Na dat lekkere ijsje zijn we gaan wandelen op het strand. Overal is het kalm. Zowel in zee als op het strand. Alles ligt te wachten op de komst van de toeristen! Om eerlijk te zijn het is altijd zo geweest. Het strandseizoen start pas half juli . Vroeger hadden de univ studenten pas hun examens achter de rug en de Franse feestdag ( 14 juli) gaf ook een boost en dan niet te vergeten het bouwverlof. Met de corona is het nu ook afwachten of het zomerseizoen zich op gang gaat trekken.
In elk geval wij hadden een mooie wandeling!
Deze jongeren hadden er juist een zeilles op zitten.
Even pauzeren voor een catamaran!
Behalve pootjesbaders aan de rand van het water waren er nog geen baders in zee. De redders hadden het niet druk.
De zee was erg rustig.
Dat is het gevaar aan zee. Sébastien staat een heel eind ver in het water en staat toch evenhoog als Cédric die aan de rand van de zee loopt. Tussen hen is een kelle( een achtergebleven meertje zeewater op het strand als het eb wordt) en dat kan verraderlijk diep zijn. Zeker voor kleine kinderen .
PS. Jullie zullen me even moeten missen. Ten gevolge van de zware operatie die ik vorig jaar in februari onderging heb ik nu een soort navelbreuk. Ik word morgen geopereerd.
Het was zo’n mooie week ,eentje waar je liefst een mooie strik rond knoopt! En daardoor komt het dat je mij niet veel hoorde deze week.
DINSDAG sprong er al uit omdat de tuinman en zijn vriend op één dag de hele tuin een flinke opruimbeurt hebben gegeven en ook alle tuinafval en nog veel meer meenam naar het recyclage park in Oostburg. Het is er gratis en je kan al iets kwijt waar we hier ons suf moeten zoeken in welke container je het moet gooien. Geen pretje als je ladder op en af moet stappen om aan de rand van de container te geraken.. Het gaf een opgelucht gevoel als ik al de rommel niet meer zag liggen wanneer ik langs de zijgevel liep!
WOENSDAG was ik in feite blij dat het een regenachtige grijze dag was. Ik had wat naaiwerk en dat bleef liggen want ik ben liever buiten bezig als de zon schijnt. Drie lange broeken herleid tot 7/8 broeken. En een manchet van een overhemd van de zoon hersteld.
DONDERDAG kwamen de twee kleinzoons langs voor twee dagen. De jongste had vooraf verwittigd maar van de oudste was het een verrassing. De schilder laat weer niet van zich horen en ik vroeg de jongens of ze zes luiken wilden afschuren voor me. Donderdag hebben ze er drie afgeschuurd, ze moesten stoppen omdat het begon te miezeren..
Ik was bezig geweest de vorige dag om kasten uit te ruimen. Er lag hier nog reserve kledij voor de jongens en bij de meeste kledij leken ze er toch uitgegroeid. Ik vond nog twee zomerpyjama’s in de originele verpakking ( dus nieuw) die ik gekregen had van mijn Limburgse vriendin . Ik had haar leren kennen op de sociale school toen zij uit Limburg ook in Kortrijk kwam studeren. We zijn altijd close gebleven. Jammer genoeg is ze al enkele jaren terug overleden aan kanker . In feite had ik die pyjama’s bewaard als een soort herinnering aan haar. Nu had ik ze klaar gelegd om weg te geven aan een schoolvriendin die kledij verzamelt voor kansarme mensen. Sébastien had vergeten zijn pyjama mee te brengen en ik stelde voor om deze pyjama te gebruiken.
Ik had er twee liggen . Ze hebben zich krom gelachen toen ze de pyjama’s ( met kleurig gestreepte korte broek) zagen. Fleurige lijfjes met maori figuren er op . Maar ze trokken die allebei toch aan en de hele dag hebben ze het shirt gedragen , ze zijn er mee gaan slapen en de andere dag verdwenen ze in hun bagage. In elk geval vind ik er geen een van de twee terug, hahaha !
