Maand: juni 2018

Het hapert een beetje…

kinderenenkleinkinderen Uncategorized

…met mijn gezondheid. Sedert ik begin januari ziek viel  is er om de haverklap iets. Iedere keer dat ik denk “hèhè nu ben ik echt weer de oude “, is er weer iets mis. Ik had de laatste twee maanden veel last van mijn maag en vooral de darmen. Uiteindelijk ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor een coloscopie. Wat bij anderen een dagje ongemak is , is voor mij een soort lijdensweg geweest. Ten eerste gaf ik al dat zoutige water over en voelde me zo ellendig dat de dokter me eerst een baxter heeft gegeven tegen misselijkheid. Toen kon ik weer verder drinken. Gezien ik al een hele week praktisch niet gegeten had  bleek de spoeling vlugger te gaan dan normaal. Het onderzoek op zich gebeurt  onder verdoving . ‘s Avonds mocht ik naar huis. De resultaten van het onderzoek waren niet verontrustend. Alleen bleek ik een dikke darm ontsteking te hebben. Dit zal verholpen worden met de nodige medicatie maar is nu nog pijnlijk.
Ook verdwijnt dat suffe gevoel door de verdoving  niet zo vlug.  Ik loop hier als een halve sufkop rond. Wat is het toch moeilijk als je zo gevoelig bent aan medicatie. Ik verwittig telkens de dokter over dit probleem. In elk geval ben ik deze keer nadien niet misselijk geweest want daarvoor bestaan er middelen om dat tegen te gaan. Alleen je moet er om vragen., dat heb ik ook gedaan. Me concentreren gaat niet zo goed en daarbij heb ik pijn bij de minste beweging die ik doe…daarom eventjes geen logjes. Ik zal maar weer gaan slapen.

 

Het lukt me maar niet ….

Het meer van Echternach

kinderenenkleinkinderen familie, Reis , ,

Het Meer van Echternach  loont zeker de moeite om er eens een kijkje te nemen als je in de buurt bent.
Vanuit Luxemburg, ligt bij de ingang van Echternach het recreatiecentrum rond een kunstmatig aangelegd meer van circa 30 hectare.  Bij de ingang van het meer is een grote gratis parkeerplaats. Rond het meer is een pad voor voetgangers om te wandelen, te fietsen en aan  inline skaten te doen. Op het meer kan je waterfietsen of vissen (met vergunning) . Het meer is omgeven door 375 hectare bos, waar verschillende wandelroutes doorheen lopen.

Op het terrein rond het meer ligt ook de Romeinse villa met haar museum (gratis toegang), een Huis van de Natuur (kan geboekt worden voor groepen en schoolklassen), Er is een bikepark, trampoline (in de zomer), speelpleinen en diverse barbecueplaatsen.
De jeugdherberg biedt vele sport- en recreatiemogelijkheden en heeft een klein restaurant met een terras.
Het is niet toegestaan ​​om in het meer te zwemmen omdat er teveel slib is. Er is sprake om met grote middelen het slib boven te halen!

Toen we met de citybus weer op de parking kwamen waar Nichtje de auto had geparkeerd gingen we eerst eten. We hadden ‘s morgens al een plaatsje gereserveerd om zeker te zijn dat we daar konden eten. Gelukkig maar want het restaurant zat stampvol. Op die manier konden we Nichtje eens trakteren . En het heeft gesmaakt .

Daarna namen mijn vriendin en Nichtje plaats op een bankje aan het meer en ikzelf maakte een wandeling. Neen niet helemaal rond het meer maar toch een flink eind
Mijn vriendin kon zover niet wandelen na een val de week ervoor.

 Prachtige zichten aan de boorden van het meer

Dichtbij het wandelpad was het gras afgereden maar wat verderop was het één en al bloemenweide!

Een groot en heel  moderne jeugdherberg.

Overal ganzen

Op dit bankje liet ik Nichtje en mijn vriendin achter terwijl ik een wandeling rond een deel van het Meer deed. Ze zijn braaf blijven wachten op me, ‘k moest me niet haasten 🙂
Maar het weer trok dicht en ik wilde toch niet in een onweersbui zitten. Het was zwoel die dag. Het onweer was niet voor seffens maar ‘s avonds braken de hemelsluizen een tijdje open! En onweer klinkt daar dubbel zo luid dan aan onze kust in dit bergachtig gebied! Bangelijk. Gelukkig duurde het niet erg lang.

nog één vervolgje

De dag van de Processie

kinderenenkleinkinderen familie, Reis , ,

Nichtje kwam ons kwart voor tien ophalen aan het hotel en we reden naar Echternach. Even buiten de stad liet ze de auto achter op een groot parkeerterrein en stapten wij en vele anderen over op een citybus die zorgde voor gratis vervoer naar het centrum. Met de auto kon je toch niet in de stad en de parkings rond de stad waren moeilijk te bereiken. Waarom het moeilijk maken als je de hele dag bussen hebt die over en weer rijden.

