memory Lane!

Nog even terugblikken…

Ik was een paar dagen naar de Westhoek maar toen ik terugkeerde wilde ik behalve de autoloze lanen en straten en het ongemak dat veel winkels gesloten waren gedurende die dagen ,toch eens wat van het WK wielrennen zien. Veel valt er eigenlijk niet te zien. In een zoef zijn de renners voorbij . Voorafgegaan door een paar motards en gevolgd door een sliert auto’s vol reclame en reserve fietsen.
Maar ik wilde de sfeer toch eens proeven in de stad zelf . Waren de mensen het al wat beu maar ik heb geen drommen toeschouwers gezien ( bij de startplaats zelf was het altijd wel druk) achter de nadars. Veel mensen zaten in de fanzones te kijken naar héél grote schermen waarop ze alles goed konden zien. Op het parcours zelf was het erg kalm en zag je meer veiligheidsmensen over en weer wandelen dan dat er toeschouwers waren. Ja ik weet het, het was de laatste dag en de spanning was er een beetje uit. Maar ik heb in elk geval de Belgen zien voorbij flitsen en de volgauto’s waar in één van die auto’s onze Koning samen met Eddy Merkcx hadden plaats genomen!

Vreemde gewaarwording om al die nadars in de hele stad ( waar het parcours langs liep) te zien en ook op de zeedijk waar de meeste tearooms en restaurants gewoonweg gesloten waren omdat ze onbereikbaar waren. Ik zie niet iedereen over die passerelle lopen op het Rubensplein om aan de andere kant te geraken! Maar op die manier konden de mensen wel de strandbars bereiken en naar de startplaats wandelen..

De beelden van Knokke-Heist , Dudzele , Damme en Brugge zullen over de hele wereld gezien zijn . Gratis reclame dus . Ook was het een ferme opsteker dat het die dagen super mooi weer was! De organisatie kan over de hele lijn tevreden zijn.
Maar er is ook een keerzijde en het helpt niet dat er wordt gezegd dat het toch “maar een klein weekje was.” Een klein weekje waarin veel handelaars op het parcours hun zaak maar sloten wegens niet bereikbaar.
Zelfs waar ik woon heb ik veel autobestuurders zien sukkelen om de stad binnen of uit te kunnen rijden. Wegomleiding plakkaten genoeg maar dan weet je nog niet altijd waar je uitkomt. Wilde je van Oost naar West in de stad dan moest je via de A11 rijden en daar ergens een afslag nemen!! Dus als ik naar de deelgemeente Heist wilde rijden moest ik via een omweg naar de A11 en daar ergens weer afrijden!

Ik klaag niet hoor ik was het beu om telkens voor gesloten deuren te staan in de winkels waar ik gewoonlijk boodschappen doe en ben via de A11 naar de Westhoek gereden. Maar meer daar over in een volgend berichtje.

Was het een lange aanloop om de stad te vergrendelen des te rapper werd alles weer vrij gemaakt. De andere morgen waren er bijna geen problemen meer om ergens met je auto te geraken en waren de omleidingen verleden tijd !! Er zijn echter nog verkeersproblemen genoeg door de grote werken voor een rotonde in de Natiënlaan.

In de Westhoek

Een paar dagen me laten verwennen heeft deugd gedaan. Even weg uit het dagelijkse leven. Het was méér dan een jaar geleden dat ik eens niet thuisgeslapen heb. Ziekenhuisverblijf niet meegeteld natuurlijk 🙂 Het was echt genieten en voor herhaling vatbaar.

Geen eten moeten klaarmaken en eten in de gezellige tuinkamer achter in de tuin, lekker lui in de zetel op het terras waar de druiven maar voor het plukken zijn , de kippen en de poezen hielden me gezelschap, de speeltoestellen en de speelhuisjes liggen er stilletjes bij nu de kleinkinderen van zoon en schoondochter er niet zijn. veel bijpraten, wandelingen maken…

Het plan was om na het middagmaal een ijsje te eten op een boerderij niet zover bij hen vandaan. Helemaal te lande nl in Booitshoeke. Maar toen we naderden zag je op de boerderij en op de landweg buiten de boerderij een hele lange rij auto’s staan. We zijn dan maar doorgereden naar Nieuwpoort want ook was het de bedoeling om met de hond eens op het strand te wandelen
Toch eerst een ijsje bij een blijkbaar zéér gekende ijskar. Het was werkelijk aanschuiven. En nog niet zolang geleden heeft de stad dit hoekje ingericht met allemaal banken rond het standbeeld van Maurits van Oranje (Maurits van Nassau, ofwel Prins van Oranje (de zoon van Willem Van Oranje), versloeg de Spanjaarden tijdens “De Slag van 1600” in Nieuwpoort.)

