Alle wensen voor het nieuwe jaar …

30 januari 202231 januari 2022 kinderenenkleinkinderen herinnering, januari

…..worden bewaard in een album in deze kast waar je hier een gedeelte van ziet. In de andere helft staan fotoalbums .
Jaar na jaar berg ik alle wenskaarten voor kerst en nieuwjaar op in een album. Er zijn ook nog albums voor verjaardagen, postkaarten die ik ontvang (mijn vrienden en familie weten dat ze me een plezier kunnen doen met een kaartje van hun reizen), foto’s van de jaarlijks reünie van de “meisjes van het lyceum”, foto’s van de familie in Canada, rouwberichten, zelfs de negatieven van foto’s van vòòr het digitale tijdperk…

Terwijl ik bezig was bladerde ik natuurlijk ook eens door de vorige albums en dan stel je vast dat er al veel mensen overleden zijn en komen de herinneringen naar boven.

Het oudste kaartje dateert van 1951. Ik heb het gevonden in de doos met foto’s van mijn moeder. Toen mijn moeder een jaar of 15 was kwam ze uit Middelburg(B) nu een deelgemeente van Maldegem ” dienen” (=werken) bij een ouder Nederlands koppel dat tijdelijk in Knokke woonde in een villa genaamd “Veenhorst”. Mijn moeder woonde daar in en ging zelden naar huis. Ik herinner me dat ze later vertelde dat het heel lieve mensen waren die zij opoe en opa mocht noemen . Ik herinner me nog dat mijn moeder me af en toe eens meenam. Dan mocht ik bij opa in de salon in een grote fauteuil zitten en vertelde hij verhaaltjes terwijl mijn moeder in de -een voor mij immense- keuken met witte tegeltjes het eten klaarmaakte. De tuin was gewoon een groot stuk duin waar je heerlijk kon in ravotten.
Op een dag gingen opa en opoe terug naar Nederland. Wellicht was hij hier werkzaam geweest en ging hij op pensioen. Zij keerden terug naar hun streek waar ze vandaan kwamen nl Heemstede. Mijn moeder heeft hen geholpen bij de verhuizing en is ook meegegaan naar Heemstede tot ze daar geïnstalleerd waren.
Zij hadden graag gezien dat mijn moeder met haar gezin mee verhuisde maar dat was niet mogelijk. Mijn vader had hier zijn werk. Regelmatig kreeg mijn moeder nog berichtjes van hen.

Een foto van het jaar 1933 toen mijn moeder in deze villa werkte. Zij was toen 16 jaar. De villa heeft nog altijd hetzelfde uitzicht al zijn er restauraties aan gebeurd. Het duinenlandschap is verdwenen en er staan nu meer villa’s gebouwd. Allemaal op een boogscheut van het Verweeplein ( de markt)

update Ik heb nog eens extra gezocht naar die ene foto waarop ik met opa op de trap zit die leidde naar de voordeur. En daar is de foto , jammer genoeg in erbarmelijke staat!

Ik vond ook nog een kaartje terug van de vrouw die mijn man heeft opgevangen na het overlijden van zijn moeder toen hij pas 14 jaar oud was. Het ouder echtpaar had geen kinderen en baatten een hotel uit in Echternach. Tot ons huwelijk heeft hij bij hen gewoond . Het hotel bestaat nog altijd onder dezelfde naam nl Hotel de la Sûre , maar is binnenin helemaal vernieuwd. Ik heb in dit hotel twee maanden een vakantiejob gedaan toen mijn broer daar kok was. Ik heb er mijn toekomstige man leren kennen.

Een nieuwjaarskaartje van 1979. Haar man was toen al een tijdje overleden en zij verbleef op een groot appartement in een luxe woon- en verzorgingstehuis in Luxemburg stad.

Ik zoek nog kaartjes op van lang geleden waar een verhaal aan verbonden is ….

