Nog een tentoonstelling in cc Scharpoord

Momenteel loopt er een tentoonstelling die op heel wat belangstelling kan rekenen. Het is een tentoonstelling die lof en kritiek oogst. Je moet er niet zo maar door lopen , je moet je laten informeren . Daarom krijg je ook een audiofoon mee en kan je al luisterend op je eigen tempo door de zalen van de tentoonstelling lopen :

Expo Koen Vanmechelen – Cosmopolitan Renaissance Cultuurcentrum Scharpoord

Sinds het prilste begin van zijn kunstenaarschap worstelt Vanmechelen met de vraag naar de toekomst van onze soort: hoe moet de mens verder? Hoe kunnen wij als mensen duurzaam samenleven met andere diersoorten met respect voor de omgeving van zelfs de kleinste wezentjes? De afgelopen dertig jaar trok Vanmechelen de wereld rond. Van oorspronkelijke volkeren als de Masai tot de wolkenkrabbers van Mumbai: Vanmechelen zocht er de stukken van zijn wereldpuzzel bijeen. De tentoonstelling Cosmopolitan Renaissance toont die stukken en inspireert tot antwoorden.

Als je die beelden ziet dan denk je ,we hadden eens zo moeten evolueren ……

Bij de ingang van het cultureel centrum staat zijn Walking Egg.
Koen Vanmechelen is vooral bekend om zijn Cosmopolitan Chicken Project waarbij hij nationale kippenrassen kruist tot kosmopolitische kippen.

The Walking Egg, een marmersculptuur van een ei op poten, symboliseert Vanmechelens ononderbroken zoektocht naar de juiste plaatsen en de beste momenten om zijn evoluerende visie op de wereld en haar toekomst te laten uitbroeden. Cosmopolitan Renaissance is het resultaat. Knokke-Heist vormt de broedplaats. 

En in de tuin van het cultureel centrum staat een tent , in een omheind stuk van de tuin, waar twee dromedarissen rondlopen . Ik heb ze niet gezien . Het was een druilerige namiddag en de dieren waren in de tent. Zij horen ook bij het project.

Het is een tentoonstelling waarbij je jezelf achteraf allerlei vragen stelt en je probeert je in te denken hoe de kunstenaar de evolutie ziet. Ik kan hier enkele beelden tonen maar samen met de audiofoon daar rondlopen geeft je meer inzicht. Nog te bezoeken tot half januari 2023!

Oostkust Kunst tentoonstelling

Regelmatig zijn er tentoonstellingen in het cc Scharpoord. Van hobby kunstenaars tot bekende kunstenaars Iedereen krijgt de gelegenheid om dit te tonen aan anderen.
Zo was er in september een tentoonstelling van 205 werken van kunstenaars die hun werken aan het grote publiek kunnen tonen.
er steken dikwijls pareltjes tussen. Ik heb hier een kleine keuze gedaan. Soms sta je verbaasd dat mensen die je kent in staat zijn om zulke mooie werken te schilderen, boetseren … Morgen laat ik de werken van een bekende kunstenaar zien

Ik laat jullie even meegenieten. Klik op de galerie om de foto’s vergroot te zien.

Terugblikken : Sluis.

In 8 dagen tijd waren vriendin en ik drie keer naar Sluis gereden.
De eerste keer samen met haar pleegzoon . Het was een druilerige dag en we liepen met ons drietjes elk onder een paraplu. Hij had een rugzak nodig om dagelijks naar zijn werk te gaan en omdat hij -volgens vriendin- daar zo nonchalant mee omsprong was er om de haverklap iets stuk aan. Zij wilde geen dure meer kopen en ze had bij onze vorige bezoekjes aan Sluis iets gezien. Maar …zoals zoveel jongelui wilde ze die rugzak niet kopen zonder zijn goedkeuring. De kans zat er in dat hij die dan helemaal niet wilde meenemen. Tijden zijn veranderd , ik had dit niet moeten proberen toen ik jong was en de jeugd is kieskeuriger geworden maar ze hebben ook de mogelijkheid om te kiezen en dat was niet zo vroeger . De rugzak droeg zijn goedkeuring al was die dan niet van een gekend merk.
Hij gaat graag wandelen met ons maar dat zagen we in dat druilerig weer toch helemaal niet zitten. Dus werd het geen wandeling op de wallen maar stapten we een tearoom binnen.

