Heb je dat ook? Soms zo’n zwaar gevoel dat je niet goed kan omschrijven. Ik kan het alleen verdrijven door mijn gedachten op nul te zetten en allerlei werkjes te doen. Het is niet moeilijk waardoor dat komt. Dag na dag word je overspoeld door berichten die je liever niet zou horen, zien of lezen. Maar je wordt er ongewild met je neus op gedrukt. Kranten staan pagina’s vol , nieuws op tv barst van de items ,  Corona ,Corona … Ik sla tegenwoordig al eens nieuwsberichten over en sla de pagina’s van de krant om.

Buiten hoor je alleen het ruisen van de bomen( gelukkig staan er hier bomen). Zo nu en dan eens een auto die voorbijrijdt en meestal is het dan een vrachtwagen van een bouwwerf hier vlakbij. En tegen de avond een paar auto’s van mensen die heden nog werken. Ik hou wel van de stilte en nu besef ik ten volle waarom ik zo graag op vakantie ging bij tante Regina en nonkel Clement op de boerderij in St Kruis(NL). Het was daar ook zo stil en alleen het geluid van dorsmachines en één tractor van een rijke boer .De houten wielen van karren klonken toen als muziek in de oren! Toen was de stilte heerlijk en het gaf een vrolijk gevoel , de stilte nu is zwaar beladen en geforceerd.

Ik heb al twee maal geluk gehad dat ik niet moest aanschuiven om de Colruyt binnen te gaan( over de middag) .Ik krijg er zowaar een wee gevoel van als ik op het nieuws een hele rij mensen met een winkelkar  zie aanschuiven om in de winkel te geraken. Mijn kinderen hebben tot voor een week de boodschappen gedaan voor mij. Nu zitten ze beiden thuis door die corona en durven ze niet zo goed afkomen wegens de vele controles die er zijn bij het binnenkomen van de stad. Bewijs maar eens dat je van Brugge naar Knokke komt met boodschappen  voor je moeder. Want allerlei truken zijn al geprobeerd om de stad binnen te geraken.
Zolang ik verkouden was en af en toe moest niezen of hoesten bleef ik liever thuis. Maar nu ik weer springlevend ben en de winkel bij manier van spreken hier om de hoek is, doe ik mijn boodschappen zelf. Voorraad voor minstens veertiendagen  zoals ik altijd al deed. Normale voorraad. Geen hamster gedrag van wc papier, afbakbroodjes, bloem…

En om dat zwaar gevoel wat kwijt te geraken heb ik  ’s namiddags  de fiets genomen en ben naar Aveve gereden. Laat in de namiddag want dan is de drukte voorbij. Wat plantgoed gekocht en uitjes en sjalotjes. Morgen kan ik mijn moestuin in gang steken. De rest heb ik in potjes gezaaid( wortelen, bietjes, spinazie , sla, pompoen, radijzen.. )  omdat de nachten tot nu toe redelijk koud waren en dan kiemt alles veel trager.

Ik heb er een fietstochtje aan verbonden en reed terug naar huis via het industrie gebied”, ’t Walletje” . Blijkbaar kan je daar nu in een hangar groenten en fruit kopen ( marktkramer die nu niet op de markt kan staan) en is er ook een afhaalpunt waar je vleespakketten kan ophalen na telefonische bestelling. Gevonden!  en het lijkt me wel interessant en niet eens ver van mijn woning. Het is wel aangenaam om nu te fietsen , het is overal rustig en je wordt de berm niet ingereden door voorbijvliegende auto’s in het industrie terrein. Daar lijken ze allemaal altijd gehaast te zijn. In het industriegebied zijn geen fietspaden!

Helemaal opgemonterd ben ik thuis gekomen…

In een spaarbekken vlakbij ‘T Walletje staat een beeldengroep ” Ode aan de Vrouw “van Jef Claerhout. Jaren stond het op het Zegemeer . Ik vond het daar wat verloren staan. Maar hier in dat spaarbekken komt het veel beter tot zijn recht.

Vanaf het spaarbekken heb je zicht op een deel van de gebouwen van het industrieterrein en rechts op de oefenterreinen van Club Brugge. Het lijkt op een oninneembare burcht. Ook een zicht van de achterzijde van dit gebouw wat de ingang blijkt te zijn gezien de parking.

Rechts de gebouwen op ’t walletje waar er kantoorruimte kan  gehuurd worden. Ook een deel van de Politie heeft burelen in deze gebouwen.

Het Sportcentrum Molenhoek ligt er verlaten bij. Hier spelen onze senioren ’s winters binnenshuis koersbal en van einde april pétanque buiten op twee  aangelegde veldjes.

Deze boerderij paalt aan het oefengebouw van Club Brugge. Hier liepen altijd heel veel koeien in de weiden. Dit lijkt verleden tijd te zijn. Er is sprake dat de boerderij verkocht is. Benieuwd wat er in de plaats zal komen!