Maldegem

Ik heb als kind al er altijd van gedroomd om eens in een locomotief te mogen meerijden. Dat is me nooit gelukt . Ik heb me tevreden moeten stellen met mee te rijden in de wagons getrokken door zo’n locomotief. Jaren heb ik op zo’n trein gezeten om naar school te rijden . Ik was altijd onder de indruk als ik zo’n machine zag staan en zeker als ik die rookpluim zag en af en toe het stoomsignaal hoorde.

In Maldegem kan je nog steeds zo’n locomotief zien rijden al is het maar van Maldegem naar Eeklo en terug. Er rijden ook “mazoutjes” en die herinner ik me heel goed. Ik studeerde indertijd in Kortrijk en er reed vanaf Brugge een mazouttrein . De trein rook naar mazout en maakte een daverend geluid. Ik was altijd blij als ik op mijn bestemming was. Ook met een “mazoutje” kan je een trip doen naar Eeklo en terug. Je kan op de trein ook dineren !( klik)

 Het beschermde station werd gebouwd in 1863 en gerestaureerd in 2015. De eindhalte is Eeklo, onderweg rijdt de stoomtrein over het schipdonkkanaal via de beroemde beschermde ophaalbrug uit 1947. Het Stoomcentrum Maldegem bezit de grootste collectie stoomlocomotieven in Vlaanderen. Twee ervan zijn erkend als Vlaams topstuk!

De historische treinen worden getrokken door echte stoomlocomotieven waarvan de oudste meer dan 120 jaar oud is! Je kan ook meerijden met motorwagens waar je een kijkje kan nemen in de stuurpost van de treinbestuurder.

In een hangar worden de treinen gerangeerd. Juist toen we er aankwamen was er een trein toegekomen. Als we even geduld hadden konden we de locomotief de hangar zien binnenrijden, zei een verantwoordelijke .

We gingen kijken aan een overweg waar de barelen neergelaten waren voor het verkeer . Het station ligt nl. middenin de stad. Al puffend en fluitend reed de locomotief achterwaarts het station terug binnen recht in de hangar. De werkdag zat erop!
Ik schrok me een hoedje toen de barelen terug omhoog gingen. Ik leunde er nl op om foto’s te maken. Binnenkort gaan we eens op stap met een stoomtrein. Zeker weten . Vriendin maakt al reclame met een foldertje in de hand 🙂

En toen kwam de regen

Volgens het weerbericht van 16.8.2022 was aan de Oostkust kans dat het daar ook eens zou regenen . Maar veel moesten we er niet van verwachten. Het was al verschillende keren gezegd maar dan was het enkel aan de Westkust en viel er geen druppel aan de Oostkust.
Na weer een warme dag zat de zon in de namiddag achter de wolken en was het aangenaam om in de late namiddag nog een wandeling te doen. Vriendin en ik reden met de auto naar Damme , hooguit een 15tal minuutjes rijden.
Altijd leuk om vanaf de parking rond Damme te wandelen en daarna in de omgeving van het mooie stadhuis op het marktplein ergens iets drinken vooraleer terug naar de auto te wandelen.
Zo zouden we toch weer flink wat stappen verzamelen en op die manier blijven we ook fit !!

Dat wandelingetje rond Damme is altijd leuk met zicht op de grote kerk , op de landerijen en de grazende koeien. Het water in de vaart staat nog redelijk hoog. Ik vergat nog het bruggetje erover te fotograferen. Ach momenteel niet zo’n mooi zicht met die afsluitingen en linten omdat het te gevaarlijk was. De planken op de brug waren niet meer veilig genoeg.

Op dit pad staan telkens panelen met foto’s en teksten. Deze keer waren het teksten van Bart Moeyaert. Ik heb ze niet allemaal gelezen omdat we de lucht donker zagen worden en…wie weet kregen we regen !

Op een dak zag je een kunstwerk : een uitgebloeide paardenbloem die pluizen verloor. Mooi ! We wandelden het pad in dat leidde naar de pastorijtuin en wilden over het kerkhof nog even in de kerk rondkijken. In de tuin stond een paal met een nest voor ooievaars . Die leek wel bewoond maar er was geen ooievaar te zien.
Er stonden veel appelbomen en die droegen veel zomerappeltjes. Op de grond lagen er ook nog een massa. Een vrouw kwam aangefietst en met een grote zak begon ze appeltjes te rapen. Gevallen appels mag je oprapen! Nu ik heb er ook een klein beetje opgeraapt. Want van die zomerappeltjes heb je de beste appelmoes. In de boomgaard van tante Regina en nonkel Clement heb ik er als kind héél veel opgeraapt ( en ook geplukt want daar mocht het ;-).
Ik heb er de andere dag appelmoes van gemaakt . Pure nostalgie.

