
…..worden bewaard in een album in deze kast waar je hier een gedeelte van ziet. In de andere helft staan fotoalbums .
Jaar na jaar berg ik alle wenskaarten voor kerst en nieuwjaar op in een album. Er zijn ook nog albums voor verjaardagen, postkaarten die ik ontvang (mijn vrienden en familie weten dat ze me een plezier kunnen doen met een kaartje van hun reizen), foto’s van de jaarlijks reünie van de “meisjes van het lyceum”, foto’s van de familie in Canada, rouwberichten, zelfs de negatieven van foto’s van vòòr het digitale tijdperk…
Terwijl ik bezig was bladerde ik natuurlijk ook eens door de vorige albums en dan stel je vast dat er al veel mensen overleden zijn en komen de herinneringen naar boven.
Het oudste kaartje dateert van 1951. Ik heb het gevonden in de doos met foto’s van mijn moeder. Toen mijn moeder een jaar of 15 was kwam ze uit Middelburg(B) nu een deelgemeente van Maldegem ” dienen” (=werken) bij een ouder Nederlands koppel dat tijdelijk in Knokke woonde in een villa genaamd “Veenhorst”. Mijn moeder woonde daar in en ging zelden naar huis. Ik herinner me dat ze later vertelde dat het heel lieve mensen waren die zij opoe en opa mocht noemen . Ik herinner me nog dat mijn moeder me af en toe eens meenam. Dan mocht ik bij opa in de salon in een grote fauteuil zitten en vertelde hij verhaaltjes terwijl mijn moeder in de -een voor mij immense- keuken met witte tegeltjes het eten klaarmaakte. De tuin was gewoon een groot stuk duin waar je heerlijk kon in ravotten.
Op een dag gingen opa en opoe terug naar Nederland. Wellicht was hij hier werkzaam geweest en ging hij op pensioen. Zij keerden terug naar hun streek waar ze vandaan kwamen nl Heemstede. Mijn moeder heeft hen geholpen bij de verhuizing en is ook meegegaan naar Heemstede tot ze daar geïnstalleerd waren.
Zij hadden graag gezien dat mijn moeder met haar gezin mee verhuisde maar dat was niet mogelijk. Mijn vader had hier zijn werk. Regelmatig kreeg mijn moeder nog berichtjes van hen.

Een foto van het jaar 1933 toen mijn moeder in deze villa werkte. Zij was toen 16 jaar. De villa heeft nog altijd hetzelfde uitzicht al zijn er restauraties aan gebeurd. Het duinenlandschap is verdwenen en er staan nu meer villa’s gebouwd. Allemaal op een boogscheut van het Verweeplein ( de markt)

update Ik heb nog eens extra gezocht naar die ene foto waarop ik met opa op de trap zit die leidde naar de voordeur. En daar is de foto , jammer genoeg in erbarmelijke staat!


Ik vond ook nog een kaartje terug van de vrouw die mijn man heeft opgevangen na het overlijden van zijn moeder toen hij pas 14 jaar oud was. Het ouder echtpaar had geen kinderen en baatten een hotel uit in Echternach. Tot ons huwelijk heeft hij bij hen gewoond . Het hotel bestaat nog altijd onder dezelfde naam nl Hotel de la Sûre , maar is binnenin helemaal vernieuwd. Ik heb in dit hotel twee maanden een vakantiejob gedaan toen mijn broer daar kok was. Ik heb er mijn toekomstige man leren kennen.
Een nieuwjaarskaartje van 1979. Haar man was toen al een tijdje overleden en zij verbleef op een groot appartement in een luxe woon- en verzorgingstehuis in Luxemburg stad.


Ik zoek nog kaartjes op van lang geleden waar een verhaal aan verbonden is ….