Toen we huiswaarts reden constateerden we dat we de paar boodschappen die we wilden doen vergeten waren. We hadden de kortste weg genomen en die liep niet langs de winkel waar we moesten zijn.
Niet getreurd twee dagen later reden we in de namiddag terug naar Sluis en haalden hetgeen we eerst vergeten waren. We parkeerden niet op onze gewone parking maar dichter bij de winkel waar we moesten zijn. We wilden ook allebei een hoop boodschappen doen .
We reden de parking op en moesten geen ticketje uit de automaat nemen, neen de slagboom ging onmiddellijk open. Toen we te voet de parking verlieten, keken we even hoe andere bestuurders de parking verlieten. Héél spontaan draaide een dame het raam open en zei dat het nu ging met herkenning van je nummerplaat en dat je enkel met de kaart kon betalen.
Zo dat wisten we dan als we straks terugkeerden.

Was ik nu zo onhandig of was het omdat ik een Belgische betaalkaart had . De automaat weigerde mijn kaart. Een dame stapte uit de auto achter me en wilde helpen. Maar de automaat wilde niet meewerken ook al deed zij het voor mij. Ja daar stonden we met een paar auto’s achter me. Even gewacht en de kaart opnieuw aangeboden en plots ging het wel en mocht ik 5,25 euro ophoesten voor een parkeertijd van 2 uur.
Je betaalt eerst 0,75 euro startgeld en per uur komt er 1,50 euro bij . Blijkbaar was het derde uur een paar minuten ingezet en werd er voor drie uur aangerekend ! Daar zien ze me niet meer terug en sleuren we liever de boodschappen mee naar “onze oude parking” in de nabijheid van de Zeeman waar we maar 3 euro voor 2 uur betalen zonder dat startgeld !

We bleven niet zo lang in Sluis omdat we vreesden dat het mistig zou worden( was voorspeld) en het was ook zo. Jammer genoeg kon ik de ondergaande zon in een mistig sfeertje niet vastleggen. Geen parkeer mogelijkheid op dat stuk weg en toen het wel kon was het al te laat. Dat heb ik wel kunnen doen toen ik huiswaarts reed in Koolkerke ( vorig logje)

De derde keer in die week waren we op zoek naar winterkledij . Er zijn een paar winkels waar ze mooie spulletjes hebben. Deze keer waren we er niet met een lijstje wat we nodig hadden maar slenterden we meer en bekeken de etalages. Window shopping !
Winterpulls gevonden, maar het moet nog een beetje kouder worden om die te dragen!!

De vorige keer had ik een galerie gezien maar omdat het al wat laat was ,ging ik er niet binnen en hield het voor een volgende trip naar Sluis. Een stadje vol toeristen en kledingzaken en tearooms…dan is het toch verwonderlijk om er een galerie te zien in een voormalige kleding -en daarvoor nog een speelgoed winkel.

Mijn vermoeden klopte toen ik de vorige keer in de etalage keek : Er stonden veel beeldhouwwerken van Irenée Durieux. Sierlijke bronzen vrouwenbeelden. Ik kon mijn verrassing niet onder stoelen of banken steken en heb gretig rondgekeken in de twee ineenlopende zaaltjes. Ook andere werken zijn het bekijken waard. Maar mijn voorkeur gaat naar de sierlijke bronzen vrouwenbeelden van Durieux.
De galeriehoudster kwam wat meer uitleg geven. De galerie is nu 5 maanden open en er zijn opendeur dagen waarop kunstenaars over hun werk komen spreken. Zal daar zeker nog eens binnenstappen.

We sloten de namiddag af bij Lizzie’s en aten er een Zeeuwse specialiteit : een bolus.