Maar toen begon het plots te regenen en we moesten over het kerkhof lopen om tot aan de kerk te geraken. Hopelijk was het enkel een bui. Maar dat was niet zo….het bleef hard regenen en het was nog een flink stuk wandelen naar de auto. In de kerk blijven wachten leek ook geen goed idee want die gingen ze afsluiten.
We waren al nat en in de directe omgeving zagen we geen tearoom die open was. Gelukkig hadden we allebei zo’n lichte poncho in onze handtas.

Ik was niet zo handig als mijn vriendin en was al behoorlijk nat toen ik eindelijk die poncho over me had getrokken!!

De regen deed zo’n deugd dat ik me liefst van al kletsnat had laten regenen. Toch maar braafjes de poncho aangetrokken want we moesten nog met de auto naar huis rijden…
Eindelijk regen …. na een lange droge periode!

Zeebrugge

Tijdens de zomermaanden zijn er wel in elke badstad langs onze kust feesten gelinkt aan de zee. Zo ook op 15 augustus in Zeebrugge waar het de naam kreeg van Festival van de Noordzee. De dag begint met de traditionele Zeewijding en herdenking van de vissers die op zee zijn gebleven.

Het visserskruis waar aan de voet de namen van de vissers die inde loop van de jaren een zeemansgraf kregen. (een sterk ingezoomde foto)

Tegen de middag barst dan het feest los waarbij er in verschillende café’s optredens van zangers en bandjes zijn . De restaurants zetten hun beste beentje voor met speciale vismenu’s . De weinige winkels die er zijn houden open deur .
Het was die dag erg warm en vriendin en ik zijn pas rond 16 uur met de tram naar Zeebrugge gereden. Het was nog flink warm en we probeerden zoveel mogelijk in de schaduw te wandelen. Op de Rederskaai was het drukkend warm omdat de huizenrij de zeewind tegenhield. In de andere straat voelde je de zeebries en was het draaglijk.

Mij krijgen ze niet op zo’n druk terras in de volle zon. Wij wandelden verder zagen een rondvaartboot liggen en planden om dit ook eens te doen deze zomer. In dit gedeelte lagen er serieuze grote jachten .

Vriendin zei opeens enthousiast ” daar gaan we op een terras zitten. Je hebt er een mooi uitzicht op de jachten vanop de 1ste verdieping.” Toen we aan de trap om naar boven te gaan kwamen ,stond deze al vol met wachtende mensen tot er een plaatsje vrij kwam. Niet aan mij besteed. Dan maar verder gewandeld

We kwamen aan een muziekkiosk waar een optreden juist afgelopen was. Daar konden we tenminste in de schaduw zitten. Maar we kozen toch voor de andere kant van de straat ( met eveneens een terras in de schaduw ). Alsof we het aangevoeld hadden was er opeens ambiance. We kregen een travestie show te zien die veel applaus oogstte. Het zette deze artiesten aan om voor de laatste keer die dag een supershow te presenteren.

We verlieten na deze show het feestvierende Zeebrugge en reden met de tram huiswaarts.

Avondwandeling

Op één van die warme dagen ben ik ‘s avonds gaan wandelen samen met vriendin. Het was nog altijd behoorlijk warm en dat merkte aan al de overvolle terrasjes in de winkelstraat en op de zeedijk. Ook nog veel wandelaars op de zeedijk

De strandcabines waren bijna allemaal al gesloten en de gocarts stonden er werkeloos bij. De dagtaak zat er op. De kinderen zullen de andere dag weer opnieuw rondtoeren op de zeedijk. Op het strand zat nog een gezin met kinderen te genieten nu er plaats genoeg was.

Een roze streep van de ondergaande zon brak het grijs van het zeewater en de lucht en fietsen stonden nog te wachten om huiswaarts te keren. Waar zijn de bestuurders gebleven?

Ik denk dat ze aan het aanschuiven waren om nog een plaatsje te bemachtigen in restaurant Rubens. Ongeveer een 50 tal mensen waren geduldig aan het aanschuiven ( het was toen al 20.30 uur! ). Maar de buitenterrassen van andere restaurants zaten ook propvol!