Toen ik de dag ervoor het ander nichtje bezocht zei ze al lachend ” wie weet zien we ons morgen nog eens”. En warempel de eerste persoon die ik de straat zag oversteken op weg naar de citybus( waar wij stonden aan te schuiven) was warempel het nichtje met een paar vriendinnen van haar. En alsof het toeval nog niet genoeg was , zag ik haar ook staan kijken naar de processie vlak tegenover de plaats waar mijn vriendin en ik stonden!

We reden naar het Centrum en wandelden dan richting Basiliek. De verzamelplaats voor de Processie was op het grote plein naast de Basiliek. Iedere groep had een nummer en de deelnemers en muzikanten dienden zich bij de persoon die het nummer in de hoogte hield te plaatsen.. Op die manier kon je in het programmaboekje zien wie er langs liep en uit welke streek of land ze kwamen.

Deze sjaaltjes zijn nog niet zolang in gebruik. We kregen er elk eentje van Nichtje als herinnering.

Na de processie trokken we nog even het stadje in. De stortbui die de geestelijken en de notabelen letterlijk de kerk in joegen was nog niet helemaal over. Natuurlijk hadden we geen jas bij en nog minder een paraplu mee. Zo’n mooi weer en het was erg warm. We trokken ons plan, 🙂 , maar al vlug brak de zon door en konden we rustig wandelen tot aan de citybus.

De regen hield al vlug op en al vlug zaten de terrasjes vol. Vooral studenten en mannen schaarden zich aan hoge bartafels. Overal eten en drinken in overvloed

Ik heb de dag van de Processie welgeteld één politieman gezien!!

In de autoloze winkelstraat hingen de witte wimpels over de straat en ook vlaggen refererend naar de Processie.

In het hotel links op bovenstaande foto( achter de gele rozen) heb ik twee maanden gewerkt , lang heel lang geleden en daar heb ik opa leren kennen. Hij werd opgevoed door het kinderloze echtpaar dat dit hotel uitbaatte.  Mijn broer was op dat ogenblik in dit hotel kok en had me voorgesteld om daar de twee zomermaanden te werken als jobstudent. Véél rustiger dan aan onze drukke kust . Op het einde van de straat staat de straatnaam in het Luxemburgs wat betekent : Rue de la Gare. Vroeger was aan het huidige busstation een treinstation. Een klein treintje reed naar stad Luxemburg.

Ik liep nog even naar de Sûre  . Het water vormt de grens tussen Luxemburg en Duitsland

Met de citybus reden we terug naar de grote parking buiten Echternach.
Wat we verder deden …dat zie je morgen!

Avondwandeling in de bossen

kinderenenkleinkinderen familie, wandelen ,

Na een ochtendwandeling deed ik nog een avondwandeling. Terwijl vriendin gezellig bleef babbelen met de familie trok ik opnieuw het bos in achter de woning van Nichtje. Zij vergezelde me een eindje om zeker te zijn dat ik me niet van richting vergiste. Want dan zou het wel een héél lange wandeling worden. Dat was de bedoeling niet . Ik wilde gewoon de sfeer van een bos opsnuiven en al wandelend kwam ik een heel stuk lager uit in het dorp zelf waar ons hotel ligt. Even een blik op het kerkhof waar enorme familiegraven liggen  die teruggaan tot de negentiende eeuw ! Dit kerkhofje lag tegen de rotsen aan . Het kleine sobere kerkje waarin Nichtje indertijd is gehuwd zal ontwijd worden en gebruikt worden als een soort gemeenschapshuis.

Vandaaruit begon ik aan de klim terug naar boven langs de straat. Het is niet zover maar ik kwam toch buiten adem aan de woning van Nichtje. Ik vind de huizen die langs deze straat staan altijd zo vrolijk. Ze zijn schots en scheef gebouwd ten overstaan van de straat zelf  en veel van die woningen zijn in kleuren geverfd en in de tuin staan allerhande prullaria.

Tussen de huizen zie je  zo ver het oog reikt landerijen en weiden. Ik nam een afslag een paar huizen vòòr hun woning en zo kon ik de foto maken van het huis dat een eind van de straat af is gebouwd.( foto op een vorig logje) In de wei naast hun woning lopen twee bejaarde paarden , allebei bijna 30 jaar oud. De eigenaars bieden hen een rustige oude dag aan! Bij het terug komen in hun tuin zag ik een klein boompje staan gekregen van de gemeente voor de geboorte van hun kleinkind Léo. Alle kinderen die geboren worden in Echternach krijgen een levensboompje ( een perelaartje). Hun dochter heeft het in de tuin van haar ouders geplant.