Herinneringen bis

27 januari 202227 januari 2022 kinderenenkleinkinderen herinnering herinneringen

Je woning laten verkopen door twee of meer makelaars : een goed idee of niet? | Immo Vercammen

Kort nadat ik mijn diploma had behaald begon de zoektocht naar een job. Ik solliciteerde bij verschillende bedrijven , schreef me in voor een examen bij Sabena in Brussel en bij de Grand Bazar in Antwerpen voor een job bij de personeelsdienst. Overal geraakte ik in het reserve bestand. Bij Sabena mocht ik beginnen als stewardess gezien mijn talenkennis maar daarvoor moest je toen ongehuwd zijn en ik stond op het punt om binnenkort te huwen. Bij Grand Bazar kreeg ik na een jaar wel bericht dat ik me mocht aanmelden maar ik had toen al werk gevonden.
Ondertussen vond ik werk in een immokantoor in mijn eigen gemeente . Het was niet echt mijn ding en ook niet het ideale moment zo vlak na de zomer en ik had al vlug door dat dit geen job was voor mij. Maar kom ik kon werken en mijn ouders op die manier bedanken dat ik mocht verder studeren. Het was een éénmanszaak en de baas was veel onderweg. Ik kon bijgevolg niet veel bijleren en bleef het bij saai papierwerk . De baas was wel een joviaal persoon maar ergens vertrouwde ik hem niet. Vooral omdat zijn vrouw om de haverklap het bureel op de gelijkvloers kwam binnengestormd om te kijken of hij daar was. Ze woonden nl op een appartement boven de zaak. Zij was kwaad op mij omdat ik niet wist waar hij naar toe was en ze liet ook verstaan dat ik daar in feite te veel was. PPff leuk werken hoor. Het boterde wellicht niet zo goed tussen dat koppel.
Toen ik hem vroeg of hij in de kalme winterperiode de administratie wilde aanleren van verhuren ,verkopen ,syndic spelen… bleef hij meer op zijn bureau.
Hij kreeg regelmatig bezoek van een vriend die altijd een of ander pikant verhaal deed of aangebrande moppen vertelde. Ik concentreerde me op mijn werk en deed alsof ik het niet hoorde. Ik dacht toen waar ben ik nu beland , zo kort achter het gebeuren op school ! Ik kon echt wel tegen een duwtje want ik had twee jaar lessen gevolgd als enig meisje met zes jongens. Zij vertelden ook stevige moppen maar hebben me altijd gerespecteerd en in zekere zin op handen gedragen. Kortrijk was toen geen studentenstad en we gingen altijd samen ergens iets gaan drinken en o wee als er een vreemde man me benaderde. Ik hoorde bij hen en ze moesten me gerust laten. Na de schooljaren heb ik nog contact gehad met hen. Maar ja elk gaat zijn eigen gang en de contacten verwaterden…

Poster Stop ongewenst gedrag in wissellijst | bol.com

Op een dag toen ik me klaarmaakte om naar huis te gaan eten, greep hij me plots stevig vast en zoende me. Ik verzette me , rukte me los en riep “zijt ge nu zot geworden “. Hij maakte er zich vanaf “alle kom , maak nu zo geen drama voor een zoen”. Hij slingerde me naar het hoofd dat ik een trut was enz….en hij me enkel had aangenomen omdat hij me leuk en sympathiek vond . Met slaande deur ben ik opgestapt.

Ik was amper bekomen van mijn schoolavontuur en dan kwam ik dit tegen. Ik fietste al schreiend naar huis en vertelde aan mijn ouders wat er gebeurd was. Mijn vader zei enkel ” als je er mee gediend bent ga dan maar terug werken , zo niet blijf je onmiddellijk thuis” Zo was mijn vader , geen woord meer of minder. En nadien werd er met geen woord meer over dit voorval gesproken.
Ik heb zelf opgebeld dat ik niet meer terug kwam werken en hij jammerde aan de telefoon ” wat moet ik nu aan mijn vrouw vertellen” “Dat moet je voor jezelf maar uitmaken. Ik denk dat ze jou wel genoeg kent om te begrijpen wat er is gebeurd ” De sleutel van het bureau heeft mijn broer in zijn brievenbus geworpen.
Mijn broer werkte toen in een bekend restaurant op de vismarkt in Brussel waar hij kok was. Hij heeft me meegenomen en ik heb tot aan mijn huwelijk( een paar maanden later)bij hem gewerkt in de bar van het restaurant. Daar heb ik veel geleerd over eten en drinken en moest er ook hard werken zodat ik geen tijd had om te piekeren. Ik had een heel goede band met mijn broer( helaas vroeg overleden)en dat heeft geholpen om die twee gebeurtenissen zo kort na elkaar een plaats te geven en er geen trauma van over te houden.