Van vuilnis gesproken. De vuilnisbakjes op het strand puilden uit en de vuilnis werd er dan maar tegenaan gezet . De meeuwen waren in grote getale bezig de boel uiteen aan het scheuren!

In de winkelstraat lagen de vuilniszakken en hopen karton op straat gestapeld . (‘s Nachts wordt de vuilnis opgehaald in de ganse badstad). Soms ligt het al op straat van in de namiddag. Echt geen leuk zicht.

Het was bijna donker toen ik op dit plein de beelden van “twee groetende mannen” onder een volledig gekleurde hemel kon vastleggen. Wat een mooie zonsondergang na een snikhete dag en tevens afsluiter van een mooie wandeling .

Iissewege

Een tijdje terug bezochten we het witte dorp ,Lissewege. Daar gaan vriendin en ik af en toe naar toe om een wandeling te maken. Deze keer deden we de Beeldenroute.
Elke zomer is er gedurende de zomermaanden een wandeling waar je allerlei kunstwerken kan bewonderen. De wandeling op zich is altijd de moeite maar het aantal beelden op de wandeling zelf vermindert jaar na jaar. Er komt sleet op de formule denk ik en de inwoners zelf lijken ook niet meer zo enthousiast om een kunstwerk voor hun deur te laten plaatsen. Jammer ,want het is toch promotie voor hun dorp.

Vóór de kerk staan er altijd een reeks beelden waarvan ik er enkele op de foto heb gezet.
Vooraleer door het dorp te wandelen gingen we eerst langs de kerk waar tegen de muur veel stokrozen groeien naar de tuin van de pastoor gelegen achter de kerk. In die tuin staan er elk jaar heel veel kunstwerken.

In die grote tuin staan er uiteenlopende kunstwerken . Sommige ontlokken je wel een glimlach. Hieronder een kleine greep. We ontdekten er ook een boom die vruchten droeg die geleken op frambozen. Uiteindelijk na opzoekingen bleek het een moerbeiboom te zijn met rode vruchten. Ik had er wel een emmertje willen plukken. Niemand zou het merken zoveel gingen er onder de sierlijke bladeren.

Daarna verlieten we de tuin en wandelden aan de overkant langs de kerk en het errond gelegen kerkhof terug naar de plaats waar we gestart waren. We waren met zijn vieren : vriendin en ik en twee vroegere schoolvriendinnen van mij. Eentje vertelde dat haar grootoom indertijd hier pastoor was en hier ook begraven lag. Tegen de kerkmuur lagen oude grafstenen op elkaar en op één steen kon je de naam van haar grootoom nog lezen. Op die plaats hangt tegen de muur de gekruisigde christus .
De kerktoren kon beklommen worden maar deze keer liet ik het aan andere bezoekers over. Met de kleinkinderen heb ik dat jaren geleden gedaan en ik kan verzekeren dat het een flinke klim is maar je wordt beloond met een prachtig zicht over de streek .

In de kerk staan er rondom ook veel kunstwerken maar deze keer was er een huwelijksmis en we vonden het niet gepast om daar rond te lopen ( al was het wel aan de zijkanten). In het portaal van de kerk stonden ook wat beelden van een kunstenares die er elk jaar terug is met héél grappige figuurtjes

We dachten na de huwelijksplechtigheid terug naar de kerk te gaan maar het is er niet meer van gekomen. We deden de wandeling door Lissewege en langs het Lisseweegs vaartje. Door de droogte en de hitte was er niet de jaarlijkse bloemenpracht maar daar heeft enkel het weer schuld aan en niet de organisatoren.

In het Kunstencentrum ‘t Vaartje is het altijd het kijken waard. Daar zijn we echt lang blijven genieten van een concertje en hebben er rondgewandeld om een kijkje te nemen bij de kunstenaars en je kan er ook genieten in de weide erachter waar overal wit-blauwe dubbel zetelkabientjes staan.

Er was een zogenaamde blote voetenpad maar daar zie ik me toch niet over te lopen , zoveel keitjes in bakken ! Er was ook een kunstwerk dat gemaakt was van onderdelen van de Askoy, het zeilschip van Jaques Brel. Het kunstwerk ” de olifant” kon je winnen als je het gewicht van de grote olifant kon raden ( die vóór de kerk stond ).

Een heel mooie namiddag in leuk gezelschap alleen vonden we het véél te warm om nog eens naar Ter Doest te rijden buiten Lissewege gelegen om ook daar beelden te bekijken bij de eeuwenoude schuur.