VRIJDAG . Lang leve de vakantie en bij oma mogen ze gerust tot de middag blijven slapen. Na het middageten werden de drie andere luiken geschuurd en toen die klus geklaard was en al de luiken netjes waren afgespoeld en nu wachten om geschilderd te worden, kregen ze hun beloning! 🙂 We reden naar Glacier de Post in Duinbergen om een ijsje!!
Na het ijsje hebben we een mooie strandwandeling gemaakt! ‘s Avonds vertrokken ze terug naar huis.
Ik verwacht ze nog eens in juli , want daarna hebben ze allebei een vakantiejob.
De strandwandeling komt eraan…
Een beetje moe deze avond want ik was vandaag in Lissewege waar in Ter Doest mooie kunstwerken staan .
Komt er binnenkort ook nog aan !
…met het weer.
Zeker als je weet dat de tuinman met een extra hulp de tuin eens een flinke beurt zou geven. Met twee hebben ze vier uur doorgewerkt . De treurwilgen en de kerselaars netjes bij geknipt ,alle struiken weer in model gesneden, aan de achterkant de laurierhaag opgekuist. De vorige bewoners hadden niettegenstaande de mondelinge overeenkomst nooit iets aan de haag gedaan( de twee andere buren knippen de haag altijd bij en zo hebben zij ook een mooie afsluiting).
Zelf wilde ik ook niet achterblijven en ik heb in het tuinhuis alles weer netjes op orde gebracht en het kleine terras ervòòr mooi opgekuist. Moest ervan profiteren nu de tuinman alle rommel meenam ! Ik kan nu wel vertellen wat ik wil want ik heb mezelf niet op de foto gezet. Alleen kan ik wel zeggen dat het vandaag een rustdag is voor mij 🙂 . Eigenlijk niet moeilijk met zo’n druilerig weer de ganse dag.
De tuinman had al twee keer zijn komst moeten uitstellen wegens regenweer maar gisteren was het ideaal om in de tuin te werken en om zeker te zijn dat het allemaal in één keer aan de kant ging zijn , bracht hij een vriend mee. De tuinman zelf is niet meer zo erg jong maar die vriend wel. Amaai die klauterde in de treurwilgen en beide bomen kregen een mooie korte hoed. De kerselaars werden netjes ontdaan van al de overtollige takken. Van de catalpa moesten ze blijven en ik lette daar ook op. Indertijd werd een mooie volgroeide catalpa per vergissing helemaal gesnoeid daar waar er een grote krulwilg moest afgezaagd worden. De bereidwillige buurman dacht dat die boom ook weg moest. Nu ” spaar ” ik al jaren voor een nieuwe catalpa nl een uitloper van de afgezaagde boom!
Ik vroeg aan de vriend of hij per gelegenheid ook eens de goot rondom het huis wilde reinigen. “Geen probleem dat doe ik seffens” . Tot mijn verbazing haalde hij een ladder uit de garage en begon de goot uit te ruimen. ” jij vraagt wij draaien” zei hij al lachend. Tot nu toe had ik niemand gevonden die dit werkje wilde doen. De zoon heeft hoogtevrees en de kleinzoons zagen het al helemaal niet zitten. “Oma zo’n hoge dakgoot”.
Toen ze in de late namiddag vertrokken met een aanhangwagen vol takken, bladeren en afval , heb ik hen vrolijk uitgezwaaid! Opgeruimd staat toch zo netjes hèhè !
Treurwilgen en kerselaars werden flink bijgeknipt.
Alle struiken werden gesnoeid of in vorm gesneden.
De goot werd gereinigd en de poetshulp deed niet onder. Zij gaf een rij ramen en rolluiken binnen en buiten een grote beurt.
Vandaag een regenachtige dag en ik heb eens een wandelingetje gemaakt rondom het huis. Ik zie zomaar dat alle planten ,struiken en bomen gelukkig zijn dat er serieus is opgekuist. Maar het zal ook wel meer komen omdat het de hele nacht heeft geregend en overdag aan het miezeren bleef!
