“Send it to Belgium, To Fred Jones. One day he’s going to start a museum, to tell our story. Why we came, why we bled and sacrificed our young lives!”
Dit waren de woorden van vele Canadese veteranen die meehielpen aan de opbouw van de huidige collectie. Danny Jones en Freddy Jones, de twee zoons van Dennis Jones, hebben  reizen ondernomen naar het verre Canada  om de bevelhebbers van toen te interviewen en zo de geschiedenis nog dieper te doorgronden.
De bedoeling van de twee zoons was om een museum in te richten met alles wat ze kregen ivm met de oorlog in onze streek. Privé collecties werden geschonken en veel Canadese veteranen bezorgden uniformen en voorwerpen die verband hielden met hun verblijf aan het front.
Hun vader ,Dennis Jones, Normandië veteraan uit Crewe/Cheshire (UK) huwde met een meisje uit Knokke-Heist. Het militair uniform dat vader Jones droeg tijdens zijn huwelijk zal later het eerste uniform van de collectie vormen.

Wij bezochten het museum met de senioren in het kader van 11 november . De gids gaf vooraf een boeiende uitleg en tijdens de rondgang in het museum vertelde hij veel weetjes en soms waargebeurde anecdotes . Gezien de bezoekers grotendeels mensen waren uit de streek  werd er  nog veel aan toegevoegd. Van “zelf nog weten” en van “horen vertellen door ouders en grootouders”.

In grote uitstalramen staan levensechte mannequins. De eerste reeks waren Duitse uniformen. Eentje droeg een gasmasker ( een metalen koker die hij rond zijn hals droeg ). Vreesde men in Wereldoorlog II opnieuw gasaanvallen? Een hospik  met een verzameling medische spullen.

De gids legde ons het verschil in rang en stand uit  in de Duitse uniformen  van land -lucht- en zeemacht.

Een fles wijn van het jaar 1942 prijkt hier in één van die kasten. Ieder leidinggevende moest op de een of andere manier zorgen dat zijn manschappen ontspanning kregen om de gruwel van de oorlog even te vergeten. Hier was dit met een accordeon!

Omdat de mannen zouden weten waar ze gedropt werden droegen ze een zijden halsdoek met een kaart op gedrukt zodat ze zich min of meer konden oriënteren.

Zoals de kaart vermeld werd in 1999 (!) op de terreinen van de Veurnse suikerfabriek het wrak opgegraven van een Duits jachtvliegtuig. De zware poldergrond had het lichaam van deze piloot gemummificeerd!

Hun vrije tijd brachten de soldaten door oa in een pub. Omdat er zoveel verschillende talen werden gesproken onder de soldaten bedachten de pubhouders een oplossing: De naam van de pub werd  vergezeld met een afbeelding  . Geen spraakverwarring mogelijk!

Waar gebeurd: op een boerderij in de Hazegrasstraat verbleven er een zestal Duitse soldaten op de hooizolder.
De Canadese bevrijders waren in aantocht en kwamen eveneens binnen in de schuur van de boerderij . Zij hadden een gewonde Duitse soldaat bij die door hen werd verzorgd.
Toen de boer ’s ochtends in de stalling kwam kreeg hij bijna een beroerte: boven Duitsers op het gelijkvloers Canadezen. Hij is dan naar boven gegaan heeft de zes Duitse soldaten ingelicht over de toestand en hen aangeraden zich over te geven. Hun toestand was hopeloos want de bevrijding was al in veel delen van België een feit. Dat beseften ze maar al te goed en zo werd een bloedbad vermeden!
Geen verhaaltje maar echt gebeurd. Ook mijn vader heeft dit nog verteld.

Van de geallieerden waren er ook heel veel uniformen. Kasten vol! Een kleine impressie…

Onder oorverdovende lawaai van bombardementen wordt hier een beeld getoond hoe de Canadese genie onder leiding van Sgt Hickman met bootjes naast elkaar het kanaal in Retranchement overstaken nadat de brug door de Duitse luchtmacht en ook de Bailey brug die ze aan het opbouwen waren was vernield
Dit is hen gelukt  maar Sgt Hickman bezweek aan zijn verwondingen . De vernieuwde brug in Retranchement draagt ter zijner nagedachtenis  naam ” Hickman brug”. Elk jaar wordt aan deze brug  in Retranchement bij een kleine plechtigheid een eresaluut gebracht. Ik toonde hier foto’s van in het logje ” de Canadamars”( klik)

De Canadezen worden hartelijk verwelkomd door de toenmalige melkman toen ze door de Lippenslaan reden. Dit tafereel speelde zich af ter hoogte van een hotel waar nu de huidige winkel Vandenborre is.
De man gezien op zijn rug  gaf  het bevrijdende telefoontje dat Knokke bevrijd was!

Nog een hangar vol onderdelen opgegraven, gevonden of geschonken, afkomstig van tanks, vliegtuigen, restanten van bommen…
Op het grasveld een Messerschmitt ,torpedo’s , zeemijnen…
In een tweede hangar(klik) worden de vissers herdacht die tijdens de oorlog op  zeemijnen voeren..

Ga zelf eens kijken , dan ontdek je nog veel meer…