Van dan af moest er al veel gebeuren om me uit het lood te slaan. Ik had een soort antennes gekregen die me waarschuwden voor eventueel ongewenst gedrag en erger. Ik heb daarna 36 jaar als maatschappelijk assistente gewerkt bij de politie , in die tijd een overwegend mannelijk beroep .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nu ik toch bezig ben komt er nog (niet echt)een vervolg over gedragingen op het werk. Maar dan in het perspectief van de tweede helft van vorige eeuw.

Herinneringen

25 januari 202225 januari 2022 kinderenenkleinkinderen herinnering herinnering, lente

Voorzichtig kondigt de lente zich aan de kerstroos begint te bloeien, een gazania vertoont al opnieuw een bloem, de winterjasmijn toont zijn gele bloemetjes( niet zo overdadig als andere jaren want is eens serieus gesnoeid ,de skimmia staat vol knoppen en de sneeuwklokjes vertonen ook al hun witte kopjes!

Maar daar wil ik het nu niet uitgebreid over hebben , al stemt me dat blij want nu de dagen zo dikwijls grijs en grauw zijn brengen bloemen toch wat kleur en is het tevens een teken dat de lente niet al te lang op zich zal laten wachten.

De hele week al staat het nieuws bol van de me-too- en andere schandalen in deze sfeer…. En dat roept bij mij ook veel herinneringen op.
Nù wordt er over gesproken maar toen ik jong was werden dergelijke toestanden verzwegen. Ik heb geen erge feiten meegemaakt maar toch erg genoeg om er zoveel jaren later nog een wrang gevoel bij te voelen als ik er aan terug denk. Nu kan ik er over spreken/schrijven maar toen niet of het werd afgedaan met zo weinig mogelijk woorden en je moest er zelf niet meer over beginnen. Het gevoel dat het jou schuld was bleef hangen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik was een jaar of zestien . Ik moest af en toe naar de bakker om brood als mijn moeder uitwerken was. Zoals de meeste mensen toen had mijn moeder ook haar vaste bakker , dus ging ik ook naar die bakker. Meestal was het de vrouw van de bakker die in de winkel de klanten bediende. Maar soms was het ook de bakker zelf. Aanvankelijk had ik er geen erg in maar zo af en toe zei hij dat ik een knap meisje was. Ik lachte even maar vond het wat vervelend dat hij dat bijna iedere keer zei. Op mijn 16de was ik eerder een verlegen puber en glimlachte ik eens schaapachtig. Je kan een tiener uit die tijd niet vergelijken met meisjes van 16 jaar nu. De meeste zijn al veel volwassener. Ik behoorde nog tot de jongeren die opgevoed werden met “zwijgen en luisteren wat oudere mensen zeggen. “