Ze komen hier wel van pas die banken want de meeste mensen die een ijsje kochten gingen op de banken zitten. Vlak in de buurt is er ook een grote loopweide waar honden naar hartenlust kunnen ronddraven. Een mooi initiatief vind ik, zowel van die banken als van de loopweide.

Terwijl zij aan de ijskar aanschoven nam ik wat foto’s van de vaargeul waar de meeste zeiljachten binnenvoeren. Ja de zon verdween en er begon een mistsluier op te komen.

Op de havenpromenade wandelden veel mensen. Maar deze keer keerden we terug naar de geparkeerde auto om naar het strand te rijden. Te voet was het nogal een eind en helemaal niet zo leuk voor de hond op de planken promenade . Toen ik vertelde dat ik in mijn jonge jaren een maand stage heb gedaan in een kinderhome in Oostduinkerke reden we naar ginder. Wie weet herkende ik de villa waar toen een kinderhome was. Wat ik sterk betwijfelde, maar ja je weet maar nooit!

Meer daarover in een volgend logje!

Ik zoek andere oorden op!

Neen ik ga niet op vakantie en ik blijf ook niet lang weg. Maar ik verlaat een paar dagen mijn hectische stad die volledig in het teken staat van het WK wielrennen. Ik gun het iedereen om te genieten dat alles een tijdje op zijn kop staat. In stad kun je bijna nergens meer parkeren of je moet naar de randparking rijden en vandaar met een shuttlebus naar het centrum . Je kan hier niet van west naar oost en als je de stad wil verlaten aan de kant waar ik woon moet ik via een omweg de A11 nemen. Die ga ik nu nemen want ik ga naar de Westhoek!

Op de Natiënlaan zijn praktisch alle winkels dicht wegens niet bereikbaar. Zelfs de Aveve en de Mcdonald zijn dicht hoewel die op een kruispunt liggen en enigszins bereikbaar zijn. Er waren al zoveel ongemakken met de aanleg van een nieuwe rotonde. Maar kom, dit nemen we er maar bij. Het komt misschien nooit meer voor dat hier de start van het WK wielrennen plaatsvindt.
Jullie kunnen uitgebreid dit kampioenschap volgen op alle media!! Veel plezier

Naar de plukboerderij

Onlangs zag ik bij mijn kapster een mooi boeket bloemen staan. Zo fris ogend en zo heerlijk natuurlijk. Ze gaf me het adres van de bloemenplukboerderij in Retranchement( Nl). Dat is helemaal niet ver van mij vandaan en natuurlijk ben ik eens gaan kijken. Ook mijn vriendin wilde deze boerderij wel eens zien van nabij.
De Essenhoeve ( klik) is de naam van deze boerderij waar ook een minicamping is aan verbonden. Een grote lap grond is ingezaaid met bloemen in alle kleuren ,hoge en lage. Werkelijk een streling voor het oog. De boerderij ligt helemaal omringd door landerijen op een smal baantje die de verbinding vormt tussen Retranchement en Oostburg.

We parkeerden de auto langs de weg en we zagen een man al afkomen om ons te verwelkomen. Hij gaf wat uitleg hoe we zelf bloemen konden plukken . Een emmer met een beetje water kregen we in handen en een knipschaartje. De prijs van je boeket kon je inschatten op een plankje met drie gaten in, de ene al groter dan de andere. Ik heb zo een gelijkaardig plastiek plankje met drie gaten in om af te meten hoeveel spaghetti je nodig hebt voor 1 of meerdere personen :-).
Mevrouw was bezig met in grote manden boeketten te maken . Zij vertelde dat ze twee zo’n manden hadden geplaatst in het binnenkomen van Sluis en bij het buiten rijden van Sluis. We wilden die gaan opzoeken wanneer we terugreden , maar we hielden ons te lang bezig bezig in de pluktuin en met praten met beide mensen . Zij maakten van onze emmer vol bloemen voor elk twee mooie boeketten. We betaalden elk 10 euro ! Ze hebben zelfs voor ons de boeketten mooi opgemaakt.