Een bolus wordt gebakken van wit brooddeeg, dat tot een streng door bruine basterdsuiker wordt uitgerold en daarna in een spiraalvorm wordt opgerold.

Erg zoet en achteraf mag je je duim en vingers aflikken

Tegenwoordig geven ze er boter bij die je aan de onderkant kan smeren ( helemaal niet nodig)

Terugblikken ….

Vriendin en ik hadden afgesproken om zoveel mogelijk te profiteren van het mooie en zachte weer. Veel namiddagen trokken we er bijgevolg op uit. En als we ‘s avonds terug thuis kwamen elk in ons eigen huis ,was ik te moe om mijn indrukken nog neer te pennen in een logje. Ik spaarde de foto’s op en dacht ” als het weer wat minder wordt dan weet ik wat doen !”
Nu lijkt er een ommekeer te komen in het weer en zullen er dagen aankomen dat ik liever thuis blijf. En bijgevolg zal ik ook meer tijd hebben om een blog-leestoer te maken en om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag was het zo’n dag dat je maar beter binnen kon blijven.
Van het Westen uit was er een regenzone die langzaam naar het Oosten zou trekken. En de weersvoorspelling kwam uit . Eerst was er nog een zonnetje maar tegen de middag was het amen en uit en begon het te miezeren. En voor de rest van de week zal het afwachten worden…

Tijdens het voorbije weekend was het mooi weer en daar profiteerden vriendin en ik van. We reden naar Brugge en genoten samen met een Brugse vriendin van een wandeling in een klein bos in de nabijheid van haar woning om te eindigen op een terras van de kinderboerderij. Stel je voor half november nog kunnen buiten zitten !

Toen we uit het bos kwamen zagen we aan de wolkenloze blauwe hemel een luchtballon,
Ik wou dat ik in dat rieten mandje zat om de zonovergoten streek van bovenaf eens te zien!!

In de cafetaria Kiboe (klik) van de kinderboerderij “de Zeven Torentjes” was het erg druk. Binnen als buiten waren alle tafeltjes bezet en de kinderen konden hun hart ophalen op de speeltuigen. Het was uitzonderlijk mooi weer !Wij aten er een pannenkoek , die zijn daar altijd vers gebakken en dat proef je.
De werking van deze cafetaria is een sociaal project met jongeren. Zij werken allemaal super geëngageerd onder toezicht van een verantwoordelijke.

Zodra de zon begon te zakken was het tijd om huiswaarts te keren. Ik wilde thuis zijn vóór het donker werd. Want ‘s morgens was er mist geweest en tegen de middag trok die pas op om een zonovergoten hemel te laten zien. De kans zat erin dat het tegen de avond terug mistig zou worden.

Tijdens het huiswaarts rijden hadden we even last van mistbanken die over de weg zweefden, maar toch even de auto aan de kant gezet om het spektakel van opkomende mist samen met een prachtige zonsondergang vast te leggen. Klik op de foto’s !

En zo zal ik verder terugblikken op de voorbij weken.

Ik heb meegeholpen …

Op een namiddag waarop er geen zon te zien was en het windstil was ,nam ik de fiets om eens in mijn eigen omgeving te fietsen. Ver durfde ik niet rijden want ik heb gemerkt dat de batterij niet meer helemaal kan opgeladen worden. Ja ik heb lange tijd na twee operaties en lange revalidatie niet kunnen en -toegegeven- durven fietsen. En dat heeft blijkbaar geen deugd gedaan aan de batterij. Een nieuwe batterij kost veel ,maar een soort revisie is ook nog mogelijk. Ik zal maar wachten tot het voorjaar ,want tijdens de wintermaanden fiets ik toch niet zoveel.
Dus vertrok ik voor een ommetje niet zover van de woning, want als de batterij het begaf was het dan ook niet zo ver om te voet terug te keren.