 

wordt vervolgd

De familie en wandelen in het bos

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, bos, familie ,

De springprocessie op de dinsdag na pinksteren is zo’n grote gebeurtenis dat de pelgrims niet enkel uit heel Luxemburg afkomen maar ook uit de omringende landen. Grote delegaties elk met hun eigen muziekkorps waren aanwezig. Dat schreef ik al in een eerder postje.
De meeste winkels waren gedurende een viertal dagen  gesloten! Alleen warenhuizen bleven open. Ook werd er op die dinsdag door de meeste mensen niet gewerkt.
Nichtje heeft ons al die dagen feestmaaltijden voorgezet. Zij had haar moeder en haar twee dochters uitgenodigd want het was feest en daarenboven was de familie ( dat ben ik dus 🙂  )uit België speciaal afgekomen om de processie mee te maken. Dat laatste was inderdaad wel waar. Ik ben nu al zoveel keer naar Luxemburg geweest maar nooit was ik er op de Pinksterdagen. 

Ook ben ik een ander nichtje wonende een paar kilometers verder gaan bezoeken( opa’s zus had drie kinderen: een zoon gehuwd met Nichtje en twee dochters). Nichtje en haar moeder kwamen mee en we hadden een gezellig onderonsje. In de grote tuin heeft haar man een miniatuur dorp met spoorweg gebouwd en de treinen  kunnen rijden !

De tuin van nichtje zelf is immens groot en grenst aan de achterliggende bossen. Er is ook een groententuin  en er staan talrijke fruitbomen.

Mijn vriendin en ik logeerden op vijf minuutjes wandelen in een hotel met alle mogelijke comfort. Wij hadden een kamer met zicht op weiden en koeien. Neen ze hebben ons niet wakker gemaakt ‘s morgens!

Aan de straatzijde had je een bos. Gewoon de straat oversteken en je kon aan de wandeling beginnen.  Dat heb ik ook gedaan. Het is er niet druk maar erg mooi. Niet klauteren en geen glibberige trappen zoals de wandelingen in de Mullerthal. Mijn vriendin bleef acher op het terras. Zij kon niet ver wandelen wegens een val  een week ervoor in een lift die niet op gelijke hoogte kwam stil te staan en ze stapte in het ijle met alle gevolgen.

Bij het binnekomen in het bos zag ik deze houten kerstboom met een brievenbus erop. De verklaring kwam wat later. Een vroegere molen is omgebouwd tot een prachtig domein met mooi onderhouden groenpartijen en bijenvriendelijke bloemenweiden.

wordt vervolgd

 

 

De treinreis

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, familie ,

 

Op Pinksterzondag stapten mijn vriendin en ik op de trein richting Luxemburg-stad.
Als senioren reizen we door Belgie aan het goedkope tarief van 6.50 euro , maar we moeten de grens over en dan is een escapade ticket voordelig als je met meer personen reist. De heen en terug reis kost per persoon 38 euro!  Enkel te bestellen via internet waar je naam en adres moet invullen en dag en uur van heen en terugreis. Enkel je naam staat op het ticket en je moet de ticketten samen vertonen ( ben je met twee dus de 2 ticketten ,ben je met drie de drie ticketten)aan de controleur ,  je bent wel nog vrij om op een ander uur de trein te nemen als het maar op de dag is vermeld op het ticket..

De ICE trein vertrekt uit Brussel-Zuid. Uit gelijk welk station reis je naar Brussel en stapt op de ICE trein. Natuurlijk niet als je in Namen woont dan stap je daar op deze trein. Voor ons komende van de kust is er een probleem :  Je hebt maar 2 minuten om over te stappen. Moest het nog op hetzelfde perron zijn dan lukt zoiets nog wel maar van bv van perron 10 naar perron 7 lukt zeker niet. Bij de terugreis  hetzelfde. De rit Brussel Zuid -Luxemburg stad duurt 3.30 uur.

Een uur wachten is niet leuk maar niet onoverkomelijk. We namen nog een laat ontbijt en kochten een belegd stokbrood en wat drank. We installeerden ons in een kleine coupé waar we de hele reis alleen zaten en we ongestoord konden “slapen”, lezen, babbelen…
We waren al een tijdje onderweg toen er wat over en weer geloop was van de ene wagon naar de andere. Twee treinreizigers die precies verstoppertje aan het spelen waren. Dat bleek ook zo want een furieuze conductrice zat hen achterna. Eéntje had ze letterlijk te pakken  die kon  geen treinticket voorleggen. Bij het volgende station moest hij van de trein. Dit incident gebeurde toevallig in ons  coupeetje. Ze heeft  stoom afgelaten door te vertellen dat dit dagelijkse kost was en dat het voornamelijk migranten waren die ofwel op de sporen liepen waarbij de trein vertragingen opliep of zelfs moesten stoppen om geen ongelukken te veroorzaken . Ofwel namen die mensen gewoon een trein en kon het hen niet schelen waar ze terecht kwamen. Blijkbaar had ze die man herkend van eerdere treinreizen want hij kreeg nogal een flinke bolwassing. Ik denk niet dat het veel zal helpen.

Verder verliep de reis zonder problemen en in Luxemburg stond nichtje ons al op te wachten en was het een begin van een paar dagen genieten in een bosrijke omgeving.

 

wordt vervolgd