Een zicht op de mooie boerderij en de paar campingtenten die als het ware opgingen in de omgeving. De onderste foto’s zijn richting Retranchement en de andere een héél lange weg richting Oostburg.

Het eerste boeket overwegend zinnia’s ,het tweede vooral bedoeld om een droogboeket te worden, het derde is een biedermeier boeket met één grote dahlia in het midden( de foto is niet zo goed gelukt)

En nu geniet ik van deze mooie bloemen in huis. Ik heb zelf ook veel bloemen in de tuin maar ik vind het altijd zo jammer om er af te knippen. Ik kijk er liever naar terwijl ze in de tuin staan. Op de plukboerderij zie je niet eens als je een emmer vol bloemen hebt afgeknipt !!

Fietsen …

Ja ik heb de smaak weer te pakken en daarenboven is het niet meer zo druk op de fietspaden.

Ik heb wat pech met die fietspaden dicht bij huis. Pech is een geladen woord maar het is nu eenmaal zo dat er veel gefietst wordt om de stad uit te rijden en in de late namiddag keren de fietsers ook allemaal weer terug. Meestal rijden ze in groep en wordt er gebabbeld en gelachen en letten ze ook niet zo goed op de andere fietsers. Tijdens de vakantiemaanden is dit opvallend. Maar ja ik woon nu eenmaal in die omgeving en in welke richting ik ook fiets.Ik kan niet anders dan die fietspaden gebruiken.

Gisteren was ik zelfs wat later gestart nl. op het ogenblik dat de scholen uitgingen, ik reed al die fietsende jongeren tegemoet , geen enkel moment moest ik schrik hebben dat ik zou blijven haperen aan de tegenliggers of het naast liggende land zou induiken. Nog eens een bewijs dat er in de zomermaanden meer zondagfietsers rijden, mensen die niet gewoon zijn om regelmatig te fietsen. ( zoals we vroeger zeiden zondagchauffeurs= mensen die enkel op zondag een toertje deden met hun auto die dan verder de hele week “op stal ” stond. )

Ik reed de hele zeedijk af tot in Heist waar ik even op bezoek ging bij mijn schoonzus vooraleer via een breed fietspad door de polders terug te rijden maar eerst nog via een omweg( werken aan de Natiënlaan) door Westkapelle om thuis te geraken.

Voor ik aan Westkapelle kwam zag ik plots een enorme zwarte rookpluim in de verte en vlak daarop hoorde ik de sirene van de brandweerwagen. Ik ben even afgestapt en heb het spektafel gefilmd. Ik hoorde achteraf dat een aardappelmachine in brand was gevlogen.

De zon had de hele namiddag een beetje verstoppertje gespeeld en toch voelde het wat zwoel aan. De landerijen lagen kaal en de meeste zijn reeds geploegd. De omweg via Westkapelle is een heel lange weg omzoomd met bomen.
Aan de ene kant ligt het industrieterrein en aan de andere kant afgescheiden met een gracht liggen de landerijen. Eentonig is het niet als je zo’n weids uitzicht hebt.
Die mooi opgekuiste grachten doen me terugdenken aan de tijd dat de kleinzoons op vakantie kwamen en we tegen het einde van de vakantie in die grachten grote lisdodden gingen plukken. Zo’n boeket namen de jongens dan mee naar huis. En kijk nu naar die gekuiste grachten. Ik krijg heimwee naar die grachten vol lisdodden.

.

een zomeravond aan de kust

Toen ik ging fietsen was het de hele dag zwoel geweest , weinig zon en wat bewolkt, maar de andere dag was het de hele dag zonnig en zò warm dat ik liever in de koelte bleef .

Rond 19.30 uur trok ik naar de zeedijk om een wandeling te maken en vooral ook om de zon te zien ondergaan.
Ik had dit al dikwijls eens willen doen maar eenmaal de avond er aankwam zeg ik er tegenop om naar de zeedijk te rijden. Na de hitte van de dag leek het een ideale avond om dit te doen.