Cartoonfestival

Vandaag zou het de warmste dag van de week worden. De thermometer wees vandaag inderdaad de hoogste temperatuur van de hele week aan. Gelukkig na de middag zat de zon wat versluierd aan de hemel maar toch bleef het kwik hoog. Geen weer om op stap te gaan. We gaan deze avond eens gaan wandelen met als enig doel een ijsje van de Post 😉
Gisteren was het ook zo warm ,maar vriendin en ik zijn pas na 16 uur de deur uitgegaan en toen was het in feite nog altijd te warm om te wandelen.
Ik had een reclame gezien van de gemeente om bij deze temperaturen eens verkoeling te zoeken in het ccScharpoord waar het cartoonfestival doorgaat. ” Het is daar lekker fris” zo werd dit bezoek aangeprezen.
Gezien dat nog op ons programma stond zijn we daar naar toe gewandeld. Het was er inderdaad fris en ook niet erg druk.
Dit jaar hadden ze de onderwerpen wat bijeen geplaatst, veel over Trump , de politiek , over corona, over het klimaat , veel over eten… Dan waren er ruimtes waar je cartoonverhalen kon lezen die in veel kranten staan.
Ook was er een ruimte waar oude cartoons op sokkels geplaatst waren. Best leuk om die nog eens terug te zien.
Te veel om alles op een paar uur te bekijken en te lezen. We werden moe van het slenteren en beloofden elkaar om later nog eens terug te keren.

Ik heb er een aantal op mijn blog gezet. De ruimtes zijn veel verlicht met spots en het is moeilijk om “deftige” foto’s te maken.

Er werd ook met thema’s gewerkt zoals kerst ,sinterklaas , bepaalde ruimtes gaven cartoonverhalen van bepaalde tekenaars.

Een hele zaal vol met oude cartoons en ook een hommage aan de stichter van het Humorfestival Knokke-Heist dat later de naam kreeg van Cartoonfestival..

Elk jaar de moeite om er eens langs te gaan. En onthoud het “het is daar fris” 🙂

klik op de foto’s ,vergroot zijn ze mooier!

Trammelant -bis

Toen de stoet met al die mooi geklede mensen voorbij waren gewandeld zijn we naar het Parkdomein La Potinière gegaan. Veel groen was er niet te zien in dit park. Door de droogte lag het hele terrein er verdord bij . Maar het was er wel gezellig . Je kon aan volksspelen doen( erg in trek bij de kinderen), naar een paar oude tractors kijken. Er zijn tennisvelden en een minigolf. En midden in het park stond een enorme tent waar wellicht ‘s avonds als afsluiter uitbundig zal gevierd worden

In het park was er een optreden van line dansers maar een koppeltje danste een heerlijke rock and roll

We wandelden verder richting zee en hoopten dat het daar wat rustiger zou zijn . Een agent regelde het doorgaand verkeer want er was maar één weg om door De Haan te rijden .(Aan het tramhuisje was alles afgesloten) Er waren zoveel seinpalen en dranghekken gezet op deze weg dat je vanzelf al traag reed.
Eenmaal op de zeedijk was het ook op de koppen lopen. Alleen op het strand was het rustig. Maar om ergens onze beentjes wat te laten rusten… geen denken aan . Dan maar terug gekeerd en we vonden bij een bakker dicht bij het tramhuisje een heerlijk rustig plekje om iets te eten en te drinken en ook om even het toilet te bezoeken.

Toen we wat uitgerust hadden, staken we de sporen van de tram over en wandelden naar het dorp toe. We zagen welke voorzorgsmaatregelen er genomen waren om bij eventuele “problemen” vlug te kunnen optreden!! Politie , brandweer, rode kruis…
Het hele dorp was één groot terras en de hoofdstraat stond vol met braderie tentjes. Zoveel volk ook.
Er werd gezongen, oudere heren geleund op een hoge tafel deden hun zegje en dronken hun slokje. Oude ambachten zoals de melkboer met zijn kar, de visboer en de brouwer trokken de aandacht.
Ik zag een jongeman met een obus rondlopen en vroeg hem of hij oorlogspullen verzamelde. Dat deed hij en vertelde erbij dat hij van Israël kwam en twee vriendinnen die bij hem waren kwamen uit Portugal Zij werkten tijdelijk voor een project hier aan de kust ter bescherming van wilde dieren.
Op een gegeven ogenblik duwde hij de obus in mijn armen om een foto te maken. Een heerlijk momentje om met enthousiaste tieners over hun project te kunnen spreken

