Dit berichtje kon je op mijn vorige blog lezen op 26.03.2013

“Omstreeks 16 uur kreeg ik een telefoontje van de zoon met de melding dat de kerk in Westkapelle in brand stond.  Ik was op dat ogenblik aan het wandelen op het strand . Het was steenkoud op de zeedijk maar op het strand was  het best aangenaam. Het was even schrikken toen ik dit bericht hoorde. Een historische kerk waarvan een deel daterend uit de 13e eeuw(klik). Op een Open Monumentendag heb ik de 136 trappen beklommen tot ik aan de voet stond van het torentje zo’n 26 meter boven de begane grond en de hele streek kon overzien. Dat is nu allemaal weg. Er is een grote bres geslagen in de dorpskern van Westkapelle , een deelgemeente van Knokke-Heist.

De brand in de kerk van Westkapelle ontstond rond 15.15 uur. Op dat moment waren arbeiders bezig met dakwerken uit te voeren. Die werken aan het dak zijn volgens de brandweer zo goed als zeker de oorzaak voor de uitslaande brand. De Sint-Niklaaskerk stond in een mum van tijd in lichterlaaie. Ruim drie kwartier later stortte de kerktoren van het beschermde monument in.(bron HLN.BE)”  Zo zag de kerk er vòòr de brand uit. Deze foto’s van de brand komen van internet.

Op Open monumentendag 2016 kon je de kerk- die nu al drie jaar in de steigers staat om te beletten dat de overgebleven muren zouden omvallen- bezoeken. Jarenlang bleven al de verbrande resten liggen en mocht de uitgebrande kerk niet betreden worden. Nu is alles vastgezet en alles opgeruimd en de eerste maal kon je in de kerk gaan kijken in juli 2016 bij de braderie van Westkapelle. Ik ben er toen naar toe geweest.  Hieronder een reeks foto’s die ik die dag heb gemaakt.

De toestemming is er om de kerk te herstellen . Binnenkort zullen die een aanvang nemen. Nadien zal het niet enkel als kerk dienen maar ook voor andere doeleinden gebruikt worden.

 De torenspits zal een soort lichtbaken worden:” De bijna 26 meter hoge torenspits komt terug maar dan wel in een moderne versie in staal met horizontale en verticale lijnen die van een afstand transparant lijken maar van dichtbij steeds ondoorzichtiger worden. De ledverlichting in de toren zal ook ’s nachts zorgen dat de Sint-Niklaaskerk fungeert als een subtiel lichtbaken in het polderlandschap.”

Resten van het meubilair van de kerk die bij het opkuisen van het puin zijn gevonden.     Compleet vernielde altaren.

De Sint Niklaas kerk in Westkapelle heeft een hele geschiedenis achter de rug :

“Van de oorspronkelijke gotische kerk uit de 2e helft van de 13de eeuw blijven thans nog de kruisbeuk en de middentoren over. De drie hallenkoren zijn pas in de 14de-15de eeuw gebouwd. Zoals in Koudekerke staken de Engelsen de gotische kerk in brand in 1405. Daar de toren belangrijk was als baken voor de scheepvaart “om Vlaenderen te vinden” (Hanzen) werd de kerk met steun van de Vlaamse steden en het Brugse Vrije spoedig heropgebouwd. Tijdens de godsdienstoorlogen werd de kerk zwaar beschadigd; de beuken werden niet herbouwd en de spitsbogen werden door barokvensters vervangen. De spits, zes verdiepingen, werd in 1664 door de bliksem getroffen, brandde af en werd niet in ere hersteld. Het barokke doksaal uit 1648, in 1804 naar de toenmalige westmuur verplaatst en aangepast, is volgens deskundigen een van de vroegste en kunsthistorisch belangrijkste van de Zwinstreek.( bron Sincfala Museum van de Zwinstreek.)”

Dit weekend was het Open Monumentendag. In mijn woonplaats waren een paar monumenten te bezoeken zoals de afgebrande Kerk in Westkapelle waar de opgekuiste restanten te bezoeken waren en ook de plannen wat er in de toekomst in de plaats komt. Maar dat had ik al gezien in juli toen er opendeur was ter gelegenheid van de braderie in  Westkapelle. Daar toon ik bij gelegenheid eens foto’s van. De twee molens in onze gemeente waren ook te bezoeken maar die heb ik een vorige keer al bezocht, en het heemkundig Museum zag ik al meermaals. Wat ik nog nooit aan de binnenkant heb gezien is de stelplaats van de tram. Indertijd woonden we op een appartement dichtbij deze stelplaats en de trams heb ik meer dan één keer vervloekt toen ze bij dag en dauw uit de stelplaats wegreden met een schurend geluid en al meer dan eens met het bekende getoeter! Nu woon ik allang niet meer in die omgeving.

Vandaag hielden ze opendeur ter gelegenheid van Open Monumentendag. Zo’n kans liet ik niet voorbij gaan en deze namiddag reed ik met mijn fiets naar de stelplaats waar de poorten wagenwijd openstonden.

De hele stelplaats was netjes gepoetst en de trams uit lang vervlogen tijden stonden er te pronken. Personeel van de trammaatschappij en gidsen gaven veel uitleg. Er stonden trams uit de jaren 30, 50 en 60.

In de verte de stelplaats . Die dag stonden er veel oude stellen en wagons die ze nog aan het restaureren waren. De bedoeling is om een museum te maken en ook om oude tramstellen te verhuren . Zo zou je kunnen een rit doen langs de kust en ondertussen een receptie geven. Wel wat prijzig maar  origineel. Blijkbaar wordt het veel gedaan.

Deze tram uit de jaren 50 was op het net aangesloten en daar kon je naar hartelust op de stopbel duwen die nogal veel lawaai maakte en waarbij een rood lichtje boven de bel aanfloepte ,of op de conducteur stoel plaatsnemen  en de voetclaxon  indrukken om voetgangers of auto’s die de sporen wilden over rijden  te verwittigen dat er een tram aankwam of aan de hendel die een rem is draaien.

Een tram uit de jaren 30 met een 1e klas en een 2e klas :stoffen zetels en lederen zetels!  Zelfs met een tafeltje . De gids vertelde dat de 1e klas altijd vooraan moest rijden en wanneer de tram terug reed werden de zetels van plaats verwisseld zodat de 1e klas weer vooraan was!!! Op de wagon die ze aan het restaureren waren zie je op de zijkant een I en in de verte een II. Ook de verlichting in I klas was stijlvol! Het hele interieur van deze trams was in hout.

Grappig om zien waren de reglementen in vroeger tijden. Zoals niet spuwen: bedoeld voor de mannen die tabak pruimden.

Tramstellen  in restauratie

De trams worden ter plaatse gewassen!

De bussen van de lijn stonden netjes op een rij op hun parkeerplaats.

Een hedendaagse tram  De Panne-Knokke- vol reclame op de zijpanelen- reed door naar het eindpunt een paar honderd meter verder!

Een leerrijke en aangename namiddag heb ik daar doorgebracht. Veel mensen die ik ken “van zien” kwamen een kijkje nemen en iedereen raakte met iedereen aan de praat en velen haalden herinneringen op aan het reizen met de tram van vroeger.