Op de terugweg nam ik het brede fietspad komende van Sluis en op dit fietspad hield ik af en toe halt om wat foto’s te maken. De afgevallen bladeren van de bomen langs het fietspad, de mooie vergezichten en de pas geploegde en geëgde landerijen. Een veld vol bloeiend mosterdzaad ( ‘t is de boer die het zei ),een nieuwe woonwijk waar vroeger de manège was,

Toen kwam ik aan een grote veld waar de boer aan het ploegen was. Ik zette mijn fiets aan de kant en probeerde een paar foto’s te maken.

Terwijl ik wachtte om een mooi beeld te maken van de tractor , stopte de tractor stapte er een man uit die op me toekwam “wil je ook eens een ritje maken met de tractor. ” vroeg hij

Ik herkende de man als zijnde de boer die een grote hoeve heeft niet zover van mij vandaan met grote weiden errond waar koeien lopen en zijn vrouw houdt er een zuivelwinkel open.
Ik herinner hem van vroeger toen de twee kleinzoons hier waren en hij in onze omgeving grond bewerkte. Veel boeren bewerkten/bewerken grond van mensen die niet onmiddellijk van plan zijn te bouwen. Zo was hij indertijd aan het ploegen op de hoek van onze straat.

De kleinzoons keken gefascineerd toe en diezelfde man liet de jongens een ritje meemaken op de tractor terwijl hij ploegde.
Hij vroeg of ik van de streek was en ik vertelde hem dit voorval . Hij wist het nog. Niet van de jongens maar waar hij vroeger ook geploegd had.

En nu mocht ik een ritje op de tractor meemaken met zijn kleinzoon. Hijzelf fietste naar huis en zijn kleinzoon zou nog verder ploegen tot het duister werd.
Met drie zou niet gelukt zijn in de kleine cabine.

Ik vond het een fijn moment dat me terugbracht naar mijn jeugd . Toen bracht ik alle vakanties door op de boerderij van tante Regina en nonkel Clément. Een zus van mijn moeder. Natuurlijk was het boerenwerk in die tijd hoofdzakelijk manueel. Een ploeg voorgetrokken door een paard en nonkel zorgde ervoor dat hij mooie rechte voren trok. Dat was een erezaak voor een échte boer!

Nu beleefde ik het ploegen zelf …van op een tractor.
Nostalgie!

Update :Kasteel Ryckevelde

Er is blijkbaar iets misgegaan met de foto’s van het kasteel zelf. Toen ik het log postte waren de foto’s er wel.
Ik wilde dit aanpassen maar er is telkens een foutmelding. Ik wil de foto’s van dit mooie kasteel toch tonen.
Het Landhuis moet gerestaureerd worden maar het Kasteel zelf is helemaal in orde.

Voorzijde van het Kasteel

Achterzijde van het kasteel gezien vanuit het Landhuis

Op zoek naar die ene…

Omdat ik bij boswandelingen nooit eens een rode paddenstoel met witte stippen tegenkwam ,stelde een Brugse vriendin voor om eens te wandelen in het Domein Ryckevelde. Op de grens van Brugge, Damme en Beernem ligt het Ryckeveldebos, natuur met een eeuwenlange geschiedenis. Het domein is 180ha groot.

We wandelden eerst door de bossen op zoek naar die ene paddenstoel ! Genoeg paddenstoelen, maar niet die ene die ik met eigen ogen wilde zien! Bijna op het einde van de wandeling heb ik er toch eentje gezien, hoewel die al over zijn gloriedagen heen was!

Het allerleukste na het zoeken van paddenstoelen vond ik het bladertapijt waar je heerlijk kon in schoppen! Heb dat altijd al graag gedaan. Ach de andere wandelaars glimlachten eens als ze me bezig zagen ,maar ik ben zeker dat ze dit ook eens graag hadden gedaan.

Naast het Kasteel van Ryckevelde ligt een landhuis met hoeve . De komende jaren zullen de gebouwen alsook het terrein errond volledig geherwaardeerd worden. Hoe minimalistisch alles nog is, het schrikt de bezoekers niet af en massaal zitten ze buiten in ligzetels, op barkrukken en rond tafels en stoelen met een grote luifel boven zich. Het was die dag eigenlijk nog op het kantje af om buiten te zitten: af en toe een spetter !