De stokrozen heb ik kunnen redden door ze op te binden. De wind was een tijdje ongenadig. Een paar hortensia’s hadden het moeilijk niettegenstaande ik ze emmers water gaf. Maar nu lijken ze erdoor te komen.
De klokjesbloemen herpakken zich en de dagbloem begint opnieuw te bloeien. De begonia’s zijn overweldigend aan het bloeien.
De rozen bloeien allemaal voor de tweede en zelfs sommigen voor de derde keer. De reukerwten vormen een wolk van bloemetjes!
.
De agapantus heeft al één grote bloem ,de andere bloemen komen nog achter. Hij bloeit op zo’n immens lange stengel dat ik mijn hart vast hou als er stormwind zou aankomen. Uitkijken of ik er een bamboestengel kan naast steken.
Een tuin is toch zo leuk want je ziet onafgebroken veranderingen ! Is de ene bloem uitgebloeid staat er al een andere struik of plant klaar om te bloeien. Als het weer niet te wispelturig is kan dat duren tot in de herfst. Ik hoop nog lang van mijn tuin te mogen genieten!
Op het einde van de duinwandeling zoals ik gisteren al beschreef, kom je onverwachts terug in de bewoonde wereld. Een infobord herinnert er je aan. Als we de trappen opliepen kwamen we uit aan het haventje.
We hadden zin om terug te keren. Er was zo’n strakke wind en het zand sloeg tegen onze blote kuiten, zo hard dat het pijn deed. Het zat er helemaal niet in om het havendammetje op te lopen. We zagen mensen al halverwege omdraaien en terugkeren !
Dat was wel een groot contrast met de windluwe wandeling achter de hoge duinrug. Niet te geloven. We keken even naar de omgeving en naar de brasserie AIRrepublic van Sergio Herman , staken de brug over van het jachthaventje en namen de wandelweg langs het strand. Hier viel het nog mee met het stuifzand.
We wilden naar het strandpaviljoen gaan maar die bleek gesloten. Op het strand zelf was er geen grote drukte en de mensen zaten ruim ver uit elkaar, zelfs een familie had grotendeels de nodige afstand genomen van elkaar!
We draaiden om en daalden af naar het pleintje achter de duinen . Dat pleintje is daar al jaren en heeft al veel veranderingen doorstaan maar toch is de uitstraling nog steeds dezelfde. Ook hier niet erg veel volk en op een terras kregen we een tafeltje toegewezen. Het waren allemaal tafeltjes voor vier personen en elk tafeltje had een oranje dekentje op één stoel als om aan te tonen dat dit één bubbel was. Of je nu alleen ,met twee ,drie of vier was je kreeg zo’n tafeltje aangewezen. Eigenlijk best gezellig nu er meer maneuvreer ruimte was. Er is ook een schaduwterras naast het etablissement ,wat best fijn is bij hitte periodes, maar nu toch liever in de zon want wind was er genoeg zodat het niet overdreven warm aanvoelde. Ach en bij grote drukte kon je ook nog binnen zitten waar het groot en ruim is.
We namen allemaal foto’s ! Mijn vriendin nam foto’s van mijn kleinzoon en van mij..
Eenmaal de trappen opgeklommen zagen we de duinen en de zee.
Een paar betonnen blokken tonen hoe de havendam is aangelegd en versterkt. Door de felle wind en het snijdend zand zijn we de havendam niet opgewandeld. Ik nam er niet eens een foto van, zo vlug wilden we daar weg zijn 🙂
Een zicht op de brasserie AIRrepublic en het haventje waar het erg rustig was.
Zoals je op de foto’s kan zien was er felle wind en waren er dreigende wolken. Gelukkig heeft het niet geregend.
Een zicht van het haventje vanuit een ander standpunt . Kleinzoon en ikzelf hadden een containerschip in het oog.
Hier varen deze schepen redelijk dicht bij .
Aan weerszijden van de wandelweg staan lange banken waarop je kunt zitten of liggen . Deze jongelui genoten van een ijsje.
Het strandpaviljoen was jammer genoeg niet open. En zoals je merkt was het niet erg druk op het strand.