Het was die bewuste avond overal nog druk en veel fietsen stonden nog geparkeerd op de zeedijk . De terrasjes zaten overal vol. Bij de Rubens zag je zelfs een rij volk op straat wachten om een tafeltje te bemachtigen! En het was niet het enige terras waar geduldig werd gewacht .

Ik kwam niet om op een terrasje te zitten maar om een wandeling te maken en dan de zon te zien ondergaan. Langzaam zag je de hemel verkleuren….

…tot de zon achter de strandcabines verdween en er nog enkel een rood-rozige lucht overbleef. Achteraf speet het me dat ik niet tot aan het water was gegaan. Maar eenmaal de zon de horizon nadert gaat het allemaal zo vlug. Ach een volgende keer maar en liefst met vrij zicht op zee.

De auto stond achter het Casino geparkeerd en ik kon bij mijn terugkeer een foto van een mooi verlichte vòòr-en achterkant van het Casino maken.

Op de terugweg liep ik over het Van Bunnenplein, daalde even de trappen af om een verlicht dichtvers van Maud Vanhauwaert ( Vlaamse dichteres) ) te fotograferen. Ik vond het zo passend op deze plaats : Je kijkt naar boven en je ziet op het plein een terras vol mensen zitten “op een zucht van de zee” !

Als de avond valt na een warme dag

Op de vooravond na een broeiend warme dag( de zon was omfloerst maar het was toch 30 graden) en je weer normaal kon ademen heb ik mijn fiets uitgehaald en ben de polders in gereden. Op de eerste foto keek ik achter me en zag de bomenrij waar ik vandaan kwam en in de verte de torenspits van de kerk van Westkapelle die vernieuwd is na de zware kerkbrand in 2013 (https://www.youtube.com/watch?v=BwCa5lv8HUo) .
Ik reed de Hazegrasstraat in waar het fietspad bijna de grens vormt met Sluis (Nl). Op de verschillende boerderijen langs deze weg zag je koeien liggen en staan dichtbij een waterput of er nog water in stond kon ik vanaf het fietspad niet zien.
De boeren hadden flink gewerkt en op het ene stuk land lag er hooi te drogen , op een ander stuk was het graan gemaaid en lagen hier en daar nog pakken samengeperst stro en op nog een ander stuk land was mest gestrooid op de stoppels en lag het klaar om geploegd te worden, nog wat verder was de grond reeds geploegd.

Toen kwam ik aan gedeelte waar er normaal veel paarden in de omheinde weiden staan. Er is daar ook een paardenhotel waar de paarden kunnen verblijven.(klik) Er zijn ook nog paardenfokkers in de buurt om volledig te zijn..

Ik ben verder gereden en niet meer afgestapt om foto’s te maken want het was druk toen ik in de richting Oosthoek reed en neen ik ben niet afgestapt om een hoeve ijsje te halen. Het buitenterras zat al stampvol. En overal geparkeerde fietsen.
Ik kreeg het nu al warm als er horden fietsers me kruisten. Het zijn precies kamikazes die voorbij rijden. Ik kan niet zo goed schatten maar ik reed een gezapige 17 km/uur . Hun snelheid lag een stuk hoger en dan te weten dat het fietspad daar niet zo erg breed is met aan de ene kant een stekelige haag en aan de andere kan je zomaar in het veld kukelen!

Toen ik in de Oosthoek kwam draaide ik de Paulusstraat in en ik had daar de hele weg voor mezelf, behalve de politieauto die me voorbijreed en je nog op de foto ziet rijden . De weg is daar grotendeels omzoomd met maisvelden. Dichter bij huis zag ik nog een stoppelveld dat vers geëgd was en bemest en klaar lag om geploegd te worden.

Voor de laatste foto ben ik toch nog eventjes afgestapt : de poorten van een garage waren beschilderd met een hond en een poes. Geen zoeken dus waar je moet zijn voor verzorging van je poes en hond!

En toen ik mijn straat indraaide kon je het geen schemer meer noemen. Mooi weer of niet ,de avond valt toch al een stuk vroeger !

ps de foto’s zijn aanklikbaar