Maar het werd alsmaar erger tot hij vroeg of ik geen fotomodel wilde zijn voor een fotograaf die hij kende. Hij zou mij vergezellen. Daar heb ik wèl op gereageerd en gezegd dat ik dit niet ging doen . Maar bij volgende keren begon hij daar opnieuw over en drong aan dat die fotograaf mooie foto’s kon maken van mij. Toen heb ik feller gereageerd en gezegd dat hij moest ophouden met die voorstellen zo niet ging ik zijn vrouw inlichten. Hij krabbelde wat terug en vroeg of ik dit toch niet aan zijn vrouw wilde vertellen. Ik heb dit ook nooit verteld aan mijn ouders maar ik probeerde zoveel als mogelijk niet naar deze bakkerij te gaan. En het lot hielp me ook een beetje omdat ik toen naar de middelbare school ging in Brugge. De bakkerij bestaat nog maar jongere mensen hebben destijds de bakkerij overgenomen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Na de middelbare studies ging ik naar Kortrijk studeren waar ik het diploma voor Sociaal Adviseur behaalde.( één jaar langer studeren dan voor maatschappelijk assistente ). Ik moest een eindwerk maken over het probleem van de ongehuwde moeder en haar kind. Een aartsmoeilijk onderwerp in die tijd omdat dit probleem zoveel als kon weggemoffeld werd. Er waren 7 instellingen in héél België waar zwangere meisjes konden opgevangen worden. Geen enkele instelling wilde meewerken aan mijn project. De school stelde voor om dan een vergelijkende studie te maken tussen België en Nederland. Zoals elke student had ik een studiebegeleider, een professor sociologie. Op afgesproken tijdstippen kwamen we samen om de stand van zaken te bespreken. Het was een hele rit om telkens naar Kortrijk te reizen en er werd afgesproken dat ik naar Brugge zou komen waar de professor woonde. De ontmoeting en bespreking gebeurde telkens in het buffet van het station( die is al heel lang gesloten). Een win-win voor allebei.
Ik moest ook een reis ondernemen naar Den Haag waar ik informatie kon bekomen in een centrum die de begeleiding van ongehuwde zwangere meisjes opvolgde. Het was te ingewikkeld om documentatie op te sturen en dit Centrum stelde voor om persoonlijk te komen om alles door te spreken en dan documentatie mee te geven. Een dag en uur werd afgesproken.
O wat een toeval de professor moest die dag in Amsterdam zijn voor een congres en we konden een groot deel van de treinreis samendoen en ondertussen de stand bespreken van mijn proefschrift en ook wat ik in het Centrum moest vragen. Ik kon logeren bij een tante in Voorburg (eigenlijk geen tante maar de vroegere kotmadam van mijn vriend ( later mijn echtgenoot).
Onderweg stelde de professor ineens voor om met hem mee te reizen naar Amsterdam . Hij zou me de stad laten zien en daarna kon ik de andere dag toch nog naar Den Haag gaan. Ik was perplex want dat had ik niet zien aankomen. Een man van middelbare leeftijd die zich op school en tijdens de besprekingen voor mijn proefschrift altijd heel correct had gedragen. Ik voelde me in die trein echt in de val gelokt en ik was van mezelf overtuigd dat ik nooit aanleiding had gegeven .
Ik heb dat vlakaf geweigerd en was zo verontwaardigd dat ik toen gezegd heb dat ik zijn hulp voor mijn proefschrift niet meer nodig had . Hij probeerde me nog te overhalen en maakte zich zelfs kwaad. Ik ben uit de trein gestapt in Den Haag en hij is verder gereisd naar Amsterdam naar zijn zogenaamd congres.

Ik zat wel in de puree met dat proefschrift dat ik in mijn eentje verder moest afwerken zonder enige bijsturing van wie dan ook. Ik vreesde er echt voor dat ik niet zou slagen want…die professor zat in de jury. Hij heeft het woord niet genomen na mijn mondeling verslag en geen enkele vraag gesteld aan mij. De vragen kwamen van de andere juryleden. Eén persoon vroeg of ik dit werk alleen gemaakt had. Ik heb hierop heel uitdrukkelijk gezegd “helemaal alleen” en strak gekeken naar de professor.
Ik was geslaagd en heb daarop onmiddellijk de zaal verlaten zonder dat nog iemand iets kon zeggen tegen me. Ik trilde van kop tot teen van de zenuwen en opgekropte woede en vreesde in tranen uit te barsten . Ik heb dit later enkel eens verteld aan een collega die hem ook kende van school. Zij had geen negatieve ervaringen gehad.
Jaren later heb ik die professor nog eens terug gezien in het kader van mijn werk. Hij was vriendelijk tegen mij en ik was beleefd tegen hem. Was dit feit dat me zo had aangrepen een fait divers voor hem ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

wordt vervolgd

hoe zit dat met het weer!