Deze familie leek zelfs op het strand de nodige afstand te bewaren!
We verlieten het strand en daalden af naar het pleintje waar er verschillende tearooms met terras open waren.
Een tafel werd ons toegewezen. Plaats genoeg. Ik heb het nog geweten dat er in de namiddag geen enkele plaats vrij was.
De gocarts wachten op vakantiegangers. Achteraan is het Strandhotel waar Sergio Herman in staat voor de food&Beverage. Daar was vroeger zijn Pure C restaurant.
Een paar winkels die het zomer-en vakantiegevoel oproepen. Alleen nog niet veel geïnteresseerden!
Op de terugweg stapten we een breed pad omhoog naar de haven . De vloer en de zijkanten zijn bedekt met vèèl plaketten met namen van mensen die een Award hebben ontvangen van het Europees Hof voor de rechten van de mens. Ik pikte er een paar uit. Tja het was niet de bedoeling dat mijn vriendin en ik er ook zouden opstaan. Maar die plaketten zijn precies spiegels.
En toen eindigde onze wandeling in Cadzand met de traditionele foto bij de Sluiswachter. Iedereen die voor de eerste keer met mij in Cadzand gaat wandelen moet bij hem poseren 🙂
We wilden echt nog meer foto’s nemen maar de wind was zo heftig aan zee dat ik mijn kleinzoon sommige foto’s liet maken omdat ik mijn gsm niet stil kon houden!
Donderdag (2 juli) kwam Sébastien ‘s morgens naar Oma. De vakantie is begonnen en eindelijk kon hij eens voor een paar dagen langskomen. Mijn bubbel is groter geworden en behalve mijn kinderen en een paar vriendinnen kwam hier niemand over de vloer. Wat een opluchting dat we voorzichtig weer meer mensen kunnen ontvangen.
Toevallig ging ik die dag met een schoolvriendin een wandeling maken in Cadzand. Maar dat deerde Sebastien niet want hij gaat ook graag wandelen en de zee is en blijft aantrekkelijk als je zelf niet aan zee woont!
Met de auto van de vriendin en elk met een mondmaskertje aan reden we naar de parking even buiten Cadzand.( foto is teveel ingezoomd). Ideaal om van daaruit ofwel naar de Zwingeul zelf te wandelen of eenmaal boven de wandelweg op de duinenrij te kiezen. Wij kozen geen van beiden maar vertrokken voor een wandeling in het duinlandschap gelegen achter de duinen. Op het einde kom je uit op het haventje van Cadzand. De meeste mensen kennen dit pad niet en voor iedereen die het de eerste keer doet is het een verrassing. Vorige keren liepen de Langhorns er rond deze keer graasden ze wellicht elders.
De natuur is er momenteel op zijn best. Er was een strakke wind en je kon een jasje echt verdragen. Maar daar was het windluw en borgen we onze jasjes al vlug op.
De parking waar je nog alle plaats van de wereld had en het lange pad naar het Zwin toe Wij namen de weg die je nog op het uiterste randje van de foto ziet.
Hoge grassen , planten en bomen omringden ons..
De runderen waren er deze keer niet. Toch niet hier.
Er stonden veel lage appelbomen vol met appeltjes. Zomerappeltjes die heel lekker zijn voor appelmoes. Ik herinner me dit nog vanop de boerderij bij tante Regina en nonkel Clement. Alleen moest je er vlug bij zijn want die waren vlug “gestekt” door wormpjes.
Ontzettend veel braambessenstruiken en met mooie ” trossen” onrijpe vruchten. De moeite om er wat later te komen plukken! Of zou dat niet mogen ?!
De natuur wordt hier gerust gelaten.
Een bankje nodigt uit tot zitten (!) en dan zie je vòòr je dit duinenlandschap met veel duindoorn die nu nog niet bloeit…
..maar niet enkel duindoorn is er massaal aanwezig ook de koningskaars , de egelantieren roze en witte, de gevaarlijke berenklauw ,en de roze bloemen waarvan ik de naam niet van ken ( Mizzd help je me ? ). In de grote tuin waar ik vroeger tuinierde had ik indertijd heel veel koningskaarsen staan. Ik vind het zo’n majestueuze plant. Deze hier moesten nog allemaal bloeien.
