Het blijft zomeren…

…en dat klinkt toch mooier dan een hittegolf die we hier vorige week meemaakten.
Twee dagen was het zo warm  met temperaturen die ver boven de 3O° lagen. In de tuin( in de zon )waren er middagtemperaturen van boven de 40° . In de schaduw liep het op de warmste dag op tot 33° .Geen weer om op het heetste van de dag buiten te komen. Dat merkte je ook want het was hier rondom muisstil ,  zelfs  ruisen van de bladeren aan de bomen hoorde je niet.
Voor de planten die de hele dag in de zon stonden had ik vier parasols opengezet en ‘s avonds schepte ik met de gieter water uit het zwembad om rondom het huis de bloembakken en de groentetuin de begieten. Voor sommige planten heeft het geholpen , anderen zijn toch helemaal verdord. Het spijtigst vind ik dat een héél grote hortensia die massa’s paarsblauwe bloemkoppen heeft helemaal verdord is niettegenstaande die elke dag een paar emmers water kreeg . Nochtans stond de grote struik  nog enigszins beschut tegen de laurierhaag.
De hibiscus bloeit veel vroeger dan andere jaren  en zo vlug dat er elke dag massa’s bloemkoppen afvallen. De tomaten worden zo vlug rijp dat ik er elke dag moet plukken,  slakroppen schieten de lucht in en de struikjes met bonen verdorren. Water geven helpt niet eens.

De prachtige paarsblauwe hortensia heeft het begeven, de stokrozen bloeien nog magertjes ,
hosta’s kunnen de warmte niet meer aan. Alleen de potten die onder de treurwilg staan zijn nog groen.
 De karmozijn doet zijn best om nog donkere besjes te produceren,
en de floxen verwelken nog voor ze echt aan het bloeien waren,
de zo sterke “hemdenknopjes ” verdorren, de dubbele hibiscus laat veel bloemen gewoon afvallen. 

De trostomaten doen het goed en de lampionnetjes
worden veel te vroeg massaal oranje terwijl de plant zelf ook aan het verdorren is.
De lijsterbes bloeit ook veel te vroeg :de trekvogels zullen geen eten meer vinden als ze
naar het zuiden trekken( las ik in de krant)
Een viertal parasols om de bloemen op het heetst van de dag wat schaduw te geven.

Een hoekje van de tuin einde juni en einde juli!

Terwijl er elders in het land regenbuien waren na een hete dag,
moesten we ons tevreden stellen met donkere luchten waar geen spetter regen uitviel !
Gisteren en vandaag heeft het dan wel geregend en dat heeft deugd gedaan.

De zomer mag blijven duren maar liefst niet meer met zo’n extreme temperaturen!

De zon vandaag !

Met zijn oranje kleur en rode rand leek de zon vandaag op een vuurbal.
Saharastof, dat deze kant op waait, en de roetdeeltjes uit de rook van de enorme bosbranden in Portugal en het noorden van Spanje zijn verantwoordelijk voor de bijzondere kleur van de zon. De stofdeeltjes breken het zonlicht en filteren het deels, waardoor de lucht geeloranje kleurt en de zon roder.( internet)
Het was deze morgen daardoor ook merkelijk frisser dan gisteren. Het weerfenomeen bezorgde me een lichte aanval van sinusitis . Gelukkig vlug onder controle met de nodige tabletjes en met binnenblijven deze morgen.
In de namiddag kreeg de zon het een beetje voor mekaar om door die stofdeeltjes te breken en zag je al een stralenkrans rond de  zon die van kleur ook minder rood werd. Het werd buiten ook al merkelijk warmer.
Rond 18.30 uur was de zon aan het ondergaan en weer kreeg ze die rode gloed.
Benieuwd wat het morgen zal worden!

De eerste foto rond 11 uur: de lucht was toen niet meer rood maar rozig geworden .
De tweede foto rond 15 uur : de stralenkrans van de zon kwam door de grijze lucht.

Deze foto’s zijn genomen rond 18.30uur .
De lucht had niet de  kleur zoals bij andere zonsondergangen
Er hing een sluier over.