20 januari 2022 kinderenenkleinkinderen januari, winter het weer, januari

Elke morgen is het opnieuw een verrassing als ik de luiken opendoe.. Ik ben dan benieuwd hoe het weer is. Meestal is het grauw en grijs. Maar toch zijn er telkens nuances; De ene keer is het nevelig, de andere keer hangen kleine webjes vol rijm aan de struiken en ook de dauw op het gras is bevroren. De mist kan dingen die je anders ternauwernood opmerkt mooie foto’s opleveren. Op een morgen zag ik de zon die maar niet door de nevel kon doordringen. Het gevaarlijkst is de plots opkomende mist als je met de auto onderweg bent. Het overkwam me toen ik van Brugge langs een gelukkig rustige weg huiswaarts reed. Je rijdt werkelijk tegen een witte muur aan. En dan die mannen die in de mist op het dak werken in de straat achter ons.

In de Ardennen ligt er sneeuw en massaal trekken de mensen naar dit witte land waar ze proberen te skiën ,langlaufen of wandelen.
De familie in Canada stuurde me een paar foto’s op van de overvloedige sneeuw die er vorige week is gevallen. Geen doorkomen aan!! Klik de foto’s maar eens aan. Ter informatie alle collages zijn aanklikbaar

Vandaag is de dag zonnig begonnen! Maar het is van korte duur geweest. Ik was zelfs zo optimistisch dat ik de tuin in dook om wat uitgebloeide en verdorde takken van struiken af te knippen. Het heeft niet lang geduurd .Ten eerste was het ijzig koud (amper + 2° ) en het begon dan nog te regenen ook. Ik had nu eens zin om te werken 🙂

De hond uitlaten…

16 januari 2022 kinderenenkleinkinderen Brugge, vrienden Brugge, vriendin, wandelen

Een Brugse vriendin, M , heeft haar rechterarm gebroken in haar woning zelf. De omstandigheden zijn onduidelijk omdat ze zelf niet goed meer weet hoe het is gebeurd. Uitgegleden en gevallen en even bewusteloos ? De andere dag ( zaterdag)hebben vrienden van haar haar bij de spoed binnengebracht omdat ze zoveel pijn had . Daar werden foto’s genomen en pas maandag is ze geopereerd.

Nu had M. geen erge pijn meer en mijn vriendin, Julia, en nog een schoolvriendin uit Brugge gingen haar deze week een bezoekje brengen. Ik had pannenkoeken gebakken en had de suiker mee voor op de pannenkoeken en Julia had een thermos koffie mee en suiker en melk en de Brugse vriendin een doos koekjes . Zo had M. geen werk aan ons en als we terug weggingen was alles aan de kant.

M. zorgt een paar dagen in de week voor een hondje van een gehandicapte dame die dan naar de revalidatie gaat. Maar dat beestje moet toch ook eens naar buiten en we maakten gezamenlijk een wandeling. M. had het moeilijk omdat het hondje wel braafjes meeliep maar toch aan de leiband trok en ze wat evenwichtsproblemen ondervond. Dan heb ik het maar van haar overgenomen.

M. woont niet zo erg ver van de Kinderboerderij de Zeven Torentjes en we liepen door de boerderij om deze terug te verlaten aan de andere kant ipv helemaal rond te wandelen op de straat zelf. Daarenboven is het ook altijd leuk om de dieren te zien. Hoewel de meeste nu in de hokken verbleven.

Het weer was niet zo goed die dag grijs en nevelig ( want toen ik terug naar huis reed overviel ons dikke mist eenmaal we Brugge verlieten. Bangelijk om tegen een witte muur aan te kijken! ). Het was niet erg druk op het domein . Een paar ouders met kleine kinderen die naar de dieren gingen kijken in de stallen en anderen die door de weiden wandelden waar schapen, geiten en kippen liepen. Op het speelplein enkele grotere kinderen op de speeltoestellen , hun ouders zaten wellicht in de cafetaria. Het ligt er nog echt op zijn winters bij. Straks zal het hier vol leven zijn en lopen de dieren allemaal terug buiten.

Maar wij hadden het hondje uitgelaten en zelf een gezondheidswandelingetje gemaakt na de koffie en pannenkoeken!