Toen was het toch tijd om huiswaarts te keren. Want de Hollandse vriendin moest na de tramrit (toch driekwartier rijden) nog een ritje doen om in Aardenburg te geraken.
De tram stond er maar er waren blijkbaar al een uur problemen : stroomonderbreking. Straks mochten we nog op vervangbussen stappen. Maar we hadden geluk na korte tijd vertrok de tram om onmiddellijk met een forse ruk weer te stoppen, tot tweemaal toe. De conducteur kwam helemaal overstuur door de wagons gestapt en wilde weten wie op de noodrem had geduwd. Maakte die persoon zich niet bekend dan bleven we staan en werd er een procedure afgewerkt. Blijkbaar heeft die persoon zich gemeld . Iedereen van de aanwezigen was ervan overtuigd dat dit onvrijwillig was gebeurd door de schokkende start waarbij veel mensen hun evenwicht verloren. We zijn zonder verdere problemen thuis geraakt.

Het was een memorabel dagje en hoewel het erg druk was verliep alles gemoedelijk.
Klik op de foto’s om ze vergroot te zien!

Trammelant

Zaterdag 6 augustus waren er opnieuw de Belle Epoque feesten in De Haan. Jaar na jaar kent dit feest een groot succes. Trammelant kent zijn eerste editie in 1978 n.a.v. het 75-jarig bestaan van het tramstation. Meer dan 40 jaar later is Trammelant nog steeds een hoogdag voor De Haan, met een pak nieuwe tradities. Het tramstation is een beschermd monument.

Door Corona ging het feest een paar jaar niet door maar nu met het mooie weer was het terug een (overweldigend )succes. Het was al jaren geleden dat ik er nog naar toe was geweest en vorige zaterdag besloten vriendin en ik en een Nederlandse vriendin om met de tram tot ginder te rijden.
Met de auto was zeker geen optie als je van heel ver al auto’s op de weg geparkeerd zag staan. Ook op de tram was het zeer druk . Het openbaar vervoer is op zo’n dagen wel aangewezen. Hoewel…met corona in het achterhoofd. De trams reden af en aan zowel uit de richting van Oostende als uit de richting van Knokke en spuwden iedere keer een lading mensen uit.

“Trammelant is een begrip geworden in De Haan en omstreken. Tijdens dit evenement gaan we meer dan 100 jaar terug in de tijd; het is een waar eerbetoon aan ons roerend erfgoed. De figuranten die prachtig uitgedost door De Haan flaneren, de auto’s van toen die door de Concessie rijden, de verschillende belle-époquetaferelen in Parkdomein La Potinière,… Echt alles is uniek om zien”, vertelt schepen van cultuur en roerend erfgoed, Rudi Cattrysse.

De Haan slaagde er in om een groot stuk van het onroerend erfgoed uit de periode van de Belle Epoque te bewaren zoals het ooit was. De Concessie, de villawijk met heel wat prachtige panden uit die tijd, is dan ook het perfecte decor voor een groots Belle Epoquefeest. Trammelant keert al decennialang terug in de tijd met honderden figuranten, oude voertuigen en fietsen. Er worden taferelen nagespeeld en de sfeer van toen herleeft volop in de badstad met als hoogtepunt de stoet van figuranten die traditiegetrouw om 15 uur aankomt met een oude tram. Ook heel wat handelszaken speelden in op het evenement en doken met hun zaak en personeel in de geschiedenis. ’s Avonds wordt De Haan één groot openluchtfeest. Diverse podiumoptredens zorgen voor amusement voor eenieder.

Het tramstation waar het allemaal mee begonnen is!

Hier een impressie van de stoet met dames ,heren en kinderen in Belle Epoque stijl gekleed! Een lust voor het oog.

Jammer genoeg heb ik de oldtimers niet gezien want die waren in de voormiddag uitgereden als opening van het trammelant feest met de burgemeester en zijn gevolg op kop.
Hieronder een beeld van de drukte in de straten en een paar foto’s van de mooie gebouwen die bewaard zijn gebleven. In de villawijk was het niet mogelijk om foto’s te maken omdat er zoveel volk stond te kijken naar de stoet.

Morgen nog een vervolg….