Met de fiets onderweg

Het was zondag een mooie zonnige dag , ideaal weer ook om te fietsen zeker met het zachte briesje dat er was. Ik had geen zin om me in de drukte van de kust te gooien als ik al die auto ‘s de stad zag binnenrijden. Even het binnenland in op rustige wegen te midden van de natuur. Daar kan ik echt tot rust komen. Overal stond het graan oogstrijp wat  vergeleken met vroeger bijna een maand eerder is.
Ik fietste langs Sluis ,over Heille naar Middelburg (B). Ik was op landwegen bijna de enige fietser. Heerlijk. En op de andere wegen was er een breed fietspad. Het laatste stukje was een kassei weg , niet met van die vierkante kinderkopjes maar  met rode  bakstenen. Die weet ik al  liggen toen ik nog kind was, ik vervloekte die toen al en nu nog meer. Er was ook geen greppeltje waar je kon fietsen. Het teisterde mijn zitvlak dat toen aan rust toe was! 

Langs deze eindeloze landweg staat het graan ook klaar om geoogst te worden, tarwe en gerst. In de verte de bomen van de autoweg rond Sluis.

Zondag of niet de boeren waren overal druk bezig met oogsten! Graan maaien, stro persen in pakken en vervoeren!

De veldbloemen zoals ik me die herinner toen ik kind was. Toen groeiden ze letterlijk tussen het graan. Met de sproeimiddelen van tegenwoordig groeien er geen bloemen meer tussen het graan!

Veel schapen in een weide  en sommigen zochten verkoeling aan de drinkbakken. Het huis daar vlakbij op de onderste foto is een toonbeeld van de koppigheid van de bewoners. De man wilde geen stukje grond aan zijn voorgevel afstaan voor een fietspad. De gemeente Sluis heeft er korte metten mee gemaakt. Ze hebben een breed  fietspad aangelegd en de rijbaan een beetje versmald en rode paaltjes geplaatst. Deze toestand bestaat al zólang dat de meeste bestuurders die situatie kennen en  de auto die eerst bij die paaltjes komt voorrang geeft!

 Deze streek kent vele kreken. Daar wordt ook regelmatig gevist. Ik had de grote camera niet mee en met de gsm kan ik echt niet veel inzoomen. Bijgevolg geen vissertje te midden van het riet!

De Damse vaart over en dan nog een kwartiertje fietsen voor ik weer thuis was. Een fietstocht van ruim twee uur. De rusttijd bij dochterlief niet meegeteld.

Nog eens zonsondergang

Eigenlijk is dit niet helemaal waar . Vandaag hadden we ons jaarlijks diner van de senioren. Ik bespaar jullie deze keer al die foto’s van lekker eten en lachende mensen!
Ik was vandaag in de omgeving van de zee en dacht  nu ga ik vooraleer naar huis te rijden een wandelingetje maken aan zee en misschien zie ik dan zelf een spectaculaire zonsondergang .
Ik kwam voorbij het beeld van de strandredders dat ik een tijdje geleden op mijn blog zette. Toen had ik een foto geplaatst vrijgegeven door het gemeentebestuur, maar nu wilde ik er zelf een paar nemen. Ik was niet de enige die er foto’s van nam.

redders

redders1

redders2Eenmaal boven op de trappen heb je een mooi zicht op de achterliggende duinen en het bosgedeelte
(waar er serieus is in gesnoeid en de natuur de nodige tijd heeft om zich te herstellen).
Keek je richting Knokke dan zag je een enorm appartementsgebouw dat maar niet afgewerkt raakt
en zag je ook het gebouw van de Anemos Beach Club waar de voorbije storm lelijk heeft huisgehouden.

redders4

Keek je richting Zeebrugge dan merkte je  door de nevel
ternauwernood de haven van Zeebrugge op.
Maar ik zag de zon die snel daalde.
Ik liep de trappen af naar de zeedijk in de hoop dat ik die zou zien ondergaan in zee
Noppes,die verdween achter de duinenrug en zou zeker niet in zee zakken vandaag.

redders5

dsc_0342

Ik ben dan maar terug naar mijn auto gegaan en reed naar huis
langs de landelijke verbindingsweg tussen Heist en Westkapelle.
Midden de velden werd ik getrakteerd op een mooie zonsondergang .
De zon zakte in de nevel en het licht weerkaatste op de ruggen van de
schapen die in een weide liepen!

Dat was nu eens een speciale zonsondergang !