Damme

12 januari 2022 kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, cultuur bloemensierkunst, damme

Hoe je ook naar Damme rijdt de Schellemolen is het eerste wat je ziet als je het stadje binnenrijdt.

Maar de monumentale kerk is ook een herkenningspunt evenals het mooie gotische stadhuis daterend uit de 15de eeuw. In de nissen op de voorgevel zie je belangrijke personen uit de Damse geschiedenis.
De brug over de Damse vaart was versierd met lichtjes alleen was het op dat moment niet donker genoeg om het goed te zien op de foto en de rivierboot ” de Lamme Goedzak” wachtte op toeristen om heen en weer te varen tussen Brugge en Damme.

Een Brugse vriendin en ik trokken op een koude maar gelukkig droge namiddag naar Damme om de tentoonstelling van de bloemenkunstenaar Frederiek Van Pamel te bezoeken ( klik ) Gezien je moest reserveren en er nooit teveel volk ineens was, kon je rustig deze tentoonstelling bezoeken.(Sorry het was maar tot 9 januari 2022 ) .
Verleden jaar ging het niet door wegens Corona . De vorige uitgaven waren mooi en deze was even mooi. Het historische Sint-Janshospitaal en de aansluitende gebouwen waren het decor voor deze tentoonstelling.

De bloemenkunstenaar heeft verschillende kamers in het oude gebouw aangekleed en dit jaar werden de rusthuiskamertjes ook gebruikt om bloemencreaties te tonen. De apotheose was in de vroegere kerk waar een slingerende tafel onder een bloemenweelde gedekt stond
Ik heb er een diashow van gemaakt.

Deze keer kon je ook in de grote tuin wandelen tot aan een verwaarloosd kapelletje. Om dan terug te keren naar een binnentuin waar de kruisweg is uitgebeeld in kleine nissen. Dan stapte je via een klein torengebouwtje binnen en wandelde je door een lange gang waar de rusthuiskamertjes waren . In de kerk waar de gedekte tafel stond is nog een biechtstoel aanwezig en een mooi orgel achteraan en een altaar. vooraan. Mooi bewaarde glasramen lieten het licht binnen.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is 20220105_150513.jpg

Toen we buitenkwamen wilden we nog een kop koffie drinken. Maar de meeste tearooms waren die dag gesloten en deze die open waren: eentje mochten we niet binnen wegens volzet (= corona) Bij een ander hadden we meer geluk : een rustiek ingerichte zaak met een open voutekamer. Van daaruit hadden we een mooi zicht op het gelijkvloers gedeelte . De twee pannenkoeken waren zo gevouwen dat ze er uitzagen als een kerstboom. Ze smaakten heerlijk.

Daarna stapten we terug naar de ietwat buiten het centrum gelegen parking en reden we elk een andere richting uit naar huis. Toch nog even halt gehouden om een foto te maken van een mooie zonsondergang met in de verte de bomen van “de stinker en de blinker”

Met goeie moed 2022 ingezet

8 januari 20228 januari 2022 kinderenenkleinkinderen familie, Knokke-Heist, nieuwjaar familie, Knokke-Heist, nieuwjaar

op één van die koude , mistige en regenachtige dagen zocht ik iets op de zolder. En toen ik in de dozen die er stonden keek vond ik een plastiek zak vol met knuffels van de kinderen. Ik bracht die mee naar beneden en was eigenlijk verwonderd dat ze op de zolder waren beland. Ach ik ken mezelf, ik kan zo moeilijk dingen weggooien .Weggeven wel maar die knuffels zagen er wat afgeleefd uit. Dat heb je als kinderen er graag mee spelen. Ik heb me bezig gehouden om de meeste in de wasmachine te steken en nadat ze droog waren werden ze flink geborsteld, genaaid of een nieuw strikje omgedaan. Nu staan ze op het logeerbed uit te kijken of er speelkameraadjes gaan langs komen! Het aapje is zo schattig ! Ik herinner me dat die zoveel zoentjes had gekregen waardoor de snoet versleten was en mijn moeder er een nieuw stukje stof heeft opgenaaid. En het kleine hondje op de eerste foto was het slaapkameraadje dat overal werd meegesjouwd. De oudste zoon had een klein roze varkentje dat hij in zijn jaszak overal mee naartoe nam. Maar die is letterlijk versleten en weggegooid. En de Holly Hobby heeft een plaatsje gevonden in de zetel in dezelfde kamer.