Het was echt genieten ! Toen kwamen we aan het haventje. Maar dat is voor morgen. Is iets totaal anders dan deze wandeling.
Na Wenduine planden we om de volgende badstad te bezoeken nl De Haan. Dat hebben we even uitgesteld omdat het weekend was. Mijn vriendin en ik vreesden de drukte op de tram. We veranderden de plannen en reden naar de Oosthoek ( een wijk in Knokke). We parkeerden de auto vlakbij de ingang van het knuppelpad dat al enige tijd een naam heeft gekregen nl het wiedauwpad, en wandelden dan door de Zwinduinen naar het Natuurpark het Zwin
Het wiedauwpad zoals het er nu uitziet .Door de droogte ligt het hoog boven het duinlandschap. In nattere tijden loop je echt boven het water.
Op het einde van het pad wandelden we door de Zwinduinen. Er is een soort schelpenpad voor de voetgangers en de fietsers rijden op een grindweg. Erg druk was het niet . De meeste wandelaars en fietsers kwamen vanuit de richting van De Haas van Flanagan( officieel Hospitality genaamd) op het einde van de versmalde zeedijk. Wij sloegen niet af en wandelden rechtdoor.
Heerlijk wandelen in de Zwinbosjes met zijn typische planten en struiken..
Toezicht in de Zwinduinen door een fietspatrouille. Zoon van een neef van me. De tweede agent trok de foto.
We wandelden langs de vier kolossale blokken, gehouwen uit Oostenrijkse granietrotsen, van Ulrich Ruckriem en zagen tussen de blokken al het bezoekerscentrum van het Natuurpark Het Zwin met bistro-restaurant “The Shelter”
Maar eerst liepen we nog langs de hoge palen waarop de ooievaars hun nest hebben. De ouders waakten over hun kroost !
Aan de waterkant was er een drukke bedoening van allerlei watervogels. Ik kreeg ze niet allemaal in beeld. Er was precies onrust tussen al die vogels die maar over en weer en water in en uit liepen. Kan niet zijn door onze aanwezigheid want we stonden redelijk veraf.
Een rustpauze was meer dan welkom na anderhalf uur wandelen ,gedeeltelijk in de blakende zon en dan weer met een dreigende hemel en veel wind en dan ook nog het uitgebreid babbeltje met twee jongere excollega’s. Een echt hartjeswafel gaf ons weer de nodige energie om de terugweg aan te vangen.
Het weer was op korte tijd omgeslagen en we zagen de bui al hangen! Droog zouden we de auto niet bereiken. Kort maar een hevige en flinke onweersbui overviel ons. Gelukkig was er op dat ogenblik zo’n felle wind voor ons uit de goeie richting zodat we dicht tegen een haag aangedrukt lekker droog bleven. De mooie Konikpaarden zie je amper op de tweede foto hierboven.
Daarna stapten we flink door onder een stralende zon maar toch begeleid met dreigende wolken die snel voorbijvlogen ( gelukkig maar) langs de restanten van de vroegere luchthaven richting Oosthoek. Onderweg zagen we grote graslanden met in de verte de bomenrij vlak naast de Zwinbosjes waar we gewandeld hadden. En ook zagen we in de verte een kudde Schotse Hooglanders grazen en eentje was wat dichterbij. Machtige dieren om te zien ! Zij hebben nu alle plaats om te grazen sedert alle uitheemse bomen verwijderd zijn en het gebied zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat is hersteld.
We waren blij om de auto te zien die we uren ervoor geparkeerd hadden Moe maar tevreden na een prachtige wandeling.
Indertijd werd een mooie volgroeide catalpa per vergissing helemaal gesnoeid daar waar er een grote krulwilg moest afgezaagd worden. De bereidwillige buurman dacht dat die boom ook weg moest. Nu ” spaar ” ik al jaren voor een nieuwe catalpa nl een uitloper van de afgezaagde boom!