Klassiek leeft

Elk jaar is er in Knokke-Heist een concertenreeks meestal in een kerk. Gezien de oudste zoon lange tijd piano heeft gestudeerd en ook zelf kleine huisconcerten heeft gegeven, interesseert dit evenement hem zeer .
Toen hij nog thuis was heb ik menig “privé” concertje mogen beluisteren wanneer hij aan het oefenen was in de pianokamer en ik ernaast in de keuken aan het kokerellen was. Ik mis dit nog altijd nu hij allang het ouderlijk huis heeft verlaten.

Een tijdje terug kocht hij kaarten voor een concert onder leiding van Liebrecht Vanbeckevoort indertijd een laureaat van de Kon. Elisabethwedstrijd voor piano. Samen met Ingrid kwam mijn zoon me ophalen om naar het concert te gaan luisteren in het Dominicanenkerkje in de Sparrendreef.

Het concert ging door in het kerkje zelf. Gezien het zo’n mooi weer was konden we op de binnenkoer ( waar ook misvieringen worden gegeven) nog wat genieten van het mooie weer vooraleer we in de kerk zelf binnen mochten. Anderhalf uur hebben we genoten van het concert gespeeld door een pianokwartet (viool , altviool, cello en piano) . Ik ben geen kenner maar heb er echt van genoten.
Het is wat anders dan die grootse festivals met duizenden toeschouwers.
De tweede zoon is de andere dag naar Oostende gegaan om een optreden van Rammstein te horen en zien…of hoe smaken kunnen verschillen. 😉

.

.

.

Nog een keertje op weg.

Vriendin moest na de middag eerst naar de kinesist omdat ze al een tijdje sukkelde met een pijnlijke hals en toen had de huisarts haar aangeraden om een paar sessies te volgen bij een kinesist. Het lijkt te helpen.
Toen ze terug thuis was belde ze of we nog een wandelingetje zouden maken. Liefst niet aan zee want er was toch wat wind die dag en ze wilde geen risico nemen met die pijnlijke hals.

Dus we trokken ( weer eens ) naar Sluis. Ik had allang eens gezegd dat we de cirkel moesten rond maken: we wandelden wel op de wallen maar op het einde sloegen we vroeger af om langs het dierenparkje terug in het centrum te komen.
Nu deden we het anders. We wandelden vanuit het centrum naar het dierenparkje en sloegen dan het pad in om de cirkel rond Sluis eens volledig te maken.
Ik kan zeggen dat het laatste stukje toch een fikse wandeling geworden is!! Of hoe je iets kan onderschatten 😉

Eenmaal de winkelstraten achter ons lagen stapten we door een straatje dat je deed denken aan de witgeverfde huisjes in Brugge. Wat verder waren er huizen met parking vóór hun deur. Met wat geluk was er soms een parking die niet voor de bewoner van het huis was voorbehouden. Geen probleem voor ons de auto stond reeds op een andere parking.

In elk geval is het daar héél rustig en hier en daar was er een tuin boordevol bloeiende planten. Toen kwamen we aan het kleine dierenparkje. Ik zag dat er een hele hoge omheining was geplaatst om te beletten dat voorbijgangers de dieren zouden voederen. Nochtans stond er al altijd een plakkaat om de dieren niet te voederen, maar ja mensen lezen en luisteren niet met het gevolg dat er dan een hekwerk wordt geplaatst waar je niets kan overgooien.

We wandelden verder en zagen in de verte een poort op de omwalling . Maar we gingen niet die kant op ,we sloegen een smal paadje in. En dat paadje slingerde eindeloos verder …tot we op de grote weg uitkwamen van Breskens naar Sluis. Ik had een bank nodig om even uit te blazen. 🙂

Nu hadden we wel de cirkel rond Sluis gemaakt maar waren bijlange nog niet terug in het centrum waar we gestart waren.
Het paadje slingerde rond een camping , rond weiden met schapen . Als je dacht nu zijn we er dan was er weer een flinke bocht , zelfs al hoorde je het autoverkeer in de verte , en dacht je nu zijn we er …was er weer een flinke bocht.
Eigenlijk niet zo erg want het was leuk wandelen op dit schelpenpad en zo af en toe zag je de landerijen in de verte en het water onderaan het pad.

Dat kleine wandelingetje duurde toch anderhalf uur en wat waren we blij dat we op een terras konden zitten om even uit te blazen en iets te drinken! Het was die dag (27.7.2022 )behoorlijk warm en gelukkig konden we grotendeels onder de bomen wandelen.