Met driekoningen begin ik meestal met het opbergen van de kerstspullen en het afbreken van de kerstboom. De versieringen in de hal zijn al gedeeltelijk weg , maar in de living laat ik ze tot morgenavond nog . Mijn vriendin komt eten en het is toch gezellig als de kerstboom nog staat en de lichtjes buiten en binnen nog branden. Deze driekoningen taart heb ik zelf gebakken en het grootste deel is mee met de zoon voor zijn hele gezinnetje. Dochterlief krijgt er eentje als ze volgende week langs komt. Super lekker , ik heb wat toegevoegd aan het originele recept , geslaagd al zeg ik het zelf 🙂

Gezien het Kerstverlof er bijna op zit ben ik toch eens op een avond gaan kijken naar Art Light. Gelukkig reed het shuttle busje want het was die avond erg koud en zo kon ik tot het einde met de shuttle rijden en te voet terug wandelen.

Ook nog wat lichtjes in de straten…

Een nieuwe start!

6 januari 2022 kinderenenkleinkinderen nieuwjaar nieuwjaar

Ik heb mezelf beloofd om mijn blogvrienden dit jaar niet te verwaarlozen. Dat heb ik de laatste tijd wel gedaan. Gewoon geen fut om bij jullie langs te komen. Sedert de boosterprik en daarna de griepprik staat mijn energiepeil ver onder normaal. Daarenboven kreeg ik na die griepprik precies alle symptomen van de griep zoals het koud hebben en dan weer puffen van de warmte en daar bovenop de sinussen die achter de hoek kwamen loeren( ben er nog niet vanaf)….

Ik ben wel erg voorzichtig geweest op de familiefeestjes met eten en drinken en met de contacten. Maar ja het is toch allemaal best vermoeiend. Ik wil hier niet zitten klagen maar terug naar normaal hou je toch langer vol . Ik heb genoten van de voorbij feestmaand . Zeker en vast. Zoals een kaartje in de brievenbus vinden van nieuwe bewoners in de straat of van berichtjes en foto’s van kleinzoon vanuit Bolivia of Marokkaanse pannenkoeken die de poetshulp zelf gebakken had…

Nu nog dat vermoeidheidsgevoel en die griepsymptomen kwijt spelen en we kunnen vol goeie moed 2022 inzetten.

Toch nog even over het einde van december.
Tweede Kerstdag evenals tweede Nieuwjaar, was jarenlang een dag om bij een zus van mijn moeder langs te gaan nl bij tante Regina en nonkel Clement over wie ik in vroegere blogs veel verteld heb. Ik bracht er als kind jarenlang alle vakanties door op hun boerderij terwijl mijn moeder het ” seizoen ” deed. Beiden zijn allang overleden. Maar op tweede Kerstdag kreeg ik onverwacht bezoek van twee van haar kleindochters( de kinderen van de overleden zoon van tante Regina, mijn neef dus) . Dat was een echte verrassing want sedert corona heb ik hen een paar jaar niet meer gezien ( de jongste woont in Leiden(nl) en de oudste in de omgeving van Brugge). Zij hadden een grote Kerststol mee en dat ontroerde me echt. Tante Regina bakte altijd rond de feestdagen zelf een Kerststol . Geen enkele bakker kon dit beter maken dan tante . “Ik wist dat ik je hiermee een groot plezier kon mee doen ” zei de oudste. Memories !!

ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt en de karkas eerst verwijderd

Januari is rustig ingezet. Ik heb mezelf getrakteerd op een koud kreeftje op Nieuwjaarsdag en Oudejaar op een vispannetje en een paar kerstfilms. In mijn eentje, ik had echt behoefte om het rustig te hebben. Het was al de hele maand druk genoeg geweest. Iedereen dacht dat ik ofwel bij de een was op Oudejaar ofwel bij de andere. Vòòr corona was dit ook zo. Nu heb ik wijselijk gezwegen!
Elk jaar kijk ik in december naar kerstfilms. Lekker wegsmelten bij stroperige films ,hahaha! Nadien kijk ik weer naar films waar meer actie in zit.
Nieuwjaarsdag kwam dochterlief met haar gezin langs. De twee jongens deden het telefonisch. De oudste zoon had thuiswacht en moest voor zijn firma nog overwerken en Ingrid had drie late shifts in het ziekenhuis. De tweede zoon had het Oude jaargevierd bij vrienden thuis omdat het restaurant waar ze gereserveerd hadden besloot te sluiten op oudejaarsavond (stop om 23 uur !).

En dan kwam de verjaardag van de jongste kleinzoon eraan. Hij is jarig op 3 januari. Toen hij klein was vond hij dat een “rotdatum” om jarig te zijn. “Ik heb wel kerstcadeautjes gekregen maar dan zeggen ze dat ze geen geld meer over hebben om voor mijn verjaardag iets te kopen ” beweerde hij altijd.

Dat was natuurlijk niet zo , maar wat wel waar was de verjaardag werd wat opgeschoven naar het volgende weekend. Iedereen moest immers nog wat bekomen van de feestdagen en om dan de vriendjes uit te nodigen zagen de ouders niet meteen zitten.. Nu gebeurt dat allemaal natuurlijk veel rustiger en het werd zelfs al een dag vroeger gevierd met de familie. Een paar foto’s van mama en papa ,grote broer en oma ,tante en neefje en nichtje…

En zo is het 2022 geworden. Zonder veel verwachtingen dat het virus volledig zal verdwijnen, en hopen op een gezond jaar voor alle mensen…

Decemberdagen vervolg…

3 januari 2022 kinderenenkleinkinderen Uncategorized

We zijn al in het nieuwe jaar gestapt ,maar toch wil ik mijn decemberdagen volledig afsluiten. Dus nog even aandacht voor december 2021

Op een namiddag waarin de hemel voor een uurtje opentrok en het eens niet regende , maakte ik een wandeling om even buiten te zijn. Ik nam wat leeggoed mee om in de glascontainer te gooien. Zo was dat ook opgeruimd uit de garage. Ik nam wel een omweg om zo eens door de wijk te wandelen . Ik herinner me dat ik nog niet zo heel lang geleden foto’s plaatste van een verloederd stuk straat . Er stond daar vroeger een oude boerderij die al was omgevormd tot een mooi buitenverblijf met nog veel grond erbij. Alles werd afgebroken en er was een bouwproject voor een 7 à 8 villa’s met elk een openlucht zwembad. Jarenlang stonden daar grote panelen waarop je de villa’s met zwembad afgebeeld zag. Er is nooit iets van gekomen en het stuk grond en de omheining die er toen geplaatst werd verkommerden. Lees het logje door te klikken op in eigen omgeving

achter deze grote boom lag de tuin waar ik samen met de eignenaar 18 jaar lang tuinierde. Nu is er een villa opgebouwd.

Nu zag ik dat er grote opruimingswerken plaatsvonden en er opnieuw een plakkaat staat voor een project. Ben benieuwd of het deze keer gaat lukken. Er zijn veel struiken en bomen opgeruimd. Allemaal in een periode waarop het aanhoudend regende. Vandaar de plassen water . De ijzeren poort is tot nu toe behouden!!

Toen ik verder wandelde naar de Natiënlaan toe waar de glascontainer staat zag ik een bungalow waar het dak was afgenomen en nu plaatsen ze er een een soort blokken op. Aan de overkant stond een grote villa in Uvorm met plat dak. Nu zijn daar ook blokkendozen opgezet! Niet mijn favoriete bouwstijl. Zie het logje over de blokkendozen

Het zicht van de ondergaande zon maakte die dag goed. De auto’s die op de versmalde stroken op de Natiënlaan rijden verstoren het uitzicht niet 😉

Na het vroege Kerstfeest bij de oudste zoon en schoondochter ( 12 december) was ik op kerstavond bij mijn beste vriendin en op kerstdag zelf bij de dochter.